Nagmamadaling lumapit si James sa mesa kung nasaan si Beverly at si Callum. Nakasunod sa likod niya si Ken at Clark. Hindi niya kayang tiisin ang ideya na ang atensyon ng asawa niya sa gabing pinakamahalaga para sa kanilang dalawa ay nasa ibang tao."Sweetheart..." tawag pansin nya sa asawa na matigas ang tono. "Pwede ba kitang makausap sandali?""Yes, sweetheart, ano 'yun?" tanong nito pero hindi napapalis ang ngiti sa mga labi. Halatang hindi rin napansin ang pagkairita niya. Natuon kasi ang atensyon nito kay Callum."Bebe!" napalakas ang boses niya. Hindi pa rin kasi ito lumapit sa kanya. Ilang beses ba dapat tawagin ito para mapansin siya?Natigilan ang lahat... at sa wakas ay napansin na siya. Hindi nga lang ni Bebe kundi ng lahat ng naroon, pati na ang pamilya niya at pamilya ni Bebe."James! Why are you shouting at Beverly?" galit na wika ng mommy niya. Tila nahimasmasan naman siya."Ahm, sorry. Gusto ko lang nasa tabi ko ang asawa ko. This is supposed to be our night. H-hindi
Naawa siya kay Clark dahil sa kalagayan nito. Matagal nang sinabi ni Clark sa kanila iyon... silang dalawa lang ni Ken ang nakakaalam ng problema ni Clark."Paano ngayon 'yan, bro? Alam ko you have feelings for Fe. Kaya mo bang magpakasal sa babaeng hindi mo mahal?""I don't know, bro... you know how much she means to me, pero masasaktan lang siya kapag itinuloy ko ang pag-pursue sa kanya tapos hindi naman pala kami ang magkakatuluyan sa huli. Mabuti na din yung magpaligaw siya sa iba. She doesn't deserve me... masasaktan lang siya sa piling ko.""Kaya mo bang makita siyang masaya sa piling ng iba? Katulad na lang ng Callum na 'yun. Mukhang may gusto siya kay Fe.""Kung saan siya masaya... masaya na din ako para sa kanya.""Damn, bro! I'm supposed to be happy today because it's my wedding day, pero nalulungkot ako para sa'yo.""Don't mind me, bro... malalampasan ko din 'to. I'll try to forget about Fe." wika nito saka muling lumagok ng beer na hawak at humithit ng sigarilyo."Ikaw ang
Naramdaman niyang nanigas na ang katawan ni Bebe, indikasyon na malapit na itong labasan."James!... Aahh... aahhh... aaahhh!" pasigaw na ungol nito. Lalo niyang binilisan ang daliri sa loob nito hanggang sa maramdaman niyang may likidong tumagas mula sa butas ng asawa... nilabasan na ito.Parang lantang gulay itong napasandal sa dibdib niya, pagod na pagod sa pagpapaligaya niya."My turn, sweetheart..." wika niya saka tumayo habang si Bebe ay nananatiling nakaupo sa jacuzzi. Tinutok niya ang alaga sa mukha ni Bebe. Napangiti ito sa ginawa niya.Napaigik siya nang hawakan nito nang mahigpit si junior at minasahe pataas at pababa. "Aaahmmm... ang laki talaga ng kargada mo, hubby! Kaya lagi akong solve sa'yo eh. Hindi mo ako binibitin.""Sayo lang 'yan, sweetheart. Walang ibang makakatikim niyan kundi ikaw lang." wika niya habang nakatingala sa kisame at nakapikit. Ninanamnam niya ang masarap na paghagod ni Bebe sa kargada niya.Napapitik pa siya nang maramdaman ang mainit na dila nito
