At nang tuluyan ko itong makita at makuha ay halos itapon ko na ito sa pagmumukha niya para masampal siya ng katotohanan. "See it for yourself then!" Kita ko ang biglaang pagbabago ng mukha nito na kanina lang ay napakalakas ng loob pero ngayo'y gulat na gulat at napuno ng labis na pagtataka nan
( Luciana's POV ) Hindi ko alam kung paano ako nakauwi sa condo dala dala ang puso kong wasak na wasak sa sobrang sakit. Sobra itong pinagpira- piraso dahil sa mga binitawang salita ni Vincenzo. At ang masaklap ay hindi ko man lang nagawang depensahan ang sarili ko sa mga paratang na hinding hin
Ilang minuto pa kaming naging ganito hanggang sa ito na ang kusang nag ayos ng mga gamit ko dahil wala na rin namang saysay pa na manatili ako rito dahil hindi na rin naman uuwi pa si Vincenzo. Isa pa, anong kapal pa ng mukha ko kung mananatili ako rito gayung ayaw niya sa 'kin at ipinagtatabuyan na
[ The antagonist point of view ] ( Allyson's POV ) "Vince, baby, let's go home!" Puno ng lambing na turan ko kay Vincenzo habang puno ng pagsuyong nakahaplos sa braso nito pero parang diring diri nitong inilayo ang kamay ko. "I don't need your fucking care Allyson! I am so fine being alone h
"Very good! Sundan mo pa rin para makasigurado tayong hindi na nga magpapakita ang pobreng yan!" Mariing utos ko. "Opo ma'am, nakasunod pa rin po ako. Tatawagan ko po ulit kayo para sa updates." Turan nito kaya abot tainga ang naging ngiti ko saka pinutol ang tawag. Mabuti na lamang at hindi na ak
( Luciana's POV ) Malalim na ang gabi nang dumating kami sa apartment ni Armani. Pero puro iyak lang naman ako at hindi pa nagawang makatulog. Kaya kinabukasan ay magang maga ang mga mata ko. Ni hindi pa pumasok si Armani sa pinagtatrabahuhan nitong salon para lang masamahan at madamayan ako.
Tama ito dahil mapapalaban nga kami ng baby ko sa ilang oras na biyahe kaya dahan dahan na rin akong humiga sa sofa para makaidlip lalo pa at buong magdamag akong walang tulog dahil sa pag iisip kay Vincenzo. ******** Dapit tanghali na ng gisingin ako ni Armani para sa pagkain ng pananghalian. H
( Vincenzo's POV ) Ramdam ko na ang pananakit ng ulo ko sa sobrang pag inom pero ginanahan pa rin akong lunukin ang alak na hawak ko kahit pa nasa opisina ako ngayon habang nakaupo sa swivel chair ko. At nasa ganitong posisyon ako nang bigla na lamang bumukas ang pintuan. Ni hindi man lang nagdo
All eyes on me! Talagang makikita mo ang iba't-ibang reaksyon ng kasiyahan ng mga taong saksi ngayon sa pag-iisang dibdib namin ni Vincenzo. Mga taong naging bahagi ng buhay namin na kahit hindi ganoon karami ay sigurado naman kaming totoong nagmamahal sa amin. May naiiyak, nakangiti at nagagala
Napakabilis na dumating ng araw na katangi tangi naming hinihintay ni Vincenzo. Yun nga lang ay para kaming lantang gulay dahil za sexcapade na ginawa namin simula pa ng madaling araw. Kapwa na lamang kamit natawa dahil nag usap na kami na dapat hindi kami magpapakapagod dahil araw ng kasal namin
The intensity of the heat arises even more. Parang gusto ko ng sumabog sa sarap na di mapigilan. "Sweety, I can't hold it any longer. Hindi ko na kaya, malalabasan na ako." Hiyaw ko. "Uhmmm go on sweety! I want to taste your juices so so bad sweetheart. I want to taste every inch of you." Aniya na
"Talaga coming from you? Kasi pakiramdam ko ay bagay sa akin ang litanyang iyan eh. What I have done to deserve a perfect man like you? Para akong nasa isang fairytale sa layo ng agwat ng estado natin. Hindi ko inaasahan na mangyayari ito lahat. Fairytales really do come true." Emosyonal na salaysay
[ WARNING: SPG AHEAD. EROTIC AND INTIMATE SCENE AHEAD NOT INTENDED FOR YOUNG, MINOR AND SENSITIVE READERS. PLEASE BE GUIDED. ] "Mahal na mahal kita Luciana Bitangcol. Uhmmmm!" He said in between our kisses sabay yuko ng ulo nito para amuyin ang leeg ko kaya napapangisi ako dahil sa kiliting hatid
Naglalakad akong nakaluhod sa isang simbahan sa ospital habang taimtim na nanalangin para sa kaligtasan ng lalaking pinakamamahal ko. Tulala ako at hindi ko malaman ang gagawin matapos kong makita kanina na duguan si Vincenzo at nakahandusay sa lupa. Mabilis naman siyang nairescue at nadala sa osp
( Luciana's POV ) Simula ng nanawagan si Vincenzo sa telebisyon ay mas dumami pa ang mga taong dumarayo rito. Kahapon pa nga lang iyon pero ngayon binabaha na kami sa pagdagsa ng mga customer at karamihan pa sa mga ito ay nagpapa- autograph na animo ba'y para akong isang artista. Ngayon lang ako
( Allyson's POV ) "Putang ina! Ahhhhh!" Hindi ko na napigilan ang pagwawala ko nang mapanood ang naging panawagan ni Vincenzo sa publiko. Sa labis na kabiguan at selos ay binato ko ng vase ang telebisyon dahilan ng pagkakabasag nito saka ako napaluhod at napahagulhol ng iyak. No! Hindi maaari
( Luciana's POV ) "Ang ganda ganda naman talaga nitong tindera ni Myrna. Blessing talaga ang ganyan kagandang mukha sa negosyo eh." Puri ng suking customer namin ni Tiyang Myrna kaya matamis akong napangiti. "Naku! Si Aling Basya talaga. Pinapalaki niyo na naman po ang puso ko eh." Turan ko sa m