LOGINShare
Chapter 22
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Chapter 22
Dumating ang araw ng kaarawan ni Irish. It was her 18th birthday to be exact and finally she's not longer a teen. Sabado ngayon kaya wala kaming pasok.
Kakagising ko pa lang at akmang babangon na sa kama nang tumunog ang cellphone ko. Inabot ko 'yun sa bed side table at tinignan kung sino ang caller.
Irish is calling...
I sighed. What it is again?
"Hello?" sabi ko nang sagutin ko ang tawag.
"Don't forget later, okay? Don't be late, Trixie!"
Napabuga ako ng hangin sa kawalan at hindi napigilan ang matawa sa reaksyon niya. Bakas kasi sa boses niya ang saya kaya talagang nakakahawa lang sa pandinig."Oo na po, pupunta po ako mamaya," I said while chuckling.
"Nah! Just making sure baka kasi hindi ka sumipot. Sige ka FO na talaga tayo kapag hindi kita nakita mamaya,"
"Weh? Kaya mong gawin 'yun?" hamon ko. Hindi naman siya agad nakasagot kaya humagalpak ako sa pagtawa. "Oh, Irish you can't do
Related chapters
Love and Expectation Chapter 22.1
Chapter 22.1Saktong three-thirty ng hapon ay natapos na akong maligo. Lumabas ako ng banyo saka dumiretso sa vanity mirror. Kinuha ko roon ang isang paper bag na may laman na isang dress saka 'yun tinignan.I don't know how will I look like if I wear this. Bagay kaya sa akin 'to? Babagay kaya ang isang dress na 'to sa isang pangit na katulad ko?Napabuntong hininga na lang ako dahil sa naisip. I laid the dress on the bed then took the small towel from the cabinet to wipe my hair. Nang matapos I looked in the mirror again and put on the dress I had bought.Sakto lang ang laki at ang haba nito sa akin. Hindi siya maiksi tignan at kumportableng-kumportable naman akong suotin. Tinignan ko ang kabuuan ko sa salamin at medyo napangiwi pa 'ko nang mapunta ang tingin ko sa aking buhok.Buhaghag ito kaya pumapangit itong tignan sa suot kong dress. Wala naman akong suot na salamin ngayon pero hindi naman gano'n ka linaw ang paningin ko.
Love and Expectation Chapter 22.2
Chapter 22.2Pagkatapos ayusan ni Irish ay ako naman ang imayusan nang kaniyang stylist. Gamit ang plantsa sa buhok ay mas lalo pa nilang ginawang straight ang buhok ko. Hindi ko na alam kung anong ginagawa nila ngayon sa akin dahil ang isang stylist ay panay ang paglalagay nang kung anu-ano sa mukha ko."Alam mo tama si ma'am Allysa may ibubuga ang ganda mo kung mag-aayos ka lang," sabi ng stylist na naglalagay nang make-up sa mukha ko."A-ah... s-salamat po," was all I can say.Hindi ko pa rin kasi alam kung paano tatanggapin ang mga salitang sinasabi nila tungkol sa akin. Nahihiya pa rin ako.When they both finished fixing me I looked at my face in the mirror and my jaw dropped when I saw my reflection. I blinked my eyes twice to make sure if I was just dreaming now or not.Kung kanina ay mukhang tao na 'ko bago ako umalis nang bahay ngayon naman ay parang hindi ko na makilala pa ang sarili ko. Kumikinang ang buhok kong mahaba
Love and Expectation Chapter 22.3
Chapter 22.3Hindi ko namalayan na may namumuong luha na pala sa mata ko habang nakatanaw sa kanilang dalawa ni Irish at sa Daddy niya.Bago pa 'yun tumulo ay mabilis ko na 'yung pinahid at humugot nang hangin. Nagtuloy-tuloy naman ang program. Hindi ko namalayan na tapos na palang isayaw ni Tito si Irish kaya ngayon ay ang schoolmates naman namin sa Xavier ang kasayaw niya.Tinignan ko isa-isa ang mga 18 roses ni Irish at kumabog nang sobrang bilis ang puso ko nang dumako ang mga mata ko sa isang tao. Napahawak ako sa aking dibdib at parang bigla akong nanghina.Kairo...Kahit nakatanaw lang sa malayo ay ganito na ang epekto niya sa akin. Hindi pa man siya nakatingin o lumalapit pero parang hihimatayin na 'ko sa sobrang bilis nang tibok ng puso ko.Nakatayo siya sa gilid ng mga upuan kung saan naroon ang mga 18 candles ni Irish kaya tuloy ang mga kababaehan imbes na sa harap manood ay na kay Kairo ang atensyon. Mukhang wala lamang ito
