Home / Romance / MADILIM NA KAHAPON / MADILIM NA KAHAPON

Share

MADILIM NA KAHAPON

Author: Imelda Aviles
last update Last Updated: 2021-03-20 15:28:21

                          Chapter4

      LUMIPAS ANG ILANG BUWAN  PAUBOS NA ANG PERANG BINIGAY SA KANILA NG MGA TUMULONG. AYAW DIN NI BRENDA NA MAGTRABAHO PA ANG KANYANG INA DAHIL AYAW NITO MAGKAKASAKIT DAHIL SA PAGLALABADA. KAYA PINAG ISIPAN NIYANG MABUTI KUNG  ANO ANG KANYANG DAPAT GAWIN. NAGDESISYON SI BRENDA NA HUMINTO NALANG NG PAG AARAL DAHIL HINDI KAKAYANIN NG KANYANG INA NA BUHAYIN AT PAG AARALIN SILANG LIMA. KINAUSAP NI BRENDA ANG KANILANG TITSER.

       " Titser puwede po ba kayo madisturbo saglit may sasabihin lang po sana ako sainyo." Ani ko. " Opo Brenda halika, maupo ka. Ano ang sasabihin mo sa akin mukhang mahalaga iyan? Tanong ng titser. " Magpapaalam sana ako sainyo na hihinto na po ako sa pag aaral. Kailangan ko po magtrabaho para makapag aral ang aking apat na mga kapatid. At ayoko rin na magtrabaho pa si Inay dahil sumasakit na din ang kanyang likod sa paglalabada." Paliwanag ko. Biglang nalungkot si titser at umiiyak na . " Sayang  Brenda matalino ka pa naman at napamahal kana sa amin ng mga kaklase mo. Pero wala din kani maitulong sayo ng todo.  Hindi naman namin maibigay ang lahat na pangangailangan niyo mag iina. Nasa iyo ang desisyon. Bilang guro mo nalungkot ako. Pero mag ingat ka lagi saan ka man paparoon. "Maraming salamat po titser Charmaine. Hindi ko po kayo makakalimutan. Kayo nalang po bahala magsabi sa mga kaklase ko kung magtanong sila. "Kung  sakaling magtrabaho ka saan ka magtatrabaho nga pala?" Tanong ni titser na pinapahiran pa rin nito mga luha. " May kakilala po kasi ako titser sa kabilang bayan, knalok niya po ako na magtrabaho sa Maynila. Naghahanap daw po ng tauhan ang pinagtatrabahuan niyang restaurant po." Sabi ko. " Matagal mo na bang kakilala yon baka naman maloko ka brenda mag ingat ka.!" " Opo titser, matagal ko nang kailala iyon siya si Marian Pablo. Matagal na rin siya nagtatrabaho sa Maynila umuwi lang siya dahil nagkasakit ang nanay niya at nagkataon nannapadaan siya sa bahay kahapon  nagpagamot sila sa albularyo malapit sa amin . Kaya nagkita kami at nagkwentuhan sandali habang hinihintay nila ang albularyo. " paliwanag ko kay titser. " o siya cge pero mag ingat ka iba ang Maynila kaysa sa atin."pag alalang bilin ni titser Charmaine Reyes sa akin. Nakita ko sa mga mukha ng aking titser ang lungkot at pag alala. Bago ako umuwi nagpaalam muna ako sa kanya. " Titser Charmain uwi na po ako. Hindi na po ako magpaalam sa mga kaklase ko nasa likod pa sila naglilinis ng bakuran. Hindi nila alam na uuwi na ako." Mag ingat ka Brenda kailan ba ang alis mo? " tanong nito. " Pupunta pa ako sa kanya bukas para masabi ko na sasama ako sa kanya pagbalik ng Maynila. "  Tanggapin mo kaunting halaga para baon mo at pambili mo ng pangangailangan mo sa pag alis." Salamat po titser ang bait niyo po sobra. " niyakap ako ni titser at ang iyakan kami. Nagpaalam na ako baka kasi maabutan pa kami ng mga kaklase namin at mapigilan pa ako na hindi aalis lalo na si Marlkn kaya nagmamadali na akong umalis. Pagdating ng bahay. Tahimik at tulala na naman si Inay. Agad ko siyang niyakap ng mahigpit.

