"Sigurado ba 'yan, Doc? Hindi ka po ba nagkakamali?"Isang malawak na pag-iling ang iginawad ni Doctora Lazaro sa akin at muling bumalik ng tingin sa monitor."You're three weeks pregnant, Mrs. Sorin. At hindi pa ako kailan man nagkakamali sa ganitong trabaho. Congratulations, first time mommy ka ba?" Nakangiting baling niya sa akin habang panay ang pag-scan niya sa tiyan ko.Napatango ako sa kaniya at nilingon ang monitor. Wala akong nakikita. Wala akong alam sa ganito, pero naiiyak ako sa hindi ko malamang dahilan."Umiwas ka sa stress, Misis---""Ms. lang ho, Doc." Gagad ko.Payak siyang ngumiti. "Ang mga buntis ay hindi dapat na-s-stress. Ang masusu-suggest ko rin ay dapat kumain ka nang marami. Huwag kang magpapagutom at dapat 'yong mga nutrients na needs mo ay dapat balance para maging healthy si baby. Anyways, tatawagan na lang kita for your next ultrasound, sa susunod, heartbeat naman ni baby ang madidinig mo."Ilang sandali pang nagbigay ng paalala si Doktora sa akin. Lahat n
Maaga akong nagising dahil agad akong naramdaman ng pagkagutom. Para ring hinahalukay ang sikmura ko at gusto nitong bumaliktad. Nasapo ko na lang ang noo ko at pumikit para maibsan ang aking nararamdaman."Makakatay kita Johan pagnagkita tayo. Ang galing mong magtanim." Inis kong turan na para bang maririnig ako ni Johan sa ganito kalayong agwat.Napailing ako at hinimas himas ang aking tiyan."Baby, huwag mong masyadong pahirapan si mama ah, hindi ako sana'y anak. Wala akong alam sa ganito, pero mama will try her best para maalagaan kita at mabigay sa 'yo ang tamang nutrients para maging healthy ka paglabas mo. Help mama ah, kasi kukutusan ko pa ang papa mo." Natatawang aniya ko.Sandali akong natigilan kinalaunan. Naalala ko 'yong sinabi no'ng ka-chat ko sa strangers website kagabi.Siguro maiging sundin ko na lamang iyon habang hindi pa nalaki ang anak ko. Habang kaya ko pang sumakay at bumayahe sa mga pampublikong lugar. Hindi na safe sa akin kung papalipasin ko pa ito kapag mala
Ilang linggo na lumipas simula nang dumalaw ang pigura ni Johan sa aking sistema. Nai-kuwento ko 'yon kay Lance at ang sabi niya sa akin ay baka daw sign na iyon para magpakita ako kay Johan at sabihin ang kalagayan ko. Napipilan naman ako sa sinabi niya. Tinanong niya ako kung ano ba daw kasi ang ikinakatakot ko, kung talagang mahal daw ako ni Johan ay sasaya ang buong pagkatao no'n kung malalaman niyang magkaka-anak kami. Mas lalo naman akong natigilan.Isang buwan pa lamang ang lumilipas simula ng lumisan ako sa amin. Ngunit mayroon na akong hunahuna na baka hindi maganda ang maging magbabalik ko. Mayroon sa aking pumigil na huwag na lamang akong tumungo dahil baka hindi maging maganda ang kalalabasan.Ngunit heto ako ngayon. Mula sa tinutuluyan ko ay bumabyahe ako pa-Maynila.Wala akong tiyak na desisyon. Ipinagpabahala ko na lamang sa itaas ang mangyayari. Kung magagalit siya dahil hindi ako nagpaalam ay siguro tatanggapin ko na lang. Tutal ay kasalanan ko naman."Manong sa build