LUST IS SWEETER THE SECOND TIME AROUND: FERNANDA ALCANTARA AND CLARK ALMONTE*********************** CLARK ALMONTE'S POV:Kasalukuyan silang nasa kasal ni James at Bebe. Aaminin niyang naiinggit siya sa mga kaibigan niya... siya na lang kasi ang natatanging hindi pa kasal. At kung ikakasal man siya ay sa babaeng hindi niya mahal... di tulad ng mga kaibigan niyang masaya. Siya lang ang bukod-tanging kakaiba.May mahal naman siyang babae... at si Fe iyon. Matagal na silang magkakilala, at masasabi niyang masaya siya kapag kasama ang dalaga. Sa tagal ng pagsasama nila, ay masasabi niyang dumabong lalo ang nararamdaman niya dito. Masasabi niya rin na pareho sila ng nararamdaman sa isa’t isa... alam niyang may pagtingin din si Fe para sa kanya.Pero hindi sila pwedeng magkaroon ng relasyon. May itinakdang babaeng ipapakasal sa kanya ang pamilya niya, at kailangan niyang mamili between his personal feelings or ang pangarap niya sa politika.Isa siyang mayor sa lungsod ng Maynila at mahal n
Last na ‘to, promise!... wika niya sa sarili.Nang makarating na sila sa kwarto niya, si Fe na ang nagbukas ng pinto. Magkakatabi lang ang mga kwarto nila doon sa palasyo nina James.Pagpasok nila, ay pinaupo siya nito sa kama.Bigla siyang nahilo. Napahawak siya sa ulo niya. Ngayon niya lang na-realize na nalasing pala siya.“May masakit ba sa’yo? Bakit kasi naglalasing ka doon mag-isa? Ayaw mo mamigay ng beer mo at nagtatago ka?” biro ni Fe sa kanya. Nakakaramdam na siguro ito na unti-unti siyang lumalayo, pero wala itong alam tungkol sa nalalapit niyang kasal kay Cindy.Hindi niya sinagot ang tanong ni Fe at humiga siya sa kama.“Makiki-ihi na nga lang ako dito sa CR mo. Kanina pa ako ihing-ihi!” reklamo nito saka pumasok sa banyo. Tinitingnan niya lang ang dalaga. May gusto siyang sabihin pero hindi niya masabi.Tumayo siya sa kama at hinubad ang suit na suot niya. Naiinitan na siya sa dami ng suot niya. Groomsmen sila ni Ken sa kasal ni James kanina.Nang mahubad na niya ang pang
********************FERNANDA ALCANTARA'S POV: Lihim siyang umiiyak habang palabas sa kwarto ni Clark. Matagal na niyang napapansin na iniiwasan siya nito. Ngayon, alam na niya kung bakit.Ang akala niya ay may pagtingin din ito sa kanya. Ang akala niya ay espesyal siya sa binata... Hindi pala. Nakakahiya! wika niya sa sarili.Imbes na bumalik sa party, dumiretso siya sa kwarto niya na katabi lang ng kwarto ni Clark. Ayaw niyang makita ng iba na umiiyak siya. Ano ang sasabihin niya? Na binasted siya ni Clark?Pagpasok niya ay sumampa agad siya sa kama. Ang sakit-sakit pala. Clark is her first love. Simula nang nagkakilala sila at nagpakita ito ng interes sa kanya, natuon na din ang atensyon niya sa binata. Wala siyang ibang lalaking ini-entertain!Marami ang nanliligaw na nakakasalamuha niya sa trabaho, pero wala siyang pinansin kahit isa. Kahit pa sabihing wala naman talaga silang matinong usapan ni Clark kung ano talaga ang relationship status nila, nararamdaman niyang espesyal siy
"Of course not! Bakit naman ako magagalit sa'yo? Magkaibigan tayo, right? At ako lang naman itong umaasa sa'yo..." Napangiwi siya. She sounds desperate."I mean, it’s nothing. Really!" bawi niya sa sinabi. "Saka huwag na lang nating pag-usapan, okay?" putol niya sa usapan. Baka kasi kung ano na naman ang masabi niya."Come, let’s join them!" aya niya dito nang makitang nagsasayawan na ang lahat.Nagpatiuna siyang maglakad papunta sa dance floor. Lumiwanag agad ang mukha ni Callum nang makita siya. Sinalubong siya nito."Saan ka nanggaling? Bakit ang tagal mong bumalik?" tanong nito saka siya hinawakan sa kamay. Alam niyang nasa likod lang nila si Clark."Ahm, sorry... medyo tinamaan kasi ako ng ininom ko. But I’m okay now... sayaw tayo," aya niya kay Callum. Ngumiti naman ito ng matamis sa kanya saka siya sinayaw.Nakita ng gilid ng mata niya na umupo si Clark sa bakanteng upuan at pinanood lang silang sumayaw.Binaling niya ang atensyon kay Callum at nagkunyaring masaya. Hinding-hind
