MasukShare
Chapter 1
Terakhir Diperbarui:
2021-09-07 16:32:06I smiled as I looked at the camera.
"You're really good at this!" puri ni Ron nang tiningnan niya ang kuha niya sa akin.
Lumapit ang assistant kong si Andeng at iniabot sa akin ang isang bottle ng mineral water. Uminom ako bago nag-tungo kung nasaan ang mga staff at si Ron para tingnan na rin ang kuha nila sa akin.
"See? Ang ganda!"
Bumaling siya sa akin saka ngumisi. Humalakhak naman ako.
"Thanks, Ron. Sige, I need to go now," I said as I started to walk away but he called me.
"Wait, Chelle!"
I turned my head to him again.
"Are you free? Let's have dinner later?"
"I'm sorry, Ron, but I can't. I have to pack my things for tomorrow."
Dismayado siyang tumingin sa akin.
"Talagang tuloy ka sa pag-alis mo, huh?"
"Of course, Ron. Bryle needs me kaya sasamahan ko siya."
"I really can't believe you're doing this, Chelle."
"I need to do this, okay? Dinner na lang tayo 'pag balik ko rito."
"Tss..." He hissed.
Tinapik ko ang balikat niya bago siya iniwan doon.
Ron is a photographer here in our agency. Halos tatlong taon na kaming mag-katrabaho at halos tatlong taon na rin niya akong nililigawan. But I already told him to stop, lalo na ngayong uuwi na kami ni Bryle sa Pilipinas. Siguradong pag-uusapan ng mga fans namin ang pag-uwi namin doon.
"Are you really sure about this, Chelle?" Bryle asked as he park his car in front of our house.
We have a dinner with mom and dad. Bukas ang uwi namin sa Pilipinas, kaya humiling si mommy na kung maaari ay dito kami mag-dinner ngayon.
"We already talked about this, right?"
He sighed. Kita ko sa mga mata niya na nag-aalala nga siya.
"I'm just really worried about your parents. Siguradong kapag nalaman nilang nagpapanggap lang tayo ay magagalit sila. And I don't want that to happen, Chelle..."
Tipid akong ngumiti sa kaniya.
Nagpapanggap. Damn it... Bakit ang sakit sakit pakinggan?
Lumunok ako at pinili pa ring ayusin ang mga salita.
"Don't worry about them, Bryle. Hindi naman nila malalaman as long as walang nagsasabi eh. At kung malaman man nila... that's fine. Ako na ang bahala."
"Thank you for doing this, Chelle. Pero kung sakaling malaman nga nila, sasamahan kitang humarap sa kanila. Hindi kita hahayaang mag-isa, okay?"
Shit...
"Ang suwerte ko na kasi nagkaroon ako ng kaibigan dito na kagaya mo. I'm really thankful for that."
I'm thankful too because you came into my life, Bryle. Damn it!
Ngumiti ulit ako sa kaniya.
"Stop the drama, Bryle! Let's go na! Kaninan pa tayo hinihintay nila Daddy!"
Tumawa siya at nauna nang bumaba ng sasakyan para pag-buksan ako ng pintuan. Tinitigan ko ang kamay niyang nakalahad sa aking harapan.
"Let's go?"
Ngumiti ako bago hinawakan ang kamay niya. Damn! I really hate this feeling!
"You take care of my daughter, Bryle." si Dad nang kumakain na kami.
"Yes, please, Bryle. This is the first time na malalayo siya sa amin ng ganito, kaya hindi kami sanay." Si mom naman ngayon. "Kung maaari ay hindi talaga namin siya papayagan na sumama sa 'yo. Pero dahil nakikita naman namin kung gaano n'yo kamahal ang isa't-isa, payag na kami. Alam naming mahirap kung malalayo ka sa taong mahal mo."
Bumaling ako kay Bryle nang sinabi iyon ni mommy. Tahimik lang siyang nakikinig. Hmm... That's why nagmamadali siyang bumalik ng pilipinas, huh? Hirap na hirap na nga naman siyang malayo kay Nica. Sa taong mahal niya...