Hindi ko lubos maisip na wala pala akong aasahan sa kaniya. Na katulad din pala siya ni Vincent, na sasaktan ako. Hindi ko lubos maisip na akala ko ay kilala ko na siya ngunit hindi pa pala.Napasandal ako sa headboard ng kama ko at pinunasan ang mga luhang kanina pa umaagos sa akin. Hindi ko dapat siya iniiyakan. Hindi ko dapat damdamin ang lalaking 'yon dahil may anak ako. Hindi niya deserve ang bawat patak ng luha ko. Kung ayaw niya sa bata, hindi ko ipipilit sa kaniya. Bahala siya sa buhay niya. Bahala na siya. Simula ngayon ay aalisin ko na siya sa sistema ko. Sa buong pagkatao ko at maging sa anak ko. Hindi niya naman kailangan ng ama. Isang ama na katulad niyang agad siyang ipinagtabuyan at punong puno ng pagdududa.Nasa gano'n akong sitwasyon ng makarinig ako ng pagkatok mula sa labas ng apartment ko. Dinig ko rin ang boses ni Lance na agad ko namang itinayo.Pagkabukas ko sa pintuan ay nangunot ang noo ko ng makitang hindi siya nag-iisa. May mga Naka-body suit sa likod niya,
"Kailangan ko pa ba talagang pumunta sa kaniya? Hindi ba puwedeng sabihin niyo na lang sa amo niyo na tinatamad akong bumyahe." Inis kong tanong habang isinukbit ng isa sa mga tauhan ni Johan ang bag ko sa kaniyang balikat at lumabas na."Pasensiya na talaga, Ma'am. Pero trabaho lang po. Kami po ang kagagalitan ni Sir, Johan kung hindi kayo makakapunta ngayon."Napalabi na lang ako. Halata nga sa mukha nila na takot sila kay Johan. Sa bwesit na lalaking 'yon. Malilintikan talaga siya sa akin kapag nagkita kami. Hindi niya man lang inalala na buntis ako, tapos bya-byahe pa ako sa dis oras ng gabi. Ni hindi man lang ako maka-ayaw dahil ayaw niyang sagutin ang tawag ng mga tauhan niya."Ma'am sa rooftop po tayo." Aniya ng isa sa mga tauhan na ikinakunot ng noo ko. Bago pa man ako makapagtanong ay agad na nila akong inunahan."Pinapasunod ka po gamit ang helicopter, para mas mabilis at hindi ka daw po mabagot."Bago pa ako makapag-react ay namalayan ko na na lang ang sarili kong nasa roof
"Hanapan mo ako ng ibang room, Johan. Hindi ako matutulog na kasama ka sa iisang kuwartong 'to." Mariin kong pagbibitaw ng bawat salita sa kaniya.Kanina pa kami nagtatalo. Gusto niya na akong patulugin para makatulog na din siya, ngunit nang mahiga na ako at akmang pipikit na ay siya namang gapang niya sa tabi ko na ikinakunot ng noo ko.Ang sagot niya pa sa akin nang tanungin ko siya kung bakit siya umakyat sa higaan ay dahil matutulog na din daw siya."What's the matter with us in the same bed, Arabella? Ano bang prino-problema mo?" May inis na sa boses niya at halata na ring inaantok siya base na rin sa ilang beses na pagpipikit pikit ng kaniyang dalawang mata."Ikuha mo ako ng ibang kuwarto kung ayaw mong lumipat, Johan. Kung ayaw mo, edi ako na lang ang gagawa---""You're staying here, Arabella."Ang boses na 'yon ay halatang punong puno na sa kaartihan ko. Ngunit imbes na manahimik at kalimutan na lang ang gusto kong mangyari ay nanindigan ako.Nagmartsa ako papalapit sa pinto
"You really need to go there, Johan. Alam mo namang mainipin si dad. Kailangan ora mismo ay nandoon ka na, dahil---""Baka mag-back out ang daddy mo." Putol ni Johan bago pa makumpleto ng babaeng ito ang kaniyang sasabihin.Pinanood ko ang reaksyon ni Johan. Para itong nawalan ng gana sa hapag dahil sa pabagsak niyang lagay sa napkin sa table namin. Hindi niya tiningnan ang babae. Ang babae na kung makasampay ng braso niya kay Johan ay akala mo wala nang bukas pa.Nanahimik kaming ninanamnam ang umagahan namin. Akala ko tuluyang magiging tahimik, dahil na rin wala pang masyadong mga tao dito ngunit hindi ko akalain na siya pa ang sisira sa napakagandang umaga ko."Yeah, ayaw naman na'ting mangyari ang bagay na 'yon, hindi ba Johan?" Sa tono ng salita niya ay para bang alam niyang sa pamamagitan no'n ay hindi siya magagawang tanggihan ni Johan.Napairap ako at inalis ang paningin sa kanila. Umagang umaga ay naalibadbaran na agad ako sa tanawing nasa harapan ko pa mismo."Susunod na lan
