Pagtakas
Anim na oras ang nakalipas.
Mariin na pumikit si Denver nang tawagin siya ng kanyang anak na si Anna, umaasang lingunin siya nito pero buong lakas niya 'yung nilabanan na huwag maging mahina. Maaari man masama ang gagawin niya pero maiintindihan din siya ng anak niya balang araw. Rinig narinig niya ang malakas na pagtawag sa kanya ng bunso nitong anak sinisigaw ang pangalan niya.
Ito na lang ang sa tingin niya ang paraan para pare-pareho silang mabuhay.
Kung sa iba mali ang desisyon niya pero bilang padre de pamilya kailangan niya ng mamili para sa ikakabuti nilang tatlo.
Malakas si Anna sa lahat ng bagay, 'di siya marunong sumuko sa anumang laban. Maparaan kaya positibo itong makakaligtas siya sa kamay ng taong pinagkakautangan niya, kumpara kay Davina'y tiyak hindi ito makakatagal at baka mas piliin nitong mamatay na lang kaysa gawin siyang asawa ng 'di kilalang lalaki.
Nagtungo siya sa lugar kung saan pinag-usapan nila ni Cassandra na magkita, sa likod ng hotel kung saan bihira lang ang tao ang dumaraan doon.
On the other hand, hindi mapakali si Davina sa kanyang inuupuan 'di maiwasang hindi mag-alala sa kambal niyang si Anna. She doesn’t know why she’s feeling like this pero normal na ginagawa nila ito para makatakas siya sa mga reporter na hindi kailangan makipag siksikan sa kanila at maging hot topic siya. Yes, she knows that’s part of being an actress ,but she also has a life too naman. For god sakes some fan of her hindi magpapatalo to the point nagkaroon siya ng bruises every time ganon ang nangyayari tuwing hinaharap niya ang mga fans niya. So, sometimes she hates it and this is the best solution her dad advice.
One more thing, mukha lang malakas si Anna yet she always heard Anna silently crying in her room. 'Di man siya magsabi sa kanila alam niyang nahihirapan at nasasaktan din ang kapatid niya. And sometimes she thinks they are selfish both her dad, Anna took care of everything in their family even the household chores and working part-time jobs just to earn money. Nagkakaroon na rin siya ng kutob na may problema sila sa money.
Nagbulag-bulagan siya dahil alam niya kapag tinanong niya si Anna, tatanggi lang ito. Kaya naiinis siya sariling ama. Minsan makasarili ang ama at nalilipat ang responsibilidad niya sa kambal niya.
Pero mas naiinis siya sa sarili niya na napakahina niyang tao. And she admit it, kay Anna rin siya umaasa pero 'di ibig sabihin no'n wala siyang pakialam sa nararamdaman ng kambal niya. Sa lahat ng kita sa bawat movie na ginagampanan niya sa pag-aartista tinatabihan niya ang kapatid ng pera at kung ano-anong magandang regalo bilang pasasalamat at pag-aalaga sa kanya. Still, Anna refused the money and the things she’s giving to her and she gave up on that. She just going to buy her anything and gave it to her without asking her since she will only rejected her.
She’s the one that should protect them since she’s the eldest, kung wala lang siyang sakit sa puso ay siya ang mag-aalaga sa dalawa pero hindi! Napakawalang kwenta niyang kapatid kaya ginawa niya ang lahat sa pamamagitan ng pagiging artista nito para makatulong din kahit papaano. Though, it wasn’t enough for them in everyday expenses and also, pang emergency lang ang money na kinikita niya supposed to be but her father, she doesn’t know. Nakakaramdam siyang may nangyayari behind her back sa family niya and every time she asked her dad, and Anna they will change the topic at alam niyang nagsisinungaling na lang sila sa kanya. Despite that, she let them.
Kagat-kagat ang mga daliri na 'di mapalagay hinintay ang dad niya at kapatid niya na bunso. When he saw her dad coming from her direction where their car located and she’s in. She opened the car para salubungin ang dad niya.
"Dad!!" He called him, nang malapitan ang ama. Ginala niya ang paningin at kumunot ang noo ng hindi niya makita ang bunsong kapatid na babae, "Where's my twinnie?" hanap niya sa kambal.
