George's POV
Nagising siya sa pagtawag ni Adelfa. Bahagya pa nitong niyiyugyog ang kanyang balikat. "Señorito, señorito George. Gumising po kayo."
"Uhmmm," Ininat niya ang kanyang mga braso at naghikab.
"Good morning po sir, hindi po ba kayo pinapasok ni Señorita Estella sa kwarto ninyo?" Pilyang tanong ng kasambahay.
"What? No." Tanggi niya.
"Weeh? Bakit dito kayo natulog?" Hindi naniniwalang tanong nito.
"Anong oras na ba?" Ganti niyang tanong at bumangon sa upuan kung saan siya nakatulog.
"Actually my señorito, maaga pa naman. Alas dos pa lang ng madaling araw." Sagot nito.
Luminga-linga siya. Napansin nga niyang madilim pa. "So, inabot ako ng ganitong oras dito?" Sa isip-isip niya. "Teka, bakit gising ka na?" Takang tanong niya kay Adelfa.
"Ah, eh kuan po kasi..." nagkakanda-utal na sagot nito.
"Hmmm, mukhang may ginagawa kang milagro ha?" Tukso niya sa dalagang kasambah
Dumating ang pinakahihintay nilang araw. Ngayon ang araw na bibiyahe sila para sa kanilang bakasyon sa probinsiya."Hon, wala ka na bang nakakalimutan?" tanong ni Estella sa asawa."I guess, wala na." sagot naman nito habang sinusuri ang mga dalahin. "Let's go downstairs now, baka hinihintay na nila tayo." Anito."Sige, tayo na." Sang-ayon niya at binitbit na ang kanyang shoulder bag. Dala naman ng asawa ang mga maleta na kinalalagyan ng kanilang mga damit at ilan pang mga gamit. Medyo marami rin silang dalang gamit dahil napagpasyahan nilang gawing isang linggo ang kanilang bakasyon. Nadatnan nila na masayang nag-uusap usap sila Roxanne, Pauline at ilang kasambahay sa sala."O narito na pala sila Ate Estella," Nakangiting wika ni Roxanne."Mukhang handa na kayo," sabi niya sa kapatid at pinsan."Talagang handa na ate, kanina pa." Nakatawang sagot ni Roxanne."Well then, tayo na nang makapagpahinga muna tayo saglit sa airp
Estella's POV: Gabi na nang matapos ang pag-iinuman ng asawa at mga kamag-anak niya. Natapos na rin sa pagliligpit ng pinagkainan ang kanyang tiyahin. Nagpaalam na rin ang mag-asawang Josh at Odette. Nang magsiuwian na ang mga ito ay pumasok na sila sa kani-kanilang silid. Sa kabilang silid sina Roxanne at Pauline kasama si Elisha at sa dating silid naman niya silang mag-asawa. Hindi siya nahiga agad dahil may ilang gamit sila na nakalimutan niyang iligpit kanina. Inilagay niya muna ito sa lagayan. Pinagmamasdan siya ng asawa sa bawat galaw niya habang nakaupo ito sa gilid ng kama. Nilingon niya ito at tinanong, "Hindi ka pa ba matutulog?" "Paano ako makakatulog kung hindi kita katabi?" Malamlam ang mga matang tanong nito. "Bukas mo na gawin iyan, please come here now and let's get some rest." Anito habang nakalahad sa kanya ang isang kamay habang ang isa ay nakatukod sa higaan. Sa hitsura nito na halatang lasing ay hindi pa rin nawawala ang kagwapuhang
