Alam kong mahal ko siya pero hindi sapat ang pagmamahal na iyon sa ginawa kong pagsisinungaling sa kanya. Nakipagsabwatan ako kay Simon upang gamitin ang kahinaan niya at 'yun ang pakikipagtalik."I won't do it. I'll never lie to you again, Rowan, let's get out of here." Hinawakan ko ang kamay niya. "For our child future, hon, let's start a new life." Kung sa paraan na ito mapagaan ko man lang ang loob niya. Maramdaman man lang niya na may kakampi siya, na kasama niya pa rin ako hanggang dulo."Promise me one thing, Helena, hindi mo sasabihin sa kahit na sino ang sinabi ko sa iyo. Hindi ka magtatanong sa ama ko o kahit na kay mama. Promise me..""Pero bakit? Dapat malaman nila na nag su-suffer ka dahil sa kasalanan ng iyong ama. Dapat malaman ni Nelia ang tungkol sa kondisyon mo...baka matulungan ka niya.""No. We will never do that. Hindi natin sasabihin sa kanila ang tungkol sa kondisyon ko." Paikot-ikot siya sa silid. "Once na malaman nila na m
Paalis na sana kami ni Rowan nang may marinig akong ungol–tila'y umiiyak siya. Sinundan ko ang boses kung saan nagmumula hanggang sa dalhin ako ng mga paa ko sa makipot na daan. Binuksan ko ang pinto na inaakala kong normal na silid pero agaw pansin ang mga baitang paibaba. Kung hindi ako nagkakamali isa itong underground–kaya pala pinagbawalan ako ni Rowan na pumunta rito dahil may tinatago sila.“Helena!” Sigaw ni Rowan, hindi ko siya pinansin bagkus naglakas loob na bumaba. Tanging ilaw na galing sa cellphone ko ang nagsisilbing liwanag. Hindi pa ako nakakatuntong sa pinakalapag nang may marinig akong mga yabag. Pinatay ko ang cellphone ko dahil sa kaba. Umupo ako sa pinakagilid ng hagdan sa gilid ng pader. “Hindi mo ba talaga kayang i-displina ang anak mo?” pamilyar ang boses na iyon. “Napakatigas ng ulo ng anak mo, Nelia!”“Hindi ko siya anak!” Totoo ngang andito ang nanay ni Rowan pero bakit? Anong ginagawa niya rito? Kaya pala h
Aaminin ko mali ang paraan na ginagawa ko para makaganti sa kanilang dalawa pero ito lang nag tanging paraan para gumaan ang loob ko. Sobrang sakit na makita ang asawa ko na may kinakamang babae at hindi maipagkakaila ang saya niya habang ginagawa iyon.Ako dapat ang babaeng nagpapasaya sa kama pero bakit hindi ko maibigay? Hindi ko magawang ibigay ang bagay na bubuo sa pagkalalaki niya.“Rowan, nakikiusap ako, maniwala ka naman sa akin. Wala akong ginagawang masama sa asawa mo, at sa mata ng Diyos malinis ang konsensiya ko.” Pinagpilitan pa rin ni Celine na nagsasabi siya ng totoo at ako naman ang nagsisinungaling.“Huwag mong idamay ang Diyos, Celine, alam niya kung gaano ka karuming babae.” Saad ko, habang nilalapitan ko siya para akong pinapatay, gusto ko siyang saktan.Nilipat ni Celine ang tingin niya sa akin nang matapos magsalita si Rowan.“Nagkamali ako, pinagsisisihan ko na ang ginawa kong kasalanan sayo, Helena, patawarin mo n
Parang masisiraan na ako ng ulo sa kakaisip kung saan nagpunta si Rowan. Kanina paggising ko wala na siya sa tabi ko–ang natatandaan ko magkasama kaming natulog kagabi.“Ma'am, Helena, gising na po pala kayo.” Nakangiting bati sa akin ni Selena.“Selena, ikaw ba iyan?” Kakababa ko lang galing sa pangalawang palapag nang salubungin ko siya ng yakap. “Ang tagal kitang hindi nakita.”“Teka, Helena, hindi ako makahinga.” Reklamo niya habang tumatawa. Humiwalay na ako sa pagkakayakap at baka kung ano pa ang magawa ko sa kanya. “Oh, bakit malungkot ka? May problema kaba?”“Hindi ko kasi makita si Rowan. Kanina ko pa siya tinatawagan pero un-attended ang number niya. Nag-aalala na ako sa kanya.”“Kailan mo ba siya huling nakita?” Inalalayan niya ako patungo sa dining area. “Ang daming pagkain, anong meron?”“Ah. Utos kasi ni sir Luciano na maghanda ng mga pagkain dahil may mahalaga siyang sasabihin. Mabalik nga tayo, kailan mo ba huling nakita si Rowan?”