"Pumunta ka na, Johan. Tsaka na lang tayo mag-usap kapag tapos na ang mga trabaho mo dito. Kaya sige na, go!" Pagtatabuyan ko pa sa kaniya nang makarating kami sa kuwarto namin at mukhang wala na siyang balak na pumunta pa sa tatay no'ng Irish na 'yon.Panay ang pagkakanguso niya sa akin na para bang para sa akin pa ang ginagawa ko, eh siya rin naman ang makikinabang. Inis ko siyang tiningnan at pinanliitan pa ng mga mata habang nakahiga siya sa kama at ibinalot na sa kumot ang buong katawan habang nakatangin ng diretso sa akin."Tinatamad na ako, Arabella. Isa pa, hindi naman ikakagalit ni Mr. Santos kung hindi ako makakapunta ngayon, kotang kota na kaya siya sa akin bago ka pa dumating dito. Si Irish lang naman ang nagpupumilit para masamahan ko siya kung saan man niya gustong lumakad nang lumakad." Mahaba niyang paliwanag ngunit hindi pa rin nahuhuli ang paniwala ko."Tumayo ka jan at magbihis ka na, Johan. Hindi ako nakikipagbiruan sa 'yo. Kapag ako tinamad din, hindi ko ilalabas
Arabella's Point of View:After 4 years"Babe, we're going! I'll be back immediately after my meeting, I love you!"Hindi ko maiwasang hindi matawa sa pagsigaw ni Johan mula sa labas ng gate, habang pa-ikot ito sa kaniyang sasakyan.Ikinuway ko na lang ang kamay ko sa kaniya at maging kay Mira na nasa front seat ni Johan at nakangiting kumukuway din sa akin."I love you, Mommy!" Sigaw pa ng anak namin na siyang lalong ikinalawak ng aking pagkakangiti.Ilang sandali lang din at tuluyan na silang umalis, ako naman ay bumalik na sa loob ngunit bago no'n ay iniwanan ko muna ng tingin ang kapatid kong si Allen na magsara ng gate.Nang makapasok ako ay sakto naman ang pagkaka-ring ng telepono ko na siyang mabilis kong sinagot.Mga magulang ko ang nasa kabilang linya. Tumawag lang ang mga ito para sabihin sa aking luluwas na sila para naman makapunta sa baby shower na gaganapin ngayong sabado sa bahay.Yes, it's mine. I'm more than 8 months being pregnant with our second child. And it's been
Johan's Point of View:"Kung anong kaso ang pwedeng iakusa sa mag-ama ay gawin na'tin iakyat sa korte. Kahit magpatong patong pa 'yan." Aniya ko habang kaharap sila Sergeant Manalo at si Thanos.Sabay silang napatango sa akin. Tanda na sang-ayon sila sa aking desisyon."But we're still going to have Irish inside of the mental facility or maybe for her security, I'll take care of everything, maging ang psychiatrist na dapat na'ting maibigay sa kaniya." Thanos on the other hand.Bahagyang naningkit sa kaniya ang aking paningin."Do you think that's a good idea for you, Thanos? Zielle will probably be mad at you." Pagpapa-alala ko dahil alam naman naming pareho kung papaano magselos si Zielle kahit pa wala naman itong dapat na ika-selos."That's not going to be a problem, isa pa. Hindi ko naman ililihim sa kaniya, sasabihin ko din ka-agad once na aprubahan mo ako sa suggestion ko." Kalmado at kampante niyang sagot sa akin.I just shrugged my shoulder and nodded. "Fine, bahala ka na."Bin
