KABANATA 15
Hindi ako makapaniwala na umiiyak ako ngayon dahil sa lalaking 'yon! Pagkatapos ng pag-uusap namin sa restroom ay hindi na kami muling nagkita. He just texted me that he'll get home early after the class. I am so emotional and I can feel the pain punching my heart. Ayaw ko na ng ganito pero paano ako makakawala sa kamay ni Levi? Hindi ko alam. At mas lalong ayaw kong masaktan ng ganito! Hindi ako martyr at mas lalong hindi ako masochista para hayaan ang lahat ng ganito sa akin!
Gumulong ako sa aking kama at pilit kinalma ang sarili. Hindi ako makatulog dahil hanggang ngayon naaalala ko pa rin ang pag-uusap namin ni Levi. Bakit? Ano ba talaga ang dahilan niya? Bakit gusto niya akong matali sa kanya? Hindi ko siya maintindihan.
Bumangon ako nang marinig kong may sasakyang tumigil sa harapan ng bahay namin. Kumunot ang noo ko at mabilis na dumungaw sa bintana ng kwarto ko. Patay na ang mga ilaw sa kwarto ko at medyo madilim sa labas pero kitang kita ko
KABANATA 16Ilang araw din kaming gano'n ni Levi. Sa umaga ay susunduin niya ako, sa lunch ay magkasabay kami at pagkatapos ng klase ay pupunta kami ng mall para kumain hanggang sa ihatid niya ako pauwi. Madalas kaming mag-away sa maraming bagay at madalas akong mainis sa mga walang kwenta niyang sinasabi.Pero kahit anong tingin ko sa sitwasyon namin alam ko talagang may dahilan kung bakit gusto ako ni Levi. Sa mga araw na magkasama kami normal naman ang lahat kaya hindi ko talaga malaman kung anong dahilan niya.At dahil madalas kaming magkasama ni Levi alam na rin ng lahat na may relasyon kami. Madalas kong marinig na isa lang talaga ako sa mga paiiyakin ni Levi at madalas kong ring marinig na hindi seryoso si Levi sa akin. Sa totoo lang hindi na nila kailangang ipaalala sa akin 'yon bawat araw dahil alam ko na ang lahat nang 'yan. Hindi ko nga alam kung bakit nandito pa rin ako.Tahimik akong naghahanap ng libro sa loob ng library ng biglang sumulpot
KABANATA 17Hindi ako makatingin sa kanya pagkatapos ng nangyari. Nag-iinit ang pisngi ko habang siya naman ay titig na titig sa akin. Lumunok ako ng mariin at bahagya siyang tinulak."M-May klase pa ako..." I said and slightly pushed him away but he still remained in front of me, locking me in place. Kaya naman iritado na ako sa kanyang bumaling. Bakit ba pinapahirapan niya pa ako? Nakakainis!"Hindi pa tayo tapos mag-usap," he softly said. The frustration in his face is gone now. It was replaced by an unknown emotion in his eyes. Masyado akong natutupok ng kanyang mga mata. Akala ko noon kaya ko. Akala ko mananalo ako sa kanya. Pero sa huli ako pa rin ang talo."A-Ano pa ba ang kailangan nating pag-usapan--""Sumama ka sa 'kin." Usal niya at walang sabi sabing hinigit ako kung saan. Nanlaki ang mata ko nang mapansin kong nasa parking kami! Until we stopped in front of his car!"Levi! Ano bang ginagawa mo?! May klase pa tayo!" Sigaw k
KABANATA 18Hanggang ngayon ay sariwa pa rin sa akin 'yung nangyari kahapon. He kissed me in front of the settling down sun. It was so romantic that my heart almost exploded because of it! Nag-init ang pisngi ko nang mapagtanto na masyado akong nagdadaydream sa loob ng klase!Lumunok ako ng mariin at bumalik sa pakikinig sa teacher. Pero kahit anong gawin ko lumilipad talaga ang isip ko sa nangyari kahapon damn it!Nang matapos ang Business Math class ay mabilis na lumapit sa akin si Chloe at Hannah. Nagtataka naman ako sa kanilang tumingin. Anong mayroon? Bakit sila lumalapit ngayon? Mamaya pa ang lunch 'di ba? May susunod pa kaming klase."Bakit?" Tanong ko sa kanila. Nagkatinginan naman sila pareho at nanlaki ang mata ko nang parehas nila akong kinatukan sa ulo! Napahawak ako sa aking ulo at matalim silang tiningnan."Para sa'n naman 'yon?!" Galit kong tanong. Ano bang problem