Love and Expectation Chapter 22.4
Chapter 22.4Bumaba ang tingin ko sa kamay ni Krezha na nakayapos sa braso ni Kairo. Pero nagulat ako ng kunin 'yun ni Kairo at pinagsiklop ang kanilang daliri.Ang kaninang puso kong parang kinakatay ngayon ay parang unti-unti na itong pinapatay. Ilang beses akong kumurap para pigilan ang paglandas nang luha sa aking mata. Para huwag 'yung tumulo sa aking pisngi."Nothing, babe. May sinasabi lang ako sa kaniya," sagot ni Kairo sa marahang boses.Nakagat ko ang loob ng aking pisngi. Paano niya nagagawang lambingin ang boses niya kapag si Krezha ang kausap? Pero kapag ako ay kulang na lang ay ipahiya niya 'ko sa harap ng maraming tao?Nanatili akong nakatingin sa kamay nilang dalawang magkasiklop. Their hands fits perfectly na para bang itinadhana silang dalawa dahil fit na fit ang kamay nila sa isa't isa."Nasabi mo na ba sa kaniya ang totoo?" Narinig kong tanong ni Krezha.Doon na 'ko napaangat nang tingin sa kanila
Love and Expectation Chapter 23
Chapter 23Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ni Kaizer pagkatapos niya akong hilain palabas nang bahay ni Irish. Para lamang akong isang hangin na nagpatangay sa hila niya dahil sa totoo lang wala na akong lakas pa.Wala na akong lakas para umangal at wala na rin akong lakas para magpumiglas pa. I just want to escape this fucking reality. Parang gusto ko na lang takasan ang mundo dahil wala naman itong ibang ginawa kundi ang saktan ako.Ano bang kasalanan ko bakit ako pinaparusahan nang ganito? I just wanted to love someone, that's all. Pero bakit napakahirap naman yatang gawin 'yun?Bakit sa t'wing sinusubukan ko ay nasasaktan ako? Bakit ba ayaw ng mundo na maging masaya ako?Bakit?Masama bang hilingin ko sa langit na mahalin din ako ni Kairo? Na magustuhan niya rin ako katulad ng sinabi niya? Masama bang hilingin ko na maging masaya ako?Kasi kung masama sana noon pa lang hindi ko na sana 'yun hiniling pa. Sana
Love and Expectation Chapter 24
Chapter 24HINDI AKO pumasok nang dumating ang araw ng lunes. Wala akong ganang bumangon sa kama. Pakiramdam ko binagsakan ako ng mabigat na bagay dahil sobrang bigat talaga ng katawan ko lalo na ang pakiramdam ko.I felt betrayed. Parang ayoko nang mabuhay sa mundong ito. Sobrang nasasaktan na 'ko at nakakapanghina na ng loob.Paano pa ako babangon sa buhay ko kung ubos na ubos na 'ko?Paano pa 'ko magpapatuloy kung mismo 'yung sarili ko ay hindi ko na magawang makapitan?Sobrang nasasaktan ako sa mga nangyayari sa buhay ko. Mula sa pamilya ko at sa nag-iisang taong minahal ko. Gusto ko lang naman sanang sumaya pero bakit hindi man lang 'yun maibigay sa akin?Nagmahal lang naman ako pero bakit sakit ang naging kapalit no'n?Alam kong may pagkakamali rin ako dahil hindi ko muna inalaman ang lahat. Kumagat agad ako sa mga magagandang salita ni Kairo at nahulog agad ako sa ipinapakita niya. At ang mas malala pa roon ay ibini
Love and Expectation Chapter 25