"You're just over reacting, mom! Dad! Magiging maayos po ako roon!" sambit ko na lang para maibsan kahit papaano ang lungkot nila mommy.
"We're just really worried about you, Richelle!"
Umirap ako sa sinabi ni mommy.
"Noong unang uwi natin sa piliinas ay kasama mo kami. Iba itong ngayon, mawawala kami sa tabi mo para bantayan ka."
"Don't worry about her, tita. I'll make sure that she's always safe. Hindi ko po hahayaan na may mangyaring masama sa kaniya." Paninigurado naman ni Bryle sa kanila.
"That's good then. Mapapanatag naman siguro ang loob namin kung ganyan, hijo."
"Wala naman talagang mangyayaring masama sa akin dahil bibigyan n'yo ako ng body guard n'yo, 'di ba, dad? Talagang mapapanatag kayo," I said sarcastically.
"Iyon ang gusto ng mommy mo, hija."
"Dalawa lang naman, anak. Ayos na siguro iyon dahil nangako naman si Bryle na aalagaan ka."
Bryle nodded his head.
"I will always take care of her po. Don't worry too much."
"Thank you, hijo. That's the reason why I really like you for my daughter! Kung puwede lang sana ay maikasal na kayo agad!"
Muntik ko nang maibuga ang iniinom kong tubig dahil sa sinabi ni mommy. What the hell? Kasal?! Seryoso ba si mommy sa sinasabi niya? Ni hindi nga ako gusto ni Bryle!
Si Bryle ay tumatawa na ngayon. Damn! Bakit naman kasi sinabi 'yon ni mommy?
"Darating din po kami d'yan, tita. Sa ngayon po trabaho muna ang priority namin bago ang mga ganyang bagay. Kailangan pong sigurado ang lahat bago mag-pakasal."
He's really good about this, huh?
"Bryle is right, sweetheart." ani Daddy. "Bata pa rin naman sila. Hindi kailangang madaliin ang mga bagay bagay."
"Oo nga naman, mom! At isa pa, wala pa po sa isip ko ang pagpapakasal. I still want to explore and enjoy my life. Bata pa kami para riyan."
Nakita kong medyo nalungkot si mommy sa mga sinabi namin. I'm sorry, mom, pero iyon ang totoo. At hindi kami puwedeng ikasal ni Bryle dahil one sided love lang naman ito.
After dinner, nag-usap lang saglit si Bryle at dad about sa business. Pagkatapos ay umuwi na rin kami sa Condo.
"Are you done packing your things, Chelle?" he asked when we already at home.
"Yup." tango ko.
"Okay. Pahinga ka na. Maliligo lang ako. Goodnight,"
"Okay. Goodnight..."
Nang makapasok ako sa aking kuwarto ay agad akong humiga. This day was so tiring.
Maya-maya ay tumunog ang aking cellphone dahil sa tawag ni Brynn. Agad ko itong sinagot.
"Hello?"
"Richelle Valdez! Bakit ngayon mo lang sinagot ang tawag ko?" salubong niya.
"Marami akong ginawa ngayong araw, Brynn. Alam mong bukas na ang alis namin."
"What? Are you really sure na sasama ka sa kaniya? I thought that Quinn was joking!"
I laughed a bit.
"I'm not. Totoong sasama ako sa kaniya."
"My gosh, Chelle! Do you really need to do this? Just for him?!"
"I'm just doing him a favor, Brynn."
"Alam namin ni Quinn na hindi lang 'yan dahil hiningi n'ya, Richelle. It's because you love him. And you want to watch him, don't you? You want to be with him."
Napalunok ako sa sinabi niya. That's not true...
"I just want to h-help him, Brynn. He needs me..." I denied.
"But what will happen when they meet again? Kapag nagkabalikan nga sila? Paano ka, Chelle?"