      " Inay, hihinto nalang po ako sa pag aaral. May nakilala kasi ako na naghahanap po ng tauhan sa isang restaurant  sa maynila. Alam ko naman po na nahihirapan ka  lalo na ngayon 
     Wala na si Itay. Wag kang mag alala Inay gagawin ko ang lahat matulungan lamang kayo". Iyak kung sabi kay Inay. Umiiyak na rin siya humahagulhol habang yakap yakap ako." Anak, ako nalang ang aalis para sainyo dito lang kayo mag aral kayo. Huwag kang huminto sa pag aaral. Ako na magtrabaho. Kaya ko kayong lahat. Magtiis lang muna tayo sa ngayon. Marami naman ang tumutulong sa atin. Hindi ako papayag na titigil ka sa pag aaral mo. Hindi. Mag aral ka obligasyon ko kayo. At nangako ako sa Itay niyo na hindi ko kayo pababayaan anuman mangyari." Sabi ni inay habang umiiyak na yakap yakap ako ng mahigpit." Pero Inay, nakapagpaalam na po ako sa skul at pumayag na po sila. Bukas po puntahan ko po ang kaibigan ko sa kabilang bayan upang sabihin sa kanyan na sasama na ako sa kanya pagbalik ng Maynila."   "Pero anak bata ka pa at hindi mo pa alam ang magtrabaho." Pag alalang sabi ni Inay. " Inay dalaga na po ako im 17years old na po. Marunong na po akong tumayo sa sarili kong paa. Kailangan ko pong maging matatag at magtiwala sa aking sariling kakayahan para matulungan ko po kayo at ang mga kapatid ko. Huwag po kayo mag alala Inay kada sahod pi magpapadala po ako  para sa mga pangangailangan niyo po." Pamiwanag ko kay Inay mas lalong humagulhol itonsa pag iyak at naiyak na rin ako. Mas lalong humigpit ang kanyang pagkayakap sa akin. Maya maya pa'y may tumawag sa pangalan ko sa labas. Boses ng isang babae." Brenda! Magandang hapon po. " paglabas ko nakita ko ang aking kaibigan na nag alok sa akin pumunta ng Maynila kaya tuwang tuwa ako. Lumabas agad ako ng bahay at pinuntahan siya. " Magandang gabi ate Marian napadaan po kayo.? Tanong ko nito." Nagpagamot kasi kami ulit nandiyan ang nanay ko. Kaya naisipan ko daanan ka nalang para maitanong ko saiyo kung interesado ka ba para makuhaan na kita ng ticket." Paliwanag nito.  " Halika sa loob ng bahay para makausap mo si Inay ng personal." Pumasok kami ng bahay at ipinakilala ko si Ate Marian kay Inay. Nag usap sila at pinaliwanag naman ni Ate Marian kay inay ung ano ang maging trabaho ko doon.
    Sa wakas pumayag na din si Inay na punta ako ng maynila. Tuwang tuwa ako dahil makatulong na ako kung sakaling makapagtrabaho na ako sa Maynila. Agad naman nanagpaalam na si ate Marian . " paano Brenda maghanda handa kana ng mga dadalhin mo. Sunod na linggo alis na tayo." Bilin nito. Agad na itong umalis dahil tinatawag na siya ng kanyang Ina na nagpapagamot sa katabing bahay lang namin.  Nakatingin si Inay sa akin na para bang iiyak na naman. Tama nga ako. Bumuhos na naman ang mga luha nito at napahagulhol sa pag iyak habang akoy niyayakap niya. " Tahan na Inay huwag na kayong  umiyak. Di naman ako aalis na mawala na talaga sainyo. Aalis po ako para magtrabaho at makatulong po sainyo at sa mga kapatid ko.  Kaya ko po ang sarili ko Inay kaya huwag ka na mag alala." Paliwanag ko kay Inay. Napaiyak na rin ako pati mga kapatid ko. " kung buhay lang sana ang inyong ama. Hindi ka mapapalayo sa amin. Ayaw na ayaw noon na mapalayo ka sa amin at lalo nang ayaw na ayaw noon na hihinto ka para magtrabaho.  Ako nalang aalis anak huwag kana." Sambit ng Inay. " Huwag na Inay ako na. Ayokong magkasakit kayo dahil sa paglalabada.  Hindi po maganda yan sayo . Lalo na't may edad ka na. Dito ka nalang sa bahay at ako na magtrabaho. Balang araw magkita din tayong muli at magsama sama. Kaawaan tayo ng panginoon. Paliwanag ko kay inay. " Matulog na tayo Inay ihahanda ko pa bukas mga gamit ko." Umiyak na naman si Inay. Nag alala ako baka magkasakit si Inay dahil iyak ito ng iyak mula ng nawala si Itay at hanggang ngayon umiiyak pa rin. Kailangan ko paghandaan ang aking pag alis.

          Nakatulog na may luha sa mga mata si Inay awang awa ako sa aming Ina parang batang musmos na iyak ng iyak ng iniwan ng nanay. Pero nararamdaman ko din ang kirot ang sakit na mawalan ng mahal sa buhay. Tapos ako aalis din  para magsapalaran sa Maynila." Matulog na nga ako para bukas maihanda ko na ang aking dadalhin." 
       
         KINABUKASAN NAGTATAKA NA ANG MGA KAKLASE NI BRENDA AT MGA KAIBIGAN DAHIL ISANG LINGGO NA ITONG HINDI PUMAPASOK NG ESKWELAHAN. KAYA NAG USAP USAP SILA.
     
