PUTRAGIS! Hiyang-hiya akong tumakbo papalabas ng kaniyang bahay matapos kong ma-realize ang katangahang ginawa ko.Putang ina. Bakit ko isinubo?!Huminga ako nang malalim na malalim. Hindi na sana ako magpapakita sa kaniya ngayong araw na 'to dahil sigurado akong wala na naman akong babalikang trabaho.Iyon nga lang ay bigla siyang tumawag kagabi. Hindi niya ako sinesante, pero ramdam kong mas pinahirapan niya naman ako sa trabaho.“Did you really change my coffee?” he asked after he took a sip on the cup of coffee. Lihim namang napuno ng inis ang aking dibdib dahil parang ipauulit niya naman yata sa akin ang kaniyang kape.Putragis!Hinihingal na ako sa kapapabalik-balik sa pantry room at sa kaniyang opisina, pero wala pa rin yata siyang balak na pagpahingahin ako.“Sir, sinunod ko na 'yong gusto mo kanina. Nilagyan ko na ng asukal iyan,” imporma ko habang nagtitiis na ngumiti. Nang marinig ang aking tinuran ay mabilis niyang ibinaba ang baso sa kaniyang mesa. Lantaran na tuloy akong
KALIWA’T kanan ang reklamo ng mga empleyado dahil sa executive order ni Yevhen na 'No Office Romance.'Hindi dapat ito ang pinoproblema namin kundi 'yong issue niya kay Sir Xavier, pero sadyang iniiwasan niya lang ang diskusyon sa tuwing babanggitin ko iyon sa kaniya.“Maria, nasabihan mo na ba ang head ng Product and Design Department?” Napatigil ako sa pag-ta-type sa computer nang marinig ko ang aking boss. Lumabas pala siya sa kaniyang lungga at kasalukuyang papalapit pa sa aking mesa.“She’s late for our meeting. Sinabihan mo ba talaga?” tanong niyang nagtunog na nagdududa. Agad naman akong tumango at tumayo upang salubungin siya.“Oo naman, Sir. Pinuntahan ko talaga iyon. Narinig ko pa nga ang reklamo ng mga staff tungkol sa No Office Romance policy mo,” nakangiti kong sagot na punong-puno ng hinanakit.Binanggit ko rin sa kaniya na hindi lang mga empleyado sa Product and Design Department ang hindi sang-ayon sa kaniyang desisyon, kundi lahat ng mga tauhan niya sa kompanya.“Why
TAGAKTAK ng pawis ang aking noo nang muli akong nakabalik sa executive floor ng building. Sabay akong napapamura at napapadasal na sana ay hindi niya pa nabubuksan ang ipinasa kong email.“Putragis!” pagmumura kong muli habang naglalakad patungo sa kaniyang opisina. Inilabas ko rin ang aking cellphone para tawagan at alamin kung alam niya na ba ang aking ginawa.“Kaya ba hindi magaling ang performance niya sa kama ay dahil kulang talaga siya ng practice dahil sa debosyon niya?” pag-uusisa ko bago ko hinanap ang kaniyang numero sa cellphone ko.Tumigil din naman muna ako sa paglalakad saka ko itinapat sa aking tainga ang cellphone. Habang naghihintay na sagutin niya ang aking tawag ay kagat-kagat ko naman ang aking mga kuko sa kamay dahil sa kaba at pangamba.Nalintikan na ako. Sa kapalpakan ay mukhang masisisante na talaga ako nang tuluyan. “E, 'yong tsismis na bakla siya, hindi ba talaga iyon totoo? Paano si Hero?” Napapikit ako sa inis at natampal ko rin ang aking noo sa rami ng m
