WALA namang kasalan na naganap. Sapilitang pirmahan lang ang nangyari kaya walang honey-honeymoon.Ano siya sinuwerte?!“Maria, bakit doon lumabas ang asawa mo kanina sa kwarto ni Dwayne? Hindi ba't dapat ay magkatabi kayo?” sunod-sunod na tanong ni Ama matapos kong lumapit sa mesa upang kumain sana ng agahan.Pero nawalan na agad ako ng gana. Ang aga-aga kasi ay si Yevhen na agad ang pinag-uusapan namin.“Ama, akala ko ba ay galit kayo sa kaniya?” Tumaas ang aking isang kilay habang kinikilatis ko nang mabuti ang ekspresyon sa mukha ng aking ama.“Aba! Galit na galit nga. Ni ayaw ko ngang makita ang pagmumukha ng lalaking iyon,” depensa ni Ama bago niya sinimsim ang kaniyang kape.Kumunot tuloy ang aking noo.Parang hindi talaga ako kumbinsido.“Bakit hindi na lang natin pauwiin ng lungsod nila para wala nang nakakainis, 'di ba?” singit ni Levi na hindi ko napansin na kumakain pala ng agahan sa kabilang dulo ng mesa.Nang makita ko siya ay bigla na lang kumulo ang aking dugo. Naalala
“THANK you, love,” paglalambing niya matapos niyang itaas ang zipper ng kaniyang pang-ibabang damit.Nakatulala lang naman ako sa aking kanang kamay na ginamit ko kanina at hindi ko kayang salubungin ang kaniyang tingin dahil hiyang-hiya ako sa nangyari.Tang ina.Hinawakan ko ang kaniyang banana.Itinaas at ibinaba ko iyon hanggang hanggang sa maramdaman ko na lamang na may pumuslit na madulas at mainit na likido sa aking kamay.Lihim akong nagmaktol habang pinagagalitan ko ang aking sarili.Ano ba kasing pumasok sa isip ko at tinulungan ko siya?!“Let me help you clean your hand,” suhestiyon niya kasunod ng paghahanap niya ng tissue sa loob ng drawer ng kaniyang sasakyan.Hindi naman ako kumibo, sa halip ay nasa aking palad pa rin ang aking atensiyon. Para kasing ramdam na ramdam ko pa rin ang matigas at naghuhumindik niyang pagkalalaki.“Your hand,” utos niya na hindi ko sinunod kaya naman siya na mismo ang kumuha ng aking kamay upang linisin at punasan ng tissue.“H-hindi ibig sab
SIMULA nang dumating si Klein sa bahay ay hindi na ako mapakali. Wala siyang ginawa at sinabi kay Yevhen. Tahimik lamang siya, pero sa tuwing may pagkakataon at walang nakakakita sa amin ay bigla niya na lang akong lalambingin. Nauuwi tuloy kami palagi sa pagtatalo.“Care to share your burden?” Yevhen suddenly appeared in front of me while I was sitting on a long wooden chair in our backyard.Pasado ala-una na ng hapon at lahat ng tao sa bahay ay umiidlip. Akala ko ay ako lang ang gising, hindi rin pala siya makatulog.“I am your husband, Maria,” paalala niya sa akin kaya napatitig ako sa kaniya nang sandali pagkatapos ay nag-iwas din ako ng tingin.“Ikaw. Ikaw ang problema ko,” walang emosyon kong sambit upang paalisin siya, ngunit sa halip na maitaboy ko siya ay umupo pa siya sa aking tabi. Napailing na lang tuloy ako.Matapos niyang magpakalasing noong isang gabi ay hindi pa rin siya tumigil sa kaiiwas sa akin. Malaya tuloy na nakakalapit sa akin si Klein dahil hindi niya ako bin