          " Bakit kaya  di na pumapasok si Brenda? Ano kaya kung puntahan natin siya sa kanilang bahay. Mag ambag ambag tayo  kahit magkano lang at mga groceries baka kasi nahihirapan na sila. Warren wala ka bang alam kung bakit hindi nakapasasok si Brenda?"tanong ni Glehn isa sa mga kaklase namin .  " Wala di ko kasi siya nakikitang lumabas ng bahay e. Baka may sakit. ". " Ano? Sige mamaya punta tayo pagkatapos ng klase. Ako na bahala sa sasakyan uwi muna ako kunin ko yong L300 namin para magkasya tayo. Hintayin niyo lang ako sa labas ng eskwelahan. Tapos deretso na tayo ng groceries bilhan natin sila ng mga pangangailangan nila sa bahay.  " ani ni Marlon. " Sige mamaya baka napaano na yong kaibigan  natin." Pagsang ayon ng mga kaklase namin.

           HINDI MAPAKALI ANG MAGKAKAIBIGAN GUSTO NILA MATAPOS NA AGAD ANG KLASE. NAPANSIN IYON NG KANILANG TITSER.

        " May problema ba kayo?". Bakit parang balisa kayo na nagmamadali na matapos na ang ating klase." Tanong ng titser nila. " Pasensiya na po titser, gusto na namin kasi makauwi na. Puntahan kasi namin si Brenda dahil ang tagal na niyang hindi pumapasok e. Bka napaano na yon.? Paliwanag ni Marlon Xer. Biglang nalungkot ang mukha ng kanilang titser. "Sige umuwi na kayo ng maaga. Pagbigyan ko kayo. Ikumusta niyo din ako kay brenda ." Malungkot na tugon nito. " Yes! salamat po titser. Nagmamadaling lumabas ng room si Marlon Xer upang makauwi na at makuha niya ang malaking sasakyan upang magkasya lahat ng mga kaklase nila. " Hintayin niyo ako sa labas ng skul! Balik agad ako." Sigaw ni Marlon. 

           Maya maya pa dumating na si Marlon dala ang L300 nito. Sumabay na ang lahat. Bago sila dumiretso sa bahay nina Brenda dumaan muna sila sa isang malaking groceries store. Namili sila ng mga delata ,noodles, biscuit, coffee, milk at bigas. Lahat yon ay pera ni Marlon.  " Itago niyo nalang yan pera niyo. Ako na ang bahala, alam kong kailangan niyo yan." Wika ni Marlon. " Ang bait mo talaga Marlon maswerte kami ikaw ang naging kaklase namin at kaibigan. Totoo kang tao at matulungin sa kapwa." Ani ni Warren.  Pagkatapos nilang magbayad ay agad na sila sumakay ng sasakyan. Tahimik ang lahat habang binabaybay nila ang daan papuntang bahay ni Brenda.

         SAMANTALANG SI BRENDA AY KARARATING LANG GALING BAYAN. NANG MAY TUMAWAG SA KANYA SA LABAS NG KANILANG BAKURAN. AGAD NAMAN ITO TININGNAN NANG KAPATID NA BUNSO NI BRENDA .

          " Ate ! Mga kaklase niyo po. Nasa labas ng bahay."sabi nito. Nagulat si Brenda kaya agad nitong itinago muna sa ilalim ng kanyang kama ang mga pinamili nitong mga gamit at damit niya papuntang Maynila. " Brenda" sigaw ng mga kaklase nito." Naparito kayo?. Gulat na tanong nito. Isa isa siyang niyakap ng mga babaeng kaklase at kaibigan. Napaiyak si Brenda. " Kayo talaga mahal niyo talaga ako. Maraming salamat  sainyong pagpunta." Iyak na tugon nito. Pasok kayo sa bahay lahat. Marlon pasok kayo kahit hindi tayo kasya maupo nalang tayo lahat sa sahig. Salamat sa pagdalaw niyo sa akin. Mabuti at naisipan niyo na pumunta dito. " paliwanag nito.

