Isang araw.Isang araw ang lumipas, nakakatayo na ako at bahagya na nakakalakad. Si Sashalyn ay nasa kanya na ulit silid, nagpapagaling.“Kamusta ka?” Nilingon ko si Trina.“Medyo ayos na.” Sagot ko at humigop ng kape. “Siya kamusta?” pagtukoy ko kay Sashalyn.“Mas ayos na rin at nakakatayo na rin siya. How I wish na sana wala siyang cancer at magpatuloy ang kanyang paglakas.” Napangiti ako sa kanyang sinabi. “Ngunit nakakaawa lang kasi hindi na nakakakita ang isa niyang ma.” Mapait akong napangiti sa sunod niyang sinabi. Sa dami ng nangyari minsan naiisipan ko ang sumuko pero sa kabila noon napapagtanto na hindi dapat sumuko dahil hindi lang ako mas nahihirapan sa pag subok na aming kinakahirap, kasi anong karapatan ko ang basta na lang sumuko kung merong tao na mas mahirap ang pinagdadaanan kesa akin.Isa na halimbawa doon ay si Sashalyn. Naalala ko pa yung mga araw na, masama ang tingin ko sa kanya. Hindi man ang panlabas niya ngunit ang ugali niya. Ang panlalait at pagiisip ko ng
KINABUKASAN ay maaga akong nagising, tulog pa rin si Luke kaya bumangon na ako at naghilamos sa banyo. Nagpalit na rin ako ng damit pambahay at bumaba. Naabutan ko si Nanny Josefa na nagluluto sa kusina. “Ang aga mo naman ata magising.” Sabi ng matanda sa akin.“Hindi na po kasi ako makatulog kaya bumangon na ako.” Saad ko pa. Napatingin ako sa kamay ni Nanny Josefa habang nakalawit doon ang susi. “Sabi ni Luke ay gusto mo buksan ang bodega kaya iyan ang susi.” Napangiti ako sa sinabi ni Nanny Josefa. “Pero bago moo buksan ang bodega, kumain ka muna para may laman ang tiyan mo at hindi kana maabala sa gagawin mo.” Tumango ako sa muli niyang sinabi. Ikinuha niya ako ng plato at kutsara bago sinandukan ng kanin at pang ulam. Magana akong kumain at ng matapos ako ay nagtungo muna ako sa kwarto ng kambal.Mahimbing pa rin silang natutulog, nakakumot ang mga ito dahil sa lamig ng aircon kaya hininaan ko yun bago nagpasya na lumabas ng kwarto nila. Naabutan ko naman sa may salas si Trin
I wipe the dust at hinipan pa ang iba na nakadikit sa mamahalin na bag na mga pinadala ni Tita Elizabeth noong mga panahon na kakasimula pa lang ng buhay mag-asawa namin ni Luke. Ilang araw na rin akong walang balita dito at kahit si Anna ay hindi na din masyadong pumupunta sa bahay. Hindi ko naman maiwasan ang mag-alala that’s why I took my phone from the side table and dialed her number. After two rang she answered it ngunit maingay ang naririnig ko sa kabilang linya hanggang sa mamatay ang tawag at hindi ko man lang narinig ang kahit kaunti na boses ni Anna. I also texted her kung nasaan siya ngunit halos kalahating oras na ang dumaan ay wala naman akong natanggap na reply sa kanya. “Hi mom.” Bati sa akin ni Lucas, may hawak siyang iPad at ang mga mata nito ay nakatuon sa akin. “Hello baby.” Balik na bati ko sa kanya and he smiled softly. Naupo ako ng bahagya at pinantayan si Lucas. “Where’s your sister?” I asked him. “She’s in Nanny Josefa’s room.” He answered kaya tumango
