Hindi biro ang muling pag-aayos ng isang relasyong nabahiran ng sakit at pagdududa, pero para kina Maya at Ash, ang kanilang desisyon na ipaglaban ang isa’t isa ay nagsilbing unang hakbang tungo sa paghilom ng sugat. Ang coffee shop kung saan naganap ang kanilang pag-uusap ay nagsilbing saksi sa kanilang muling pagtatangka, ngunit ang totoong laban ay nasa araw-araw nilang pagsisikap.---“Maya, thank you for giving me another chance,” bungad ni Ash habang naglalakad sila papunta sa park matapos ang kanilang pag-uusap. Ang lamig ng gabi ay tila nagpapalambot sa tensyon sa pagitan nila.“Hindi madali para sa akin, Ash,” sagot ni Maya, na nakatingin sa mga ilaw ng poste na sumasayaw sa mga dahon ng punong kahoy. “Pero alam ko rin na hindi ako basta-basta sumusuko sa mga taong mahalaga sa akin.”Napangiti si Ash, ngunit dama pa rin ang bigat ng responsibilidad. Alam niyang hindi lang salita ang magpapabalik sa tiwala ni Maya; kailangan itong patunayan. “I know I messed up, and I’ll do ev
Masaya man at puno ng pangarap ang kasalukuyan nina Maya at Ash, hindi nila alam na ang kanilang tahimik na mundo ay unti-unting babahiran ng unos. Ang mga anino ng nakaraan ay nagsisimulang bumalik, tila naniningil ng utang sa kanilang kasalukuyang kasiyahan.---Isang hapon, nasa opisina si Maya nang makatanggap siya ng isang email mula sa isang hindi kilalang sender. Sa una’y inakala niyang isa lamang itong spam, ngunit nang buksan niya ang attachment, nag-iba ang tibok ng kanyang puso. Ang laman ng attachment ay mga larawan niya at ni Ash mula sa mga nakalipas na linggo—mga candid shot na malinaw na kinuha ng isang taong sinusundan sila. Napakapit siya sa gilid ng mesa, nanlalamig. Sino ang gumagawa nito? Ano ang intensyon? Sa gitna ng takot, tumawag si Ash. “Hey, babe, kumusta ang araw mo?” masayang tanong ni Ash sa kabilang linya. “Ash…” nanghihinang tugon ni Maya. “May ipinadala sa akin. Hindi ko alam kung sino, pero—” Natigil siya nang marinig ang biglang seryosong b
Sa gitna ng mga unos na tila hindi matigil, parehong nagpupumilit sina Maya at Ash na hanapin ang kanilang lugar sa gulo ng kanilang relasyon. Ngunit habang lumalalim ang sigalot, unti-unti ring bumibigat ang dalahin ng kanilang mga damdamin, pilit binabalot ng mga lihim ang kanilang pagitan. ---Nasa opisina si Maya, abala sa mga proposal para sa paparating na event ng kanilang kompanya, nang biglang bumukas ang pinto. Pumasok si Liam, may dalang kape at isang folder. “Hindi ka na nagte-text,” bati ni Liam, tila walang nangyari sa kanilang nakaraang engkwentro. Hindi niya pinansin ang lalaking sumira sa kanyang araw noong nakaraan. “What are you doing here, Liam? I don’t have time for this.” “Relax, Maya. Gusto ko lang tumulong,” sagot niya habang inilalapag ang folder sa kanyang desk. “Hindi ko kailangan ang tulong mo,” mariing sagot ni Maya. Sinilip niya ang laman ng folder, at ang nakita niya ay mas lalong nagpabigat sa kanyang loob—higit pang mga larawan nina Ash at Vic
