โรงพยาบาล Nตึก ตึก ตึกเมื่อลงจากรถนับดาวก็วิ่งตรงไปที่ตึกผู้ป่วย VIP ทันทีด้วยความร้อนใจ เพราะไม่รู้ว่าตอนนี้พี่เก้าทัพของเธอจะฟื้นขึ้นมาหรือยัง อีกทั้งลูกชายตัวน้อยของเธอจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่อาจรู้ได้เลยตุ้บในใจนึกกังวลไปหมดจนทำให้นับดาวไม่ทันระวังวิ่งสะดุดขาตัวเองล้มลงหัวเข่ากระแทกกับพื้นอย่างแรงจนเข่าแตกเลือดซิบ จินที่ตามมารีบเข้ามาพยุงนับดาวให้ลุกขึ้นด้วยความเป็นห่วงทันที“เดินไหวไหมครับคุณนับดาว”จินถามนับดาวที่ทำสีหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวดก่อนที่นับดาวจะพยักหน้ารับถึงแม้จะรู้สึกเจ็บที่หัวเข่ามากแค่ไหน แต่เธอก็ยังเดินไหว ก่อนที่นับดาวจะค่อย ๆ ออกเดินไปช้า ๆ โดยที่มีจินช่วยประคองจนกระทั่งเดินมาจนถึงหน้าห้องผู้ป่วยที่มีชื่อของเก้าทัพติดเอาไว้นับดาวค่อย ๆ เปิดประตูเข้ามาช้า ๆ น้ำเสียงที่สดใสร่าเริงของลูกชายตัวน้อยทำเอานับดาวถึงกับยิ้มออกมาด้วยหัวใจที่พองโตเมื่อในวันนี้ลูกชายของเธอยอมเรียกพี่เก้าทัพว่าพ่อแล้ว“พ่อค้าบ พี่ทัพป้อน” มือเล็กหยิบแอปเปิลที่ปอกเรียบร้อยแล้วจ่อไปที่ปากของบิดาที่อ้าปากรับด้วยรอยยิ้ม เด็กน้อยยิ้มกว้างจนตาหยีที่บิดากินแอปเปิลที่ตัวเองป้อนจนหมด“อร่อยไหมค้าบ
“กำหนดถอดเข็มน้ำเกลือออกคือวันพรุ่งนี้ไม่ใช่หรือไง จะรีบถอดไปไหน”วายุมองหน้าน้องเมียที่ส่งยิ้มแป้นจนตาหยีมาให้เขาเมื่อเขามาตรวจดูอาการแล้วเก้าทัพร้องขอให้เขาถอดเข็มน้ำเกลือออกทั้ง ๆ ที่ยังไม่ถึงเวลา แต่เก้าทัพกลับบอกเขาว่าอาการดีขึ้นมากแล้วไม่ต้องการน้ำเกลือ เขาจึงจำใจถอดออกให้ตามคำร้องขอ เพราะอาการของเก้าทัพก็ดีขึ้นตามลำดับมากจริง ๆ อาจจะเป็นเพราะว่าได้กำลังใจที่ดีจากครอบครัวและอายุยังน้อยเลยทำให้เก้าทัพฟื้นตัวไว“ผมหายดีแล้วนะครับพี่เขย อยากใช้มือสะดวก ๆ บ้างจะได้หยิบจับอะไรได้ถนัดมือหน่อย มีเข็มเสียบคามือไว้ทำอะไรไม่ค่อยสะดวก”เก้าทัพตอบวายุยิ้ม ๆ แต่คนรู้ทันมีหรือจะดูไม่ออกว่าจุดประสงค์ของน้องเมียที่อยู่ในวัยกำลังหนุ่มกำลังแน่นหมายถึงอะไรที่จับสะดวก หึหึ นอนป่วยหลายวันคงเบื่อน่าดู วันนี้เลยไล่ลูกชายไปอยู่กับปู่เพื่อจับเมียกินสินะร้ายไม่เบาเลยนะเจ้าเด็กแสบ วายุคิดอยู่ในใจก่อนที่จะยิ้มออกมาเล็กน้อยแล้วส่ายหน้าไปมาช้า ๆ“ก็อย่าจับแรงนักล่ะเดี๋ยวจะช้ำเอาได้” วายุพูดทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องตามด้วยนางพยาบาลที่ส่งยิ้มให้เก้าทัพด้วยความเอ็นดูก่อนที่จะรีบเดินตามคุณหมอออกไป
