WARNING: SPG! (This chapter contains matured contains not intended for young and sensitive readers. Please guided.) Naipikit ko ang mga mata dahil sa sensasyong nararamdaman. Hindi ako nakakilos nang dumampi ang malambot niyang labi sa akin. Halos nagwala ang puso ko ng labis. Napakalakas ng dagund
Pakiramdam ko sinisilaban na ako sa sobrang init ng buong katawan ko. Wala namang lasa ang laway niya ngunit sarap na sarap ako at nilulunok pa ito ng walang pandidiri. Ginagaya ko ang ginawa niya sa marahas na paraan at puno ng kasabikan. I bit his lips and even suck his tongue kaya siya naman ang
Shit! Di ko na mapigilan ang sarili na mas lalong magnasa at masabik. Lumapit si Alas at siya na rin ang kusang naghubad ng buong saplot ko. And I let him do it without any hesitation. Ngayo'y wala man lang akong maramdaman kabit ni katiting na hiya habang nakaharap sa kanya na hubo't hubad. "Goo
( Natalie's POV ) Ang dapat sana'y pag uwi nina mama at daddy sa susunod na buwan ay napaaga nung malaman nila na si Alas ang nawawalang anak ni daddy na kaytagal na niyang hinahanap. Naalala ko nung tumawag ako at di nakapaghintay na ipaalam sa kanila ang mga nangyari ay sobra ang pag iyak ni d
Naglalakad ako sa mahabang carpet na may disenyong buhangin na pinapalibutan ng maraming palamuti at bulaklak sa paligid. Animo'y naglalakad ako sa isang paraiso. Talagang napakaperfect ng napiling design ng aming wedding coordinator. Feeling ko, my wedding is one of the best wedding in the country
Synopsis: Matayog at punong puno ng pangarap ang isang Luciana 'Lucy' Bitangcol. Bente dos anyos at isang simpleng babae na lumaki sa kahirapan ng buhay ngunit nanatililing positibo at matatag alang alang sa kanyang pangarap hindi lang para sa kanyang sarili kundi para na rin sa kanyang pamilya.
Prologue (Part one) "Paaaaaak! Grabe Luciana ikaw ba talaga 'to? Since fetus ay ngayon ka lang ata gumanda ng ganito bakla!" Very exaggerated at di makapaniwalang bulalas ni Armando sa matalik niyang kaibigan matapos niya itong emake-over. Puring-puri ang beki habang pinapasadahan ng tingin a
************ "Fuck! Pick up the phone Ally!" Kinakabahang usal ni Vincenzo sa sarili habang tinatawagan ang nobya nitong si Allyson na kanina pa hindi sumasagot sa kabilang linya. "Damn!" Inis na sambit niya at nagsimula na siyang mawalan ng pasensiya habang hindi mapakaling tinitingnan ang ora
"Baka naman manlilimos ito o manghihingi ng donasyon. Naku! Modus na naman! Mabuti pa umalis ka nalang bago ka pa namin ipadakip sa mga pulis." Mariing turan ng mga ito na halatang nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa. At kahit pa may mga suot itong salamin, alam na alam ko ang pangungutya sa
"A--- ako po Manang Martha? Ba-- bakit naman po ako?" Di magkandaugagang tanong ko sa nauutal na boses habang nakaturo ang isang daliri sa aking sarili para makasigurado. Makailang beses na tumango si Manang Martha kaya mas lalo akong tinambol ng kaba. "Ikaw na ikaw nga Lucy! At kung bakit ikaw
Matapos akong pagsabihan ng ganoon ng aroganteng Señorito ay tuluyan na talaga itong umalis at hindi na muli pang bumalik. Dahil nga wala naman akong pagpipilian ay tinapos ko nalang ang sinabi ng doktor na manatili na muna rito ng tatlong araw. Bayad na rin naman lahat kaya sulitin ko nalang lalo
Pagkalabas nito ay hindi na ito ulit bumalik. Para bang pumasok lang iyon sa kwarto hindi para kumustahin ako kundi para paalalahanan ako na hindi libre itong pagdala niya sa akin dito at para ipaalala na rin na bawal ang lampa at tanga sa mansyon nila! Na sa kabila ng lahat na nangyari na muntikan
"Ouch!" Marahan akong napadaing nang maramdaman ang pagkirot ng aking ulo. Hindi ko pa man lang tuluyang naibuka ang aking mga mata ay ramdam na ramdam ko pa rin ang parang pag ikot ng aking paningin. At nang tuluyan at buo kong naibuka ang aking mga mata ay saka ko pa lang napansin ang buong pa
Agad akong nag iwas ng tingin at walang pasabing tumalikod para kunin ang mop. Sa tipo ng tingin ng aroganteng Señorito ay ramdam kong may masama na naman itong interpretasyon sa akin. "Mukha ba akong may nakakahawang sakit para madapuan ang kaibigan niya na nakikipag usap lang naman sana sa akin
Saktong natapos kami ni Claire sa pag iihaw at nagsimula na rin ang kasiyahan nina aroganteng Vincenzo. "Pwede bang samahan mo na rin akong ihatid ito kina Señorito?" Tanong ni Claire na marahan ko lang na tinanguan kahit na nag aalangan ako dahil sa pangungutya sa akin ng lalaking iyon kanina. An
Napahagikhik naman ng tawa si Claire. "Gusto mo ng palayasin kaagad? Ayaw mo bang makakita ng libre ng isang gwapong nilalang?" Tunog panunudyo na tanong nito na siyang ikinasimangot ko. "Kung ganoon naman ka arogante at mapanglait at huwag nalang." Walang prenong sagot ko kaya mas lalo itong na
(Luciana's POV) Parang sasabog ang dibdib ko sa sobrang sakit, kahihiyan at pagkadismaya pero tahimik akong umalis sa harapan niya. Hindi ko makontrol ang panginginig ng buong katawan ko sa harap harapang pang iinsulto at panlalait. Sanay na akong laitin ng kung sinuman eh, pero ngayon ako sobra