LOGINShare
Chapter 20
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Chapter 20
Madilim na nang makauwi ako sa bahay. Dahil sa dami nang ginawa namin kanina ay naabutan kami ng gabi ni Irish. Sunod-sunod kasi ang mga bigayan nang projects ngayon kaya wala kaming choice kundi gawin agad ang mga iyon para hindi na kami mahirapan.
Pagod na pagod ang katawan ko nang buksan ko ang pinto ng bahay. Bumungad agad sa akin ang tahimik na living room at ang tahimik na paligid. Iginala ko ang paningin at mapait akong napangiti na wala man lang akong makitang kahit isang anino.
What kind of life do I have? Boring?
Minsan hindi ko maiwasan ikompara ang buhay ko sa iba. Iyong kapag umuuwi 'yong anak nila tapos sasalubungin sila ng isang mahigpit na yakap ng kanilang mga magulang o di kaya 'yong tipong pagkapasok mo pa lang sa bahay mo ay ingay na ng mga kapatid mo o tawanan nang buong pamilya mo ang maririnig at bubungad sa'yo.
That's the kind of life I want. Iyong maramdaman ko na may nagmamahal at nag-aalala sa akin.
Related chapters
Love and Expectation Chapter 20.1
Chapter 20.1Matapos ang kadramahan namin ni Yaya ay sabay na kaming kumain. Hindi ko naramdaman 'yong lungkot at 'yong pag-iisa ko habang kumakain kami dahil panay ang kwento ni Yaya sa'kin ng kung anu-anong bagay.Ikinwento niya rin sa'kin ang kaniyang mga anak at habang tinitigan ko si Yaya na panay ang kwento tungkol sa mga anak niya nakikita ko kung gaano siya ka proud sa kanila. Bakas sa mukha ni Yaya ang kasiyahan at pakiramdam ko nga nabusog ako sa kakatitig sa kaniya kasi nakakahawa 'yong kasiyahan na nakikita ko sa kaniyang mukha.Ano kaya ang pakiramdam na magkaroon ng isang nanay na sobrang proud sa'yo? Na handa kang ikwento sa lahat, iyong hindi ka ikakahiya dahil lang sa nagkamali ka, iyong hindi ka sasaktan at hahayaan ka munang magpaliwanag bago husgahan.I envy her children so much.Nagpaalam ako kay Yaya na lalabas muna ako para magpahangin ng matapos kaming dalawa sa pagkain. Kaming dalawa lang ngayon ang narito
Love and Expectation Chapter 21
Chapter 21DOON NA 'KO napamulat nang mga mata pagkatapos marinig ang sinabi ni Kaizer. Mariin kong kinagat ang pang-ibabang labi. Nagpaulit-ulit sa isip ko ang sinabi niya.Trixie, gusto kita matagal na.I smiled bitterly. No this can't be happening right now. Hindi matanggap ng isip ko ang nangyayari ngayon.Ayokong paniwalaan lahat ng ito."You d-don't know me," was all I can say.Kahit pa may ideya nang nabubuo sa isip ko ay mas pinanindigan ko pa rin ang sarili na hindi niya 'ko kilala. Because for heaven's sake hindi niya ako maaaring makilala!Hindi masasayang ang paghihirap kong magtago sa ibang kaanyuan para lang makatakas sa masakit kong nakaraan. Para lang makatakas sa malupit na taong narito sa mundo."Sa tingin mo ba talaga hindi kita kilala, hm? Sa tingin mo ba hindi kita nakilala unang kita ko pa lang sa'yo, Trixie?" he asked in a sarcasm way. Tumawa siya nang bahagya pero halata ang
Love and Expectation Chapter 21.1
Chapter 21.1 Napapikit ako ng may lumitaw na ala-ala sa utak ko. Isang ala-ala na kahit kailan ay hinding-hindi ko makakalimutan simula bata pa lang ako. Flashback... "Trixie bilisan mo pumunta na tayo roon!" "Saglit lang, Irish," sabi ko at nilagay na sa bag ang lahat ng mga gamit. Magkakaroon daw kasi ng photo booth ang school namin para raw bago man lang kami makapagtapos sa kinder 2 ay may remembrance kami na mga pictures namin na magkakasama. Ilalagay rin kasi ang mga pictures na 'yun sa memory wall na malapit sa principal office para kapag lumaki na kami ay may balik-balikan kaming mga ala-ala rito. Lahat ng mga classmates ko ay naroon na tanging kaming dalawa na lang ni Irish ang wala pa dahil may tinapos pa akong isang gawain kaya hindi agad ako nakasunod. Pagkatapos kong maayos ang mga gamit ay lumabas na 'ko ng room. Nakita ko roon si Irish sa gilid ng
