Matapos bumaba ng sasakyan ni Freya, dali-dali siyang umakyat ng kanyang opisina. Naabutan pa niyang nagkakagulo lahat ng kanyang empleyado habang nakatayo sa harapan ng kanyang opisina. Nang makita siya ng mga ito, mas lalong lumakas ang bulong-bulongan sa paligid niya. “Do we have a problem?” tanong niya sa mga ito, dahilan upang tumahimik ang lahat at nanatili lanng nakatingin sa kanya. Hanggang sa may isang matapang na unang nagsalita. "Madam President, I've decided to resign from my position and would like to collect my final paycheck. I don't want to wait for something horrible to happen to me before I decide to leave.” “Miss President, me too, I want to leave,” “Add me to the list of employees who are leaving, Miss president.” Sumakit bigla ang ulo ni Freya, ng halos lahat, ng mga empleyado ay nagpaalam ng umalis sa kanyang kumpanya. Ngunit wala siyang magagawa. Ang katulad ng mga ganito uri ng empleyado ay hindi niya kailangan sa kanyang kumpanya. Pinagtibay niya ang kanya
"Jusko, Freya, saan ka ba nanggaling? Bakit basa ka, anong nangyari sa 'yo?" Bakas ang pag-alala sa mukha ni Rihanna ng makita si Freya na pumasok sa loob ng palasyo at maraming putik ang mga paa nito. Tiningnan niya ang oras na nakasabit sa wall. Almost 12 midnight na ng dumating ito. Sinadya niyang hintayin ito kahit antok na antok na siya."Si Nathan?" Imbes na sagutin siya ni Freya, si Nathan ang tinanong nito sa kanya."Nasa loob na ng silid nyo ni Drake. Sinamahan muna ng yaya niya na in-assign ko para magbantay sa kanya. Ako na ang nag timpla ng gatas ni Nathan kaya busog na rin iyon," sagot niya habang hindi pa rin maalis ang tingin sa itsura nito."Ganun ba, maraming salamat Rhi," nakangiting sagot nito sa kanya at nagsimula ng tumungo sa silid nito.Nakailang hakbang pa lang so Freya ng marinig niyang nagsalita muli si Rihanna."Hindi mo pa sinagot ang tanong ko kanina. Anong nangyari sa 'yo?"Muli na namang nagbabadya ang mga luha ni Freya. Kahit siya, hindi rin alam kung a
Kasalukuyang nagpapalinis si Alexandra ng kanyang kuko sa Salon De Luxe ng magring ang kanyang telepono at si Vince ang tumatawag. "Kumusta ang pinapagawa ko sa'yo?" Bungad agad nito sa kanya. "Ayos na 'yon. Sigurado akong tagumpay ang plano," nakangiting sagot ni Alexandra kay Vince. "Tang'na! 'Yan na naman tayo sa pakasigurado mo! Ayoko ng maulit ang nakaraang plano ko na pinalpak mo lang!" Naiinis na kinamot ni Alexandra ang tainga niya dahil sa biglang pag sigaw ni Vince, sa kanya. "Oo nga, malinis ang trabaho ko! Sigurado ako niyan! Pumalpak lang naman ako nakaraan dahil hindi ko alam may iba pa palang kalaban si Drake. Malay ko ba na sa ganoong araw at oras din sila aatake!" Katwiran niya rito. "Siguraduhin mo lang talaga Alexandra, malaki na ang binayad ko, kapag pumalpak ka pa ngayon, ikaw ang sisingilin ko!" "Ang dami mo namang dakdak, Vince. Pupunta ako mamayang gabi diyan sa unit mo. Alam kong kailangan mo lang ng init ng katawan ko," puno ng kalandian na wika ni Alex