KABANATA 19Hindi matigil si Chloe at Hannah sa pagtatanong about sa kiss lalo na nang umalis si Levi para maghanap ng gusto niyang libro sa bookshelves. Tapos na kaming kumain kaya nandito na kami sa loob ng library at mali nga ang desisyon kong isama dito si Levi dahil wala kaming matinong magagawa!"Chloe nandito tayo para manggawa ng project hindi para pag-usapan 'yon!" Iritado ko nang sinabi."Okay. Pero next time kailangan mong ikwento ha!" Habol na sinabi ni Chloe bago binuklat ang libro at hawakan ang kanyang ball pen para magsulat sa kanyang notes. Gano'n din ginawa namin ni Hannah at nagsimula na kaming mag take down ng mga ilalagay namin sa research. Tahimik kaming gumagawa no'n hanggang sa mapansin kong hanggang ngayon ay hindi pa rin bumabalik si Levi sa table namin.Kumunot ang noo ko at bahagyang sumilip sa shelves kung saan siya pumasok. I narrowed my eyes when I saw that Levi is talk
KABANATA 20“Hello?” sinubukan kong ayusin ang boses ko. Hindi pa rin maalis ang pagtatampo ko kay mama pero kahit papaano napagaan ang damdamin ko ng makita kong tumatawag si Levi.“Are you free today?” he asked. Natigilan ako roon. Sabado ngayon at kahit pa may mg assignments ako pwede ko naman ‘yon gawin bukas dahil madadali lang naman lahat.“I guess so?” may pag-aalinlangan kong sinabi.“Can we meet today?” he asked. Napangiti ako roon. Kahit saan niya pa ako dalhin papayag ako. Basta’t siya ang kasama.Pumayag ako na lumabas kasama siya. Nag-ayos ako ng sarili at pinili ang isang simpleng shirt at jeans. Nang bumaba ako sa sala ay nakita ko si mama na nanunuod ng tv. Aalis na sana ako ng hindi nagpapaalam nang bigla siyang tumayo at nagsalita mula sa likod ko.“Saan ka pupunta?” tanong niya. Bumuntong hininga ako at walang lingon lingo’ng sumago
KABANATA 21Pagkatapos namin sa ferris wheel ay hindi ako makapaniwalang totohanin ni Levi ang sinabi niya kanina. Sabi niya ay pupuntahan naming muli ang mga lugar kung saan kami pumunta ni papa. Hindi ba aksaya lamang ‘yon ng panahon? Hindi ko maiwasang malalim na mapaisip.“Levi…hindi na talaga kailangan. Umuwi na lang tayo,” sambit ko.“Maagap pa Astrid. Just tell me kung saan ‘yong lugar na madalas niyong puntahan kasama ang papa mo,” seryoso niyang sinabi. Ilang beses ko na siyang sinabihan na ‘wag na pero mapilit siya. Mukhang hindi niya ako iuuwi hangga’t hindi nasusunod ang gusto niya kaya sa huli ay sinabi ko sa kanya.Madalas kaming magpunta noon ni papa sa isang fish pond at doon ay nagpapakain kami ng mga isda. Naaaliw ako sa mga makukulay at iba’t-ibang isda na nandoon.Nang tumigil ang sasakyan sa fish pond ay agad kaming lumabas ni Levi at naramdaman ko kaaga