"She'll be fine. Let's go inside the car. We need to hurry up and leave this place," utos ng ama niya na nagmamadali.
"Wait, pa! Na saan nga si Anna?!" pigil niya sa ama nang hawakan siya sa braso niya para sumakay sa sasakyan.
Her dad took a deep breath he looks so stressed and depressed too. Kaya mas lalo siyang kinabahan at hindi tumigil tanungin kung nasaan ang twinnie nito. May mga senaryo ng tumatakbo sa brain niya but she shook all of her thoughts— "Mamaya ko na lang ipapaliwanag sa 'yo ang lahat, mas importanteng makatakas muna tayo," alog ng dad niya nang hawakan siya both her shoulder.
Naguluhan si Davina, "Kailangan natin makalayo sa lugar na ito, naintindihan mo ba ako, Davina?" kunot noo pag papaintindi sa kanya ng dad niya. "But Anna—" her father cut her off and shot her a glare . "Na sa maayos na si Anna, kaya 'wag mo na siyang intindihin pa. Ang kailangan natin gawin ngayon makaalis tayo rito. Naintindihan mo ba ako, Davina?" he said in a calmer manner but Davina feels na may tinatago sa kanya ang dad niya.
Bumaba si Cassandra sa front seat na hawak ang iPhone X niya. "Mr. Montenegro, nakausap ko na po yung pinsan kong Manager sa NAIA may bakanteng dalawang tickets pa papuntang Thailand. Ipapadala na lang daw niya sa email mo at ipaprint mo lang daw ito, at pwede na kayo makalipad palabas ng bansa," balita niya.
Napatingin sa kanya si Denver at paulit-ulit na tumango "Okay! Great! Thank you so much Ms. Forteza, I owe you this one," hindi niya mapigilang hindi maging masaya sa balita nito.
Pero ang anak niyang si Davina'y magkaiba sa nararamdaman ng ama sa katotohanan na lalabas sila ng bansa. "Ano?! Aalis tayo ng bansa?!" pahiyaw na tanong niya.
Hindi siya pinansin ng ama at hinila patungong front seat para sumakay na sa loob ng puting Toyota na nirentahan lang niya sa kaibigan. Kinabit nito ang seatbelt, "I promise, I'll tell you everything later when we finally leave this place. But for now, you must listen and follow me, no buts. Are we clear Davina Montenegro?" ang boses ng kanyang ama ay may halong pagkabahala sapagkat 'di ito sigurado sa kahihitnan ng gagawin niya.
Tatakas sila paalis ng bansa upang magtago marahil kilala niya si Mr. Black ang taong pinagkakautangan na hindi ito madaling maloko. At kapag nabuko siya sa ginawa niya tiyak na hahanapin sila nito. Hindi niya papalagpasin ang ginawa niyang pangloloko sa kanya.
Davina couldn’t do anything and just agreed to her dad and tumango na lang sa dad niya despite being confused sa nangyayari.
Sinarado ni Denver ang pinto at hinarap si Cassandra. "Ms. Cassandra, hindi ko alam kung paano kita mapasasalamatan sa lahat ng tulong mo sa amin ng aking anak na si Davina. Alam ko sa pagtulong mo'y pagkawala rin ng kita mo dahil mawawalan ka ng talent pero kahit gano'n pumayag kang tulungan akong makatakas sa humahabol sa amin," pasalamat nito sa ginang.
Ngumiti si Cassandra upang ipakita na naiintindihan siya nito, "Ayos lang po sa akin. Malaki rin po ang utang na loob ko sa inyo, noong naghirap ang pamilya namin kayo ang tumulong sa amin at kung 'di rin dahil kay Davina, hindi ako makakarating sa kinalalagyan ko ngayon. Basta ang importante nasa mabuting kalagayan si Davina. At isa pa, marami rin akong mga talents kaya hindi ako mawawalan ng kita. Sadya lang si Davina ang siyang paborito ko sa kanilang lahat dahil porsigido ito sa kanyang pag-arte," mahabang lintaya niya 'di naalis ang ngiti sa labi.
