PAGMULAT ni Cielo ng kanyang mga mata ay ang malapad na likod ni Ross ang nabungadan nya.
Nangunot ang noo nya nang makita itong abala sa pagc-cellphone at halos ilapit na sa sariling mukha ang screen ng cellphone.
Ilang minuto rin nyang itong pinagmasdan at minsan ay titigil ito at mapapatulala bago muling ibabalik ang paningin sa cellphone.
"Anong ginagawa mo?" Agaw nya sa atensyon nito. Mabilis naman sya nitong nilingon at itinago ang cellphone sa likod. Nangunot naman ang kanyang noo.
"W-wala. May tiningnan lang."
"Ano?" Kuryosong tanong nya at lumapit dito. Agad naman itong tumayo mula sa kama at lumayo sa kanya.
"Tapos na akong magluto. Gusto mo na ba'ng kumain?" Halata na naiilang ito. Nagtataka man ay tumango na lang sya. Inilagay nito sa bedside table ang bitbit na cellphone at lumabas ng kwarto.
 
ILANG BESES na kinurot ni Cielo ang kanyang sarili upang siguradohing hindi sya nananaginip. Pero lumipas na ang ilang minuto ay hindi pa sya nagigising sa masamang panaginip na ito.Muli nyang pinagmasdan ang kanyang sariling repleksyon sa salamin. Bago nya umiiyak na hinaplos ang kanyang tyan. So, there's no baby inside her, what a great timing. Ngayon pa talaga na nasa gitna sila ng isang unos.Ipinikit nya ang kanyang mga mata at hinayaan ang kanyang sariling isip na makarating kung saan-saan.Hanggang sa hindi na nya napigilan ang panlalambot ng kanyang mga tuhod at kusa na syang natumba sa malamig na sahig.Yakap-yakap nya ang kanyang sarili habang iniisip kung ano ang dahilan ng mga nararanasan nya. Pangunahin na ang hindi nya pagkakaroon ng buwanang dalaw.Ilang minuto pa syang patuloy na umiyak bago nya nai-kalma ang kanyang sarili. Tumayo s
HINDI ALAM ni Cielo kung dapat ba nyang paniwalaan ang kanyang mga narinig."Ano pong ibig mong sabihin?" Ilang beses syang napalunok dahil sa kaba. Napailing naman ang doktor. "Naguguluhan po ako.""Myomas are smooth, non-cancerous tumors that may develop in or around the uterus. Made partly of muscle tissue, myomas seldom develop in the cervix, but when they do, there are usually myomas in the larger, upper part of the uterus as well. Myomas in this part of the uterus are also called fibroids." Paliwanag nito. Mas lalo naman syang naguluhan. Hindi kasi sya pamilyar sa sakit na ito."Pwede nyo po bang ipaliwanag sa akin kung ano ang mga epekto ng sinasabi nyo?" Patuloy na usisa nya."There are some cases like yours, in which they been operated because of this Myoma, and it lowers your chance to be pregnant." Wari ay nagdadalawang-isip pa ito kung sasabihin. Agad naman syang n
HINDI nakapagsalita si Cielo sa loob nang mahabang sandali. Diretso lang syang nakatingin sa kung saan habang mahigpit ang kanyang kapit sa papel.Hindi rin nagsalita ang doktora at parang binibigyan sya ng panahong i-proseso ang lahat ng sinabi nito.Walang tapos ang pag-agos ng luha mula sa kanyang mga mata hanggang sa maya-maya ay naramdaman nya ang yakap ng doktora. Malakas naman syang napahagulgol dahil sa ginawa nito."Stop crying, Cielo. You can do this." Pagpapagaan nito sa kanyang loob. Pero lalo lang syang naiyak."Doc, t-tell me, may chance pa ba na m-magka-anak ako?" Utal na tanong nya."I have to be honest with you, Cielo. But, there's a possibility that you can't have a child. But, still, think positive." Prangkang sagot nito na naging dahilan ng malakas nyang hagulgol."M-my husband wants a child, Doc. He rea
