Chapter 4: Her brother's Girlfriend

Madaling araw pa lang ay gising na sila. Dala marahil ng stress sa nangyari nang nagdaang gabi ay hindi siya gaanong nakatulog. Idagdag pa ang sakit ng tagiliran na nararamdaman niya. Kahit puyat ay nagawa niyang bumangon at maghanda para sa mahaba-haba ring biyahe. 

"May malapit na fast-food dito, dumaan muna tayo nang malamnan ang mga tiyan natin bago tayo magbiyahe. Mahirap magbiyahe na walang laman ang tiyan," anyaya ni Christine.

Sa loob ng isang linggo nilang pagsasama-sama nila sa isang hotel room ay ito ang laging nangunguna sa pagpaplano. Sumang-ayon naman sila ni Roselyn. Ayaw rin naman niyang magbiyahe na walang laman ang tiyan. Habang kumakain ay masaya silang nagkwentuhan. Siguradong mami-miss niya ang mga ito. Masaya at komportable silang kasama. In-add niya ang mga ito sa social media accounts niya para naman may komunikasyon sila kahit tapos na ang seminar. Sapagkat iisang probinsiya lang naman ang uuwian kaya parehong eroplano at flight na rin ang kinuha nila. 

***

"Inay, narito na si Ate!" Sigaw ni Roxanne at nagmamadaling tumakbo upang salubungin siya. Kinuha nito ang mga dala niya at binitbit papasok ng bahay.

"Estella anak, mabuti at nandito ka na!" Masayang salubong ng ina. Nagmano siya rito at niyakap ito. 

"Kumusta naman kayo rito?" Kausap niya sa ina at kapatid.

"Naku, namiss ka niyang si nanay." Nakatawang turan ni Troy na pumasok galing sa likod bahay. 

"Siyempre, alam niyo naman na kahit sino sa inyong tatlo ay talagang mami-miss ko kung wala sa tabi ko," sagot naman ng ina.

Nangingiti siyang pinakikinggan ang mga ito. "May mga pasalubong ako sa inyo." Kinuha niya ang mga ito at iniabot sa kanila.

"Wow ate ang ganda nito! Natutuwang sabi ni Troy at excited na binuksan ang kahon at isinukat ang sapatos. Napansin niya kasi na masyado ng luma ang sapatos nito kaya kahit hindi nanghihingi ay binilhan na niya. 

"Kasya sa'kin itong blouse. Naku anak maraming salamat," anang nanay niya."Pero sa susunod anak ay huwag mo na akong bilhan tutal ay nandito lang naman ako sa bahay." Dugtong pa nito. Ayaw kasi ng nanay niya na gumastos para rito at mas gusto nitong unahin niya ang sarili at mga kapatid. 

"Nay, okay lang ho iyan. Minsan lang naman po iyan at isa pa ay malapit na ang birthday mo. Isuot mo iyan dahil mamamasyal tayo." Magiliw niyang niyakap ang ina. Nangiti na lang ito at gumanti ng yakap. 

"Uy strawberry jam! Naku ate, kapatid nga talaga kita. Alam mo talagang gusto ko itong strawberry jam dahil naaalala ko si ---" hindi nito itinuloy ang sasabihin, naalala siguro nito na naroon ang ina . Alam niya kung sino ang tinutukoy nito na naaalala sa tuwing makakakita ng strawberry jam. May crush kasi itong taga Maynila na pamangkin ng kanilang kapitbahay. Madalas itong magbakasyon at ayon sa kapatid ay mahilig nga raw ito sa strawberry jam kaya ang luka ay nakihilig na rin.

"Pag-aaral muna ang atupagin mo Roxanne. Huwag mong sayangin ang pagpapagod ng ate mo mapag-aral lamang kayo." Paalala ng ina.

"Opo naman inay, umi-inspirasyon lang ng konti" biro ng kapatid.

Tahimik lang siya habang patuloy sa pag-uusap ang nanay at kapatid. Paminsan-minsan ay sumisingit sa usapan ang bunsong si Troy na hindi maka-move on sa bagong sapatos nito. Dahil sa usapang nagsimula sa strawberry jam ay may isang imahe na sumusulpot sa kanyang balintataw. Iyon ay ang lalaking nakabanggaan sa Pasalubong Center. Naiinis na siya sa sarili. Bakit ba ayaw nitong mawaglit sa isip niya. Sabagay, paano nga naman niya ito makakalimutan, eh ito ang unang gwapong nakita niya. Ipinikit niya ang mga mata bago pa lumayo ang isip niya. Napansin ng ina ang ginawa niya at ipinagpalagay nito na pagod siya kaya iminungkahi nitong magpahinga na siya. Agad naman siyang sumunod dahil totoo rin namang pagod siya.

***

3 months later...

Nakaupo si Aling Lourdes sa may sala nang dumating siya isang hapon pagkauwi niya galing sa trabaho. Mugto ang mga mata ng nanay niya "Nay, umiyak ho ba kayo?" Nag-aalalang tanong niya rito. Nilapitan niya ang ina at umupo sa tabi nito. Natatandaan niya na ang huling beses na nakitang umiiyak ang ina ay noon pang pagkatapos ilibing ang ama. Kaya labis ang pagtataka at pag-aalala niya ngayon. Humarap siya at hinawakan ang dalawang palad nito at sinabing "Inay ano po bang problema?" Puno nang pag-aalalang tanong niya.

