*******************FE'S POV:Nanginginig sila sa takot ni Cindy habang nasa iisang kama. Dinala sila ng kidnapper doon sa isang malaking bahay. Hindi niya alam kung kaninong bahay yun, pero nakasisigurado siyang makapangyarihan ang may-ari nun dahil sa laki at elegante ng paligid."Where are we, Cindy?" umiiyak na tanong niya. Mabuti na lang at hindi sila tinali doon. Malaya silang nakakagalaw."I-I don't know, huhuhuh..." sagot nito, pero pakiramdam niya ay may tinatago ito sa kanya. Ang akala niya noong una ay si Cindy ang nagpakidnap sa kanya, pero nagulat siya nang pati ito ay kasama sa pagdukot sa kanya.Sino naman ang may posibilidad na gumawa nun sa kanya? Wala na siyang maalala na gagawa nun kundi si Cindy lang. Kay Cindy lang naman siya pinag-iingat ni Clark dahil ito lang naman ang may motibo na gawan siya ng masama.Maya-maya ay bumukas ang pinto at pumasok doon.... walang iba kundi si Councilor Bryan at si Franco, ang assistant ni Clark."Councilor Bryan, Franco! Salamat
"Good girl, Cindy. Hahaha... 'Yan ang pinakatamang desisyon na nagawa mo sa buong buhay mo. Tandaan mo, huwag kang magkamali na isumbong ako dahil isang pindot ko lang sa cellphone ko ay masisira ka sa buong mundo!"Hindi nya man naiintindihan ang sinasabi ni Bryan ky Cindy pero sigurado siyang mabigat ang hawak nitong panakot dahil napapasunod nito si Cindy. Lalo tuloy siyang nawawalan ng pag-asa. Naawa siya kay Clark... wala pa man pero wala siyang magawa para tulungan ito."Kunin niyo siya!" utos ni Bryan sa mga tauhan. "Ihatid niyo siya sa munisipyo kung nasaan si Bryan. Dapat maraming makakita sa kanya at maraming makasaksi sa sasabihin ni Cindy. Galingan mo ang pag-acting, sweetheart, hahaha!" wika nito kay Ciindy"Oh God, no! Please don't do it, Cindy... maawa ka kay Clark. Wala siyang kasalanan dito!" nagmamakaawang sambit niya habang hawak ang kamay nito pero kinuha nito ang pagkakahawak niya."Kailangan ko itong gawin, Fe... kung hindi ay ako ang masisira..." matigas na wika
Hindi nagsalita si Cindy at nanatili lang itong nakayuko at umiiyak."What is happening here?" Isa pang dumating ay si Bryan na hindi niya alam kung saan nanggaling. Bilib talaga siya sa radar nito. Kada may nagaganap ay always present ito.Napansin niyang lalong kinabahan si Cindy sa pagdating ni Bryan. Nanginginig ito sa takot."Oh my God, Cindy! What happened to you? Bakit ganyan ang itsura mo?" nag-aalalang tanong ni Bryan."Who did this to you, iha?" muling tanong ni Gov saka niyakap ang anak."Dad... huhuhuh... kinidnap ako. Mabuti na lang at nakatakas ako... huhuhu..." hagulgol ni Cindy. Halos hindi na ito makapagsalita ng maayos dahil sa kakaiyak."Oh God! Sinasabi ko na nga ba! Sino ang gumawa niyan sa'yo, Cindy? Sabihin mo para managot ang walang awang gumawa niyan sa'yo!" sabat ni Clark na parang mas apektado pa kaysa kay Gov Santiago.Sandaling natahimik si Cindy at mukhang nag-iisip."Cindy!"Napaigtad si Cindy sa sigaw ni Bryan. "Sino ang gumawa niyan sa'yo?!" muling tan