NAGISING si Cielo. THE OPERATION takes place for about two hours. And Cielo sleeps for three hours. Nang magising sya ay puting pader ang kanyang nabungadan.Sinubukan nyang gumalaw pero agad rin syang napahirol sa sakit dahil sa kanyang ginawa.Sinulyapan nya ang kanyang mga kamay na ngayon ay puno ng mga kung ano-anong apparatus.Just then, she remembers the painful misery she had been.Wala sa sariling kinapa nya ang kanyang tiyan na sya ring sumakit kanina.Kasabay nito ay ang pagbukasnagmamamaka-awang hitsura ni Venus. Pinigilan nya ang kanyang sarili na masigawan ito dahil nananatili pa rin naman ang respeto nya rito bilang babae kahit na ginago sya nito."Hayaan mo akong magpaliwanag." Sinubukan nitong kuhanin ang kanyang kamay pero malakas nya itong tinabig"Don't touch me." Madiing sabi nya. Wari nam
HINDI nakapagsalita si Cielo sa loob nang mahabang sandali. Diretso lang syang nakatingin sa kung saan habang mahigpit ang kanyang kapit sa papel.Hindi rin nagsalita ang doktora at parang binibigyan sya ng panahong i-proseso ang lahat ng sinabi nito.Walang tapos ang pag-agos ng luha mula sa kanyang mga mata hanggang sa maya-maya ay naramdaman nya ang yakap ng doktora. Malakas naman syang napahagulgol dahil sa ginawa nito."Stop crying, Cielo. You can do this." Pagpapagaan nito sa kanyang loob. Pero lalo lang syang naiyak."Doc, t-tell me, may chance pa ba na m-magka-anak ako?" Utal na tanong nya."I have to be honest with you, Cielo. But, there's a possibility that you can't have a child. But, still, think positive." Prangkang sagot nito na naging dahilan ng malakas nyang hagulgol."M-my husband wants a child, Doc. He rea
KUSANG PUMATAK ang luha mula sa mga mata ni Cielo matapos marinig ang sinabi ng doktora.Wari ba ay isa itong sirang plaka na patuloy na nagpapaulit-ulit sa kanyang pandinig."Sorry, Cielo." Mahinang sabi nito ngunit sapat lang para marinig nya."Doc...I-I can't be p-pregnant?" Umiiyak na tanong nya."There are two answers to your question, it's either you can't be pregnant at all or you can be but it may be harder and will take a lot of time."Napailing-iling na lang sya habang patuloy pa rin sa pagbagsak ang kanyang mga luha.Mas lalong nadagdagan ang kanyang mga isipin. Kung paano nya ito sasabihin at ipapaalam kay Ross at sa lolo nito."Stop crying, Cielo. You have to rest, makakasama 'yan sa'yo." Sawa sa kanya ng doktora. Mahirap man ay pinilit nya ang sarili na tumigil sa pag-iyak. "Ihahatid
NANG kumalma na ay agad na dinampot ni Cielo ang kanyang bag at naglakad palabas ng lugar. Wala na syang pakialam sa kung ano-man ang kanyang itsura at sa kung ano ang sasabihin sa kanya ng ibang tao.Kailangan nyang hanapin si Ross at magpaliwanag rito. Sa panahong ito ay sila na lang ang maaaring magdamayan.Nagtatakang napatingin sa kanya si Manang Esing matapos makita ang kanyang itsura. Nakita nya nang mabilis itong nagpaalam sa kausap upang lapitan sya. Hinila sya nito palabas sa lugar."Cielo, bakit ganyan ang itsura mo? May problema ba?" Labis ang pagkaka-kunot ng noo nito. Napailing-iling naman sya at muli ay pumatak ang kanyang mga luha. She felt so useless. "Cielo, magsalita ka. Anong nangyari? At bakit mukhang masama rin ang timpla ni Ross? Nag-away ba kayo?" Sunod-sunod na tanong nito."Manang...hindi ko na po alam ang gagawin ko. Napaka-walang kwenta kong asawa."
MATAPOS nitong bitiwan ang mga salitang tumatak sa kanyang isipan ay marahas itong tumayo at lumabas ng kwarto. Naiwan si Cielo na ramdam ang kakaibang sakit na bumalot sa kanyang pagkatao.Nagpaulit-ulit sa kanyang pandinig ang salitang binitiwan nito. Mariin syang napapikit at pinigilan ang sarili na mapaluha.Gayumpaman ay hindi sya nagtagumpay. Isa-isang bumagsak ang kanyang mga luha kasabay ng pagpatak ng malakas na ulan.Maya-maya pa ay kumulog ng malakas kasabay ng mga pagkidlat. Napasigaw sya dahil sa takot na kanyang nararamdaman.Mas lumakas ang kanyang hagulgol at napatago sya sa ilalim ng kanyang kumot.At sa isang iglap ay nawalan ng kuryente na syang dahilan ng lalo nyang pag-iyak. She never likes darkness because she felt so scared.At ngayon ay nangyari ang isa sa mga kinakatakutan nya.