"Anak huwag ka sanang mabibigla," pagsisimula nito. "Ang kapatid mong si Troy...nakabuntis." sabi nito na mababakas sa mga mata ang lungkot. 

"Ano ho!? Bulalas niya sa kabiglaan. "Kanino niyo po nalaman?" Tanong niya pa. Mababakas ang pagkadismaya sa tinig niya. Napakabata pa nito para pumasok sa ganitong sitwasyon. eighteen years old pa lang ito at nasa 1st year college pa lang. Paano nitong nagawa iyon? Palagi nila itong pinaaalalahanan na mag-aral nang mabuti at magtapos muna ng pag-aaral. Kahit sa kabilang bayan pa nag-aaral ang mga kapatid dahil naroon ang kolehiyong pinapasukan ng mga ito ay hindi sila nagkulang ng paalala lalo na ang kanilang ina na laging nakasubaybay sa mga ito sa pamamagitan ng text at tawag. 

"Tumawag kanina si Roxanne. Nandoon na raw sa boarding house nila ang girlfriend ni Troy." Pagkukwento nito. "Anak, nahihiya ako sa'yo,” nagsisimula na namang tumulo ang mga luha nito. 

Napabuntong-hininga na lamang siya. "Huwag na po kayong mag-alala inay. Kahit magalit pa ako ay wala na ho tayong magagawa. Isa pa, hindi naman natin sila pwedeng pabayaan." Iyon na lang ang nasabi niya upang hindi na mabahala pa ang ina. 

.

.

"Ate, sorry," mangiyak-iyak na sabi ni Troy sabay yakap sa kanya. Sabado ngayon kaya umuwi ang mga ito...kasama ang buntis nitong girlfriend.

"Tumahimik ka nga Troy, huwag kang iiyak-iyak diyan. Alam mong galit ako sa'yo pero andiyan na 'yan," seryosong sabi niya sa kapatid. Gusto niyang iparamdam dito na hindi okay sa kanya ang ginawa nito.

Bimitiw sa pagkakayap ang kapatid. Lumapit ito sa girlfriend, hinawakan ang kamay nito at sinabing "Ate, si Elizabeth. Siya ang girlfriend ko. Bunits siya at pananagutan ko siya at kahit anong mangyari ay hindi kami maghihiwalay." Buong tapang na sabi nito.

Hindi niya alam kung hahanga siya sa katapangang ipinakita nito o matatawa. Parang gusto niya tuloy itong batukan.

.

.

Elizabeth's POV:

Nanatili siyang tahimik at nakayuko. Nahihiya siyang magsalita sapagkat batid niya ang pagkakamali na nagawa nila ng nobyo. Subalit sa kanyang puso ay wala siyang pinagsisisihan. Ngayong nagbunga ang kanilang pagmamahalan ay handa niyang harapin ang lahat. Hindi niya masasabi kung kaya niyang harapin ang galit ng kanyang Daddy at kuya, ngunit sisiguraduhin niyang hinding-hindi sila magkakahiwalay ni Troy. Nakilala niya ang binata sa debut party ng pinsan ng bestfriend niyang si Marie. Kaklase nito ang debutant kaya naroon din ito. Ipinakilala ito sa kanila ng pinsan ni Marie at unang beses pa lang na nagtama ang kanilang paningin ay alam na niyang ito ang lalaking gusto niyang mahalin. Simula noon ay lagi na silang nagtetext o di kaya ay nagchachat sa messenger at kalaunan nga ay naging magkasintahan. Bagama't nasa probinsiya ito at siya ay nasa Maynila ay nagagawa nilang magkita ng dalawang beses sa isang buwan. Siya ang pumupunta sa probinsiya dahil sa kanilang dalawa ay siya naman ang may malaking baon. Medyo nakakahiyang tingnan na siya itong babae at siya pa talaga ang gumawa ng paraan para magkita sila. Subalit iyon ang gusto ng kanyang puso, at wala siyang pagsisisi na ginawa niya ito lalo na at alam niya na iisa ang itinitibok ng kanilang puso. Nahinto siya sa pag-iisip ng magsalita si Ate Estella.

"Alam na ba ito ng mga magulang mo?" Kausap nito sa kanya.

"Hindi ko pa ho nasabi sa kanila," pag-amin niya. Hindi pa niya nasasabi sa mga ito na ulila na siya sa ina.

Bumuntong-hininga ito. Kita niya ang pagkabahala sa mukha nito. "Iiwan ko muna kayo. Pag-usapan niyo kung ano ang plano ninyong dalawa. Narito kami nila nanay para suportahan kayo." tukoy nito sa kanila ni Troy. "At ikaw Elizabeth, alagaan mo ang sarili mo at ang pamangkin ko." Ngumiti ito bago pumasok sa silid nito. Kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam niya. Mabuti na lang at mababait ang pamilya ni Troy.