*******************CINDY'S POV:"Bitawan mo ako, Bryan!" sigaw ni Cindy nang pilit siyang sinasakay nito sa kotse."Good job, Cindy... Ngayon ay sirang-sira na si Clark.... Hahahaha!""Napaka-hayop mo! Ikaw dapat ang makulong at hindi si Bryan!""Tumahimik ka!""Saan mo 'ko dadalhin?""Sa ospital, saan pa? Ano akala mo sa 'kin, tanga? Hindi na kita pwedeng ibalik sa bahay dahil hahanapin ka ng ama mo sa akin. Eh di malalaman nila na tinatago kita doon ni Fe? Hindi ako tulad n’yo. Maging ang mayor n'yo ay tanga! Pinapaikot ko lang kayong lahat sa palad ko. Hahaha..." Nanlisik ang mga mata niya sa pagtitig dito.Nakahinga siya ng maluwag nang hindi na siya ibabalik sa bahay nito. Pero ang inaalala niya ay si Fe. Siguradong pagsasamantalahan din ito ng walang hiyang si Bryan!Naawa siya kay Clark na siya rin ang may kagagawan. Aaminin niyang mainit man ang dugo ni Clark sa kanya ay dahil din iyon sa mga kagagawan niya. Hindi man sila nagkakasundo ni Clark, pero alam niyang mabuti itong
Tinitingnan niya lang si Bryan habang papalayo sa kanya at nililinis ang mga sugat niya. Pinagkaguluhan ito ng mga tao dahil hero ang tingin kay Bryan. Ito ngayon ang mabango sa mga tao. Ang hindi alam ng mga ito ay bulok ang pagkatao nito.Natakot siya bigla nang maalala ang sinabi ni Bryan na uuwi ito para kay Fe. Natakot siya para sa dalaga. Oo nga’t karibal niya ito kay Clark, pero hindi naman siya masama katulad ni Bryan para pabayaan ito. Kailangan may gawin siya para hindi matuloy ang pinaplano ni Bryan kay Fe.Tumingin muna siya sa paligid. Nag-iwan ng tatlong tauhan doon si Bryan para daw bantayan siya na walang masamang mangyayari sa kanya... pero ang totoo ay sinisigurado lang nito na hindi siya makakatakas."Nurse…" tawag niya sa umaasikasong nurse sa kanya. "P-pwede bang pahiram ng cellphone mo? Tatawagan ko lang daddy ko? Kailangan ko siyang makausap..." Mabuti na lang at kabisado niya ang number ng daddy niya."Mam Cindy, kabilin-bilinan po ni Consi na hindi ka pwedeng
"Hayup ka! Dapat hindi na lang ako sumama sa'yo! Dapat nanatili na lang ako sa ospital!""Para ano!? Para makasumbong ka sa daddy mo? Napakatigas talaga ng ulo mo. Sabi ko wag kang magsumbong, 'di ba???" napangiwi sya sa sakit dahil sinabunutan cya nito sa buhok."Ginagalit mo talaga ako, ha!" sigaw nito saka kinuha ang cellphone. Hinanap nito ang sex video niya. Akmang ipo-post nito nang pinigilan niya ang kamay nito."NO!...." sigaw niya saka inaagaw ang cellphone. Nag-aagawan sila sa loob ng kotse hanggang sa tinulak siya nito at tumama ang ulo niya sa pinto ng kotse, napangiwi siya sa sakit.Nakita na lang niya na ngumisi si Bryan habang nakatingin sa cellphone. Napapikit na lang siya at tumulo ang mga luha dahil alam niyang pinost na nito ang video niya sa social media."Madami pa 'yan... Isa pa lang ang pi-nost ko. Subukan mo pa akong suwayin ulit at hindi lang 'yan ang matitikman mo!"Wala na siyang nagawa kundi humagulgol.**************CLARK'S POV: Kasalukuyan siyang nasa p
***************CINDY'S POV:"Baba!" sigaw ni Bryan sa kanya nang makarating na sila sa bahay nito. Dali-dali siyang bumaba. Ayaw niyang muling magalit ito sa kanya.Hindi pa man siya nakababa nang tuluyan ay hinawakan siya nito nang mahigpit sa braso at kinaladkad paakyat sa kwarto.Nakita niyang gulat na gulat si Fe nang biglang bumukas ang pinto at pumasok sila. Tinulak siya ni Bryan sa kama. Napangiwi siya sa sakit."Are you okay, Cindy? Saan kayo nanggaling?" nag-alalang tanong ni Fe."Fe... huhuhuh..."Wika niya na parang kumukuha ng simpatiya sa dalaga. Silang dalawa lang ang magkakampi sa mga oras na yun."What did you do to Cindy, Bryan?" galit na sigaw ni Fe sa halimaw na si Bryan."Oh, I just gave her a dose of her own medicine... hahaha...""Fe... pinakalat ni Bryan ang sex