2.แผนการเริ่มได้

2.แผนการเริ่มได้

"ย๊ะฮู่ว~~ น้องคะ ช่วยมาทางนี้หน่อยค่ะ!! รบกวนจดรายการให้หน่อยนะคะ พี่จะสั่งเครื่องดื่ม" องุ่นกล่าวด้วยน้ำเสียงสดใสพร้อมแสดงท่าทางโบกไม้โบกมือเรียก

"ได้เลยครับคุณลูกค้า" พนักงานรีบวิ่งมาก่อนจะตอบกลับ พร้อมหยิบปากกาและกระดาษจากกระเป๋าขึ้นมาเตรียมจดรายการอาหาร

"ขอพีนาโคลาดากับบลูกามิกาเซ่อย่างละแก้วค่ะ เอาเฟรนช์ฟรายส์และเอ็นไก่ทอดมาด้วยนะคะ" องุ่นกล่าวร่ายยาวเป็นหางว่าว เมื่อมีเหล้าย่อมต้องตามด้วยอาหารทานเล่น เกิดเป็นผู้หญิงทั้งทีถ้าลดความอ้วนไม่ได้ ก็จงทานให้อ้วนพีต่อไปอย่าได้อายค่ะ เพราะการกินคือชีวิตจิตใจของฉันเองค่ะ หากไม่ยอมทานจะไม่มีเรี่ยวแรงทำงานใดๆ ทั้งสิ้น 

"องุ่น!!! แกสั่งของเป็นร้านอาหารตามสั่งเลยนะโว้ย หิวข้าวหรืออย่างไรกัน กลับไปกินข้าวที่บ้านก่อนไหมวะ กูเป็นห่วงนะเนี่ย!!!" คิวกล่าวพร้อมกัดฟันไปพลางเพราะองุ่นเล่นสั่งอาหารทีหูดับตับไหม้ ซึ่งไม่รู้ว่าเธอจะทานหมดหรือเปล่า

"เลิกกัดฉันแล้วสั่งของแกไปเถอะน่า!! สงสารน้องเขายืนรอนานแล้วนะ ของกินแกสั่งเพิ่มเอาเลยนะ อย่าคิดจะมาแย่งละกันไอ้คิว" องุ่นกล่าวด้วยน้ำเสียงประชดประชันพร้อมปรายหางตามองจิกคิว เนื่องจากชอบพูดจาขัดใจทำให้โมโหอยู่ตลอดเวลา

"ผมขอเหล้าแรงๆ อะไรก็ได้แก้วหนึ่งครับ" คิวกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

"ครับ!!! โปรดรอสักครู่นะครับ" พนักงานกล่าวตอบก่อนจะเดินหายไป 

ผ่านไป 30 นาที..ร้านนี้คนเยอะมากจึงต้องนั่งรอนานซึ่งเป็นเรื่องปกติ

"ของที่สั่งทั้งหมดได้ครบแล้วนะครับคุณลูกค้า นี่ใบเสร็จค่าสินค้าและเครื่องดื่มนะครับ" พนักงานกล่าวพร้อมยิ้มกว้าง ฉันจึงหยิบบัตรเครดิตให้พนักงานเอาไปชำระทันที ซึ่งน้องเขาเดินไปรูดบัตรด้วยความรวดเร็ว และยังคงกลับมาพร้อมนำบัตรมาคืนให้อย่างว่องไวจนต้องรู้สึกตะลึงตาม

ด้วยความตัวเตี้ยของฉันจึงไม่เคยสัมผัสการเดินเร็วดุจสายลมแบบนี้มาก่อน จากเคาน์เตอร์ชำระเงินมันไกลมากเลยนะ ไม่รู้ว่า..เขาเดินกี่ก้าวกัน และระดับความเร็วต้องคูณไปอีกเท่าไรกันแน่นะ ฉันถึงจะเดินได้อย่างนี้จนสามารถตามเขาทัน แม้ว่าตอนสั่งของอาจจะรอนานแต่ทว่าการชำระเงินทางเราไวมากครับ!!! คติพจน์ร้านนี้ต้องเข้าแล้วแหละ แค่คิดก็อดขำไม่ได้จริงๆ ล่าสุดสร้างคติพจน์ให้ร้านคนอื่น

"มึงช่วยเลิกทำหน้าตาเป็นกบตกใจสักทีเหอะ!!! กูรับไม่ได้จริงๆ เห็นแล้วมันขัดใจชะมัดเลย~" คิวกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"เออเดี๋ยวเรากินอะไรเสร็จค่อยเริ่มแผนแล้วกันนะ กองทัพต้องเดินด้วยท้องน่ะ โครกคราก~" องุ่นกล่าวตอบเพื่อนรัก ซึ่งเสียงท้องร้องดังบอกว่าหิวมากแล้ว