“BE quick, so we can go home fast and. . . quickie, hmm.” Mabilis akong pinamulahan ng mukha nang marinig ko na naman ang katagang naging dahilan ng pagkapahiya ko noong nakaraan.Putragis!Tuwang-tuwa siyang ipaalala at tuksuhin ako.At ako namang si timang, hiyang-hiya sa kaberdehan ng aking utak.Kasalanan talaga 'to ng kaibigan kong si Cyllene, e! Siya ang may pakana kung bakit naging green-minded kaming magkakaibigan.“Walk quickly,” sambit niya pa habang naglalakad kami sa daan pabalik sa bahay.Kumakabog tuloy nang matindi ang aking puso. Tila sumisibol din ang kilig sa aking dibdib kahit na iniinis niya lang naman ako. Ano ba 'to?! Wala namang espesyal sa ginawa niya pero nag-hi-hysterical na ako!Bumuntonghininga ako nang malakad at hindi ko na lamang siya pinansin.Simula nang mapilay ako hanggang sa ngayong kaya ko nang maglakad mag-isa ay hindi niya na ako hiniwalayan pa. Palagi rin siyang nakabuntot kahit saan man ako pumunta. Pati nga sa aking pagdumi ay gusto niya pa r
HINDI niya ako naintindihan. Bigla na lang siyang umalis nang hindi man lamang ako tinanong tungkol sa nangyari.Nanghuhula tuloy ako ngayon kung nasaan siya at bakit hanggang ngayong gabing-gabi na ay hindi pa rin siya umuuwi.Tang ina.Dahil sa sobrang pag-aalala ay napalabas na ako ng aking kwarto. Balak ko sanang umalis ng bahay upang hintayin na siya sa kalsada, pero bigla akong napatigil sa paglalakad nang makita ko si Klein sa salas.Nakaupo siya sa couch habang nakaharap sa kaniyang laptop. Nang mapansin niya ako ay bigla na lang siyang napatigil sa kaniyang ginagawa.“Saan ka pupunta?” nakataas ang isang kilay na pag-uusisa niya na para bang aawatin agad ako sa aking gustong gawin.Hindi ko naman siya pinansin at nagtuloy-tuloy na lang ako sa paglalakad at sa pagbubukas ng pinto ng aming bahay.“Masien, gabing-gabi na,” saway niya pa bago siya tumayo mula sa kaniyang kinauupuan.Nilingon ko naman siya at sinamaan ng tingin. “Wala kang pakialam dahil kasalanan mo 'tong lahat,”
NAGKAAYOS kaming dalawa ni Yevhen. Simula rin noong gabi na iyon ay sa kwarto ko na siya pinatulog. Tuwang-tuwa tuloy ang putragis at kamuntikan ko na ring maisuko ang aking kimchi. Kung hindi lang siya tumigil ay ibibigay ko talaga. Putragis! “Yevhen, mag-iisang buwan na kayong kasal ng anak ko. Wala ka bang plano na iuwi siya sa inyo?” Bumalik ako sa katinuan matapos kong marinig ang biglaang panenermon ni Ama. Nasa hapag-kainan nga pala kaming lahat at sabay-sabay kaming nag-aagahan. “Wala ka ba talagang respeto, ha? Hindi mo man lamang ipakikilala si Masien sa mga magulang mo?” pagpapatuloy pa ng aking tatay kaya napabaling na ako ng tingin kay Yevhen sa aking tabi bago ko hinigop ang itinimpla niyang gatas para sa akin. “My family loves her, Ama. Naisip ko na ring iuwi si Maria sa amin. Hindi pa lang po namin napag-uusapan,” mahinahon at nakangiti namang sagot ng aking asawa pagkatapos ay marahan niya ring pinagsiklop ang aming mga palad. At dahil nasa ibabaw ng mesa ang
“MAY nangyari ba sa inyo?” Iyon agad ang kaniyang itinanong matapos naming makapasok sa loob ng aking kwarto. Nakatayo at magkaharap kaming dalawa kaya naman kitang-kita ko ang namuong dismaya sa kaniyang mukha pati na rin ang pagkuyom ng kaniyang mga kamao. Galit siya. Hindi ko tuloy alam ang una kong dapat na sabihin. “I shouldn't be mad, love, because it's all in the past. . . but I can't help it. Matatanggap ko pa kung kay Mark at kay Coleene, pero kay Kuya. . .” Bumuntonghininga na lamang siya at umiwas ng tingin sa akin. Napalunok naman ako ng laway kasabay ng pagbabadya ng aking luha sa aking mga mata. Kinagat ko rin ang aking pang-ibabang labi dahil sa matinding takot na yumayanig sa aking buong pagkatao. “S-sorry.” Iyon na lamang ang aking nabanggit kahit na ang dami-dami kong gustong sabihin. “May nangyari ba?” pag-uusisa niyang muli na natunugan kong punong-puno ng pait. Mabilis naman akong umiling-iling bago ako tumunghay upang salubingin ang kaniyang tingin. “W-w