Nagpatuloy ang tensyon sa pagitan nina Maya at Ash. Ang dating masaya nilang mundo ay napalitan ng malamig na katahimikan, hindi nila magawang bumalik sa dati nilang pagiging malapit. Habang patuloy na lumalayo ang damdamin nila sa isa’t isa, naging mas mahirap para sa kanilang dalawa na hanapin ang tamang sagot. ---Sa opisina, abala si Maya sa pagsasara ng isang kontrata. Ngunit kahit na abala ang kanyang isip sa trabaho, paulit-ulit na bumabalik ang mga imahe nina Ash at Victoria sa kanyang isip. Sa bawat tiklop ng papel at bawat pindot ng keyboard, tila mas lalong bumibigat ang kanyang loob. “Ma’am Maya, okay lang po kayo?” tanong ng assistant niyang si Carla habang dahan-dahang inilapag ang tasa ng kape sa kanyang mesa. “Ha? Oo naman, Carla. Salamat,” sagot ni Maya, pilit na nagpapakita ng ngiti kahit halatang malayo ang isip. Pagkaalis ni Carla, dinampot ni Maya ang kanyang telepono at nagbukas ng chat kay Ava. Maya: Ava, I can’t focus. Alam ko kailangan ko nang makaus
Lumipas ang ilang araw simula nang maganap ang tensyonadong engkwentro nina Maya at Ash. Pareho silang nagkulong sa kanilang mga sariling mundo, pilit nilalabanan ang alon ng damdaming dumadaan sa kanila. Ngunit habang lumilipas ang oras, mas lalo lamang tumitindi ang sakit ng pagkakahiwalay nila. ---Sa loob ng kanyang kwarto, si Maya ay nakahiga ngunit dilat pa rin ang mga mata. Ang ilaw ng lampshade niya ay nagbibigay lamang ng kaunting liwanag, sapat para makita ang mga larawan sa kanyang bedside table—isang litrato nila ni Ash na masaya at puno ng pag-ibig. “Paano tayo humantong dito?” mahina niyang bulong sa sarili. Sa bawat pag-ikot niya sa kama, ang mga alaala ng mga masaya nilang sandali ay paulit-ulit na bumabalik. Mula sa unang beses nilang nagkita sa SoulLink hanggang sa mga tahimik nilang hapunan sa bahay, lahat ng iyon ay tila mga pangarap na unti-unting naglalaho. Nagdesisyon si Maya na bumangon. Tinignan niya ang kanyang telepono at binuksan ang chat kay Ash. P
Nang makauwi si Maya mula sa coffee shop, agad siyang humiga sa sofa at nagbulong sa sarili, “Kailan ba matatapos ‘tong sakit na ‘to?” Napakagat siya sa labi upang pigilan ang mga luhang nagbabadyang bumagsak. Ngunit sa kabila ng kirot, alam niyang tama ang ginawa niyang pagbitaw. Kailangan niyang itayo muli ang sarili kahit na parang gustong-gusto niyang bumalik kay Ash. ---“Maya, anong nangyari?” tanong ni Ava nang makita si Maya sa ganitong estado. Nakaupo si Maya, hawak ang throw pillow, habang naka-pout ang labi at namumula ang mga mata. “Wala, nagkita lang kami ni Ash kanina,” sagot ni Maya, walang lakas sa boses. “Wait, what? Nag-usap ba kayo?” tanong ni Ava habang naupo sa tabi niya. Tumango si Maya at sinimulang ikwento ang nangyari. Habang nagsasalaysay, hindi maiwasang mapaluha si Maya. “Ava, alam mo ‘yung feeling na gustong-gusto mo pa rin siya pero alam mong hindi na tama? Alam mong kailangan mo na siyang bitawan kasi hindi siya handang ipaglaban ka?” “Maya,” m
Hindi maalis ni Maya sa isip ang huling tagpo nila ni Ash. Habang bumibiyahe pauwi, pilit niyang pinapakalma ang sarili, ngunit paulit-ulit na bumabalik sa kanya ang sakit ng mga salitang binitiwan nila sa isa’t isa. *“If you can’t trust me, Ash, then maybe it’s time to let this go.”* Parang echo itong umaalingawngaw sa kanyang isipan. Pagpasok niya sa apartment, sinalubong siya ng katahimikan. Ang dating komportableng espasyo ay tila naging kulungan na nagbabadya ng kanyang mga damdamin. Niyakap niya ang sarili at bumuntong-hininga. *Kailangan ko nang tanggapin na tapos na ito,* bulong niya sa sarili. ---Ilang oras ang lumipas, dumating si Ava. Hindi na nagulat si Maya nang makita ang kaibigang may dalang pagkain. Sanay na si Ava sa ganitong eksena—kapag may malaking nangyari kay Maya, lagi niyang dala ang comfort food para kahit papaano’y mabawasan ang bigat ng sitwasyon. “Okay, spill,” sabi ni Ava habang inilalapag ang isang kahon ng pizza sa mesa. Tahimik lang si Maya hab