"Put*ng Ina Vince, ano na naman ang ginawa mo!?" Bulyaw ni Chairman Aldeguer sa anak, parang gusto na niyang sapakin ito. "T..teka Dad, bakit?" Nagtataka na tanong ni Vince habang nakatingin sa galit na anyo ng ama."Magtatanong ka pa!? Iyan! Tingnan mo ang malaking project na dapat sana sisimulan na ngayong araw ngunit binasura ng mga investors dahil sa utos ng SmithCom!" Sabay hampas ng kanyang ama ng mga dokumento sa mukha niya. Paano naman pag initan ng SmithCom ang kumpanya nila gayung comatose ngayon si Drake? tanong niya sa sarili."Ngayon, nakapag nilay ka na!? Alam mo bang sa ginawa mo, ang pinakahuling proyekto na pag-asa natin upang makabangon, ay naging bato pa!?" Galit na galit ang kanyang ama habang nakapamewang sa harapan niya."Dad, alam mo naman na pinag-iinitan tayo ng SmithCom di ba?""Dahil yan sa kagagawan mo, Gago ka!" Singhal ulit nito sa kanya dahilan upang mapaatras siya sa kinatatayuan ng akma siyang suntukin ng kanyang ama."Putang anak ka Vince, punong-puno
ONE MONTH LATER"Welcome back bro," nakangiting bati ni Dustin kay Drake, habang hinihintay ang pagpark ng private jet nito mula sa runway."Thanks bro," tipid na ngiti ni Drake at bakas sa mukha ang excitement. Ngayong nandito na siya sa Wales pakiramdam niya nabuhay lahat ng lakas niya. Nagagalak na talaga siyang makita ang kanyang mag-ina. "Diiiiii..!" umangat siya ng mukha, pagbaba niya ng private jet narinig niya kaagad ang malamyos na boses ng babaeng mahal niya. Karga nito ang kanilang anak na pakiramdam niya isang taon siyang nawala dahil bigla itong lumaki. Mahigit isang buwan lang siya napalayo sa mga ito ngunit tila marami ng nagbago. Kumaway siya at patakbong sinalubong ang kanyang mag-ina. Magbago man ang lahat isa lang ang tinitiyak niyang hindi magbago—at iyon ang pag-iibigan nila ni Freya. "Miiii.." mabilis niyang niyakap si Freya. Kinuha niya si Nathan at niyakap rin ito. Sandaling nag-usap ang mga mata nila Freya, at ramdam nila ang pagka sabik sa bawat isa. "I miss
“Ano ang kailangan mo?” galit na tanong ni Mr. Stanley sa kanya, pagpasok niya sa opisina nito. Kahit hindi siya nito inalok ng upuan, siya na ang kusang nag welcome ng sarili niya at umupo sa upuan sa harapan ng table nito. “Mr. Stanley, nandito ako, upang hilingin sa’yo na gusto kong pakasalan ang anak ko mo.” “Huh, at sa tingin mo ganun lang kadali iyon? Huwag kang umasa na papayag akong maikasal sayo ang anak ko. Lagi kong sinasabi kay Freya, kahit na ikaw pa ang pinakamayamang lalaki dito sa Wales, wala akong interest na ipakasal sayo ang anak ko, kaya nag-aaksaya ka lang ng pagpunta mo rito!” tutol agad nito sa gusto pa sana niyang sabihin. “Alam kong tutol po kayo sa akin para sa anak ninyo Mr. Stanley. Ngunit maari ko bang malaman kung bakit ganun na lang ang galit mo sa akin? Nagmamahalan po kami ng anak ninyo. Basbas nyo na lang po ang kailangan namin para matuloy ang pagmamahalan namin dalawa. Gaano ba kahirap para sayo na ibigay sa amin iyon?” “Itatanong mo pa? Ng dahil
"Paano mo pala napapayag si Daddy na magpakasal tayo?" tanong ni Freya habang nasa byahe sila papuntang opisina. Nakalimutan n’yang tanungin si Drake kagabi, pagkatapos nilang umalis sa venue kung saan ito nag propose ng kasal sa kanya. Umuwi naman sila ng palasyo ngunit sa sobrang pagod kaya nakalimutan niya rin itanong at agad na siyang nakatulog. Inakbayan siya ni Drake habang ang isang kamay nito ay naka hawak sa kamay niya. “Pinuntahan ko siya sa opisina niya kahapon. Decided n kasi ako na gawin ang lahat upang pumayag siya na pakasalan kita. Noong una ayaw niyang pumayag ngunit siguro na realized n’ya rin na its time naman na hayaan n’yang ikasal tayong dalawa. Kaya pumayag siya na magpakasal ka sa akin.” Nakangiting wika nito at hinalikan siya sa noo. Masaya si Freya dahil sa wakas pumayag na rin ang Daddy niya. Ang daddy lang naman niya ang inaalala niya dahil ayaw nito sa kasal nila ni Drake. Ngunit ngayong pumayag na ito, lubusan na niyang pinakawalan ang sama ng loob sa ka
