Huminga ako ng malalim, sinuot ang apron at sinumulan ang ginagawa.Tama. I began going through YouTub* in search of recipes or delectable delicacies because I had no idea what to prepare!Mukhang hindi pa ako nagsisimula ay talo na agad ako. Sa mga tingin pa lang ni Deon na nangangain, mas lalo akong walang maisip.I suddenly realized... I'm not good at cooking. Ang alam ko lang ay magprito ng itlog at hotdog. Kahit ang grade school kid ay kayang gawin iyon. To he honest, baka nga itlog hindi ko kayang lutuin."Any progress?" tanong ni Deon at hindi ako tinantanan ng tingin, bantay na bantay siya saakin. I bit my lip, making it faster to scroll down on YouTub*. Nag-search ako ng kung ano at nakahanap ng nakakatakam na pagkain. "Ha!" Itinaas ko ang tablet sa sobrang saya at tinarayan ang lalaking nasa counter."Huwag kang masyadong excited, magsisimula pa lang ako!"Pinanood ko ito at kinuha sa fridge ang mga
Perlm Marie OlavinSa araw ng linggo ay nakabalik rin si manang sa bahay. Kinamusta ko ang lagay ng anak niya at sinabi niyang maayos na raw ito. Ngayong araw din ang pahinga naming dalawa ni Deon sa pagtatrabaho. Sa totoo nga niyan, ayaw niya. Pinilit ko lang talaga dahil isang linggo akong magtatrabaho? Without any day off? It's too much! Hindi kaya ng katawan ko 'yon, no! Dumiretso ako sa kusina pagkagising. Nadatnan kong naghahanda ng pagkain si manang, nilalagay niya ang mga pagkain at inuman sa isang tray. "Para kanino po 'yan, manang?" takang tanong ko. Lumingon siya saakin nang matanto niyang nasa kusina na ako. "May mga bisita si sir, mga private investigator daw. Kumain ka na, Perlm, pinaghanda kita ng kare-kare." sabi niya, sabay lakad papuntang common room. Humikab ako at binuksan ang kalderong may lamang paborito kong ulam. Naglalaway na ako sa sobrang pagka-gutom nang bumalik muli si manang sa kusina kaya napat
I attempted to calm him down by holding his hand. I couldn't take any of his insults. Pagod na akong makarinig ng insulto at paninigaw mula sakaniya. "C-calm down, Deon. Article lang n-naman 'yon."Tinaboy niya ang kamay ko. Lumayo siya saakin at kinuha ang laptop sa table niya. "Yes, it's just a fucking article! Pero hindi mo alam kung ano ang impact nito saatin! Pagpipiyestahan tayo sa internet, Perlm Marie. Hindi ka nag-iisip!" "Ayaw mo ba no'n? Maraming makakakilala saatin? Maraming—" naputol ako nang ihagis niya ang laptop. Napatalon ako sa gulat at hindi na muli pang nagsalita.Mapupula ang mga mata niya at mariing pumikit. "Hindi ako bayolenteng tao, pero nagiging bayolente ako dahil sa mga katangahan mo..." Nagulat ako sa sinabi niya. Yumuko ako at hindi pa nagawang sagutin siya. Hindi ko alam kung anong masama roon. Gusto ko lang magkaroon ng spotlight pati na rin ang FU."You wanna know my reason?"
Perlm Marie OlavinKinagabihan ay pinasyal ako ni David sa magagandang lugar. Inilihis ko ang lahat ng sakit sa puso ko at tinuon iyon sa mga magagandang bagay. Malamig ang simoy ng hangin at madilim na ang langit. Nakasakay ako sa kotse niya at puro siya dada.Wala rin yata akong mararamdamaang kapayaan kapag kasama ko ang kapatid niya. Panay busasal lang ito ng kung anu-ano tungkol sa mga masasamang ginawa ni Deon dati. Sinisiraan niya ito saakin para magmukhang masama sa paningin ko si Deon.Hindi nga lang tumatalab. "Hey, may isa pa. Alam mo ba no'ng kasama ko siya sa mall? A homeless guy approached us, pero hindi niya iyon pinansin kasi hindi raw ito mukhang pulubi. 'Di ba? How cruel of him!"natatawa niyang ani at pinaghahampas ang manibela. Honestly, what's funny? Parang gusto ko na lang tuloy umuwi. At saka, may mga ganoon talagang tao, para makahingi lang ng pera, they have to put an act. Hindi ko na lang iyon sinabi sa kan
Perlm Marie Olavin Bihis na akong bumaba ng aking kwarto. Nasipat ko si David sa sala na nakapapagpalit na rin. Inaya ko siyang lumabas para puntahan ang kotse ngunit minabuti niya munang kunin ang mga gamit. "Hindi naman pala madumi. Kailangan pa ba 'yang linisin?" Pinagmasdan kong mabuti ang Wrangler ni David na kulay itim. Mas makinang pa ito at mas makinis pa sa balat ko. Ang mga salamin ay kumikintab at wala akong nakikitang dumi. Kahit ang gulong ay malinis. Seryoso? Lilinisin namin 'to?"Yeah. Ilang buwan na kasing hindi nalilinisan 'yan," nginuso niya ang kotse habang nilalabas ang mga gamit. May kaunting pagdududa sa aking loob. Sa tingin ko'y ginagawa niya lang ito upang asarin ang kapatid niya. Hindi naman ako manhid para hindi maramdaman na may galit siya kay Deon at gusto niyang pagselosin ito. Sasakay ba ako sa plano niya? Paano kung ginagamit lang pala ako nitong kapatid ni David? Pero ang sabi niya