“A-AH, M-Maria,” mahinang halinghing ng aking asawa habang pinupupog ko ng maliliit na halik ang kaniyang nagagalit at naninigas na banana. Napangiti tuloy ako nang malapad dahil sa aking pagwawagi. Nagtagumpay akong akitin siya kaya naman nakarating na kami sa isang nakadadarang na sitwasyon. Nakasandal na siya ngayon sa headboard ng kama samantalang nasa harapan niya naman ako at nakayuko habang nilalaro-laro ang kaniyang pagkalalaki. Pareho na kaming walang saplot sa katawan at sabay na rin naming pinaiitin ang aming mga sarili. “L-love, suck it now, please,” pagmamakaawa niya sa akin dahilan upang mapabaling ako ng tingin sa kaniya. Sa wakas! Mapatutunayan ko na rin walang gumalaw sa aking ibang lalaki bukod sa kaniya. “Payag ka na,” pang-aakit ko pa bago ko mabilis na hinalikan ang ulo ng kaniyang banana. Umungol naman siya nang mahina. Upang makasiguro na wala na talaga siyang ligtas sa akin ay inulit-ulit ko pa ang paghalik sa kaniya at paminsan-minsan ko pa 'yong sina
SHE and our baby became my inspiration to work harder and to create jewelry designs better.Simula noong nakuha namin ang kontrata sa Miss Universe Organization, nagsunod-sunod na kaming kinuha ng iba pang beauty pageant organization.That was just a dream before, but damn, it came true.May bonus pa akong magandang asawa at mga magiging anak pa namin.“YEVHEN, uwi ka na, please. Nandito si Chairman sa bahay,” she said over the phone, making me rush to go home.She’s in her sixth month.Nagkaayos na naman sila bago kami ikinasal pero inamin niya sa akin na hindi pa rin siya sanay kaya hindi ko mapigilang mag-alala.Sumobra kasi ang bait ni Lolo lalo na simula noong nagbitiw na siya sa posisyon niya sa MARIA Corporation. Kahit nga kay Daddy na hindi niya matanggap-tanggap noon ay gustong-gusto niya nang kasama ngayon.I hurriedly went out of the office to get in to my car. Mabuti na lang ay hindi pa traffic hours kaya nakauwi agad ako sa bahay.“Lolo, what brings you here? Akala ko na
*Love Magnet* Yevhen Thyne Mercado Villamayor I’M always ready since the day I fixed the company, so when I got the chance to ask her, I immediately proposed right away. We married each other again on our birthday. Hindi na sa papel lang, sa totoong simbahan na. “Yevhen!” My body tensed and I jolted in the kitchen right away when I heard her shout. Baka kasi kung ano na ang nangyayari. “Yes, love? What happened?” may pag-aalala kong tanong sinuri ang kaniyang kabuuan. Gumaan lang ang pakiramdam ko nang makita kong walang masamang nangyari sa kaniya. “Ang sabi ko sa’yo, bilhin mo lang 'yong mga kailangan natin sa bahay. Saan natin ilalagay ’tong mga labis na chicken, pork, and beef? Hindi na kasya sa ref,” sermon niya kaya nakagat ko ang aking pang-ibabang labi. Ayaw ko lang naman na lalabas pa siya ng bahay namin kapag wala nang stocks. Ayaw niya rin naman kasing maghanap kami ng kasambahay dahil kaya niya naman daw. “I’ll just order a new freezer,” panlalambing ko ka