Chapter 25Pagkatapos ng ilang araw na pagkukulong at pagmukmok ko sa kuwarto, ang mga araw na nag-iisa akong umiiyak at mga araw na walang kain ay may isang bagay akong napagtanto.Sa mundong ito hindi talaga maiiwasan na hindi ka apihin at masaktan. You cannot please people to like you. Na kahit ano pang gawin mo ay may masasabi at masasabi pa rin talaga sila sa'yo.Hindi mo man ito maiiwasan pero kaya mo naman itong labanan. Hindi sa lahat ng oras ay kailangan mong manahimik kahit pa inaapi at sinasaktan ka na ng mga tao. May karapatan kang lumaban at may karapatan ka ring magsalita.Kaya sa mga nakalipas na mga araw na realize ko lang na hindi ko na dapat hayaan ang mga taong saktan at durugin ako. Hindi ko na dapat sila bigyan nang rason para apihin ako. Kailangan maging palaban ako para maipagtanggol ko ang aking sarili.At ngayon handa na akong harapin silang lahat. Ang mga taong nanakit at ginawang impyerno ang buhay
Love and Expectation Chapter 25.1
Chapter 25.1Pagkarating ko sa room ay mabilis agad akong nakita ni Irish. Bahagya pa siyang nagulat nang makita ako pero kalaunan din ay napakurap siya bago siya tumayo sa pagkakaupo at salubungin ako."T-trixie…" Puno ng pag-aalala ang boses niya at nakita ko kung paano niya pinigilan ang mga luhang namumuo sa kaniyang mga mata habang nakatitig sa akin.Ngumiti ako sa kaniya."Hi…""Oh my God! Trixie!"Hindi na napigilan ni Irish ang kaniyang emosyon dahil mabilis niya 'kong niyakap nang mahigpit at mahina siyang napahikbi."I'm so… sorry, Trixie. Sorry wala akong nagawa para hindi ka n-nila saktan…" basag ang boses niyang aniya.Mapakla akong napangiti at hindi na rin napigilan ang mapaluha katulad niya.Napatingin sa gawi namin ang classmates namin at katulad kay Irish ay bakas din sa mga mukha nila ang awa sa akin. Nakaupo ang iba sa kanila at 'yung iba naman ay na
Latest chapter
Love and Expectation Author's Note
Hello, Jhines! Thank you for reaching this far and finishing this book. I finished it within two months! Despite of the busy schedules of mine, the school works, and revising my other stories I still made it to an end. I am beyond proud to myself for reaching this. Actually this is my first time writing a story on GoodNovel and now I was able to complete my first ever novel. I hope that despite of my mistakes as I write this novel I still make you smile. I hope you will continue to support my next stories. To all who read my first story, from the buttom of my heart thank you so much. May this story will serve as a lesson for you to still fight all the problems will comes in your life. That no matter how hard it is you won't give up and even if the person you love doesn't choose you, you will always choose yourself. Kairo Ace De Guzman and Zialla Trixie Alcantara is now signing off. Hanggang sa muli, jhi
Love and Expectation EPILOGUE 1
Epilogue 1Ang mga luha ko ay nagsunod sunod na ang paglandas ng makompirma kong si Kairo ang yumayakap sa akin. Nagkahalo halo na ang nararamdaman ko ngayon, inis, saya at galit kaya naman hindi ko napigilan ang kumawalang hikbi sa bibig ko.Nanigas si Kairo sa likod ko at maya maya lang ay pinihit niya na 'ko paharap sa kaniya."What's wrong?" he cupped my face and looked at me worriedly.I shook my head and bit my lower lip. Napayuko ako at hindi napigilan ang suntukin siya sa dibdib kaya napabitaw siya sa yakap sa beywang ko."It's your fault, you jerk! Sabi mo hindi ka pupunta tapos nandito ka ngayon sa harap ko!" singhal ko at sinamaan siya ng tingin.Pinunasan ko ang mga luha sa aking pisngi habang hindi siya nilulubayan ng masamang tingin.Saglit na napaawang ang kaniyang labi bago marahang natawa."Oh. I was just kidding earlier," aniya. Inirapan ko naman siya."Kidding your ass." Tumalikod ako sa ka
