Precious woke up with the same pain that she's been feeling for how many months now. Bumangon siya at ilang sandali na napatulala. She prayed and then write her thoughts on her journal that Ziyad gave to her. Sabi ni Ziyad baka makatulong daw ito sa kaniyang healing. Nandito pa din siya sa penthouse ng lalake. Plano sana niyang mag-rent ng ibang unit, habang pinapalinis pa lang niya ang mga properties ng kaniyang ama, pero sabi ng lalake na dumito na lang muna siya habang hindi pa siya umaalis. Kasabay niyang kumain ng agahan ang lalake at kasalo din niya ito sa hapunan. Ayaw sana niya dahil baka mas lalo lang madagdagan ang kaniyang iniisip, dahil alam niyang pag-alis ng lalake, makakaramdam siya ng lungkot. Ilang buwan na silang magkasama kaya maninibago talaga siya kapag umalis na ang lalake. He's always been there for her lalo sa mga panahon na lugmok siya at walang-wala. Hulog ito ng langit."Oo nga pala," sambit niya nang may maalala siya. "Iyong bayad sa—" Mabilis na umi
Hawak ko ang aking noo habang papasok ako ng aking opisina. Galing ako sa lunch meeting kasama ang investor. May binubuo kasi kaming bagong project. Medyo madugo ang proseso kaya na-stress ako. Tinataas ko lang ang isang kamay ko sa mga empleyado na bumabati sa akin ngayon. Hindi ako ngumingiti dahil hindi na iyon kusang gumuguhit sa aking mga labi. Pagdating ko sa aking opisina, nadatnan ko pa ang tambak na mga papeles. Parang gusto ko tuloy iyong inaalok na bakasyon ni Awi sa akin. Kaso, hindi ko naman puwedeng pabayaan ang mga negosyo namin. Uminom ako ng tubig bago ko sinimulan ang trabaho. At kung kailan mag-alas tres naman ay dumating si Awi. "Bakit nakasimangot ka?" tanong ko sa aking kaibigan. Ang ganda-ganda ng ayos niya pero bad mood siya. "Hindi ko bet iyong lalake," nakangiwi niyang sagot. Galing siya sa isang blind date. Pinipilit pa nga niya akong sumama, pero sinabi ko na lang na madami akong trabaho. Which is true! Nagtaas ako ng kilay. "Masyado sigurong mataas
Agad na akong nagpalit ng damit pagdating ko ng villa. Mabuti na lang at may nilagay siyang pajama sa mga damit ko. Halos mga sexy na damit kasi ang in-empake niya. Pagkahiga ko ay sakto namang dumating si Awi. Nakangisi siya ngunit walang sinasabi. Hindi ko alam kung bakit siya sumunod agad. At saka lumapit ba siya kay Ziyad? Pinansin ba siya ng lalake? Nagpalit na din siya ng damit at tinabihan na ako sa malaking kama. Akala ko matutulog na siya dahil pumikit na siya, pero bigla siyang humarap sa akin. Nakatitig sa akin ng seryoso bago nagsalita. "What are you feeling right now?" tanong niya. I was expecting this. Siya pa! May pagka-tsismosa siya, e. "Inaantok," sagot ko naman, kahit na alam ko kung para saan ang tanong niya. "Ano'ng nararamdaman mo kanina nang makita mo si Ziyad?""Ang layo saka madilim kaya hindi ko naman siya gaano nakita."Pumalatak siya at umiling-iling. "Ano nga?" Seryoso kong tiningnan ang aking kaibigan. Tingin ko naman walang malisya sa tanong niya.