video namin, huhuhuh..." sumbong niya."What? Napakawalang hiya mo talaga, Bryan! Hinding-hindi ka makakatakas sa mga kasalanan mo. Tandaan mo yan!""Oh, fierce! Hahaha..." wika nitong nakatitig kay Fe
*************** CLARK'S POV: "Cindy, anak, okay ka lang ba? Tumawag kayo ng ambulansya!" sigaw ni Gov nang makitang may tama ng bala ang anak. "Dad..." humihikbing wika ni Cindy. "I'm sorry..." "Wala kang kasalanan, anak. Kasalanan lahat ni Bryan ito. Kung hindi ka nag-message sa akin, hindi natin siya mahuhuli. You did a great job, anak..." "But... but the video... huhuhu... Tinurukan ako ng drugs ni Bryan para maging sexually active ako at pinagsamantalahan ako habang vine-video... Hindi ko hawak ang katawan at utak ko, Dad. Huhuhu..." "Shhh... Don't worry, anak. Everything's gonna be okay. Pagagawan natin ng paraan 'yan sa NBI." Naawa siya sa kwento ni Cindy. Hindi niya alam na ganoon karumal-dumal ang naranasan nito sa kamay ni Bryan..... Si Fe kaya? nalala nya ang dalaga.. Agad niyang pinuntahan si Fe na walang malay habang yakap ni Cindy. "Fe... Fe, wake up! Bakit walang malay si Fe, Cindy? Anong ginawa ni Bryan sa kanya?" nag-aalalang tanong niya. "T-Tinurukan
Nakikinig lang siya sa dalawa, pero pati siya ay kumukulo na din ang dugo kay Vice Mayor. Hindi niya ito mapapatawad sa pamamahiya nito sa kanya sa tuwing nagkakasalubong sila. Lagi siya nitong pino-provoke para magalit."Hayaan mo dahil tapos na ang maliligayang araw niya. Andito na ako, at sisiguraduhin kong puputulin ko ang sungay niya.""Kaya dapat, Mayor, ikaw talaga ang mananalo sa pagka-Gobernador para maputol ang sungay ng mga kurakot na politiko na 'yan!""Saka... kapag nanalo ka, Mayor, sana ako pa din ang secretary mo..." nahihiyang sabi ni Hazel."Wag kang mag-alala, Hazel. Dahil sa pinapakita mong loyalty sa akin, ay hindi kita iiwan. Ikaw pa din ang magiging secretary ko.""Talaga, Mayor? Eeeiiihhh... kinikilig ako... Thank you po, Mayor!" wika nito saka lumapit kay Clark at akmang yayakapin ito."Op, op, op! Hanggang diyan ka na lang, Hazel. Tama na 'yung magpasalamat ka... wala nang yakap!" sita niya sa dalaga habang nakapamewang."Ayy, sorry Mama Fe... masyado lang a
Pataas at pababa ang ulo niya sa pagitan ng mga hita ni Clark. Ginagalingan niya ang pag-blowj*b sa nobyo. Gusto niyang mawala ang alalahanin nito sa utak kahit panandalian lang."Ahh fuck, Fe... you’re so good. Ang sarap ng ginagawa mo. Aaaahhh..."Nang hindi na ito nakatiis ay hinawakan siya nito sa balikat at pinatayo. Muli siyang binalik sa kandungan nito. Hinawi ang kanyang panty pagilid at tinutok ang pagkalalaki nito sa gitna ng hiwa niya."You're bad, Fe... ngayon ikaw naman ang papaligayahin ko..." wika nito saka hinawakan siya sa balikat at tinulak pababa..."Aaaahhh..." napasigaw sya sa marahas na pagpasok nito sa butas nya, parang tinusok siya ng kutsilyo. Galit na galit ang alaga nitong inangkin ang kweba niya.Maya-maya, iginiling na niya ang balakang at ramdam na ramdam niya ang sarap. Dinakma naman ni Clark ang kanyang dalawang suso at nilamas iyon ng nilamas."Ahhh... ooohhhh... Clark..." ungol niya.Maya-maya, hinubad nito ang suot niyang blouse saka kinain ng salita
