(Natalie's POV ) "Simula nung umuwi ka noong nakaraang araw galing sa opisina ni Señorito Vincenzo ay parang naging tahimik ka na. Anong nakain mo huh Luciana?" Puno ng kuryosidad na tanong ni Claire. Kasalukuyan kaming nagwawalis sa malawak na bakuran ngayon kaya nagkaroon ito ng panahon na ma
Dala ng labis na kuryosidad ay marahan akong naglakad ng patago patungo sa kakapark lang na sasakyan ng aroganteng Señorito. Mas lalo lang umandar ang pagkachismosa ko nang makita ko ang isang gwardiya na nakadungaw sa may bintana ng sasakyan at para itong may kausap. Bahagya pa akong nagtago sa
At habang papalapit kami ng papalapit sa kwarto niya ay mas lalo pang tumindi ang kabang nararamdaman ko sa aking puso. My hands were also shaking at alam ko na hindi ito dahil sa pamu-muwersa ko na tinodo ko na ang lakas dahil sa paglaki laki niyang bulas. Jusmeyo naman! Idagdag pa kasi ang napak
"Who are you to say that huh Ms. Pimples? Mama ba kita?" Ramdam ko ang inis sa tono ng boses nito kaya hilaw akong napangisi. Gusto ko nalang talagang paduguin itong nguso ko na kadalasan talaga ay walang preno kung magsalita. "Hindi syempre Señorito kasi for sure maganda ang mama mo." Pabirong sa
Para akong biglang nawala sa sarili habang di magkandaugaga ang mga mata sa nakakaakit na tanawing nakikita ko mismo sa aking harapan. Shit! They were all perfect! From his drop dead gorgeous face, his perfect biceps, down to his six pack abs, and his hard and long manhood. Juskopo! Walang tapon l
( Vincenzo's POV ) "Hindi mo ako type Señorito? Pasensiya na po pero huwag po kayong mag assume dahil hindi ko rin po kayo type, so it's a tie lang po. Aanhin naman po ang kagwapuhan ninyo kung maraming mga babae na ang nakatikim? Parang wala rin pong pinagkaiba sa babaeng pariwara kahit pa napaka
"Goodmorning Señorito Vincenzo! Nakauwi po pala kayo?" Ang nasorpresang tinig na ito ni Manang Martha ang bumungad sa akin. Pasimple akong tumango saka dumiritso sa fridge para uminom ng malamig na tubig. Nag iisa lang si Manang Martha rito kaya mas lalo akong nagtaka kung bakit wala rin dito ang
( Luciana's POV ) "Ang sipag mo talaga Ms. Lucy ah! Tulungan ko na po kayo." Puri ng isang gwardiya nang pagbuksan ako nito ng gate. "Sigurado ka kuya? Sige po! Maraming salamat." Masayang sagot ko kaya kinuha na rin nito ang dalawang ecobag na bitbit ko. Tatlong malalaking ecobag kasi ang bit
"May kailangan ka Sheena?" Tunog irritableng tanong ni Vincenzo sa babae kaya bigla naman itong napaayos ng tayo saka marahang tumango. "Ah, hindi po ba at kayo ang may kailangan sa akin Sir? Nagtext po kayo sa akin kanina na may mahalagang bagay kayong ipapagawa." Diretsahang sagot ni Ms. Sheena.
All eyes on me. Pakiramdam ko nasa akin ang mga mata ng mga empleyadong nadadaanan namin ni Vincenzo dahilan para makaramdam ako ng lalong pagkailang at hiya na rin. Lahat ng mga ito ay magalang na yumuyuko habang binabati ang lalaki ngunit para itong bingi at pipi na walang narinig at hindi man l
[To be is all I gotta be. And all that I see. And all that I need this time. To me the life you gave me. The day you said goodnight....] This time ay huminto na si Vincenzo kaya ako na lamang ang mag isang nagpatuloy. [If you could only know me like your prayers at night. Then everything between
"Hindi ka man lang ba kinakabahan sa pagsisinungaling natin Señorito? Kaibigan po pala ni Ma'am Natalie si Ms. Tanya kaya paniguradong magkukwento po iyon." Salaysay ko habang lulan na kami ng sasakyan papunta sa opisina niya. "Don't worry okay? Hindi naman alam ni Ate Tanya ang pangalan mo and be
Nag aalangan sana akong sumunod ngunit dahil marahan akong tinanguan ni Vincenzo na para bang pinapahiwatig nito sa akin na ayos lang ay marahan nalang din akong humakbang para sumunod kay Ms. Tanya patungo sa loob ng isang parang opisina nito. "Uhmmm please come in!" Paanyaya nito matapos buksan
Para akong tuod na nakatayo habang mariing nakatitig sa akin ang isang babae mula ulo hanggng paa. Iyong tipo pa ng titig na nakakatunaw. At kung maihahalintulad ako sa prutas ay para na ako nitong binabalatan. Nakahalukipkip pa ito habang magkasalubong ang mga kilay kaya mas lalo akong nakaramdam
Nakapagbihis na ako at nakapag ayos ayos na rin kahit papaano ng mukha pero yung dibdib ko ay literal na napakalakas ng kabog dahil sa nararamdamang kaba at kagalakan na rin. Ayaw kong isipin na magde- date kami pero hindi ko mapigilang mag assume lalo pa at gusto niyang nakabihis ako ng maayos.
"Naku! Maraming salamat po Señorito. Sino po bang nagsabi na masama kayo? Naku ang bait niyo nga po eh, tsaka ang gwapo gwapo pa." Walang prenong bulalas ko na ngingiti- ngiti pa. "What are you saying again? Na gwapo ako?" Biglang tanong nito kaya napakurap ako ng ilang beses at saka pa lamang nap
Habang nakaupo sa couch ay di magkamayaw ang puso ko sa di mapigilang pagkagalak. Alam ko na kasi na ang mahalagang pag uusapan namin ay tungkol sa pekeng relasyon namin. Kaya siguradong bukas ay ang unang araw na magiging nobyo ko ang nag iisang Vincenzo Villaroman. "First rule, sa mata ng publik