Maaga kaming kumain ng dinner ni Awi. Alas sais pa lang ay nag-order na kami. Dito na lang din kami sa villa kumain ni Awi ng hapunan. Pagkatapos kumain, nagpalit na kami ng damit. Sasalubungin namin ang sunset at mag-s-swimming na din kami. Nagsuot ako ng black one piece swimsuit. Kamuntik pa itong mapunit dahil nag-agawan kami ni Awi. Sa kaniya kasi ito. Paano, puro two piece ang nilagay niya sa maleta ko. Kaya nang makita ko 'to sa maleta niya, dali-dali kong kinuha. Ayaw kong mag-two piece ngayon. Naglatag na muna kami ng blanket sa may dalampasigan. We waited for few minutes for the sun to set. We took some pictures before taking a dip. Madami pa ding tao na naliligo kaya hindi gaanong nakakatakot. Hindi din mainit kaya mas nag-enjoy kami ni Awi sa paglangoy. Hanggang sa mapagod kami, kaya inaya ko siyang magpahinga muna. Pagkaupo namin ay sakto naman ang pagdating ni Ziyad. Ang laki ng ngiti ni Awi. Kung hindi ko lang alam ang mga tipo niya sa lalake, iisipin ko na tal
Hindi ko maintindihan kung bakit parang ang light lang ng mood namin ngayon. Samantalang kahapon ay halos ayaw man lang nitong ngumiti o makipag-usap sa amin. What's gotten into him? Magana siyang kumakain habang panaka-nakang sumusulyap sa akin. Ipaghihimay ako ng pagkain at titingin kay Awi na kaina pa daldal nag daldal. Ayos na naman siya. Hindi na masungit at snobbera. "Alam mo, puwede mo naman yatang i-reschedule ang meeting mo bukas, e." Gulong-gulo na ako sa babaeng ito. Pero hindi, hindi ako magpapadala sa sinasabi niya. Umiling ako kaya bagsak ang balikat na sinulyapan niya si Ziyad. "Ayun, workaholic na kasi, e," bulong niya sa lalake na nasa tapat namin, pero narinig ko pa din naman. "It's okay. Luluwas din ako pagkatapos ng ilang araw," sagot ni Ziyad bago muling sumulyap sa akin. Tumango naman ako at pasimpleng nag-iwas ng tingin. Kahit panay ang sulyap niya sa akin, madami pa din akong nakain. "My treat," sabi ni Ziyad nang kunin namin ang bill. Hindi ito pumayag
"Ah, kasi..." Nagkamot ako ng batok at kung saan-saan ko na din binaling ang tingin ko. Natutuwa naman siyang nakatingin sa akin, kaya mas lalo pang nag-init ang aking pisngi. What was I thinking? Bakit ko sinabi iyon? Well, tinatanong mo pa! Siya lang naman ang iniisip mo, sagot ng aking utak. "Ano... Ah..." Hinaplos ko ang aking pisngi. Ngumuso ako at tumikhim. "Kasi, di ba may share ka sa kompanya ko?" There! God! Buti na lang at nakapag-isip pa ako ng palusot! Tumango-tango naman siya pero may ngiti pa din sa kaniyang mga labi. "Okay. Pero hapon na. It's past working hours already."Tumango naman ako. "Kaya nga. Late ka ng dumating. Kaluluwas mo lang?"Nang masigurado na wala akong nakalimutan, sinukbit ko na ang aking bag at binitbit ko ang aking totebag. "After lunch ako dumating."Ah, pumunta siya sa kompanya niya o may ibang kinita? Which is which? Hmmm. Bahala na nga siya. "May iba ka pa bang lakad?" tanong niya na inilingan ko. "Wala naman na. Bakit?""I wanted to
Bakit kasi hindi na lang siya ang una kong nakilala? Hindi iyong dadating siya kung kailan hindi na ako buo. Nagpunas ako ng luha. Ngumiti ako bago tinanaw ang city lights. Ganoon din ang ginawa ni Ziyad sa mga luha na nasa magkabilang gilid ng kaniyang mga mata. "Am I worth it? Bakit hindi ka na lang humanap ng iba? Iyong di hamak na—""Wala ng mas hihigit pa sa'yo, Precious. Dahil kung meron, wala ako dito. Bata pa lang tayo, gusto na kita." He sighed and then smiled. "Hindi kita kailanman nakalimutan. Hanggang sa magkaasawa ka, gusto pa din kita. So tell me if it isn't love."Nakagat ko ang aking labi. Nalulunod ako sa mga sinasabi niya. I can feel his sincerity and it's making my heart melt. "Pero paano iyan? Hindi na ako si Precious. Iba na ang mukha ko. Hindi—""Ikaw pa din si Precious. Walang nagbago sa pagtingin ko sa'yo kahit nag-iba ka na ng mukha. Umalis ako na ikaw pa din ang nasa puso ko, at bumalik ako na ikaw pa din ang laman nito." Tinuro niya ang kaniyang dibdib.
