Good morning! Lahat na-confuse na 🙈💞
"P-Papaanong—" "You can't take it off again," wika niya at hinawakan ang kamay ko. "Claim my last name again, Lauren. It will only be yours to take." He stared at me like he's looking into my soul, suddenly his eyes became teary. "I waited for this right time, 'cause I don't want to get rejected again. You made me confident to take you back when you cried for loving me so much. T-That was the tears I was waiting to fall, those tears made me happy and awaken my conscience at the same time." Pinahid niya ang luha ko ngunit hinayaan niyang tumulo ang kaniya. Ang titig niya sa akin ay parang mangha na mangha, para bang isa akong kayamanan na walang katulad. "This time, Lauren. I'll marry you inside a church, you'll see a lot of beautiful flowers. I'll make you wear the best wedding dress, and I'll make you the most beautiful bride they'll ever see. A bride that they can't have 'cause it's mine to begin with," napakurap ako at naramdaman ko na lamang ang mainit na likidong umaag
Lauren's Point of View. Mabilis na dumaan ang araw at ngayon ay kasama namin ang buong pamilya sa isang camp site, hindi ko alam pero nag-yaya si mom at dad I guess anniversary nila. Ang tent dito ay katulad ng mga kubo ngunit may fan at kumportableng kama. May different activities pero hindi pa nila alam na maayos na kami ni Zai dahil hindi ko pa ma-timing ang pagsabi, ang mga bata ay naglalaro sa isang gilid pinanonood ko lang sila dahil masaya sila. "Sila Saji at Kent?" Tanong ni Ate Mia. "Well both of them are busy, Saji is in charge of the hospital as of the moment, Kent have 5 murder cases from different cities." Zai explained that widened Ate Mia's eyes. "5 murder cases? That's too much. Paano pa kaya niya nadi-differentiate yung iba't ibang klase ng cases na 'yon?" Nagtatakang sabi ni Ate Mia, hands were on her chin and she looks like grasping. "Your brother is obviously genius than you if you can't even think of that." Asar ni Zai na mahinang ikinatawa namin
"I want to kiss you, hard." Nanlaki ang mata ko at napalingon sa paligid dahil hindi niya 'yon pabulong na sinabi gayung nagbubulungan kami. "A-Ano ka ba, Zai." Sinenyasan ko pa siyang hinaan ang boses. "Ayaw mo na magka-baby pa, babe?" Tanong niya. "I'm scared, okay na sa akin ang dalawa babe." Sagot ko. "Sabagay, ayoko ring ma-stress ka. Ayoko rin na nahihirapan kang ilabas ang baby natin." Hindi na ako sumagot sa sinabi niya, pasimple naman siyang sumandal sa balikat ko kahit ma mahirap dahil matangkad siya. Hinayaan ko siyang sumandal doon habang humahampas sa mukha namin ang malalakas na buga ng hangin, nililipad ang bahagyang maikse na buhok ko at ang buhok niya naman ay tila naka push back na dahil sa hangin. "Makalabas nga muna—" "Ay!" Mabilis kong naitulak ang ulo ni Zai papalayo ng marinig ko ang boses ni Kuya Luke, habang si Zai ay nanlaki ang mata kong tinignan dahil sa sama ng tingin sa akin. "Oh ba't ka nakahiga sa buhangin?" Kwestyon ni Kuya Luke