        " Nagtataka kasi kaming lahat kung bakit hindi ka na pumapasok.kaya naisipan namin na puntahan ka. ". Ani ni Marlon. " Wala bang sinabi sainyo ai mam Charmaine? Tanong ko. " Bakit ano sasabihin niya? Takang tanong ni Glehn isa sa mga kaklase namin.
        " Tumigil na ako sa pag aaral." Sabay buntong hininga ng malalim." Ano? Bakit?" Sabay sabay silang lahat na nagtanong sa akin. Gulat na gulat. " Pupunta na ako ng Maynila sa susunod na araw. Kailangan ko magtrabaho para makapagpatuloy ang mga kapatid ko sa pag aaral nila." Malungkot kong sabi sa kanila. " Teka muna yong dala natin nasa kotse dalhin niyo dito." Utos ni Marlon sa mga kaklase namin. Dali dali naman lumabas ang mga ito at kinuha ang dala dala nilang mga groceries.  " Brenda  bakit naman tumigil ka? Malungkot na tanong ni Marlon. Di ba sabi ko sayo tutulungan kita. Handang tumulong mga magulang ko sa pamilya mo." Ani ni Marlon. " Pasensiya ka na Marlon Xer.  Maraming salamat sainyong kabutihan lalong lalo na ikaw. Pero hindi habang buhay ay aasa na lang kami sa tulong. Kailangan kong kumayod para maitaguyod ko ang aking pamilya. Handa ako magtiis para sa kanila. Aalis na ako sa susunod na araw." Malungkot kong paliwanag. Nag iyakan na silang lahat. " Bakit naman kayo umiiyak para naman akong namatay niyan." Pabiro kung sabi. " Iiwan muna pala kami. Mamiss ka namin Brenda. Mag ingat ka na lang sa Maynila. Balitaan mo kami lagi siguro naman makakabili ka na niyan ng bagong celphone." Tugon Daisy Ador kaklase din namin.  " Huwag kayo mag alala di ko kayo makakalimutan. Uuwi naman ako dito magbabakasyon kung sakali basta magkita pa rin tayong lahat."sabi ko. " Kailan ba ang araw ng alis mo talaga para naman mapaghandaan ka naminn kahit papaano. " tanong ni Marlon. Di ko kasi alam malalaman yan kapag hinatid na dito ang ticket ko." Wika ko. " Araw araw dadaan ako dito para malaman ko kung kailan ang alis mo. Okey lang ba sayo Brenda? Tanong ni Marlon. " Ikaw nasaiyo na yan. Maraming salamat Marlon at sainyong lahat mga mahal kong kaklase. Mamiss ko din kayong lahat. Sana darating ang araw magkita kita din tayo lahat." Sabi ko. Pagkatapos namin nag usap usap. Nag paalam na silang lahat paano madilim na siguradong hinahanap na sila ng kanilang mga magulang. " Huwag kayo mag alala hatid ko kayo isat isa." Tuwang tuwa naman mga kasamahan ni Marlon. 
           

     "Inay . Tingnan niyo po ang daming groceries bigay nina Marlon at mga kaklase namin.  May dalawang kabang bigas pa." Tuwang tuwa kong sabi. " Naku anak ang dami niyan. Hindi na namin maubos yan ng tatlong buwan. Ang babait ng mga kaklase mo lalong lalo na si Marlon Xer." Opo nga Inay sobrang bait talaga yon. Paano Inay matulog na ako bukas ko nalang  ayusin mga gamit ko." Sabi ko kay Inay.

             Kinabukasan maaga nagising si Brenda at inayos na ang kanyang mga dadalhin. Maya maya may tumawag sa kanyang pangalan galing labas ng kanilang bakuran. Nang silipin niya ito. Si Charmain. Agad na lumabas ng bahay si brenda.
            " Magandang umaga po Ate Charmain." Bati ko. " Magandang umaga din sayo. Ano handa ka na ba."? Aalis ka na mamayang alas 5 ng hapon. Ihatid kita sa airport mamaya. Huwag kang mag-alala pagdating ng Maynila may susundo din sayo sa airport at dadalhin ka sa bahay kung saan doon ako nagrerenta. Maghanda ka na ha balikan kita mamaya mga1pm. Pakisabi na lang sa nanay mo Brenda. 

       Nalungkot ako na diko malaman kung ano ang aking gagawin. " Inay gising ka na ba. Dito na po ticket ko. 1pm babalik si ate Charmain.  " Aalis ka na mamaya?". Tanong ni Inay. " Opo Inay."sagot ko.

            SINUNDO NI CHARMAINE  SI BRENDA. IYAK NG IYAK ANG INA NITO. HINDI NA SILA PINASAMA NI BRENDA SA PAGHATID SA KANYA SA AIRPORT DAHIL ALAM NIYANG MAS LALONG BIBIGAT PA ANG KANYANG NARARAMDAMAN. PAGDATING NG AIRPORT. PINACHECK IN NA KAAGAD SIYA NI CHARMAINE. TAHIMIK LANG SI BRENDA SA LOOB NG WAITING AREA.  PAGDATING NG DEPARTURE AGAD NAMAN ITONG TUMAYO AT SUMUNOD SA MGA TAONG SASAKAY DIN NG EROPLANO. PAGLIPAD NG EROPLANO AGAD NAMAN NAKATULOG ITO DAHIL SA PAGOD.

           
      

Related chapters

  • MADILIM NA KAHAPON    MADILIM NA KAHAPON

    Chapter 5 :: "Ito pala ang Maynila wow, ang ganda pala. Ang lalaki at tataas ng mga building." Maya maya pa dumating na ang susundo sa akin drayber ng restaurant. Si Mang Kanor. Sa tantiya ko ang kanyang edad ay nasa limampot limang taong gulang. " Ano pangalan mo ineng?"tanong ng drayber sa akin. " Brenda Kho po.".sagot ko. " Doon muna kita ideretso sa boarding house na tuluyan mo para makapagpahinga ka sabi ng boss. Ituro naman sayo doon saan ang bed mo. Marami kasi kayo doon lahat ay nagtatrabaho sa restaurant. May panggabi at pang araw kaya ang makikita mo ngayon doon ang mga pang gabi. Baka bukas ka pa papuntahin sa opisina ni boss." Paliwanag nito sa akin. " Salamat po. Mabait po ba ang may ari ng restaurant kuya? Tanong ko. " Napakabait basta marunong kan