Hindi niya napigilang tumulo ang luha habang nakatayo sa harapan ng puntod ng kanyang mga mahal sa buhay. "Pasensiya na po kayo ngayon lang uli ako nakadalaw. Troy, Elizabeth, katatapos lang ng first birthday ni Elisha niyo. Alam niyo ang saya niya noong i-blow niya 'yong candle. Sayang wala kayo, nakita niyo sana kung gaano kasaya ang anak niyo. Huwag kayong mag-aalala, mahal na mahal siya namin dito. Nay, Tay, heto nga po pala ang pangalawa niyong apo," tukoy niya sa anak na nasa loob pa ng sinapupunan. "Mahal na mahal ko kayo," sambit niya at muling dumaloy ang luha sa kanyang mga mata. Pinunasan niya ito gamit ang kanyang palad. Nakalimutan niya kasing magdala ng panyo. Hindi niya kasi akalain na iiyak pa siya. Buong akala niya ay tanggap na niya ang trahedya na nangyari sa mga ito ilang buwan na ang nakakaraan."I know you would still cry," seryosong wika ng asawa na nasa likuran niya. Umikot ito sa harapan niya at pinunas ang kanyang luha gamit ang mga hinlalaki nito. "
"Matatapos na ang bakasyon ninyo, baka naman gusto mo munang gumala besh." Ani Odette habang magkausap sila sa labas ng bahay. Pinanonood niya kasi si Pauline at Roxanne na nagdidilig ng halaman. Si Elisha naman ay naglalaro kasama ang ilang bata, siyempre nakabantay ang yaya nito. At ang asawa naman ay nasa sala at seryosong nakaharap sa laptop nito."Naiisip ko rin iyan besh. Saan ba pwede?" tanong niya rito."Lalayo pa ba tayo? Eh di siyempre sa majestic Lulugayan Falls ng ating mahal na bayan!" Pumitik pa ang mga daliri nito.Sumang-ayon siya sa sinabi nito ngunit nag-alangan ng maalala ang matarik na kalsada papunta roon, at heto't buntis siya. Sinabi niya iyon sa kanyang kaibigan."Ano ka ba besh, hindi ka ba updated? Maganda na ang kalsada papunta roon. Thanks sa build, build, build project ng gobyerno." Maarteng wika nito na may pahampas pa sa hangin ang mga kamay."Eh, mabuti kung ganoon. I'll tell George about this..."
George's POV:Two weeks after their vacation in the province..."Thanks, honey." Aniya sabay dampi ng mga labi sa noo matapos nitong ayusin ang kanyang necktie."There, you look more attractive. Tingin ko mas lalong maraming matang maa-attract nito sa'yo," nakangiting turan nito habang sinisipat siya ng tingin."But my eyes are all set on you," masuyo niyang wika at hinaplos ang makinis nitong pisngi. "Only for you," he winked his eyes at her and lowered his head to meet her warm lips. Napakapit naman ang mga kamay nito sa mga balikat niya at marahang tinugon ang kanyang halik. "I love you, my Estella." Wika niya nang maghiwalay ang kanilang mga labi."I love you too," buong suyo na sagot nito.Her soft voice is like a music to his ears. Ang maningning na mga mata nito ay lagi niyang gustong titigan. God knows how much he love this woman. Especially now that she's bearing their child. He always want to give her everything. He always wa
He was still standing by the glass window with the empty glass wine in his hand when the door opened. Nagulat siya nang makita ang ama. Agad siyang lumapit dito at niyakap ito bago nagtanong."What brought you here Dad?" Pilit ang ngiti na tanong niya."Well as far as I remember, I am still the President of the Del Castillo Hotel and Restaurant." Sagot ng ama.Pagak siyang napatawa. "Of course, you are." Naiiling na wika niya. Sometimes his Dad sounds sarcastic. Well, he should admit that he's an idiot for asking his Dad that question when the fact that the latter is the president of the hotel."Well, I was just kidding son." He patted his shoulder."Have a seat," He shurrged and invited him to sit. Agad naman itong umupo sa upuang katapat ng table niya.Napagawi ang tingin nito sa hawak niyang baso. "Isn't it so early for a drink?" May halong pang-uusisa sa mga mata nito."Ah this, well I was just too ti