KABANATA 22“If only I can forget and just remember what I have now…I would be more happy that way…”Matagal kong inisip kong anong ibig sabihin no’n. Kahit ngayong nakauwi na ako ay siya pa rin ang madalas kong isipin. Hindi ko maintindihan kung bakit ayaw niyang pag-usapan namin ang tatay niya. Hindi kaya may problema rin siya sa pamilya niya? Pero…noon pa lang alam ng lahat kung gaano ka perpekto ang pamilyang Galford. Mrs. Leslie Galford is a woman with class and elegance si Mr. Vincent Galford naman ay isang handsome married man plus his riches.Lahat ay hindi maiisip na may problema sila dahil sa harap ng media ay walang mali ang nakikita sa kanila pero ngayong nasaksihan ko ang ugali ni Levi kapag pinag-uusapan ang pamilya niya…bakit parang ayaw niya? Lalo na pagdating sa daddy niya.Kinabukasan ay linggo kaya inubos ko ang oras ko sa panggawa ng mga assignment. Nag text sa akin s
KABANATA 23R18“I did a horrible thing to you, Astrid…” sambit niya at pagkatapos no’n ay agad siyang nakatulog dahil sa sobrang kalasingan. Hindi ko siya maintindihan. He did a horrible thing to me? Kung gano’n ano? Dapat na ba akong matakot na baka matulad ako sa mga babaeng pinaiyak at iniwan niya? Tinitigan ko ang kanyang maamong mukha. Levi is really handsome. He’s angelic. Hindi halata na playboy at heartbreaker, kaya nga naloko niya ako at masyado ko siyang hinangaan sa loob ng limang taon.Maraming pangamba ang dumaan sa akin ngayong araw pero ngayong nakikita ko siyang ganito ang kalagayan, ang gusto ko na lang ay manatili sa kanyang tabi hangga’t gusto niya. Wala na yata akong pakielam kung masaktan man ako sa huli o hindi.Pagkatapos kong punasan si Levi ay pumunta ako sa pinto para kuhain ‘yong mga nahulog na papel kanina. Naalala ko na naman ‘yong halik. Ka
EPILOGUE (THE FINAL CHAPTER) “Levi…I told you…I am just…paying my debt and after this we’re nothing but strangers, right?” Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya. Something happened to us back on the yacht, but it feels like it was all nothing to her. Yes! Sinabi ko sa kanya na ang tangi ko lang dahilan kung bakit ginagawa ko ang lahat ng ito ay dahil sa utang nila sa daddy ko. But fuck! Ayaw ko ng lokohin ang sarili ko. Ginawa ko ang lahat ng ito hindi dahil gusto ko ring ibalik ang sakit na pinaranas niya sa akin noong iniwan niya ako. Ginawa ko ang lahat ng ito dahil hanggang ngayon…mahal na mahal ko pa rin siya. Hanggang ngayon siya pa rin ang laman ng puso at isipan ko. Hanggang ngayon lahat ng parte ng katawan ko siya lang ang hinahanap. It was fucking ridiculous. To love someone like this is so ridiculous. Hindi ko nga namalayan na lahat pala ng ginagawa ko ay para sa kanya. I earned the highest position in my grandfather’s company para hindi ako mapasunod ng lolo ko sa pag
EPILOGUE (Part 5)Hindi ko kayang palipasin ang buong gabi na galit sa akin si Astrid. Hindi ko makakayang hayaan siyang mag isip ng masama sa akin. Maaaring tinago ko ang lahat ng ito at hindi sinabi sa kanya pero hindi magbabago na mahal na mahal ko siya.Kaya lang kahit anong gawin ko pakiramdam ko hindi umaayon sa akin ang panahon. Hindi ako nakatiis na kausapin si Astrid. Pumunta ako sa kanyang bahay at nadatnan ko roon si Nellen Wadler at dahil alam niyang may alam ako sa relasyon niya sa aking ama agad siyang nag isip ng masama sa akin.“Levi! Tigilan mo ang anak ko! Ito ba ang plano niyo ni Leslie? Sinabi kong ‘wag niyong idamay ang anak ko! Ako ang nagkamali! Babayaran ko kung ano man ang ginastos ni Vincent kay Mr. Chua! Tigilan niyo na ‘to!”She knows my mom’s plan. Marahil ay kinompronta siya ni Mommy at sinabi ang detalyeng ‘yon. Now she thoughts that I have a bad intention with her daughter. Wala rin naman akong pakialam sa per ana pinambayad ni daddy sa utang nila ang g