Nang magsawa kami sa ulan ay inaya ko ng pumasok si David. Nanginginig akong sinalubong ni manang sa loob ng bahay. Bakas ang pag-aalala sa mukha niya. "Hindi kaya lagnatin ka niyan?" tanong niya sakin habang pinupunasan ang likuran ko. I can't help but to smile. Naalala ko si mommy. Pawisin akong tao simula pa pagkabata kaya madalas ay nilalagyan niya ako ng towel sa likod o 'di naman kaya ay pinupunasan niya ang likuran ko kapag basa dahil sa pawis. "Manang, may twalya pa ba?" ani David. Napa 'tsk' si manang. Alam kong hindi narinig iyon ni David pero nasa likuran ko si manang kaya ako ang nakarinig. Kumunot ang noo kong nakangiti sa kawalan. Bakit mukhang ayaw niya kay David?"Wala na po, sir." "Okay. Perlm, pahiram when you're done," sabi ni David at lumapit saakin.Bigla bumulong saakin si manang. "Bakit dikit nang dikit sa'yo 'yan? Pakiramdan ko may gusto siya sa'yo, Perlm." Umiling ako at sumagot. "
Perlm Marie OlavinPinagmasdan ko kung paano niya hubarin ang suot niyang tuxedo. Na-expose niyon ang white long sleeves niyang damit. Napa-ubo nang makita ang mga tinginan niyang malalagkit bago ipatong ang damit sa bangko. Huminga siya ng malalim bago binuksan ang fridge. "What do you want?" panimula niyang tanong. "Anything." "Anything?" Humarap siya saakin at tumaas ang kilay. "You want some pasta?"Kumunot ang noo ko. "Hindi, ayaw ko no'n.""E, sabi mo 'anything'. I can't spell you. Girls are really unpredictable," sabi niya habang umiiling. I rolled my eyes. Inayos ko ang upo ko sa bangko at binalot ng husto ang katawan sa jacket. Sakit ng ulo, ubo, at katawan ang nararamdaman ko ngayon. Gusto kong magpahinga na lang buong araw at humilata sa aking kama pero nagugutom na ako."I'll cook some porridge," sabi niya at nilapag ang mga ingredients sa table. "Huwag mong damihan ng luya, ayaw ko niyan," paalala ko sakaniya dahil iila
Hinihilot ko ang aking sentido habang nakatingin sa dalawang magkapatid na nagpapalitan ng mga kakaibang titig. Kanina pa sila gan'yan. Ano bang mayroon at bakit kulang na lang ay parang mangangain sila ng tao? "You're not going to work, Deon? Hindi mo naman day-off," David started the conversation. Hindi naman nagbigay ng kung anong eskpresyon si Deon. "My wife is sick, what do you want me to do? Ang magtrabaho at iwanan ang asawa ko? Get lost, Abuendez." Nagtaka ako sa huling salita na sinabi ni Deon at mas nadagdagan iyon nang masilayan ko kung paano nawala ang ngisi sa labi ni David. He looked away. Hindi pa man nagsisimula ang laban pero natalo na siya. Ang hina ng lalaking ito! Well, asawa ko yata ang gusto niyang kalabanin. "Pumasok ka na lang, Fernandez. I'm going to take care of her," sabi ulit ni David. "No.""Deon, you are a CEO! Hindi mo p'wedeng iwanan ang—""I don't care, get the fuck out of
Pagkatapos kong mawalan ng malay ng gabing iyon ay nadatnan ko na lamang ang sarili kong nakaratay sa hospital cot.The room is white, dull, clean, and silent.I stared at the ceiling for a few minutes. Walang tao. Ang akala ko bubungad saakin si Deon pagkagising ko... ngunit wala, kahit sila mommy at daddy ay wala. Have they found out the truth? What am I going to do if they find out? Will they be able to separate me from him? Hindi ko kaya... I love him to the point where I would give up everything just to be with him. In him, I see my future. I want us to have a big family and a great life together. I want to ... be his partner in life.Alam ko na ngayon. Noong una, iniisip ko kung bakit patay na patay ako kay Andy. Why can't I put him out of my mind? Why did it hurt so much when he broke up me and replaced me with his best friend? Maybe it's because I love him.'Yun ang akala ko. I thought I was in love with him, but I wasn't. I simply enjoy the concept of having a boyfriend.
