“Mommy, tahan na, tingnan mo yang mga mata mo, namumugto na sa ka iiyak. Mula kagabi ka pa ganyan.” pag-aalo ni Drake sa kanyang ina. “Son, sobrang sakit, hanggang ngayon nandito pa rin ang sakit sa loob ng dibdib ko. Hindi ko alam kung paano ako hihingi ng tawad sa anak ko. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag sa kanya ang lahat. Limang taon siyang nandito sa Wales, ngunit nadaig ako ng kaduwagan upang kausapin siya. Nakuntento lang ako sa mga stolen pictures na pinapakita mo sa akin. Hinintay ko pa talaga na dumating si Minerva.” “Mommy, hayaan mo na munang makapag-isip si Rihanna. Don’t worry, tutulungan kita upang ipaliwanag sa kanya ang lahat. Hindi rin madali ang mga pinagdaanan mo ng mahabang panahon. Saksi ako kung paano ka nagtiis at naghirap na hindi makita ang ‘yung, anak.” Tinapik-tapik ni Drake ang likod ng ina habang nakayakap ito sa kanya. “Salamat anak, kung buhay lang sana si Daniel, siguro kasing edad mo siya. Salamat at dumating ka sa buhay ko. Kahit papaano,
"Repeat what you said!" Galit na hinatak ni King Rhiannon si Myrna. Sa isang iglap lang nasa harap na niya ito. Namumutla na ang mukha ni Myrna at tagaktak ang pawis sa noo habang nakatingin sa nanlilisik na mata ni King Rhiannon. "Y..your Majesty King, please forgive me, I didn't mean to hide everything from you. What I'm saying is true. Sir Dustin is your son." Umiiyak na sagot ni Myrna. Tanggap na n'ya ang maaring hatol sa kanya ng hari ngayong umamin na siya. Bumagsak ang panga ni King Rhiannon dahil sa narinig. Hindi siya makapaniwala na mangyayari ito sa pamilya niya. Paano nangyari ito? Galit na binalingan niya si Minerva na kasalukuyang hindi alam kung ano ang gagawin habang pasulyap-sulyap sa kanya. Pakiramdam niya biglang nanilim ang kanyang paningin sa sobrang galit ng makita niya ang pagmumukha nito. SLAP! Nanginginig ang buong katawan niya na sinampal si Minerva. Ang babaeng ito ang may kagagawan ng lahat kung bakit nagkaganito ang pamilya niya. "You b*tch! You're th
Galit na galit si Alice. Naghi Hysterical ang kalooban niya. Pakiramdam niya, nadadagdagan lalo ang sakit sa dibdib niya kapag nakikita niya ang pagmumukha ni King Rhiannon."Mom, that's enough. You need to rest." Sabay senyas ni Drake sa Nurse na kanina pa nakatayo sa gilid. Agad naman nitong naintindihan ang ibig niyang sabihin. Agad itong lumapit at tinusok ang syringe needle sa balikat ng Donya. Ilang sandali pa, muli itong nakatulog.Matapos malagyan ng kumot ang kinikilalang ina, binalingan niya ang hari na kasalukuyang wala ring tigil sa pag-iyak. Natukod ang dalawang siko nito sa sariling mga tuhod habang ang mga kamay nito'y napa hilamos sa mukha. Parang mababaliw na rin ito dahil sa mga nangyayari."Uncle, siguro kailangan mo na munang umalis. Ako na ang bahala na magpaliwanag kay mommy. I'm sorry, sana maintindihan mo kung bakit nagkaganito siya. Hindi rin madali ang mga pinagdaanan niya ng mahabang panahon."Magkasunod na tango lang ang sinagot nito. Muli ay umangat ito ng
"Huh, nagpapatawa po ba kayo uncle? Talaga bang ganyan kayo ka desperado para mapaghiwalay kami ni Rihanna?" Mapait na ngumiti sa Dustin habang nakatingin kay King Rhiannon."Dustin, hindi namin alam kung paano namin ito ipapaliwanag sa inyong dalawa, ngunit maniwala ka, ikaw si Daniel, ang nawawala naming anak.""Put*ng Ina." Napamura si Dustin ng wala sa oras dahil sa pamimilit ng mga ito na siya talaga si Daniel. Binalingan niya si Rihanna at kinuha ang nanlalamig nitong kamay. "Luv, mukhang gagawin talaga nila ang lahat upang paghiwalayin tayo. Wag kang maniwala sa kanila. Okay?" Muli n'yang pinapaalala si Rihanna, dahil natatakot siya na baka bigla na lang ito maniwala at tuluyan siyang iwan."Dustin, maniwala ka sa kanila. Magkapatid kayong dalawa.""Isa ka pa, Put*ng Ina ka!" Nanlilisik ang mga mata ni Dustin na sininghalan si Drake dahil sa pangingialam nito. "Alam ko naman eh! Gusto mo lang mapunta sa'yo ang asawa ko kaya, nakikisawsaw ka rin!""Dustin, alam mong hindi totoo y
