“Breaking news: Biglaang nagdeklara ng bankruptcy ang malaking kompanya ng San Pedro Corporation. Sa ilang dekada nilang pamamayagpag sa industriya, tuluyan na ngang nagsarado ang kompanya. Hindi sila naglabas ng pahayag tungkol sa dahilan ng pagbagsak ng kanilang negosyo.”Napanganga ako nang mapanood ang balita. Ang alam ko ay pamilya ni Leo ang may-ari ng San Pedro Corporation. Hindi lang halata pero mayaman talaga ang pamilya nila. Kahit naman may ginawa siyang masama sa akin, hindi ko pa rin mapigilang malungkot sa nangyari sa negosyo nila. Nabasa ko noon sa isang featured magazine kung paano pinaghirapan ng tatay niya na palaguin ang kanilang negosyo. Kaya hindi ko maisip kung bakit biglaan itong nalugi.“Let’s eat.”Tumingin ako kay Arc at may kasama siyang dalawang maids. May dala-dala silang tray na may pagkain. Hindi ko maalis ang paningin ko kay Arc at hindi ko gusto ang naiisip ko ngayon.What if...may kinalaman siya sa pagka-bankcrupt ng company nila Leo? What if sa gano
Hinayaan ko siyang yakapin ako. Ramdam ko na pagod na siya kaagad kahit tanghali pa lang. Mabilis na natapos ang limang minuto na hinihingi niya pero halos ayaw niya pa akong pakawalan. “Arc, I need to go. Hahanapin na ako ni Sir Harry,” sabi ko.Dahandahan niya akong binitawan kaya tumayo na ako. Nginitian ko siya.“Magkikita naman tayo sa bahay mamaya. Don’t be too clingy,” I said. He nodded. “Okay. I think I have enough energy until later.”Tinawanan ko siya. Dami niya talagang alam. Lumabas na ako ng office niya at bumalik sa lobby. Halos buong linggo kaming gano’n ang setup. Sabay kaming kumakain ng lunch at saglit na magkukulitan. Iyon lang ang oras na nagkakasama kami sa trabaho. Dahil madalas talagang nasa meeting si Arc. Kung minsan lumalabas siya ng hotel para makipag-meet sa client.Nang sumapit ang Friday ay wala si Arc sa office niya nang umakyat ako. Napansin ko kaagad ang black envelope sa mesa niya at mukhang invitation ‘yon sa isang event.Hinintay ko saglit si Arc
Mas lalo niya akong pinagtaasan ng kilay. Tumayo ako at sinikap na makapunta sa banyo nang mag-isa. Muntik pa nga akong masubsob sa pinto. Pagdating sa loob ay sumandal ako sa lababo at sinimulang tanggalin ang medyo basang damit ko.Ewan ko ba kung pinagtitripan ako ng damit ko pero hindi ko magawang tanggalin ang butones. Sinubukan kong hilahin na lang dahil naiinis na ako pero hindi naman natanggal.“Argh! Naiinis na ako! Arc!” Nakapikit ako habang hinihintay si Arc. Wala pa yatang ilang segundo ay nandito na siya.“What happened?” he asked.“Unbutton my blouse. I couldn’t do it,” I said.Narinig ko na naman ang tawa niya kaya dumilat ako. “I thought you don’t want me to touch you?”I rolled my eyes. Pero maling desisyon yata ang ginawa ko dahil bahagya akong nahilo. Pumikit ako ulit.“Just remove my clothes! Still, no sex for you tonight!”His laugh echoed the whole bathroom. Did I ever mention that his laugh is like a music to my ears? Bihira lang kasi siyang tumawa.“Okay, oka
“Oh! Hello. I didn’t know you have a little sister, Arc. Why don’t we have lunch together?”Aba’t talagang inaya niya pa kaming mag-lunch? Hindi ba halatang ayaw ko siyang kasama? Manhid yata ‘to at hindi nakakaramdam.Tumingin sa akin si Arc na para bang hinihintay niya ang sagot ko. Pero hindi pa ako sumasagot ay hinila na siya ni Marianne.“Leave your cart to my bodyguard. He’ll take care of it. Let’s go,” she said while clinging her arm to Arc’s arm.Ano pa ba ang magagawa ko? Hinila na niya si Arc kaya wala na akong choice kundi sumunod. Sa isang French restaurant sila nagtungo. Kaunti lang ang mga taong nandito kaya siguro dito siya kumain para walang fans na mangistorbo.Ipinaghila siya ni Arc ng upuan pagkatapos ako naman ang ipinaghila niya. Magkatapat silang dalawa habang magkatabi naman kami ni Arc. Nilapitan kami ng waiter at inabutan ng menu. Wala naman akong maintindihan sa mga pangalan ng pagkain dito. Hindi ko tuloy alam kung anong i-o-order ko. Kinalabit ko si Arc at