    Last Updated : 2021-03-20
  • MADILIM NA KAHAPON    MADILIM NA KAHAPON

    Kabanata 6 " Aray! ang sakit na ng tiyan ko. Manganganak na ata ako." Aling Myrna tulungan niyo po ako. Manganganak na yata ako sumasakit na tiyan ko." Tawag ko sa aking kasama sa bahay. " Diyos ko po m'am may lumalabas na po sainyo na tubig. Saglit tatawag ako ng taxi. " Dali dali itong lumabas ng bahay at nag abang ng taxi. Samantalang sigaw ng sigaw na si Brenda dahil sa sobrang sakit at manganganak na . Natataranta na si Aling Myrna. Tamang tama naman may dumaan na kotse pinara niya ito. Huminto naman ang driver at may kasama itong matandang babae. Parang Nanay ng nagmamaneho ng kotse. Hindi naman nagdaadalawang isip pa ang nakasakay ng kotse at agad na bumaba ito ng sasakyan at tinanong si Aling Mryna kung saan na ang manganganak. Agad naman na pinasunod ng matanda ang lalaki. Laking gulat nito na nakitang na

    Last Updated : 2021-03-27
  • MADILIM NA KAHAPON    MADILIM NA KAHAPON

    CHAPTER 7 Lumipas ang limang taon. Malaki na ang bata. Araw araw binibisita ito ng lola at lolo sa kabilang side. Isang araw ay mag isang pumunta ang ina ni Edward sa bahay ng kanyang apo at nagpaalam ito na hihiramin muna ang apo dahil ipapasyal nila sa mall. Pumayag naman si Aling Elaine. Agad itong pinaliguan ang bata at binihisan ng magandang damit. Tuwang tuwa naman ang bata dahil hindi pa siya nakakapasyal ng mall mula ng magkaisip na siya. Tuwang tuwa ang lola nito dahil malambing at madaldal ito. Mahilig pang kumanta kahit na sa murang edad ay nakikitaan na ito ng magandang boses sa pag awit. Kaya natutuwa ang mga magulang ni Edward.. " Magpaalam ka na sa lola mo Beatrez alis na tayo." Utos ng lola nito. " Opo Mommy lola, nanay lola alis na po kami. 'Wag kang mag alala balik agad ako." Sabay halik sa pisngi ng kanyang

    Last Updated : 2021-04-16
  • MADILIM NA KAHAPON    MADILIM NA KAHAPON

    Abangan niyo po ang mga kapana panabik pang mga pangyayari dito lang sa aking kwentong ...MADILIM NA KAHAPON. Hihintayin ko po ang iyong mga komento. Maraming salamat po. Sanay magugustuhan niyo po ang aking estorya . Ito'y minsan ay nangyayari na din sa mga buhay buhay ng tao. Na sa di sinasadya mangyayari at mangyayari ang hindi inaasahan. Sana magugustuhan niyo ang kwento kung ito. Sa lahat po na nagtatangkilik sa aking obra maestra thank u all. Marami pa akong gagawing libro para sainyong mga taga subaybay ko. Abangan niyo po kung ano na ang mangyayari sa paparating sana aabangan niyo.

    Last Updated : 2021-04-29
  • MADILIM NA KAHAPON    MADILIM NA KAHAPON

    Chapter 8Inaaaaay! Inaaaaay! Inaaaaaay! Bakit niyo po kami iniwan?" Bakit poooo?" Ano po ba ang nangyayari sainyo ? Bakit po kayo namatay? Bakiiiiit? Huhuhuhu!huhuhuhu!huhuhuhu! Hindi namin matatanggap ang pagkamatay mo Inaaay! Hindiii! SIGAW AT TANONG NA TUMATANGIS NG MGA NAIIWANG MGA ANAK NI ALING ELAINE. HALOS HINDI SILA MAKAPANIWALA NA WALA NA ANG KANILANG INA LALONG LALO NA ANG KANYANG BUNSO." Paano na kami ngayon wala ka na. Bakiiit? Huhuhuhu! Humahagulhol sa iyak na tumatangis mga anak ni Aling Elaine. " ' " "Wala na si itaaaay! Wala na si Ate brenda . Pati ba naman kayo nawala na rin! Paano na kami ngayon? Paano na kami mga kapatid ko? Huhuhu." Walang tigil sa pag iyak mga magkakapatid. NASAAN NA NGA BA ANG BATA? SINO ANG DUMUKOT AT TUMANGAY SA WALANG KAMUWANG MUWANG SA

