LOGINShare
Chapter 33
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Chapter 33
FLASHBACK
"Bes, samahan mo muna ako sa CR please?"
Napaangat ako nang ulo nang marinig ang sinabi ni Irish. Napanguso ko siyang tinignan."Nasa'n ang yaya mo? Sa kaniya ka na lang magpasama," sabi ko at ibinalik ang atensiyon sa ginagawa.
Abala ako sa pagdadrawing nang bigla siyang pumasok at tumabi sa upuan ko para lang magpasama sa banyo.
"Hindi ko makita si yaya rosa eh,"
"May ginagawa pa 'ko, Irish. Mapapagalitan tayo ni ma'am kung hindi natin 'to tatapusin,"
"Hindi 'yan. Sige na balik tayo agad promise," aniya.
Tumigil ako sa pagkukulay nang puno at nilingon siya. Nakanguso niya akong tinignan at nagpapaawa pa talaga ang kaniyang mukha.
Napabuntong hininga ako.
"Sige na nga. Nakakainis!" Reklamo ko.
Malapad siyang ngumiti. Mabilis siyang tumayo at lumabas nang classroom. Iniwan ko na
Related chapters
Love and Expectation Chapter 33.1
Chapter 33.1Naging ganoon ang takbo ng buhay ko. Hindi pumapasok sa school at nanatili lang tambay sa bahay. Galit na galit sina Mama at Papa sa akin at halos palayasin na nila ako sa bahay dahil wala akong silbing anak.Hindi ko rin sila masisisi kasi sino nga ba ang taong magtitiis sa akin?Dahil sa ginawa ni Kairo hindi ko akalain na aabot ako sa punto ng buhay ko na mawawalan na ng pakialam sa lahat ng bagay. Kahit 'yong sarili ko ay hindi ko na rin magawang ayusin. Wala na akong pakialam kung ano ang itsura ko at kung ano ang sasabihin ng mga tao."Ano hindi ka pa rin magtitino, Zialla?! Ano bang pinakain sa'yo ng kaibigan mong lalaki at nagkaka ganiyan ka ha?! For pete's sake you're just seven years old!" Panibagong sermon na naman ang natanggap ko sa aking ama.Hindi ko siya pinansin. Nanatili lang akong nakatulala sa kawalan habang patuloy lang siya sa pagsasalita."Anong alam mo sa p
Love and Expectation Chapter 34
Chapter 34 Sumapit ang araw ng intrams and everyone were busy. Alas sais pa lang ng umaga nang maghanda na kaming lahat para sa gaganaping parade. Pagkatapos nito ay magsisimula na ang mga laro at maglalaban ang school namin sa isang sikat na University. Halos lahat sa mga classmates ko ay may sinalihang sports ako lang yata 'yong hindi sumali. Si Irish naman ay sumali sa volleyball at mamayang hapon pa 'yong laro nila. "Trixie, ikaw na muna mag attendance sa mga nag participate sa parade ha?" ani ni Anne na Vice President ng room namin. Tumango ako sa kaniya since wala naman akong gagawin. Kumuha ako ng isang bond paper at ballpen saka inilista ang mga classmates kong narito ngayon. Pagkatapos kong maglista ay hinanap ng mga mata ko si Irish. Natagpuan ko siya sa may cr sa building namin kaya agad akong lumapit sa kaniya. "Ay taray ang ganda mo naman sa sports attire mo," I complimented her. Napatingin naman si
Love and Expectation Chapter 35
Chapter 35Malakas ko siyang tinulak dahilan para mabitiwan niya ang mga braso ko. Matalim ko siyang tinitigan. Ang kapal-kapal ng mukha niya. Nanggigigil ako sa kaniya.After what happened between us he still has the audicity to face me huh? Para saan pa ang pag-iiwas ko sa kaniya sa mga nagdaang araw kung isang sabi niya lang na mag-uusap kami ay bibigay agad ako? Hindi na 'ko bibigay pa ulit sa kaniya.That would never happen again. I swear!"Wala na tayong pag-uusapan pa, Kairo. Ilang ulit ko ba 'yong sasabihin sa'yo, ha?!" sigaw ko sa kaniya.He ran his hand through his hair frustratedly. Halata sa mukha niya ang inis at galit sa hindi ko malamang dahilan."Bullshit! Marami tayong dapat na pag-usapan, Trixie," aniya galit na galit."Tulad ng ano ha? Pag uusapan natin kung paano mo ako sinaktan? Kung ano ang naging dulot ng panana—"Oo! I want to know everything. I want you to tell me every fucking detail!
