"I'll trace her number! Sumunod kaagad kayo sa 'kin!" Ma- autoridad na tugon ni Alas sa kausap nito sa kabilang linya. Umiigting ang panga niya habang mariing nakakuyom ang kamao. Bakat na bakat pa ang ugat sa mga kamay nito na. He looks mad and so disappointed at the same time. Wala akong maunawa
"Why are you sure Alas? At bakit kung makapagsalita ka ay parang kilalang kilala mo ang may gawa nito...." Mariin at walang paligoy ligoy na tanong ko. He a smiled a little bit but his eyes look so sad and disappointed. "It's because I knew her babe." Aniya na nagpabilog sa aking mga mata. "He
( Alas POV ) Maingat at dahan dahan ang naging pagkilos habang humahakbang papasok sa loob ng abandonadong gusali. Malakas ang kutob ko na nandito si Lola Greta kasama ang anak ko at si Manang Martha dahil ito ang itinuro ng mapa nung trinace ko ang numero niya. Nung tumawag sa akin ang tauhan k
Fuck! Unti unti na ring nagsilabasan ang mga armadong tauhan nito kaya mas lalong tumambol ang kaba sa dibdib ko ngunit pilit kong pinapakita ang tapang at determinasyon ko. "Talaga ba? Ganyan ba ang ipinagmamalaki mong katapangan? Na dinadamay mo ang walang kamuwang muwag na inosenteng bata at
( Natalie's POV ) Nagkakagulo na. Malakas na putukan ang lumukob sa buong gusali. Nilusob na ni Alas ang gagong si Clark Valderama. Nakakuha na ito ng pagkakataon dahil hindi namin inaasahan ang pagdating ng kanyang maraming tauhan na may kasama pang mga pulis kaya nakampante ako na mananalo kami
"Alaaaaaas!!!!" "Alaaaaas!!!" Nakakabingi at nakakabaliw na sigaw ko. Napaluhod ako sa lupa habang di magkamayaw ang pagbuhos ng mala- bahang luha sa aking mga mata. Nasa loob pa si Alas! Hindi pa siya nakakalabas kasama ang ibang mga tauhan niya! Hindi! Hindi maaari! Jusko!!! "Alaaaasss
And finally, nang buksan ni Lola Greta ang sasakyan ay bumungad sa amin ang inosenteng mukha ng anak namin na agad kinuha ni Alas mula kay Manang Martha. "Baby? Hi... I--- I am your daddy." Naluluhang sambit ni Alas at mas lalong bumuhos ang emosyon niya nang inosenteng napahawak si Nex sa gwapo n
WARNING: SPG! (This chapter contains matured contains not intended for young and sensitive readers. Please guided.) Naipikit ko ang mga mata dahil sa sensasyong nararamdaman. Hindi ako nakakilos nang dumampi ang malambot niyang labi sa akin. Halos nagwala ang puso ko ng labis. Napakalakas ng dagund
"Baka naman manlilimos ito o manghihingi ng donasyon. Naku! Modus na naman! Mabuti pa umalis ka nalang bago ka pa namin ipadakip sa mga pulis." Mariing turan ng mga ito na halatang nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa. At kahit pa may mga suot itong salamin, alam na alam ko ang pangungutya sa
"A--- ako po Manang Martha? Ba-- bakit naman po ako?" Di magkandaugagang tanong ko sa nauutal na boses habang nakaturo ang isang daliri sa aking sarili para makasigurado. Makailang beses na tumango si Manang Martha kaya mas lalo akong tinambol ng kaba. "Ikaw na ikaw nga Lucy! At kung bakit ikaw
Matapos akong pagsabihan ng ganoon ng aroganteng Señorito ay tuluyan na talaga itong umalis at hindi na muli pang bumalik. Dahil nga wala naman akong pagpipilian ay tinapos ko nalang ang sinabi ng doktor na manatili na muna rito ng tatlong araw. Bayad na rin naman lahat kaya sulitin ko nalang lalo
Pagkalabas nito ay hindi na ito ulit bumalik. Para bang pumasok lang iyon sa kwarto hindi para kumustahin ako kundi para paalalahanan ako na hindi libre itong pagdala niya sa akin dito at para ipaalala na rin na bawal ang lampa at tanga sa mansyon nila! Na sa kabila ng lahat na nangyari na muntikan
"Ouch!" Marahan akong napadaing nang maramdaman ang pagkirot ng aking ulo. Hindi ko pa man lang tuluyang naibuka ang aking mga mata ay ramdam na ramdam ko pa rin ang parang pag ikot ng aking paningin. At nang tuluyan at buo kong naibuka ang aking mga mata ay saka ko pa lang napansin ang buong pa
Agad akong nag iwas ng tingin at walang pasabing tumalikod para kunin ang mop. Sa tipo ng tingin ng aroganteng Señorito ay ramdam kong may masama na naman itong interpretasyon sa akin. "Mukha ba akong may nakakahawang sakit para madapuan ang kaibigan niya na nakikipag usap lang naman sana sa akin
Saktong natapos kami ni Claire sa pag iihaw at nagsimula na rin ang kasiyahan nina aroganteng Vincenzo. "Pwede bang samahan mo na rin akong ihatid ito kina Señorito?" Tanong ni Claire na marahan ko lang na tinanguan kahit na nag aalangan ako dahil sa pangungutya sa akin ng lalaking iyon kanina. An
Napahagikhik naman ng tawa si Claire. "Gusto mo ng palayasin kaagad? Ayaw mo bang makakita ng libre ng isang gwapong nilalang?" Tunog panunudyo na tanong nito na siyang ikinasimangot ko. "Kung ganoon naman ka arogante at mapanglait at huwag nalang." Walang prenong sagot ko kaya mas lalo itong na
(Luciana's POV) Parang sasabog ang dibdib ko sa sobrang sakit, kahihiyan at pagkadismaya pero tahimik akong umalis sa harapan niya. Hindi ko makontrol ang panginginig ng buong katawan ko sa harap harapang pang iinsulto at panlalait. Sanay na akong laitin ng kung sinuman eh, pero ngayon ako sobra