Perlm Marie Olavin"Contractual marriage, huh?" nakangising sambit ni David. Bahagya akong napaatras. No, this isn't happening. Hindi nila... p'wedeng matuklasan ang totoo lalo na ngayong maayos na ang lahat. "Bakit, Perlm? Ano ba 'yung contractual marriage?" I couldn't respond since my gaze was locked on David, who didn't take his gaze away from me."Want to know what contractual marriage is, manang?" David asked, his gaze is still focused on me."David..." I warned him."Ang alam ko 'yung ikakasal kayo pero may kontrata. Tama ba ako?" Humalakhak si manang."Ah-uh, and why did they have a contract?" His lips curved even more. "Because they don't love each other. They marry for money or other reasons."Mas lalo akong napaatras. Pakiramdan ko'y bibigay ang katawan ko sa sobrang takot na aking nararamdaman. "What's more exciting is... sila Perlm at Deon ay kinasal ng may kontrata. Isn't that surprising, manang?" David added. "Stop!" I cried. Tumingin ako kay manang, gulat na gulat
"Miss Dorothy, uhm, here's mine." I give Miss Dorothy the papers.Nakangiti siya habang kinuha iyon saakin. Sinimulan niyang i-check ang mga papers na ginawa ko ng ilang oras. A lump formed in my throat as I watched her reaction. She appears to be dissatisfied with my work."You're... pretty fast.""Yes po, pero I did my best Miss Dorothy." "I see..." Muli siyang tumingin sa papel at napahilot sa sentido. "Well, you can have your lunch, Miss Fernandez. Wala na sila, ikaw na lang ang natitira. Join them," aniya at tinuro ang office palabas."I w-will. Thank you."Sinubukan ko ang lahat ng makakaya ko upang hindi bumuntong hininga sa harap niya. Pag-alis na pag-alis ko ay nagpakawala ako ng mabigat na buntong hininga at pumuntang muli sa cubicle ko. "What did I do? Mali ba ang computation at designs ko?" malungkot kong sabi sa sarili at napa-upo na lamang. She didn't say anything. Kahit sabihin niya lang sana na "not bad" or "you can do better next time", kaso wala... siguro hindi ak
Perlm Marie Olavin My first day. Pinagmasdan ko ang aking sarili mula ulo hanggang paa sa salamin. I can't believe that I'm a certified office worker. It's a good start for me. Paniguradong marami akong matututunan. You can do it, Perlm Marie. Tutal ay binigyan ako ni Deon ng mga tips sa pagiging assistant manager sa isang department kahit na hindi ko alam kung tama ba ang sinasabi niya dahil wala naman iyong kinalaman sa trabaho niya, sinunod ko na lang at tinatak sa isip ang mga dapat gawin. Pagkatapos kong ayusin ang mga gamit ko sa kuwarto ay kaagad na akong bumaba. Kita ko agad si Deon na nag-aabang sa living room. Mukhang malalim ang iniisip niya ngunit kaagad niyang napansin ang presensiya ko kahit na nasa hagdanan pa lamang ako. "How are you feeling?" tanong niya nang makalapit ako. He lightly tapped the sofa. I smiled as I sat down. He is staring at me while waiting for my response. Dahil sa ginagawa niyang iyon, mas lalo lang akong kinabahan. "Its not a big deal, Deo
Dapit hapon at araw na ng Biyernes. Diretso kusina si Deon nang makauwi kami, nagtanong kay manang kung ano ang ulam. Bago siya tumungo roon ay napansin kong nilapag niya ang phone niya sa mini table dito sa living room. Susundan ko sana siya sa kitchen ngunit biglang tumunog ang phone. Suddenly something entered my mind to pick up the phone and see what was inside Deon’s phone. There's nothing wrong with that, right?I move over to the small table and take his phone to examine it... I'm surprised it doesn't have a password. Mukhang wala naman siyang tinatago.Una kong pinuntahan ang messages, may message si Sir Andrei pero hindi ko 'yun pinansin, bagkus ay nagscroll-up ako upang tingnan ang past conversations niya sa ibang tao.'Private Investigator'Nagtaka ako roon. Ito 'yung investigator noon na nag-iimbestiga sa pagkamatay ni Meghan. Hindi pa rin ba siya tumitigil sa paghahanap kay Meghan?Nanginginig ang kamay kong pinindot iyon at binasa ang past conversations nila. Ngunit na