Love and Expectation Chapter 36
Chapter 36Tinakbo ko ang gate ng Xavier para lang makita si Kaizer. Kanina ko pa siya hinahanap pero hindi ko siya makita. Pinuntahan ko na rin ang mga lugar kung saan ko siya maaaring makita pero kahit doon ay hindi ko siya matagpuan.Nagsisimula na rin akong kabahan lalo na't sumasagi sa isip ko ang itsura niya kanina.Oh God. Please it's not my intention to hurt him. That's the least thing I want to do with him.Alam kong iba ang pagkakaintindi ni Kaizer sa narinig niya sa sinabi ko kanina. I need to clear everything to him. Hindi maaaring masira ang samahan naming dalawa dahil lang doon.Hinihingal ako nang makarating sa gate ng school. Nakita kong may guard doon kaya mabilis akong lumapit sa kaniya."Manong, nakita niyo ho ba si Kaizer Collins?" tanong ko."Uh, nakita ko po siyang lumabas kanina at mukhang nagmamadali,"Naikuyom ko ang aking kamao. Damn it! Where are you now, Kaizer?Nagpasalamat
Love and Expectation Chapter 37
Chapter 37Five days had passed and everything went normal. Naging maayos din ang takbo ng buhay ko. Walang Kairo na gumugulo at higit sa lahat ay malaya kong gawin ang gusto ko.Naging masaya ako oo pero 'yong akala kong kasiyahan na magiging permanente na ay hindi pa rin pala. Akala ko tuluyan na akong magiging masaya pero lahat ng iyon ay isang patikim lang pala sa buhay ko.Dahil kasabay ng paglipas ng mga araw ay siya ring pagbabalik ng parents ko. Matapos ang pinakamahabang panahon at araw ay ngayon lang sila ulit umuwi ng Pilipinas.At ewan ko ba kung ba't hindi ako nakaramdam ng kasiyahan nang malaman ko ang balitang 'yon. Kasi alam ko kapag narito na ulit sila ay babalik na naman ako sa buhay na meron ako noon. Iyong buhay na kontrolado.Sabado ng araw at wala kaming pasok. Kakatapos ko lang maligo at magbihis kaya lumabas ako ng kuwarto at bumaba para mag dinner.Agad kong nakita sina Mama at Papa sa dining tahimik na k
Love and Expectation Chapter 38
Chapter 38May mga bagay pala talaga sa mundo na mahirapan tanggapin kahit na gaano mo pa ito kagusto. Mga bagay na akala mong madali lang pero hindi pala.Tulad na lang ng pagmamahal ng mga magulang natin sa atin. Akala ko kaya kong tanggapin ang dahilan kung bakit wala silang oras sa akin pero hindi ko pala kaya. Akala ko magiging okay na ulit ako kapag nasabi ko na sa kanila ang mga hinanakit ko pero hindi pa rin kasi ang totoo ay may kulang at may kulang pa rin sa sarili ko.Isang bagay na hindi ko mapangalanan.Dahil sa nangyari mas lalo ko lang napapatunayan sa sarili ko na hindi ko pa rin pala kayang magmahal ng iba. Because how am I supposed to love someone when I couldn't love myself first?Paano ko ipaparamdam sa kanila ang pagmamahal na hinahanap nila kung hindi ko iyon mahanap sa sarili ko?I suddenly remembered Kaizer and our relationship. I remembered what he had been through for me. Marami na siyang nagawa para sa akin. He nev
Love and Expectation Chapter 39