Tahimik ang paligid habang magkatapat sina Maya at Ash sa park. Walang nagsasalita, pero ramdam ang tensyon sa pagitan nila. Parang sumigaw ang katahimikan, tila hinihintay ang isang matinding eksena sa pelikula. "Salamat... at pumayag kang makipag-usap," bungad ni Ash, halos pabulong ngunit seryoso. Pinilit ni Maya na hindi magpakita ng emosyon. "Ano’ng kailangan mong sabihin?" diretso niyang tanong, kahit pa bumibigat ang dibdib niya sa bawat salita. Hinaplos ni Ash ang batok niya, halatang kinakabahan. "Maya, alam kong nasaktan kita. Hindi ko man maibalik lahat ng nasira, pero gusto kong ipaliwanag." "Then explain," malamig na sagot ni Maya, pero hindi niya maitago ang lungkot sa tinig niya. ---Huminga nang malalim si Ash bago magsalita. "Hindi kita pinagkatiwalaan dahil natatakot ako. Hindi dahil sa hindi kita mahal, kundi dahil sa takot kong mawala ka." Napakunot ang noo ni Maya. "You don't make sense, Ash. Kung takot kang mawala ako, bakit mo sinadya ang mga bagay n
One Year Later Maya adjusted the hem of her elegant yet comfortable white dress as she stared at her reflection in the mirror. It was a simple yet stunning piece—soft, flowing fabric that accentuated her curves without being too extravagant. She never imagined she’d wear something like this again, not after the last time she dared to believe in forever. But this time, everything felt different. This time, it was real. A soft knock on the door broke her thoughts. Ava peeked in, her hazel eyes shining with excitement. "Girl, ready ka na ba? Or are you still having your signature ‘Maya overthinking moment’?" Maya let out a soft laugh. "I’m ready." And for the first time in a long time, she truly was. Ava grinned, stepping fully into the room, holding a bouquet of white peonies—Maya’s favorite. "Good. Kasi hindi na makapaghintay si Ash sa labas. Para siyang batang binilhan ng bagong laruan. Halatang kabado pero sobrang excited." Maya’s heart swelled at the thought of him. Ash.
Habang naghahanda si Maya para sa dinner date nila ni Ash, hindi niya mapigilang makaramdam ng konting kaba. Sa bawat galaw niya—pagpili ng damit, pagsusuot ng makeup, at pagkumpuni ng buhok—may halong excitement at nerbyos. Matagal na rin siyang hindi masyadong lumalabas ng ganito. Ngunit si Ash? He was different. Iba ang dating niya—kalmado pero intense, matalino pero humble, at higit sa lahat, totoo. "Ava," tawag ni Maya habang nagsusuot ng simpleng pearl earrings. "Okay na ba ‘to? Hindi naman masyadong formal, ‘di ba?" Naglakad si Ava papunta sa kanya at sinuri siya mula ulo hanggang paa. "Girl, you look hot. Pero ‘yung tanong talaga, ready ka na ba?" Napatingin si Maya sa salamin. Sa isang banda, handa siyang harapin si Ash, handa siyang malaman kung saan talaga patungo ang kanilang relasyon. Pero sa kabilang banda, natatakot pa rin siya. What if hindi pa rin niya kayang pagkatiwalaan ang pag-ibig? "Hindi ko alam," aminado niyang sabi. "Pero malalaman ko mamaya." --
Maagang nagising si Maya kinabukasan, puno ng energy mula sa gabi nila ni Ash. Habang nagtitimpla ng kape, napatingin siya sa cellphone niya, nagbabasakaling may message mula kay Ash. Nang makita niyang may notification, isang ngiti ang gumuhit sa labi niya. Ash: Good morning, beautiful. Hope you have a great day ahead. Coffee na ba? Hindi napigilan ni Maya ang kilig habang mabilis na nag-reply. Maya: Of course, nauna pa nga yata ako sa’yo. Busy day ahead, pero worth it after last night. You? Agad namang nag-reply si Ash. Ash: Meetings as usual, but I’ll survive. By the way, I booked us dinner for Saturday. It’s a surprise.Napangiti si Maya. Isa na namang bagay na aabangan. ---Samantala, nasa opisina na si Ava, sinusubukang mag-focus sa trabaho. Pero sa totoo lang, nag-e-echo pa rin sa utak niya ang sinabi ni Julian kagabi. “I can’t ignore how I feel anymore.” “Ava, ano ba?” bulong niya sa sarili habang binabasa ang report sa harap niya. “Focus. Work first, emotions la