"I am there with him during his separation with you. Ako ang nasa tabi niya and trying to act as his companion all the times, I was there with him and not you, and I know I deserved to have him. Akin lang siya, Arabella. You are nothing but all in his past!" Naghihimutok na asik sa akin ni Irish habang nakasalampak sa sahig ng kaniyang kuwarto. Napalunok ako ng bahagya at mas lalo pa siyang tinitigan ng matalim. "You left him alone, and I did accompanied him! You should stay away from us with your damn daughter----" Hindi na niya natapos pa ang kaniyang salita ng mabilis na lumapit ako sa kaniya kasabay din ng mabilis kong pagsampal sa kaniyang magkabilaang pisngi. Hindi pa ako nakuntento, I drag her hair down habang ang mga kamay niya ay pilit naman akong inaabot ngunit dahil mas lamang ang puwersa at posisyon ko sa kaniya ay hirap siyang maabot ang buhok ko."You can't talk to my daughter like that you damn crazy woman!" I shouted will all of my anger at her, dragging her even mo
"I should be the one for him! Not you or anyone! It's has to be me! Me! Me only!" Ang nakakarinding pagsi-sigaw ni Irish habang kami ni Johan ay nagkakatinginan na mula sa labas ng kuwarto.Ang sistema namin ay pinapanood namin siya mula sa salamin. Wala pang pumapasok ni isa sa amin doon simula nang makarating kami dito. Tanging sa mic lamang kami nagkikipag-usap sa kaniya dahil masyado siyang nagiging bayolente sa loob."If I can't have you, Johan. Then you can't have your daughter too! I swear, kung hindi niya babantayan ng maayos ang anak niyo, sisiguraduhin kong magkikita kita kayo 6ft under of this fucking ground where you locked me in!" Narurumihidong pagsisigaw pa nito habang direktang nakatingin sa salamin ang kaniyang paningin. "She's crazy. She's literally out of her mind, kailangan niyang madala sa psychologist." Aniya ni Thanos mula sa tabi namin. Sa palagay ko nga ay gano'n dapat ang gawin sa kaniya. As a matter of fact, she needs a therapy more than be in jail. Mas gu
Arabella's Point of View:Ilang oras na ang lumipas simula nang mabalita sa amin ni Zielle na nakuha na daw nila Thanos si Mira. Halos manghina na ang tuhod ko dala ng sobrang pasasalamat dahil sa kanilang naging balita. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko, dahil naghalo halo na lahat. Ngunit gayon pa man, ang malinaw lang sa akin sa mga oras na 'yon ay sa wakas, mayayakap at makikita ko na ang anak ko. Ngunit ano nga namang kapalit ng saglit na kasiyahan ang binawi sa akin nang makarating kami dito ay masamang balita naman ang sa akin ay ipinarinig. Overdosed daw sa sleeping pills ang anak kong si Mira kung kaya hanggang ngayon ay mahimbing pa rin ang pagkakatulog nito. Blessing in disguised na nga lang daw ang nangyari na nakaligtas ang anak ko sa pagkaka-overdosed, dahil kung sa ibang katawan daw 'yon itinurok ay tiyak na bibigay ito. Hindi ko alam kung dapat ko ba 'yong ipagpasalamat. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko gayong ako dito nag-iisip na kung sino ang
"We're heading out to Laguna after my call, Johan. Don't make me wait for you, dahil alam na'ting kaya kong bawiin ang anak mo sa 'yo sa oras na gumawa ka nang maling hakbang laban sa 'kin."Napatingin na lang ako ng malalim kay Irish habang sinasarili ko ang malalim kong pagbuntong hininga. Kalaunan ay sinipat ko ng tingin ang anak kong si Mira na nasa kandungan ko't natutulog pa rin.Bahagya akong nagtaka, ngunit hindi ko na lamang isinatinig 'yon. Dahil tila nabasa naman na ni Irish ang gusto kong itanong. Ang sabi niya sa akin ay dala lang ng pagod kaya't sa ingay namin kanina ay hindi pa rin magising gising ang anak ko.Kinapa ko na rin ang pulsuhan niya, normal naman 'yon, ngunit ang kaba at pag-aalala sa aking isipan ay hindi maalis alis. Parang may mali, na siyang hirap ko namang matukoy."I'm so excited to give this news to my family. I'm sure they will be pleasant, since they know how much I love you. This is going to be a big celebration." Aniyang tila nagpapakulong na sa