Hinawakan siya ni Denver sa magkabilang kamay niya. "Maraming salamat, tatanawin ko itong malaking utang na loob ito sa 'yo," malambing ang tono ng pananalita niya bago niya niyakap ang ginang rason upang mamula ang mga pisngi ng ginang.Matagal na siyang may gusto sa matanda noong nag-aaral pa lang siya subalit hindi niya magawang sabihin sapagkat natatakot ito na hindi sila pareho ng nararamdaman. Kuntento na siya na tulungan ang matanda sa malayo na 'di humihingi ng kapalit. At maliit lang na bagay ang ginawa niyang pag tulong dahil itinuturing na rin niyang totoong anak si Davina 'di lang bilang kaibigan, at pinakamalapit sa puso niya.Anak siya ng taong tinitibok ng kanyang puso. Kaya masaya siya na pagsilbihan ang mga ito kahit pa hindi masuklian ang pagmamahal niya sa matanda.
"What?!!! 6 billion??? That's huge, dad. How can you owe them like that! It's not just a million but a billion, dad!" she said unbelievably while her eyes widened."I know, sweetie. But what can I do? Malaki ang utang ko sa bangko at 'di lang 'yon dahil marami pa akong pinagkakautangan," kanyang paliwanag.She already knew this will happen but hindi niya ito pinansin because she thought her dad can handle this and hinihintay na rin sila ang magsabi sa kanila. That’s why she always asked her dad’s money para mismo sa bibig niya marining ito since she’s just waiting them to tell her about their financial problem yet mas gusto nila siyang itago sa dilim. That made more look like selfish buying and asking money for them. Her chest tightened and nakaramdam na sobrang kirot at sakit dito.
She took a deep breathe multiple times in silent para makuha ng energy si Davina para 'di marinig ng dad and calmed herself down. Bumalik sa normal ang paghinga nito. This is how her doctor taught her kapag may problema sa paghinga. Para 'di siya mahimatay.Nang kalma ang sarili, pumikit siya at kumuha ng lakas bago hinarap muli ang dad nito. "Let’s go back dad. Balikan natin si Anna, hindi ko hahayaan na gawin mo siyang pangbayad sa utang mo. Tao si Anna, hindi siya bagay na pwede mong ibigay kung kailan mo gusto, dad. Anak mo siya at kapatid ko siya!" mariin nitong anyaya.Datapuwat hindi siya pinakinggan ng ama at mas binilisan pa nito ang pagmamaneho patungo sa airport para lisanin ang Pilipinas.Galit niyang nilingon ang dad niya, "dad!!" S
Hamon. Nagising ako sa dalawang taong nag-uusap. Gising na ang diwa ko ngunit 'di ko pa rin nagagawang imulat ang mga mata upang makinig sa usapan nila. "Ano gusto mong gawin natin sa babaeng ito?" tanong ng kulugo. "She's nothing, so why should I keep her?" walang gana niyang tugon ng lalaking kulang sa aruga. Psh. Kasalanan ko ba kung tatanga-tanga 'yang kulugo ng kanang kamay mo na 'di makita kung ano ang pinagkaiba namin ni Davina? But, I can't stop but to be amused to him (Black) he can distinguish who is who. "Paano naman yung totoong Davina?" sunod
Napatigil siya nang tawagin ko ang huling pangalan nito. Alam ko maaaring magalit ito dahil wala ako ni isa sa kanila narinig na tinawag siya ng gano'n pero 'di ako papayag na patayin ako nang 'di man lang lumalaban. He deadly glared at me. "Did you just...call me by my last name?" he asked unimaginably. "Binalik ko lang kung paano mo tawagin ang mga tauhan mo." Hindi ako magpapatalo sa kanya. Hindi niya alam kung matatawa o maiinis ito sa akin dahil sa pagtagis ng mga bagang niya. "You think I wouldn't dare to kill you because you look like the woman that I wanted?" kalmado ang boses niya ngunit mapanganib. "Hindi mo ako pwedeng patayin,” mariin kong saad. Nakasalubong ang mga