Sa pagsisimula ng umaga, abala si Maya sa pag-aayos ng kanyang apartment. Hindi niya maikakaila ang excitement na nararamdaman. Sa kabila ng pagiging abala sa trabaho, hindi niya mapigilang maglaan ng oras para sa nalalapit nilang date ni Ash ngayong gabi. “Relax, Maya,” bulong niya sa sarili habang inaayos ang mesa. “It’s just dinner. Nothing too fancy.” Pero sa totoo lang, hindi lang ‘just dinner’ ang tingin niya rito. Lahat ng moments nila ni Ash ay parang espesyal, parang laging may kakaibang magic. ---Sa kabilang banda, si Ash ay nasa NovaSpire, nagtatapos ng ilang importanteng meeting. Bagama’t focus siya sa trabaho, hindi maiwasang magpunta ang isip niya kay Maya. “Sir Ash,” tawag ng assistant niya. “The board wants to finalize the budget proposal for the new SoulLink update.” Napabuntong-hininga siya pero ngumiti. “I’ll look into it tomorrow. Make sure Julian and Ava are looped in for any revisions.” Habang palabas ng opisina, iniisip niya ang sinabi ni Ava tungko
Ang huni ng umaga ang gumising kay Maya. Bumangon siya mula sa kama, pinagmasdan ang sikat ng araw na tumatagos mula sa kurtina. Hindi na niya kailangan ng alarm clock sa mga ganitong araw; sapat na ang liwanag na pumuno sa kwarto niya at ang init na hatid nito sa kanyang puso. Ngunit ngayong araw na ito, may kakaiba siyang nararamdaman—hindi takot, hindi alinlangan, kundi pag-asa. Pag-asa na dala ng mga pagpiling ginawa niya nitong mga nakaraang buwan. Habang naghahanda, nakatanggap siya ng mensahe mula kay Ash. Ash: Good morning. See you later?Maya smiled at the simplicity of his text. Diretso, walang paliguy-ligoy, pero ramdam niya ang sincerity ng bawat salitang kanyang binibitawan. Maya: Good morning. I’ll see you later. Coffee’s on me this time.---Sa kabilang banda, si Ash naman ay nagmamadaling nagbibihis sa kanyang penthouse. Sa kabila ng abalang schedule bilang CEO ng NovaSpire, sinigurado niyang maglaan ng oras para kay Maya. Hindi na siya katulad ng dati—yung Ash
Maya sat quietly on the couch, staring out of the window. The soft, golden light of the late afternoon bathed the room, making the whole place feel warm and cozy. Sa kabila ng lahat ng nangyari, naramdaman niya na unti-unting bumabalik ang kanyang lakas. May mga sandali pa rin ng pagdududa, pero sa bawat araw na lumilipas, natututo siyang tanggapin ang mga pagkatalo at tagumpay. It wasn’t about perfection anymore—it was about finding peace with herself and the choices she made.It had been a few days since their dinner, and everything seemed to be slowly falling into place. Ash, despite his responsibilities at NovaSpire, had been nothing but present in her life. It was easy to see that he was as invested in their relationship as she was. And for once, Maya felt no hesitation, no fear of abandonment. Hindi na siya natatakot na baka siya'y iwan, hindi na siya natatakot na masaktan. Maybe it was because she finally believed in herself, and because she believed in him."Hey, are you okay?