Balak ko na sanang matulog nang biglang kumatok sa kwarto ko si tito Luciano. Wala na akong nagawa kundi ang makisalo sa hapagkainan. Mapupungay ang mga mata niya, bagsak ang balikat at maitim ang ilalim ng mata.“Tito, may sakit po ba kayo?” Tanong ko, nagpatuloy lang siya sa pagkain. Hindi ko alam kung anong problema niya pero sana naman sabihin niya sa'kin para matulungan ko siya. Nawawala na ang asawa niya ngayon naman si Rowan. Sa laki ng galit nila sa'kin baka ako pa ang mapagbintangan.“Nasaan si Rowan, Helena?” Tanong ni tito Luciano, tapos na siyang kumain. Kasabay namin kumain sina Selena, Celine at Simon.Sa paraan palang ng pananalita niya parang pinagdududahan na niya ako. Ayaw kong mag-isip ng kung ano-ano dahil kanina pa masakit ang ulo ko. “Hindi ko po alam tito.” Tipid na sagot ko, hindi ko na tinapos ang kinakain ko dahil wala talaga akong gana kumain. Nilagyan ni Simon ng tubig ang baso ko. “Kanina ko pa rin po siya h
Bukod sa sakit ng ulo na nararamdaman ko parang bigla nalang kumirot ang dibdib ko. Kilala ko si Simon hindi niya magagawang lokohin ako.“Naniniwala kapa rin ba sa kanya?” Tanong ni Celine. “Hindi mo ba napapansin magmula nang malaman mo na may relasyon kami ni Rowan, parati na siyang wala sa mansyon.”“Kung may problema kayo kay Simon pwede niyo naman sabihin sa kanya. Huwag niyo akong idamay sa kung ano man ang pina-plano niyong dalawa.” Matapang na pagkakasabi ko. Tatayo na sana ako nang hawakan ni Selena ang balikat ko kaya napaupo akong muli.Seryoso ang mga mukha nila nang tiningnan ko silang dalawa. Hindi sila nagsasalita taliwas sa nakikita ko sa kanilang mata.”Gusto ko lang ng maayos na buhay kasama si Rowan. Gusto ko lang na may kalakihan na tatay ang anak ko. Ayaw ko ng gulo. Kaya kung ano man ang problema niyo, nakikiusap ako sa inyo, huwag niyo na akong idamay pa.” Lakas loob akong tumayo at tinalikuran silang dalawa. Napatigil ako sa paglalakad nang may marinig akong
Nakakatuwa silang panoorin habang iniisip kung sino nga ba talaga ang tunay na kalaban nila. Wala naman akong balak na idamay sila sa plano ko sadyang napilitan lang ako para pagmukain silang mangmang.“Helena, may kinalaman kaba sa pagkawala ni Rowan?” Tanong ni Celine, magmula nang makita nila ang recording device hindi na sila mapakali. “Malapit ka kay Simon, impossible na wala kayong pina-planong dalawa.” Dagdag niya.Plano? Mm.“Wag mo nang ipagkaila, Helena, alam kong may kinalaman ka sa pagkawala ng mag-ina.” Pilit akong pinagbibintangan ni Celine sa pagkawala ng aking asawa at ni Nelia.“Kung may kinalaman ako sa pagkawala nila, sa tingin mo ba mananatili pa ako rito? No, Celine. I won't stay here just to show that I'm innocent. Mag-isip ka nga!”Matagal ko nang alam na may relasyon sila ni Rowan, na matagal na silang kinasal. Ngunit pilit nilang tinatago sa akin ang katotohanan sa isang bagay na hindi ko magagawang ibigay kay Luciano.Kaya mas pinili kong magpanggap na walang