Love and Expectation EPILOGUE
EpilogueLIFE IS FULL OF CHALLENGES.Hindi mo makakamit ang tunay na kasiyahan kung hindi mo mapagdadaanan ang mga problema at masasakit na pangyayari sa buhay mo.Sabi nga nila ang buhay ng tao ay hindi lang puro saya at kailangan din nating maramdaman ang sinasabi nilang lungkot at sakit. Dahil pagkatapos daw nito ay roon mo lang makikita o mararamdaman ang isang kasiyahan na hindi mo pa naramdaman sa buong buhay mo.Iyon ang natutunan ko sa mga pinagdaanan ko. Maraming pagsubok ang dumating pero lahat ng iyon ay nalampasan ko kasi hindi ako sumuko. Hindi ako nagpadala sa takot at pangamba sa halip ay mas lalo ko pang pinatapang ang sarili.Kung hindi ko ginawa iyon siguro wala ako ngayon sa kung nasaan man ako. Hindi ko makakamit ang tagumpay kung hinayaan ko ang takot at pangamba na manaig.It's been a month since our moving up. Pagkatapos ng pangyayaring 'yon ay marami ng nagbago. Naging mas close kami ng pamilya
Love and Expectation Chapter 50.2
Chapter 50.2Hindi ko inaasahan na makikita ko siya ngayon kasi ang totoo ay hindi na talaga ako umasa na makakapunta pa siya ngayon.Pero nandito na siya at hindi na dapat ako mag aksaya ng oras. Kailangan ko siyang makausap at kung kinakailangan kong takbuhin ang distansiya namin ngayon ay gagawin ko makausap ko lang siya.Nakita kong sinuotan ng medalya si Kairo ng Mommy niya—Mabilis akong napalingon kay Papa ng maalala ang tungkol sa nalaman kong ugnayan niya sa Mommy ni Kairo. Bahagya akong nagulat nang makitang nakatitig na siya sa akin."Papa..." usal ko.Pakiramdam ko nabasa niya ang laman ng isip ko dahil mabilis niyang hinawakan ang kamay ko at ngumiti sa akin."It was all in the past now, Princess. What we had before was just an infatuation. You don't need to worry anything, hm?" aniya.Tumango naman ako at sinulyapan ang pwesto ni Mama. Nagsalubong agad ang mga mata namin at binigyan n
Love and Expectation Chapter 50.1
Chapter 50.1Nang matapos lahat ng boys ay kinabahan ako dahil girls na sa section namin ang tinawag. Kaya naman isa-isa na kaming tumayo at pumila sa hagdan ng stage."Alcantara, Zialla Trixie, M. With highest honor," ani ng emcee.Pumaibabaw naman ang malakas na palakpakan sa buong gym ng makaakyat ako sa stage. Nilibot ko ang paningin sa paligid at hindi ko maiwasan ang maluha lalo na't nakikita ko ngayon ang mga taong naging dahilan kung ba't naging miserable ang buhay ko sa school na ito na nakangiti sa akin ngayon.Kitang-kita ko ang paghanga sa mga mukha nilang lahat at ang mga ngiti sa kanilang mga labi ay mas lalong nagpapalambot sa puso ko.Sino ang mag aakala na ang binubully nila noon ay narito ngayon sa harap nilang lahat at may pinakamataas pa na award? Oh God, this is beyond my imagination."Congratulations, anak. I am so proud of you,"Nawala ang atensyon ko sa paligid nang magsalita si Papa sa tabi k
Love and Expectation Chapter 50