May emergency daw sa work ni Ziyad kaya hindi na niya ako nasundo pa sa penthouse. Ayos lang naman iyon dahil may sarili naman akong driver. At saka magsisimba din kasi ako. I spent one hour praying. I was asking for guidance from Him. And also I asked Him for signs. Ten am na ako nakarating sa opisina. Hindi ako kumain para lang matapos ang nakatambak na papeles sa aking mesa. Hanggang sa natapos ko ang lahat around 3 pm pero wala pa ding message si Ziyad. Sobrang busy ba niya? Napatulala ako at napa-overthink. Hindi naman siguro niya ako i-g-ghost, no? Sabi niya mahal niya ako. Pero hindi naman ganoon si Ziyad. Ngumiti ako. Hindi siya ganoon. Kumain na muna ako bago bumalik ulit sa work. Hanggang sa sumapit ang five pm, pero hindi na talaga nag-message si Ziyad. Siguro may problema sa company. Nag-out ako ng work at nagpunta ulit ng simbahan. Naalala ko kasi bigla iyong dasal ko kaninang umaga. I'm asking signs. At hindi nagparamdam si Ziyad sa maghapon. So, is this the s
One year later..."Kumusta ang mga babies ko?" Nadatnan ko sina Zion, Pearl at Saphire na naglalaro sa garden. Dito sila naglalakad-lakad kapag ganitong oras. Paggising nila, gusto na nilang lumabas agad. Sobrang kulit at likot na nilang tatlo. Tumatalbog ang mamula-mulang pisngi ng tatlong babies na nag-uunahan na lumapit sa akin. Miss na miss ako ng mga anak ko. Natatawa naman akong naghintay sa kanila na makalapit. Gustong-gusto ko na silang mayakap pero hinayaan ko silang lumapit sa akin. Nauna si Zion na makalapit sa akin. Si Pearl naman ay ilang hakbang pa ang layo sa akin. Samantalang si Sapphire naman ay sinadyang dumapa at umiyak. Siya ang artista sa mga triplets. Masyado siyang madrama. Natatawa namang lumapit sa kaniya si Ziyad. Kauuwi lang din niya galing trabaho. "Don't cry, Daddy is here." Syempre, Daddy to the rescue na naman. Hindi niya matiis na umiiyak ang kaniyang anak. Hinalikan niya ito pero umiiyak pa din si Saphire. Gusto niyang siya ang mauna sa akin. Bin
Nagkatitigan kami ni Ziyad. Alas-tres na ng madaling araw pero hindi pa din kami natutulog. Pinagtutulungan naming alagaan ang triplets. Masama ang pakiramdam ni Mommy kaya pinatulog na muna namin siya. Kailangan niya ng pahinga.Kahit walang maayos na tulog gabi-gabi, masaya kaming mag-asawa. Ang tatlong munting anghel namin na mga iyakin ang nagiging source ng lakas at kaligayahan namin sa araw-araw. Tulog na si Zion. Siya ang pinakamabait sa kanilang tatlo. At siya din ang kamukhang-kamukha ng kaniyang Daddy. Ang dalawang babae naman ay hati sa mukha namin. Kamukha sila ng aming mga ina. Hati ang mukha nila. Gising pa sila. Nagpapakarga habang nakatitig sa aming mukha. Hinawakan ko ang kamay ni Pearl at agad naman niyang hinawakan ang aking daliri. "Hindi ka pa inaantok?" malambing kong tanong sa kaniya. Kinakausap ko kahit na hindi pa naman siya nakakaintindi at hindi pa nakakapagsalita. She's just two months old. "Inaantok ka na?" masuyo naman na tanong ni Ziyad sa aking tab