Love and Expectation Chapter 21.2
Chapter 21.2Mabilis na lumipas ang mga araw. Matapos umamin ni Kaizer sa'kin sa park hindi ko na siya ulit nakita pa. Kahit sa school ay hindi ko rin siya mahanap tanging sina Brent at Kairo lamang ang nakikita kong magkasama.Hindi ko alam kung dapat ba akong makonsensiya dahil pakiramdam ko galit si Kaizer sa akin sa ginawa kong pag-iwan sa kaniya sa park matapos niyang umamin sa nararamdaman niya. Ano ba kasi ang dapat kong gawin? Gulong-gulo na 'ko. Hindi ko na alam kung ano pa ang iisipin ko sa mga nangyayari sa buhay ko.Mas lalo lang akong naguluhan nang makitang mas naging extra sweet si Kairo sa'kin at friendly naman si Krezha. Palagi akong sinasamahan ni Kairo sa snacks, lunch at uwian. At kung may vacant naman ako ay palagi niya rin akong nililibre sa caf at pumupunta kami sa library para magbasa nang libro. May minsan pa nga na niyaya niya akong mag kape sa malapit na coffee shop sa school pagkatapos ay ihahatid niya 'ko pauwi at susunduin din naman
Love and Expectation Chapter 21.3
Chapter 21.3Nang makarating kami sa parking lot ng school ay huminto kami sa harap ng kaniyang Audi. Lumapit siya sa passenger seat at binuksan ang pinto"Get in," aniya at nilingon ako. Hindi agad ako nakagalaw at napaawang pa ang labi ko sa narinig.Ano raw? Sasakay ako sa kotse niya?Dahil sa naisip ay biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Hindi yata kayang paniwalaan ang ideyang sasakay kami sa iisang sasakyan. In my 17 years of existence ito ang unang beses na sasakay ako sa sasakyan ni Kairo."Trixie." Napakurap ako at wala sa sariling inayos ang salamin sa mata nang marinig ang seryosong boses ni Kairo.Tinignan ko siya at ngayon ay nakakunot na ang kaniyang noo habang pinagmamasdan ako. Marahil ay naguguluhan siya kung bakit hindi man lang ako gumagalaw sa pwesto ko at pumasok sa kotse niya.Napaiwas ako ng tingin sa kaniya saka napabuntong hininga. 'Wag ka ng maarte, Trixie. Psh. Ito 'yung unang beses na ma
Love and Expectation Chapter 21.4
Chapter 21.4Pumunta kami ni Kairo sa mini basket ball na arcade at 'yun ang unang nilaro. Naghulog siya ng tokens saka ako binalingan nang tingin."Kung sino ang matatalo siya ang manlilibre," aniya sabay ngiti nang malawak. Parang confident talaga siya na matatalo niya 'ko.Walang pag-alinlangan naman akong tumango saka siya nginisihan."Game," sabi ko. Nagulat naman siya sa pagtanggap ko sa hamon niya.Mukhang may gusto pa siyang sabihin lalo na't titig na titig siya sa akin pero sa huli ay nginisihan niya lang din ako.I want to treasure this moment with him. Hindi ko alam kung kailan ito ulit mauulit but I just wish I could be able to spend more time with him again. Alam ko hindi rin magtatagal ay makikilala niya 'ko kaya hindi rin malabo na magbago ang tingin niya sa akin.Kaya hangga't hindi niya pa kilala ang tunay na ako I want to enjoy his presence.Naunang naglaro si Kairo. Nagsimula ang isang minutong oras kay
Love and Expectation Chapter 22