HE is in ecstasy. Putragis! Nasa punto naman ako ng buhay ko na nakatulala lamang habang pinagmamasdan ang pabilis nang pabilis na pagtaas at pagbaba ng kaniyang pagkalalaki.Kagat ko rin ang aking pang-ibabang labi habang pinakikinggan ko ang kaniyang mahihinang halinghing at ang pag-indayog niya sa silya.Mayroon tuloy akong napansin at natutuhan. Walang buhok ang kaniyang banana at lalo pa lang lumalaki iyon kapag hinahawakan.“Maria,” hirap na hirap niyang tawag sa aking pangalan kaya bigla kong naibagsak ang aking cellphone sa sahig nang dahil sa pagkagulat. P-putragis!Katapusan ko na.Nang marinig niya ang tunog na nagmumula sa ilalim ng kaniyang mesa ay agad siyang napatigil at naalerto. Nagsusumiksik naman akong maigi sa pinakadulo, ngunit parang tumigil ang mga mundo naming dalawa noong bigla siyang sumilip sa ilalim ng mesa.Putang ina. Sabay na nanlaki ang aming mga mata at pareho rin kaming napasigaw nang makita namin ang isa't isa.“M-Maria!” he shouted in surprise be
TANG INA.Dahil sa nangyari ay hindi ako nagpakita sa trabaho kinabukasan.Gulong-gulo ako. Litong-lito. Hindi ako nakatulog nang maayos. Sa tuwing ipipikit ko kasi ang aking mga mata ay banana ni Yevhen ang aking nakikita.Putragis!Isa lang ang alam kong makakapagpahinahon sa akin, at iyon ang gagawin ko. Nagpa-book ako ng chikababe na ngayon ay hinihintay ko na sa lobby ng motel.“Napakatagal,” paanas kong reklamo bago ako umupo sa mahabang couch na nasa lounge. Tiningnan ko rin ang aking relong pambisig. Sampung minuto na siyang late.Kanina pa ako rito. Nakapagbayad na nga ako at nakuha ko na rin ang susi ng kwarto namin, pero sige, understandable naman na matagal talagang mag-ayos ang mga babae.“Hello. Ikaw ba si Masien De Dios?” tanong ng isang magandang dalaga na hapit na hapit ang suot na pulang dress. Napatayo naman agad ako sa aking kinauupuan saka ko siya nginitian.Siya nga ito dahil pareho kaming nagpalitan ng nagpalitan ng pictures kaninang umaga.Putragis! Heto na. Mab
HINDI niya ako hinalikan. Napikon lang siya at iniwan akong mag-isa sa motel. Nagmukha tuloy akong nanghihingi ng halik sa mata ng maraming tao.Putragis! Lalo tuloy lumala ang hindi namin pagkakaintindihan. Ang hindi ko lang talaga alam ay kung saan siya kumukuha ng lakas ng loob para magpanggap na mayroong amnesia.Pagkatuntong na pagkatuntong ko pa lang sa loob ng kaniyang opisina kaninang umaga ay napakanatural lang ng kaniyang mga kilos at salita.So, ano? Ako lang ang hindi maka-move on?!“Miss Masien, nandiyan ba si Sir?” Bigla kong naitigil ang malalim na pag-iisip nang lumapit sa aking mesa si Eva.“May schedule siyang lunch meeting kanina. Hindi pa bumabalik,” sagot ko kasunod ng pagtingin ko sa aking relong pambisig. Hindi pa nga pala ako kumakain ng tanghalian.Kasalanan na naman ito ni Yevhen. Kung hindi sana siya takbo nang takbo sa isip ko ay hindi ko makakalimutang kumain.“Ano ba’ng kailangan mo? Ako na lang ang magsasabi mamaya.” I volunteered before I stood up. H
BUONG gabi akong nag-alala, hindi para sa magiging kalalagyan ko kung mawawalan ako ng trabaho, kundi para kay Yevhen. Sinabi niya naman na maayos lang ang lahat pero kinabukasan ay nagkakagulo na sa loob ng kompanya. Pinag-uusapan na ng lahat ang tungkol sa pagpapatalsik sa kaniya bilang CEO ng MARIA. Putragis! Ni hindi ko tuloy na-celebrate ang pagpapahiram niya sa akin ng motorbike. “Sir, hindi ka pa ba nagugutom?” bungad kong tanong matapos kong pumasok sa kaniyang opisina. Tulad ng dating gawi, abalang-abala na naman siya sa pagbabasa ng mga papeles. Humakbang ako papalapit sa kaniyang mesa. “Tama na muna iyan, Sir. Hindi ka pa kumakain ng tanghalian,” pagpapaalala ko sa kaniya. Tumigil naman siya sa ginagawa kasunod ng pagsandal niya sa kaniyang silya. “How's everything outside?” he asked before he closed his eyes. Mukha siyang pagod na pagod kahit na wala naman siyang pinuntahang meeting ngayong araw dahil pina-clear niya ang kaniyang schedule. “Pinag-uusapan ng mga empl