"Uncle, ako na po ang bahala kay Mommy. Sana maintindihan mo siya kung ayaw muna niyang kausapin ka. Talagang nasaktan siya sa mga nangyayari sa mga anak niya." Bagsak ang balikat ni King Rhiannon habang sumasang-ayon kay Drake. Simula ng nilisan nila ang mansion ni Dustin sa Pilipinas, hindi na siya kinakausap pa ni Alice. Iyak lang ito ng iyak at siya ang sinisisi kung bakit ayaw maghiwalay ng dalawa. Malalim siyang nagpakawala ng buntong-hininga bago magpaalam kay Drake. Habang nasa biyahe siya pabalik ng kanyang palasyo, biglang nag ring ang kanyang telepono. Nakita niyang ang kanyang Butler ang tumatawag kaya agad niya itong sinagot. "Something terrible happened in the palace, Your Majesty King. The Northern Kingdom's King attacked and took Queen Minerva with him." Napabalikwas siya mula sa pagkasandal sa headrest ng upuan ng kanyang kotse dahil sa narinig. "What!? Where are they now?" Kinakabahan ang hari habang nagtatanong. "I've heard they're going to the Philippines to l
“Dustin!” Umiiyak na pumasok si Rihanna sa loob ng nasunog na mansyon habang sinisigaw ang pangalan ng asawa niya. Naniniwala siyang buhay pa ito kaya lang hindi pa nila natagpuan. Hindi siya aalis sa lugar na ito hanggat hindi niya nakikita si Dustin. “Dustin!” muling tawag niya rito. “Ma’am, kailangan n’yo na pong lumabas, delikado po rito mam. Baka tamaan po kayo ng mga.." "Hindi," agaw kaagad niya sa gustong sabihin ng fireman. "Ayaw kong umalis dito hangga't hindi natin nakukuha ang katawan ni Dustin. Baka, nawalan lang siya ng malay, tapos natambakan ng mga nalaglag na kisame. Halika, tulungan mo akong hanapin siya." Napakamot ang fireman sa kanyang sintido ng nakitang walang plano si Rihanna na lumabas. Gayunman kailangan niyang gampanan ang kanyang responsibilidad dahil delikado kung hayaan niya ito na manatili rito. Sinundan niya si Rihanna nakitang hinahawi nito ang mga nalaglag na kisame, nagbabakasakali na natabunan lang ang asawa. Patuloy pa rin ito sa pag-iyak at pam
"Pumunta ka ng ospital, alamin mo ang sitwasyon ngayon ni Rihanna. Daanan mo na rin ang forensic Department, alamin mo kung sino ang dalawang bangkay na nasunog sa mansyon natin." Tumayo siya at kinuha ang bag niya. Sumunod na rin sa kanya si Joaquin na tahimik lang nagmamasid sa kanila kanina." Nagtataka ang mga mata ni Thomas habang nakatingin sa ate niya. "T..teka ate, saan ka na naman pupunta?" "Saan pa? Ipagpatuloy muna namin ni Joaquin ang naudlot naming kaligayahan kanina dahil istorbo ka." pabalang na sagot nito sa kanya. "Huh? Ate naman! Nasa alanganin na ang sitwasyon natin ngayon, kaligayahan pa rin ang naiisip mo? Teka, nasaan na ba ngayon ang anak ni Dustin at Rihanna?" hindi mailarawan ang mukha niya habang tinatanong ang ate niya. Humagalpak ng tawa si Shane ng maalala ang anak ng dalawa. Pakiramdam niya kahit papaano nabawasan ang bigat na nararamdaman niya. Nakangiti niyang binalingan si Thomas. "Tinangay ni King Frexner pabalik sa kanyang kaharian ang batang 'yon
