Happy reading! 🤍
Zian’s Point of View “Kung gusto mong iligtas ang batang ito, simple lang ang usapan,” sabi ng lider. “Lumuhod ka at aminin mong natalo ka.” Napangiti ako nang bahagya. “I don’t think so.” Bago pa siya makapagsalita ulit, mabilis kong hinugot ang baril mula sa likod ko at pinaputukan ang pinakamalapit sa kanya. Bagsak ang isa sa mga tauhan niya bago pa sila makapag-react. “Putang ina! Barilin siya!” sigaw ng lider. Nagkagulo ang lahat. Ginamit ko ang mga haligi ng warehouse bilang cover habang nagpaputok ako pabalik sa kanila. Isa-isa kong tinarget ang mga tauhan niya hanggang sa natira na lang ang lider. “Please! Don’t kill me!” sigaw niya habang nagtatago sa likod ni Clayn. “Pakawalan mo siya,” utos ko, ang baril ko’y nakatutok sa kanya. “Pakiusap—” Walang pag-aalinlangan, pinaputukan ko ang kamay niyang may hawak kay Clayn. Napasigaw siya sa sakit at nabitawan ang kapatid ni Elle. Elvira’s Point of View Tumakbo ako papasok nang makita kong ligtas na si Clayn. “
(@/n: SPG WarningThis book contains scenes and themes that are suitable for mature audiences only. It includes explicit language, graphic violence, and sexual content. Reader discretion is advised.)Umawang ang labi ko nang sapuin ni Zai ang dibdib ko, mabilis ko siyang itinulak sa upuan ng sasakyan niya kasabay ng paghawak ko sa kanyang dibdib na sobrang ganda.“Ugh fuck, don’t fucking grind on my sensitive díck—”“Shh.” Inilagay ko ang daliri sa pagitan ng kanyang labi dahilan para mas tumalim ang tingin ng mga mata niyang nakakaakit.Niyuko ko ang labi niya habang pinipigilan kong ngumisi habang sinisiil niya ang labi ko. Sobrang init ng katawan niya ngunit iyon ding lamig ng mga palad niya.“W-Walang tayo, remember?” bulong ni Zai habang hinahàlikan ang leeg ko. Nakagat ko ang ibabang labi sa pagkahilo gawa ng marami akong nainom na alak.“Who’ll benefit the most anyway?” gigil kong bulong at mas inililiyad ang leeg ko mula sa upuan ng sasakyan niyang mababali na yata sa pagkaka-
Lauren’s Point Of View.Umawang ang labi ko nang maramdamam ang tuktok ng kanyang ari sa bukana ng tahong ko. “A-Aaahhh!” Mabilis niyang hinuli ang bibig ko dahil sa sobrang ingay ko.“F-Fuck you Zai! Ang sakit!” reklamo ko at inalis ang palad niya. Narinig ko ang mahina niyang tawa, “D-Dahan-Dahan kasi,” reklamo ko.“I’m gentle, you just can’t handle it.” Naramdaman ko ang pagpilit na pumasok no’n sa loob ko, napayuko ako sa manibela niya ngunit halos manlaki ang mata ko nang tumunog ang busina.“U-Uhmm..”“Shh,” sita niya at nang maipasok niya ang 9-inch ay halos mabaliw ako sa dahan-dahan niyang pag-galaw.“Oh fuck,” pigil ungol niya at maagap na bùmayo.“D-Damn it Zai,” mahinang bulong ko. Inangat niya naman ang pwetan ko dahilan para mas makapasok siya ng maayos hanggang sa unti-unti ay nawala na ang hapdi no’n.“T-Tangina nabibitin ako sa ganito, ikaw sa baba.” Halos bumaliktad ako nang buhatin niya ako na para bang ang gaan ko at ipahiga dahilan para siya ang nasa ibabaw.Napat