"I am currently disappointed at what you did," panimula niya pinatutuyo ang buhok kaya nakagat ko ang ibabang labi at alanganin na ngumiti. "Sorry." "Tsk, let's just reveal it. Babe, don't make it hard for me." He stated and plugged in the blower to dry his wet hair. Huminga ng malalim si Zai at pagkatapos no'n ay naupo siya sa tabi ko. "Smell my hair." Biglang sabi niya at yumuko kaya inamoy ko 'yon ngunit nagtaka ako ng may kaamoy ito. "What shampoo did you use?" Biglang tanong ko at hinawakan ang buhok niya, malambot naman at umaalingasaw ito sa bango ngunit pamilyar ang anoy nito sa akin. "I just got it from your pouch, I wanted to try yours." Nangunot lalo ang noo ko, my pouch? What pouch? "Saan?" "The purple one, the curvy bottle of yours." Nanlaki ang mata ko at nahampas siya sa braso sa kahihiyan. "Bakit?" "Gagi ka, bakit mo ginamit 'yon hindi ka ba nagbabasa!" Bulyaw ko at hindi ko mawari kung matatawa ako o ano pa man pero maya-maya ay ngumisi na akong tinit
"Bakit sinasabi ko lang naman." Pagsumbat ko pa ngunit mukhang hindi siya natutuwa. "Artista wala nanligaw?" He added, lips we're smirking. "Wala." I answered. "Mahina, ako nilandi ng model at artista tapos ikaw hinde?" Ngumiwi ako at napairap. "Pake ko." Napipikon kong sumbat. "Ayos." He raised his hand and gave me a thumbs up that made me roll my eyes. "Kumain ka na." Naupo ako sa kama at sinimulang tikman ang mga umagahan na nandito. Halata naman na pinanonood niya ang reaksyon ko habang kinakain ang dala niyang pagkain. Pagkatapos no'n ay tumikhim ako at tumayo na upang kunin ang towel ko. "I'll take a bath, thanks for the food Zai." Idiniin ko ang pangalan niya dahilan para nakataas ang isang kilay niya akong tinignan. "Zai huh," wika niya. "Yes, Zai. Are you expecting something?" I smirked. "Yeah, a kiss on lips and a good morning from you." Nawala ang ngisi ko sa labi ng seryoso niyang sabihin 'yon, bigla ay para akong kiniliti sa tyan ngunit hindi
"So be comfortable and marry each other as soon as possible." Mommy stated and smiled. Kaya naman nasapo ko ang pisngi ko dahil nahiya ako. "Naku ka talagang bata ka, ang tulad ni Zai ay hindi dapat kinahihiya. Kawawa naman ang pagiging magandang lalake niya," asar ni daddy kaya napangiti ako. "Oo nga tito 'no, dapat hindi ganoon. Hays, nakakadismaya." Pagsangayon ni Zai at lumapit kay dad. "Parehas kayong mali, kahit sino man ay hindi dapat ikinahihiya lalo na't kung may mabuti naman itong puso. Ang kagwapuhan nawawala, lalo na pag tumanda at kumulubot na ang balat mo." Sermon ni mommy kaya ngumiti ako at ibinaliktad ang mga iihaw dahil baka masunog ito. Pagkatapos ng araw na 'yon ay napagtanto ko na nakaayos na ang kasal at ako na lang pala ang hinihintay. Pero ngayon sa simbahan na, sa kung saan nananalangin at naglalabas ng saloobin ang mga tao na nagbigay panatag sa puso ko. "Anak! You'll be late on your wedding! Zai is waiting na let's go! You're beautiful!" Mommy Miyu
Lauren's Point of View. After few years.. Galit na galit kong hinablot ang bag ko matapos kausapin ang teacher ng anak ko, habang naglalakad ay hindi ko alam kung anong gagawin ko sa bunsong anak ko. Kagat labi kong hinintay si Zai na sagutin ang tawag ko to find out na nasa loob siya ng operating room base sa nurse sa OR. I don't have any choice but to go alone, tinawagan ko ang pilot na maghahatid sa akin sa city ngayon dahil doon nag-aaral ng college ang anak ko at panay sakit sa ulo ang ibinigay sa akin. Naging mabilis naman ang byahe at mabuti na lang pwedeng bumaba sa rooftop ng school nila mommy, nagmamadali akong bumaba at dere-deretsong naglakad papunta sa dean's office for the freaking 15th times! Salubong ang kilay kong tinignan si Zian na kinakabahan na sa tingin ko, yayariin kita mamaya. "Good afternoon dean," pilit ang ngiti na bati ko matipid itong ngumiti sa akin. "Good afternoon Mrs. Garcia, pasensya na at nagkita tayong muli." Nahihiya kong nasapo ang noo.