Chapter 22Dumating ang araw ng kaarawan ni Irish. It was her 18th birthday to be exact and finally she's not longer a teen. Sabado ngayon kaya wala kaming pasok.Kakagising ko pa lang at akmang babangon na sa kama nang tumunog ang cellphone ko. Inabot ko 'yun sa bed side table at tinignan kung sino ang caller.Irish is calling...I sighed. What it is again?"Hello?" sabi ko nang sagutin ko ang tawag."Don't forget later, okay? Don't be late, Trixie!"Napabuga ako ng hangin sa kawalan at hindi napigilan ang matawa sa reaksyon niya. Bakas kasi sa boses niya ang saya kaya talagang nakakahawa lang sa pandinig."Oo na po, pupunta po ako mamaya," I said while chuckling."Nah! Just making sure baka kasi hindi ka sumipot. Sige ka FO na talaga tayo kapag hindi kita nakita mamaya,""Weh? Kaya mong gawin 'yun?" hamon ko. Hindi naman siya agad nakasagot kaya humagalpak ako sa pagtawa. "Oh, Irish you can't do
Love and Expectation Chapter 22.1
Chapter 22.1Saktong three-thirty ng hapon ay natapos na akong maligo. Lumabas ako ng banyo saka dumiretso sa vanity mirror. Kinuha ko roon ang isang paper bag na may laman na isang dress saka 'yun tinignan.I don't know how will I look like if I wear this. Bagay kaya sa akin 'to? Babagay kaya ang isang dress na 'to sa isang pangit na katulad ko?Napabuntong hininga na lang ako dahil sa naisip. I laid the dress on the bed then took the small towel from the cabinet to wipe my hair. Nang matapos I looked in the mirror again and put on the dress I had bought.Sakto lang ang laki at ang haba nito sa akin. Hindi siya maiksi tignan at kumportableng-kumportable naman akong suotin. Tinignan ko ang kabuuan ko sa salamin at medyo napangiwi pa 'ko nang mapunta ang tingin ko sa aking buhok.Buhaghag ito kaya pumapangit itong tignan sa suot kong dress. Wala naman akong suot na salamin ngayon pero hindi naman gano'n ka linaw ang paningin ko.
Latest chapter
Love and Expectation Author's Note
Hello, Jhines! Thank you for reaching this far and finishing this book. I finished it within two months! Despite of the busy schedules of mine, the school works, and revising my other stories I still made it to an end. I am beyond proud to myself for reaching this. Actually this is my first time writing a story on GoodNovel and now I was able to complete my first ever novel. I hope that despite of my mistakes as I write this novel I still make you smile. I hope you will continue to support my next stories. To all who read my first story, from the buttom of my heart thank you so much. May this story will serve as a lesson for you to still fight all the problems will comes in your life. That no matter how hard it is you won't give up and even if the person you love doesn't choose you, you will always choose yourself. Kairo Ace De Guzman and Zialla Trixie Alcantara is now signing off. Hanggang sa muli, jhi
Love and Expectation EPILOGUE 1
Epilogue 1Ang mga luha ko ay nagsunod sunod na ang paglandas ng makompirma kong si Kairo ang yumayakap sa akin. Nagkahalo halo na ang nararamdaman ko ngayon, inis, saya at galit kaya naman hindi ko napigilan ang kumawalang hikbi sa bibig ko.Nanigas si Kairo sa likod ko at maya maya lang ay pinihit niya na 'ko paharap sa kaniya."What's wrong?" he cupped my face and looked at me worriedly.I shook my head and bit my lower lip. Napayuko ako at hindi napigilan ang suntukin siya sa dibdib kaya napabitaw siya sa yakap sa beywang ko."It's your fault, you jerk! Sabi mo hindi ka pupunta tapos nandito ka ngayon sa harap ko!" singhal ko at sinamaan siya ng tingin.Pinunasan ko ang mga luha sa aking pisngi habang hindi siya nilulubayan ng masamang tingin.Saglit na napaawang ang kaniyang labi bago marahang natawa."Oh. I was just kidding earlier," aniya. Inirapan ko naman siya."Kidding your ass." Tumalikod ako sa ka
