~Aki~Ngayong araw na ang operation ni Drake, kinakabahan ako. Pero mas masaya dahil muli na siyang makakakita pagkatapos nito, hindi na siya mahihirapan pang muli.Masiyadong pinahirapan na siya ng tadhana, naloko na nga ito ni Deniece ay nabulag pa.At dahil 'yon sa pag-iwan ko sa kan'ya. Pinapangako kong hindi ko na siya muling iiwan pa.Mahal na mahal ko si Drake kung kaya't gano'n na lamang akong nasakta sa mga nangyari sa nakaraan namin ngunit mas higit pa pala ito.Naputol ang paglalayag ng aking kaisipan nang bigla akong tawagin ng mahal ko.Pinagmasdan ko ang guwapo nitong mukha.Napakaguwapo niya talaga at kahit kailan hindi ako magsasawang pakatitigan pa. "Baby," ang malambing na tawag niya sa 'kin.Napangiti naman akong lumapit sa kan'ya. "Yes, baby ko?" tanong ko ng makalapit ako rito."Dito ka lang, ha? 'Wag kang aalis."Gusto ko 'pagmulat ng mga mata ko ay ikaw agad ang makikita ko," anito. Hinaplos ko naman ang mukha niya at hinalikan ko siya sa labi. "Oo naman, hi
~Drake~Ngayong araw na ang labas ko sa ospital dahil matapos ang tatlong araw na observation sa 'kin ay wala namang naging problema. Masaya ako na parang hindi at hindi ko rin alam kung saan nanggagaling ang pakiramdam kong ito."Baby, excited ka na bang umuwi?" tanong sa 'kin ni Aki. Masaya ako dahil nakikita ko na siya ulit at gagawa na naman kami ng bagong magagandang alaala."Oo naman, masaya ako at makakapamasiyal na tayong dalawa," tugon ko."Really? I love it, na-excite tuloy ako," masayang tugon niya naman sa 'kin. Pero ewan ko lang o baka dahil na rin sa bagong mga mata ko lang 'to.Hindi ko makita ang mga ngiting kinahuhumalingan ko sa kan'ya, parang natural na lamang ito sa paningin ko at walang espesiyal.Gayon pa man ay pinilit kong ngumiti rin sa kan'ya. Kailangan ko ring bumawi sa kan'ya, hindi lang naman siya ang may pagkukulang sa 'kin maging ako rin naman.Bigla naman na pumasok si mommy at sinabing okay na, puwede na kaming makalabas ng ospital."Guys let's go! Na
~Akira~Unti-unti kong iminulat ang aking mga mata, ang bigat ng pakiramdam ko. Nagpalinga-linga ako sa paligid ko dahil hindi pamilyar ang lugar.'Nasaan ba ako?'Nasa isang silid ako na sakto lang ang laki. ''Paano ba ako napunta dito?'Inisip kong mabuti ang nangyari bago–"'Sandali.'"Sky!"Agad akong napabalikwas at kinapa ko ang sarili kung mayro'n bang kakaiba. Thank's god at wala naman.Puwera sa maniha na pakiramdam ay med'yo masakit rin ang ulo ko, naalala ko ay bumubili ang ng pagkain at paglabas ko ay may nagpatulong sa 'king babae na kung puwede ay samahan ko siya maihatid ang ibang dala niya sa sasakyan at pagdating do'n, biglang may nagtakip ng ilong ko hanggang sa nawalan ako ng malay at ngayon lang ako nagising. 'Ilang oras na kaya akong tulog dito? Kailangan kong makaalis.'Agad ako nagtungo sa pinto upang buksan ngunit naka lock ito. Pinakiramdaman ko kung may tao ba sa labas ngunit wala akong marinig.Kinapa ko ang cellphone, salamat at nandito siya sa secret poc