Para akong nanlumo sa mga sinabi ni Brynn. She's right... Paano ako kapag nangyari ang mga sinabi niya?
"That will not happen, Brynn. You know that I'll do everything para mahalin niya ako. Hindi sila magkakabalikan. Hindi puwede."
Wala pa akong ginusto na hindi ko nakuha. So, I'll make sure I get him too. I'll do everything to get him.
Bab terkait
Luckily Blinded Chapter 2
Nang mag-land kami sa Airport ay kita ko na sa mukha ni Bryle na tila kinakabahan siya. I tap his shoulder and smile."Smile, Bryle! Lalabas na tayo ng eroplano, tapos ganyan hitsura mo? Paano mo siya mapapaniwala n'yan? Your tita?"He then sighed deeply."I'm just excited to be here again. Finally, after years...""Are you really sure na handa kang gawin ito?"Kumunot ang kaniyang noo."What if maniwala nga siya na may relasyon tayo? Baka lalo lang siyang magalit sa'yo?""I'm doing this for her, Chelle. This is the only way para payagan ako ni tita na umuwi rito. Kung hindi ko ginawa ay paniguradong naroon pa rin ako sa states ngayon."Malungkot akong ngumiti. You are really lucky, Monica. He loves you so much. He'll do anything just to get back to you again."And besides, she has nothing to worry about... We are just pretending. She's the one I truly love..."Napakagat ako sa labi ko. Parang may punyal na tumuso
Terakhir Diperbarui : 2021-09-07Luckily Blinded Chapter 3
Nasa kuwarto ako nang kinatok ako ni Bryle. Tumayo ako at pinagbuksan siya ng pinto. Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa nang mapansing nakabihis siya. Saan naman siya pupunta? Aalis siya?"I have an interview this afternoon. You want to come with me?"Interview... Hindi naman ako kailangan doon kaya hindi na lang siguro."Hindi na, Bryle. I'm fine here. Ikaw na lang.""Oh... 'kay. Just call me if you need anything. Huwag ka ring aalis dito, Chelle. Nasa labas ang mga body guard."Okay..."Lumapit siya sa akin para halikan ako sa noo. Pumikit naman ako at dinama ito."Thank you. Alis na ako.""Drive safely." I reminded him.What am I going to do now? Tutunganga lang ba ako rito mag hapon?It's already four in the afternoon. Nag-tungo na lang ako sa banyo para maligo. I want to go to the mall. Siguro naman may pinaka malapit na mall dito?Halos kalahating oras yata ang tinagal ko sa banyo. I am now
Terakhir Diperbarui : 2021-09-07Luckily Blinded Chapter 4
"Where have you been? Alam mo bang kanina pa ako tumatawag sa iyo? Bakit hindi mo sinasagot?!" Singhal ni Bryle nang makarating ako sa Condo.Mabilis akong umalis doon sa Bar dahil expected ko na 'to. Magagalit siya. Magagalit si daddy."I just want to relax, Bryle. Kaya pumunta ako saglit sa Bar–""And what happened?! Nakapag-relax ka naman ba? Kahit may hindi magandang nangyari sa 'yo doon?"Kumunot ang noo ko. Alam na ba niya? Kung alam na niya malamang ay alam na rin ni daddy! Sesermunan na naman ako no'n!"May video'ng kumakalat ngayon sa social media tungkol sa nangyari kanina. Nabastos ka, hindi ba?""H-hindi naman natuloy, Bryle, kasi may nag ligtas sa akin–""At paano kung wala?" He said. "Kung wala anong mangyayari sa 'yo? Tuluyan kang mababastos nung gagong 'yon? Huh, Chelle?"I bit my lower lip. He's right. Paano kung hindi ako tinulungan nung lalaki kanina? Paano kung wala siya?Pero ano ba