*Banana Needs Help!* Yevhen Thyne Mercado Villamayor AFTER all those months that we were apart, she was still scared to take me back. Fuck. Has she forgotten me already? Oh, God. I would not allow that. Kung nakalimutan niya na ako, paiibigin ko ulit siya. ’Yong mas malalim para wala na talaga siyang kawala pa. “You can’t escape me, Maria. Hindi kita hihiwalayan kahit kailan.” I sighed out loud before I looked at the evening sky. Nandoon siya sa pool area kasama ng mga kaibigan niya, samantalang nandito naman ako sa dalampasigan, nag-iisa. Maliwanag pa rin ang paligid dahil maraming poste ng mga ilaw sa tabong-dagat, pero parang ang lungkot-lungkot pa rin. Maybe because my heart was breaking. Damn it. “Humanda ka sa akin, love. Hindi ka talaga makakalakad kapag nagkaayos na tayo,” salaysay ko sa hangin kasunod ng pagsipa ko sa mga inosenteng bato sa buhanginan. Kaunting tiis pa. Naayos ko na naman ang lahat sa kompanya kaya libre ko na siyang masusundan kahit na saan. “
*Lonely Kimchi and Sad Banana* Yevhen Thyne Mercado Villamayor I thanked Ama a million times after his daughter and I got married. Hindi man kami kinasal sa simbahan, pero at least may papel na akong panlaban kay Maria. I already imagined a happy ever after with her, but our marriage was immediately tested when I discovered her past relationship with her brother. Naging sila pala noong iniwan ko siya. “Y-Yevhen, please magpapaliwanag ako.” She hugged me as she panicked while I was trying really hard to digest her brother’s revelation. I couldn’t feel anything as I couldn’t believe it. H-how could he fucking do that?! Kahit ampon lang siya, hindi niya dapat ginawa iyon kay Maria. Siya ang mas nakatatanda kaya siya dapat ang may alam ng tama at mali. “Sorry na. Gulong-gulo ako noong oras na iyon. Pinipilit akong magpakasal ni Mark tapos iniwan mo ako tapos. . .” Bigla akong natigilan at hindi makahinga ng maayos. Right. That was my fault. Kung hindi ko siya iniwa
*By hook or by crook* Yevhen Thyne Mercado Villamayor The following days were the fucking happiest days of my life. Damn it. I would always sleep and wake up with a smile. Wala nga yatang kayang magpasimangot sa akin simula noong naging kami. Yeah. Yeah. I know. Malala na ako, pero ano’ng magagawa ko? Binabaliw ako ni Maria araw-araw. “Sir, excuse po.” My heart automatically hammered when I heard her voice. Nang sulyapan ko siya habang nasa meeting kami with the board of directors ay hindi ko na napigilang mapangiti. Fuck. “Sir, ito po 'yong mga scheduled events ng kompanya. Nag-email na po ako sa mga secretary nila, pero mas maganda na sabihin niyo pa rin para hindi kayo mahirapan sa huli,” pormal na pormal niyang salaysay kaya napatikhim na lang ako para pigilan ang pagtawa. Damn it. Hindi ko alam na nakakabading pala ma-inlove kay Maria. I cleared my throat again. “May email ang secretary ko sa mga secretary niyo. Kindly check it, and the meeting is adjourned,” I anno
*Falling Slowly In Love with You* Yevhen Thyne Mercado Villamayor “SIR, Sir, Sir.” Napapikit ako sa inis nang marinig ko ang boses na iyon na kapapasok lang sa loob ng office ko. She’s here. Wala na akong nagawa noong si mommy mismo ang nagsabi na si Maria ang magiging bago kong sekretarya. That time, I agreed because my plan is to just use her. Kung siya ang makakasama ko ay hindi na kami pagdududahan ulit ni Clementine ng board of directors. Pero sa araw-araw na ginawa ng Diyos ay umaayaw na ako at parang gusto ko na siyang sisantehin. “Sir, nakikinig ka po ba? Putragis! Dangal mo ang iniingatan natin dito kaya makinig kang mabuti,” maangas niyang pahayag bago siya pumadyak-padyak na tila nagdadabog. Hindi ko namalayan na nakalapit na pala siya sa aking mesa. Hinilot ko na lang tuloy ang aking sentido. I really fucking hate this woman—lesbian, everyday. “Not now, please. Sumasakit ang ulo ko, Maria,” pagsisinungaling ko para matakasan ko lang ang tsimis na ibibida niya. “