After that, I went home. It took me several months to see my kids, panay ang sulyap ko kay Zai na kanina pa nagkakamot ng leeg. Naiirita siya pag ganiyan, either may problema o may hindi maunawaan. "Anong ganap?" Panimula ko at naupo sa kandungan niya dahilan para mapatitig siya sa akin. Pinigilan ko ngumiti ng makita kung paano nagbago ang reaksyon ng kaniyang mukha, "Babe, things are getting too tight.." Nanlulumo niyang sabi kaya nag-alala ako. "Huh? What happene—" "In my pants." Sa sagot niya ay malakas kong nahampas siya sa dibdib dahilan para humalagapak siya ng tawa, "Ang bastos mo talaga 'no? Huwag sana makuha ng anak natin ang ugali mong 'yan." Ngumisi siya at iniyakap ang braso niya sa bewang ko. "Babe, isa pa?" Nangunot lalo ang noo ko at nasulyapan ang makakapal niyang pilik mata at kilay na nakuha ni Zian. Ngumisi ako, "Isa pang sapak?" "Babe, you're so sweet." He sarcastically exclaimed and gasped for air when I moved on his lap just so I could sit comfortab
=Elvira’s Point Of View= Salubong ang kilay kong nakatitig sa computer expert habang magkakrus ang mga braso ko. Inaantay ang resulta ng cellphone ni Zian. “Matagal pa po ba?” naiinip kong kwestyon at hindi mapakali. Ramdam ko kasi ang kaba sa dibdib habang mas tumatagal ako dito. “30 mins pa,” sagot nito at panay ang pindot sa kanyang keyboard habang nakasaksak ang cellphone. Nang matapos ay inabot nito sa akin ang cellphone kaya naman agad kong kinalkal ‘yon ngunit natigilan ako nang makita na walang ibang mensahe na na-retrieve yung expert. Labis akong nakahinga ng maluwag not until i-back ko ang messages at makita ang usapan nila ng daddy niya. It made me curious… And nervous… Hindi ko napigilan lalo na nang magpop up ang ilan sa mga deleted messages… Halos sumikip ang dibdib ko sa nabasa. [CONVERSATION] Dad (Zai): Son, have you cleared the mission? Dad (Zai): Make sure it’s successful, so we don’t stress. Zian: What mission dad? I thought i’m all goods?
=Elvira’s Point Of View= And there’s Ms. Santos, making a scene. “She pushed me!” sabi niya habang kumpulan ang taong tumulong sa kanya. “Paano kita matutulak Ms. Santos? I’m way far from you,” sabi ko at tinaasan siya ng kilay. “You did it!” bulyaw niya kaya tinignan ako ng lahat. “Well, if you say so?” tugon ko. Later on, dumating si Zian at sinulyapan kaming dalawa. “What’s wrong here?” kwestyon niya at lumapit sa akin. “Ewan, tatanga-tanga siya ayon nadapa tapos biglang ibabato ang sisi sa akin na tinulak ko daw siya,” sagot ko at prenteng naupo sa office chair. “You really pushed me! Aminin mo na! Stop having everyone’s sympathy that you’re innocent!” sunod-sunod niyang sigaw. Napangiwi na lang ako. Siya naman talaga yung nagsisinungaling at hindi ako, isa pa siya kaya yung tinutukoy niya? Siya nga ‘tong nagbibintang eh. Siraulo talaga. “That’s enough,” awat ng iba, ngunit natigilan ako sa pahabol na sabi ng ilan sa mga mas matataas sa akin. “Engr. Monte