Nagmartsa siya papuntang kwarto niya. Ayaw na niyang makita pa si Clark at nag-aakto itong concerned sa kanya. Kaya niya naman ang sarili niya!Pero bago pa man siya makalayo ay natapilok siya dahil sa taas ng takong niya. Muntik na siyang matumba kung hindi lang siya nasalo ni Clark.Napahawak siya sa balikat nito. Ang mukha niya ay nasa matigas na dibdib ni Clark. In fairness, di rin magpapatalo si Clark pagdating sa kakisigan. Alam niyang suki din ito sa gym kasama sina Ken at James.Napapikit siya nang maamoy niya ang mamahaling pabango nito. Paborito niya iyon dahil iyon din ang paborito ni Clark. Lagi kasi niya iyon naaamoy kapag kasama ang lalaki."Careful..." mahinang bulong nito na nagpagising sa pagpapantasya niya."Ahm... sorry... natapilok ako." wika niya saka agad na bumitaw, pero napahiyaw siya sa sakit ng paa niya."What happened?" nag-aalalang tanong nito. Muli siyang humawak sa balikat ni Clark. Nabalian ata siya ng ankle. Mahigpit ang hawak nito sa bewang niya."Ang
"Hello, Fe, iha... Salamat sa pagtawag mo...." hinihingal na sambit ng daddy nya."Kamusta ka na, Tito Amado?" Naririnig niya ang usapan ng dalawa dahil ni-loud speaker muna ni Rosie ang telepono bago ibigay sa daddy nila, na ipinagpasalamat niya."I’m okay, iha. Eto... buhay pa...""Mabubuhay ka pa nang matagal, Tito. Masamang damo ka, remember?" biro ni Fe sa ama niya na ikinatawa naman nito.Pati siya ay lumambot ang puso sa pag-aalala ni Fe sa ama niya. Hindi pa rin nito nakakalimutan ang pamilya niya kahit pa may tampuhan silang dalawa."Ang sabi ni Clark ay nasa London ka daw... Ano naman ang ginagawa mo diyan, iha?""Ahm, nagbabakasyon lang, Tito. Para naman malibang nang konti.""Sana naman pag-ikinasal na itong best friend mo ay andito ka..." wika ng daddy niya saka tumingin sa kanya."Shit!" Gusto niyang agawin ang cellphone sa daddy niya at mag-explain kay Fe."Ahm... O-opo naman, Tito... Uuwi po ako diyan bago ang kasal ni Clark." Narinig niyang naging garalgal ang boses n
Magkakasundo pala tayo kung ganun, Mayor? Let’s keep each other’s secret, okay?"Maasahan mo ako diyan, Cindy. By the way, totoo ba ang sinabi ni Bryan na nagkaroon daw kayo ng relasyon dati?""Bryan who?" nagtatakang tanong nito."Bryan Mendoza.""Ah, that jerk! Of course not! Paano ko siya magugustuhan, eh lesbian nga ako! And between you and him? Mas pipiliin pa kita kaysa sa kanya. Ang hangin ng lalaking ‘yun!"Napangisi siya. "Salamat naman kung ganun. Nakatanggap din ako ng papuri mula sayo... kanina mo pa ako iniinsulto, eh!""Ahahah... Sorry. Straightforward lang kasi ako!" Wika nito saka sila nagtawanan. "Ikaw naman, ano ang nagpapigil sa'yo sa kasal na 'to? Sino ang maswerteng babae?""She is Fe, my best friend. Nasa London siya ngayon.""Oh..." wika lang ni Cindy saka muling uminom ng kape."Sorry....""Bakit ka nagso-sorry?""I feel sorry for you."Natahimik cya. "She’s my best friend. Nasanay na ako na lagi siyang nandiyan sa tabi ko, pero ngayon ay wala na siya." malungk