Maagang umalis si Deniece dahil tumawag sa kan'ya ang tauhan na gising na umano si Akira. Gusto niyang ipakita dito ang bagong siya at ang magiging reaksiyon nito para makasigurong hindi ito basta-basta makakatakas sa kan'ya ay sa isang liblib na lugar niya to dinala, sa rest house nila sa Tanay Rizal sa gitna ng gubat at madalang ang signal.Pero wala namang cellphone si Aki kaya hindi ito makakatawag sa kung sino man. Iyon ang alam niya.Pagpasok ni Deniece ay dumiretcho na agad ito sa silid kung nasaan si Aki. Pagbukas ng pinto ay nadatnan niya itong nakaupo at hindi nga siya nagkakamaling magugulat ito kapag nakita siya.Ngumisi siya rito at tumapat kay Aki na gulat na gulat pa rin."Gulat ka 'no?! Ako lang 'to, Akira. Nagustuhan mo ba ang bagong ako?" mapang-uyam niyang tanong kay Aki."Sino ka? Bakit mo ginaya ang mukha ko?" may diing sabi ni Aki kay Deniece."Oh, so, hindi mo nga rin ako nakikilala. Well, let me remind you. Ako lang naman ang inagawan mo!Ako lang naman ang na
~Drake~Kasalukuyan akong nasa bar counter, hating gabi na ngunit hindi ako makatulog. Panay lang ikot ko sa higaan kung kaya't lumabas ako ng silid upang uminom pampatulog lang.Hindi mawala sa isipan ko ang huling tagpo namin ni Aki.Sino ang lalaking napag-alayan niya ng pagkababae niya?Oo, mahal ko siya, handa kong tanggapin kung ano man ang nangyari subalit hindi ko ipagkakailang labis akong nasasaktan.Dahil sa pagkawala ng puri niya ay naro'n ang katunayang nagtaksil siya sa 'kin.O, kung ano man ang rason niya ay handa kong tanggapin. Mahal ko, eh! Basta sabihin niya lamang sa 'kin ang totoo.Nasa kasagsagan ako ng pag-iisip nan biglang tumunog ang cellphone ko, agad kong tiningnan kung sino ang tumatawag.Nangunot ang noo ko nang makitang si Rhaine ang tumatawag. 'Ano naman kaya ang problema niti at dis oras na ng gabi ay nagawa pang tumawag.'"Hello Rhaine, napagawag ka?" agad kong tanong rito."Bullshit, Drake!" bungad pa lang nito sa 'kin ay gano'n agad.'Aba hanep!'"
~Drake~After 1 and a half hour ay nakating ako kung saan naghihintay sa 'kin si Rhaine. Agad kong pinarada ang kotse at pinuntahan siha sa sasakyan niya."Rhaine." Kinatok ko ang sasakyan nito at agad naman niya itong binuksan."Salamat naman at dumating ka na, anong plano?" tanong niya agad."Saan ang location niya?" Pumasok ako at naupo sa front seats upang ang tingnan sa gps ang lokasyon."Ang sinasabi rito ay papasok pa tayo sa bahaging 'yan at maglalakad lang talaga tayo dahil gubat na 'yan d'yan," aniya. Naisip ko kung sasama pa ba siya o ako na lang at maiwan na siya dito."Sasama ka pa ba? O, dito mo na lang kami hintayin, magtawagan na lang tayo?" tanong sa kan'ya, mas maigi nang dumito na siya."Sige dito na lang ako mag magbabantay, tatawagan ko na rin sina Tita Cielo upang mamonitor ang baliw," mabuti naman at pumayag siya.Tama naman ang sinabi niya, dapat malaman namin ang kilos ni Deniece."Sige aalis na 'ko, lowbat na raw siya kaya kailangan mahanap ko na siya agad,"
~Rhaine~Habang naiwan ako sa sasakyan ay agad kong tinawagan si Tita Cielo, kailangang mabantayan nilang hindi makaalis si Deniece doon at maipakulong ang impaktang baliw na 'yon.Agad ko na itong tinawagan, sana ay gising pa sila kahit ganitong oras. Nag-ring naman ang cellphone nito kaya sana ay sagutin naman na agad."Hello?" Gusto kong tumalon sa tuwa dahil sa wakas ay gising pa si tita."Hello tita, si Rhaine po ito," pakilala ko."Oh, Rhaine, napatawag ka?" tanong naman nito sa akin kaya hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa."Tita please, makinig ka sa 'king mabuti," may diin kong sabi dahil alam kong mabibigla ito sa sasabihin ko."Sige, ano ba 'yon?" Napahinga muna ako ng malalim bago ako magsimula."Tita, hindi po si Akira ang kasama niyo r'yan sa inyo ngayon. I mean, mga ilang araw na po pala," saad ko."Ano? Hindi kita maintindihan, paanong hindi?" kalmadong ani naman ni tita. Alam kong pinilit niyang kumalma upang maintindihan ako."'Di ba po ay nakakapagtaka ang biglaang p