Naisipan niyang tawagan si Freya sa cellphone nito. “Mii..umalis ka ba?” tanong nya ng sinagot nito ang tawag. “Yes, Dii, may emergency meeting lang ako sa business partner ko,” sagot rin ni Freya. “Bakit hindi mo sinama ang grupo ni Tim? Alam mo naman nag-iingat lang ako di ba?” may himig tampo ang boses niya. “Dii, ‘wag kang mag-alala, walang mangyayari sa akin, okay? Ayoko lang na matakot ang business partner ko sa dami ba namang bodyguard na nagbabantay sa akin.” masiglang sagot nito sa kanya na pinaniniwalaan naman niya. “Sigurado ka ba? Saan ka ba ngayon?” tanong niya. “Ahhh, Dii, wait , nandito na kasi ang business partner ko, mamaya na tayo mag- usap sa bahay, okay? I Love you.” “I love you too,” sagot na lang niya, kahit pa na parang hindi siya kumbinsido sa mga sinabi ito sa kanya. Ngunit wala na siyang magawa kundi pagkatiwalaan ang sinabi nito. Alam niyang hindi magsisinungaling si freya sa kanya. Napag-usapan na nila ito. Kailangan nilang pagkatiwalaan ang isa’t-isa.
“Shit!” Napamura si Rhayan nang makita na nagkakagulo sa harapan ng ospital. Nagtataka siya dahil hindi na mga security guard ng mismong hospital ang nagbabantay sa parehong entrance at exit kundi Rhayaknights na. Ag mga tao gustong pumasok ngunit pinipili lamang ng Rhayaknights ang pwedeng papasukin. “Ciela what happened here?” Agad na lumabas ang hologram ni Ciela mula sa smart watch na suot ni Rhayan matapos marinig ang pagtawag niya.“I will show you, master.” Di nagtagal ipinapakita sa screen monitor ng kanyang sasakyan ang nangyaring pambabatikos ng mga tao sa kanilang pamilya dahil sa pagkamatay ni Trishia. “Tang’na! Kayang-kaya naman gawan ng paraan ‘yan hindi ba?” “Yes master. Pero ang Daddy mo gustong ipasara ang St. Lao Medical Center dahil hinayaan ng mga ito na guluhin ang pamamahinga ni Dharylle.”Nagbuga ng hangin si Rhayan. Ganito talaga ang lahi nila. Maiksi ang pasensya. Malamang naubusan ng pasensya ang kanyang ama kaya nito nasabi iyon. Ngunit kilala niya ito.
Bumuhos lalo ang mga luha ni Nudge dahil sa mga masasakit na salita na kanyang narinig. Mapait siyang ngumiti habang tinititigan ang kanyang ina. “Gusto ko lang tapusin ang kasamaan mo kung kaya ko nagawa ang ipakulong ka. Gusto kong pagsisihan mo sa kulungan ang lahat ng kasalanan na ginawa mo, Mum. Tama na ang isa o dalawa na pagkakamali. Kalabisan na kung naging Hobby mo na ang pagpatay. Sakit mo na yan!” “Huwag mo akong sigawan! Punyeta ka! Mamamatay muna ako bago nila ako maipakulong! Kung ikaw gustong-gusto mong nasa kulungan ka, ibahin mo ako!” Humakbang paatras ang Donya nang mapansin na marami ng pulis ang nakapaligid sa kanya.“Mum! Please! Sumuko ka na!” Sumisigaw si Nudge sa pagmamakaawa sa ina. Takot na takot siyang may mangyaring masama rito kapag lumaban ito sa mga pulis. “Hindi kita mapapatawad sa ginawa mong ito sa ‘kin, Nudge! Ikaw ang tumawag sa mga pulis!”Magkasunod na umiling-iling si Nudge sa ina. Binalingan niya ang Chief of Police sa nagtatanong niyang mg
