Nakakabinging ingay ang sumalubong sa amin pagpasok namin sa plaza ng aming baranggay. Bawat beat ng tugtog ay parang tinatambol din ang aking dibdib.
"Whoah..sige pa." Agad akong hinila ni Andra sa gitna at agad na ginalaw ang katawan.
Hindi ko maintindihan ang kanta dahil remix iyon at puro beat lang.
Kita ko rin ang pagsayaw ni Arnold at ng aking kapatid. Si Sander ay nasa harap ko rin at parang nahihiya pang bahagyang gumalaw.
Naaliw ako sa kanya kaya't bahagyang napasayaw na rin ako. Dahil hindi ako sanay ay galaw galaw lang ng paa at kamay ang alam ko at bahagyang kembot.
Kahit mainit at siksikan ay walang pakialam ang bawat isa at basta na lang sumusunod sa beat ng tugtog.
"Parang tuod sumayaw eh," pasigaw na puna ni Arnold sa amin ni Sander. Natawa ako nang pumagitna siya sa amin at gumiling giling na parang macho dancer.
"Whoo.." sigaw niya pa habang ptuloy na gumigiling pababa at nakataas ang dalawang mga kamay.
Agad kaming nalunod nang tumugtog ang budots dance at dahil paborito iyon ni Andra ay nakisali siya sa amin. Tawa ako nang tawa habang nakikisayaw sa kanila. Ang saya pala pag first time. hindi na ako magtataka kung maraming mga kabataan ang natutuksong gumawa ng mga bagay na hindi pa nila nararanasan. Ganito pala ang pakiramdam, gaya ko ay natukso akong maramdaman ang ganitong saya at kalayaan.
Mahigit isang oras kami sa gitna nang magpasya kaming umupo muna para magpahinga.
"Ano, pagod ka na?" nanghahamon pang tanong ni Andra.
Ang yabang talaga nito porket sanay lagi sa diskuhan.
Umupo kami sa pahabang upuan na gawa sa semento. Maraming nakaupo pero mas marami ang nasa gitna. Napansin ko ring marami pang tao sa labas.
"Anong oras tayo uuwi?" tanong ni Leila, napatingin ako sa kanya at bakas sa kanyang mata ang pag-aalala.
"Grabe naman 'to, kakarating lang natin uwian na agad ang iniisip mo," natatawang sagot ni Arnold sa aking kapatid.
"Baka kasi umuwi si nanay at tatay at maabutan kaming wala sa bahay," dahilan nito habang nakatingin sa akin.
Alam kong hindi uuwi si nanay at tatay dahil kailangan nilang bantayan ang uling pero hindi ko pa rin maiwasang mag-alala. Pasimple akong napahawak sa aking dibdib, sa totoo lang kanina pa ako kinakabahan at hindi ko alam kung bakit.
"Mag-enjoy ka na lang Lei, total pagagalitan rin lang naman kayo sulitin niyo na," sabat pa ni Andra. Napapailing na lang ako sa kanya, kahit kailan demonyo talaga 'tong babaeng ito, palibhasa siya ay di nag-aalalang pagalitan.
Isa-isang nagsialisan ang mga tao sa gitna nang tumugtog ang unang sweet dance, In your Eyes ni George Benson. Tanda na pwede nang magrequest ng kanta. Tumingin si Sander sa akin at nakangiting hinila ako sa gitna. Nilapit niya ako sa kanya at hinapit ako sa beywang. Dahil matangkad siya sa akin ay nakatingala lang ako sa kanya. Inilagay ko rin ang aking kamay sa kanyang balikat.
Hindi mawala sa labi namin ang ngiti habang sumasabay sa indayog ng musika ang aming mga katawan.
"Ito na ang theme song natin simula ngayon," mahinang bulong niya sa akin, sa kabila ng ingay ay umabot pa rin iyon sa aking pandinig at naghatid ng kiliti sa aking buong sistema. Itinaas ko ang aking kilay para itago ang nararamdaman.