Terakhir Diperbarui : 2021-09-07Luckily Blinded Chapter 5
It's been months simula nung umuwi kami rito ni Bryle sa Pilipinas. We are still pretending. Hanggang ngayon naniniwala ang mga tao na may relasyon kami. Hindi ko alam, pero habang lumilipas ang panahon? Parang lalong lumalalim 'yong nararamdaman ko para sa kaniya. And I don't like that. I don't want to be more in love with him. I'm just going to hurt myself. And I don't want to be hurt. Kung pupuwede nga lang ay tapusin na namin ang pagpapanggap na 'to. Kasi hindi ko na kaya. Baka kapag tumagal pa 'to, masabi ko pa sa kaniya ang nararamdaman kong hindi dapat.Paminsan-minsan ay may offer sa akin dito na photo shoot, kaya naman kahit papano ay hindi ako laging narito lang sa Condo ni Bryle. Dahil rin sa mga offer sa akin ay hindi kami gaanong nakakapag-usap. Mabuti na rin 'yon."Hey... You alright? Kanina ka pa tulala riyan ah?" Sambit ko kay Bryle na nasa harapan ko.Napakurapkurap naman siya at madilim na tumitig sa akin.We are eating our dinner
Terakhir Diperbarui : 2021-09-07Luckily Blinded Chapter 6
Nasa kitchen kami ni Bryle at kumakain ng lunch. Nagkukwento siya tungkol sa bagong movie niya. Ako naman ay wala sa sariling nakikinig sa kaniya.Binitiwan ko ang mga hawak kong kubyertos."Let's stop this..." I said without looking at him.Buong gabi kong pinag-isipan ito. I am tired of being his pretend girlfriend. I am tired of loving him. I am really tired of everything. Can we stop now? Hindi ko na kaya kung ipagpapatuloy pa namin ito.Napahinto siya sa pagkukwento saka tumitig sa akin."What are you talking about? Stop what?"I bit my lower lip and looked at him. Nakatingin lang rin siya sa akin, madilim ang kaniyang mga mata."I want this to stop, Bryle. I don't want to be your pretend girlfriend anymore.""What?"Humugot ako ng malalim na hininga bago muling nag salita."Hindi ba malinaw 'yong sinabi ko? I said I want us to stop pretending! Ayoko nang mag-kunwaring girlfriend mo, Bryle!""I t
Terakhir Diperbarui : 2021-09-07Luckily Blinded Chapter 7
“What? A-alam na niya?” Salubong ko kay Bryle nang tumawag siya.Kakatapos lang ng photo shoot ko at ang bungad niya sa akin ay bumisita raw ang tita niya sa Condo. Mabuti pala at wala ako roon! Hindi ko alam kung paano haharapin ang kaniyang tita. But, wait! How did she know? Wala namang kumakalat na issue about Bryle and Monica!“She’s mad, Chelle…” his voice was husky.“Damn! Heto na nga ba sinasabi ko!”“This all my fault, okay? Baka sisihin mo na naman ang sarili mo,”Huminga ako ng malalim at kumalma.Bumaling ako kay Louzel bago pinatunog ang sasakyan ko.“Paki sabi na lang kay Mrs. Vera na nauna na ako,”“Okay, Miss Richelle.”Tumango ako sa kaniya saka pumasok sa kotse.“Pauwi ka na?” Tanong ni Bryle sa kabilang linya.“Oo. Just wait for me there, okay?”“Okay, Chelle. Drive safely, please.”“Yes…”Palaisipan pa rin sa akin kung paano nalaman ng tita niya. Imposibleng may kumalat na pictures noong nasa Bar sila dahil sinigurado raw ni Bryle na walang nakakita sa kanila no’n! A