=Elvira’s Point Of View= Wala akong nagawa kundi sumang-ayon. Ayoko nang patagalin pa ang usapan. Habang nasa elevator kami, tahimik lang akong nakatayo sa tabi niya. Nararamdaman ko ang mga tingin niya, pero ni hindi ko man lang siya nilingon. “Hon…” muli niyang bungad nang makasakay kami sa kotse. “Zian, please. Huwag mo akong kausapin,” pigil ko, idinirekta ang tingin sa bintana habang nagmamaneho siya. Ramdam kong may gusto pa siyang sabihin, pero buti na lang at pinili niyang manahimik. ** Pagdating sa bahay, agad akong bumaba ng kotse bago pa siya makapag-park nang maayos. Tumawag pa siya sa akin, pero hindi ko na siya nilingon. Diretso akong pumasok sa loob at dumiretso sa kwarto ko. Pagkasarado ko ng pinto, doon ko na lang ibinuhos ang inis ko. Sinipa ko ang gilid ng kama at mariing napasapo sa noo. “Anong gagawin ko?” bulong ko sa sarili ko habang paulit-ulit na pumapasok sa isip ko ang text ni Ms. Santos. Naalala ko ang malanding ngiti ng babaeng iyon noo
=Elvira’s Point Of View= Pagdating namin sa condo ni Zian, agad siyang nagbukas ng ilaw at inilapag ang dala niyang mga gamit sa lamesa. Pamilyar na sa akin ang lugar na iyon dahil ilang beses na rin akong nakapunta roon. Simple lang ang interior design ng condo—modern pero hindi masyadong sosyalin. Pero kahit ganoon, ramdam mo ang presensya ni Zian sa bawat sulok ng unit. “Gusto mo ng coffee?” tanong niya habang naglalakad patungo sa kitchen area. “Hindi na. Gusto ko na lang magpahinga,” sagot ko habang hinubad ang heels ko at naupo sa sofa. Sumilip siya mula sa kitchen, hawak ang tasa ng tubig. “Pagod ka ba? Ang aga pa ah, usually energetic ka pa sa ganitong oras.” “Tsk, ikaw kasi eh. Yung meeting kanina, nakakastress. Lalo na si Ms. Santos, parang gusto akong lamunin ng buhay,” sagot ko habang hinilot ang mga paa kong medyo sumasakit na. Lumapit siya sa akin, iniwan ang hawak na tasa sa center table, at umupo sa tabi ko. Walang sabi-sabi, kinuha niya ang isang paa ko at m
=Elvira’s Point Of View= Pagkabalik ni Zian sa office ay sinalubong ko siya. “Oh, glad you didn’t left, yet. I have something to discuss,” kalmadong sabi ni Zian at hinarap ako. “Ano?” bungad ko. Kinain kaagad ako ng kuryosidad ko sa bungad niya. May ‘glad’ eh. “I tried to have you in my project, but the CEO allowed you to take part but only for a week and 3 days. In short, we’ll be together for 10 days.” “Oh?” gulat na sabi ko. “Syempre, Garcia yata ‘to, hon?” mayabang niyang sabi kaya napangiti ako. “Did you pull some strings?” gulat na sabi ko. Nanlaki ang mata niya. “Syempre hindi! Honey naman, nakiusap kaya ako. Sabi ko pa hindi ko kaya mag-isa pero kaya naman, gusto ko lang nakikita ka palagi.” “Daming paliwanag ah?” asar ko. “You’ll sleep on my condo, tonight?” pag-iiba niya ng usapan kaya tumango ako. “Then should we break the bed?” he whispered, may halong landi ang kanyang tono. Tumaas ang kilay ko. “Am I your bed warmer Ian Zachary?” pagbibiro ko na iki
=Elvira’s Point Of View= Dalawang linggo na ang nakalipas mula nang insidenteng iyon. Alam ko naman na siguro, kahit papaano ay hindi na maulit pa ‘yon. Pupunta ako sa site na pinagtatrabahuan ni Zian. Magkahiwalay na naman kasi kami ng project na hawak. Dala-dala ko ang favorite lunch niya ay pinasok ko ang site. “Si Zian?” bungad ko. “Nasa office niya po engineer,” sagot ng isa sa mga kasamahan niya kaya pumunta ako doon. Ngunit pagbukas ko ng pinto ay napahinto ako nang makita ang isang babae na kaharap niya. Ngunit napansin ko rin ang kakaibang titig ng babae kay Zian. Siguro ay ito ang kliyente niya dahil mukhang mayaman manamit. I knocked on the slightly opened door at doon ko nakuha ang atensyon nilang dalawa. “Come in, Elle.” Nilapitan ko si Zian at inilapag ang kanyang pagkain. “Lalabas rin muna ako, may meeting ka pa naman—” “No, I actually need you here. Since the client is requesting this, can you check the blueprint?” mahinahon na sabi ni Zian at inabot s
=Elvira’s Point Of View= Next morning, nagising akong may nakahiga sa tabi ko. Sa labas ng comforter, dahan-dahan akong nagmulat at nakita ko si Zian na kakwentuhan ko kagabi. Hindi ko inaasahan na matutulugan ko siya. Matagal kong minasdan ang gwapo niyang mukha na kapag tulog ay akala mo sobrang inosente sa pagiging angelic. Napangiti ako at maingat na tumayo upang maghilamos at magbrush. Bumalik kaagad ako sa kama at minasdan siyang muli. Bahagya kong inilapit ang mukha sa kanya at dinampian siya ng mabibilis na halik sa kung saang parte ng kanyang mukha. “Mmm,” rinig ang pagmamaktol niya ay mas napangiti ako. Pinadaan ko ang hintuturo sa dimples niyang kita kahit na magkalapat ang kanyang mga labi. Napatitig ako sa nakakaakit niyang labi at inilapit ang labi ko doon. Dinampian ko ‘yon at dahil doon ay napamulat siya. “Damn, I forgot,” pabulong niya at matamis na ngumiti. Napakusot ng mata at uminat pa. “Brush lang ako hon, let’s continue the kiss after. Conscious ka
Zian’s Point of View Habang pinapanood ko si Elle at ang kapatid niyang si Clayn, hindi ko maiwasang mag-isip ng malalim. Malaki ang posibilidad na ang galit ng mga gumawa nito ay hindi lang nakatuon sa pamilya niya, kundi pati sa akin. “Dad, I need you to check something,” bulong ko habang lumapit sa ama ko. Tumango siya, alam na may malalim akong pinaplano. “Anak, siguraduhin mong hindi ka masyadong madadala ng emosyon. Alam mo kung gaano kahirap kapag pinairal mo ‘yon.” “Dad, this isn’t about emotions. This is about survival,” sagot ko, matigas ang boses. “Hindi ko hahayaang ulitin nila ito kay Elle o kay Clayn.” Tumango ang daddy ko, pero ramdam ko ang bigat ng tingin niya. Alam niyang hindi ko basta-bastang hahayaang matapos ito nang hindi sila nagbabayad. Elvira’s Point of View Habang nakatingin ako kay Zian, hindi ko maiwasang mapansin ang pagbabago sa kanya. Siya pa rin ang mayabang at makulit na Zian na nakilala ko, pero ngayon, iba na ang aura niya. Para siyang
Zian’s Point of View “Kung gusto mong iligtas ang batang ito, simple lang ang usapan,” sabi ng lider. “Lumuhod ka at aminin mong natalo ka.” Napangiti ako nang bahagya. “I don’t think so.” Bago pa siya makapagsalita ulit, mabilis kong hinugot ang baril mula sa likod ko at pinaputukan ang pinakamalapit sa kanya. Bagsak ang isa sa mga tauhan niya bago pa sila makapag-react. “Putang ina! Barilin siya!” sigaw ng lider. Nagkagulo ang lahat. Ginamit ko ang mga haligi ng warehouse bilang cover habang nagpaputok ako pabalik sa kanila. Isa-isa kong tinarget ang mga tauhan niya hanggang sa natira na lang ang lider. “Please! Don’t kill me!” sigaw niya habang nagtatago sa likod ni Clayn. “Pakawalan mo siya,” utos ko, ang baril ko’y nakatutok sa kanya. “Pakiusap—” Walang pag-aalinlangan, pinaputukan ko ang kamay niyang may hawak kay Clayn. Napasigaw siya sa sakit at nabitawan ang kapatid ni Elle. Elvira’s Point of View Tumakbo ako papasok nang makita kong ligtas na si Clayn. “