ถ้าไม่เห็นแก่ความเป็นเพื่อนที่เคยแอบโดดเรียนด้วยกันมา ฉันคงได้ลุกไปต่อยหน้ามันแล้วแหละ คนอะไรพูดจิกกัดได้ทุกนาที คิวเป็นคนนิสัยดีนะสมบูรณ์แบบไปหมดเลย ฐานะที่บ้านทำธุรกิจอาหารทะเล หน้าตาหล่อคมคายรูปร่างก็น่าขย้ำ เสียอย่างเดียว..ปากสุนัขไปหน่อย ซึ่งคบหาดูใจกับยัยนีน่าเพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัยของฉันด้วย และฉันคนนี้ทำให้พวกเขามาพบรักกันด้วยนะ แต่เวลาพวกมันสองคนทะเลาะกันเมื่อไรฉันซวยตลอดเลย

"หิวมากเลยแฮะๆ เออช่วยเฝ้ามองเบสอย่าให้คลาดสายตาด้วยล่ะ" องุ่นกล่าวพร้อมเคี้ยวอาหารสไตล์นางเอกเรื่องนี้ ช่างหาความเป็นกุลสตรีเรียบร้อยไม่ได้เลยวะฮ่าฮ่า

ผ่านไป 20นาที.. หลังทานอาหารได้หมดโต๊ะเป็นที่เรียบร้อย ฉันเริ่มทำการสลับที่นั่งจัดตำแหน่งให้คิวหันหลังให้เบสแทน ส่วนฉันเลือกนั่งประจันหน้ากับเบส พยายามรอเวลาเบสหันมาแบบบังเอิญเผลอสบตาอยู่ แต่ไม่มีจังหวะนั้นสักที จนรู้สึกโมโหจริงๆ เพราะยัยชะนีที่มากับเบสชวนคุยแถมเกาะเบสหนึบเป็นตุ๊กแกเลย เห็นแล้วของขึ้นอยากจะเดินไปด่าสักหน่อยแต่ไม่ได้เดี๋ยวไม่สะใจพอ ด้วยความโกรธ..ฉันหยิบน้ำแข็งภายในแก้วของคิวมาปาหัวของเบส ซึ่งมันดันแม่นยำด้วยไม่อยากจะคุยเลย

เมื่อเบสกำลังมองหาคนขว้างก้อนน้ำแข็งอยู่ ฉันจึงรีบลุกขึ้นเดินไปใกล้คิว เบสจึงหันหน้ามาจ้องมองได้อย่างเหมาะเจาะ แต่ฉันทำเป็นไม่เห็นเขาพร้อมยื่นหน้าไปหอมแก้มคิวแทน รีบกระซิบข้างใบหูให้เพื่อนรักฟัง

"อย่าด่ากูนะมึง~ ไม่ได้ตั้งใจจะลวนลามเสือกขยับมาโดนเองเฉย กูไม่ผิดนะบอกก่อน!!!" องุ่นกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นพร้อมนึกอยู่ภายในใจว่า..เอาจริงๆ อยากลวนลามแหละ แต่เพื่อนกันไม่เป็นไรหรอกอย่าคิดมาก แค่อยากจะแกล้งมันก็เท่านั้นเอง

"เชี่ยนี่!!! ไม่ให้กูได้ตั้งตัวเลย.." คิวกัดฟันกรอดกล่าวออกมา พร้อมใบหน้ามันเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อเหมือนลูกมะเขือเทศสุกท่ามกลางความมืดมิด เพราะผิวมันสีคล้ำต่อให้หน้ามันแดงฉันก็ไม่เห็นหรอก แต่ที่คิดว่ามันแดงเพราะว่าใบหน้าตัวเองมันร้อนผะผ่าวอยู่เหมือนกัน นี่เขินเพื่อนหรือเมาช่างแยกแยะไม่ถูกจริงๆ

หลังจากนั้นเบสก็ดึงตัวเองออกมาจากชะนีคนนั้นอย่างว่องไว ใช่ค่ะ!!! เหมือนสลัดนางออกไปไกลโพ้น แล้วพยายามก้าวขายาววิ่งปรี่มาใกล้ พร้อมกระชากแขนฉันอย่างแรงจนเซถลาออกจากคิว โอ๊ยเจ็บเป็นบ้าเลยนี่มันแรงช้างสารชัดๆ โชคดีนะที่พยายามพยุงยันตัวเองให้ยืนเพื่อไม่ให้ล้มลงได้เนี่ย ไม่เช่นนั้นคงต้องเจ็บระบมบั้นท้ายของฉันแน่เลย