Kinabahan ako ng husto, nalingon ko si Zai na muling ngumiti. “I’m just teasing her,” sabi ni Zai. Nang lingunin ko si Kent ay tumaas ang kilay niya, at mukha itong hindi kumbinsido. “Teasing her? About what? Tell me kuya,” tanong ni Kent. Halatang hindi kumbinsido.Huminga ako ng malalim, “Ano kasi Kent—”“I heard she can’t have a baby?” biglang sabi ni Zai na ikinalaki ng mata ko. Sabi ko malabo at mahirap! Hindi imposible!“H-Huh?” gulat na sabi ni Kent, nanlaki ang mata niya.“I told you not to tell him!” galit-galitan ko kuno, pigil na ngumisi si Zai.“Oh my gosh, wala na ako sa mood. Please, excuse me. Bwisit,” singhal ko kuno at aalis na pero pinigil ni Kent ang braso ko.“I guess you should apologize, Kuya Zai. It was out of the line,” kalmadong sabi ni Kent. Napatitig sa akin si Zai at pigil na ngumisi.“Fine, I’m sorry for not zipping my mouth. I was out of the line, I think I’m drunk.” Ang titig ni Zai sa akin ay kakaiba ang pinararating.Sumama ang mukha ko at binawi ang
Makalipas ang isang araw ay inaantok akong naglakad papasok sa bahay. Katatapos ko nagturo at halos sumakit rin ang ulo ko.Hanggang sa mapahinto ako nang makita si Zai at Kuya Luke na magkausap. Si Kuya Luke ang asawa ng ate ko, pare-parehas silang doctor.Nang pasadahan ko ng tingin si Zai ay naka-scrub suit pa siya at hawak niya ang doctor coat niya. “Babalik ka sa Palawan?” rinig kong sabi ni Kuya Luke kay Zai.“Well, the girls are waiting for me. Wala na daw silang ganang magtrabaho dahil hindi nila ako nakikita,” natatawa pang sabi ni Zai kaya mas napairap ako.“Ang landi,” bulong ko at humakbang na papaakyat sa hagdan.“Oh, nandito ka na pala bansot?” Nagpantig ang tenga ko sa bungad ni Zai dahilan para samaan ko siya ng tingin.“B-Bumalik ka na nga sa lungga mo, kesa inaasar mo ‘ko. Tahimik ang buhay ko kapag wala ka, alam mo ‘yon?” inis na sumbat ko na mas ikinangisi niya.“Yes ma’am!” “G-Gago!” singhal ko at inis na umakyat na lang.“Zai, ang loko mo. Wala sa mood inaasar m
Isang araw akong nakatulala sa kwarto, ni kumain ay wala akong gana. Hanggang sa pasukin na ni Kent ang kwarto ko. “Lauren, may problema ka ba? Hindi ka pa daw kumakain sabi ni mommy.”Napatitig ako sa mukha ni Kent, nang makalapit siya ay hindi ko napigilang mapayakap sa kanya ng mahigpit. Naramdaman ko naman ang palad niya sa likuran ko na marahang tumatapik. “Anong problema?”“W-Wala, m-masama lang talaga pakiramdam ko Kent.” Humiwalay ako sa yakap, inayos niya naman ang magulo kong buhok.“Take a rest then, dadalhan na lang kita ng food,” malambing niyang sabi at inayos ang nagulo kong buhok. Nakokonsensya ko siyang nginitian.“S-Salamat.”Makalipas ang isang linggo ay papasok na ako ng kwarto ngunit nakarinig ako nang kung anong tunog doon sa loob. Nagmadali akong pumasok ngunit natigilan ako ng makita ko si Ate Mia na may hawak na papel.‘Yon ang results ko sa ospital.“A-Ate—”“Y-You’re pregnant?” hindi makapaniwalang sabi niya at napaupo sa dulo ng kama ko.“S-Si Kent ba ang a
Kinaumagahan ay papasok ako sa trabaho ngunit halos mahigit ko ang sariling hininga nang may humila sa kamay ko at pilit akong pasakayin sa sasakyan niya.“Z-Zai ano ba—”“Mag-uusap tayo,” mariing sabi niya at mabilis na umikot sa driver’s seat. Wala akong nagawa kundi magpatangay sa kanya.Sobrang tahimik naming dalawa hanggang sa dalhin niya ako sa hotel kung saan kami nag-stay after our one -night stand. I was nervous.I’m sure he found out.Pinaupo niya ako sa sofa at hinarap. “You’re pregnant?” panimula niya dahilan para masapo ko ang noo.“S-Sasagutin ko pa ba?” ngiwing sabi ko na ikinahinga niya ng malalim.“Damn,” hindi makapaniwalang usal niya dahilan para diretso ko siyang titigan.“Look–”“Fuck,” usal niya at nasapo ang mukha.“H-Hindi— huwag kang mag-alala okay? H-Hindi rin magtatagal ang bata na ‘to. I’m planning to get an abortion,” kinakabahang sabi ko at dahil doon ay tumalas ang tingin niya sa akin.“Abortion? What the fuck? I didn’t say that. Isa pa buhay ‘yan okay?