“Patayin niyo nalang ako!” Garalgal ang boses ko. “Patayin mo nalang ako, Celine.” Pagmamakaawa ko. Lumuhod ako sa harapan niya. Nagmamakaawa na patayin nalang ako dahil hindi ko na alam kung kakayanin ko pang makita si Rowan at Simon na magpatayan.“Kailangan mong tapusin ang nasimulan mo, Helena, kailangan malaman ni Rowan ang tunay na pagkatao niya.” Saad ni Celine. “Sinubukan kong sabihin sa kanya ang totoo pero hindi siya naniwala sa akin. Sa'yo lang siya naniniwala at maniniwala.”“Nasaan si Rowan? Saan mo siya itinago?” Inalalayan niya akong tumayo. “Gusto ko siyang makita, Celine.”“Hindi ko na alam kung nasaan siya, Helena, pero malakas ang kutob ko na nasa ilalim siya ng tinatapakan natin.” Tumaas ang kilay ko sa sinabi ni Celine. Ngayon palang baka hindi na ako tumagal dahil sa mga nalalaman ko.“Kailangan nating makuha ang susi kay Simon.” ani Selena. “Nasa kanya ang susi patungo sa underground.” Sinangayunan siya ni Celine.“Gusto kong malaman kung anong kinalaman ko kay
Malaking bagay ang tulong na ginagawa sa akin ni Emerson. ‘Di ko rin alam kung paano ko siya nakontak basta nakita ko lang ang landline number ng bahay niya kay Simon. Gulong-gulo ang isip ko. Hindi ko alam kung paano ako magsisimula muli. Kung paano ko makakalimutan lahat ng nangyari. Kung sa tuwing ipipikit ko ang mga mata ko nakikita ko silang lahat. Para akong binabangungot.Hindi ko magawang tanggapin na wala na si Rowan, na wala na si Simon. Ang hirap. Ang hirap hirap na maiwan ng mag-isa. Parehas silang nangako sa akin. Ngunit parehas din nila akong iniwanan. Kasabay ng paglisan nila ang pagkawala ng batang nasa sinapupunan ko–ang anak namin ni Simon. ‘Yun na nga lang ang tanging magpapaalala sa akin sa kanya nawala pa.“Ano ba talaga ang totoong nangyari, Helena? Bakit nagpatayan sila Rowan at Simon?”Dapat ko bang sabihin na ako ang pinagmulan ng lahat? Na dahil sa'kin nagawa nilang magpatayan. Nagawang pumatay ng dalawang lalaking mahal ko sa buh
Two years later...“How is she?”“She's not okay. She's experiencing depression.”“Is there a cure? Can she make it”“I don't think so. There's no cure in depression. The only way para ma-realize niya na nag e-exist pa siya sa mundong ‘to is to make her feel that she's not alone. That you're with her.”“Paano ko magagawa iyon? Hindi ko siya makausap ng maayos. She's always out of her mind. Para siyang baliw. What if, ipa-rehab ko siya? Maybe, it works.”“Mas lumala lang ang kondisyon niya nu'ng pina-rehab mo siya. Siguro, isama mo nalang siya sa bahay mo.”“No. No way! I won't allow her sa buhay ko. She might bring bad luck to me.”“Pero ikaw nalang ang natatanging pag-asa niya. Baka kapag pinakita mo na may pakialam sa kanya bumalik ang dati niyang sigla.”“No. That will never happen. I won't allow a murderer in my house. Never. I'll leave her sa bahay ampunan o ipa-rehab ko nalang ulit siya.”“Bro, you should understand her situation. Aba, g