    Last Updated : 2021-05-01
  • MADILIM NA KAHAPON    MADILIM NA KAHAPON

    CHAPTER 10 "Marlon, napansin niyo ba ang nurse na iyan? Mula nang nakahimlay dito ang burol ni Inay halos araw araw ay nandito siya at nagdadala ng mga pagkain. Mga kape at kung ano ano pang mga kailanganin dito. Sino ang babaeng iyan?"takang tanong ni Myrna kay Marlon. " Napansin ko nga, saglit kausapin ko." Nilapitan ni Marlon ang nurse na sinasabi nila. Ngunit dali dali itong umalis at sumakay ng kotse. Hinabol pa ito ni Marlkn ngunit hindi siya pinakinggan nito. " Sino kaya ang babaeng iyon? Bakit siya umalis agad ng nilapitan ko".?bulong nito sa sarili. " Marlon! Nakausap mo ba iyong nurse?" Tanong naman ni Myrna. " Hindi po biglang umalis pakiramdam ko umiiwas at mukhang may tinatago. Sa susunod na pupunta dito kailangan makausap natin kung sino siya at bakit siya tumutulong sainyo. Ano ang pakay niya . M

    Last Updated : 2021-05-03
  • MADILIM NA KAHAPON    MADILIM NA KAHAPON

    CHAPTER 11 Nagsidatingan na ang mga taong maghahatid sa huling himlayan ng Ina nina Myrna. Alas dose na nang tanghali . Inihanda na ang mga pagkain para sa tanghalian upang makakain na ang mga tao. Sa di inaasahan nina Marlon at Myrna ay may dumating na panauhin galing America. At nagpakilala itong pinsan ng kanilang Ina. Hindi nila ito kilala. Ngayon lang nila nakita ito at wala naman naikuwento ang kanilang Ina na may kamag anak pala itong maganda at mayaman na nakatira sa America. Iyak nang iyak ang babae na halos hindi na ito aalis sa kabaong ng kanilang Ina. Kung titingnan nila ay kasing edad lang ito ni Brenda . Napansin ito ni Marlon na kamukhang kamukha ni Brenda ang panauhin. Maya maya pa'y dumating na din ang nurse at may mga kasama itong mga kalalakihan. At namukhaan ni Marlon ang mga iyon. Sila ang naghatid kaninang umaga ng mga pagkain at bula

    Last Updated : 2021-05-09
  • MADILIM NA KAHAPON    MADILIM NA KAHAPON

    Chaptet 12 Tahimik ang lahat habang nakasakay sa kotse. Malayo ang mga tingin ng bawat isa. Halatang kay lalim ng mga iniisip nito. May umiiyak, mayroon naman nagsasalita na mag isa. Nakasunod ang sasakyan nina Marlon at kasama nito si Warren. Kailanman ay hindi ito pinapabayaan ang pamilya ni Brenda. " Humanda kayong lahat sa aking pagbabalik. Ngayon na nandito na ako sa Pilipinas pagbabayaran niyo ang lahat ng ginawa niyo sa akin . Lahat na pasakit at pag- alipusta sa pagkatao ko. Ano ginawa niyo sa aking anak! Ano ang ginawa niyo sa aking Ina! Pagbabayaran niyo ito nang mahal. Kayo na magpamilya . Lalong lalo na ang iyong ama at pati ikaw Edward. Ikaw na sarili kung ama ikaw ang nagwasak sa aking buhay. Ginawa mong masalimuot ang buhay ko. A

    Last Updated : 2021-05-23

Latest chapter

  • MADILIM NA KAHAPON   MADILIM NA KAHAPON

    CHAPTER 65Pagkatapos naipamahagi Nina Alfred ang mga regalo na bigay ni Miss Nicole. Agad naman na umuwi ng bahay si Alfred. Tuwang tuwa ito na ikinuwento sa kanyang lola ang nangyari. Masaya naman na tinanggap at binuksan ng matanda ang para sa kanya na regalo na bigay ni Miss Nicole. Ang saya saya ng mag lola. Lumipas ang ilang araw at patapos na din ang 2023. Dalawang araw na lang at 2024 na. Sa kabilang dako masaya naman na naghahanda sina Eduard at Mica sa paparating na bagong taon. Masayang masaya naman ang nag iisa nilang anak . Nakalimutan nila saglit ang paghahanap kay Nicole. SAMANTALANG si Miss Nicole, ay naghahanda ng kanyang gagawin sa pagpasok ng bahay ni Edward. " Bago ko pasukin ang bahay ni Edward. Puntahan ko muna ang mag lola. May kung anong kaba nasa puso ko nang makita ko si Alfred. At bakit kilala ako ng lola ni Alfred. At bakit umiiwas siya sa akin? May dapat po ba akong malaman?"tanong nito sa sarili habang humihinga ng malalim. Hindi na nagtatagal pa s