Makalipas ang tatlong araw ay natigilan ako nang puntahan ako muli ni Zai. Lumamlam ang mata niya at nakikiusap ito. Hindi ko siya pinapansin mula nang huli naming pag-uusap.Naawa ako kay Kent. Apektado siya at kasalanan ko ‘yon, kasalanan namin ni Zai.Halos hindi siya kumain at ayaw niya akong masulyapan man lang. Hanggang sa ma-receive ko ang text message ni Zai.From Zai:Meet me at the hotel. Let’s talk. Bumuntong hininga ako at sinulyapan siya. Tsaka ko inabot ang bag bago lumabas ng bahay. Napansin kong nauna siyang umalis upang maiwasan na mahuli kami kapag nagkataon.Zai’s Point Of View.Habang hinihintay si Lauren ay tahimik muna akong uminom hanggang sa dumating na siya ay sinulyapan ko lang siya mukhang katatapos niya lang umiyak nang umiyak."How will you deal with it?" I questioned.Naupo siya sa single sofa at aabutin na sana ang in can beer kaya lang sinalo ko kaagad ang pulsuhan niya. "What are you doing?" takang tanong ko."Iinom,” sagot niya kaya kinuha ko lahat
Zian’s Point of View “Kung gusto mong iligtas ang batang ito, simple lang ang usapan,” sabi ng lider. “Lumuhod ka at aminin mong natalo ka.” Napangiti ako nang bahagya. “I don’t think so.” Bago pa siya makapagsalita ulit, mabilis kong hinugot ang baril mula sa likod ko at pinaputukan ang pinakamalapit sa kanya. Bagsak ang isa sa mga tauhan niya bago pa sila makapag-react. “Putang ina! Barilin siya!” sigaw ng lider. Nagkagulo ang lahat. Ginamit ko ang mga haligi ng warehouse bilang cover habang nagpaputok ako pabalik sa kanila. Isa-isa kong tinarget ang mga tauhan niya hanggang sa natira na lang ang lider. “Please! Don’t kill me!” sigaw niya habang nagtatago sa likod ni Clayn. “Pakawalan mo siya,” utos ko, ang baril ko’y nakatutok sa kanya. “Pakiusap—” Walang pag-aalinlangan, pinaputukan ko ang kamay niyang may hawak kay Clayn. Napasigaw siya sa sakit at nabitawan ang kapatid ni Elle. Elvira’s Point of View Tumakbo ako papasok nang makita kong ligtas na si Clayn. “
Elvira’s Point of View Tahimik kami sa biyahe. Hindi ko alam kung paano haharapin ang sitwasyon na ito. Hindi rin ako sigurado kung tama ba ang ginagawa ko—na hihingi ako ng tulong kay Zian para pumatay ng tao. Ngunit sa kabila ng lahat, alam kong wala akong ibang mapagkakatiwalaan ngayon. Napatingin ako kay Zian. Mahigpit ang pagkakahawak niya sa manibela, ang mga mata niya’y nakatuon sa daan, ngunit ramdam ko ang tensyon sa bawat galaw niya. Hindi siya nagsasalita, pero alam kong iniisip niya ang plano. “Elle,” basag niya sa katahimikan. “Ano bang eksaktong sinabi nila? Gaano karaming tao ang kailangan nating harapin?” Huminga ako nang malalim, sinubukang alalahanin ang boses ng lalaking tumawag. “Wala silang binanggit kung ilan sila. Sinabi lang nila na pumunta ako mag-isa… at kung hindi, may mangyayari kay Clayn.” Napamura siya nang mahina. “Typical tactics. They’re expecting you to come alone and unarmed. That’s their leverage.” “Zian… natatakot ako,” bulong ko, hindi
