[ REBELASYON NG TUNAY NA KALABAN ] ( Krista's POV ) "Ano ng balita anak? Sa mansyon ka na ba nanatili ngayon? Kailan daw ba uuwi si Maximus? Iyong plano natin napagtagumpayan mo na ba?" Sunod sunod na tanong ni Mommy Greta, halatang atat na atat na ito at hindi na makapaghintay na maisagawa ang m
( Thalia's POV ) Tatlong araw akong nanatili sa ospital bago nakalabas. At lubos ang pasasalamat ko dahil gaya ng pangako ni doktora, wala nga siyang ibang pinagsabihan kaya walang ibang nakakaalam ng pagbubuntis ko maging si Manang Sonya. Ang iisipin ko nalang ay kung paano ako makakagawa ng pa
Inabot din kami ng halos isang oras bago nakarating sa mansyon. Pinagbuksan pa ako ng isang tauhan para lumabas habang yong iba naman ay binitbit ang mga gamit galing ospital. Pinipigilan ko na sana ang mga ito dahil nakakahiya na masyado kaso sila naman ang nagpumilit kaya wala na rin akong nagawa
( Maximus POV ) "Ano na dude? Wala ka pa bang balak umuwi? Hindi ka pa ba uuwi sa future wife mo?" Bradley teased on the other line kaya napahilot ako sa sintido ko bago malutong na napamura. "Fuck you jerk! Future wife my ass." Inis na sambit saka napabuntong hininga ng malalim. Nasira na naman
( Thalia's POV ) "Manang, tutulong po ako sa mga gawain ha?" Turan ko kay Manang Sonya matapos namin makapasok sa maid's quarter. Nilapag naman ng tauhan ang bitbit nitong mga gamit ko sa bakanteng table bago ito umalis. "Ano ka ba! Hindi na kailangan. Kaya ko na Thalia! Tsaka wala namang binang
"Manang, maayos na maayos na po ako kaya hayaan mo na akong tumulong. Pasensiya na po kayo ma.... Señorita Krista." Ani ko't sinamahan pa ng pagyuko para tumigil na ang babaeng ito at hayaan na kami rito. "Ayan! Marunong ka naman pala hindi yong nagbubuhay reyna ka dito. Know your place dahil isa
Mabilis lumipas ang araw at naging abala ako sa pagtulong kay Manang Sonya kinabukasan. Kahit na ayaw pa sana niya akong payagan ay naging mapilit ako dahil alam kong kailangan niya rin ng tulong lalo pa't nag iisa nalang siya na kasambahay rito. Yun nga lang, ang isa sa nakakairita ay ang presens
"What the hell is going on here!?" Isang pamilyar na baritono at ma- autoridad na boses ang umalingawngaw kaya naagaw nito ang atensyon namin. Di ko alam kung anong mararamdaman ko habang nanginginig ang buong katawan na nakatingin sa bagong dating na walang iba kundi ang halimaw na si Maximus!
"Baka naman manlilimos ito o manghihingi ng donasyon. Naku! Modus na naman! Mabuti pa umalis ka nalang bago ka pa namin ipadakip sa mga pulis." Mariing turan ng mga ito na halatang nakatingin sa akin mula ulo hanggang paa. At kahit pa may mga suot itong salamin, alam na alam ko ang pangungutya sa
"A--- ako po Manang Martha? Ba-- bakit naman po ako?" Di magkandaugagang tanong ko sa nauutal na boses habang nakaturo ang isang daliri sa aking sarili para makasigurado. Makailang beses na tumango si Manang Martha kaya mas lalo akong tinambol ng kaba. "Ikaw na ikaw nga Lucy! At kung bakit ikaw
Matapos akong pagsabihan ng ganoon ng aroganteng Señorito ay tuluyan na talaga itong umalis at hindi na muli pang bumalik. Dahil nga wala naman akong pagpipilian ay tinapos ko nalang ang sinabi ng doktor na manatili na muna rito ng tatlong araw. Bayad na rin naman lahat kaya sulitin ko nalang lalo
Pagkalabas nito ay hindi na ito ulit bumalik. Para bang pumasok lang iyon sa kwarto hindi para kumustahin ako kundi para paalalahanan ako na hindi libre itong pagdala niya sa akin dito at para ipaalala na rin na bawal ang lampa at tanga sa mansyon nila! Na sa kabila ng lahat na nangyari na muntikan
"Ouch!" Marahan akong napadaing nang maramdaman ang pagkirot ng aking ulo. Hindi ko pa man lang tuluyang naibuka ang aking mga mata ay ramdam na ramdam ko pa rin ang parang pag ikot ng aking paningin. At nang tuluyan at buo kong naibuka ang aking mga mata ay saka ko pa lang napansin ang buong pa
Agad akong nag iwas ng tingin at walang pasabing tumalikod para kunin ang mop. Sa tipo ng tingin ng aroganteng Señorito ay ramdam kong may masama na naman itong interpretasyon sa akin. "Mukha ba akong may nakakahawang sakit para madapuan ang kaibigan niya na nakikipag usap lang naman sana sa akin
Saktong natapos kami ni Claire sa pag iihaw at nagsimula na rin ang kasiyahan nina aroganteng Vincenzo. "Pwede bang samahan mo na rin akong ihatid ito kina Señorito?" Tanong ni Claire na marahan ko lang na tinanguan kahit na nag aalangan ako dahil sa pangungutya sa akin ng lalaking iyon kanina. An
Napahagikhik naman ng tawa si Claire. "Gusto mo ng palayasin kaagad? Ayaw mo bang makakita ng libre ng isang gwapong nilalang?" Tunog panunudyo na tanong nito na siyang ikinasimangot ko. "Kung ganoon naman ka arogante at mapanglait at huwag nalang." Walang prenong sagot ko kaya mas lalo itong na
(Luciana's POV) Parang sasabog ang dibdib ko sa sobrang sakit, kahihiyan at pagkadismaya pero tahimik akong umalis sa harapan niya. Hindi ko makontrol ang panginginig ng buong katawan ko sa harap harapang pang iinsulto at panlalait. Sanay na akong laitin ng kung sinuman eh, pero ngayon ako sobra