It's been a week, pero hindi pa rin nagkakamalay ang daddy niya. Pero sabi naman ng doctor na maganda ang response ng katawan nito kaya posible itong magising ano mang oras.Nasa opisina siya sa mga oras na 'yun. Nakatingin lang siya sa kisame at natutulala. Hanggang ngayon ay hindi pa sila nagkakausap ni Fe ulit. Hindi na ito tumawag sa kanya. Kung siya naman ang tatawag dito, hindi siya sinasagot. Hindi rin sine-seen ang mga messages niya."Ano kaya kung magpasuntok ulit ako para tawagan niya ulit ako? Damn! I miss her voice! I miss her..." wika niya.Maya-maya ay may kumatok sa pinto niya. Pumasok doon si Franco."Boss, tumawag po ang mommy mo. Nagising na daw si Sir Amado!""What?!" Biglang napabalikwas siya sa kinauupuan. "Bakit hindi siya tumawag sa akin?""Tumatawag daw siya pero hindi mo sinasagot."Napatingin siya sa kanyang cellphone. Marami ngang missed calls ang ina niya. Ganun ba siya katulala na pati ang tunog ng cellphone niya ay hindi niya napansin?Dinampot niya ang b
Nabaling ang atensyon nila nang may kumatok sa pinto. Tumigas ang bagang niya nang makita kung sino ang pumasok doon... si Bryan Mendoza.Councilor si Bryan sa kanilang distrito at magkaiba sila ng partido. Gusto nitong tumakbo ng Governador at kakalabanin cya."Good morning, Mayor!" Malapad ang ngiti nito na parang nakakaloko habang papalapit sa kanya. Nasa likod nito ang dalawang bodyguard.Halos magkaedaran lang sila ni Bryan, 32 din ito tulad niya. Parehas silang mga anak ng mga politiko kaya maaga silang nasabak sa politika."What are you doing here, Bryan?" walang emosyon na tanong niya."I'm just paying a visit to Tito Amado."Tiningnan niya ito nang masama. Hindi niya ito maakusahan nang harapan na ito ang pinaghihinalaan nila kung bakit inatake sa puso ang ama niya. Wala pa silang sapat na ebidensya kaya hindi sila pwedeng basta-basta na lang magbintang."Nabalitaan ko naospital pala si Tito, that's why I'm here.""Di mo na dapat ginawa 'yun, Bryan. Hindi ka na dapat nag-abal
"Ahm, kamusta ka? Nakita ko sa social media ang nangyari sa'yo sa airport.... Nasa Pilipinas ka na pala?""Ahm, I'm okay... hindi naman masakit ang suntok ng lalaki." Pagsisinungaling niya. Napatingin si Franco sa kanya at muntik nang matawa, pero tinitingnan niya ito ng masama. "Kakarating ko lang ng Pilipinas. Si Dad kasi nasa ospital.""Huh? What happened to Tito?""Inatake siya sa puso, and he's still unconscious," kwento niya. Sandali silang natahimik, tila nakikiramdaman."K-kamusta ka na diyan sa London? Bakit hindi mo sinabi sa akin na aalis ka pala...""Ahm... sayang naman kasi ang offer ni Tito Gregore kung hindi ko tatanggapin.""G-ganun ba? Kailan ka uuwi dito sa Pilipinas?""I don't know. Naka-indefinite leave naman ako, might as well sulitin ko na."Nalungkot siya sa sagot ni Fe. "Ahm, Fe... can we talk?""Ahh, I have to go. Tumawag lang talaga ako to check on you. Medyo nag-worry kasi ako nang makita ko sa social media na sinuntok ka. I have to go. Mag-ingat ka, ha... b
Bumaba na siya ng kotse at bitbit ang maliit na maletang dala niya. Kumaway pa siya sa mga kaibigan bago pinaandar palayo ang sasakyan. Napabuntong-hininga na lang siya.Naiintindihan niya kung walang suporta ang mga kaibigan niya sa kanya. Tama naman ang mga ito at mali siya. Pero paano niya tuturuan ang puso kung si Fe ang tinitibok nito?Umupo siya sa waiting area habang hinihintay ang flight niya. Binook na siya ng assistant niyang si Franco nang tawagan niya ito na uuwi siya ng Pilipinas. Simula nang umalis ang secretary niya na si Grace, hindi na siya kumuha ng babaeng secretary. Pare-parehas lang kasi ang mga babaeng nagiging secretary niya... lagi siyang inaakit.Sa totoo lang, si Bebe, Jonie, at Fe lang ang kaibigan niyang babae. Mahirap na baka mabalita pa siya at ma-issue-han ng pagiging womanizer.Kinuha niya ang cellphone at tinawagan ang number ni Fe. Hindi na siya makapaghintay, kailangan na niya itong makausap."Damn!" napamura siya nang hindi nagri-ring ang cellphone