Alaala."Dito ka titira," wika ng Kulugo nang buksan ang isa sa mga tauhan niya nakasuot ng men in black ang pinto ng bago kung tirahan.Pansin ko lang lahat ng nagtatrabaho kay Tanda, mas bagay sa kanya. Dahil talagang matanda na siya pero... Tss.Paano rin kasi mas lalo siyang tumatanda kapag nagsusungit.Thou not that old like my papa. It's just fun calling him that way. Wait—why am I thinking about that old man? Hah!Na una siyang pumasok sa loob ng bahay ng aking titirahan. Pero parang hindi naman ito bahay para itong bahay ng isang preso dahil gawa sa yero ang ginamit nila para itayo ang aking kulungan. Daig ko pa ang kri
Tatalikod na sana siya nang may maalala siya, "Nga pala," untag niya nang lingunin niya ako habang hinihimas-himas pa nito ang baba na waring nag-iisip. "May nakalimutan akong gawin, " angil niya at walang sabi-sabi niya akong sinampal ng buong lakas na ikina-higa ko sa sahig, sa sobrang tindi ng pagkakasampal nito sa kanang pisngi ko.Ramdam na ramdam ko ang pamumula at hapdi na para bang hindi pa rin naalis ang palad niya sa aking pisngi.Nag-dekwatro siya para pantayan ako at marahas na hinila ang kuwelyo ko palapit sa mukha niya. May dugo sa gilid ng labi ko kung saang parte niya ako sinampal. Mababakas sa mukha niya ang pagiging walang puso at walang sinasanto maski babae na walang kalaban-laban ay kaya niyang patusin.Mariin niyang hinawakan ang baba
Tinaas ko ang aking dalawang paa sa higaan at niyakap ang mga binti, pinatong ang baba sa aking tuhod. "Pa... Bakit?.. Bakit nagkaganito tayo?" Hindi ko maiwasang mapa tanong sa sarili.Nangilid ang mga luha sa aking mga mata at tuluyan na ngang nahulog ang mga ito sa aking pisngi. "Umalis na pala kayo ng bansa, hindi niyo man lang ako sinama. Iniwan niyo ako rito para pagbayaran ang ginawa mong pagtakas kay Davina. Hindi ba ako mahalaga sayo?" naiiyak kong sambit sa aking sarili.Sinubsob ko ang aking mukha sa braso at doon humagulgol.Ang tagal na panahon kong tinago yung totoong damdamin ko at ngayon lumalabas na ang siyang totoong ako.Everyone thought, I'm cold, heartless but littl
P R E S E N T T I M E. "That’s how my life became. It’s because of me. That’s why I don’t blame Dad and Davina for leaving me behind. And I won’t blame you either if you use me against them." I spoke with warmth when I recalled the past while staring at the blue ocean. The place is already quiet since our yacht is turned off, the waves have calmed, and the air is so refreshing. I could stay here all day admiring the scenery. "How did you overcome all that kind of suffering? It must be hard for you to endure all of that. I don't understand why the child always pays for the parent's wrongdoings. I thought I was the only one who was having a hard time growing up, but no. It was actually okay since I'm a man, but you... do you want to live with me instead?" Mabilis akong napatingin sa kanya ng biglang niyang itanong yun sa akin. Ito lang napakahabang sinabi at sa tuwing magsasalita ito ay lagi akong iniiwanan ng surpresa sa mga binibitawan niyang mga salita. "Hindi ba nakatira na ako
THE BEGINNING OF ROMANCE: Be My Real Wife. Tahimik kong pinagmamasdan ang karagatan at maya-maya lang ay doon na nagsimulang lumabas ang mga dolphin at parang isdang tumatalon sa tubig. Hindi ko na malayan na tinabihan pala ako ni Kaito dahil masyadong lang ako nakatutok sa panonood ng mga dolphin. Nandito kami sa labas ng yate nakaupo sa lapag sa pinakadulo ng nguso ng yate. A glass of orange juice was offered while a glass of wine was held in his hand. I was about to reach for the wine glass when he stretched his hand away from me. “Be good. Drink this now, and later you'll take vitamins after we eat." On rare occasions, his voice is as tranquil as the ocean. Wala na akong nagawa kung ‘di tanggapin na lang ito at binalik ang atensyon sa dagat. Wala nang mga dolphin ang tumatalon at tahimik na ang karagatan wala rin gaanong alon kaya payapa, nakapatay din ang makina ng yateng sinasakyan namin at sa ‘di kalayuan mga speedboat ng taohan niya ang nakabantay sa amin sa malayo. Nasa gi