ROSS BECAME devastated when Cielo left. Akala nya ay mas magiging masaya na sya ngayong wala na ang babae ngunit hindi pa rin pala.Walang araw ang lumipas na hindi nya ito naaalala. Ang mga alaala na ginawa nilang dalawa.He just need some space. Pero hindi ibig sabihin non ay hindi na nya mahal si Cielo.Labis na pagsisisi ang kanyang naramdaman ng umalis ito kaya napag-desisyonan nyang wag na lang putulin ang ugnayan nya rito."I'll cancel everything, Atty." Nagulat ito sa kanyang sinabi."Why?" Naguguluhan nitong tanong."I just want to. Forget everything, wag kang mag-alala, babayaran pa rin naman kita. I just want to cancel the annulment.""Sige. But, it may takes some time.""It's okay."Bawat sulok ng kanyang bahay ay mayroon silang alaala ni
SHE KISSED her child before she closed her own eyes. Ang kaninang pagod at hirap na kanyang dinanas ay biglang nawala nang mahawakan nya ito. Gayumpaman, hindi nya maiwasang malungkot para sa kanyang anak dahil hindi nito namulatan ang sariling ama.Hinayaan nyang tangayin sya ng antok habang nakahiga sa kanyang dibdib ang kanyang anak.Nang magising sya ay ibang kapaligiran na ang kanyang namulatan. May nakakabit na ring mga kung ano-anong apparatus sa kanyang kamay.Inilibot nya ang kanyang paningin at nakita nya si Aling Ester na kasalukuyang natutulog sa sofa.Hinayaan nya lang ito dahil alam nyang ilang araw na rin itong walang tulog dahil sa pagbabantay sa kanya.Maya-maya pa ay may pumasok na isang nurse, may yakap-yakap itong isang chart. Ngumiti ito sa kanya kaya ganon din ang ginawa nya."Kamusta na po kayo?" Tano
UMALIS MUNA sandali ang doktor ni Cielo dahil may kailangan daw itong kunin. Kaya naiwan syang mag-isa at gulat pa rin sa mga nangyayari.Maraming katanungan sa kanyang isip at maraming mga isipin ang gumugulo sa kanya.Kaya nya bang buhayin ang bata?Maiibigay kaya nya rito ang mga pangangailangan nito?Kung hindi siguro naging ganto ang mga pangyayari, baka sakaling masaya lang sya ngayon at wala ng iba pang iniisip.Naisip nyang isa sa mga dahilan kung bakit sya pumayag na makipag-hiwalay kay Ross ay dahil sa kagustuhan nyang maging maligaya ito. At alam nyang mangyayari lamang iyon kapag nagkaroon ito ng anak, dahil 'yon ang isa sa pinakaminimithi nito.Pero, naisip din nyang, ang dahila nga pala ng kanilang paghihiwalay ay dahil sa babae nito.Napabuntong-hininga na lang sya, ang mahalaga ay mayroon na s
ISA-ISANG bumagsak ang mga luhang kanina nya pa pinipigilan. Bigla ay nakaramdam si Cielo ng pangungulila sa kanyang minamahal.Tanaw na tanaw mula sa kanyang kinaroroonan ang tahimik na kabisera ng maliit na islang kanyang magiging tirahan.Napabuntong-hininga sya at saka pinawi ang luhang namalisbis sa kanyang pisngi.Isinara na nya ang bintana at saka napag-desisyonang maghanap ng mabibilhan ng pagkain.Hindi sya sigurado kung ilang araw syang mananatili dito sa hotel. Sa ngayon ay magpapahinga na lang muna sya at bukas ay saka na sya hahanap ng bahay na kanyang mauupahan.Napag-desisyonan nyang maligo muna dahil pakiramdam nya ay amoy pawis na sya. Nagsuot lang din sya ng simpleng damit at saka sya lumabas ng kanyang kwarto.Pagdating nya sa lobby ng hotel ay nagtungo muna sya sa staff na naroon upang magtanong kung saan may
WALANG IBANG nararamdaman si Cielo kundi lungkot at sakit. At nang yakapin sya ng lalaki ay mas lalo syang binalot ng takot imbes na ng tuwa. Dahil alam nyang ito na ang huling yakap nya sa lalaki."I'm so sorry." Bulong nito na lalong nagpagulo sa kanyang isipan. Hindi ba ay ito ang gusto nitong mangyari? Bakit ngayon ay parang sising-sisi na ito?Hindi sya nagsalita. Ninamnam nya ang sandali na kayakap nya ito. She will miss this kind of warmth coming from Ross.At nang makuntento ay sya na rin ang kusang bumitaw. Yumuko sya habang pinapawi ang kanyang mga luha. Kailangan na nyang masanay dahil simula ngayon ay ang kanyang sarili na lang ang kanyang maaasahan."Pwede ba akong humingi ng isang pabor?" Tanong nya bagaman ang kanyang mga mata ay nananatiling nasa sahig. "Bigyan mo lang ako ng ilang araw para ihanda ang mga gamit ko at para makaalis ako dito." At saka nya ito hinarap. Nakit