ZIYAD Wala naman akong ibang intensiyon sa pagkupkop sa kaniya sa resthouse namin noon sa Romblon, pero nang magising siya at malaman ko na wala siyang maalala, doon pumasok sa utak ko ang idea na magpanggap na asawa niya. Kahit ngayon lang, kahit sandali lang at kahit kunwari lang. Sinamantala ko ang pagkakataon. Nakakaramdam ako ng guilt pero mas lamang iyong saya na kasama ko siya. Nalalapitan at nahahawakan ko siya. Nasasabi ko sa kaniya na mahal ko siya at kahit alam kong kunwari lang, masaya ako kapag naririnig ko ang paglalambing niya sa akin. Alam ko namang sandali lang lahat ng ito. May nagmamay-ari sa kaniya, may asawa siya at lalong may iba ng laman ang puso niya pero naging selfish ako. Hindi ko siya kayang ibalik, lalo pa at kakaiba ang nararamdaman ko sa pagsabog ng yacht few weeks after her Dad's death. Paano kung hindi natural ang cause of death niya, kung hindi pinatay din siya. Wala man lang naghanap sa kaniya. After few weeks nag-assume na agad sila na patay na
"Mataba! Pangit! Walang Mommy!" Binu-bully na naman nila si Precious Real. Tiningnan ko ang pinsan ko at nakuha naman niya agad ang gusto ko. Inutusan niya ang mga kaibigan niya na sawayin ang mga babae na nanlalait at nanunukso kay Precious. "Balyena!""Elepante!""Hoy, ano'ng ginagawa niyo? Huh?! Makalait kayo, ah." Lumapit na ang mga kaibigan ng pinsan ko. "Bakit, totoo naman na mataba siya, ah.""Oh, ano ngayon? Madami silang pambili ng pagkain, e! Mayaman sila! Eh, kayo ba mayaman ba kayo? Eh, nagtatrabaho lang naman ang mama mo sa factory ng mga Smirnova, ah! Ah, poor!"Ngayon nabaliktad na ang sitwasyon. Sila naman ang na-bully. Walang kasama si Precious ngayon. Hindi niya kasama ang kaibigan niya na si Cora. Anak ng kanilang maid. How did I know this? I did some research. Grade two pa lang kami nang napapansin ko na siya. Hindi pa siya ganoon kataba noon, pero ngayon na grade five na kami, tumaba siya lalo. Pero wala naman akong makita na masama kung mataba man siya. She'
Simpleng kasal lang naman ang plano namin, pero hindi simpleng kasalan ang nangyari. Our wedding was held in Chateau de Chantilly. This venue holds only few weddings a year and I feel so lucky and thankful that my first wedding was held here. Mayayakap ko talaga ng mahigpit ang Mommy ni Ziyad mamaya. Nagsimula na akong magmartsa. At hindi ako mag-isa na maglalakad sa aisle na mayroong nagkalat na mga pale pink at puting mg flower petals. Ihahatid ako ng Daddy ni Ziyad sa altar. Siya mismo ang nag-offer sa akin kagabi. Emosyonal ako ngayon, dahil bukod sa wala na akong mga magulang at kamag-anak na saksi sa pagpapakasal ko, sobrang saya din ng puso ko. Dahil pagkatapos ng pinagdaanan ko at pagkatapos ng sakripisyo na ginawa ni Ziyad, here we are today, ready to commit to each other until death do us part. "My dearest, Ziyad. We've come a long way until we found our way back in each others arms. As I set foot here at the City of Love, I already made a promise to love you and serve y
"Why are you looking at me like that?" nagtataka ngunit may ngiti sa labi na tanong ni Ziyad. I giggled. "Nagkuwentuhan kami ng Mommy mo kanina. Pinakita niya sa akin iyong mga photo album mo. Pati iyong mga pictures ko mula elementary." Ngumuso ako. Nag-iinit pa ang pisngi ko dahil sa kilig. Mahina naman siyang tumawa. Binitawan niya saglit ang kaniyang celphone upang ituon ang buong atensyon sa akin. "Did you hire a private investigator? Kahit nang umalis ka na ng bansa, may mga kuha ka pa din kasi na mga pictures ko.""Yeah. Iyong scholar namin."Sumimangot ako. "Kawawa naman. Ginawa mo pang stalker ko.""Bayad naman siya. I'm sending him money monthly, in exchange for the pictures."Iiling-iling kong hinaplos ang guwapo niyang mukha. "Hanggang ngayon hindi pa din ako makapaniwala. Napapatanong ako kung bakit ako? Sa dinami-dami ng babae sa mundo, bakit ako?""Kasi naniniwala ako na nakatadhana talaga tayo sa isa't isa. Kaya hindi ako tumigil na mahalin ka kahit sa mga panahon