"Good morning, Mayor. Andito na pala kayo..." salubong ni Hazel sa kanila. Hindi ito sinagot ni Clark. Halatang mainit pa din ang ulo dahil sa nangyari sa labas.Pabagsak itong umupo sa office chair nito na seryoso ang mukha."Mam Fe, ano po ang nangyari? Bakit mainit ang ulo ni Mayor?" pabulong na tanong ni Hazel sa kanya."Nagkasagutan sila ni Vice Mayor sa labas. May pakiramdam akong si Vice ang may pakana sa lumalabas na balita sa amin ni Clark kasama ang anak namin sa Iloilo.""Nakita niyo na po pala, Mam Fe?" tanong ni Hazel na tila nahihiya. "Totoo po ba ang balitang 'yon? Na may anak na kayo ni Mayor?""Yes, it's true, Hazel. Pero hindi namin siya tinago sa mga tao. According sa balita, tinago naman siya, madami nang nakakaalam na may anak kami ni Calrk. Pinapalaki lang ni Vice ang balita. It's wrong information.""Nagwo-worry ako na magagalit si Mayor tungkol doon. Mabuti naman at nakompronta niya na si Vice." Nag-aalalang sabi ni Hazel. "Hazel!!!""Ay kabayo!!!"Napasigaw s
“Anyway bestie, salamat sa pagpahiram ng helicopter niyo. Ang saya dahil nakita ko na naman si Clarkson.”“Anything for you, bestie.” sagot ni Jonie na halatang namomroblema pa din sa anak. “We have to go na. Bukas may pasok pa si Clark sa munisipyo, at sasamahan ko siya.”“Sige bestie, ingat sa pag-uwi.”Nagpaalam na sila sa mag-asawa. May sarili nang bahay ang mga ito sa building ng Miller Stell Corporation.“Bakit ka tahimik d'yan, babe?” tanong ni Clark habang nagda-drive pauwi sa mansion.“Nag-aalala lang ako kay Gray. Habang lumalaki, parang lalo siyang nagiging pasaway.”“Ganun talaga ang mga bata. Marami silang gustong gawin sa buhay. Saka lalaki ‘yan... makulit talaga ang mga lalaki. Pero mare-realize din nila ang lahat kapag lumaki na. Don’t stress yourself too much.”Gabi na nang dumating sila sa bahay. Hindi na sila nag-dinner at dumiretso na lang sa kwarto.Habang naka-upo sa kama, tinawagan niya ang nanay niya at pinaalam na nasa Manila na ulit sila. Ngayon pa lang ay n
Tahimik lang sina Clark habang pinagmamasdan ang mga guest na masayang naliligo. May mga pamilyang magkakasama, may mga magkasintahan, at tila ba wala silang iniisip na problema. Kapag nakaharap ka talaga sa dagat, parang sinasama palayo ng hangin ang mga alalahanin mo sa buhay. Napakapayapa ng paligid.Maya-maya, dumating na si AJ dala ang kanilang almusal.“Gusto mo bang maiwan muna rito sa Iloilo kapag bumalik na ako ng Maynila?” walang anu-ano’y tanong ni Clark habang sabay silang kumakain.“Why?” tanong niya, bahagyang naguguluhan.“Kung gusto mo lang naman... Baka kasi mamiss mo agad si Clarkson. Hindi kasi ako pwedeng magtagal dito, kailangan ko nang bumalik sa munisipyo.”“Hindi... Sasama ako sa’yo. Andito naman sina Nanay, Tatay, pati na sina Tita Felicia at Tito Amado para tumulong sa pag-aalaga kay Clarkson. Magkasama tayong pumunta dito, magkasama rin tayong babalik.”“Sige, if that’s what you want. Mamayang hapon na tayo babalik. Lunes bukas, at kailangan kong maaga sa op
Nagising siya kinaumagahan na nakatabi ang Clark. Nakayakap ito sa likod niya habang siya naman ay nakaharap sa anak niyang si Clarkson. Nasa Iloilo sila at nagbabakasyon dahil sa surprise ni Clark sa kanya.Tiningnan niya ang anak na mahimbing na natutulog. Dahan-dahan niyang hinawakan ang maliliit na kamay nito pero iniiwasang maistorbo sa mahimbing na pagtulog ni Clarkson.Habang lumalaki si Clarkson ay nagiging kamukha na ni Clark. Hindi maitatangging anak talaga siya ni Clark. Hindi na kailangan ng DNA testing... ang makapal na kilay pa lang nito ay kuhang-kuha na sa ama. Lihim siyang napangiti.She’s glad na habang wala pang muwang si Clarkson sa mundo ay nagkaayos at nagkabalikan na sila ni Clark. Iyon ang ikinakatakot niya noong ipinagbubuntis pa lang niya si Clarkson... na balang araw sa paglaki nito ay wala itong kilalaning ama.Lumaki siya na may ama at ina sa tabi niya. Masaya ang pamilya nila kahit salat lang sila noon sa pera kaya hindi niya noon lubos maisip na lumaki a