~Akira~Grabe na talaga ang babaeng 'to, wala kang makikitang takot sa mga mata niya. O, dahil nga sa kundisiyon niya.Alam kong may pag-asa pa siyang gumaling dahil nakakausap pa naman siya at nakakaintindi pa rin naman. Talagang ang gusto niya lang ang sinusunod niya.Lalapitan ko sana sila ni Mommy dahil bigla siyang sinampal ngunit pinigilan ako ni Drake."Baby, 'wag ka nang lumapit. Dito ka na lang, hayaan mo na ang mga pulis sa kan'ya." Habang nakaharap ako kina Mommy at Deniece ay yumapos sa 'kin ang mga braso ni Drake sa aking baiwang mula sa likod at habang nag-uusap kami ni Drake ay panay naman ang pakikipagtalo ni Deniece sa mga pulis at maya-maya ay biglang tatawa."Matatapos na rin ang kabaliwan niya ngayon baby. I'm sorry kung nagpaloko na naman ako sa kan'ya," ani ni Drake habang nakayapos sa akin."Hindi mo naman ginusto at sinasad'ya, ang mahalaga ay magkasama na muli tayo." Pinagsiklop ko ang mga kamay namin at hinalikan niya naman ako sa pisngi at buhok."I love yo
~Drake~Hindi ko na talaga matiis, hindi ko kayang hindi ko siya mahawakan kaya bahala na! Agad ko na siyang sinunggaban ng halik dahil pakiramdam ko, nauuhaw ako na malasap muli ang labi niya. Wala akong pakialam sa parusa umano nito dahil sisiguraduhin ko na pati siya ay hindi rin naman matitiis iyon!Wala namang pagtutol ang nangyari kaya mas nahibang na yata ako dahil tumugon na rin naman siya sa mga halik ko at ang mga kamay ko ay maglulumikot na sa malambot niyang katawan. Gusto-gusto kong mahawakan ang perpektong hubog nito. "Aahh..." Pinagapang ko na ang aking labi pababa sa kan'yang leeg nang dahan-dahan patungo sa malulusog niyang dibdib. Hindi ko akalain na ganito ito kaganda at ngayon ay maaangkin ko na. Hinayaan ko na muna ang dibdib niya dahil kanina ko pa iyon pinanggigilan. "Hmmn... Drake, sige pa..." Napalunok ako nang marinig ko ang klase ng boses niya na iyon dahil mas lalo niya pa akong pinasabik sa kan'ya, hindi ko na ito patatagalin pa. Mula dibdib niya pababa
Sandali siyang tumigil at saka niya ako tinitigan sa mga mata, puno nang magkahalong pagmamahal, galak, at pagnanasa.Napakagat ako sa aking ibabang-labi dahil parang hindi ko na mapaglabanan ang mga titig ni Drake sa 'kin. Ang lakas nang kabog sa dibdib ko, kinakabahan ako dahil wala na talaga akong kawala rito."Are you nervous?" nahulaan niyang kabado nga ako, oo, pero hindi ako aatras.Gusto kong iparamdam sa kan'ya kung gaano ko siya ka mahal, hindi man lang namin maranasan na maging masaya nang matagal at wala kung anong poblema basta na lamang sumusulpot.Nang hindi ako nagsalita upang sagutin ang tanong niya ay dahan-dahan niyang ibinaba ang mukha sa 'kin hanggang sa maglapat na ang mga labi naming dalawa. Magaan lang ang halik niya, walang pagmamadali na pawang ninanamnam ang sandaling ito ngayong gabi. Mas natutukso naman ako sa paraan nang kan'yang paghalik kaya mas lalo akong nag-iinit."I love you," sambit niya. Pansamantala siyang tumigil para sabihin na namang mahal niy