  • MADILIM NA KAHAPON   MADILIM NA KAHAPON

    CHAPTER 64 "Po? saglit lang po hanapin ko lang si lola. " paalam ng binata sa babae...agad na umalis si Alfred sa loob ng kwarto kung nasaan nakahiga si Miss Nicole. Agad nito hinanap ang kanyang lola. Pinuntahan agad ng binata ang labasan kong saan doon naglalagi ang kanyang lola kapag may problema ito. At hindi nga nagkamali si Alfred. Nadatnan niyang umiiyak pa rin ang kanyang lola habang may hawak hawak itong lampin...isang telang kulay asul na may pangalan na nakasulat sa git nito. Agad nitong nilapitan ang kanyang lola at hinawakan sa balikat at nagtanong... " Lola! Ano po ginagawa niyo dito? Bakit nandito po kayo at umiiyak? May problema po ba? Nagtataka po ang bisita ko kong bakit kayo nawala. Halina kayo lola, umuwi na po tayo at ipakilala kita kay Miss Nicole." wika ni Alfred. Nanlaki naman ang mga mata ng kanyang lola nang marinig nito ang sinabi ni Alfred. Nagtataka naman ang binata. " Lola? Bakit po?"takang tanong nito sa kanyang lola. " Ano kamo? Nicole ang pangala

  • MADILIM NA KAHAPON   MADILIM NA KAHAPON

    CHAPTER 63 Nagtaka talaga si Rose kung bakit magkamukha si Alfred at si Miss Nicole habang pinagmasdan ang dalawa na tulog . " Bakit kaya magkamukha sila. At pareho pa sila ng blood type. Nakakapagtataka talaga..pero hindi , baka nagkakataon lang. Sobrang bait talaga itong si Alfred. Ito ang nagustuhan ko sa kanya. Sana nararamdaman niya ang nilalaman ng puso ko." wika nito sa sarili habang nakatingin sa maamong mukha ng binata. Mahimbing naman na natutulog si Alfred, dahil na rin sa pagkuha ng dugo sa kanya. Tumayo naman ang dalaga at nagpunta sa kusina. Mag uumaga na kasi kaya kailangan na niya maghanda ng makain ng dalawa para sa almusal . Upang pagising ng mga ito ay nakahanda na ang pagkain at maibigay na niya agad. Alam niyang mahina pa ang mga katawan nito. Lalong lalo na ang pasyente nila. Binuksan niya ang ref ng binata at tiningnan kong ano ang puwede niya mailuto..Nakita niyang may dalawang tray ng itlog, may fresh milk. Tiningnan niya ang freezer , may mga laman ito ng

  • MADILIM NA KAHAPON   MADILIM NA KAHAPON

    CHAPTER 62 Matagal bago nakasagot si Alpha sa tanong ni Edward na kanina pang hindi mapakali. " Ano na balita! "mataas na ang tono ni Edward na atat na atat na sa malalaman. " Sir Edward, negative po. Wala pong tao ang sasakyan at wala din naman silang nakitang mga patak ng dugo. At wala ding mga gamit sa loob ng sasakyan upang sana makilala kong sino ang nagmamay ari ng sasakyan." malungkot na wika ni Alpha. Galit na sumagot si Edward. " Palpak talaga ang mga tauhan mo.Micca! Palpak! Bakit kasi pinagbabaril niyo ang sasakyan yaong hindi noyo naman nakita kong may tao ba o wala sa loob! mga tanga! galit na singhal ni Edward kay Micca at sa mga tauhan nito na nakatayo sa di kalayuan at si Micca naman ay nasa kusina nagluluto. Maingat naman na hinaplos haplos ng anak nila ni Edward si Micca... " Hayaan muna si Daddy mom, ako na ang bahala. Talaga naman napakatinik ng babaeng iyon. Mapasaan pa ba siya pumaroon at makukuha ko din siya at mapatay!"hahahaha!sabay tawa nito ng malakas.

  • MADILIM NA KAHAPON   MADILIM NA KAHAPON

    CHAPTER 61 Lingid sa kaalaman ko ay tumawag na pala si Micca kay Eduard. At alam ni Eduard na ako ang kumakausap kay Micca. "Huwag kang magpapahalata, doon ka pumunta sa sinasabi niya. Ipapatira ko na siya ngayon. Mukhang may nalalaman na siya tungkol sa katauhan ng anak ko!"galit na sabi ni Eduard. " Opo! Sir Eduard, papunta na po ako sa kabilang pintuan. "sagot naman ni Miccah. Sa di kalayuan natatanaw na ni Micca si Miss Nicole. Pabaling baling pa ito ng tingin. " Nakikita ko na si Micca , teka muna". wika ko sa sarili. Nakikita ko na may mga kalalakihang nakasunod sa kanya at may bitbit na mga baril. Kailangan kong umiwas muna. Hindi ako magpapakita sa kanya. Bumalik ako ng kotse at pumasok. Nakikita kong palingon lingon si Micca at ang mga kalalakihan na kasama nito. Tumatawag si Micca. Kailangan ko silang ilihis... " Hello, where are you? Nandito na ako sa loob ng office ! Ang tagal mo naman Miss Micca, ang dami ko pang asikasuhin!"kunwaring galit ako. " Opo director. P