PINALAYAS niya ako sa loob ng kaniyang opisina dahil ayaw niya raw akong maging kaibigan. Putragis! Kaysa naman ipagpilitan ang sarili ko sa kaniya ay bumalik na lang ako sa aking mesa. Naiinis man ay kinumusta ko pa rin ang very reliable source ko para manghingi ng impormasyon.Sigurado akong isasama na ako ni Yevhen kapag nalaman ko kung nasaan si Lucas Rivera.“Miss Masien.” Napalingon ako at napatayo nang makita ko si Kimberly. Naitago ko rin ang aking cellphone sa bulsa ng blazer ko bago ko napansin ang kasama niyang tatlong lalaki na may dala-dalang tig-iisang kahon. “Ano’ng masamang elemento ang nagdala sa’yo rito? May sasabihin ka ba?” Hinarap ko siya at humalukipkip. Ngumisi lang naman siya saka niya sinenyasan ang mga lalaki na ilagay sa mesa ko ang mga kahon.Sinamaan ko naman sila ng tingin kaya hindi natuloy ang kanilang binabalak.“Kinakausap na kasi ni Chairman si Sir Xavier. Narinig kong boss ko ang ipapalit niya kay Sir Yevhen,” aniya na hindi ko na ikinagulat. “T
SHE and our baby became my inspiration to work harder and to create jewelry designs better.Simula noong nakuha namin ang kontrata sa Miss Universe Organization, nagsunod-sunod na kaming kinuha ng iba pang beauty pageant organization.That was just a dream before, but damn, it came true.May bonus pa akong magandang asawa at mga magiging anak pa namin.“YEVHEN, uwi ka na, please. Nandito si Chairman sa bahay,” she said over the phone, making me rush to go home.She’s in her sixth month.Nagkaayos na naman sila bago kami ikinasal pero inamin niya sa akin na hindi pa rin siya sanay kaya hindi ko mapigilang mag-alala.Sumobra kasi ang bait ni Lolo lalo na simula noong nagbitiw na siya sa posisyon niya sa MARIA Corporation. Kahit nga kay Daddy na hindi niya matanggap-tanggap noon ay gustong-gusto niya nang kasama ngayon.I hurriedly went out of the office to get in to my car. Mabuti na lang ay hindi pa traffic hours kaya nakauwi agad ako sa bahay.“Lolo, what brings you here? Akala ko na
*Love Magnet*Yevhen Thyne Mercado VillamayorI’M always ready since the day I fixed the company, so when I got the chance to ask her, I immediately proposed right away.We married each other again on our birthday. Hindi na sa papel lang, sa totoong simbahan na.“Yevhen!” My body tensed and I jolted in the kitchen right away when I heard her shout. Baka kasi kung ano na ang nangyayari.“Yes, love? What happened?” may pag-aalala kong tanong sinuri ang kaniyang kabuuan.Gumaan lang ang pakiramdam ko nang makita kong walang masamang nangyari sa kaniya.“Ang sabi ko sa’yo, bilhin mo lang 'yong mga kailangan natin sa bahay. Saan natin ilalagay ’tong mga labis na chicken, pork, and beef? Hindi na kasya sa ref,” sermon niya kaya nakagat ko ang aking pang-ibabang labi.Ayaw ko lang naman na lalabas pa siya ng bahay namin kapag wala nang stocks. Ayaw niya rin naman kasing maghanap kami ng kasambahay dahil kaya niya naman daw.“I’ll just order a new freezer,” panlalambing ko kasunod ng paglakad