พอคิวเห็นดังนั้นรีบผลักเบสออกห่างจากตัวฉัน ซึ่งเบสกำหมัดแน่นต่อยหน้าคิวและมันก็สวนกลับไปทันที ฉันทนไม่ได้เลยขวางทั้งคู่เพื่อไม่ให้คนมองว่าเป็นศึกชิงนาง ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก จนตั้งตัวแทบไม่ทันจริงๆ นี่มันแผนจับผิดแฟนหรือว่าให้เพื่อนมาเจ็บตัวฟรีวะเนี่ย! ซึ่งตอนนี้ฉันควรจะตกใจเรื่องไหนก่อนดี เหมือนว่าจะตื่นเต้นอะไรก็ไม่รู้ นางชะนีที่มากับเบสวิ่งเสนอหน้าเข้ามาช่วยห้ามอีกเสียงด้วย เออดีเนอะน่าหมั่นไส้จริงๆ

"เบสพอเถอะค่ะ!!! นี่มันเรื่องอะไรกันคะ ดาวไม่เข้าใจเลยค่ะ ทำไมจะต้องรุนแรงกันด้วย" ชะนีคนนั้นกล่าวถาม

"พอได้แล้วทั้งคู่!!! ถ้าจะต่อยกันแนะนำออกไปหน้าร้านเลยค่ะ มามัวทะเลาะกันอยู่ภายในนี้จะทำให้คนอื่นเขาเดือดร้อนกันหมด!!!" องุ่นกล่าวโวยวายเสียงดัง ยัยดาวยั่วคงกำลังจะยืนงงเป็นไก่ตาแตก ช่างเป็นแม่นางชะนีโลกสวยจนน่ารำคาญดวงตาเสียจริง หึๆ

"มึงเข้าข้างมันทำไมวะ มันเริ่มก่อนนะโว้ย!!!" คิวกล่าวอย่างไม่พอใจ

"ช่วยใจเย็นๆ ก่อนนะมึง~ ตอนนี้กูมึนมาก!!!" องุ่นกล่าวด้วยน้ำเสียงยานคางพร้อมส่ายศีรษะเล็กน้อย

"องุ่นทำแบบนี้กับเบสได้ยังไงกันครับ!!!" เบสกล่าวกระแทกเสียงใส่อย่างหงุดหงิดอารมณ์

"องุ่นทำอะไรเหรอไม่เห็นจะเข้าใจเลย แล้วสรุปว่าคุณเป็นใครกันคะ" องุ่นกล่าวถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบตีเนียนทำเป็นไม่รู้จักเขา

"เธอนอกใจเราก่อนทำไม เราเห็นเธอไปหอมแก้มไอ้หมอนี่!!" เบสกล่าวด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง

"ใครกันแน่ที่กำลังนอกใจอยู่ ไหนลองพูดอีกทีซิ" องุ่นกล่าวพลางมองจิกไปที่นางดาวยั่วสวาท

"...." เบสยืนนิ่งเงียบสงบหลบสายตาลงต่ำอย่างรู้สึกผิด

"ตอบมาสิ!!! เบสจะเงียบทำไมกันและที่สำคัญนะ!!! เบสต้องขอโทษคิวเพื่อนสนิทขององุ่นด้วย มาทำตัวเป็นอันธพาลชกหน้าเพื่อนองุ่นทำไมกัน แค่กระซิบคุยกับเพื่อนไม่ได้หอมแก้มสักหน่อย" องุ่นกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ซึ่งฉันขอสาบานสองนิ้วไปเลยค่ะ คิวเพื่อนรักรีบหันหน้าขวับมองจิกที่สร้างเรื่องแถมยังโกหกอีกต่างหาก

"ผมขอโทษที่เข้าใจคุณผิดด้วยนะครับ ผมไม่ได้มีเจตนาเลยนะองุ่น คราวหน้าจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้ว องุ่นช่วยยกโทษให้ผมก่อนเถอะนะจะได้ไหมครับ" เบสกล่าวบอกคิวและหันกลับมาทางฉัน พร้อมส่งสายตาอันเศร้าสร้อยละห้อยเหมือนดั่งลูกสุนัขตัวน้อย

"เบสคะ~ แล้วดาวจะกลับบ้านยังไง?"