The longing to my father finally now is gone, his warm embrace ang nakapagpatulo ng aking masasaganang luha.“Elle.” Untag ng kanyang ama.“Dad.” She said sa pagitan ng kanyang pag-iyak.“Dada.” Napabitaw ako sa pagkakayakap dahil sa maliit na boses na nagsalita. Napatingin ako kay Daddy ng kunin niya ang bata at buhatin. Bakas sa mukha nito ang kasiyahan at ang mga mata nya na kumikinang habang nakatingin sa bata na kanyang buhat. Kasunod noon ang paglapit ni Tita Elizabeth at humawak sa malapad na braso ng aking ama. Nilingon ko naman ang babae na humawak sa aking kamay, it was Anna at bakas sa kanyang mata ang pang-unawa at pag-aalala.“Your brother.” Imik ni daddy. “Mahabang kwento but his name is Eli.” Sumilay ang ngiti sa labi ni daddy ng banggitin nito ang pangalan ng bata.Natakpan ko ang aking bibig gamit ang aking palad at mabilis ulit silang niyakap. “How did that happen?” Halata sa boses ko ang pagkalito.“Let’s get inside first.” Luke said. He grabbed my hand and he put
I woke up and Luke is no longer at my side. Tumayo at nagkusot pa ng mata, I do my morning routine bago bumaba. Nagtataka naman ako sa mga gamit na nakita sa baba. Malalaki ang mga ito at akala mo’y lalayas na. “Oh, gising kana pala.” Bungad sa akin ni Sashalyn. “Sayo ba ang mga ito?” Nagtataka na tanong ko. “Yes.” “Bakit aalis kana? Hindi pwede na umalis ka.” Tumawa naman ng bahagya si Sashalyn at niyakap ako. “Sinong may sabi na ako lang ang aalis?” Tanong niya sa akin. “Mom, hindi ka po ba sasama?” Napataas ang aking kilay ng makita ang kambal, si Trina at Kevin na mga nakabihis. “Teka saan ba ang punta niyo? Hindi niyo man lang ako in-inform.”“Ang tanungin mo ay ang asawa mo. Ang aga niya kaming binulabog para lang mag impake. Nag padala na rin si Kevin mula sa mall ng mga kakailanganin natin.”“Teka nga, saan ba ang punta?” “Boracay, mom. Kaya magbihis ka na. I’m so excited.” Singit ni Lucia. “Nakuha pa ang mag boracay? Sundan pa tayo doon ni Tito Salve.” “Hayaan mo l
It’s almost been weeks simula ng dumating kami sa boracay. Hindi ko magawa ang maging masaya, eight days ng hindi umuuwi si Luke. No text, no calls.I can’t reach dad too, also Tita Elizabeth. But Leo is here with us, hindi man lang ito magbigay ng impormasyon o salita about sa mga ito. Kung ano na ba ang nangyari sa kanila. Kung ayos lang ba sila. “Are you okay?” Sashalyn asked me.“I think so.”“You’re pale. May masakit ba sayo?” Bahagya akong umiling.“Thinking of him?”“I can’t help. Wala akong magawa.”“Everythings gonna be okay, he must have reasons but I know he’s okay.” pagpapalakas ng loob sa akin nito.“Thank you Sashalyn.” “Go inside if you finished this, malamig na dito sa labas.” Ngumiti ako ng bahagya sa sinabi nito. Kinuha ko ang gatas na nasa kamay niya at ininom ayon.Umalis na si Sashalyn at naiwan ako na magisa. Nakadungaw ako sa balkonahe at tinatanaw ang maaliwalas na kalangitan, mga bituin na pumupuno sa kalangitan, samahan mo pa ng malakas na hampas ng alon sa
I was shaking while holding the pregnancy test with two lines on it. My tears start to fall down and a soft smile visible on her face. Magkahalong saya, kaba at takot ang nararamdaman niya ngayon. Hindi niya alam gagawin, gusto niyang tumalon. Tumalon sa saya. Gusto niyang umiyak, umiyak dahil wala si Luke that supposed to be the first to know about her. About the baby that she's carrying. Ngayon alam niyo kung bakit ilang araw na din siyang nakakaramdam ng kakaiba sa kanyang katawan. Umiyak lang ako ng umiyak hanggang sa kusa akong tumahan. I washed my face and blink twice while looking at myself in the mirror here in the bathroom. "You can do it, Elle." Pagpapalakas ko ng loob sa sarili. Huminga ako ng malalim at kasunod noon ang pagkatok ng kung sino mula sa pintuan. "Elle." Nabosesan ko si Trina. "Yes, coming!" Sigaw ko at pinunasan ang kamay sa towel. "Why did you take so long?" Tanong niya sa akin. "Did you try it?" Tanong niya pang muli. Marahan akong umiling. "Maybe