Mas lalong nagwala ang aking sistema nang marahan niyang sinabayan ang kanta. Sa bawat pagbuka ng kanyang labi ay lalo akong nahuhumaling. ipinikit ko sandali ang aking mga mata ang dinama ang ganda ng tinig.
"Happy 6th monthsary, I love you" nasurpresa ako sa sinabi niya kaya't napamulat ako at inangat ang paningin sa kanya.
Naiuka ko ang labi nang maalalang bukas pa 'yon "Ehh..bukas pa nga," pinanliitan ko siya ng mata sa pag-aakalang nagkamali siya.
"Isang oras na lang mag-aalas dose na, i-aadvance ko na." Napakagat ako sa aking labi dahil sa tamis ng ngiting iginawad niya sa akin.
Bahagyang madilim ang paligid ngunit nakikita ko ang kislap ng kanyang mga mata. Hinding-hindi yata ako magsasawang pagmasdan ang kanyang kagandahan.
"Titingnan mo lang ba ako? Walang -- alam mo na," nakanguso pang ani niya.
"Happy monthsary din, I Love you too!" Nahihiya ko pang sabi dahil hindi pa rin ako sanay sa ganito.
May kinuha siya sa kanyang likuran at bumungad sa akin ang isang tangkay ng rosas. Natatawa ako dahil mukha pa siyang nahihiya sa akin. Mukhang kanina niya pa pinitas ito dahil malapit nang malanta.
"Pasensiya ka na ha, ito lang muna ang maibibigay ko sayo.. Pinitas ko lang yan sa tanim ni mama. Hayaan mo kapag may trabaho na ako, bibilhan kita ng isang boquet." Sambit niya at itinaas baba ang kanyang dalawang kilay.
Pinipigilan ko ang nararamdamang kilig. Ang sweet niya ngayon, gusto kong gumulong sa lupa at ayoko nang matapos pa ito. Pagkatapos ng kanta ay napalitan iyon ng mabilis na remix kaya't napagdesisyunan na naming umupo.
Nang makarating kami sa aming pwesto ay wala na sa upuan sina Andra at Arnold. Iniwan namin sila rito kanina ni Sander at maging si Leila ay wala rin. Mula rito sa kinauupuan ko ay nakikita ko ang iba kong mga kaklase na hyper na hyper habang sumasayaw sa gitna.
"Nasaan kaya 'yung tatlo?" baling ko kay Sander na nakaupo na rin sa aking tabi at nakatingin sa mga nagsasayawan sa gitna.
"Baka bumalik sa gitna," sagot niya
Iyon din ang iniisip ko kaya't sinubukan ko silang hanapin sa dagat ng mga taong nagwawala sa gitna. Kaya pala gustong gusto nilang mag-disco ganito pala ang pakiramdam. Malaya at walang pakialam sa nakikita at sasabihin ng iba. Isa itong magandang paraan para takasan ang problema. Sa isip ko ay hindi ako nag-aalala sa bagsik ng galit ni nanay at tatay mamaya.
"Hi" napatingin ako sa lalaking lumapit sa pwesto namin ni Sander. May kasama pa siyang dalawang lalaki sa likod niya.
"Pwede ba kitang maisayaw?" napatingin ako kay Sander dahil mukhang ako ang sadya niya. Dayo yata siya rito dahil hindi siya pamilyar sa akin.
"Tol, maghanap ka na lang ng iba. Wag na ang girlfriend ko." seryoso ngunit mahinahong sabi ni Sander. Lumapit pa siya sa akin at inakbayan ako.
"Boss, wag na diyan may girlfriend na yan," kunwa'y bulong ng kanyang kasama. Nakita ko agad ang pagguhit ng linya sa kanyang noo. Bumaling siya sa kanyang kasama at muling tumingin sa akin.
"Sayang!" mahinang sambit niya ngunit narinig ko rin, hindi ko lang alam kung narinig ni Sander iyon.
Ilang segundo pa itong nakatayo lang at pinagmasdan kaming dalawa ni Sander. Mas lalo lang ako nitong inilapit sa kanya. Hindi nagpatinag si Sander sa pakikipagtitigan sa lalaki kaya't tumalikod na lang ito.
"Ang yabang ng peste!" inis na anas ni Sander.
"Hayaan mo na 'yon." Bahagya ko pang pinisil ang kanyang braso para mawala ang init ng kanyang ulo. Hindi naman siya ang tipo nang taong mapagpatol sa gulo pero sa tingin ko ay handa siyang makipag-away kanina dahil lang sa akin.
"Sino 'yun?" tanong ni Arnold nang makasalubong ang dalawang lalaki. Kasunod nito si Andra na seryoso ang mukha.
Bumalik na sila sa pwesto namin dahil nag-uumpisa nang tumugtog ang mga requested song.
"Nag-ayang sumayaw kay Cha," nakabusangot na sagot ni Sander.
"Selos ka man, ang ganda kasi ng girlfriend mo ehh," nang-aasar na tumawa si Arnold at tumigil lang nang bahagyang batukan ni Sander.
"Hindi pa ba tayo uuwi?" tanong ko sa kanila.
Alas dose na at hindi na rin naman kami makakasayaw liban na lamang kung may magyaya sa aming sumayaw na nagrequest o kami mismo ang magrerequest ng kanta. Hindi naman magagawa 'yon dahil may bayad at wala kaming pera.
"Uuwi na rin kami. Ihahatid muna namin kayo ni Leila," si Sander
"Saan pala si Leila?" tanong ko. Nakatingin ako kay Andra dahil magkasama lang sila kanina bago kami sumayaw ni Sander.
Wala kaming cellphone kaya't hindi namin alam kung nasaan ito. Naghiwalay muna kami at naghanap-hanap at nagkasundong magkikita na lang sa entrance. Nagtanong-tanong na rin ako sa mga kakilala ko kung nakita nila ang aking kapatid pero walang nakasagot.
"Ang susunod na kanta ay Never thought that I could Love by Dan Hill requested by Alog Notorious boy," rinig ko pang anunsiyo ng emcee.
Saan na ang babaitang yun? Nakaramdam na ako ng hilo sa kakaikot para maghanap sa kanya. Mainit ang paligid at pinagpapawisan na rin ako. Natigil ang paghakbang ko nang may humawak sa aking braso. Bumungad sa akin ang lalaking lumapit kanina para makipagsayaw sa akin.
"Miss, sige na pagbigyan mo na ako.." mahinahon at may kasamang pagsusumamong sambit niya.
"Kuya hindi nga pwede" matigas kong saad.
Nagulat pa ako dahil biglang dumating si Sander at hinila ako dahilan para mabitawan ako ng lalaki.
"Tol, ano ba talagang problema mo sa girlfriend ko? Gusto mo ba ng away?" Nataranta ako nang lumapit si Sander sa lalaki. Agad ko itong nilapitan at hinawakan ang nakakuyom niyang kamao.
"Sander!" saway ko sa kanya dahil parang manununtok na siya.
"Matigas talaga ang bungo mo, sinabi na ngang hindi pwede." Nakita ko ang pag-igting ng kanyang panga dahil sa pagpipigil ng inis.
"Pagbigyan mo lang ako pre, isang request lang binayaran ko naman yan ehh!"
Wala sa sariling napalingon ako sa lalaki dahil sa kanyang sinabi. Napanganga ako at hindi makapaniwala sa narinig. Anong binayaran? Ako o yung kanta?
Wala nang nagawa si Sander nang tumango ako sa kanya. Mukhang naintindihan niya naman kaya pumayag na siya.
Hindi ako makatingin sa lalaki nang makarating kami sa gitna. Kung kanina pakiramdam ko ay malaya ako, ngayon ay ramdam ko na ang mapanuring tingin ng mga tao sa akin. Sigurado akong bukas ay pag-uusapan na ako ng mga kapitbahay namin.
"Ano nga palang pangalan mo?" tanong niya.
"Hope," maikli kong tugon. Inisip ko pang baguhin ang pangalan ko pero sinabi ko na ang totoo malalaman niya rin naman kaya't ang second name ko ang ibinigay ko sa kanya.
"Ang ganda mo! Ang ganda rin ng pangalan mo,"
"May boyfriend ako," inis kong sabi at matalim na tumingin sa kanya. Hindi ako makapaniwala kung gaano kalakas ang kanyang loob na sabihin sa akin ang mga iniisip niya.
"Kaya nga, sinabi ko lang naman na maganda ka, wala namang connect yun sa kung may boyfriend ka o wala," nangingiti pang sabi niya.
Naiinis ako sa ngiti niya pero hindi ko alam kung bakit biglang bumilis ang tibok ng puso ko.
"Sayang! Hihintayin ko na lang na maghiwalay kayo," lalong kumulo ang dugo ko sa sinabi niya.
Ano bang sinasabi ng lalaking 'to? Gusto ko nang matapos ang tugtog pero leche naman bakit ang tagal ng tatlong minuto? Hahanapin ko pa si Leila. Tumingin tingin ako sa paligid at baka mahagip ko ito pero si Sander ang nakita ko. Kahit medyo malayo ako sa kanya ay kita ko ang inis sa mukha niya
Inaamin kong hindi ko nagugustuhan kung gaano siya ka prangka ngunit hindi ko rin maiwasang maapektuhan sa kanyang mga salita. Iginala ko ang aking paningin sa paligid. Mas mabuti nang salubungin ang mga mapanghusgang mata sa paligid matakasan ko lang ang kanyang nakakatunaw na tingin. "Pwede ko bang makuha ang number mo?" Sikreto akong napapikit nang muli siyang magsalita. "Anong number?" Painosente kong tanong. Mas lalo akong nawala sa aking sarili dahil sa ngiti niya. Parang natutuwa pa siya sa pagpapanggap kong slow. "Cellphone number." "Wala," maikling tugon ko at umiwas muli ng tingin. "Grabe naman, ang damot. Ayaw mo lang ibigay eh." Bulong niya na hindi nakatakas sa aking pandinig. "Wala nga! Wala akong cellphone at kung meron man ay hindi ko pa rin ibibigay sayo." Tumaas na ang boses ko at hindi na naitago ang inis pero ang demonyo hindi man lang naapektuhan at nakangiti pa rin na parang natutuwa habang pinapan
Nang sumunod na araw ay umuwi si tatay, hindi pa rin nakakalabas si Tintin dahil nagtamo ito ng 3rd degree burn sa mukha at katawan."tay," tawag ko sa kanya, pero hindi niya ako pinansin.Akala ko ay masakit ang mga sampal at sabunot sa akin ni nanay at ng mga tiyahin at tiyuhin ko. Akala ko ay masakit na ang kanilang mga salita ngunit mas masakit pala ang hindi ka pansinin.Sa kanilang lahat si tatay lang ang hindi nanakit at nagsalita nang masakit sa akin. Akala ko ay okay lang pero mas masakit pala ang tratuhin kang ganito, parang hangin lang ako na hindi nararamdaman. Nakakadurog ng puso na halos hindi ako tinitingnan ni tatay.Nakatanaw lang ako sa kanya habang nilalagay niya ang uling sa sako. Gusto ko siyang tulungan pero hindi ko alam kung paano ko siya lalapitan, hindi
Sa pagkagat ng dilim ay baon ko ang lahat ng hinanakit at sama ng loob. Tulala akong nakaupo sa aking katre habang yakap-yakap ko ang aking mga tuhod. Nawalan ng halaga ang aking buhay simula ng mangyari ang aksidente. Galit silang lahat sa akin, tanggap ko iyon. Pero hindi ko matanggap na pinutulan na rin nila ako ng karapatan para sa sarili ko. Binuksan ko ang bintana sa tabi ng aking katre. Agad na bumungad sa akin ang malamyos na hangin na para bang may binubulong. Ang buhay ko ay para na ring kadiliman, kagaya nito ay wala akong makitang kinabukasan para sa akin. Hanggang kailan ako magiging ganito? Hanggang kailan ko pagsisisihan ang nangyari? Lord, hiniling kong parusahan mo ako para mapatawad nila ako pero bakit hindi nila matanggap ang pagkakamali ko? Hindi ko naman ginusto ang nangyari. Wala ako sa sarili nang dahan-dahan akong umapak sa sahig na semento. Ramdam ko ang gaspang nito sa aking yapak. Binuksan ko ang pintuan at agad akong sinalubong at niyakap ng lamig. Lalo
"Cha," tulala akong nakasandal sa bintana nang tinawag ako ni Rita. Tumabi silang dalawa ni Andra sa akin sa pag-upo. Pagbaling ko sa kanya ay iniabot niya ang mga notes niya sa akin. Nakausap ko si Maam Flores at ang iba ko pang subject teacher at bibigyan nila ako ng time para makapag review sa special test bukas. Sa hina ng utak ko ay sigurado akong hindi ko rin maipapasa iyon. Buti at nandito si Rita at binigyan ako ng pointers para daw di ako mahirapan. Kanina pagpasok ko pa lang sa gate ng school namin ay agad na nakatingin ang mga estudyante sa akin na para bang di kapani-paniwala na bumalik ulit ako sa pag-aaral. Mabuti na nga lang at nakuha ko ang loob ni nanay at pumayag pa siya sa akin. "Cha.. galinga mo ahh, para ma perfect mo ang exam,” pasaring ni Arnold sa akin. Gusto ko mang mag-pokus pero kung ganito ka-epal ang mga kaklase ko ay wala na talagang pag-asa. "Wag niyong isrtorbohin si Cha, seryoso pa naman yan,” dagdag pa ni Edison. Napapailing na lang ako. Walang m
Dire-diretso kong tinahak ang mapunong daan papunta sa amin. Malapit nang dumilim kaya mas binilisan ko ang lakad ko. Hindi dilim ang kinakatakutan ko kundi ang galit ni nanay at tatay sa akin. Bantay-sarado na nila ako dahil sa nangyari. Natigil ako sa aking paglalakad at napahiyaw nang may humablot sa akin papasok sa mapunong bahagi. Bigla akong binundol nang kaba ngunit agad ding napawi sa aking nakita. Nanlalaki ang mata ko nang harapin ako ni Sander. Ang akala ko ay masamang tao na ang humablot sa akin. Agad akong pumiglas sa kanyang hawak. Ramdam ko ang tusok ng mga mga maliliit na sanga at talahib sa aking balat. "Ano ba! Ba’t bigla-bigla ka na lang nanghihila? Nakakagulat ka naman akala ko kung sino na,” nandidilat ang mga mata kong nakatingin sa kanya habang nakahawak sa aking dibdib. Inis na inis ako dahil sa paghila niya sa akin. "Cha naman eh, huwag mo na kasi akong iwan.” Hindi na ako nagpumiglas nang hinawakan niya ako. Inaamin kong gusto ko ang pakiramdam ng kanyan
Minsang may mga bagay talagang kahit gusto mong ikwento ay kailangan mong sarilinin. Ang dahilan marahil ay hindi mo pa kaya o hindi pa ang tamang oras. Narinig ko ang pagtawag ni Andra. "Grabe naman kasi 'yang nanay mo, hindi naman kasi masama ang ginagawa mo," komento nito nang makahabol sa akin. Siguro nga para sa amin ay wala kaming ginagawang masama. Pero sa isang magulang na naghahangad lamang ng kabutihan para sa kanyang mga anak ay maling mali lalo na at ipinagbabawal pa nila ang pagboboyfriend naming magkakapatid. "Yang nanay mo kung makapaghigpit akala mo hindi nakaranas maglandi noong panahon niya." Nabigla ako sa tinuran ni Rita kaya't taka akong napatingin sa kanya. Naninibago akong makarinig ng ganitong komento galing sa kanya, nasanay akong lagi niyang naiintindihan ang opinyon ng iba at hindi siya nagkokomento ng hindi maganda. "Anong gusto niyo? Libre ko na kayo," tanong sa amin ni Andra pagkarating namin sa maliit na canteen ng school. Hindi ako sumagot kay An
Ilang segundo akong nakapikit. Tahimik na ang paligid at tanging ang ihip ng mahinahong hangin ang aking naririnig. Dahan-dahan kong pinahid ang butil ng luha sa aking pisngi. Hinugot ko ang aking hininga saka lumingon. Wala na siya sa kinatatayuan niya kanina. Hindi ko naramdaman ang kanyang pag-alis. Iniisip ko pa lang pero hindi ko kayang tuluyan na niya akong sukuan. Pilit kong iwinaksi sa isipan ang nangyari. Kailangan ko nang umuwi. Mabigat ang mga hakbang ko habang tinatahak ang daan pauwi sa amin. Dire-diretso akong naglakad nang may masalubong akong lalaking tumatakbo. Hindi ko agad napaghandaan iyon kaya nagkabanggan kaming dalawa. "Ahh!" Naibulalas ko dahil sa pagkabigla. Napangiwi ako sa sakit nang pareho kaming natumba. Gumulong kaming parehas at ramdam ko agad ang hapdi ng aking siko at paa. Iniinda ko pa ang sakit nang bumangon siya at pupung
Tulala akong naghahakot ng mga gamit namin papunta sa bahay namin. Mahigit isang buwan din kaming namalagi sa bahay ni tiya Marta. Mabuti na lang at naagapan na ni tatay na ayusin ang bahay namin kaya't ngayon ay babalik na ulit kami roon. Habang naglalakad ay hindi ko napansin ang malaking bato na nakaharang sa aking daanan kaya't napatid ako at nabitawan ko ang dala-dala kong karton. "Ang tanga mo talaga!" Napangiwi na lang ako sa paghila ni nanay sa aking buhok. Napatid na nga dinagdagan pa ang sakit. Tiningnan ko ang kuko kung natamaan buti na lamang at hindi natanggal. Kung hindi dahil sa lalaking iyon kahapon ay hindi sana ako ganitong tulala. Hindi k
Pinanuod ko kung paano pinaghalo nina Roberto at Edward ang inumin. Nangibabaw pa rin ang ingay ng kanilang mga baso at hiyawan sa kabila ng malakas na tugtog. Umangat ang aking paningin nang lumapit si Roberto at inabutan ako ng alak sa baso. Tatanggapin ko na sana iyon nang mapansin ko si Knee Yoz na nakatingin sa akin. “Sige na, birthday naman ni boss.” Nararamdaman ko pa rin ang kanyang tingin pero inabot ko na ang baso. “Cheers!” Itinaas ni Roberto at Edward ang kanilang mga baso sa gitna. Sumunod ang ibang lalaki pati si Denise kaya’t gumaya na rin ako. Natahimik ang lahat at napatingin kay Knee Yoz, nakatingin lang siya sa akin kaya’t napakurap ako ng ilang beses. Kung hindi ko pa siya kinunutan ng noo at senyasan ay hindi pa niya itinaas ang kanyang baso. Muli ay nabuhay ang kanilang hiyawan. Hanggang sa aking paglunok ay nakatitig yata siya sa akin pero pilit akong umiiwas para hindi ko mahuli ang kanyang mga tingin. Nagpatuloy lang sila sa k
Kabanata 28Ang sabi nila kapag nasalo mo ang bulaklak na inihagis ng bride ay ikaw ang susunod na ikakasal. Noong una ay hindi ako naniwala ngunit pinaniwala ako ni Knee Yoz. Sariwa pa sa aking isipan ang nakaraan na para bang kahapon lamang iyon nangyari.Dahil sa pagkasunog ng dati kong tinitirhan ay hinayaan niya akong tumira sa kanyang bahay. Sa kabila ng mga kamalasan ko sa buhay ay naisip kong itinadhana yata siyang maging life savior ko.Abala ako nang araw na iyon sa paglilinis ng buong bahay nang dumating si Denise. Dalawang linggong hindi ko siya nakita pagkatapos ng kanyang kasal at naintindihan ko namang kailangan niya ng time kasama ang asawa.“Ehh..I miss you!” kahit pawis na pawis ay tumitiling niyakap niya ako.“I miss you too! Ang blooming mo.” Natatawang puna ko sa kanya at inakay siya paupo.“Eh, ganun talaga siguro kapag bagong kasal. Alam mo na – totoo pala talaga ang kasabihang
Simpleng kasal lang ang idinaos nina Denise at Knee Yoz dahil wala naman silang kamag-anak. Dalawa lang ang ninang at apat lang ang kanyang at groomsmen at bridesmaid kasama na kami ni Knee Yoz. Habang naglalakad ako sa gitna papunta sa dulo pakiramdam ko ay ako ang ikakasal kahit na hindi naman. Kung naging mabuti kaya ang tadhana sa akin may pagkakataon kayang makasama ko si Sander at ikasal kami ng ganito kahit simple lang? Kahit walang mga magulang at kaibigan?Naramdaman kong hinawakan ni Knee Yoz ang aking kamay na nakakapit sa kanyang braso kaya't nilingon ko siya.“Next time ikaw naman ang ikakasal.” Marahan pa siyang tumawa kaya't itinuon ko ang atensiyon sa harapan hanggang sa makarating kami sa dulo at naghiwalay na rin.Sunulyap ulit ako sa kanya nang makaupo ako at muli ring umiwas nang makitang nakangisi pa rin siya sa akin. Hindi ko itatangging si Sander pa rin talaga ang iniisip ko hanggang ngayon pero hindi ko rin maitatanggi naapekt
Tanghali na nang magising ako. Nararamdaman ko na ang singaw ng init sa aking katawan. Bigla akong nanibago nang mapagtantong wala na pala ako sa maliit na silid na aking inuupahan.Nagmadali kong sinuklay ang buhok gamit ang daliri at nagtanggal ng muta. Bahagya ko ring kinagat ang aking tuyot na labi. Sa halip na si Knee Yoz ang aking makita ay si Denise ang aking namataan sa kusina pagbukas ko ng pinto kaya't natigilan ako roon. Napalingon siya sa akin.“Oh, gising ka na?” puna niya habang abala sa kanyang ginagawa. “Nagpaluto si Knee Yoz. Dito na lang daw kami kakain ni Edward para sabay-sabay na tayong apat,” nakangiting saad pa niya.Dahan-dahan akong lumapit sa kanya at pinagdiskitahan ang gulay na kanyang niluluto. “Bakit hindi mo ako ginising?”“Hayaan daw kitang matulog sabi ni Knee Yoz.” Natigil ako sa ginagawa at napatingin sa kanya. “Pagod ka dahil sa nangyari kagabi kaya okay lang.”
Madaling araw nang magising ako dahil sa pagsikip ng aking hininga. Agad akong bumangon para sana uminom ng tubig ngunit agad akong napaubo dahil sa usok na bumungad sa akin.“Sunog!!!” Dali-dali akong tumayo nang marinig ang sigaw sa labas at binuksan ang bintana.“Tulong..may sunog!!” Nagkakagulo sa baba at nagsisigawan ang mga tao. Nakita ko ang iilan na nagtatakbuhan habang may kanya-kanyang buhat.Nanlaki ang mga mata ko nang makitang umaapoy na ang bahay na kaharap ng aking tinutuluyan at unti-unti nang tumatawid papunta dito sa palapag na inuupahan ko.Tumulo ang aking luha habang hinahabol ang hininga dahil sa makapal na usok na bumabalot sa paligid. Ito na 'yon di ba? Ito na 'yong kamatayang matagal ko nang inaasam-asam. Mapait akong ngumiti. Kaya siguro hindi natuloy-tuloy ang pagpapakamatay ko noon dahil ito pala ang kamatayang nakatadhana para sa akin.Napatingin ako nang marinig ang kalampag sa aking pintuan na