“Thank you...” bulong niya kay Clark habang nakaupo sila. Hawak niya si Clarkson na natutulog na sa bisig niya. “For what?” Matamis ang ngiti nitong tumingin sa kanya. “For this... pinaligaya mo ang puso ko. You make me feel special... kami ng anak natin.” “You deserve this, Fe... Alam kong ilang beses din kitang nabalewala... and this time, hindi ko na gagawin ‘yon sa’yo.” Umiwas siya ng tingin. Naalala niya kasi ang mga panahong hindi siya pinipili ni Clark. Pero hindi na para magdamdam pa siya doon... Eto na si Clark at bumabawi na sa kanya. Nakatingin sila sa kasiyahan ng lahat ng mga empleyado nila. ‘Yun ang surprise ni Clark sa kanya... ang umuwi ng Iloilo at magpaalam sa mga magulang na magpapakasal na sila at makita ang anak nila. Maya-maya ay napahikab siya. “Are you tired already?” tanong ni Clark. “Medyo... Ang dami kasi nating ganap sa araw na ‘to. Saka first time ko din sumakay ng helicopter. Kahit na nakaka-enjoy, na-stress din ako sa takot.” kwento niya. “Hahaha
Napangiti siya habang pinipigilan ang pagbagsak ng luha sa pisngi. Ramdam niya ang tapat at taos-pusong pagmamahal ni Clark. Wala na siyang mahihiling pa.... Kumpleto na ang puso niya. Lumipad ang helicopter ng may ilang minuto pa, at sa bawat segundo ay lalong bumibilis ang tibok ng puso niya. Excited na siya. Naiiyak sa tuwa. Parang gusto na niyang mag-time skip para makarating agad sa anak nila. Paglapag ng helicopter sa isang private helipad ay may sumundo kaagad sa kanila. Namukhaan niya ang service na sumundo sa kanila... Service ito ng resort nila ni Jonie. Napangiti siya nang kinutsaba din ni Clark pati ang resort para sa surprise sa kanya... Lihim siyang kinilig. "Hello Ma’am Fe... welcome back po!" wika ng driver nila sa resort. Nagmamadaling umakyat na siya sa van. Wala naman silang dalang maleta ni Clark. Sarili lang nila ang nadala nila. Hindi naman niya alam na makakauwi siyang Iloilo sa araw na 'yun. "Kamusta po, Mang Pedring?" "Ok naman po," matamis ang ngiting wik
"Are you happy?" bulong ni Clark na yumakap sa likod niya saka mahigpit na hinigit sa bewang. 'Yun ang paboritong posisyon nito kapag yayakapin siya—sa likod. Maging sa sex, ay parang 'yun din ang paborito nito. Makita lang siyang nakatuwad ng kaunti ay didikitan na kaagad. Lihim siyang natawa sa mga naalala niya. "Oh, bakit ka natawa?" "Hahaha… Wala, may naalala lang. Thank you, babe… Thank you sa surprise mo sa akin." "Huh? This?" nagtatakang tanong ni Clark. "Oh no, this is not my surprise for you!" Siya din ay nagtaka. Ang akala niya ay 'yun na ang surprise nito.... Meron pa ba? "Later… you'll see..." nakangising wika nito. Hinawakan nito ang kamay niya saka niyaya doon sa mga dati niyang mga kasama sa trabaho… at doon nakipag-chikahan… "Mam Fe, congrats sa proposal ni Mayor Clark sa'yo ha! Alam na namin talaga dati pa na kayo ang para sa isa’t isa, eh! Hihihi..." kinikilig na sabi ng right hand niya dati na si Cherry. Kung si Jonie ay siya ang right hand, siya rin ay