Chapter 39Kinabukasan ay masigla akong pumasok s Xavier. Naging maayos ang pag-uusap namin ni Mama kahapon kaya lahat ng mabigat na nararamdaman ko ay parang naibsan. Iyon nga lang hindi pa rin ako ganoon ka okay dahil hindi pa kami nakakapag usap ni Papa katulad ng ginawa namin ni Mama.Gusto kong kausapin si Papa kanina nang makasabay ko siyang mag almusal pero parang naduwag ako kaya hindi ko na lang ginawa. Si Mama naman on the other hand, sobrang asikaso sa akin. Pakiramdam ko tuloy parang bumalik ako sa pagkabata dahil sa ginawa niyang pag-aalaga sa akin.Bumalik ang sigla ko nang makarating ako sa Xavier. Hindi ko na pinapansin ang mga bulongan sa paligid tungkol sa akin because seriously, kailan ba sila tumigil?Halos buong oras nila ay nakalaan lang sa pagchichismis sa akin eh. Simula noon hanggang ngayon ganoon pa rin ang takbo ng buhay ko. Sa tuwing nakikita nila ako wala silang ibang ginawa kundi ang pagchismisan ako.I sig
Love and Expectation Chapter 40
Chapter 40"Trix, tama na. Ako 'yong nasasaktan para sa'yo eh,"Hindi ko pinansin ang sinasabi ni Irish bagkus ay nagpatuloy lang ako sa pag-iyak. Kung siya nasasaktan na nakikita akong umiiyak ako naman ay nadudurog na dahil sa sinabi ni Kairo kanina.Ganoon lang ba talaga ang tingin niya sa akin? Isang babaeng mahilig maglaro ng damdamin ng isang tao?Kailan ko ba siya pinaglaruan? Kailan ba ako hindi naging seryoso sa nararamdaman ko sa kaniya?"Trix...""Ang sakit, Irish... sobrang sakit," my voice cracked. Napahawak ako sa dibdib ko ng bahagyang kumirot 'yon. "Hindi ko m-matanggap..."Hindi umimik si Irish at patuloy lang siya sa paghaplos sa likod ko. Nandito kami ngayon sa garden ng school at yakap yakap niya 'ko. Hindi ko alam kung ilang oras na kaming narito."K-kailan ko ba siya pinaglaruan? Simula noon hanggang ngayon hindi pa rin naman nagbabago ang n-nararamdaman ko sa kaniya..." hikbi
Latest chapter
Love and Expectation Author's Note
Hello, Jhines! Thank you for reaching this far and finishing this book. I finished it within two months! Despite of the busy schedules of mine, the school works, and revising my other stories I still made it to an end. I am beyond proud to myself for reaching this. Actually this is my first time writing a story on GoodNovel and now I was able to complete my first ever novel. I hope that despite of my mistakes as I write this novel I still make you smile. I hope you will continue to support my next stories. To all who read my first story, from the buttom of my heart thank you so much. May this story will serve as a lesson for you to still fight all the problems will comes in your life. That no matter how hard it is you won't give up and even if the person you love doesn't choose you, you will always choose yourself. Kairo Ace De Guzman and Zialla Trixie Alcantara is now signing off. Hanggang sa muli, jhi
Love and Expectation EPILOGUE 1
Epilogue 1Ang mga luha ko ay nagsunod sunod na ang paglandas ng makompirma kong si Kairo ang yumayakap sa akin. Nagkahalo halo na ang nararamdaman ko ngayon, inis, saya at galit kaya naman hindi ko napigilan ang kumawalang hikbi sa bibig ko.Nanigas si Kairo sa likod ko at maya maya lang ay pinihit niya na 'ko paharap sa kaniya."What's wrong?" he cupped my face and looked at me worriedly.I shook my head and bit my lower lip. Napayuko ako at hindi napigilan ang suntukin siya sa dibdib kaya napabitaw siya sa yakap sa beywang ko."It's your fault, you jerk! Sabi mo hindi ka pupunta tapos nandito ka ngayon sa harap ko!" singhal ko at sinamaan siya ng tingin.Pinunasan ko ang mga luha sa aking pisngi habang hindi siya nilulubayan ng masamang tingin.Saglit na napaawang ang kaniyang labi bago marahang natawa."Oh. I was just kidding earlier," aniya. Inirapan ko naman siya."Kidding your ass." Tumalikod ako sa ka