VACATION. Naalingpungatan ako ng gising at marahan kong binuksan ang aking mga mata at bumungad sa akin ang puting kesame. Napahawak ako sa aking ulo ng maramdam kong kumirot ito pero sumalubong ang aking kilay nang may makitang dextrose na nakakabit sa likod ng aking kanang palad. “You’re awake now?” malamig ang boses nito habang nakadekwatrong nakaupo sa may biranda na humihigop ng kape. Nakasuot pa rin ito ng kanyang karaniwang sinusuot sa trabaho ang tinanggal niya lang ay ang blazer at kurbata. Seryoso ang mukha niyang humihigop ng kape na nakatingin sa akin samantala ako ay tinitigan ko lamang siya babalik. Iniisip kung paano ko nga ba ipapaliwanag sa kanya ang lahat? At kung paano ako makakatakas sa kanya? "Did you plan to shoot yourself just for the sake of the deal?" "Yes," I answered directly. There’s no use lying to him. In the end, the truth will reveal itself, and knowing him, he has many ways to find the truth, whether I’m telling the truth or not. I know I have a lo
I’m done dressing up. My belongings are also present, as is my makeup kit, which contains everything I require. It seems like the old man planned it beforehand after I looked around where we were staying. I also put on light makeup to make me appear normal because I look like a corpse with my pale face since I got shot. Kaya habang hinihintay si Tanda na dumating ay nagpasya muna ako na lumabas ng kwartong tinutuluyan namin at halos magulat ako na private villa pala ang lugar na ito. May mga trabahente akong nadaanan at lahat sila'y pare-pareho ang tawag sa akin ay Mrs. Tsukasa. Nang magtanong ako sa isang lalaking nagbabawas sa may garden kanina kung saan lugar ito sabi Boracay daw. Napangiwi ako. Ano kaya ang binabalak ng matandang ‘yon? Bigla akong napatakip sa bibig at nanlaki ang mga mata nang maalala ang sinabi niga. “Huwag mong sabihin na totohanin niya ang sinabi niya?!” kausap ko sarili ko. “Hindi naman sana! Ang pangit mag-aral na malaki ang tiyan!” napatampal ako sa noo
MABIBIGAT ANG TALUKAP NG MATA KO, subalit nagawa ko pa ring magising sa kabila ng tama ng bala sa aking tiyan. Ramdam ko ang bilis ng patakbo ng ambulansyang sinasakyan namin. “Stay with us, Anna,” I heard Lazaro calmed me while holding where I got shot. Nanghihina na ang pandinig ko, maski buong sistema ko ay malapit nang sumuko na kapag bumigay ako ay baka hindi na ako magising pa. Halos wala na akong maintindihan sa nangyayari pero rinig ko pa rin ang mga kapulisan, marahil pinalilibutan ang buong Cebu ng mga pulis para lang mahuli kami. Akala ko no'ng tumigil ang sasakyan ay nakarating na kami sa destinasyon namin ngunit mali ako dahil pinara kami para sa inspeksyon at maski ambulansya ay ‘di nila pinalampas. “Anong mero'n, boss? May malubha kaming pasyente na kailangan ng agarang operasyon,” paliwanag ng drayber ng ambulansya. “Inspeksyon lang sir, pakibuksan lang ang pinto sa likod. Makipag-cooperate muna tayo, sir,” tugon ng pulis. Marahan akong tinapik ni Lazaro kaya tin