Walang nagawa si Denise nang hinila ako ni Knee Yoz palabas. Agad itong pumara ng taxi at nauna akong pinapasok.“Knee Yoz ano ba? Hindi mo ba nakikitang nag-eenjoy kami?” reklamo ni Denise sa kanya.“Enjoy? Magpakalasing? Ganun ba?”Sumilip ako mula rito sa loob at pinagmasdan ang reaksiyon ni Knee Yoz. Mahinahon siya ngunit alam kong galit siya. Pero hindi ko alam kung anong dahilan.Bago pa sumagot si Denise sa kanya ay hinila niya na rin ito papasok. Bahagya akong umusog para makaupo si Denise sa aking tabi.Pumasok na rin si Knee Yoz sa harapan. Bumaling ito sa likuran at tumingin kay Denise.“Hindi mo ba alam na talamak ngayon ang pagkawala ng mga babae? Hindi mo ba naisip na may nag-aalala sayo?”“Tss,” usal ni Denise. Ilang segundo pa itong nakatingin sa aking kaibigan bago bumaling sa akin. Nagulat pa ako sa kanyang ginawa ngunit hindi ako nagpahalata. Umayos na rin siya ng upo
Maliwanag na ang paligid pero himalang naroon pa rin silang dalawa sa aking pwesto. Tawang tawa ako kay Edward na nambobola ng mga namimili. Matalim ang tingin ni Denise sa kanya at hindi pa rin namamansin.“Ate ano sa inyo? Dito na kayo bumili murang mura lang. Bibigyan ko pa kayo ng discount.” Pangungumbinsi niya sa babaeng dumaan. Hindi siya pinansin nito at lumipat sa ibang pwesto kaya't napailing na lang siya “Ayaw niyo edi ‘wag. Hmp, chossy pa kayo ang gwapo ko na nga,” Nagpigil ako ng ngiti nang tumigil siya dahil sa matalim na tingin ni Denise.“Hoy ate ano ba naman yang paninda niyo bulok.” Nagulat ako sa babaeng nasa harapan namin at dala-dala ang kalahating kilo ng talong na kanyang binili. “Tingnan niyo oh, ano pang papakinabangan namin diyan puro uod?” Bahagya akong napaiwas nang padabog niyang nilapag sa aming harapan ang mga talong na pinaghihiwa. Nagkalat pa sa sahig ang ibang kamatis at sibuyas dahi
Isang araw at kalahati ang naging biyahe namin. Bumungad sa akin ang naglalakihang mga gusali. Kaliwa't kanan ang mga tao at ang lahat ay abala. Malayo ito sa nakagisnan kong tahimik na pamumuhay sa bukid at pagtatanim lamang ang aming pinagkakaabalahan. Tahimik lang akong sumunod sa dalawang lalaking kasama ko. Pumasok kami sa isang carinderia na maraming tao. Umupo kami sa may bandang sulok. Tumingin tingin ako sa paligid at nakiramdam. Tumayo ang kasama ni Knee Yoz para umorder ng pagkain kaya’t naiwan kaming dalawa sa lamesa. Bigla ay nakaramdam ako ng pagkailang ngayon lang pumasok sa isip ko ang nangyari. Nang sinabi ko sa kanyang sasama ako ay hindi ako nag-alinlangan at hindi na rin siya nagtanong pa. Napabuntong-hininga ako, hindi na ako maaring umatras pa. Napakurap ako nang tumingin siya sa akin. "Anong balak mo?" ngayon ay kinabahan ako sa kanyang tanong. Hindi talaga ako nag-isip bago ako nagdesisyon. Saan ako pupunta? Magiging pulubi ba ako kaga
Isang araw at kalahati ang naging biyahe namin. Bumungad sa akin ang naglalakihang mga gusali. Kaliwa't kanan ang mga tao at ang lahat ay abala. Malayo ito sa nakagisnan kong tahimik na pamumuhay sa bukid na pagtatanim lamang ang aming pinagkakaabalahan.Tahimik lang akong sumunod sa dalawang lalaking kasama ko. Pumasok kami sa isang carinderia na maraming tao.Umupo kami sa may bandang sulok at naiwan kaming dalawa sa lamesa nang umalis ang kanyang kasama para mag-order ng pagkain. Nang sinabi ko sa kanyang sasama ako ay hindi ako nag-alinlangan at hindi na rin siya nagtanong pa."Anong balak mo?" Ngayon ay kinabahan ako sa kanyang tanong.Saan ako pupunta? Magigin