Love and Expectation EPILOGUE
EpilogueLIFE IS FULL OF CHALLENGES.Hindi mo makakamit ang tunay na kasiyahan kung hindi mo mapagdadaanan ang mga problema at masasakit na pangyayari sa buhay mo.Sabi nga nila ang buhay ng tao ay hindi lang puro saya at kailangan din nating maramdaman ang sinasabi nilang lungkot at sakit. Dahil pagkatapos daw nito ay roon mo lang makikita o mararamdaman ang isang kasiyahan na hindi mo pa naramdaman sa buong buhay mo.Iyon ang natutunan ko sa mga pinagdaanan ko. Maraming pagsubok ang dumating pero lahat ng iyon ay nalampasan ko kasi hindi ako sumuko. Hindi ako nagpadala sa takot at pangamba sa halip ay mas lalo ko pang pinatapang ang sarili.Kung hindi ko ginawa iyon siguro wala ako ngayon sa kung nasaan man ako. Hindi ko makakamit ang tagumpay kung hinayaan ko ang takot at pangamba na manaig.It's been a month since our moving up. Pagkatapos ng pangyayaring 'yon ay marami ng nagbago. Naging mas close kami ng pamilya
Love and Expectation Chapter 50.2
Chapter 50.2Hindi ko inaasahan na makikita ko siya ngayon kasi ang totoo ay hindi na talaga ako umasa na makakapunta pa siya ngayon.Pero nandito na siya at hindi na dapat ako mag aksaya ng oras. Kailangan ko siyang makausap at kung kinakailangan kong takbuhin ang distansiya namin ngayon ay gagawin ko makausap ko lang siya.Nakita kong sinuotan ng medalya si Kairo ng Mommy niya—Mabilis akong napalingon kay Papa ng maalala ang tungkol sa nalaman kong ugnayan niya sa Mommy ni Kairo. Bahagya akong nagulat nang makitang nakatitig na siya sa akin."Papa..." usal ko.Pakiramdam ko nabasa niya ang laman ng isip ko dahil mabilis niyang hinawakan ang kamay ko at ngumiti sa akin."It was all in the past now, Princess. What we had before was just an infatuation. You don't need to worry anything, hm?" aniya.Tumango naman ako at sinulyapan ang pwesto ni Mama. Nagsalubong agad ang mga mata namin at binigyan n
Love and Expectation Chapter 50.1
Chapter 50.1Nang matapos lahat ng boys ay kinabahan ako dahil girls na sa section namin ang tinawag. Kaya naman isa-isa na kaming tumayo at pumila sa hagdan ng stage."Alcantara, Zialla Trixie, M. With highest honor," ani ng emcee.Pumaibabaw naman ang malakas na palakpakan sa buong gym ng makaakyat ako sa stage. Nilibot ko ang paningin sa paligid at hindi ko maiwasan ang maluha lalo na't nakikita ko ngayon ang mga taong naging dahilan kung ba't naging miserable ang buhay ko sa school na ito na nakangiti sa akin ngayon.Kitang-kita ko ang paghanga sa mga mukha nilang lahat at ang mga ngiti sa kanilang mga labi ay mas lalong nagpapalambot sa puso ko.Sino ang mag aakala na ang binubully nila noon ay narito ngayon sa harap nilang lahat at may pinakamataas pa na award? Oh God, this is beyond my imagination."Congratulations, anak. I am so proud of you,"Nawala ang atensyon ko sa paligid nang magsalita si Papa sa tabi k
Love and Expectation Chapter 50