Maaga daw kumakain ng agahan dito sa bahay nina Ziyad kaya maaga din akong bumangon. Naligo ako at nag-ayos. Sinuot ko ang bigay ng maid na isang Bronx and Banco na dress. Magaling talagang manamit ang Mommy niya. Mahilig din siya sa mga diamonds. Kahit nasa bahay lang ay nakasuot pa din siya ng jewelries. Hindi tulad ko na sobrang simple lang. Sabagay, si Daddy lang naman kasi ang mag-isang nagpalaki sa akin. Hindi din ako nakaranas ng glow up nang dalaga pa lang ako. Nang magkakilala kami ni Ziyad, sa kaniya lang ako nagsimulang mag-ayos ng husto. trinato niya ako na parang isang reyna. Nakaayos na ako nang magising si Ziyad. Nakangiti siyang yumakap sa akin at humalik. "Hmmm, ang bango naman at ang ganda ng asawa ko."Ang lapad tuloy ng ngiti ko. Ang ganda agad ng umaga ko dahil sa bolerong lalake na 'to. "Good morning, Ziyad.""Morning, baby. Hmmm..." Hinaplos niya ang aking bewang paakyat sa aking dibdib. Humagikgik ako na nauwi sa malakas na tawa. Patuloy naman siya sa paghim
Sa sobrang saya na nararamdaman ko hindi na matigil-tigil ang pag-agos ng mga luha sa aking mga mata. Pauwi na kami ngayon ni Ziyad sa kaniyang hotel. Kumuha siya ng tissue at siya na mismo ang nagpunas sa basa kong pisngi. "Tahan na," masuyo niyang sambit habang malamlam ang mga mata na nakatitig sa akin. Tumawa naman ako at muling umiyak. "Ikaw kasi, e. Bakit ba ang suwerte ko sa'yo? Ano bang nagawa ko at sobra mo akong mahalin?"Matamis siyang ngumiti. Kinuha niya ang kamay ko at masuyong hinalik-halikan. "Hindi ko din alam. Basta ang alam ko lang, isang beses lang akong magmamahal. Hindi ako nagbibiro nang sabihin ko sa'yo na tatanda akong binata." Tumawa ako. "Hindi ka tatandang binata. Tatanda ka kasama ako at ng mga magiging anak natin. Gusto ko ng madaming anak, Ziyad."He smirked and then grinned, and ended up with a chuckle. "Why are you laughing?""Nothing. I want more kids too."Kinagat ko ang aking labi. Ngayon na napunta doon ang topic, naisip ko kung ano ang puwed
It was too sudden and too soon but it doesn't feels wrong. Everything feels right. I love him and he loves me dearly too. Nakatingin ako sa singsing na suot ko habang yakap naman ako ni Ziyad at hinahalik-halikan ang aking balikat. "Para sa akin ba talaga ang singsing na 'to?" nagdududang tanong ko, making him chuckle. "Of course. Ikaw lang naman ang babaeng gusto ko, mahal ko at handa akong pakasalan at makasama habang buhay."Napabungisngis ako. "Kailan mo 'to binili?" "Bago ako bumalik ng Pinas. Umaasa ako na mahuhulog ka na sa akin." Tumawa ako dahil sa galak. Tapos halos ayaw niya akong pansinin noon. Akala ko bumalik lang siya para ipamukha sa akin na siya lang naman ang lalakeng sinayang ko. Nilingon ko siya at hinalikan. "I love you, Ziyad. At oo nga pala, paano kung hindi ako tanggap ng mga magulang mo?" Baka mamaya kausapin niya ako para sabihin na layuan ko ang anak niya. "Bakit naman hindi?" Kumunot ang kaniyang noo. "Mula pa nang nine years old ako, alam na nilang m