EPILOGUE (Part 4)Pinilit akong kausapin ni daddy ngunit pilit akong umiiwas. Hindi ko siya kayang kausapin. Pakiramdam ko sa oras na magharap kami mag-aaway lang kaming dalawa. Mas lalo lang lalaki ang gusot sa pagitan naming dalawa.Ngunit wala na akong nagawa nang sabihan ako ni lolo isang araw. Magkakaroon raw ng family gathering at exclusive lang ‘yon para sa aming pamilya. Kaya naman nagpaalam ako kay Astrid tungkol doon. Ngunit hindi ko inasahan na kaming tatlo lang ang uupo sa family gathering na ‘yon.“Where’s grandpa?” I asked as I sat down on my seat.“He decided not to go. He wants us to settle our problem on our own,” sambit ni daddy. Nanatili namang tahimik si mommy.“I wonder kung kaya mong i-settle ang problema ng pamilya?” sarkastiko kong tanong. Hindi ko matiis na mapuno na naman ng galit. I remember the scene I witnessed in his office. Dad sighed problematically. Isang diretso kong ininom ang isang baso ng wine sa aking harapan.“I am trying my best to fix this fami
EPILOGUE (Part 3)Nabitin ako dahil sa babaeng ‘yon. Hindi ko alam kung anong ginagawa no’n doon at kung bakit siya naninilip sa ginagawa namin. Napailing na lang ako. Marahil kahit inosente ang babaeng ‘yon kuryuso pa rin siya sa mga ganoong bagay.“Levi,” natigilan ako nang tawagin ako ni daddy. Napatingin ako sa kanya at napansin ko ang pangbabaeng purse sa kanyang kamay. Kumunot ang noo ko doon.“Schoolmate mo si Astrid ‘di ba?” he asked. My brows furrowed. “Who’s Astrid?” nagtataka kong tanong. Nakita ko ang pagsimangot niya sa akin. “My secretary’s daughter. Naiwanan niya yata itong purse sa table nila. Give it to her,” he said. Napatitig ako sa purse na iyon. How did he know na sa anak talaga ‘yon ng secretary niya?“How did you know it was her?” I asked. Napatitig siya sa akin. Lumikot ang kanyang mata at basta na lang kinuha ang aking kamay at pinahawakan sa akin ang purse.“I just know. Ibigay mo na lang. Baka mahalaga ‘yan kay Astrid,” he said and left. Napatitig ako sa pur
EPILOGUE (Part 2)Lumipas lang ang ilang araw binalik ni daddy ang sasakyan ko pero kahit ganoon hindi ‘yon ang naging dahilan ng pagbabago sa gawi ko. I enjoy my life this way. Ito lang ang paraan para makalimutan ko kung anong klase pamilya mayroon ako.When I turned eighteen, I didn’t think twice but to enjoy being at legal age. Dahil doon ay malaya na akong makakalabas pasok sa bar nang hindi nagbubulaan sa aking edad. Dad always scolds me about that pero wala na naman siyang magagawa kundi ang hayaan ako dahil hindi ko rin naman siya susundin. At alam niyang hindi na uubra sa akin ang mga punishment niya.“Levi, we have a gathering later—”“I don’t want to attend, Mom.” mabilis kong pagtanggi. Medyo may hang over pa ako sa party kagabi kaya wala akong gana mag breakfast ngayon at mas lalo pa akong nawalan ng gana nang marinig ‘yon kay Mommy.“Your grandparents will be there…” she added, still trying to convince me. I continued finishing my plate like I did not hear anything. My g
EPILOGUE (Part 1)Leviticus Galford“Paano mo nagawa sa ‘kin ‘to, Leslie?!” isang galit na boses ang narinig ko na nagmumula sa second-floor ng aming malaking bahay. Holding my robot toy, I followed where the noise coming from, and I saw dad and mom. Dad looks furious while mom was crying miserably.Noon hindi ko nauunawaan ang tagpong ‘yon. Nasanay na ako sa madalas na pag aaway ng magulang ko kaya hindi na ito bago. Pero sa lahat ng pag aaway nila ito ang pinakamalala. Rinig na rinig sa buong bahay ang pagkabasag ng mamamahaling figurine dahil sa galit ni daddy.“I trusted you! I’ve been faithful to you tapos ito ang igaganti mo?!” may hinanakit at galit sa boses ni daddy. Hindi nila alam na pinapanuod ko sila at malinaw na naririnig ang kanilang mga sinasabi. Kung alam nilang nandito ako paniguradong magkukunwari na naman silang masaya.“I-I’m…sorry, Vincent! Hindi ko…sinasadya! Please…listen to me…ikaw ang mahal—”“Wag mong sabihing ako ang mahal mo matapos kitang makitang may kah