  • MADILIM NA KAHAPON   MADILIM NA KAHAPON

    CHAPTER " OH? Bakit ang sama ng tingin mo sa akin? Mukha yata kakainin muna akong buhay niyan?"may pagkainis kong tanong. Hindi pa rin nagsasalita si Edward. Tinitingnan pa rin ako nito ng masama. At nakita ko sa kanyang mga mata ang pagkatuwa. Bigla naman nagsalita ang anak namin. " Ano na ang plano niyo ngayon madam? Nandito na kaming muli sa mga kamay mo? Hindi po ba kayo magsasawa na palipat lipat nalang kami ? Bakit hindi niyo nalang kami patayin? Bakit? Mukhang hindi niyo alam kong ano ang dapat niyong gawin! Baka maunahan ko pa kayo at pagsisihan niyo?! hahhahahahaa!" sabay tawa nito na nakakaloko. Hindi na ako sumagot , tinapunan ko na lamang siya ng tingin. Kita ko sa kanyang mukha at mga mata ang galit at pagka inip nito. Hindi ito mapakali sa kanyang inuupuang kama. Mga matang malilikot na hindi mapilirmi sa iisang lugar. Balisa, at mukhang demonyo. " Paano ko mabago ang pagkatao ng aking anak. Naawa ako sa kanya. Simulat sapol naging masama na ang kanyang pag uugal

  • MADILIM NA KAHAPON   MADILIM NA KAHAPON

    CHAPTER 59 Pumasok agad ng banyo ang lalaki. Ngunit ilang saglit lang ang nakalipas ay tumawag sa kanyang mobile si Marlon. Napailing na lamang ang lalaki. Agad naman ito lumabas ng banyo at deretsong bumalik ng kwarto. "Bravo, nasaan ka?"agad na tanong nito. " Nandito po sa loob ng kwarto ng mga bihag. Kabalik ko lang dito nagbanyo po ako. Bakit niyo po naitanong sir Marlon?"pabalik naman na tanong ng lalaki. " Ah...e....tumawag kasi ako sa isa sa mga tauhan diyan wala ka raw . Kaya ako nagtanong." paliwanag na sagot nito ng lalaki. " Bantayan mo ng maigi mga bihag. Ayokong makawala mga yan. Alam muna siguro, paano ako magalit. Bilin na wika nito ni Marlon sa kausap. Hindi na sumagot pa si Bravo. Pinatay na ni Marlon ang tawag. Agad naman na tiningnan ni Bravo ng dalawang nakahiga sa kama. " Maitakas ko rin kayo at maibalik kay Miss Nicole."wika nito sa sarili. Samantalang sina Alpha at Marlon ay nagpunta pala ito Maynila dahil may mga inaasikasong papeles si Marlon sa kanolan

  • MADILIM NA KAHAPON   MADILIM NA KAHAPON

    CHAPTER 58Tumuloy ako sa bago kong bahay. Katatapos lang nito. Kaya tamang tama lang sa mga mangyayari. walang flat lang ito at may underground pababa. At gaya ng mga bahay kung pinapagawa may mga sekretong lagusan ito. Tiningnan ko ang dalawang mag ama. Tulog pa rin ang mga iyon dahil sa tinurok kung pagpatulog. Agad kung tinawagan ang katiwala ko sa bahay na ito. Pinabuksan ko sa kanya ang gate . Bago ako pumasok ng bakuran ko siginigurado ko munang walang sasak9yan o anuman ang nakasunod sa akin. Wala naman akong makita , kaya agad kong ipinasok ang sasakyan. Dumiretso ako sa likod kung saan nandoon ang sekretong mga pintuan papasok ng bahay. Ang hindi ko alam natulog tulugan pala ang dalawa. May mga posas naman ang kanilang mga kamay. Pero ang mga paa nito ay hkndi ko itinali. Lingid sa aking kaalaman ay patagong gumapang ang dalawa habang ako naman ay kinakausap ang dalawa kong katiwala. Hindi ko napansin na nakababa na ng kotse ang dalawa. at agad itong tumakbo papalayo. Bumali

  • MADILIM NA KAHAPON   MADILM NA KAHAPON

    CHAPTER 57 " Alpha, ano sa tingin mo kung iligpit na natin si Edward?"Agad na tanong ko nito sa lalaki. " Sa tingin mo ba kung iligpit mo kaagad ang taong iyon. Magbabago ba ang buhay mo kaagad.?"Agad nitong sagot sa mga sinabi ko. " Kayo na muna bahala dito. May asikasuhin lang ako." Agad kong wika nito. Na halatang kanina pa ako naiinis. Huwag kayo magpauto kahit sino sa kanilang dalawa. Alam kong maraming paraan ang dalawang iyan upang makatakas. Please, bantayan niyo silang maigi. " wika ko nito. " Huwag kayo mag alala Miss Nicole, hindi na po mauulit pa ang nangyari noon. Pasensiya na po."nahihiyang wika naman ni Bravo. Nainis ako sa sinagot sa akin ni Alpha. Hindi na ako umimik, sabay alis ako sa harapan nina Bravo at Alpha. " Alpha, mukhang galit si Miss Nicole sa sinabi mo.!" wika ni Bravo. " Tama lang nag sagot ko , hindi pa oras upang tapusin niya ang buhay ng taong ito. Hindi pa siya kinikilala ng sarili niyang anak. At marami pa ang mga mangyayari. "mahinang wika nito

DMCA.com Protection Status