Mabilis na kumabog ang puso ko sa gustong mangyari ni Selena. Hindi ko gusto ang paraan ng pagtitig niya sa akin at pati na rin kay Simon. Hindi pwedeng maiwan siya rito. Hindi pwedeng hindi kami magkasama. “Ano, Helena? Gusto mong makita si Rowan, diba? Hawak mo na ang susi pero iiwan mo sa'kin si Simon.”Bumalik sa pagkakaupo si Selena na nakadikwatro pa. Ibang tao na ang kaharap ko ngayon. Parang bigla nalang nagbago ang paniniwala ko na may deperensiya siya sa pag-iisip.“Kung ayaw mo, edi akin na ang susi at kalimutan mo na rin si Rowan.” Binalingan ko ng tingin si Simon. Tahimik pa rin siya hanggang ngayon. Hinihintay ko ang sasabihin niya. Kinakabahan ako na baka may gawing hindi maganda si Selena sa kanya.“Buntis ako, Selena, kailangan ko si Simon sa tabi ko. Kailangan ko siya.”“Alam kong buntis ka, Helena, kaya nga maiiwan sa'kin si Simon.”“Hindi pwede ang sinasabi mo, Selena, kailangan ko siya sa tabi ko. Wala namang dahilan para maiwan siya rito kasama ka.”“Baka nakak
Wala na akong pakialam kung makita kong buhay o patay si Rowan. Ang gusto kong malaman ay kung saan siya dinala ni Selena. Gusto kong malaman kung ano ang kalagayan niya ngayon. Kaninang umaga pagkagising ko dumiretso agad ako sa kuwarto ni Selena upang tanungin siya sa kinaroroonan ni Rowan. Wala siyang maisagot sa akin. Pilit niyang tinatanggi na wala siyang kinalaman sa pagkawala ng aking asawa.Ilang beses ko rin na kinumbinsi si Simon na pilitin si Selena upang ibigay ang susi patungo sa underground. Ngunit, sa tuwing pumapasok siya sa kuwarto baril ang sumasalubong sa kanya.Hindi ko alam kung bakit may hawak na baril si Selena. Natitiyak kong kinuha niya ‘yon sa gamit ni Luciano. Inamin sa akin ni Simon na nagmamay-ari ng iba't ibang klaseng baril si Luciano. Nagulantang ako na aminin niyang si Luciano ay kasapi sa isang sindikato. Ngayon ko lang napagtanto na ang kompanya na pinamamahalaan nila ay hindi basta-basta na kompanya. Kundi may
Biglang naghina ang buong katawan ko. Mabuti nalang at nasalo ako ni Simon. Inalalayan niya akong umakyat sa itaas. Pagkarating namin sa kwarto, napansin niya ang dugo sa binti ko. Hinayaan ko siyang gamutin iyon at palitan ang damit ko. Wala talaga akong lakas na kumilos. Ilang minuto na rin akong tulala. Naririnig ko siyang nagsasalita pero wala akong maintindihan.“Mahal, matulog kana.” Hinihimas niya ang buhok ko. “Matulog kana muna. Kalimutan mo muna ang nangyari ngayong araw.”Malabo ata na makalimutan ko ang nangyari ngayong araw. Malabo na makalimutan ko lahat nang nangyari sa loob ng mansyon na ‘to. Para na akong mababaliw sa dami ng mga nangyayari. Hindi ko ginusto ang buhay na ganito. Hindi ko hiniling na magkaroon ng ganitong kagulo na buhay. Paulit-ulit kong hihilingin na magkaroon ako ng masaya at buo na pamilya. Paulit-ulit ko ring kumbinsihin ang sarili ko na kalimutan na ang lahat sa lalong madaling panahon.Gusto ko na
Papalit palit ang tingin ko kina Celine, Simon at Selena. Natitiyak kong may tinatago silang tatlo sa akin at gusto kong malaman kung ano ang pina-plano nila para sirain ako.“Tumigil kana, Celine! Tigilan mo na ang pagsisinungaling mo lalo na kay Helena. Mahiya ka naman.” Giit ni Selena.Nanatiling nakatayo Si Celine–katabi niya si Selena at nasa tabi ko naman si Simon. “Bakit hindi ikaw ang tumigil, Selena? Bakit hindi mo aminin sa kanya na magkapatid kayong dalawa? For sure walang alam si Helena sa bagay na iyon dahil tinakwil siya ng sarili niyang ina.”Parang hindi nag si-sink in sa utak ko lahat ng mga sinasabi nila. Wala akong maintindihan. Nahihirapan na rin akong huminga.“Wag kang gumawa ng kwento, Celine. Sa ating dalawa alam mong ikaw ang may masamang motibo sa kanya.” Patuloy parin nagbabangayan ang dalawa habang kami ni Simon tahimik lang na nakikinig sa kanila. Katulad ko hindi rin makapagsalita si Simon –hula ko