Habang si Maya at Ash ay patuloy na nagsasama sa kanilang mga bagong hakbang sa buhay, may mga pagkakataon na ang mga simpleng bagay ay nagiging dahilan para magtulungan at magbukas ng mga pinto para sa mas malalim na koneksyon. Sa kabila ng kanilang mga takot, mga tanong, at mga hindi inaasahang sitwasyon, natutunan nilang tanggapin ang bawat isa, pati na rin ang kanilang mga imperpeksiyon.Isang linggo matapos ang kanilang getaway, umuwi sila sa kanilang mga routine. Ash, na balik sa NovaSpire at sa mga makukulit na meetings, at si Maya, na patuloy na abala sa kanyang mga proyekto sa kumpanya. Ngunit kahit abala, natutunan nilang makahanap ng oras para sa isa't isa. Ang isang simpleng dinner date ay naging ang pagkakataon nila upang magbalik-tanaw sa mga nangyari at planuhin ang mga susunod na hakbang."Alam mo, Ash, ang mga simpleng sandali na ito, kaya ko na ngayong tanggapin," sabi ni Maya, habang binabaybay nila ang kalsada patungo sa isang maliit na restaurant na paborito nilan
Ang mga araw ay patuloy na dumadaan at para kay Maya, natututo siyang tanggapin ang lahat ng aspeto ng kanyang buhay. Dati-rati, lagi siyang nagmamadali, laging abala sa mga plano at mga bagay na kailangang tapusin. Pero ngayon, natutunan niyang huminto sandali at maglaan ng oras para sa mga bagay na mahalaga—para kay Ash, para sa kanilang relasyon, at higit sa lahat, para sa kanyang sarili.Isang umaga, habang nag-aayos siya ng mga dokumento sa opisina, nakatanggap siya ng mensahe mula kay Ash. Ang simpleng mensaheng iyon, na nagsasabing "Good morning, Maya," ay nagbigay ng ngiti sa kanyang mukha. Hindi na siya nagmamadali, hindi na siya natatakot. Kasi alam niyang kahit anong mangyari, nandiyan si Ash upang samahan siya.Nakatagilid siya sa mesa, pinagmamasdan ang cellphone habang iniisip ang mga tanong na patuloy na bumabagabag sa kanya. "Paano ba talaga ito magiging?" tanong niya sa sarili. Marami siyang mga pangarap at plano, pero hindi niya kayang ipagpaliban ang mga bagay na na
Ang umaga ng araw na iyon ay puno ng mga pag-aalala. Habang umuupo si Maya sa kanyang desk, hindi maiwasang mag-isip tungkol sa mga susunod na hakbang. Ang trabaho, pamilya, at ang relasyon nila ni Ash ay nagiging mas kumplikado. Sa kabila ng lahat ng ito, may isang bagay na hindi kayang burahin ni Maya sa kanyang isipan—ang mga tanong tungkol sa hinaharap nila ni Ash.Nagdaang linggo, marami na silang napag-usapan ni Ash, mula sa mga plano para sa kumpanya hanggang sa mga personal nilang pangarap. Pero ang tanong ng "paano kung?" ay patuloy na bumangon sa bawat desisyon na ginagawa nila.Habang hawak ang kanyang cellphone, si Maya ay nag-aalangan kung tatawagan si Ash o hindi. Gusto niyang malaman kung ano ang naiisip nito, kung handa ba silang magtulungan sa mga bagong hamon. Ngunit bago siya nakapag-desisyon, tumunog ang telepono niya. Si Ash. “Good morning, Maya,” sabi ni Ash, ang boses nito ay malambing at maasahan. “Are you okay? I know you’ve got a lot on your plate lately.”M