=Elvira’s Point Of View=Makalipas ang isang linggo, habang nakaupo ako sa sala kasama si Zian ay may ibinalita sa telibisyon.Ngunit napahinto ako nang makita ang mukha ng lalake na sinasabi nilang namatay dahil nabaril sa sariling bahay.‘Yung nasa litrato na sinend sa akin ng account na walang pangalan… Yung binaril ni Zian…’Nagitla ako at mapakurap. Nilingon ko si Zian ngunit parang wala siyang pakialam.Umiwas tingin ako bago pa niya mapansin at mariing pumikit. ‘Calm down, Elle. H-Hindi sigurado ang lahat…’“Sino kaya ang pumatay doon?” mahinang tanong ko. Tumikhim si Zian.“I don’t know hon. Maybe, kaaway? Since that man is politically involved,” mahinahon niyang sagot sa akin.“Ahh,” tango ko na lang.***Makalipas ang isa pang linggo ay nagsimula akong mag-ipon para sa business ni papa noon, at para sa mga utang ko kay Zian.Habang nagtatrabaho ako ay nakatanggap ako ng tawag galing kay Clayn. Ngunit nang sagutin ko ‘yon ay hindi boses ni Clayn.“Glad you answered, Elvira M
Elvira’s Point Of View Kinaumagahan ay naalimpungatan ako sa gising ni Clayn sa akin. “Oh?” nagmamaktol na sabi ko at nagtakip ng mukha. “Ate! Si Kuya Zian mahiya ka naman!” ani niya at hinampas ang paa ko dahilan para matigilan ako at dahan-dahan na sumilip sa unan. “Ako na bahala Clayn, salamat…” rinig kong sabi niya kaya lumunok ako. ‘Nandito na siya…’ “Hon…” malumanay niyang tawag sa akin dahilan para pumikit ako ng mariin. “Mmm?” tugon ko habang may takip sa mukha. Naramdaman ko ang pagbigat ng kama at alam kong naupo siya hindi malayo sa akin. “Bakit nandito ka hon? Hindi ka sa condo?” mahinang tanong niya kaya bumangon ako at handa na sanang sumbatan siya ngunit nakita ko ang sobrang gwapong mukha niya ngayong umaga. “Ah, nagluto si mama kagabi. Kaya hapon pa lang pumunta na ako dito,” pagsisinungaling ko. Napahinto siya at tumango. “Okay hon, wala kang work today?” inosente niyang tanong kaya matagal akong tumitig sa mukha niya. ‘Paano yung natuklasan ko kag
=Elvira’s Point Of View= “Hon, whatever happens. Please trust me?” mahinang bulong ni Zian habang nakayakap sa akin. Ngumiti naman ako at tumango. “Mm, just don’t keep things from me…” Hindi na siya tumugon pa sa akin kaya naman nag-enjoy na lang kami sa day off naming dalawa. A few days later… Nagtataka ako nang hindi pa siya nakakauwi. It’s 10 PM and I got worried kaya sinubukan ko siyang tawagan. Pero out of reach ang kanyang cellphone. Habang inaantay siya ay napahinto ako nang may ma-receive akong text message from a random number. From Unknown Number: Gusto mong malaman kung nasaan ang pinakamamahal mong si Ian Zachary? 10:05 PM. Napalunok ako at napatitig doon, bago ako gumawa ng reply sa kanya. To Unknown Number: Nasaan siya? 10:07 PM. From Unknown Number: Ave. Street. Zone 4. You’re on this. Go and find out, or sleep weary. 10:09 PM. Huminga ako ng malalim at kinuha kaagad ang wallet at ang jacket ko. Lumabas ako mg condo wearing a light
Elvira’s Point Of ViewNaging okay naman ang relasyon namin ni Zian. Pakiramdam ko ay mas naging showy kami sa pagmamahal namin sa isa’t isa.A few months later… Hindi ko inaasahan na magtatagal kami ng ganito katagal. It’s been a year since tinanong niya ako to be his girlfriend. Mas stable na ang work ko bilang engineer at live-in na rin kaming dalawa. Masaya nga ako at sa iisang bubong kami nakatira.Hindi ko akalain na magiging ganito kasaya ang buhay ko sa piling ni Zian. Sa totoo lang, marami akong pangarap noon, pero hindi ko inisip na kasama siya sa mga iyon. Pero ngayon, parang hindi ko na kaya pang mag-isip ng buhay na wala siya.Sa isang taong magkasintahan kami, marami na kaming pinagdaanan. May mga tampuhan, selosan, at mga araw na hindi kami magkasundo, pero sa dulo, palaging siya pa rin ang gusto kong kausapin, yakapin, at kasamang humarap sa lahat ng hamon.“Hon, are you done na sa designs?” tanong ni Zian habang naglalakad papasok sa maliit naming home office. Naka-s