ในที่สุดเก้าทัพก็ได้ออกจากโรงพยาบาลมาพักฟื้นที่บ้านซึ่งเขาก็ไม่ได้พักอยู่นิ่ง ๆ ตามที่วายุสั่ง แต่กลับดูแลลูกชายตัวน้อยที่ทำตัวน่ารักกับเขาเสียจนพ่อแบบเขาหลงลูกชายจนโงหัวไม่ขึ้นหลงกว่าเมียก็ลูกนี่แหละครับทุกคนพี่ทัพของพ่อเก้าน่ารักมากตั้งแต่ที่เกิดอุบัติเหตุกองทัพก็คอยอ้อนคอยตามติดบิดาในทุก ๆ วัน ยกเว้นเวลาเข้านอนที่เด็กน้อยยอมเชื่อฟังบิดาด้วยการนอนที่ห้องของตัวเองไม่มานอนแทรกตรงกลางระหว่างบิดากับมารดา“อร่อยไหมครับพี่ทัพกับข้าวฝีมือของพ่อ”เช้าวันนี้เก้าทัพตื่นแต่เช้ามาเตรียมมื้อเช้าให้เมียตัวน้อยที่เมื่อคืนถูกเขาจัดหนักจนสลบคาอกกับลูกชายแสนซนที่เล่นซนไม่ยอมนอนทั้งคืนอย่างมีความสุขก่อนที่จะถามลูกชายที่กำลังเคี้ยวข้าวด้วยความเอร็ดอร่อย ไม่ว่าจะกี่เมนูที่เขาทำให้กองทัพกินลูกชายของเขามักกินหมดทุกครั้งไปโดยที่ไม่เคยติหรือตำหนิว่าไม่อร่อยเลยสักครั้ง“อร่อยมาก ๆ ค้าบ พ่อเก้าของพี่ทัพทำกับข้าวอร่อยที่สุดเลย”คำชมของลูกชายทำเอาหัวใจของคนเป็นพ่อพองโตอย่างมีความสุขส่วนนับดาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ถึงกับยิ้มออกมากับความน่ารักของลูกชายที่ขยันอ้อนพ่อบ่อยมากตั้งแต่ที่มีเหตุการณ์ที่ทำให้เก้าทัพเจ็บหน
หลังจากที่เก้าทัพหายดีจนร่างกายแข็งแรงแล้วงานก็เข้าทันที เพราะแบรนด์นาฬิกาของพี่ฟ้าต้องการให้เก้าทัพไปถ่ายโฆษณาเปิดตัวคอลเลกชันใหม่ให้อีกครั้ง ซึ่งเก้าทัพปฏิเสธทันที เพราะเขาไม่ชอบงานแบบนี้อยู่แล้ว แต่พอร์ชกลับมาคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนเขาถึงที่บ้าน มันทำให้เขาอดที่จะรู้สึกเห็นใจเพื่อนไม่ได้ จนในที่สุดเขาก็กลับเข้าไปในวงการหน้ากล้องอีกครั้งทำให้วันหยุดสุดสัปดาห์เขาไม่มีเวลาดูแลกองทัพ นับดาวจึงต้องพาลูกชายไปฝากคุณปู่ให้ช่วยดูแลหนึ่งวัน เพราะเธอเองก็มีกิจกรรมที่มหาวิทยาลัยเช่นกัน“นับรบกวนคุณพ่อด้วยนะคะ พอดีคุณแม่ปรานีท่านป่วยนับเลยไม่กล้าไปรบกวนท่านน่ะค่ะ”นับดาวบอกกฤษฎิ์ที่อุ้มเด็กชายกองทัพอยู่ในอ้อมแขนด้วยสีหน้าที่เกรงใจ เพราะวันนี้เธอมีกิจกรรมที่มหาวิทยาลัยส่วนพี่เก้าทัพก็มีงานถ่ายแบบโฆษณาของพี่พอร์ช เด็กชายกองทัพจึงไม่มีคนดูแล ครั้นจะทิ้งไว้กับบรรดาพี่เลี้ยงที่บ้านก็กลัวจะงอแงจนทุกคนเอาไม่อยู่ซึ่งสุดท้ายแล้วเก้าทัพก็ให้นับดาวพาลูกมาส่งให้คุณปู่ที่ดูแล้วว่ากองทัพมักเกรงใจและไม่ค่อยดื้อเท่าไรเวลาที่อยู่กับปู่“ไม่เป็นไรพ่อว่าง ช่วงนี้งานไม่เยอะไม่ค่อยได้ตรวจคนไข้สักเท่าไร ได้แต่นั่งทำงาน
หลังจากที่ได้ชิมบราวนี่รสเลิศของป้าแก้มใสเข้าไปความดื้อของกองทัพก็ลดลงในระดับหนึ่ง เวลาที่เผชิญหน้ากับป้าแก้มใสเด็กน้อยมักจะตีหน้าซื่อตาใสพยายามทำตัวสงบเสงี่ยมไม่ดื้อไม่ซน เพื่อที่จะได้ไม่ต้องโดนทำโทษโดยการชิมฝีมือทำอาหารหรือขนมหวานของป้าแก้มที่นับวันฝีมือก็เริ่มออกทะเลไปเรื่อย โดยที่ไม่ได้พัฒนาขึ้นเลย ไม่เหมือนฝีมือของพ่อเก้าที่อร่อยเสียจนเด็กน้อยติดใจและร้องขอให้บิดาทำมื้อเช้าให้ทานทุกวัน“ทำไมเก้าต้องไปด้วย พ่อก็รู้นี่ว่าเก้าไม่ชอบออกงานสังคม”เก้าทัพบอกบิดาเมื่อวันนี้บิดาเรียกเขามาพบที่โรงพยาบาลหลังจากที่เขาไปรับลูกชายตัวน้อยเขาก็ตรงมาที่โรงพยาบาลเลยทันที เพราะคิดว่าบิดามีเรื่องด่วน แต่ที่ไหนได้บิดามอบหมายให้เขาไปออกงานสังคมแทนซึ่งเขาปฏิเสธแทบจะทันทีปกติแล้วเขาไม่เคยปรากฏตัวในงานสังคมที่ไหนมาก่อน แม้กระทั่งงานเปิดตัวนาฬิกาคอลเลกชันใหม่ล่าสุดที่พี่ฟ้ามาขอร้องให้เขาไปร่วมงานเขายังไม่ไปเลย เพราะเขาไม่ชอบงานเลี้ยงอะไรแบบนี้อยู่แล้วถึงแม้เขาจะเป็นนายแบบให้กับแบรนด์นาฬิกาชื่อดังแต่เขาก็ปฏิเสธงานโฆษณาหรือถ่ายแบบที่แบรนด์ต่าง ๆ พากันติดต่อเขามามากมายหลังจากที่โฆษณาโปรโมตนาฬิกาถูกปล่อยออ
“นับกลับไปนั่งรอที่โต๊ะก่อนนะครับเดี๋ยวพี่จัดการลูกเอง”เก้าทัพหันมาบอกนับดาวที่พยักหน้ารับพร้อมกับส่งยิ้มกว้างอย่างต้องการให้กำลังใจ เพราะความดื้อของลูกชายในตอนนี้เล่นเอาเธอเองก็แทบลมจับ เพราะของที่กองทัพอยากได้คือชุดเครื่องเพชรราคาแพงทีเดียวถ้าต้องประมูลเพื่อให้ได้มา อีกอย่างเครื่องเพชรชุดนี้คือชุดสุดท้ายเสียด้วยราคาต้องสูงมากอย่างแน่นอนเก้าทัพเดินอย่างเร่งรีบไปที่หน้าเวทีเพื่อไปรับลูกชายกลับมานั่งที่โต๊ะซึ่งตอนนี้ลูกชายตัวแสบกำลังยืนจับมือพี่สาวคนสวยอยู่บนเวทีดวงตากลมโตเงยหน้าขึ้นมองดาราสาวชื่อดังที่มารับเชิญเดินแบบเครื่องเพชรในวันนี้ด้วยดวงตาทอเป็นประกายสุกสกาวด้วยความชื่นชอบในความสวยของพี่สาว“พี่ทัพครับพ่อมารับกลับโต๊ะครับ”เก้าทัพยื่นสองแขนไปตรงหน้าลูกชายตัวน้อยใบหน้าหล่อเหลาพยักหน้าเรียกลูกชายที่ส่ายหน้าดิกทันทีเมื่อผู้เป็นบิดาเดินมารับตนถึงหน้าเวที ส่วนเก้าทัพเมื่อเห็นแบบนั้นก็พยายามส่งสายตาอ้อนวอนลูกชายสุดฤทธิ์ เพราะตอนนี้คนทั้งงานต่างให้ความสนใจสองพ่อลูกรวมถึงพริมาดาดาราสาวสวยชื่อดังที่ยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูเด็กชายตัวน้อยที่จับมือเธอแน่นไม่ยอมปล่อย“สงสัยคุณน้องคงอยากได้เ