Terakhir Diperbarui : 2021-09-07Luckily Blinded Chapter 8
"Chelle? What are you doing?"Lumingon ako kay Bryle na ngayon ay nakatayo sa pinto ng aking kwarto."Gising ka na pala," I said, ignoring what he say.Nagpatuloy ako sa pag-iimpake ng mga gamit."I'm asking you, Chelle. What are you doing? Bakit ka nag-iimpake ng gamit?" ulit niyang tanong nang nakalapit na sa akin.I turned to him. He then sat on my bed."I'm leaving now," I simply answered."Why are you leaving then? Do we have a problem, Chelle?"I sighed deeply and look at him again."Wala naman ng rason para mag-stay ako dito, Bryle. We are done pretending so, I'm leaving now.""Even so, Richelle! Pumunta tayo ng magkasama rito kaya dapat lang na dito ka tumira! Oo nga't tapos na tayo sa pagpapanggap, pero hindi mo kailangan umalis. Stay, Chelle...""I have to do this, okay? Anong iisipin ni Monica kapag nakikita niyang magkasama tayo sa iisang bahay? Hindi pwedeng gan–""I'll talk
Terakhir Diperbarui : 2021-09-07Luckily Blinded Chapter 9
"Wait, what? Brain tumor?!" Mrs. Vera was shocked at what Elly said.Ako naman ay tulala lang habang nakikinig sa usapan nila."Iyon po ang sabi ng Doctor noong sinugod ulit namin si kuya sa hospital. At 'yon rin daw po ang reason kung bakit nabulag siya," she explained."Brain tumor is not a joke, darling! Malalang sakit iyan!""A-alam ko po, ma'am. Kaya nga po n-nag-aalala ako k-kay kuya..." Nabasag ang kaniyang boses sa pagsabi no'n.Namumula na rin ang mga mata ni Elly, tila ba pinipigilan niya lang ang maiyak sa harap namin."H-how is he then? Is he fine? Hindi ba dapat ay sa hospital na muna siya ngayon?" tanong ni Mrs. Vera"Sa ngayon po medyo ayos na raw po ang pakiramdam ni kuya. Ayaw niya pong manatili sa hospital, ma'am..."Humugot ng malalim na hininga si Mrs. Vera."Pasaway talaga 'yan si Jian," aniya. "Don't worry, if I have time bibisitahin ko kamo siya."Elly nodded her head. May pinahid rin
Terakhir Diperbarui : 2021-09-07
Bab terbaru
Luckily Blinded Epilogue
Its been two years when he left me. Its been two years since he's gone. Its been two years... But I am still into him. I put the frame to his grave gently. It was our first picture together. Siya mismo ang kumuha ng picture na iyon. I'm wearing a black halter top while he's wearing his hospital gown. Nakaakbay siya sa akin habang ang isa niyang kamay ay nakahawak sa kamay ko. Simple lang ang litrato na iyon ngunit napaka espesyal nito para sa aming dalawa. Para sa akin... "Hey... Its been two years, Jian. But I'm here again. I miss you." Para akong pinagbagsakan ng langit at lupa noong araw ng pagkamatay niya. Nanlalambot ang mga tuhod ko at talagang sobrang bigat ng pakiramdam ko. Alam mo 'yon? Minsan ka na nga lang magmahal, minsan ka na nga lang makatagpo ng taong tanggap kung ano o sino ka man. Tapos... mawawala pa. "Jian... Please, wake up... Please... 'Wag mo akong iiwan.