~Akira~. Gusto ko man siyang pigilan pero hindi ko nagawa, napako ako sa puwesto ko. Tinatawag ko siya sa isip ko pero hindi ko masambit sa bibig ko.'Akira, ang sama mo! Habulin mo si Drake.' utos ng isipan ko ngunit hindi ko magawa. Tanging iyak lang nagawa ko dahil sa mga pag-aalinlangan koMasyado yata akong nag-over think sa mga posibleng mangyari ulit. Ang tanga ko dahil nasaktan ko siya ngayong birthday pa niya talaga. Nang mahimasmasan na ako ay agad na akong lumabas ng bahay at nagtungo sa kanila. Nando'n pa ang lahat, sina kuya ay nag-iinuman. "Guys nasa'n si Drake?" tanong ko agad sa kanila. "Aba'y lokong bata ka! Sinundan ka niya kanina sa bahay tapos dito mo hahanapin. Ano ba ang nangyayari sa in'yong dalawa?" Hindi ko na sinagot si mommy kaya alam ko na kung nasa'n siya ulit. Nagmadali na akong puntahan siya sa park, at hindi nga ako nagkakamali nando'n siya nakaupo at umiinom na mag-isa. "Drake," tawag ko sa kan'ya, lumingon siya sa 'kin pero malungkot ang mga m
~Drake~Nang makarating kami sa bahay l, nalaman kong alam pala nilang lahat na pauwi na si Akira., Gusto lang talaga nila akong i-surprised. Alam na rin nila pati ang nagbalik na alaala nito. "Anak, kumain ka na muna. Baka gutom ka pa?" alok ni tita Cielo kay Aki. "Yes po, sabay na po kami ni Drake na kakain," tugon naman nito kay tita. "Baby, samahan mo ko kumain. Na-miss ko ang luto nila." Nakangusong sabi nito sa 'kin, ito 'yong nakaka-miss. "Sure, halika na." Dinala ko na siya sa dining table. "Bakit? Hindi ka ba nakakain nang maayos do'n sa pinuntahan niyo?" tanong ko. "Uhmn...nakakakain naman, pero, hindi ganito eh!Alam mo naman na med'yo malayo na 'yon at bundok na kaya madalas ay gulay kami do'n. Doon nga ako nakatikim ng dagang bukid," aniya.Pinaghain ko naman siya kung anong gusto niya pang kainin. Hindi na ako kumuha ng plato ko siyang kasalo, gano'n ko siya ka-miss. "Thank you, baby. Grabe, na-miss ko talaga 'to!"Ang gana niyang kumain, sinubuan ko pa siya
Nagmadali akong magpunta kina Aki upang itanong kong nasa'n ito ngayon dahil gusto ko siyang sundan. Sinamahan naman ako ni mommy upang makita sina tita at tito. Nang makarating kami ay si mommy na ang naunang pumasok. Sakto naman na nando'n silang lahat. "Magandang hapon," bati ni mommy."Oh, Mars kayo pala. Pasok kayo," ani naman ni tita Cielo."Ahmn… Mars may sasabihin si Drake," kaya ako na ang magsasabi sa kanila. "Ano 'yon. Drake?" tanong naman ni tita Gretta."Tita, Tito, mga Kuys. Bumalik na ang alaala ko," sabi ko na ikinabigla nila. "Tagala? Magandang balita 'yan, Drake," masayang sabi ni tita. "Congrats, 'tol! You're back!" Tinapik naman nina Kuya Gavin ang balikat ko. "Thank you mga, kuys," pasalamat ko rin sa kanila. Pero ito na nga sasabihin ko na ang sad'ya ko. "Ah… Tita, Tito, mga Kuys. Puwede ko po bang malaman kung nasaan si Akira?" tanong ko, Hindi na ako makapaghihintay pa Gusto ko na siyang makita."Ah...'yon na nga, kasi hindi naman sila ma-contact. Baka
~Drake~ "Drake!" sigaw ni Mommy kasabay nang pagpreno ko.Natigilan ako 't hindi makagalaw, si mommy naman ay bumaba sa kot'se upang puntahan ang babae, med'yo dumami ang tao at nag-usisa. May pumunta ring traffic enforcer at security guards ng mall at kinausap nila ni mommy.Nakatingin lang ako sa kanila pero ang isip ko ay naglalakbay. 'Akira!'Pero bakit magkasama kami ni mommy at bakit nasa pilipinas na ako? Ang alam ko ay nasa Italy ako.Mayamaya lang ay bumalik na rin si mommy sa kot'se at kinamusta ako."Anak, Drake. Okay ka lang ba?" nag-aalalang tanong ni mommy sa 'kin. Tumango lang ako. "Mom, kumusta po 'yong babae? Nabangha ko ba siya?" tanong ko rin dahil baka nga kung napano ito. "She's fine, hindi mo siya nabangga anak.Nagulat lang din siya at wala naman nangyari sa kan'ya. Nag-usap na rin kami at humingi na ako nang pasensiya at gano'n rin naman siya," saad ni mommy. Nakahiga naman ako nang maluwag. "Uuwi na po ba tayo?" Tumango naman si mommy kaya pinaandar ko