MAKALIPAS NG MGA ILANG MINUTO ay nakarating na rin kami sa wakas sa kaya naman nagsihandaan na ang mga tao para sa pagbaba at pagkuha ng kanilang mga kagamitan, at dahil ang bagahe naman ay nasa baba ng barko ay halos bag lang namin ang dala-dala naming tatlo. [ Anna, the white van is already there to pick you up. They are one of my men so you don’t have to worry—] Hindi niya naituloy ang sasabihin nito nang magulantang ang lahat ng nandirito sa barkong sinasakyan namin nang marinig ang lakas ng ingay ng serena na ang ibig sabihin lang no’n ay maraming pulis ang nandito na nagroronda.[ Kasu! I knew it. This is going to happen but why in Hades they knew about this transaction?! Rodriguez! Immediately investigate this matter, faster!] I heard Kaito cursed. “Shit! What will we do?” I heard Mickey uttered nervously. “Putangina! Mukhang natunugan tayo, kapatid,” bulong din ni Ethan. Halos hindi lang sila ang kinakabahan sa mga kapulisan na pumapaligid ng buong lugar. “Check niyo lahat
PINAGMAMASDAN ko ang malawak na karagatan dito sa barkong aming sinasakyan, malakas ang hampas ng hangin sa akin kaya naman nililipad ang buhok ko maski ang suot kong paldang uniporme habang sa pangtaas naman ay pinatungan ko rin ng itim na jacket upang maibsan ang lamig. Nang biglang may kamay ang lumapat sa balikat ko. “The information you gave me, was it true?” mababa ang tono ng boses nito kumpara sa sigla niya tuwing kausap ako. Tumango lang ako sa kaniya nang ‘di inaalis ang paningin sa magandang tanawin dito sa barko kung saan papuntang Cebu. Narinig ko ang malalim nitong hininga at tinanggal ang kamay sa balikat ko saka sinandal din nito ang mga siko sa rehas ng barko na nagsisilbing panangga upang hindi kami mahulog. “You really are something, Anna. From the day you save me on that night and up to now, for knowing my real father. It never came across my mind that I would know my father someday since my mom told me that I never had a father. The only thing she told me is th
Cebu. NAKAUPO akong nakatingin kay Gutierrez at masinsinan niya akong tinitingnan habang salubong ang mga kilay nito. Nandito kami sa isang pribadong kwarto at malaya mong makikita ang kaganapan sa okasyon kung saan naghihintay si Kaito kasama ang buong pamilya niya sa mangyayari sa pag-uusapan namin, kung mapapayag ko ba siya o hindi. Komportable itong nakaupo sa katad na sopa habang nakedekwatrong upo, nakapatong ang isang kamay sa mahabang mesa na pumapagitan sa amin habang ang isa naman niyang kamay ay may hawak na alak. “If you are here to make a deal with me to be your husband's business partner, my answer will never change. And ask your husband, where did he get the thickness of his face after threatening my wife to kill me?” he snorted. My forehead knitted. “Kaito threatened your wife just only to kill?” I asked back as I laughed at him. “Of what grounds? Business? Don’t make me laugh. Kaito never threatened anyone, it was a lame tactic. Do you think Kaito will be the CEO
Nakita ni Anna na kompleto rin ang pamilya ni Kaito subalit ni minsan ay hindi siya tinuunan ng atensyon ng mga ito. Wala rin itong narinig sa kanila nang maging matagumpay ang kaniyang nakaraang transaksyon. Sa pag-uugali pa lang, mukhang hindi masiyadong magkalapit ang loob ni Kaito sa pamilya niya. Kaya naisip ni Anna na hindi na nakakapagtaka kung bakit napakasungit at seryoso nito lalo na sa negosyo. Nakikita rin ni Anna kung gaano rin siya kalamig dati, kung hindi niya lang nakilala itong si Kaito ay malamang hanggang ngayon ay walang magbabago sa ugali niya. Napasinghap si Anna nang maramdaman niyang pinalupot ng kaniyang asa-asawahan ang kamay nito sa kaniyang bisig kaya muntik pa itong mabikaukan dahil nagkataon pang umiinom ito ng tubig sa isang glass wine, habang siya'y alak ang tinitira. Nagpaalam din kasi ito kanina na pupuntahan niya ang ama nito para makisosyo sa mga nandito kaya halos hindi inaasahan ni Anna ang paglagay ng kamay niya sa bewang nito.“He’s here, let’