SALVADOR’S POVHeto na nga ba ang kinakatakutan ko. Ang may mapahamak sa hakbang na gagawin ko, isang linggo na ang nakakalipas ngunit nakahiga pa rin sa malambot na kama si Luke. Walang malay at hindi man lang nagagawa ang idilat ang mata. I turned off his phone para hindi macontact ng aking anak, alam ko na nag aalala na ito para dito pero yun lang ang alam ko na paraan. But I didn't expect na aabot ng ganitong katagal ang pagkakatulog niya. “He’s brave, Salvador. Can you please just sleep? Kahit kaunting oras matulog ka.”“Paano ako makakatulog kung alam ko na ganito ang kalagayan niya.”“Gigising din siya, malapit na yun. Nararamdaman ko.” I smiled at her dahil sa pagpapalakas ng loob ko. Kung sasabihin ko ito kay Elle tiyak na masasaktan ito or worse baka hindi niya kayanin. Wala akong mukhang ihaharap dito at ayoko na mangyari yun. Ako sana ang nasa kalagayan niy kung hindi niya sinalo ang bala na dapat ay sa akin tatama. At hindi ko mapapatawad ang sarili kapag may nangyari
“Did you see her at school?” My mom asked me. I just focus on my phone while scrolling on facebook. “Yup.” I answered boringly. “Did you see her as a woman–”“Mom here we go again, I don’t like her, so stop pushing me to her. Hindi ko siya gusto, sobrang kuli at ingay niya. She likes a stalker so please mom, sabihin mo sa mommy niya na pagsabihan naman si Elle na kahit ilang o isang araw man lang ay lubayan niya ako–” Pinukpok ako nito sa ulo. “Are you deef? Elle is kind and beautiful. Wala akong ibang babae na tatanggapin bukod sa kanya. Simula today, ihahatid mo na siya sa kanilang bahay.”“Mom–”“That’s an order, so please. If anything happens to her, it’s your fault!” Pagkasabi niya noon ay tinalikuran na niya ako at lumabas ng kusina. Naibagsak ko ang aking kutsara sa plato. Ever since ng magsimula ang pasukan ay inihahatid ko na sadya siya sa kanilang bahay dahil yun ang sinabi ni Uncle Salvador. So sino ba naman ako para tumanggi? And damn, mother ko na ang nagsabi, paano k
Elle’s POVWe arrived at exactly 3AM at the hospital. Luke’s hand was shaking. That's why I hold his hand and squeeze it.“Your hands are shaking, can you please calm down? Leo said he’s okay now.” Napailing ako sa ikinikilos ni Luke. “I just–” “I just what?” Pagputol ko sa sasabihin niya. Alam ko naman na matagal niyang hindi nakasama ang kanyang ama pero hindi ko akalain na ganito ang magiging reaksyon niya. Habang nasa daan, wala siyang tigil kakukwento ng lahat ng nangyari. Nakinig lamang ako sa kanya buong byahe, at kahit gusto ko mag react sa nalaman at mga nangyari noon ay wala na akong magagawa. Bukod sa nangyari na at ang lahat naman ng yon ay nakaraan na. And I think this is the final chapter of our story.“He’s inside pero hindi pa rin siya nagigising.” Hindi naman maipinta ang mukha ni Luke sa sinabi ni Leo. “Ako na ang bahala Leo, makakauwi ka na. Salamat.” “One call lang.” Tumango ako sa sinabi ni Leo. Binuksan ko ang pintuan at pumasok sa loob.Sa VIP Room namin