BUONG GABING hindi makatulog si Cielo dahil sa sinabi ni Ross. Matapos itong sabihin ng lalaki ay lumabas na ito ng kanilang kwarto at hindi nya alam kung saan ito nagpunta.Nakaramdam sya ng uhaw kaya agad syang tumayo mula sa kanyang pagkakahiga. Nakaramdam pa sya ng pagkahilo dahil sa tama ng alak.Napahawak sya sa headboard ng kama upang doon kumuha ng lakas. Nabigla ata sya ng pagtayo.Nang umayos na ang kanyang pakiramdam ay agad na syang naglakad palabas ng kwarto. Nagtungo na sya sa baba at agad na uminom ng tubig. Nagdala na rin sya ng isang pitsel patungo sa kanyang kwarto para hindi na sya bababa pa kung sakaling mauuhaw ulit sya.Isang baitang na lang at nasa second floor na sya nang marinig nya ang boses ni Ross sa na nanggagaling sa kwartong nasa kanang bahagi. Nasa kaliwang bahagi kasi ang kanyang kwarto.Dahil sa kuryosidad ay agad syang naglakad
MATAPOS nitong bitiwan ang mga salitang tumatak sa kanyang isipan ay marahas itong tumayo at lumabas ng kwarto. Naiwan si Cielo na ramdam ang kakaibang sakit na bumalot sa kanyang pagkatao.Nagpaulit-ulit sa kanyang pandinig ang salitang binitiwan nito. Mariin syang napapikit at pinigilan ang sarili na mapaluha.Gayumpaman ay hindi sya nagtagumpay. Isa-isang bumagsak ang kanyang mga luha kasabay ng pagpatak ng malakas na ulan.Maya-maya pa ay kumulog ng malakas kasabay ng mga pagkidlat. Napasigaw sya dahil sa takot na kanyang nararamdaman.Mas lumakas ang kanyang hagulgol at napatago sya sa ilalim ng kanyang kumot.At sa isang iglap ay nawalan ng kuryente na syang dahilan ng lalo nyang pag-iyak. She never likes darkness because she felt so scared.At ngayon ay nangyari ang isa sa mga kinakatakutan nya.
NANG kumalma na ay agad na dinampot ni Cielo ang kanyang bag at naglakad palabas ng lugar. Wala na syang pakialam sa kung ano-man ang kanyang itsura at sa kung ano ang sasabihin sa kanya ng ibang tao.Kailangan nyang hanapin si Ross at magpaliwanag rito. Sa panahong ito ay sila na lang ang maaaring magdamayan.Nagtatakang napatingin sa kanya si Manang Esing matapos makita ang kanyang itsura. Nakita nya nang mabilis itong nagpaalam sa kausap upang lapitan sya. Hinila sya nito palabas sa lugar."Cielo, bakit ganyan ang itsura mo? May problema ba?" Labis ang pagkaka-kunot ng noo nito. Napailing-iling naman sya at muli ay pumatak ang kanyang mga luha. She felt so useless. "Cielo, magsalita ka. Anong nangyari? At bakit mukhang masama rin ang timpla ni Ross? Nag-away ba kayo?" Sunod-sunod na tanong nito."Manang...hindi ko na po alam ang gagawin ko. Napaka-walang kwenta kong asawa."
KUSANG PUMATAK ang luha mula sa mga mata ni Cielo matapos marinig ang sinabi ng doktora.Wari ba ay isa itong sirang plaka na patuloy na nagpapaulit-ulit sa kanyang pandinig."Sorry, Cielo." Mahinang sabi nito ngunit sapat lang para marinig nya."Doc...I-I can't be p-pregnant?" Umiiyak na tanong nya."There are two answers to your question, it's either you can't be pregnant at all or you can be but it may be harder and will take a lot of time."Napailing-iling na lang sya habang patuloy pa rin sa pagbagsak ang kanyang mga luha.Mas lalong nadagdagan ang kanyang mga isipin. Kung paano nya ito sasabihin at ipapaalam kay Ross at sa lolo nito."Stop crying, Cielo. You have to rest, makakasama 'yan sa'yo." Sawa sa kanya ng doktora. Mahirap man ay pinilit nya ang sarili na tumigil sa pag-iyak. "Ihahatid