“Ciela.”“Young Master.” Mabilis ang paglabas ng hologram ni Ciela nang marinig ang boses ni Rhayan.“You’re aware that this would happen. Yet, I did not receive a warning from you!” Bungad ni Rhayan sa galit na boses.“I’m sorry, young master. Totoo ang lahat ng sinabi ko sa ‘yo nang huling pag-uusap natin. May balak ang mag-inang Sonia at Trishia na ipa-kidnap ka kapalit ng kalayaan ni Nudge.”“But something else happened! I trusted you! At anong hindi mo alam na maliban sa pagkidnap sa ‘kin may iba pa palang pinaplano si Trishia?”“No, master. Ang sinabi ko sa’yo noon ay naka-base lang sa kung ano ang nakikita ko. Huli na nag plano si Trishia na maka-siping ka. Hindi ko na masasabi sa’yo dahil nawalan ka na ng malay. Sinubukan kong sabihin sa asawa mo ngunit wala siyang panahon na kausapin ako. Nabulag siya ng galit at selos ng malaman niyang may ibang babae na nagdala sa’yo sa motel. Dahil nangyari na ang hindi ko inaasahan na mangyari, tinulungan ko na lang si young madam na matu
Kay Dustin tumawag VP ng Dc Bank Corp. “Sir, sorry kung sa inyo ako tumawag. Hindi kasi makontak si Sir Rhayan. Nagkakagulo po rito sa DC Bank Main Office. Hindi lang po yan, bumaba bigla ang Net worth ng kompanya dahil isa-isang nagpull-out ang mga investors. Maging ang mga customers ay unti-unti na ring nag withdraw ng kanilang account at lumipat sa ating mga kakompetensya. Dahilan nila kahit mababa raw ang offer doon basta’t nasa magandang kumpanya sila.”“Nonsense. This is bullshit! And what is their reason for doing that?” Sir, napanood n’yo po ba ang balita? Ang Pamilya nyo ang sinisisi sa pagkamatay ni Trishia Albrecht. I will send you the link.”"Hayaan mo silang magpull-out. But take note, there is no turning back! We don't need them.""Yes Sir."Kay Rihanna ang kapatid nitong si Drake Smith ang siyang tumawag. “ Kuya?”“Rianne, nasaan ka?” Bakas ng pag-alala ang boses ni Drake.“Nandito sa ospital. Bakit Kuya?” Nagtataka na rin si Rihanna bakit balisa ang kapatid sa tono n
“Ahhhh! Thriiiisia!” Muling sigaw ng Donya habang nakaluhod at nakahawak sa sofa. Pakiramdam niya nawawalan siya ng lakas upang tumayo. Hindi niya matanggap ang nangyari sa kanyang anak. Ayaw niyang maniwala sa sinabi ni Nudge sa kanya. “Donya Sonia! Donya Sonia!” Humihingal ang katulong habang papalabas ng silid ng Donya na kasalukuyang nililinis nito kanina.Tumigil sandali ang Donya sa pag-iyak at umangat ng mukha upang tingnan ang katulong.“Pwede ba Luisita! Huwag mo akong bwesetin ngayon baka ikaw ang pagbuntungan ko ng galit!” Tumayo siya at naupo sa sofa.“Patawad Donya Sonia. P–pero kailangan mong mapanood ito. Si–si Senyorita Thrisia–”“Ano ang sabi mo? Si Thrisia?” napatayo siya nang marinig ang pangalan ng anak. Bumalik ang kanyang pag-asa na buhay pa ito at niloloko lamang siiya ni Nudge dahil galit ito sa kanila.“B-basta Donya Sonia, panoorin nyo na lang po ang balita.” Kinuha ng katulong ang remote control upang i-on ang Tv. May TV naman sa sala kaya hindi na sila um
Napailing na lang si Rhayan sa pagiging merciless ng asawa niya. Ngunit tama lang ang ginawa nito. Kahit siya hindi pa rin makapaniwala na nagtagumpay si Thrisia na dukutin siya gayung walang kahit na sinong pwedeng lumapit sa kanya. Sa dinami- dami ba namang RhayaKnights na nakapaligid sa kanya sino ang mag aakala na malulusutan pa sila. Mukhang kaya naman ng asawa niya e-handle si Thrisia kaya’t tama lang na hayaan muna niya ito. Kailangan pa niyang kausapin si Lendon tungkol sa naudlot niyang plano. Si Bernard, ang chief of police kailangan rin niyang tawagan dahil nag-iba ang plano.“Rhayan…please help me…”“What the ff—fvck!” Bumaba ang kanyang mga tingin sa dalawang kamay na nakahawak sa dulo ng pantalon niya. Nakaposas ang mga iyon kaya walang duda na si Thrisia ang nakahawak sa kanya dahilan upang tumigil siya sa paglalakad. “Take off your hands!” Tumigas ang kanyang mga panga sa inis. Alam niyang sa ginawa nito lalo lamang magagalit ang asawa niya. Akmang tadyakan niya ito ng