Luis’ POVHe’s smart, my grandson is a smart kid. Kuhang-kuha niya ang talino ng kanyang ama.I know Luke’s getting angry with me when he sees me here. I met Trisha in the prison where I was assigned. I’m the one who make her flee for some reasons, imbis na kumuha pa sya ng ibang tao upang gawin lamang nya ang kanyang plano na masama sa pamilya ng aking anak na si Luke ay ako na ang pumayag na makalabas ito sa kulungan. Ako na rin ang tatapos sa babae na kagaya nya. I will not make a same mistake in the past kung saan ay halos mapatay ko ang asawa nya. Inutusan ako ni Salvador na gawin yun sa sarili niyang anak. How cruel is he? Yun ang pagkakamali na nagawa ko and that day when Luke saw my face at hinayaan nya ako na makaalis, I leave all the property with him, lalo na ang company. He even gave me money kahit alam nya na marami naman akong pera. I even started what I wanted. Wala sa plano ko ang patakbuhin ang kumpanya noon pa man, pagpupulis talaga ang gusto ko at dahil sa late M
Luke's POVWe leave immediately at the unit, kasama ko si Harold and also Kevin. Kung tutuusin ay hindi namin alam kung saan kami mag uumpisa na maghanap pero alam ko na hindi pa sila nakakalayo. It's either nandito pa rin sila o nakaalis na. Pero paano gagawin yun ni Trisha kung walang tulong ni Salve? I glanced at my phone I was holding. Aunt Elizabeth names flash on screen, sinagot ko yun agad at ang malalim na paghinga nito ang nabungaran ko. "I'll text you the address, maraming tauhan si Trisha kaya huwag ka pupunta ng magisa.""Where are you! Come back! Masyadong delikado–""I'm okay. I'm hiding. Come quickly!" She said and ended the call. Sumakay agad kami ng kotse at walang oras na inaksaya patungo sa lugar na itinext nito sa akin. May kalayuan ito at liblib ang lugar. Mga puno ang halos madadaanan at hindi ko mawari ang idea na may ibang tao sa likod ng lahat ng ito. Hindi basta makakagawa ng ganitong hakbang si Trisha kung wala siyang ibang katulong. If it was not Salv
Nagising ako na patay ang ilaw sa kabuuan ng kwarto at ang tanging lampshade lamang sa gilid ang nagsisilbing ilaw. Sinulyapan ko ang bintana at madilim na sa labas. Napahaba ata ang tulog ko at hindi namalayan na gabi na. Napahawak pa ako sa aking tiyan na kumakalam dahil sa gutom. Akmang tatayo na ako ng bumukas ang pintuan at nabuhay ang ilaw. Nanliit pa ang aking mata dahil sa pagkasilaw at kalaunan ay nakita ko si Luke na nakatayo habang papalapit sa kama. May dala itong tray na naglalaman ng pagkain. “Dinner in bed?” Napailing ako sa sinabi nito. “Sakto, kakagising ko lang at kumakalam na agad ang sikmura ko.” Sagot ko at umayos na ng pagkakaupo. “Prefered ka huh?” Natatawa ko pa na sabi dahil mayroon itong inilatag na maliit na lamesa sa ibabaw ng kama. “Always, my wife.” Napailing ako sa naging sagot nito. “Basta para sayo.” Pahabol pa niya na sabi kaya ako heto, kinikilig ng palihim dahil kung ipapahalata ko at makikita niya na kinikilig ako at naapektuhan sa sinasabi ni
Luke’s POVLooking at her sleeping sound and sleep make my heart flutter, she still affects me. Why did I end up being her husband?Magkaibigan ang aming mga magulang at dahil nga sa magkaibigan sila ay ipinush nila kaming dalawa to work out. At first I didn’t see her as a woman. Makulit siya noon at masyadong papansin. But when I confront her na masyado siyang umi eksena sa buhay which is ayoko ng ganon, gusto ko pribado ang buhay ko at naka depende sa akin kung sino ang aking kakausapin. Mom whats to be Elle is my priority lalo na kapag uwian. Kailangan ko pa itong ihatid sa kanila imbes na makakauwi ako ng maaga at makakapagpahinga. But one day dahil sa kainisan hindi ko siya hinatid. That time she called me so many times but luckily sinagot ko ang isa sa mga tawag nya.She’s on the run dahil may nagtangka na holdapin siya, muntikan na rin siyang marape at doon nagsimula ang lahat. Doon din nagsimula ang pag-iwas niya sa akin. Yes she said thank you that day pero kinabukasan ay