KABANATA 65Hindi ako makatingin kay Levi habang lumalabas ako ng sasakyan niya. Nagpalipas kami ng buong gabi sa loob ng kanyang sasakyan malapit lang sa dagat at madaling araw pa lang ay hinatid niya na ako pauwi. Ayaw ko na sanang maalala ang mga nangyari kagabi pero sa bawat ngisi niya naalala ko ang bawat detalye!Damn it! Dahil sa kanya nabalot na ng lumot ang isip ko!“Una na ako…” paalam ko sa kanya nang makalabas na ako at hawak na ang pinto ng kanyang sasakyan para maisarado ito. He smiled at me. Nakakainis! Alam ko naman na gwapo siya pero bakit hanggang ngayon nagugulat pa rin ako sa mga ngitian niyang ganyan?“Set a date for me to officially meet your mom, alright?” he informed me. Tumango ako sa sinabi niya at tuluyan nang sinarado ang pinto ng sasakyan niya. Napag usapan nga namin kanina ang tungkol diyan. Gusto niyang makausap ng maayos si mama. Alam ko naman na hindi maganda ang tingin ni mama sa kanya dahil sa nangyari noon.Huminga ako ng malalim at pumasok na sa ba
KABANATA 64R18Magkahawak kamay kami habang naglalakad sa dalampasigan. Hawak-hawak namin sa kabilang kamay ang aming sapatos kaya malaya naming nadadama ang pinong buhangin sa aming paa. Madilim na ang paligid pero dahil sa ilaw na nanggagaling sa mga lamp ay maliwanag pa rin sa aming mata ang aming nilalakaran.Pinagmasdan ko ang magkahawak naming kamay ni Levi. Kahit sa simpleng haplos lang kanyang kamay sa akin ay para na akong nililipad sa langit. Masyadong malakas ang epekto sa ‘kin ni Levi at sa ngayon parang hindi ko na talaga siya kayang pakawalan.“You’re being silent. You’re thinking something else?” he asked, breaking my thoughts. Tumaas ang tingin ko sa kanta. Madilim na ang kalangitan ngunit para sa aking mata nagningning ang kanyang mukha.“Nasa’n na ang mommy mo?” tanong ko. Alam kong ayaw niyang pag usapan ang tungkol sa mommy niya pero hindi ko mapigilang macurious.“I told her to leave us alone,” sambit niya. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa kanyang sina
KABANATA 63Natagpuan ko na lang ang sarili ko na naglalakad sa harapan ng malawak na dagat. Ilang oras na rin akong nakatambay dito ngunit hindi ako nagsasawang pagmasdan ito. Tinitigan ko ang araw na malapit nang lumubog. Nagkulay kahel ang kalangitan at sumalasamin sa dagat ang kulay nito.Napakaganda nitong pagmasdan ngunit bakit puro kalungkutan ang nararamdaman ko? Naalala ko noong kababagong lipat lang namin dito sa Legazpi. I was sorrowful and painfully suffering emotionally. Ang tangi ko lang takbuhan ay ang dagat at tahimik na kinakausap si papa.Hindi ko inaasahang nandito na naman ako, nasasaktan at tahimik na hinihiling na sana’y buhay pa ang aking ama. At muli na naman akong bumabalik sa marami kong what ifs.What if papa never died? What if he stayed with us? What if mom didn’t fall in love with Mr. Vincent Galford? Magtatagpo kaya ang mundo namin ni Levi? Mamahalin ko kaya siya ng ganito?Hindi ko alam kung bakit kung ano pa yung nagpapasaya sa’yo ‘yon pa ang napakahir