Chapter 50"Congratulations, baby!"Masayang pagbati ni Mama sa akin nang makababa ako sa hagdan namin. Naroon na silang dalawa ni Papa at naghihintay sa akin.Mabilis akong niyakap ni Mama kaya niyakap ko rin siya pabalik."We're so proud of you, baby. You really did your best on your studies!" aniya ng kumawala sa yakap namin."Thank you, Ma. This is for you and Papa," sabi ko at tinignan si Papa. Ngumiti siya sa akin at lumapit."Saludo ako sa'yo, anak,"Kusang naluha ang mga mata ko ng marinig ang salitang 'yon mula sa bibig ni Papa. Niyakap niya 'ko kaya niyakap ko rin siya pabalik.Ngayong araw ang moving up namin at walang paglagyan ang tuwa sa puso ko nang makita ang kasiyahan na nakaguhit sa mukha ng mga magulang ko. Lalo pa silang naging masaya ng malaman nila na ako ang highest honor sa batch namin.I can't believe this is happening right now. Kahit ang pagiging highest hono
Love and Expectation Chapter 49
Chapter 49Bakit ba hindi umaayon sa akin ang panahon? Bakit hindi ako pinagbibigyan ng tadhana? Bakit kung sino pa 'yong mahalaga sa akin ay siya pa 'yong nawawala?Gusto ko lang naman makausap si Kairo, gusto ko lang malinawan sa lahat ng gulo pero bakit napakahirap naman yatang gawin iyon? Bakit kung kailan ko siya gustong kausapin, kung kailan handa na 'kong pakinggan kung ano man ang dahilan niya, kung kailan binubuksan ko na ang puso ko sa mga sasabihin niya saka pa siya aalis.Noong una si Kaizer 'yong umalis tapos ngayon naman siya. Huli na ba talaga ako? Huli na ba ako para humingi ng tawad sa kanilang lahat?Gusto ko lang naman sumaya pero bakit hindi ko magawa?Simula ng sinabi ni Irish sa akin na umalis na si Kairo ng bansa at nagtungo sa New York hindi ko na alam kung paano pa nagpatuloy ang buhay ko. Pumupunta ako sa Xavier para sa practice ng graduation at umuuwi rin pagkatapos. Pagdating ko naman sa bahay ay hindi ko pa rin pi
Love and Expectation Chapter 48
Chapter 48Siguro nga pinanganak talaga ako sa mundo para maghatid ng kamalasan sa mga tao. Siguro ang dahilan ng presensiya ko ay magbigay sakit sa ulo sa mga magulang ko.Kaya hindi ako sumasaya kasi wala akong kwenta. Kaya ang bilis bawiin ng ngiti sa akin kasi hindi ko deserve ang sumaya.Looks like my life was meant to be this way. Walang kahit na sino ang mananatili sa tabi ko dahil hindi naman ako kamahal mahal. Kahit sariling pamilya ko nga nagawa akong saktan ng hindi ko nalalaman."Bakit ba walang katapusan ang mga luha ko? Nakakainis!" sabi ko sa sarili.Pagkapasok ko sa kuwarto ko ay umiyak agad ako sa unan ko. Doon ko binuhos lahat ng sakit at puot na naramdaman ko pagkatapos malaman ang lahat. Akala ko masakit na iyong mga pinagdaanan ko sa ibang tao. Iyong pangbubully at pang aapi nilang lahat sa akin pero hindi pala.Kasi walang kasing sakit kapag nalaman mo na mismong magulang mo pala ang puno't dulo ng lah
Love and Expectation Chapter 47.1
Chapter 47.1Maraming katanungan ang namumuo sa isip ko ngayon at tanging si Papa lang ang may kakayahang bigyan iyon ng kasagutan. Gusto kong tumayo mula sa pagkakaupo ko at pumasok sa kuwarto nila pero hindi ko kaya, wala akong lakas para gawin iyon.Pero hindi ko akalain na bibigyan ako ng tadhana ng pagkakataon na kausapin si Papa ng biglang bumukas ang pinto ng kuwarto nila.Napaangat ako ng ulo at doon iniluwa sina Mama at Papa. Nakita ko ang panlalaki ng kanilang mga mata nang matagpuan nila akong nakaupo sa sahig at umiiyak."T-trixie..." si Mama at bakas sa boses niya ang pag-aalala.Saglit ko siyang tinapunan ng tingin bago binalingan si Papa. After all these years, mula sa malamig niyang ekspresyon ay ngayon ko lang ulit siya nakitaan ng emosyon. Para siyang tinakasan ng dugo dahil sa pamumutla habang nakatitig sa akin.Dahan-dahan akong tumayo gamit ang nanghihina kong mga tuhod. Pinunasan ko ang mga luha kong walang