“Anong ginawa mo sa’kin..tangina ka! Huh!?” Gigil na sinakal ni Rhayan si Thrisia sa leeg. Hindi pa man nakasagot si Thrisia nang muli na naman itong hinatak ni Hera.“Akin siya! Ako ang hahatol sa kanya!” Mabilis na tinanggal ni Hera ang kamay ni Rhayan na kasalukuyang mahigpit na nakahawak sa leeg ni Thrisia. Gusto pa niyang pahirapan ang babaeng ito nang matagal. Sa ginagawa ng asawa niya mukhang gusto na nitong patayin ang babae. Ngunit walang balak si Rhayan na bitawan si Thrisia kaya lalo siyang nainis. Nagmukha na kasing Adan at Eva ang dalawa na magkaharap dahil pareho pa rin walang saplot ang mga ito. At kapag bumabalik sa ala-ala niya ang eksena na dinatnan kanina kumukulo ang dugo niya sa matinding galit at selos.“Rhayan!” Napasigaw na siya ng malakas dahilan upang lingunin siya nito. Nagtagumpay naman siyang tanggalin ang kamay ng asawa na mahigpit pa ring nakahawak sa leeg ni Thrisia. Napa-ubo pa ang babae at habol- hininga na lumanghap ng hangin. “Rhayan, Bibihis ka ba
“What!?” Wala dyan si Thrisia? Saan siya nagpunta!?” umakyat ang dugo ng donya sa narinig. Huwag naman sanang maging tama ang hinala niya. Ngayon lang siya nagdadasal sa lahat ng santo na maalala niya. Sana walang mangyaring masama sa anak niya sakaling tinuloy nito ang pangarap na makasiping ang isang Crawford. Ngunit nakumpirma ang hinala niya nang muling magsalita ang tauhan mula sa kabilang linya.“Umalis siya kanina kasama ang bihag namin. Walang pang malay ‘yun nang dalhin niya. Hindi pa nga niya pinadala sa ospital Golem na nabalitaan ng buto. Baka pwedeng padalhan mo kami ng pera upang mapagamot namin siya. Mukhang wala nang balak si Madam Thrisia na bumalik rito.”“At bakit ako ang sisingilin nyo? Kung sino ang nag-utos sa inyo siya ang sisingilin nyo!” Akmang papatayin na niya koneksyon nila ng kausap nang marinig muli itong nagsalita.“Donya..easy ka lang. Huwag mo akong pagtaasan ng boses dahil buhay namin ang nakataya rito. Tinapos namin ang aming trabaho na walang sabit.
“Ciela tawagan mo ang may ari ng Moonlight Dragon gusto kong makausap.” “Tungkol ba sa kung saan ang room number ng motel dinala si Master?”Saglit natigilan si Hera sa sinabi ni Ciela. Hindi na siya nagtaka kung alam nito ang tungkol sa pakay niya.“I can tell you Madam Master.”“Tell me..”“Right away. 5th floor, Room 507, Madam master.” agad ring sagot nito. “Thank you.” tipid niyang wika.“You’re now connected to the next line Madam master.”Hindi pa man siya nakasagot mayroon na agad siyang narinig na boses mula sa kabilang linya ng phone niya.“Yes?” bungad rin ng babae nang sagutin nito ang tawag.“I want you to be here within five minutes or else I will close this motel of yours.”“What?” Gulat nitong sagot. “Sino ka bang demonyo ka para magsabi sa akin ng ganyan?” “Ako ang anak niya.” Pabalang niyang sagot. Ramdam niya ang pag ngitngit ng mga ngipin nito sa galit. “Don’t waste your time talking on the phone. You only have four minutes left.” Walang pasabi niyang ini-off an