*Banana Needs Help!* Yevhen Thyne Mercado Villamayor AFTER all those months that we were apart, she was still scared to take me back. Fuck. Has she forgotten me already? Oh, God. I would not allow that. Kung nakalimutan niya na ako, paiibigin ko ulit siya. ’Yong mas malalim para wala na talaga siyang kawala pa. “You can’t escape me, Maria. Hindi kita hihiwalayan kahit kailan.” I sighed out loud before I looked at the evening sky. Nandoon siya sa pool area kasama ng mga kaibigan niya, samantalang nandito naman ako sa dalampasigan, nag-iisa. Maliwanag pa rin ang paligid dahil maraming poste ng mga ilaw sa tabong-dagat, pero parang ang lungkot-lungkot pa rin. Maybe because my heart was breaking. Damn it. “Humanda ka sa akin, love. Hindi ka talaga makakalakad kapag nagkaayos na tayo,” salaysay ko sa hangin kasunod ng pagsipa ko sa mga inosenteng bato sa buhanginan. Kaunting tiis pa. Naayos ko na naman ang lahat sa kompanya kaya libre ko na siyang masusundan kahit na saan. “
*Lonely Kimchi and Sad Banana* Yevhen Thyne Mercado Villamayor I thanked Ama a million times after his daughter and I got married. Hindi man kami kinasal sa simbahan, pero at least may papel na akong panlaban kay Maria. I already imagined a happy ever after with her, but our marriage was immediately tested when I discovered her past relationship with her brother. Naging sila pala noong iniwan ko siya. “Y-Yevhen, please magpapaliwanag ako.” She hugged me as she panicked while I was trying really hard to digest her brother’s revelation. I couldn’t feel anything as I couldn’t believe it. H-how could he fucking do that?! Kahit ampon lang siya, hindi niya dapat ginawa iyon kay Maria. Siya ang mas nakatatanda kaya siya dapat ang may alam ng tama at mali. “Sorry na. Gulong-gulo ako noong oras na iyon. Pinipilit akong magpakasal ni Mark tapos iniwan mo ako tapos. . .” Bigla akong natigilan at hindi makahinga ng maayos. Right. That was my fault. Kung hindi ko siya iniwa
*By hook or by crook* Yevhen Thyne Mercado Villamayor The following days were the fucking happiest days of my life. Damn it. I would always sleep and wake up with a smile. Wala nga yatang kayang magpasimangot sa akin simula noong naging kami. Yeah. Yeah. I know. Malala na ako, pero ano’ng magagawa ko? Binabaliw ako ni Maria araw-araw. “Sir, excuse po.” My heart automatically hammered when I heard her voice. Nang sulyapan ko siya habang nasa meeting kami with the board of directors ay hindi ko na napigilang mapangiti. Fuck. “Sir, ito po 'yong mga scheduled events ng kompanya. Nag-email na po ako sa mga secretary nila, pero mas maganda na sabihin niyo pa rin para hindi kayo mahirapan sa huli,” pormal na pormal niyang salaysay kaya napatikhim na lang ako para pigilan ang pagtawa. Damn it. Hindi ko alam na nakakabading pala ma-inlove kay Maria. I cleared my throat again. “May email ang secretary ko sa mga secretary niyo. Kindly check it, and the meeting is adjourned,” I anno
*Falling Slowly In Love with You* Yevhen Thyne Mercado Villamayor “SIR, Sir, Sir.” Napapikit ako sa inis nang marinig ko ang boses na iyon na kapapasok lang sa loob ng office ko. She’s here. Wala na akong nagawa noong si mommy mismo ang nagsabi na si Maria ang magiging bago kong sekretarya. That time, I agreed because my plan is to just use her. Kung siya ang makakasama ko ay hindi na kami pagdududahan ulit ni Clementine ng board of directors. Pero sa araw-araw na ginawa ng Diyos ay umaayaw na ako at parang gusto ko na siyang sisantehin. “Sir, nakikinig ka po ba? Putragis! Dangal mo ang iniingatan natin dito kaya makinig kang mabuti,” maangas niyang pahayag bago siya pumadyak-padyak na tila nagdadabog. Hindi ko namalayan na nakalapit na pala siya sa aking mesa. Hinilot ko na lang tuloy ang aking sentido. I really fucking hate this woman—lesbian, everyday. “Not now, please. Sumasakit ang ulo ko, Maria,” pagsisinungaling ko para matakasan ko lang ang tsimis na ibibida niya. “
