ผละ! แพทริเซียผลักอกของเจเลอร์ออกอย่างแรง"เฮือก ๆ ๆ" ทั้งคู่ต่างหอบเหนื่อยไม่แพ้กันจากรสจูบที่เร่าร้อนและรุนแรงจนแทบไม่มีจังหวะให้หายใจได้เลย"ทำอาหารไปด้วยสิ เสร็จแล้ว..จะได้กินเลย" แพทริเซียถอดรองเท้าอีกข้างของเธอโยนทิ้งไปก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องครัว"เฮ่อ..ก็ได้.. " เจเลอร์ตอบกลับอย่างหอบเหนื่อย เ
ร้ายพ่ายรัก 41(มีเนื้อหาและภาพประกอบที่ไม่เหมาะสม)เคร้ง ๆ ๆ ข้าวของบนโต๊ะมันกระจัดกระจายไปหมด ทำให้เขาจำต้องกระชากตัวของเธอลงไปจากโต๊ะและประคองตัวของเธอให้หันหลังมาทางเขา พร้อมกับสอดใส่แท่งรักยัดกระแทกเข้าไปในร่องรักของเธอจากทางด้านหลังและกระแทกซ้ำ ๆ"ซี้ด..อ่ะ เสร็จเร็วจังเลยนะ" เขากระซิบบอกคนตรง
"…" แพทริเซียชะงักไปเล็กน้อยกับความใส่ใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขา เพราะเธอแทบไม่เคยสังเกตคนรอบข้างแบบที่เขาทำเลย(ขนาดพ่อฉันยังจำไม่ได้เลยว่าฉันป่วยเป็นอะไรบ้าง) แพทริเซียพึมพำเบา ๆ ภายในใจ"...อิ่มแล้วเหรอ?" เจเลอร์เงยหน้าถามพร้อมกับเช็ดคราบสเต๊กที่เปื้อนมุมปากของแพทและดูดปลายนิ้วที่เช็ดให้เธอกินอย่างไม
ร้ายพ่ายรัก 42หลังจากที่ผมเก็บกวาดล้างเศษแก้วและจานทั้งหมดจนเสร็จ พอหันไปแพทริเซียก็นอนคดตัวหลับลงบนโซฟาไปแล้ว ผมเดินตรงเข้าไปนั่งลงข้าง ๆใบหน้าสวยของเธอดูอิดโรยมาก ๆ ยังมีรอยแผลตามหัวเข่าและที่เท้าก็เต็มไปด้วยแผลเช่นกันผมค่อย ๆ อุ้มคนตัวเล็กพาไปนอนบนเตียงตามเดิม พร้อมกับดึงผ้าห่มมาคลุมให้เธอก่อ
"เกรซชอบคุณนะ..ดูไม่ออกบ้างเลยเหรอ" เธอไม่พูดปากเปล่าแต่โน้มใบหน้าเข้ามาเพื่อประกบปากจูบผมอย่างดูดดื่ม ผมปล่อยให้หญิงสาวระบายความรู้สึกออกมาอยู่สักพักก่อนจะจับไหล่ของเธอแล้วค่อย ๆ ผลักออกช้า ๆ"ผมเองก็รู้สึกเหมือนกันกับเกรซ.... แต่ตอนนี้ผมยังไม่พร้อมมีใครจริง ๆ " ผมพูดทิ้งท้ายไว้เพื่อรักษาน้ำใจของอี
ร้ายพ่ายรัก 43"ปล่อยกู..เถอะ..ปล่อย" มันเอ่ยขอทั้งน้ำตาจนท้ายที่สุดผมก็ยอมยกเท้าขึ้นอย่างช้า ๆ พร้อมกับกดปิดกล้องโทรศัพท์ลง"ทำไมยอมแพ้ง่ายจังเลยวะ" ผมนั่งลงตรงหน้านิโคลัสและเอ่ยถามไปด้วยน้ำเสียงสะใจลึก ๆผมไม่รู้ต้องขอบคุณมันรึเปล่า ที่กระทืบผมปางตายในวันนั้น เพราะถ้าไม่ถูกกระทำจนสาหัสผมก็คงไม่ลงเ
"เปล่า แค่อยากกอดเธอแบบนี้สักพักเท่านั้นเอง" เจเลอร์กระชับอ้อมแขนกอดคนตัวเล็กแน่นไม่ยอมปล่อยอยู่เนิ่นนาน"ไหนนายบอกว่ามันสายไปแล้วไง" แพทริเซียหันไปมองนาฬิกาเรือนใหญ่ในห้องนอนของเจเลอร์"ใช่ มันสายไปแล้ว" เจเลอร์ถูไถใบหน้าของเขาลงกับแผ่นหลังของเธอและถอนหายใจออกมาราวกับมีเรื่องเครียด ๆ อยู่ภายในใจ__
ร้ายพ่ายรัก 44"เรื่องอะไร..เรื่องเรียนของฉันน่ะเหรอ?" เจเลอร์เหลือบมองไปทางจอมอนิเตอร์อีกครั้ง"ก็เธอถามแค่ว่าฉันเรียนปริญญาตรีที่ไหน..ฉันก็แค่ตอบตามที่เธอถามเท่านั้นเองนะ" ร่างสูงโน้มใบหน้าเข้ามาตอบกลับพร้อมกับเอื้อมมือมาจับมือของฉันเบา ๆในตอนนี้ฉันไม่ได้ติดใจเอาเรื่องอะไร เพราะการที่เขาเรียนจบสู
"อ้าว..วันนี้วันเกิดฉันเหรอเนี่ย?" ร่างสูงตีหน้ามึนๆ ตอบกลับ"ใช่นะสิ มัวแต่ทำงานจนลืมวันเกิดตัวเองเหรอไง?" ฉันลูบหัวของคุณสามีเบา ๆ"จริง ๆ แล้วฉันไม่ค่อยใส่ใจวันเกิดของตัวเองสักเท่าไหร่""อย่างที่รู้..ฉันเกิดมาจากความผิดพลาด ไม่ได้เกิดความรัก" เจเลอร์ถอนหายใจและกอดฉันแน่นเหมือนต้องการความอบอุ่นจาก
"แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นอีกนะ" ฟุ่บ!! แพทริเซียปล่อยมือที่กระชากผมมันออกก่อนจะเหวี่ยงผู้หญิงหน้าด้านคนนั้นลงไปกับพื้น"รีบไสหัวไปเลย" แพทริเซียชี้นิ้วไล่ตะเพิดอย่างไม่สนใจว่าเป็นใครทั้งนั้น"ค่ะ ๆ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ ๆ" ทั้งอดีตเลขาและเพื่อน ๆ ของนางก็รีบวิ่งออกไปจากร้านอย่างไม่คิดชีวิต"ส่วนนายไว้ฉันค่อย
ร้ายพ่ายรัก PICตอนจบบริบูรณ์"พอดีเพื่อน ๆ เมย์เป็นเน็ตไอดอลทั้งสองคนเลยนะคะ รับรีวิวพวกร้านอาหารหรู ๆ น่ะค่ะ""วันนี้เมย์ก็เลยตั้งใจพามาด้วย ถ้าพวกสาว ๆ อยากจะขอมาชนแก้วกับท่านประธาน ท่านรอง และก็คุณเจเลอร์ด้วย จะรังเกียจไหมคะ?" อดีตเลขาของเจเลอร์พ่ายมือไปทางเพื่อนสาวหน้าตาสวยของเธอที่ยืนรออยู่สัก
หลังจากที่เจเลอร์เข้ามารับตำแหน่งได้ไม่ถึงปี เขาสร้างผลงานให้กับบริษัท เรดเอลเฟ่นมากมาย ทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลังฉันยืนมองตัวเองในกระจกเงาสะท้อน ฉันในวันนี้ไม่เหมือนกับฉันเหมือนสิบปีที่แล้วอีกแล้ว ทุกอย่างที่ผ่านมาในชีวิตทำให้ฉันรู้และฉันในวันนี้คือฉันในวัยผู้ใหญ่เต็มตัวแล้ว ฉันไม่มีความรู้สึกอา
ร้ายพ่ายรัก 75______________(หนึ่งอาทิตย์ต่อมา)บริษัท RED ELEPHANTSหลังจากที่ประชุมงานกันเสร็จ"นี่ทำได้ยังกันเนี่ย หุ้นบริษัทพุ่งสูงที่สุดในรอบสิบปีที่ผ่านมาเลยนะ" พ่อเงยหน้าขึ้นจากแฟ้มเอกสารและมองทางฉันกับเจเลอร์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ"แถมปีนี้กวาดคู่ค้ารายใหญ่ทั้งนั้นเลยด้วย""ก็
"ฉันมีความสุขเหมือนเดิมทุกวันเลย ตั้งแต่..มีนายอยู่ข้าง ๆ " แพทริเซียลูบใบหน้าของเขาอย่างปลอบโยนการแต่งงานไม่ใช่จุดจบของความรัก แต่เป็นจุดเริ่มต้นของบทบาทใหม่ ไม่ว่าเป็นบทบาทของสามีภรรยา หรือว่าที่คุณพ่อกับคุณแม่ก็ตามทั้งแพทและเจเลอร์ต่างเป็นคนที่ขาดความรักจากครอบครัวมาด้วยกันทั้งคู่ ความฝันของเขา
ร้ายพ่ายรัก 74(สามเดือนผ่านไป)"My last salutations are to them who knew me imperfect and loved me""นมัสการสุดท้ายขอมอบแด่ผู้ซึ่งรู้ว่าข้าบกพร่อง แต่ก็รัก"(ข้อความจาก รพินทรนาถ ฐากูร จากกวีนิพนธ์ หิ่งห้อย)พิธีแต่งงานระหว่างแพทริเซีย & เจเลอร์"กระผม เจเลอร์ คาเวนดีน ขอรับคุณ แพทริเซีย คชาชาติ
"…" เจเลอร์ค่อย ๆ ขยับตัวออกห่างจากฉันเพื่อเว้นระยะให้พ่อได้เข้าถึงฉัน"ที่ผ่านมาขอโทษนะแพท ที่เห็นคนอื่นดีกว่าลูกในไส้" พ่อเดินมาหยุดตรงหน้าของฉันพร้อมกับดึงมือของฉันไปกุมเอาไว้และพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่น ๆ"วันนี้พ่อรู้แล้วว่าพ่อมันโง่แค่ไหน ที่ยอมทิ้งความรักดี ๆ ของแม่แก..ไปคว้าเอาความรักที่ฉาบฉวยน
ร้ายพ่ายรัก 73"ใจเย็น ๆ ....เดี๋ยวก็รู้" เจเลอร์ลงมาเปิดประตูให้ฉันพร้อมกับพาฉันยืนพิงรถรอดูเหตุการณ์อยู่ที่ด้านหน้าตึกทำงาน"ความรู้สึกเหมือนพวกที่ชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องชาวบ้านยังไงชอบกล""ไม่ใช่ชาวบ้านหรอก" เจเลอร์เลิกคิ้วขึ้นก่อนจะยกแก้วกาแฟร้อน ๆ ของฉันไปยืนเป่าให้สักพักแล้วถึงค่อยยื่นมาให้ฉันท