Love and Expectation EPILOGUE
EpilogueLIFE IS FULL OF CHALLENGES.Hindi mo makakamit ang tunay na kasiyahan kung hindi mo mapagdadaanan ang mga problema at masasakit na pangyayari sa buhay mo.Sabi nga nila ang buhay ng tao ay hindi lang puro saya at kailangan din nating maramdaman ang sinasabi nilang lungkot at sakit. Dahil pagkatapos daw nito ay roon mo lang makikita o mararamdaman ang isang kasiyahan na hindi mo pa naramdaman sa buong buhay mo.Iyon ang natutunan ko sa mga pinagdaanan ko. Maraming pagsubok ang dumating pero lahat ng iyon ay nalampasan ko kasi hindi ako sumuko. Hindi ako nagpadala sa takot at pangamba sa halip ay mas lalo ko pang pinatapang ang sarili.Kung hindi ko ginawa iyon siguro wala ako ngayon sa kung nasaan man ako. Hindi ko makakamit ang tagumpay kung hinayaan ko ang takot at pangamba na manaig.It's been a month since our moving up. Pagkatapos ng pangyayaring 'yon ay marami ng nagbago. Naging mas close kami ng pamilya
Love and Expectation Chapter 50.2
Chapter 50.2Hindi ko inaasahan na makikita ko siya ngayon kasi ang totoo ay hindi na talaga ako umasa na makakapunta pa siya ngayon.Pero nandito na siya at hindi na dapat ako mag aksaya ng oras. Kailangan ko siyang makausap at kung kinakailangan kong takbuhin ang distansiya namin ngayon ay gagawin ko makausap ko lang siya.Nakita kong sinuotan ng medalya si Kairo ng Mommy niya—Mabilis akong napalingon kay Papa ng maalala ang tungkol sa nalaman kong ugnayan niya sa Mommy ni Kairo. Bahagya akong nagulat nang makitang nakatitig na siya sa akin."Papa..." usal ko.Pakiramdam ko nabasa niya ang laman ng isip ko dahil mabilis niyang hinawakan ang kamay ko at ngumiti sa akin."It was all in the past now, Princess. What we had before was just an infatuation. You don't need to worry anything, hm?" aniya.Tumango naman ako at sinulyapan ang pwesto ni Mama. Nagsalubong agad ang mga mata namin at binigyan n
Love and Expectation Chapter 50.1
Chapter 50.1Nang matapos lahat ng boys ay kinabahan ako dahil girls na sa section namin ang tinawag. Kaya naman isa-isa na kaming tumayo at pumila sa hagdan ng stage."Alcantara, Zialla Trixie, M. With highest honor," ani ng emcee.Pumaibabaw naman ang malakas na palakpakan sa buong gym ng makaakyat ako sa stage. Nilibot ko ang paningin sa paligid at hindi ko maiwasan ang maluha lalo na't nakikita ko ngayon ang mga taong naging dahilan kung ba't naging miserable ang buhay ko sa school na ito na nakangiti sa akin ngayon.Kitang-kita ko ang paghanga sa mga mukha nilang lahat at ang mga ngiti sa kanilang mga labi ay mas lalong nagpapalambot sa puso ko.Sino ang mag aakala na ang binubully nila noon ay narito ngayon sa harap nilang lahat at may pinakamataas pa na award? Oh God, this is beyond my imagination."Congratulations, anak. I am so proud of you,"Nawala ang atensyon ko sa paligid nang magsalita si Papa sa tabi k
Love and Expectation Chapter 50
Chapter 50"Congratulations, baby!"Masayang pagbati ni Mama sa akin nang makababa ako sa hagdan namin. Naroon na silang dalawa ni Papa at naghihintay sa akin.Mabilis akong niyakap ni Mama kaya niyakap ko rin siya pabalik."We're so proud of you, baby. You really did your best on your studies!" aniya ng kumawala sa yakap namin."Thank you, Ma. This is for you and Papa," sabi ko at tinignan si Papa. Ngumiti siya sa akin at lumapit."Saludo ako sa'yo, anak,"Kusang naluha ang mga mata ko ng marinig ang salitang 'yon mula sa bibig ni Papa. Niyakap niya 'ko kaya niyakap ko rin siya pabalik.Ngayong araw ang moving up namin at walang paglagyan ang tuwa sa puso ko nang makita ang kasiyahan na nakaguhit sa mukha ng mga magulang ko. Lalo pa silang naging masaya ng malaman nila na ako ang highest honor sa batch namin.I can't believe this is happening right now. Kahit ang pagiging highest hono