Warning: R18+“P-Paano mo naman nasabi? Nagtanong ba siya?” tanong ko ulit.Oh God! Hihimatayin yata ako sa mga sinasabi niya. Kung totoo ngang may nalalaman si Tito Rayver sa aming dalawa, bakit hindi niya ako tinatanong? Ano namang reaksyon niya? Naghihintay lang ba siya ng timing para palayasin ako?Kung talagang may idea na siya tungkol sa amin ni Arc, bakit gusto niyang i-date ni Arc si Marianne? Dahil ba ayaw niya sa akin? “When Leo abducted you, I called all of our private men to look for you. Kahit kailan hindi ko ‘yon ginawa dahil hindi p’wede. Pero ipinagpilitan ko pa din na hanapin ka nila instead of calling the police. Dad got mad because I put our men’s lives in danger. But when I said something to him, he finally understood.”Kumunot ang noo ko. “Ano’ng sinabi mo?”“That I will forever blame myself if something bad happens to you. I never cared to anyone else as much as I cared for you. Kahit pa kay...Shiela.”Shiela. His first love? I guess that’s her name. Inabot ni
Warning: R18+After saying those words, he inserted one finger in my entrance. He started moving it in and out while sucking my clit. He inserted another finger and it only made me want something more.“A-Arc...aah!” I moaned.I closed my eyes tightly and I was almost lying on his table. I could feel myself getting near the climax but he suddenly pulled his fingers out. Without a second later, I felt his shaft thrusting inside me.“Fuck!” he groaned as he pushed deeper.Nakahawak siya sa beywang ko habang naglalabas-pasok sa aking pagkababae. Wala akong ibang magawa kundi ang kumapit sa braso niya at umungol nang malakas. Dumilat ako para tingnan siya. Kagat niya ang pang-ibabang labi at kitang-kita ko ang mga ugat niya sa leeg. He looked so hot while thrusting in and out of me. Seconds later, my orgasm came. My eyes rolled at the back of my head while reaching the climax. Arc continued his movement until I felt him cumming inside me. “I can’t believe we just fucked each other in y
Nang dumilat ako ay bumungad sa akin ang puting kisame. Dahandahan akong tumingin sa paligid hanggang sa makita ko si Arc. Nakayuko siya sa gilid ng kama at nakahawak sa kamay ko. “A-Arc...” mahinang tawag ko sa kanya.Sobrang hina ng boses ko at akala ko ay hindi niya ako maririnig. Pero agad siyang gumalaw at inangat ang ulo niya para tingnan ako. Para siyang nabuhayan nang makitang gising na ako.“Lian, I’m glad that you’re finally awake. Do you need anything? May masakit ba sa ‘yo?”Lumunok ako bago magsalita. “T-Tubig.”“Okay, here.”Nagsalin siya ng tubig sa baso bago ako inalalayang umupo. Tinulungan niya rin akong makainom. Nagawa niya pa ngang punasan ang labi ko gamit ang panyo niya. “Lian, you made me worry too much. I thought I’m going to lose you,” he muttered.Napakunot ang noo ko. “A-Ano ba’ng nangyari?”His jaw clenched. “Muntik ka nang malunod sa pool. Hindi gaanong malala ang epekto no’n pero ang sabi ng doktor, mataas daw ang lagnat mo. Baka over fatigue daw ang d
Warning: R18+Natawa si mama. Tinulungan ko siyang punasan ang luha niya nang hindi nasisira ang makeup niya. Ilang minuto pa kaming nanatili sa loob ng kwarto bago kami lumabas.Inalalayan ko sa pagbaba ng hagdan si mama hanggang sa pagsakay sa sasakyan. Nandoon na sila Tito Rayver at Arc dahil groom naman talaga ang nauuna sa simbahan. Sa front seat ako umupo habang nasa passenger seat naman si mama.Mabilis ang tibok ng puso ko habang nasa biyahe. Hindi naman ako ang ikakasal pero pati ako kinakabahan. Siguro dahil kahapon ko pa hindi nakikita si Arc. Kasama niya si Tito Rayver sa condo niya. Kahit naman pangalawang kasal na nila ito, naniniwala pa rin si mama sa pamahiin. Na bawal magkita ang dalawang taong ikakasal bago ang kasal. Ilang minuto lang ang byahe papuntang simbahan. Nakita ko kaagad sa labas ng simbahan ang mga bridesmaids ni mama pati na rin ang groomsmen ni Tito Rayver. Nauna nang pumasok sa loob si Arc dahil siya ang best man ni Tito Rayver kaya hindi ko pa siya n
Hello, readers! Ang novel na ito ay opisyal na pong natapos. First of all, gusto kong magpasalamat sa aking Editor sa pagbibigay ng opportunity na i-publish dito ang novel ko. Salamat po! Second, salamat po sa mga readers na sumuporta, nagbasa, nagbigay ng gems, at nagcomment! Sobrang na-a-appreciate ko po lahat. Maraming-maraming salamat po! Ito po ang unang novel na natapos ko dito sa Goodnovel at dahil po iyon sa inyong suporta. Salamat po sa pagsama sa journey nila Arc at Lian. Huwag kayong mag-alala, mag-pu-publish po ako ng susunod na novel dahil series po ito. Although, iba naman ang characters doon. Salamat po nang marami! Till the next story, this is not a goodbye.Yours truly,Eternalqueen