"You're probably guessing how your personnel became my asset to your own circle, huh."I bit my lips out of anger while directly giving Irish a dark glance. We're still here at their basement, but I can't move because of the gun that's pointing at me, while this woman walk away to me and leading her walk towards my daughter who's asleep. Napalunok ako nang ilang beses sa tindi nang nararamdaman ko. "Do you care about your daughter, Johan?" Biglang tanong niya. Nangunot noo naman ako. Nang muli kaming magkatitigan ay ibang ekspresyon na ang namumitawi sa kaniyang mga mata. Walang galit. Kung hindi purong inggit ang masasalamin sa hindi ko maipaliwanag na dahilan, dahil wala naman akong alam sa buhay niya at kahit kailan ay hindi sumagi sa isipan ko na mangialam sa kaniya kahit pa nga para siyang isang bukas na libro na ipinipilit na ipabasa ang mga nakasulat sa akin. "What kind of question is that, Irish." I pointed out. "Of course I cared about her, she's my daughter. Dugo at lama
Johan's Point of View:It's so suffocating to know that I'm capable of having my daughter back to me anytime since I have a lot of connections, but seeing how our plan slowly works is killing me. When I saw Mira an hour ago, when I tried escaping through Sergeant Manalo's eyes and went inside the base to search for a clue, I then saw Mira inside. She's crying for God's sake and keeps calling her mom, and that breaks my heart. I'm on the verge of shouting to call her name, but some of my men stop me and drag me outside. Laking pasasalamat ko na lang at alerto sila sa akin, but then, nasa akin pa rin ang panghihinayang dahil sa bawat pagpatak ng segundo sa orasam ay parang gusto ko nang sugurin sa loob ang mga taong nagbabantay sa anak ko. Alam ko kung gaano ko ginugulo ang plano, pero hindi ko na kayang maghintay pa ng panibagong segundo, minuto o oras. Hindi ko na kayang idaan pa 'to bukas o kinabukasan, dahil nakakatakot ang puwedeng mangyari, lalo na't wala pa kaming natatanggap
Thanos Point of view:Ilang beses ko nang sinusubukang tumawag sa linya nila Johan at Sergeant Manalo, but until now, wala pa rin akong makuhang sagot ni nino man sa kanila. I already tried contacting some of our men's na kasama nila sa lugar, maging sila ay nawawala na sa linya and I'm starting to think some of the dark side that can be happen to each of them. Nasa pagmamanman pa lang kami. Nakakatakot na umusad kung dito pa lang ay palpak na ang plano namin. We'd successfully manage to made up a plan of having John's daughter back and how to catch the culpritu behind all of this. But then again, in the back of my mind... Of course, abruptly of chances of having a bad luck is real. And that's quite not in line. Napailing ako.Sana lang nga ay mali ang huna hunang nasa isipan ko. Sana lang nga ay hindi lumihis sa plano ang pinsan ko. Sana ay may tiwala siya sa planong nabuo.Nasa kalagitnaan ako sa aking pag-iisip nang mapukaw sang atensyon ko ng isa sa aking mga tauhan ko. Nagbali