Luckily Blinded Chapter 40
I don't want to push her away. It's hard to push her away. But what can I do if that's the only way for her to be happy again? Her mom was right... She can't be happy with me. She can't live peacefully with me. Masakit man pero iyon ang totoo. May mga bagay na kailangan nating isakripisyo para sa mga taong mahal natin. Kahit na mahirap ito para sa atin. Kahit gaano pa ito kasakit.Sobrang nahirapan ako noong itinaboy ko siya. Ayokong gawin 'yon, pero iyon ang tamang gawin. Masakit para sa akin na makita siyang umiiyak sa harapan ko. Nasasaktan ako kapag nasasaktan siya. Pero dahil iyon ang dapat gawin, kahit mahirap ay ginawa ko."E-Elly..." Marahan kong sambit sa pangalan ni Elly nang sa wakas ay nagkaroon akong muli ng malay. She's talking to Chelle. I know."Jian, malapit na ako. Please... 'wag ka na munang magsalita."Parang tumalon sa galak ang puso ko nang sa wakas ay muli kong na
Luckily Blinded Chapter 39
Habang tumatagal ay mas nanghihina ang katawan ko. Kahit pagtayo ay nahihirapan akong gawin. Hindi ko na rin gaanong nagagalaw ang mga kamay ko. Dahil sa nangyayari ay halos araw-araw nasa loob lamang ako ng aking kuwarto. Nakahiga at parang lantang gulay na bagsak ang katawan. Ayaw ko na ganito lamang ako ngunit ako mismo ay hindi alam ang gagawin sa sitwasyon ko ngayon.Ilang linggo ang lumipas at ibinalita sa tv na hiwalay na raw si Richelle at ang artistang si Bryle. Masama na na akong tao kung sasabihin kong natuwa ako sa balitang iyon? Damn! Kahit alam kong imposibleng maging akin siya lalo na sa sitwasyon ko ngayon, ay umaasa pa rin ako! I'm really out of my mind!Ang sabi ay maayos raw silang naghiwalay ni Bryle at magkaibigan pa rin naman daw sila hanggang ngayon. Kung maayos silang naghiwalay, ano naman kaya ang maaaring dahilan ng paghihiwalay nila? Sabi ay hindi raw third party, wala rin daw nagl
Luckily Blinded Chapter 38
May mga bagay na hindi natin inaasahan na mangyayari. May mga bagay na ayaw nating maranasan natin. Pero mapipigilan mo ba ang mga bagay na ito? Kung ang mismong tadhana na ang gumagawa ng paraan para maranasan mo ang mga bagay na ito?Halos dalawang linggo na ang lumipas simula nung mawalan ako ng paningin. Nagpunta kami sa ospital ni Elly at sinabi ng doctor na isa raw sa mga sintomas ng sakit ko ay ang pagkalabo ng mata. Pero yung sa akin malala na yata. Hindi lang lumabo ang paningin ko, kundi tuluyan na siyang nawala...Hindi na ako makalakad ng maayos. Hindi na ako makakalakad ng mag-isa. Kakailanganin ko pang gumamit ng tungkod. Hindi na rin ako makakapagtrabaho dahil wala na nga akong paningin. Bulag na ako... Hindi ko na makikita ang mga bagay sa paligid na nais kong kuhanan ng litrato. Hindi ko na magagawa ang mga nais kong gawin... gaya ng dati...Gustuhin ko man magalit sa Panginoon dahil
Luckily Blinded Chapter 37
Halos buong gabi akong hindi nakatulog sa kakaisip sa kaniya. The way she looks at me... The way she touch me... Damn. Ang lambot ng kamay niya nang hinawakan niya ako kahapon. Am I lucky, isn't it? Sa wakas ay nakaharap ko siya ng harapan kahapon. Dati ay inaabangan ko lang siya sa Airport kapag nababalitaan kong magpupunta siya rito. Tinatanaw sa malayo. Pero kahapon ay nakita ko siya ng mas malapit at nakausap pa.Dahil sikat si Richelle ay kumalat ang balita na niligtas ko siya. Iba't-ibang larawan sa Bar ang kumalat sa social media noong araw din na 'yon. Ininterview pa ang kaniyang mga magulang at nagsabi na nagpapasalamat raw sila ng lubos sa taong nagligtas sa kanilang anak. It's my pleasure, though. I really want to protect their daughter. I really want to save her. Always."Kuya, papasok ka sa trabaho?" Si Elly habang inaayos ko ang camera ko."Oo." Simple