"What? How is he, Mom?" natatarantang tanong niya."Andito kami ngayon sa ospital. He is still unconscious!""Sige, Mom, uuwi na ako diyan!" agad na sabi niya at pinatay na ang telepono."What happened, Clark?""Si Dad nasa ospital, inatake sa puso. Kailangan kong umuwi ng Pilipinas...""Sige, mag-impake ka na. Ihahatid kita sa airport!" nag-aalala ding wika ni James.Agad siyang bumalik sa kwarto niya. Konti lang naman ang dala niya kaya mabilis niya lang naayos iyon. Mabilis na rin siyang naligo at nagbihis. Akmang palabas na siya ng kwarto nang makita ang swimsuit ni Fe na nasa ibabaw ng kama. Naalala niya na naman ang nangyari sa kanila kagabi. Palaisipan pa rin sa kanya kung bakit umalis si Fe agad nang hindi man lang sila nakapag-usap. Alam niyang siya ang dahilan kung bakit ito nagdesisyon kaagad na pumunta ng London.Napabuntong-hininga na lang siya, kinuha ang swimsuit at inilagay sa bagahe niya. Kung hindi lang inatake ang daddy niya ay susundan niya ito sa London. Bahala na
Nagising siya kinabukasan na masakit ang ulo niya."Aahhh.... fuck!" wika niya habang minamasahe ang sentido. Napatingin siya sa bintana at mukhang mataas na si Haring Araw."Anong oras na ba?" tanong niya sa sarili. Napatingin siya sa wall clock... ala-una na pala ng hapon."Damn! Ganun ba kahaba ang tulog ko?"Pero ganunpaman, napangiti siya dahil ang sarap ng panaginip niya. Si Fe ang laman ng panaginip niya. Muli daw silang nagniig ni Fe... parang totoo ang panaginip niya, ramdam na ramdam niya ang init ng katawan nito habang pinag-isa nila ang kanilang mga katawan.Muling nag-react si junior dahil sa naalala niya. Sinilip niya ang sarili na natatakpan ng makapal na kumot. At totoo ngang tumatayo ang junior niya! "Damn!""Wait, what? Bakit ako nakahubad?" nagtatakang tanong niya. Wala siyang suot na shorts. Sa pagkaalala niya kagabi, hindi naman siya naghubad. Ganun ba siya kalasing at hindi niya naalala ang ginawa? Di kaya nag strip-tease siya?... Napangiti siya.Akmang bababa na
*************************BUMALIK CYA SA KASALUKUYAN....Muli niyang tinungga ang alak na iniinom. Hindi niya tuloy malalaman kung pangarap nga ba niya ang pagiging public servant o pangarap ng papa niya. Sa sobrang masunurin niya, pati ang lovelife at kaligayahan niya ay naisantabi na niya.Napahawak siya sa kanyang ulo. Ang sakit na. Lasing na lasing na siya. Naubos na rin niya ang isang bote ng whiskey niya.Dahan-dahan siyang humiga sa sahig. Hindi na niya kayang umakyat pa sa kama. Pumikit siya at doon na natulog.Maya-maya, naramdaman niyang parang bumukas ang pinto ng kwarto niya.“Clark, what are you doing? Bakit ka ang lasing? Damn, bro!” sigaw ni James sa kanya saka tinulungan siyang umakyat sa kama.“Ano ba ang problema niyan?” si Jonie ang nagtanong. Doon niya narealize na nandoon pala ang lahat ng kaibigan nila sa kwarto niya. Gusto niyang imulat ang mata at tingnan kung nandoon din si Fe, pero hindi niya maimulat ang mata dahil sa kalasingan.“Ako na lang ang bahala sa k