Napanganga siya sa sinabi ni Simon. Kahit alam na niya noon pa man ang tungkol sa nararamdaman nito ay hindi niya naiwasang maasiwa. Napabuntong-hininga na lamang siya. Dahan-dahan siyang nahiga sa kama at napatingin sa kawalan. Iniisip niya pa rin ang mga sinabi ni Sam. Posible nga kaya na ito pa rin ang mahal ng asawa niya?Nagbalik-tanaw siya sa mga pangyayari sa buhay niya. Nagsimula ang lahat sa kanila ni George noong pumunta siya dito sa Maynila para sa seminar. Nabangga niya ang binata sa may elevator at sa may Pasalubong Center. Hindi inaasahan na kapatid ito ng girlfriend ng bunso niyang kapatid. Sa maikling panahon na nakilala niya ito ay agad na nahulog ang kanyang loob dito. Mabilis ang naging pangyayari at heto, isa na siyang Mrs. Estella Del Castillo. Marami nang pagsubok ang dumaan sa kanilang relasyon. Hindi siya magpapatalo. Naalala niya ang sinabi noon sa kanya ni Pauline. Maging matapang siya. Tama ito. Sa ngalan ng pag-ibig ay magpapakatatag siya. Para
“Sige Odette hihintayin ko ang pagdating mo.”“Okay, basta darating ako Estella anytime this week,” masayang turan nito.Tumawag sa kanya ang kaibigan upang ipaalam sa kanya ang balak nitong pagluwas ng Manila. Mukhang tototohanin nga nito ang sinabi nitong pagdalaw sa kanya. Natutuwa naman siya sa isiping ito. Medyo matagal na rin kasi siyang hindi nakakalabas dahil laging busy sa trabaho ang asawa. Ayaw naman niyang magpasama sa mga kasambahay dahil baka makaabala pa siya sa trabaho ng mga ito. Si Judy naman ay madalang na rin na pumupunta sa mansiyon dahil sa abala ito sa paghahanda sa kasal nito at ni Delfin. Nasa ikawalong buwan na rin ang tiyan niya. Inihahanda na rin nila ang nursery room ng baby boy nila. Wala pa siyang maisip na ipapangalan sa kanyang panganay kaya naman nang maputol ang tawag nila ng kaibigan ay agad siyang naghanap sa google ng mga pwedeng ipangalan sa anak. “Napakamodern naman masiyado ng is
Napabalikwas ako ng bangon pagkatapos ng isang masamang panaginip. Umaga na pala. May mumunting liwanag na pumapasok mula sa mga siwang ng bahay. Hindi ko alam kung paanong nakatulog kami nang mahinbing ni Sam. Halos sabay rin lang kaming nagising."Good morning, George," humihikab na bati ni Sam sa akin."Morning must be very good if we're not in this situation," pagmamaktol ko sabay bangon.Ilang sandali pa ay may narinig kaming paparating lulan ng kabayo. "Ha!""May tao," wika ni Sam."Baka si Russell," sagot ko sabay labas ng bahay. Tama ang hinuha ko. It was Russell at mayroon siyang dalawang kasama na nakasakay rin sa kabayo."I hope you had a good sleep," wika ng lalaki habang pababa sa kanyang kabayo. "I planned of getting back last night para sunduin kayo lamang ay wala ang isa kong tauhan para magdala ng isa pang kabayo. Minabuti kong ngayong umaga nalang kayo puntahan," anito."It's alrig