“I didn’t had sex with anyone last night. Umuwi ako dito sa condo. Whether you believe me or not, that's the whole truth. Now, I guess it’s your turn to explain.”Damn! I never imagined myself that I would do something crazy like this for her. Really, Arc? Explaining to a woman? Just to make sure that she won't misunderstood anything? “Tungkol sa nakita mo, si Leo ang humalik sa ‘kin. He confessed that he likes me. Ayaw ko namang ma-offend siya kaya sabi ko pag-iisipan ko.”“Reject him,” I said.I hate to admit this but I don't want another man pursuing her. I don't want to see her being touched and kissed by someone. It makes me...mad.Mabuti na lang at madali siyang kausap. Dahil kung hindi niya i-re-reject ang lalaking ‘yon, ako mismo ang maglalayo sa kanya. After our argument, I decided to cook for her. It was years ago when I learned my love language. It was act of service and physical touch with a little words of affirmation. I love to spoil the person that is special to me. M
I was so sure that I didn't want to see her again after that night. But even though the days passed by like a blur, she still bombarding my mind.Malaking pagkakamali para sa akin na hindi ko kinuha ang number niya. I didn't even ask her name! Hindi ko naman talaga ugaling tanungin ang pangalan ng mga babaeng nakakasama ko, pero pagdating sa kanya, parang gusto kong alamin pati ang address niya.I tried to find another girls after her but I just couldn't take her off my mind. Is she a witch? Did she bewitch me?Kailangan ko siyang alisin sa isip ko. Kailangan kong patunayan sa sarili ko na wala siyang epekto sa akin. But I just couldn't. The image of her underneath me kept on replaying in my mind. Her smell and her taste...damn! Hindi ko na ba talaga siya makikita?As embarrassing as it was, but I tried to go back to that bar where I first met her. But she never went there again. It was even worst than a Cinderella love story. At least sa kwentong ‘yon, may naiwang sapatos si Cindere
The music was banging in my ears and the lights were blinding my eyes but it didn’t bother me. I gulped the alcohol in my glass before I leaned on the steel bar and watched the people dancing.My attention was caught by a girl dancing in the middle of the crowd. She was swaying her hips throughout the beat of the music while raising her arms in the air. Her hair were moving against her slim body.I felt something ignited inside me. I tried to look away but all I could do was stare at her while my forehead knitted.Suddenly, she opened her eyes and caught my stares. The lights reflected in her eyes and she looked like a goddess of the dancefloor. I felt my member twitched. This is not good.I need to go to the comfort room and freshen up. But I didn't expect to see her outside. And when she suddenly approached me and touched my arm, my buddy became hard. Hindi ko alam ang nangyayari pero hinayaan ko siya. Sa tingin ko ay kinukulit siya ng lalaking kausap niya. “Siya ang ipinalit mo
“Your mom...is dead.”At such a young age, I became aware of the concept of death. The feeling of permanently losing a special someone. The feeling of being alive but half of you is lifeless. As a kid, I had so many questions in my mind. Questions that were increasing as time passed by. I had so many why’s and what ifs. But none of them had an answer. No one told me the answer and no one...made me understand why death isn’t something you can escape of.I was curious why someone had to die. As curious as why tears kept on falling from my eyes as I stared at the coffin in front of me. I glanced at the portrait of my mother. She was smiling. As if telling me that everything will be fine. “Arc, gusto mo bang silipin ang mommy mo?” tanong ni dad.Umiling ako. I don't want to see her cold and lifeless body inside that coffin. I don’t want to remember her face that way. Ang gusto kong huling imahe niya sa isip ko ay ang nasa portrait na nasa harapan ko.As a child, it was hard for me to a
NOTE: This is going to be the last chapter written in Lian’s POV. Thank you so much for joining the journey of their love story. I will publish the next parts in ARC'S POV so stay tuned!WARNING: R18+“Hey, look at me.”Umiling ako at mas itinago ang mukha ko. Pero bumangon siya kaya wala na akong magawa. Nakita ko ang multo ng ngiti sa labi niya na para bang natatawa siya sa itsura ko.“You really want to eat balut now?” he asked and I nodded. “Okay fine, let’s go out and look for it. Huwag ka nang umiyak.”Pinunasan niya ang luha sa mata ko bago ako tinulungang bumangon. Nagsuot lang ako ng blazer sa ibabaw ng pantulog ko dahil tinatamad na akong magbihis. Madilim sa loob ng bahay dahil tulog pa ang lahat ng tao. Tahimik kaming lumabas ng bahay at sumakay sa kotse niya. Nagmaneho si Arc palabas ng subdivision at nagsimulang maghanap ng balut sa highway. Nakasilip ako sa bintana para walang makalampas na tindahan sa akin.Inabot yata kami ng halos isang oras bago kami nakakita ng is
Isang oras na ang nakalipas pero hindi pa rin bumabalik si Arc. Nagugutom na ako pero dahil wala pa siya ay hindi muna ako kumain. Gusto kong sabay kami mag-dinner. At gusto ko siya ang magluto para sa akin.“Lian, doon ka na sa loob maghintay. Lumubog na ang araw kaya lalamig na dito sa labas,” sabi ni mama.Lumabas kasi ako ng bahay at dito ako sa harap ng pinto umupo habang naghihintay. Gusto ko kasing makita kaagad ang pagdating ni Arc. Naiinip lang din naman ako sa loob.Umiling ako. “Dito lang po ako. Hindi niya kasi sinasagot ang tawag ko e.”“Baka nagmamaneho siya kaya hindi niya sinasagot ang tawag mo. Sige na, pumasok na tayo sa loob.”Sumimangot ako bago tumayo. Papasok na sana kami ni mama nang matanaw ko ang pagpasok ng kotse ni Arc sa gate. Nanlaki ang mga mata ko at pagkahinto pa lang ng sasakyan ay tumakbo kaagad ako patungo sa kanya. “Arc!” tawag ko sa kanya pagkalabas niya ng sasakyan.Sinalubong niya kaagad ako nang nakakunot ang noo. “Don’t run. You’re pregnant s
I fell asleep in his car during the ride to his condo. Naramdaman ko ang paghinto ng sasakyan pero tinatamad akong dumilat. Narinig ko ang pagbukas at sara ng pinto bago binuksan ni Arc ang pinto sa tabi ko.“Baby, we’re here,” he whispered.Gumalaw ako para yumakap sa kanya. Inaantok na talaga ako kaya ayaw ko nang maglakad.“Do you want me to carry you?” he asked.Hindi ako kumibo. Mayamaya lang ay naramdaman kong para akong lumulutang. Iyon pala ay binuhat niya na ako paakyat sa condo niya. Pagdating sa kwarto ay marahan niya akong inilapag sa kama. Maingat niya ring tinanggal ang sandals ko at kinumutan ako. He kissed my forehead before he switched off the lights.“Goodnight,” he whispered.Kinabukasan ay nagising ako dahil parang bumabaliktad ang sikmura ko. Tumakbo kaagad ako papuntang banyo para doon sumuka. Nakakapit ako sa toilet bowl habang pilit na inilalabas ang laman ng tiyan ko. Pero hanggang duwal lang naman ang aking nagawa. Tumayo ako at naghilamos sa lababo para ma
“Hindi na ako makikipagkita sa inyo ni Arc. Pero handa akong pagbayaran ang mga kasalanan ko. Kung magsasampa kayo ng demanda, handa akong harapin ‘yon.”Umiling ako. “Para saan pa? Dalawang taon na ang lumipas. Siguro naman natuto ka na sa mga pagkakamali mo.”Ayaw ko nang ungkatin pa ang mga nangyari. Lahat kami ay nagmahal lang. Lahat naging biktima ng pag-ibig. Ang pagkakamali lang nila, masyado silang nagpabulag sa pagmamahal. Nagawa nilang manakit ng ibang tao dahil lang nagmamahal sila.“Ngayon naiintindihan ko na,” sabi ni Marianne. “Kung bakit mahal na mahal ka ni Arc. Dahil malinis ang puso mo. Hindi ko alam kung paano mo ako nagawang mapatawad. Sa laki ng kasalanan ko sa ‘yo, may karapatan kang isumpa ako.”Ngumisi ako. “Hindi pa naman kita napapatawad.”Natigilan siya. “Ayaw ko lang ungkatin pa ang nakaraan pero hindi pa din kita napapatawad. Hindi ko alam kung kailan pero darating din ang araw na mapapatawad kita.”Ngumiti siya. “Naiintindihan ko. Sige na, aalis na ako.