"Just kill me! Wala akong kasalanan! Sinabi ko na sa inyo, wala kayong mahihita sa akin!" sigaw ni Rafael. Hindi niya kayang tiisin ang pagpapahirap ng mga ito sa kanya. Nanghihina na siya, puno na rin sugat ang kanyang buong katawan, dulot ng pambubugbog ng mga ito. Hindi niya alam kung saang lugar naroon siya, nawalan siya ng malay ng inilipat siya rito sa bagong dungeon. Halos kahapon pa siya hindi kumakain dahil hindi siya binibigyan. Hindi katulad sa dati, nakakakain siya ng tatlong beses sa isang araw, at least kahit paano hindi niya nararamdaman ang paghihirap at gutom. Ngayon hindi niya alam kung ano ba talaga ang nangyayari, kapag nagtatanong siya, laging sagot ng mga ito, malaki raw ang kasalanan niya sa boss ng Black Dragon. Kilala niya ang Black Dragon noon pa, ngunit wala siyang naalala na may kalaban siya sa organisasyon, lalo na sa pinaka boss ng mga ito."Wala kang kasalanan sa amin, kay Black mamba, mayroon. 'Wag kang mag-alala, mamamatay ka rin." wika ng lalaking may
“Shit!” Napamura si Rhayan nang makita na nagkakagulo sa harapan ng ospital. Nagtataka siya dahil hindi na mga security guard ng mismong hospital ang nagbabantay sa parehong entrance at exit kundi Rhayaknights na. Ag mga tao gustong pumasok ngunit pinipili lamang ng Rhayaknights ang pwedeng papasukin. “Ciela what happened here?” Agad na lumabas ang hologram ni Ciela mula sa smart watch na suot ni Rhayan matapos marinig ang pagtawag niya.“I will show you, master.” Di nagtagal ipinapakita sa screen monitor ng kanyang sasakyan ang nangyaring pambabatikos ng mga tao sa kanilang pamilya dahil sa pagkamatay ni Trishia. “Tang’na! Kayang-kaya naman gawan ng paraan ‘yan hindi ba?” “Yes master. Pero ang Daddy mo gustong ipasara ang St. Lao Medical Center dahil hinayaan ng mga ito na guluhin ang pamamahinga ni Dharylle.”Nagbuga ng hangin si Rhayan. Ganito talaga ang lahi nila. Maiksi ang pasensya. Malamang naubusan ng pasensya ang kanyang ama kaya nito nasabi iyon. Ngunit kilala niya ito.
Bumuhos lalo ang mga luha ni Nudge dahil sa mga masasakit na salita na kanyang narinig. Mapait siyang ngumiti habang tinititigan ang kanyang ina. “Gusto ko lang tapusin ang kasamaan mo kung kaya ko nagawa ang ipakulong ka. Gusto kong pagsisihan mo sa kulungan ang lahat ng kasalanan na ginawa mo, Mum. Tama na ang isa o dalawa na pagkakamali. Kalabisan na kung naging Hobby mo na ang pagpatay. Sakit mo na yan!” “Huwag mo akong sigawan! Punyeta ka! Mamamatay muna ako bago nila ako maipakulong! Kung ikaw gustong-gusto mong nasa kulungan ka, ibahin mo ako!” Humakbang paatras ang Donya nang mapansin na marami ng pulis ang nakapaligid sa kanya.“Mum! Please! Sumuko ka na!” Sumisigaw si Nudge sa pagmamakaawa sa ina. Takot na takot siyang may mangyaring masama rito kapag lumaban ito sa mga pulis. “Hindi kita mapapatawad sa ginawa mong ito sa ‘kin, Nudge! Ikaw ang tumawag sa mga pulis!”Magkasunod na umiling-iling si Nudge sa ina. Binalingan niya ang Chief of Police sa nagtatanong niyang mg
“Ciela.”“Young Master.” Mabilis ang paglabas ng hologram ni Ciela nang marinig ang boses ni Rhayan.“You’re aware that this would happen. Yet, I did not receive a warning from you!” Bungad ni Rhayan sa galit na boses.“I’m sorry, young master. Totoo ang lahat ng sinabi ko sa ‘yo nang huling pag-uusap natin. May balak ang mag-inang Sonia at Trishia na ipa-kidnap ka kapalit ng kalayaan ni Nudge.”“But something else happened! I trusted you! At anong hindi mo alam na maliban sa pagkidnap sa ‘kin may iba pa palang pinaplano si Trishia?”“No, master. Ang sinabi ko sa’yo noon ay naka-base lang sa kung ano ang nakikita ko. Huli na nag plano si Trishia na maka-siping ka. Hindi ko na masasabi sa’yo dahil nawalan ka na ng malay. Sinubukan kong sabihin sa asawa mo ngunit wala siyang panahon na kausapin ako. Nabulag siya ng galit at selos ng malaman niyang may ibang babae na nagdala sa’yo sa motel. Dahil nangyari na ang hindi ko inaasahan na mangyari, tinulungan ko na lang si young madam na matu