Love and Expectation Chapter 49
Chapter 49Bakit ba hindi umaayon sa akin ang panahon? Bakit hindi ako pinagbibigyan ng tadhana? Bakit kung sino pa 'yong mahalaga sa akin ay siya pa 'yong nawawala?Gusto ko lang naman makausap si Kairo, gusto ko lang malinawan sa lahat ng gulo pero bakit napakahirap naman yatang gawin iyon? Bakit kung kailan ko siya gustong kausapin, kung kailan handa na 'kong pakinggan kung ano man ang dahilan niya, kung kailan binubuksan ko na ang puso ko sa mga sasabihin niya saka pa siya aalis.Noong una si Kaizer 'yong umalis tapos ngayon naman siya. Huli na ba talaga ako? Huli na ba ako para humingi ng tawad sa kanilang lahat?Gusto ko lang naman sumaya pero bakit hindi ko magawa?Simula ng sinabi ni Irish sa akin na umalis na si Kairo ng bansa at nagtungo sa New York hindi ko na alam kung paano pa nagpatuloy ang buhay ko. Pumupunta ako sa Xavier para sa practice ng graduation at umuuwi rin pagkatapos. Pagdating ko naman sa bahay ay hindi ko pa rin pi
Love and Expectation Chapter 48
Chapter 48Siguro nga pinanganak talaga ako sa mundo para maghatid ng kamalasan sa mga tao. Siguro ang dahilan ng presensiya ko ay magbigay sakit sa ulo sa mga magulang ko.Kaya hindi ako sumasaya kasi wala akong kwenta. Kaya ang bilis bawiin ng ngiti sa akin kasi hindi ko deserve ang sumaya.Looks like my life was meant to be this way. Walang kahit na sino ang mananatili sa tabi ko dahil hindi naman ako kamahal mahal. Kahit sariling pamilya ko nga nagawa akong saktan ng hindi ko nalalaman."Bakit ba walang katapusan ang mga luha ko? Nakakainis!" sabi ko sa sarili.Pagkapasok ko sa kuwarto ko ay umiyak agad ako sa unan ko. Doon ko binuhos lahat ng sakit at puot na naramdaman ko pagkatapos malaman ang lahat. Akala ko masakit na iyong mga pinagdaanan ko sa ibang tao. Iyong pangbubully at pang aapi nilang lahat sa akin pero hindi pala.Kasi walang kasing sakit kapag nalaman mo na mismong magulang mo pala ang puno't dulo ng lah
Love and Expectation Chapter 47.1
Chapter 47.1Maraming katanungan ang namumuo sa isip ko ngayon at tanging si Papa lang ang may kakayahang bigyan iyon ng kasagutan. Gusto kong tumayo mula sa pagkakaupo ko at pumasok sa kuwarto nila pero hindi ko kaya, wala akong lakas para gawin iyon.Pero hindi ko akalain na bibigyan ako ng tadhana ng pagkakataon na kausapin si Papa ng biglang bumukas ang pinto ng kuwarto nila.Napaangat ako ng ulo at doon iniluwa sina Mama at Papa. Nakita ko ang panlalaki ng kanilang mga mata nang matagpuan nila akong nakaupo sa sahig at umiiyak."T-trixie..." si Mama at bakas sa boses niya ang pag-aalala.Saglit ko siyang tinapunan ng tingin bago binalingan si Papa. After all these years, mula sa malamig niyang ekspresyon ay ngayon ko lang ulit siya nakitaan ng emosyon. Para siyang tinakasan ng dugo dahil sa pamumutla habang nakatitig sa akin.Dahan-dahan akong tumayo gamit ang nanghihina kong mga tuhod. Pinunasan ko ang mga luha kong walang