~Drake~"Okay mga bata! Uuwi na muna kami ni Ate Akira dahil nilalamig na siya, kayo hindi pa ba tayo uuwi?" paalam ko sa mga bata."Sige po kuya, uuwi na rin po kami. Babye!" Kumaway naman ang mga ito sa 'min. "Bye guys! Sa uulitin, ah? Ingat kayo," ani naman ni Akira at umalis na kami."Yay! Ang lamig na, Drake. Lagot ako nito kina Mommy kapag nagkasakit ako," aniya. Nag-alala naman ako dahil baka nga magkasakit siya. "Halika na nga at baka nga magkasakit ka pa. Tigas kasi ng ulo, mo," kanina ko pa siya kasi inaayang umuwi, ayaw."Minsan lang naman kasi umulan, Drake. Hindi ko nga matandaan kung kailan ako huling naligo sa ulan, eh. Tapos wala pa akong maalala, ikaw? Hindi pa rin ba bumabalik ang alaala mo?" tanong niya sa 'kin."Wala pa rin, may naalala akong boses at mukha pero hindi naman klaro, ewan ko kung alaala o panaginip lang 'yon kasi pagkagising ko ay parang nakalimutan ko bigla." Lumingon naman siya sa'kin at ngumiti."Hayaan mo na, babalik din nang kusa ang mga alaala
~Drake~Nang marinig ko ang kanta nang buo ay hindi ko mapigilan ang maging emosiyonal at kung sino ang kumakanta sa 'kin no'n sa alaala ko. Naririnig ko pero hindi klaro ang boses ng babae hindi ko makilala. Gusto ko na talagang maka-alala. Malapit na ang birthday ko sabi ni mommy, sana kahit 'yon na lang. 'God wala na akong mahihiling pang iba kun 'di ibalik mo lang ang alaala ko. Please..."Dapat ko pa bang ituloy ang panliligaw ko sa kan'ya? Paano kapag muling nagbalik ang alaala ko ay may iba naman talaga akong mahal?Pero bakit ang bilis nang tibok nitong puso ko para kay Akira? Na parang kilalang-kilala siya nito. Hindi ko mapigilan, eh. Litong-lito na talaga ako.Alam kong makakasama sa 'kin ang masiyadong pag-iisip subalit hindi ko talaga mapigilan. Minsan ay gusto ko na lang i-umpog ang ulo ko sa pader baka sakaling bumalik ang alaala ko. Kinabukasan ay naisipan ko na 'wag na munang magpunta kina Akira. Susubukan kong pigilan ang sarili ko sa kan'ya. "Oh, anak. Bakit a
~Akira~Nasa kuwarto na ako ngayon at nakahiga na, nakakaloka naman 'yong lalaking 'yon!Kakalilala pa nga lang namin ligaw agad. Well, guwapo nga naman siya. Pero masiyado naman yata siyang mabilis.'Parang praning, palaging tulala. Gano'n na ba talaga ako kaganda sa paningin niya?' Pero willing pa rin naman akong kilalanin siya, ipapakilala ko siya sa isa ko pang tropa. Im sure na magkakasundo sila.Pareho silang praning sa kagandahan ko, eh. 'Haha'Hirap kapag buong maghapon kang tulog, kasi heto ako, gising sa gabi. Wala naman akong magawa.Bakit kaya nawala ang alaala ko?Sino kaya ako dati? Gusto ko man magtanong kina mommy ay pinigilan ko na. No'ng panay kasi ang pagtatanong ko ay sobrang sumakit ang ulo ko. Grabe! Ayaw ko nang maulit.Kinabukasan ay inutusan akong mag groceries dahil maraming nang kulang sa stocks namin.Wala naman akong gagawin kaya okay lang sa 'kin.Sa pasukan ay mag-aaral na ako ulit. Ayaw pa sana nina mommy dahil nga may amnesia ako, ang kaso ay nabobor