*Enemies at first sight* Yevhen Thyne Mercado Villamayor “I’m already here, Kuya Blade. Ano’ng room number ni Ate?” I asked over the phone while I was walking inside the hospital. Nang mabalitaan ni mommy kanina na kapapanganak lang ng pinsan ko ay pinagmadali niya na agad akong pumunta rito. Mas excited pa kasi siyang makita ang baby kaysa kay Ate Zemira. “Fourth floor, Yevhen. Room 407. Lumabas lang ako sandali, nandoon si Hera Leigh sa tabi ng ate mo,” sagot niya bago kami nagpaalam sa isa’t isa. At dahil alam ko na kung saan matatagpuan si Ate ay dumiretso na agad ako papunta sa elevator at hindi na nagtanong sa nurse’s station. I just need to take pictures of the baby then I’m done. Nautusan lang talaga ako ni mommy. “Room 407,” I murmured after the elevator opened on the fourth floor. Nang lumabas ako ay nagpatingin-tingin ako sa bawat nakasaradong pinto hanggang sa matunton ko ang aking hinahanap. “Ate,” I called her as I knocked on the door, twice. Pinihit ko na rin an
“H-HINDI pwede. Hindi pa kami nagkakaayos.” Lalo kong binilisan ang aking pagtakbo habang dala-dala ang mabigat na damdamin. Nagdarasal akong hindi sana totoo ang sinabi ni Ryu, ngunit nang makarating ako sa dalampasigan ay unti-unti nang gumuho ang aking mundo. Halos masiraan ako ng bait nang makita ko si Yevhen na nakahiga sa buhangin habang pinagkakaguluhan siya ng kaniyang mga kasama. Na-estatwa ako. Ni hindi ko magawang humakbang at lumapit sa kaniya dahil samu't saring emosyon na bumalot sa aking pagkatao. “Ayun sila,” may pagmamadaling pahayag ni Ryu nang maabutan nila akong nakatitig lamang sa dati kong asawa na wala ng malay. “Masien, Masien, makinig ka sa akin.” Naramdaman ko ang pagtapik-tapik ni Cyllene sa aking pisngi kasunod ng isa-isa nilang pagyakap sa akin habang umiiyak. Hindi ito totoo! Tang ina. Buhay pa siya. Magkausap lang kami kanina. “B-buhay pa siya, 'di ba? Hindi pa kami nagkakabalikan.” Ngumiti ako, ngunit hindi ko na napigil ang aking damdamin. “I’
HINDI ko tinanggap ang alok niyang trabaho, hindi dahil sa ayaw ko kundi dahil sa tuwing nakikita ko siya ay kinakain ako ng konsensiya ko. Tang ina naman kasi, e. Bakit ba gusto niya pa akong makatrabaho ulit sa kabila ng lahat ng hindi magagandang ginawa ko sa kaniya? M-mahal niya pa ba ako? “Imposible,” umiiling-iling kong bulong bago ko ginulo ang aking maiksing buhok. Hindi na ako mahal niyon. Tanga na lang ang taong may mararamdaman pa rin sa taong nananakit at nang-iwan sa kaniya. “Bes, kasama ka ba namin? Kanina mo pa kinakausap ang sarili mo,” pagpansin sa akin ni Elle na sinamahan niya pa ng pagkalbit kaya bigla akong matauhan. Sa buong araw naming magkakasama na magkakaibigan ay mabibilang lamang sa daliri kung ilang beses akong nakipagkwentuhan sa kanila. Ewan ko ba. Nawawalan talaga ako ng gana sa tuwing naiisip ko si Yevhen. Putragis. “Kaninang umaga niya pa kasi pinoproblema ’yong pagtanggi niya kay ex-husband. Madilim na at lahat ang paligid, hin