George's POVMadilim na ang paligid. Nagpatuloy kami ni Samantha sa aming paglalakad sa masukal na kagubatan. Medyo malayo na rin ang aming nalakad at totoong masakit na rin sa paa. May natanawan kami na maliit na dampa sa di kalayuan. May liwanag na nanggagaling dito na sa tingin ko ay galing sa ilaw ng lampara."George may bahay," wika ni Samantha na kinalabit pa ako."May nakatira sa ganito kaliblib na lugar?" May pagdududa kong tanong."Bakit, hindi naman impossible iyon di ba?" Ani Sam na nagpatiuna nang lumakad palapit sa bahay.Wala akong nagawa kundi ang sumunod na lamang."Tao po! Tao po!" Tawag nito.Batid kong may tao sa loob dahil sa may mumunting kaluskos akong naririnig. Pagkaraan ng ilang sandali ay bumukas ang kahoy na pintuan."Sino iyan!?" Pasigaw na tanong ng isang matandang lalaki na may bitbit na sa hula ko ay itak."Magandang gabi ho, Manong. Makikisilong ho sana kami,"
Mabilis ang ginawa kong pagtakbo. Hindi ko na pinapansin ang mga matutulis na mga bagay na naaapakan ko."George!" Patakbong sumalubong si Samantha sa akin."Takbo, Samantha!"Mabilis kong hinawakan ang kanyang kamay at agad na hinila siya palayo habang patuloy naman sa pagpapaputok at paghabol ang mga armadong kalalakihan."Keep going, we can't afford to be caught again. Baka patayin na nila tayo." Paalala ko kay Samantha sa kabila ng aming pagtakbo."I know," Kaagad naman nitong tugon sa kabila ng paghahabol ng hininga.Hinahawi namin ang mga dahon at sanga ng mga halaman na nakaharang sa aming daraanan. Nagpasikot-sikot kami sa ilalim ng naglalakihang mga punongkahoy at mga malalagong palumpong."Huwag niyong hayaang mawala sa paningin niyo kundi lagot tayo kay boss!" Sigaw ng isa sa mga lalaki."Naku, hindi makakalayo iyang mga iyan. Walang alam sa gubat ang mga iyan." Ngisi ng isa.Patuloy la
"May problema ba Roxanne?" Tanong ko sa aking kapatid pagkaalis ni Simon."Hindi ka ba nagtataka ate?" Anito."Ano naman ang dapat kong ipagtaka?" Kunot-noong tanong ko sa kanya."Coincidence lang ba na kung kailan nawala si Kuya George ay tsaka naman dumating ang asungot na Simon na iyan?" Ani Roxanne na bakas ang paghihinala sa boses.Saglit akong natigilan. Maaari nga kaya? Pero bakit naman nito gagawin iyon? Kausap ko sa sarili."Roxanne, mahirap magbintang ng tao. Baka naman talaga nagkataon lang," Saway ni Pauline sa pinsan."Oo nga naman,"Sang-ayon ko."E di mabuti kung ganoon." Lumabi ito at nagyaya nang bumalik sa loob."Pinsan, mabuti pa pumanhik ka na. Kagabi ka pa walang pahinga." Nag-aalalang wika ni Pauline."Oo nga naman ate, si Don Manolo at Kuya Harold na muna ang bahala sa paghahanap kay Kuya." Segunda ni Roxanne.Wala akong nagawa kundi ang sumunod. Nararamdaman ko na rin
Estella's POVKagabi pa ako walang tigil sa pag-iyak. Labis na pag-aalala ang nararamdaman ko ngayon para sa aking asawa. Ano kaya ang kalagayan niya ngayon? Kagabi matapos ang insidente ay hiningan ako ng statement ng mga pulis. Tinanong nila kung sino ang posibleng gumawa nito sa amin. Wala akong ideya maliban kay Samantha na alam kong matindi pa rin ang pagkakagusto kay George. Ngunit wala raw ito sa condo unit nito nang puntahan ng mga alagad ng batas. Mas lalong tumindi ang aming hinala na ito nga ang nagpakidnap kay George. Subalit, nitong umaga lang ay tumawag ang pulis na humahawak sa kaso. Ipinaaalam nito na nakita raw sa CCTV footage na tinangay ng mga armadong kalalakihan si Samantha ilang minuto lang ang nakalipas matapos ang nangyaring pananambang sa amin. Dumulog na rin daw sa kanilang himpilan ang pamilya nito upang ipaalam ang pagkawala nito. Kasalukuyan nilang pinagtutuunan ang dalawang magkaparehong kaso na tingin raw nila ay may koneksiyon sa isa't-isa.