*Enemies at first sight* Yevhen Thyne Mercado Villamayor “I’m already here, Kuya Blade. Ano’ng room number ni Ate?” I asked over the phone while I was walking inside the hospital. Nang mabalitaan ni mommy kanina na kapapanganak lang ng pinsan ko ay pinagmadali niya na agad akong pumunta rito. Mas excited pa kasi siyang makita ang baby kaysa kay Ate Zemira. “Fourth floor, Yevhen. Room 407. Lumabas lang ako sandali, nandoon si Hera Leigh sa tabi ng ate mo,” sagot niya bago kami nagpaalam sa isa’t isa. At dahil alam ko na kung saan matatagpuan si Ate ay dumiretso na agad ako papunta sa elevator at hindi na nagtanong sa nurse’s station. I just need to take pictures of the baby then I’m done. Nautusan lang talaga ako ni mommy. “Room 407,” I murmured after the elevator opened on the fourth floor. Nang lumabas ako ay nagpatingin-tingin ako sa bawat nakasaradong pinto hanggang sa matunton ko ang aking hinahanap. “Ate,” I called her as I knocked on the door, twice. Pinihit ko na rin an
“H-HINDI pwede. Hindi pa kami nagkakaayos.” Lalo kong binilisan ang aking pagtakbo habang dala-dala ang mabigat na damdamin. Nagdarasal akong hindi sana totoo ang sinabi ni Ryu, ngunit nang makarating ako sa dalampasigan ay unti-unti nang gumuho ang aking mundo. Halos masiraan ako ng bait nang makita ko si Yevhen na nakahiga sa buhangin habang pinagkakaguluhan siya ng kaniyang mga kasama. Na-estatwa ako. Ni hindi ko magawang humakbang at lumapit sa kaniya dahil samu't saring emosyon na bumalot sa aking pagkatao. “Ayun sila,” may pagmamadaling pahayag ni Ryu nang maabutan nila akong nakatitig lamang sa dati kong asawa na wala ng malay. “Masien, Masien, makinig ka sa akin.” Naramdaman ko ang pagtapik-tapik ni Cyllene sa aking pisngi kasunod ng isa-isa nilang pagyakap sa akin habang umiiyak. Hindi ito totoo! Tang ina. Buhay pa siya. Magkausap lang kami kanina. “B-buhay pa siya, 'di ba? Hindi pa kami nagkakabalikan.” Ngumiti ako, ngunit hindi ko na napigil ang aking damdamin. “I’
HINDI ko tinanggap ang alok niyang trabaho, hindi dahil sa ayaw ko kundi dahil sa tuwing nakikita ko siya ay kinakain ako ng konsensiya ko. Tang ina naman kasi, e. Bakit ba gusto niya pa akong makatrabaho ulit sa kabila ng lahat ng hindi magagandang ginawa ko sa kaniya? M-mahal niya pa ba ako? “Imposible,” umiiling-iling kong bulong bago ko ginulo ang aking maiksing buhok. Hindi na ako mahal niyon. Tanga na lang ang taong may mararamdaman pa rin sa taong nananakit at nang-iwan sa kaniya. “Bes, kasama ka ba namin? Kanina mo pa kinakausap ang sarili mo,” pagpansin sa akin ni Elle na sinamahan niya pa ng pagkalbit kaya bigla akong matauhan. Sa buong araw naming magkakasama na magkakaibigan ay mabibilang lamang sa daliri kung ilang beses akong nakipagkwentuhan sa kanila. Ewan ko ba. Nawawalan talaga ako ng gana sa tuwing naiisip ko si Yevhen. Putragis. “Kaninang umaga niya pa kasi pinoproblema ’yong pagtanggi niya kay ex-husband. Madilim na at lahat ang paligid, hin