Sa kalagitnaan nang pag-uusap naming dalawa paunti-unti ko siyang naiintindihan. Marahil malaki ang kasalanan na nagawa ng mga magulang ko sa magulang niya kaya ganoon na lamang siya kapursigido na maghiganti.“Pero gusto ko lang sabihin na tunay ang pagmamahal ko sa'yo at handa akong patunayan ang sarili ko ano mang oras.”Higit dalawang oras na siyang nagmamaneho at pansin ko ring iniinda niya 'yung sakit ng kanyang ulo dahil sa pagpalo ko sa kanya. Ini-insist ko na ako nalang ang mag drive pero hindi siya nakikinig sa akin. “Gustuhin ko man na makilala kapa pero hindi na ako sigurado kung totoo ba o kasinungalingan ang sasabihin mo sa akin.” Malamya kong sagot.Andoon pa rin ‘yung doubt na nararamdaman ko. Kahit na gaano ko pa siya kagusto na makilala, kung may pumipigil sa akin na gawin iyon wala ring kwenta. Bukod sa hindi ko na kilala ang mga taong nasa paligid ko, mas higit na naguguluhan na ako sa aking sarili. Naguguluhan na ako sa mga desisyon na ginagawa ko. Na para bang
Nanginginig ang kamay ng aking ina sa isang pamilyar na boses. Magkahalo ang kaba at takot na nararamdaman ko gayundin ang matandang babae na tila'y hindi makapaniwala sa kanyang nakita.Inalalayan kong makatayo si Ina ngunit pawang nanlalambot na ang magkabilang tuhod niya. Mabuti nalang agad ko siyang nahawakan at nailayo sa papalapit na si Simon.“Si-mon, anong ginagawa mo rito?” Pinatili ko ang matapang na tono upang hindi niya mahalata ang takot na nararamdaman ko. Ngayon pang alam ko na ang totoo, alam ko na kung ano ang totoong pagkatao niya. Na nagsisinungaling lang siya sa akin kagaya ng pagkakasabi ni Celine at Selena.“Anong ginagawa ko rito? Ikaw anong ginagawa mo rito sa liblib na lugar na 'to?” Seryoso ang boses niya nang ibalik niya ang tanong sa akin. “Oh. Buhay pa pala ang nanay mo, Helena, bakit hindi mo sinabi sa akin agad para naman pormal ko siyang niligawan.”Pinaatras ako ni Ina at siya ang humarap kay Simon–blangk
Kung pwede ko lang ibalik ang lahat sa dati baka posible pang magkaroon ako ng masayang buhay. Kung hindi lang pinatay ni Luciano ang aking ama, baka may chance pa kami ni Rowan na mamuhay ng matiwasay.“Bakit ngayon ka lang dumalaw?”Nakangiti ko siyang tinitigan. Inakap ko siya patalikod at inayos ang kanyang buhok.. Ilang taon din kaming nagkawalay. Ilang taon kong tiniis ang pangungulila sa aking ina. “Ginawa ko ang pinag-uutos mo sa akin, ina, patay na sina Luciano at Nelia.”Maaga akong umalis ng mansyon. Inakala kong hindi na ako makakalabas ng buhay dahil sa planong pagpatay sa akin ni Celine. Pero nagkamali ako, inunahan na siya ni Selena. Pinainom niya ng pills ang babaeng iyon kaya ako nakalabas. 'Di ko na rin naabutan na gising si Simon kaya hindi na ako nag abala pa na ipaalam sa kanya ang distinasyon ko. Baka maging mahirap sa akin na lisanin ang lugar na iyon.“Pinatay mo ba sila?” Abala sa pananahi ang aking ina. Ni hindi niya nga