I was standing here on the veranda. Drinking cold milk at nakatanaw sa malawak naming bakuran. One week had passed at nakabalik na rin kami sa aming bahay. All is settled, lahat ay bumalik na sa normal. Walang kapahamakan na iisipin kinabukasan. You just need to wake up in the morning, do our stuffs and that's it. Since it Saturday, napag isipan ko rin na muling magbalik eskwela ang kambal. Dad and Aunt Elizabeth are still here. Isang buwan sila dito before they decided to fly in America next month. Hindi na ako tumutol kasi karapatan nila yun, kasiyahan nila at masaya ako na mayroong akong kapatid. Hindi na mag iisa si daddy, mayroon na siyang bagong pamilya at masaya ako para doon. Masaya rin ako na makitang malusog at malakas ang aking ama kaya ibibigay ko ang kalayaan nila. Kahit gustuhin ko na dumito sila sa bahay ay wala naman akong magagawa para doon. Sashalyn? I'm happy for her. She finds her happiness with Doc. Andes. Nakatanggap na din ng donor si Sashalyn para sa mata
Luke's PovNagising ako at puting kisame ang bumungad sa akin. I can't feel my arms and legs pero naiigalaw mo ang bahagya ang aking ulo. "Luke." Matigas na boses ng kung sino. Hindi ako makaharap ng diretso pero ramdam ko ang papalapit na yabag. "He's awake! Thank you God!" Salita naman ng isang babae. "May masakit ba sayo?" "Call the doctor, Eliz." Pagkasabi noon ay lumabas naman si Aunt Elizabeth. Umiiyak ito ngayon na nakatingin sa akin. Ang isang Salvador Lindsay ay nasa harapan ko na akala mo'y bata dahil sa pag iyak. I smiled at him then he chuckled."Akala ko hindi kana magigising. Hindi ako umiiyak dahil sayo. Umiiyak ako dahil pag nalaman ni Elle ang kalagayan mo baka hindi na niya ako kausapin at kamuhian pa." I tried to talk pero hindi ko nagawa. Hindi bumuka ang bibig ko at parang ang salita na gusto kung sabihin ay nag stock lang sa utak ko. "You can't talk right now dahil na rin sa mga gamot na itinurok sayo. Mabuti naman at naalala mo kami." Tumatawa pa na sa
Pagod na ang isip at puso ko. Napagod na kakaisip pero mas nag focus ako sa kambal at kay Eli. I was watching them playing on the ground. Isang buwan na. Isang buwan na kaming namamalagi ditoNaniniwala at nagtitiwala na okay siya at makakabalik sa piling namin. Iniwasan ko an rin ang magtanong dahil wala rin naman akong napapala. Pumunta ako ng kusina at kumuha ng prutas mula sa ref. Tinalupan ko ang mansanas at ginayat ayon. Nagbalat na rin ako ng orange at naglakas ng ubas. Nang matapos ako ay muli akong lumabas ng kusina at inilagay sa center table ang dala na prutas. "Thank you, mom." Nakangiti na sabi ni Lucia. Tahimik lamang na dumampot si Eli at ngumiti sa akin. I hoping that our father and Aunt Elizabeth was okay. That they alive at mahanap na si Salve para naman makabalik na sila at makasama namin. I was about to eat the apple I was holding when I heard noise outside ng bigla na lang kami makarinig ng pagputok ng baril mula sa labas. Mabilis akong lumapit sa mga bata