"จะไปไหนก็ไป!! กลับเองไปเลย!!" เบสรีบสวนทันควัน

องุ่นง้างแขนสุดแรงตบหน้าเบสหนึ่งครั้ง จนใบหน้าเขาสั่นสะเทือนขึ้นเป็นรอยแดงตามง่ามนิ้วมือ ขนาดแสงน้อยยังเห็นได้ชัดเจนเลย

"ครั้งนี้องุ่นยกโทษให้ก็ได้ค่ะ!!! ครั้งหน้าถ้ามีอีกเราคงต้องเลิกกันจริงๆ แล้วนะคะ เคยบอกแล้วว่า..องุ่นรับไม่ได้ในเรื่องมีคนอื่น เบสเองก็น่าจะพอรู้นะคำไหนคำนั้นอยู่แล้วสำหรับองุ่น!!! ช่วยไปส่งดาวเขาด้วยค่ะ!!! รับเขามาเองแต่ไม่ยอมไปส่งเขากลับ สมควรทำแบบนี้เหรอ ช่วยเป็นสุภาพบุรุษหน่อยเถอะ" องุ่นกล่าวพร้อมปรายหางตามองจิกยัยดาวยั่ว

"คุณดาวคะ!!! คราวหลังช่วยหัดตรวจสอบประวัติผู้ชายเขาก่อนด้วยนะคะ ว่าเขามีแฟนหรือมีเมียแล้วหรือยัง ไม่ใช่คลำดูไม่มีหางเอาหมดเลย มิทราบว่าเป็นคนหรือเป็นสัตว์คะ"

"อีนี่!!!" ดาวกระแทกเสียงใส่แสดงสีหน้าอย่างโกรธจัดกำลังคิดจะเดินมาตบ แต่ทว่ามือฉันมันไวกว่าจึงตบสวนก่อน เธอไม่รู้จักมือตบประจำโรงเรียนเสียแล้ว

"ถ้าอย่างนั้นแยกย้ายเลยแล้วกัน!!! ถึงบ้านเดี๋ยวผมโทรหานะ องุ่นขับรถมาเองใช่ไหม คิวผมฝากแฟนผมด้วยนะครับ" เบสกล่าวพร้อมออกแรงกระชากแขนยัยดาวกลับบ้าน คงกลัวว่าจะทำให้ฉันโกรธมากกว่านี้แหละ

"จี๊ดไหมล่ะมึง!!! แต่กูชอบตอนมึงด่าจริงๆ แถมยังไม่โดนตบสักครั้ง มึงรอดมาได้ไงเนี่ย" คิวกล่าวพร้อมกระแทกแขนชนอย่างหยอกล้อ

"ไปเหอะ!!! กูสะใจแล้ว~ กลับบ้านได้ ฮ่าๆ " องุ่นกล่าวแก้เขินอายที่โดนเพื่อนซี้แกล้งกันเสียอย่างนั้น

"มาแค่นี้เนี่ยนะ!!! สุดท้ายแล้ววันนี้กูก็ได้กินอาหารหมาอีกชามแล้วสินะ หึ~ เคงั้นกลับบ้านดีๆ นะมึง!! ให้กูขับรถตามไปส่งไหมวะ"

"เออ!!! เพื่อนรักกูผิดไปแล้วขอโทษได้ไหม อย่าโกรธกันเลยจะได้หรือเปล่า กูขอโทษจริงๆ กูไม่ได้เมาไอ้บ้าต่างคนต่างกลับเถอะ ไว้มาเที่ยวกันใหม่โอเคนะ See u agian"

"เออก็ได้!!! เห็นแก่ความเป็นเพื่อนของเรามานานปีนะ กูกินอาหารหมาจากมึงจนชินแล้ว เอาไว้เจอกันใหม่นะ มึงไม่เป็นอะไรกูก็ดีใจอย่าทำตัวเป็นองุ่นเน่าเฉาตายก็พอ~"

"กูแข็งแกร่งมากนะมึง~ เห็นตัวเล็กแค่นี้มึงช่วยดูกล้ามกูก่อนสิ!!! ใหญ่พอจะต่อยคนได้อยู่นะ" องุ่นกล่าวจบพยายามเบ่งกล้ามโชว์คิวอย่างทุลักทุเล

"มึงพอเถอะกูอายคนอื่นเขาว่ะ!!! นั่นมันไม่ใช่กล้าม!!! นั่นมันขาหมูต่างหากแม่นางสองกีบที่น่ารักของฉัน~" คิวกล่าวเหน็บแนมฉันเสร็จ จึงรีบยื่นแขนยาวออกมาอย่างกะทันหัน พร้อมใช้นิ้วมือเรียวยาวหยิกเข้าตรงแก้มป่องของฉันก่อนจะวิ่งหนีไปขึ้นรถ

"ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ!!! ไอ้เพื่อนบ้านี่มันเจ็บนะเว้ย!!!" องุ่นตะโกนไล่หลังทันที ยืนเท้าสะเอวจ้องเขม็งเพื่อนรักพร้อมยิ้มแย้มอย่างมีความสุข

..หลังจากนั้นพวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน..