LOGINShare
KABANATA 23
Last Updated:
2021-12-10 09:15:09Tinignan ko ang paligid. Kakaunti lamang ang tao. Good.
"Wait here."
Bumalik ako sa loob ng City's Library at kinagat ang labi. Dumeritso ako sa counter at ngumiti ng kaunti nang makasalubong ang mata ni Paolo.
"You're back. So fast. Wow." He awkwardly laughed. "Gano'n na ba ako ka pangit at ayaw mong mag date tayong dalawa-"
Mabilis akong umiling. "No! No. You're not...ugly."
"Is that so? I'll just say then na ayaw mo lang talagang magka utang sa gwapo-"
"Ah..." Umiwas ako ng tingin. "Hindi pa ako nakaka-alis."
"Oh." T
Related chapters
Labyrinth of Liberty KABANATA 24
"Where did you get this?" He took a sip. "This is not coffee." "If you don't want to be dead, don't complain and drink what's just available." Mariin niya akong tinitigan habang iniinom ang tea na hawak. May humawak sa aking balikat. I turned and saw that it was Rex, another driver na ginagamit lamang para sa mga emergency cases. "Kailangan na nating mag madali. Nalaman ni Gregore na wala ka sa Mansion." Ibinigay nito sa akin ang isang backpack. "Kailangan mo na magbihis sa lalong madaling panahon. Pinapasabi'to ni Harold- “ Nanlaki ang mga mata niya ng napatingin sa akin likod. “S-Señorito! Señorito!" Mabilis niya akong binalingan at gumawa ng pagyuko sa lalaki na walang pake.
Last Updated : 2021-12-11Labyrinth of Liberty KABANATA 25
Naligtas ako mula sa galit ni Reu, ngunit hindi ako nakaligtas kay Mr. Fernan.One day without me and Gregore already wasted nearly 18 million of her money on her bank account. At hindi kailanman naging problema ang pera sa kanila."You are not properly doing your job! Where were you? I trusted you, but where were you?! I need a quality servant who doesn't slack off in her work. I don't need garbage, Ambray. You know what I do to my garbage. You know it too well."Dumadagundong ang boses niya sa likod ng telepono. Nanatili akong tahimik, matamang nakikinig sa sermon niya. Tinatago sa seryosong mukha ang nararamdamang kaba.Maloloko mo ang iba, gano’n ang iyong sarili.
Last Updated : 2021-12-13Labyrinth of Liberty KABANATA 26
"Please put your things here in front, including your phones." Saad ng Proctor.Tumayo ako tulad ng aking mga kaklase at sinunod ang utos. Bago kami pabalikin sa aming mga silya, the instructor inspected our tables. Nang na siguradong malinis ang lahat, at bago nila pinabalik ang mga estudyante, binibigyan nila ito ng sariling kagamitan sa pagsusulit, sinisigurado ng walang posibleng daan para mandaya.At nang oras ko na, agad akong umiling sa instructor. "A ballpen will do."Tumaas ang kilay niya. "You won't need this? You sure?" Inilahad niyang muli ang isang pencil case na naglalaman ng pencil, eraser, and sharpener. Mayroon ding pambora sa ink ng ballpen. "You know the teachers won't accept a test paper that isn't tidy and clean."
Last Updated : 2021-12-14Labyrinth of Liberty KABANATA 27
Nag tapos ang araw ng pagsusulit, at ang inaabangan ng lahat ay opisyal nang nag simula: ang intramurals."What did you do again?"Ang matalim na mata agad ni Gregore ang sumalubong sa akin pagkatapos kong buksang ang kanyang pintuan."Hindi ka ba napapagod magalit, Gregore?" Seryoso kong tanong sa kanya, inaabot ang gatas na iinumin niya. "Dahil ako ang napapagod sa sitwasyon mo."Suplada niyang iniwas ang sarili sa akin, ayaw tanggapin ang inumin. Bumuntong hininga ako at inilapag ito sa kanyang gilid. Sa halip na suyuin, ginawa ko ang parati kong ginagawa at inasikaso ang susuotin niya sa araw na ito.Ayaw pilitin kong hindi naman
Last Updated : 2021-12-15Labyrinth of Liberty KABANATA 28
Malamig akong tinitigan ni Regine nang pinakita ko sa facilitator ang aking id. Hindi ko siya pinansin at umupo sa upuan na para sa akin. Nilibot ko ang tingin sa buong paligid at tinago ang pagkakagulat dahil puno ang mga upuan ng auditorium."K-Kasali ka, Ery?" Nanlaki ang mata ng babaeng katabi ko. Seryoso ko lang siyang tinignan. Ang mga taong nakapwesto malapit sa amin ay napatingin din sa akin na tila lahat sila ay hindi makapaniwala na nandito ako katabi nila."There's no way anymore...""Alam na natin kung anong kahinatnan nito, kung ganoon.""Did you know the word, "quiet"? Have proper decorum, please. This is not a dirty market." Malamig na boses ang narinig mula sa unahan namin. Si Regine.
Last Updated : 2021-12-15Labyrinth of Liberty KABANATA 29
“Text Gregore you’ll be late.”I looked at him through the rear-view mirror. “I cannot do that, young master.”His eyes narrowed and he tsk-ed.“It’s raining hard. There's heavy traffic. We're stock.” He said it, as a matter of fact.Matagal kaming nag titigan bago ako nagpasyang palabasin ang phone at sundin ang sinabi niya.Sakto namang pinadalhan niya ako ng mensahe. Bumuntong hininga ako.From: Young master (na dating Irish’s ngunit pinalitan ko naman)Where do you want to eat our lunch? Which restaur
Last Updated : 2021-12-19Labyrinth of Liberty KABANATA 30
“You’re late!”Tahimik kong inilapag ang paper bag sa kanyang hita, naglalaman lang naman ng binili ko sa pinagkainan namin ni Reu. “Maghintay ka rito. Pupuntahan ko lang ang iyong ama.”“Wow, my favorite! I love it! Thanks!” Ang galit sa kanyang mga mata ay nawala at ngayon, parang bata na ito kung magpacute sa akin.Ngumiti ako ng kaunti bago siya tuloyang iniwan.Bago pa man ako makapunta sa sekretarya ni Mr. Fernan, nagulat ako ng nakasalubong ko ang isang lalaking hindi ko inaasahang makita sa ganitong klase lugar.Natigilan din siya at nagulat nang makita rin ako. “What are
Last Updated : 2021-12-19Labyrinth of Liberty KABANATA 31
“Just my jewelry, makeup, and heels. I’ll buy my clothes when I get there.”I nodded. “I included some winter clothes and personal necessities.”Hindi niya ako pinansin, tutok na tutok sa kanyang cellphone.“It’s the third day of intramurals. What’s happening in the school now?” Nagsalita lang siya nang ilang minuto ang lumipas.“Nothing important.” I zipped her luggage.“Everyone is tweeting about Regine's loss.” She sipped on her lemonade juice. “What club? And who defeated her?”
Last Updated : 2021-12-21
Latest chapter
Labyrinth of Liberty WAKAS
You are at the final chapter. Sorry, I did not proofread some of the published chapters (The reason why this story has so many grammatical and typographical errors, misspelled words, etc., etc.). Nevertheless, I would like to thank you for reaching this far. Thank you for allowing me to share my thoughts through this. It means a lot to me. I hope you like my first story. God bless! – Pumayag ako na manatili sa loob ng kwarto, pero siya ang lumabas para tumulong sa paghahanap kay Roel. Hindi pa nakalipas ang sampong minuto, agad kong narinig ang pag galaw ng doorknob. Agad akong tumayo at lumapit sa pintuan. Bakit siya agad na bumalik? "May nakalimutan ka ba-" Agad akong napahinto at na estatwa sa kinatatayuan. Hindi si Reu ang bumalik kundi ang kanyang panganay na kapatid. “Can you prepare tea for me?” He scanned the whole room before finally setting his eyes on me. “I’m a guest.” "M-Master Rei..." I stuttered. Agad siyang pumasok, sumunod ang apat na lalaking naka uniporm
Labyrinth of Liberty KABANATA 75
After we calmed down, Reu decided to get a room at the nearest motel. We were in a remote area, so he really had no choice but to sleep in a cheap room. His bodyguards were outside and roaming around, of course. Naging tahimik kaming dalawa matapos ang eksena sa terminal. Tanging mumunting pagmasid lang ang nakuha ko mula sa kanya, habang ako ay umaaktong hindi napapansin ang parati niyang pagbaling sa aking direksyon. Tumayo ako mula sa pagkakaupo sa maliit na sofa. Siya na nakatayo sa bintana habang may katawagan ay mabilis na pinagmasdan ako. Binaba niya ng kaunti ang cellphone niya hanggang sa pinatay niya na ito. Sinundan ko ang kamay niya nang pinasok nito ang gadget sa kanyang bulsa. Nangunot ang noo ko. Sigurado akong hindi pa tapos ang usapan ng kanyang kausap. “Where are you going?” Inangat ko ang tingin sa kanya. Lumapit siya sa akin. Umiwas ako ng tingin at tumikhim. “G-Gusto kong pumunta ng banyo para maligo.” Natigilan siya at tumango ng dahan dahan, para bang n
Labyrinth of Liberty KABANATA 74
“Liyan,” Mabilis akong nilingon ng dalaga. Namula ang mga pisngi niya at mabilis na iniwas ang mga mata sa akin. “B-Bakit, Ken…” Mahina ang boses nito, tila nahihiya sa akin. Apat na taon. Apat na taong pagtatago ang ginawa ko simula nang araw na iyon. At sa apat na taong nagdaan, hindi ako kailanman tinantanan ng mga tauhan ng mga Maurus. Rason kung bakit sa apat na taong iyon, natuto akong mabuhay sa kabundukan para lang hindi mabilis na matagpuan ng mga Maurus. Mahirap mataguan ang lugar, mahirap ang pasikot sikot- tama lang na pinili kong manatili sa kabundukan para mabuhay lang. I made sure I didn’t stay long in one location, I jumped from one place to another. I also frequently change my name for my safety. Nanatili ring lalaki ang identidad ko sa mga tao, pero minsan, nahihirapan din ako dahil sa mga sitwasyong…tulad nito. “Hindi pa ba nakabalik ang kuya mo mula sa bayan?” Mataman kong tanong sa kanya, isinawalang bahala na ang reaksyon niya. Umiling ito ng ilang beses.
Labyrinth of Liberty KABANATA 73
Hindi ako makapaniwala. Patay na ang ama ko at ako ang dahilan. Gusto ko nang mamatay at hindi na umahon mula sa tubig na kinabagsakan ko. Pero ang boses niya na nagpapaalala sa akin na maging malaya ay siyang nag patigil sa akin mula sa pagkalunod. Umahon ako at nag baluktot sa lupa dahil sa sobrang pagod, umubo ng paulit ulit dahil sa nainom na tubig. Masakit ang buo kong katawan mula sa pagkakabagsak at sa ilang oras din na pagtakbo. Nanghihina pa ako pero pinilit kong tumayo dahil namataan ko ang nagkukumpulang mga trabahador sa itaas ng tulay, tinitignan ako at nag uusap na sa isa’t isa. Probably talking about how to get down the bridge and capture me. Mabigat pa rin ang loob at nagdadalamhati sa nangyari sa ama, tumakbo ako habana bumubuhos ang panibagong batalyon na luha. Tumakbo ako sa mga damuhan, hindi alintana ang mga nadadaanang mga putik, ang ilang beses kong pagkadapa dahil sa mga bato, ang mga paa kong maraming sugat dahil sa naaapakan na mga matutulis na kahoy- tuma
Labyrinth of Liberty KABANATA 72
Isang iglap, namalayan ko nalang ang sarili na nakasakay sa sasakyan. “Lock the door.” Matigas niyang utos sa driver.“P-Paolo, hindi ako ang may gawa! Nakita ko si Consi, kakaalis lang sa villa ni Gregore-”Nakita kong nandilim ang paningin niya. “Kasama ko si Consi kanina pa, Ery. Hindi siya nagtagal sa villa ni Gregore.”“Pero…” Mas lalong lumakas ang tambol ng dibdib ko, hindi na alam ang totoo. “N-Nakita ko talaga siya-” “Don’t let her out.” Putol niya at pinalo niya ang sasakyan, takda na dapat na kaming umalis. “Paolo!” Galit na sigaw ko habang tumatakbo na ang sasakyan. Halo halong emosyon na ang nararamdaman ko. Galit, pighati, pagsisisi…parang buong mundo na ang pasan ko at sobrang bigat na, wala na akong magawa kundi ang umiyak ng umiyak. Kinapa ko ang cellphone ko sa aking bulsa, nagbabakasakaling matawagan si Consi at humingi ng saklolo para maligtas si Gregore. Pero kahit anong hanap ko, wala akong may makapa. Hanggang sa naramdaman ko nalang na huminto ang sasakyan
Labyrinth of Liberty KABANATA 71
I read somewhere that the price of wisdom is beyond rubies. Neither gold nor crystal can compare with it, nor can it be had for jewels and gold. Even corals and jasper are not worthy of mention. Wisdom is more precious than anything else. Without wisdom, you will never be happy…satisfied…and be complete. Ang karunungan ang siyang gabay mo sa lahat ng desisyon mo. Dahil kung wala ito, hindi mo alam ang patutunguhan mo. Kung wala ito, hindi mo alam kung ano ang magiging magandang desisyon para sa ikabubuti mo.Tulad na lang ng sitwasyon ko ngayon. Alam kong wala na. Hindi na dapat. Pero…Fool. I’m such a fool.Malalim akong bumuntong hininga at tinignan ko ng matagal ang screen ng cellphone ko at ang binuo kong mensahe. I groaned when I realized I couldn't find the courage to hit the send button. I wanted to greet him a happy birthday. I know I already wished him a happy birthday last week, but it's... different today. Ito ang araw ng kaarawan niya talaga. Gusto kong batiin siya, dah
Labyrinth of Liberty KABANATA 70
Nakatulogan na lamang ni Gregore ang pag iyak sa kotse. Hanggang sa makarating kami sa resort at kahit na sinalubong kami nila Consi, ang disposisyon ni Gregore ay hindi pa rin nagbabago.Wala pa rin ito sa mood at walang gana sa lahat ng bagay. Ang excitement niya kaninang umaga ay napalitan ng madilim na aura. Nakahawak sa likod ng aking upuan, inilapit ni Paolo ang bibig niya sa aking tenga kahit sobrang lapit na ng aming posisyon. “Do you want lemonade or tea?” Tinignan ko si Gregore sa aking harapan na walang ganang nakikipag-usap kay Consi na siyang katabi niya rin. Hindi pa siya kumakain, wala ring laman ang tiyan niya ng kahit na ano. She must be thirsty. “Lemonade sweet tea. How about that?” Sabay baling ko sa kanya. Agad kong nahuli ang pagbaba niya ng tingin sa aking labi at ang pagbalik ng mga mata sa akin. He licked his lips. It instantly became red. “That’s…a nice choice.” He said hoarsely. Tumango ako at ibinalik ang mga mata sa pinagkainan. Nakarinig naman ako ng
Labyrinth of Liberty KABANATA 69
Sa oras na aalis na sana kami, gano’n din ang oras ng pagdating ni Colan sa Mansion. Huminto ang sasakyan niya sa daan mismo, kaya wala kaming nagawa ni Gregore kundi ang bumaba sa sasakyan at salubungin siya. Yumakap si Gregore sa kanya, habang ako at si Harold ay na nasa likod lang ni Gregore. Yumuko kami at binati siya. “Where are you going?” Ang walang ekspresyong mga mata ni Colan ay napasulyap sa amin ni Harold, huling binalingan si Gregore. Magsasalita na sana ako ngunit agad akong tinignan ni Gregore gamit ang nanlilisik na mga mata. Napatikom ako ng bibig. “Consi’s beach resort.” Ngumiti ng matamis ang dalaga. Nangunot naman ang noo ni Colan. “You know it’s kuya’s birthday today.”“And you know our grandparents hate to see me.” Umikot ang mata niya. “At isa pa, dadalo ang pamilya ni Papa.”“Genoughver will not touch you, Gregore.” “Hindi lang naman si Genoughver, ah! Kasama na rin ang kapatid niya-”“Na kapatid mo rin-”“I don’t want to address them as my brothers and si
Labyrinth of Liberty KABANATA 68
Tahimik ang naging byahe namin pabalik sa paaralan. Walang sino man sa kanilang dalawa ang nangahas na mag salita at magtanong sa akin tungkol sa nangyari kanina. At iyon ang pinasasalamatan ko.Lumipas ang mga minuto at bumaba kami sa isang park, malapit din sa paaralan. Nag-usap ng sandali si Merelle at Gualin, bago tuluyang umalis si Gualin at iniwan kaming dalawa sa bleacher. Inabutan ako ni Merelle ng tubig na agad ko namang tinanggap. Umupo siya sa aking gilid, sinamahan ako sa pagtanaw sa mga batang naglalaro at naghahabulan. Tinabihan niya lang ako, hindi siya nagsalita…gustong ipaalam sa akin na nandiyan lang siya. Ngumiti ako. I thought I was lonely, I forgot…I still have someone. I didn’t acknowledge Merelle as my friend…pero hindi ko nalang namamalayan, naging kaibigan ko na pala siya…at ang presensya niya ngayon ay isang malaking bagay na sa akin- kahit hindi ko man aminin.“I wish I was like them.” Uminom ako ng tubig. “Ang alin, ang madapa sa lupa dahil sa katangahan