Chapter 50"Congratulations, baby!"Masayang pagbati ni Mama sa akin nang makababa ako sa hagdan namin. Naroon na silang dalawa ni Papa at naghihintay sa akin.Mabilis akong niyakap ni Mama kaya niyakap ko rin siya pabalik."We're so proud of you, baby. You really did your best on your studies!" aniya ng kumawala sa yakap namin."Thank you, Ma. This is for you and Papa," sabi ko at tinignan si Papa. Ngumiti siya sa akin at lumapit."Saludo ako sa'yo, anak,"Kusang naluha ang mga mata ko ng marinig ang salitang 'yon mula sa bibig ni Papa. Niyakap niya 'ko kaya niyakap ko rin siya pabalik.Ngayong araw ang moving up namin at walang paglagyan ang tuwa sa puso ko nang makita ang kasiyahan na nakaguhit sa mukha ng mga magulang ko. Lalo pa silang naging masaya ng malaman nila na ako ang highest honor sa batch namin.I can't believe this is happening right now. Kahit ang pagiging highest hono
Love and Expectation Chapter 49
Chapter 49Bakit ba hindi umaayon sa akin ang panahon? Bakit hindi ako pinagbibigyan ng tadhana? Bakit kung sino pa 'yong mahalaga sa akin ay siya pa 'yong nawawala?Gusto ko lang naman makausap si Kairo, gusto ko lang malinawan sa lahat ng gulo pero bakit napakahirap naman yatang gawin iyon? Bakit kung kailan ko siya gustong kausapin, kung kailan handa na 'kong pakinggan kung ano man ang dahilan niya, kung kailan binubuksan ko na ang puso ko sa mga sasabihin niya saka pa siya aalis.Noong una si Kaizer 'yong umalis tapos ngayon naman siya. Huli na ba talaga ako? Huli na ba ako para humingi ng tawad sa kanilang lahat?Gusto ko lang naman sumaya pero bakit hindi ko magawa?Simula ng sinabi ni Irish sa akin na umalis na si Kairo ng bansa at nagtungo sa New York hindi ko na alam kung paano pa nagpatuloy ang buhay ko. Pumupunta ako sa Xavier para sa practice ng graduation at umuuwi rin pagkatapos. Pagdating ko naman sa bahay ay hindi ko pa rin pi
Love and Expectation Chapter 48
Chapter 48Siguro nga pinanganak talaga ako sa mundo para maghatid ng kamalasan sa mga tao. Siguro ang dahilan ng presensiya ko ay magbigay sakit sa ulo sa mga magulang ko.Kaya hindi ako sumasaya kasi wala akong kwenta. Kaya ang bilis bawiin ng ngiti sa akin kasi hindi ko deserve ang sumaya.Looks like my life was meant to be this way. Walang kahit na sino ang mananatili sa tabi ko dahil hindi naman ako kamahal mahal. Kahit sariling pamilya ko nga nagawa akong saktan ng hindi ko nalalaman."Bakit ba walang katapusan ang mga luha ko? Nakakainis!" sabi ko sa sarili.Pagkapasok ko sa kuwarto ko ay umiyak agad ako sa unan ko. Doon ko binuhos lahat ng sakit at puot na naramdaman ko pagkatapos malaman ang lahat. Akala ko masakit na iyong mga pinagdaanan ko sa ibang tao. Iyong pangbubully at pang aapi nilang lahat sa akin pero hindi pala.Kasi walang kasing sakit kapag nalaman mo na mismong magulang mo pala ang puno't dulo ng lah
Love and Expectation Chapter 47.1
Chapter 47.1Maraming katanungan ang namumuo sa isip ko ngayon at tanging si Papa lang ang may kakayahang bigyan iyon ng kasagutan. Gusto kong tumayo mula sa pagkakaupo ko at pumasok sa kuwarto nila pero hindi ko kaya, wala akong lakas para gawin iyon.Pero hindi ko akalain na bibigyan ako ng tadhana ng pagkakataon na kausapin si Papa ng biglang bumukas ang pinto ng kuwarto nila.Napaangat ako ng ulo at doon iniluwa sina Mama at Papa. Nakita ko ang panlalaki ng kanilang mga mata nang matagpuan nila akong nakaupo sa sahig at umiiyak."T-trixie..." si Mama at bakas sa boses niya ang pag-aalala.Saglit ko siyang tinapunan ng tingin bago binalingan si Papa. After all these years, mula sa malamig niyang ekspresyon ay ngayon ko lang ulit siya nakitaan ng emosyon. Para siyang tinakasan ng dugo dahil sa pamumutla habang nakatitig sa akin.Dahan-dahan akong tumayo gamit ang nanghihina kong mga tuhod. Pinunasan ko ang mga luha kong walang