Masakit ang buong katawan niya dahil sa pambubogbog na natamo buhat sa mga kidnappers niya ngunit mas masakit ang isiping malayo sa asawa. Akala niya sa pelikula lang nangyayari ang mga katulad nito. But here he is, tied in a metal chair in the middle of a dark room. He doesn't have enemies. He had not wronged anyone in the business world because he is fair and just. He's sure that this thing has nothing to do with business. Isa lang ang alam niyang nagawan niya ng mali. Si Samantha. That simple girl he has loved and adored years ago. He can still remember her simplicity that charmed him, ngunit lahat iyon ay nagbago. Samantha came to a change, from a simple to a sophisticated yet jealous woman. It wasn't a problem though. He liked her transmission especially her being clingy to him, but not until that incident in Palawan. That mistake he did. But why would Samantha sort to this kind of game? Why should she have him kidnapped? Napakababaw na rason naman iyong may nangyari sa kanila
"Pagod ka na ba?" Tanong sa kanya ng asawa."Medyo, at inaantok na rin ako." sagot ni Estella."We'll go home," anito at tumayo na upang magpaalam sa ama at sa iba pang guests.Nagsimula na ring magsiuwian ang iba. It's already eleven forty-five in the evening. Nauna nang umuwi sina Roxanne at mga kasambahay.Tahimik ang kalsada na binabaybay ng kanilang sasakyan. Bagama't may mga kasabayang sasakyan pakiwari niya ay kay tahimik ng paligid. Kakaiba rin ang hatid na lamig ng air-conditioning ng sasakyan. She can't understand the intense nervousness that she feels. If not for his warm palms against hers, she think she could pass out."Are you okay?" Tanong ng asawa sa kanya.Tumingin siya sa mga mata nito at nakita niya ang pag-aalala nito."I'm okay," aniya. "Thanks George for making this night extraordinary."Hanggang ngayon ay parang nananaginip pa rin siya. She never thought that her husban
He let go of her lips and looked straight into her eyes. His eyes are burning with so much affection.Hindi pa man humuhupa ang hiyawan ng mga naroon ay tsaka naman nila narinig ang malakas na paputok. Nasundan iyon ng ilan pang putok. All eyes were turned to that side where the sound came. As though in a romantic scene in a movie, the wide curtains of the banquet hall flew open giving a perfect view of the Manila Bay and the jaw dropping sight of the fireworks as they exploded in the night sky and filled it with majestic lights. It was quite dazzling as the fireworks shot straight up before exploding while others quickly shattered into thousands of sparks."Wow!" Hindi mapigilang paghanga ng mga naroon.Suddenly, there was a sizzling sound as the rocket shot upwards and burst into flames of vivid red, orange, and gold colors. They created pattern in the air and forming letters. Just like magic, 'Happy birthday!' was written in the lovely night
Nginitian niya ang asawa at tumikhim, "How do you find me in this gown?""You look astonishingly beautiful, my Estella. I knew you would really look great tonight," Malapad ang ngiti nito habang humahakbang papalapit sa kanya."Teka, ano bang meron?" Kunot-noong tanong niya.Nang makalapit ay agad siya nitong hinapit sa baywang at inangkin ang mga labi. His kiss was deep and passionate. She pushed him lightly when she heard giggles from the people around. Doon lang niya napansin na naroon na pala lahat ng kasambahay sa sala. Nasa may gitna na rin ng hagdanan si Don Manolo na ngiting-ngiti habang nakamasid sa kanila. Ang ipinagtataka niya ay tulad nila ng asawa, nakabihis rin ang mga ito. Ngayon lang din niya napansin na pati si Adelfa na sumundo sa kanya sa kanilang silid ay bihis na bihis rin. Nagtatanong ang mga mata niya nang ibaling ang tingin sa asawa."You'll see what is up to, later." Nakangising wika nito."So, are w