Am I that bad father? Damn! "What?" Kunot noong tanong ko pero ngumiti lang si Krista saka ito sunod na bumaling kay Ace na abala sa mga laruan niya. "Baby, gusto mo bang sumama kay daddy sa Manila nextweek? You can also meet your ninongs there. And there are lot of places for us to visit there,
( Krista's POV ) "Max..." Kita ko ang pagkagulat sa mga mata ni Maximus pero dahil hindi naman siya tumutol ay ipinagpatuloy ko ang ginagawa. I sexily moaned when I started to caress my breast using my one hand. Habang ang isang kamay ay tinutumbok ang hiwa ng aking pagkababae na ramdam kong k
Hindi ko kilala ang tunay na mga magulang ni Ace dahil isang nurse sa ospital ang binayaran namin ni mommy noon para humanap ng kapalit sa totoong anak namin ni Max na nawala nung araw na naaksidente ako. And I guess, that nurse gave me the best child dahil bukod sa gwapo ay lumaking napakabait ni
[ The Awaited Event ] ( Maximus POV ) "Are you done Krista?" Irritable akong napakatok habang sipat ang suot na wristwatch. It's already 5:30 in the evening at magsisimula na ang event ng alas otso. And I need to drive for two fuckin hours, pinakamabilis na iyon para makarating agad ng Manila.
Saka ko ipinarada ang sasakyan sa nakahilerang mga mamahalin ding sasakyan. But mine is a new model of Rolls Royce na pinabili ko pa galing Amerika and the most expensive among all. Iyong isang tingin pa lang ay malalaman na agad ng lahat na ako ang nag iisang bilyonaryong nagmamay-ari ng ganito.
Disappointment! Hindi.... Kulang pala ang salitang iyon para ilarawan ang nararamdaman ko ngayon dahil literal na para akong binagsakan ng langit sa sobrang pagkadismaya. "Oh I'm sorry ladies and gentlemen, Mrs. Santiago didn't make it to attend here tonight for a very important reason. But do
But the question is, kaya ko ba? Dahil kung gaano katigas ang tingin sa akin ng karamihan ay ganoon naman ako kahina pagdating sa puso kong di maawat awat! Tang ina! Saktong pagbalik ko ay tinawag ang pangalan ko kaya dumiritso agad ako paakyat sa entablado. Nagbigay lang ako ng simple ngunit ma
( Thalia's POV ) Changed of plan. Iyon ang pumasok sa isipan ko matapos magkwento ni Isabel tungkol sa mga napapanood niyang drama sa telebisyon. Inihalintulad lang naman ng babae ang buhay ko sa ganoong pangyayari dahil para naman daw talagang teleserye ang kwento ng buhay ko. "Alam mo, iyo
"May kailangan ka Sheena?" Tunog irritableng tanong ni Vincenzo sa babae kaya bigla naman itong napaayos ng tayo saka marahang tumango. "Ah, hindi po ba at kayo ang may kailangan sa akin Sir? Nagtext po kayo sa akin kanina na may mahalagang bagay kayong ipapagawa." Diretsahang sagot ni Ms. Sheena.
All eyes on me. Pakiramdam ko nasa akin ang mga mata ng mga empleyadong nadadaanan namin ni Vincenzo dahilan para makaramdam ako ng lalong pagkailang at hiya na rin. Lahat ng mga ito ay magalang na yumuyuko habang binabati ang lalaki ngunit para itong bingi at pipi na walang narinig at hindi man l
[To be is all I gotta be. And all that I see. And all that I need this time. To me the life you gave me. The day you said goodnight....] This time ay huminto na si Vincenzo kaya ako na lamang ang mag isang nagpatuloy. [If you could only know me like your prayers at night. Then everything between
"Hindi ka man lang ba kinakabahan sa pagsisinungaling natin Señorito? Kaibigan po pala ni Ma'am Natalie si Ms. Tanya kaya paniguradong magkukwento po iyon." Salaysay ko habang lulan na kami ng sasakyan papunta sa opisina niya. "Don't worry okay? Hindi naman alam ni Ate Tanya ang pangalan mo and be
Nag aalangan sana akong sumunod ngunit dahil marahan akong tinanguan ni Vincenzo na para bang pinapahiwatig nito sa akin na ayos lang ay marahan nalang din akong humakbang para sumunod kay Ms. Tanya patungo sa loob ng isang parang opisina nito. "Uhmmm please come in!" Paanyaya nito matapos buksan
Para akong tuod na nakatayo habang mariing nakatitig sa akin ang isang babae mula ulo hanggng paa. Iyong tipo pa ng titig na nakakatunaw. At kung maihahalintulad ako sa prutas ay para na ako nitong binabalatan. Nakahalukipkip pa ito habang magkasalubong ang mga kilay kaya mas lalo akong nakaramdam
Nakapagbihis na ako at nakapag ayos ayos na rin kahit papaano ng mukha pero yung dibdib ko ay literal na napakalakas ng kabog dahil sa nararamdamang kaba at kagalakan na rin. Ayaw kong isipin na magde- date kami pero hindi ko mapigilang mag assume lalo pa at gusto niyang nakabihis ako ng maayos.
"Naku! Maraming salamat po Señorito. Sino po bang nagsabi na masama kayo? Naku ang bait niyo nga po eh, tsaka ang gwapo gwapo pa." Walang prenong bulalas ko na ngingiti- ngiti pa. "What are you saying again? Na gwapo ako?" Biglang tanong nito kaya napakurap ako ng ilang beses at saka pa lamang nap
Habang nakaupo sa couch ay di magkamayaw ang puso ko sa di mapigilang pagkagalak. Alam ko na kasi na ang mahalagang pag uusapan namin ay tungkol sa pekeng relasyon namin. Kaya siguradong bukas ay ang unang araw na magiging nobyo ko ang nag iisang Vincenzo Villaroman. "First rule, sa mata ng publik