เมื่อทั้งสามคนพ่อแม่ลูกกลับมาถึงบ้านก็พบว่าปู่มานั่งรออยู่แล้ว กฤษฎิ์ยิ้มน้อย ๆ ให้หลานชายที่จับมือมารดาเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อยพร้อมกับมองบิดากับปู่อย่างจับผิด เพราะว่านี่ก็ดึกแล้ว แล้วปู่มาทำอะไรที่นี่กันนะ ดวงตากลมโตจ้องผู้เป็นปู่เขม็งก่อนที่กฤษฎิ์จะเผยรอยยิ้มที่แลดูไม่น่าไว้วางใจสักเท่าไรในสายตาของกองทัพ“พ่อมานานหรือยังครับ” เก้าทัพถามบิดาในขณะที่นับดาวยกมือไหว้กฤษฎิ์อย่างนอบน้อม ว่าที่พ่อสามีพยักหน้ารับไหว้และทั้งสามคนก็เดินไปนั่งลงตรงข้ามกับกฤษฎิ์ที่จ้องมายังเด็กชายตัวน้อยที่มองปู่อย่างระแวง“คิดถึงหลานน่ะก็เลยว่าจะมารับไปนอนด้วยที่บ้านสักหน่อย”กองทัพสะดุ้งน้อย ๆ เมื่อได้ยินปู่พูดแบบนั้นในขณะที่เก้าทัพกระตุกยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจที่บิดาให้ความร่วมมือดีมากในการที่จะมาพาลูกชายตัวแสบไปเลี้ยงดูปูเสื่อและชิมขนมชิมอาหารเลิศรสของพี่แก้มใสเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์“ไม่เอาค้าบ พี่ทัพไม่ไป พี่ทัพจะอยู่กับพ่อกับแม่ พี่ทัพไม่ไปกับปู่ค้าบ”กองทัพรีบพูดขึ้นมาทันทีอย่างต้องการประกาศชัดเจนว่าอย่างไรแล้วเด็กน้อยก็จะไม่ไปกับปู่ก่อนที่กฤษฎิ์จะเผยรอยยิ้มที่แสนเจ้าเล่ห์มากกว่าเดิมออกมา พร้อมกับพยักหน้า
เช้าวันต่อมาเก้าทัพตื่นแต่เช้าเพื่อมาทำมื้อเช้าให้นับดาวทานอย่างต้องการเอาใจเมีย เพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปเช้าวันใหม่ อีกทั้งวันนี้นับดาวมีเรียนสิบโมงเช้าเก้าทัพเลยฝืนความง่วงตื่นมาทำอาหารเช้าและขนมหวานให้นับดาว เพราะนับดาวชอบกินขนมหวานมาก วันนี้เขาก็เลยทำขนมไทยหายากอย่างอินทนิลมะพร้าวอ่อนเพื่อเติมน้ำตาลให้นับดาวหลังจากที่ถูกเขาสูบแรงจนสลบคาอก“ทำเมนูอะไรคะเช้านี้หอมจัง หอมไปถึงข้างนอกเลย”น้ำเสียงหวานบอกเก้าทัพก่อนที่นับดาวจะเดินเข้ามากอดเอวเก้าทัพเอาไว้หลวม ๆ เก้าทัพเมื่อโดนสวมกอดจากทางด้านหลังก็หันมาจูบปากนุ่ม ๆ ของเมียรักอย่างอ่อนโยน ก่อนที่จะตักขนมหวานใส่ถ้วยเล็กสองถ้วยนับดาวที่เห็นอย่างนั้นถึงกับตาโตด้วยความดีใจ เพราะเมนูขนมอินทนิลมะพร้าวอ่อนคือหนึ่งในเมนูที่เธอชอบทานมาก“น่ากินจังเลยค่ะ นี่อย่าบอกนะคะว่าตื่นแต่เช้ามาทำกับข้าวกับขนมหวานให้นับทาน”นับดาวยิ้มหวานพร้อมกับแซวเก้าทัพยิ้ม ๆ ก่อนที่เก้าทัพจะหันกลับมาโอบเอวนับดาวเอาไว้หลวม ๆ พร้อมกับพยักหน้ารับทำเอารอยยิ้มของนับดาวกว้างมากขึ้นกว่าเดิมจนตาหยีที่วันนี้เก้าทัพน่ารักกับเธออีกแล้ว ตั้งแต่ที่เธอมาอยู่กับเขาไม่เคยมี