Perlm Marie Olavin"Nakauwi na rin tayo!" Nagmamadali kong nilapag ang mga bag at iba pang gamit sa sahig at umupo muna sa sofa upang magpahinga. Masusuka pa yata ako. Sobrang haba ng byahe pauwi!Prente akong umupo ng sofa at pumikit sandali upang langhapin ang amoy ng buong bahay. Nag-iba ang pang amoy ko sa van na iyon. Hindi ko type ang freshener ng sasakyan. Nang namulat ang mata ko ay kaagad dumapo ang tingin ko sa picture frame nilang dalawa ni Meghan. Walang pasabing umawang ang bibig ko at bumaling kay Deon na kinukuha ang mga gamit sa sahig. "H-hindi mo tatanggalin 'yun?" Pasimple kong nginuso ang litrato sa taas ng TV. He fastened his gaze on me. When he noticed the frame, he took a big swallow. My mouth fell open as he took it out of the wall right away."Saan mo dadalhin 'yan?" tanong ko. "I'm gonna throw it later," sabi niya at nilapag sa sahig. Ako naman ang napa-arko ang kilay. "Ako na, inaayos mo pa 'yang mga gamit, e." "Sure," he replied, not even looking at m
Pumungay ang mga mata ko nang makita ko siya. Hinintay ko siyang makarating saaming dalawa ni David at pinagmasdan ng mabuti. "You really don't know your limits, huh?" he said while smirking. Gumalaw ang panga ni David at napatawa ng mahina. "Nagsisimula pa lang ako, Fernandez. Marami pa akong alas, marami pa akong baon. Hindi pa ako tapos sa'yo!" Muli akong nagtaka sa kilos at pagsasalita ni David. Malalim at buo ang boses niya habang nagtatagalog. Kita rin sa mga mata niya ang sukdulang galit. Umigting ang panga ni Deon. Nahuli ng mata ko ang kamay niyang dadapo sana kay David pero mabilis ko iyong nakuha at napigilan siya. "You are drunk, let's just go to our room."Bumaling ang tingin niya saakin. "Perlm, I'm not drunk. I've been trying to keep myself from hurting this jerk. Hindi na ako makapagpigil pa," bulong niya.Mariin akong pumikit at marahang umiling. "Let's talk, Deon. About this. About us..." I murmured.David burst out laughing. "Do it, Perlm! Sabihin mo sa asawa
Perlm Marie OlavinMabibigat ang aking paghinga. Dinig na dinig ang bilis ng tibok ng puso sa sobrang kaba na aking nararamdaman. All I can do is remain mute while observing his silence.I could kill myself right now. Nandidiri ako. Nagpahawak ako kay David. Hindi ko alam. Wala akong kaalam-alam.... I'm such a fool. Being cheated is painful... But it hurts even more when your husband thinks you are cheating on him. Parang guguho ang mundo ko.My eyes are starting to tear up."I'm sorry, Deon..." sa wakas ay may lumabas na sa bibig ko, ngunit mahina lang iyon at malayo ako sa kaniya. Nasa gilid ako ng pintuan, nakaupo. Naroon siya sa dulo, nakasandal sa pader habang nakapikit. Matagal ko siyang pinagmasdan. Tinitigan. Gusto kong lumapit, gusto ko siyang hawakan, gusto kong sabihin sa kaniyang hindi ko iyon gusto. Gusto kong linawin sa kaniya na pagkakamali iyon... ngunit paano? Natatakot ako. Natatakot akong mainsulto ulit. Natatakot ako sa gagawin niya kapag nagpaliwanag ako. Nang
"Let's go!" "Be careful, Amy! Kitang kita na kaluluwa mo sa suot mo na 'yan!" pagbawal ni Rosie kay Amy. Si Amy naman ay walang tigil sa pagtatalon, parang batang nakawala sa kulungan. Narito kami ngayon sa pampang ng dagat. Napag-isipan naming lumabas lalo na't sumilay na ang araw at excited na kaming magtampisaw sa dagat.Kaming dalawa ni Mildred ang naiwan dito dahil sinamahan na ni Rosie si Amy. Lumingon ako kay Mildred. Ngumisi ako nang maalala ang mga kinwento niya kagabi. Seriously, Manong was fantastic because he was able to win Mildred's heart. Hindi ako makapaniwala noong una pero ngayon... totoo nga. Sila ngang talaga! "Sorry, Perlm. Ang dami kong chika kagabi, hindi ka tuloy nakatulog sa kuwarto niyo ni Deon," aniya. "It's fine. Nag-enjoy nga ako..." tumawa ako ng mapakla, mas mabuti nga iyong natulog kaming dalawa ni Mildred sa ibang kuwarto, natakasan ko si Deon sa kung ano mang gusto niyang gawin saakin. Bahala siya, mag-isa siya roon sa kuwartong iyon! Wait? Baki