=Elvira’s Point Of View= Nang makapagbihis ng presentable at dumeretso kaagad kami ni Zian. “Hon, calm down… Relax,” natatawang sabi niya habang nagmamaneho at inabot ang kamay ko para hawakan. Lumabi ako at sinulyapan si Zian. “Syempre noon fake relationship. Eh ngayon totoo na ‘to,” pabulong kong pagdadahilan na mahina niyang ikinatawa. “What’s the difference?” “Ngayon ayoko na ma-disappoint sila kasi gusto kita, paano kung bigla akong abutan ng 10 million para layuan ka?” pagbibiro ko. Natawa siya. “I’ll double it so you won’t have to leave me—” “Hoy! Hindi ko naman tatanggapin ‘yon!” gulantang kong sabi dahilan para malakas siyang humakhak. “Ay hindi ba, sorry ate ha, sorry hahahhaa!” halakhak pa niya kaya lumabi ako. Nang makarating sa kanila ay ninerbyos ako ng husto. Nakagat ko ang ibabang labi. “Good evening po,” bati ko at mabilis na lumapit upang magmano sa parents at grandparents nila. “Mabuti naman at nakadalo ka, pasok ka tara…” anyaya ng mommy ni Zian ka
=Zian’s Point of View=Habang papunta kami sa kotse, hindi ko maiwasang magtago ng ngiti. Puno na ng init at saya ang paligid ko, at ang dahilan—si Elle. Kahit papaano, nakikita ko na nagiging komportable siya sa akin. Pero siyempre, hindi ko papayagan na hindi ko siya asarin. Ang saya nga kasi ng mga reaksiyon niya, e. Huwag na siyang magtangkang magtago, kasi alam kong nagseselos siya kanina pa.Ngumiti ako ng malawak habang binabaybay namin ang daan papuntang sasakyan. Mabilis kong inabot ang pinto at binuksan para kay Elle, tulad ng isang gentleman. Pero alam ko naman, ang mga galak na tulad nito ay may kasamang pang-aasar.“Hmm,” sabi ko habang umaakyat ako sa driver’s seat. “Alam mo, Elle, nakikita ko na kahit hindi mo aminin, medyo nagseselos ka kanina.”Agad akong tinapik ni Elle sa braso. “Zian, seryoso, titigil ka na!” Sagot niya, at aminin ko—mas lalo lang akong natawa. “Wala akong sinasabi,” sabi ko, sabay kaway sa kanya, pero mas lalo ko siyang iniwasan ng tingin para mak
=Elvira’s Point Of View= Hindi ko alam kung bakit hindi ko siya magawang balewalain. Kahit pa sabihin kong mas importante ang trabaho, sa huli, sa kanya rin bumabalik ang isip ko. Habang abala akong sinusuri ang mga detalye ng blueprint, naramdaman kong bigla siyang sumulpot ulit sa tabi ko. Tila wala siyang balak tantanan ako ngayong araw. “Elle,” tawag niya habang nakaupo siya sa gilid ng mesa ko, na para bang wala siyang ibang gagawin. “Ang tahimik mo naman.” Napatingin ako sa kanya, sabay pilit na ngumiti. “Busy nga, di ba? Kaya tumigil ka diyan.” “Hmm, talaga bang busy ka o iniiwasan mo lang ako?” tanong niya, sabay ngisi. Napairap ako. “Zian, trabaho ’to. Kung ayaw mong masita tayo ng boss natin, bumalik ka na sa ginagawa mo.” Pero imbes na umalis, yumuko siya at tinignan ang ginagawa ko, ang mukha niya halos magkadikit na sa akin. “Alam mo, kahit anong gawin mo, mas cute ka talaga kapag nagseselos ka,” sabi niya nang pabulong, pero ramdam ko ang laman ng mga sali