Luckily Blinded Chapter 36
"Bro, may maganda akong balita sa 'yo!"Iyon ang bungad ni Aurel sa akin nang isang gabi ay sinagot ko ang kaniyang tawag."Tungkol saan?" Tanong ko habang hinihilot ang aking sentido."Nandito sa Bar si Richelle! At mag-isa lang siya!"Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Mag-isa? Bakit siya pupunta roon ng mag-isa?"Sinong Richelle?" Tanong kong muli kahit na alam ko naman kung sino ang tinutukoy niya. Pero malay ko ba kung ibang tao pala 'di ba?Halakhak agad ni Aurel ang narinig ko sa kabilang linya."Come on, bro! May iba ka pa bang kilalang Richelle? Hindi ba wala naman na?" Halakhak niyang muli. "Richelle Valdez, of course... Your ultimate crush." He still said even though I already knew who he's talking about.Damn."Bilis na. Pumunta ka na rito kung gusto mo siyang makita. Wal
Luckily Blinded Chapter 35
"A-ate... Nariyan po s-sa labas ang parents mo..." Nauutal na sambit ni Elly nang pumasok siya sa loob.Nanlaki ang mga mata ko at hindi ko alam kung tatayo ba ako para labasin sila o mananatili lang dito sa tabi ni Jian. Ayokong iwan siya. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nagigising. Halos pangatlong araw niya na itong walang malay.Bumukas muli ang pinto at iniluwa naman nito si Aurel na madilim ang tingin sa akin."Lumabas ka na muna. Hinahanap ka nila, Chelle." Seryoso niyang utas."A-ayokong umalis sa tabi ni Jian–""Kung hindi mo sila haharapin ngayon ay sila mismo ang papasok rito."Napahinto ako sa sinabi niya.Damn. Hindi ko akalain na ganito kabilis darating sila mommy! And worst, nagpunta pa talaga sila rito!"Sige na..." Si Aurel. "Bumalik ka na lang rito kapag nakausap mo na sila.
Luckily Blinded Chapter 34
Lumipas ang dalawang araw na hindi ako bumibisita kay Jian. I really want to visit him. I already miss him. I badly want to see him. Kahapon ay sinubukan kong pumunta sa ospital. Naroon na ako actually, pero umaatras ako sa tuwing naiisip ko yung mga sinabi niya sa akin. I love him... I really do. Masakit man sa akin ang ginagawa niyang pagtulak sa akin palayo, mahal ko pa rin siya. Hindi ko kayang iwan siya, gaya ng gusto niya. "Chelle, stop it. You're already drunk." Saway sa akin ni Brynn nang muli akong kumuha ng bote ng beer para sana inumin iyon. Kanina pa kami nandito sa Bar. Niyaya ko sila dahil gusto kong makalimot kahit na saglit lang. I want to forget the pain kahit na sa sandaling panahon lamang... Binalewala ko ang sinabi ni Brynn at ininom na ang panibagong beer na kinuha ko. "Gosh, Chelle!" I heard Quinn sounded irritated. Binalewala ko iyon. "Kanina ka p
Luckily Blinded Chapter 33
Pagkatapos kong sabihin iyon ay tumayo na ako. Sumusunod pa rin ang mga reporters kahit na noong papunta na ako sa opisina ni Mrs. Vera.Nang makapasok sa opisina niya ay agad ko siyang hinarap para muling makausap."Thank you for everything, ma'am. Ikaw ang naging gabay ko noong pumunta ako rito sa pilipinas. Salamat po." I said, genuinely.Sa mga oras na kasama ko si Mrs. Vera sa trabaho, talagang naging masaya ako. She treated me so special. She always makes me feel that I am belong here in her Agency. She always says compliment to me too."No problem, hija." She said. "Basta kung gusto mong bumalik sa pagmomodelo, tawagan mo lamang ako. You are great, Chelle. Sayang ang ipinagkaloob sa iyo na talento kung hindi mo na gagamitin ito."Ramdam na ramdam ko ang panghihinayang sa kaniyang tono. Ngunit sa palagay ko ay kahit ano pang sabihin niya o ng ibang tao, talaga