Kay Dustin tumawag VP ng Dc Bank Corp. “Sir, sorry kung sa inyo ako tumawag. Hindi kasi makontak si Sir Rhayan. Nagkakagulo po rito sa DC Bank Main Office. Hindi lang po yan, bumaba bigla ang Net worth ng kompanya dahil isa-isang nagpull-out ang mga investors. Maging ang mga customers ay unti-unti na ring nag withdraw ng kanilang account at lumipat sa ating mga kakompetensya. Dahilan nila kahit mababa raw ang offer doon basta’t nasa magandang kumpanya sila.”“Nonsense. This is bullshit! And what is their reason for doing that?” Sir, napanood n’yo po ba ang balita? Ang Pamilya nyo ang sinisisi sa pagkamatay ni Trishia Albrecht. I will send you the link.”"Hayaan mo silang magpull-out. But take note, there is no turning back! We don't need them.""Yes Sir."Kay Rihanna ang kapatid nitong si Drake Smith ang siyang tumawag. “ Kuya?”“Rianne, nasaan ka?” Bakas ng pag-alala ang boses ni Drake.“Nandito sa ospital. Bakit Kuya?” Nagtataka na rin si Rihanna bakit balisa ang kapatid sa tono n
“Ahhhh! Thriiiisia!” Muling sigaw ng Donya habang nakaluhod at nakahawak sa sofa. Pakiramdam niya nawawalan siya ng lakas upang tumayo. Hindi niya matanggap ang nangyari sa kanyang anak. Ayaw niyang maniwala sa sinabi ni Nudge sa kanya. “Donya Sonia! Donya Sonia!” Humihingal ang katulong habang papalabas ng silid ng Donya na kasalukuyang nililinis nito kanina.Tumigil sandali ang Donya sa pag-iyak at umangat ng mukha upang tingnan ang katulong.“Pwede ba Luisita! Huwag mo akong bwesetin ngayon baka ikaw ang pagbuntungan ko ng galit!” Tumayo siya at naupo sa sofa.“Patawad Donya Sonia. P–pero kailangan mong mapanood ito. Si–si Senyorita Thrisia–”“Ano ang sabi mo? Si Thrisia?” napatayo siya nang marinig ang pangalan ng anak. Bumalik ang kanyang pag-asa na buhay pa ito at niloloko lamang siiya ni Nudge dahil galit ito sa kanila.“B-basta Donya Sonia, panoorin nyo na lang po ang balita.” Kinuha ng katulong ang remote control upang i-on ang Tv. May TV naman sa sala kaya hindi na sila um
Napailing na lang si Rhayan sa pagiging merciless ng asawa niya. Ngunit tama lang ang ginawa nito. Kahit siya hindi pa rin makapaniwala na nagtagumpay si Thrisia na dukutin siya gayung walang kahit na sinong pwedeng lumapit sa kanya. Sa dinami- dami ba namang RhayaKnights na nakapaligid sa kanya sino ang mag aakala na malulusutan pa sila. Mukhang kaya naman ng asawa niya e-handle si Thrisia kaya’t tama lang na hayaan muna niya ito. Kailangan pa niyang kausapin si Lendon tungkol sa naudlot niyang plano. Si Bernard, ang chief of police kailangan rin niyang tawagan dahil nag-iba ang plano.“Rhayan…please help me…”“What the ff—fvck!” Bumaba ang kanyang mga tingin sa dalawang kamay na nakahawak sa dulo ng pantalon niya. Nakaposas ang mga iyon kaya walang duda na si Thrisia ang nakahawak sa kanya dahilan upang tumigil siya sa paglalakad. “Take off your hands!” Tumigas ang kanyang mga panga sa inis. Alam niyang sa ginawa nito lalo lamang magagalit ang asawa niya. Akmang tadyakan niya ito ng
“Anong ginawa mo sa’kin..tangina ka! Huh!?” Gigil na sinakal ni Rhayan si Thrisia sa leeg. Hindi pa man nakasagot si Thrisia nang muli na naman itong hinatak ni Hera.“Akin siya! Ako ang hahatol sa kanya!” Mabilis na tinanggal ni Hera ang kamay ni Rhayan na kasalukuyang mahigpit na nakahawak sa leeg ni Thrisia. Gusto pa niyang pahirapan ang babaeng ito nang matagal. Sa ginagawa ng asawa niya mukhang gusto na nitong patayin ang babae. Ngunit walang balak si Rhayan na bitawan si Thrisia kaya lalo siyang nainis. Nagmukha na kasing Adan at Eva ang dalawa na magkaharap dahil pareho pa rin walang saplot ang mga ito. At kapag bumabalik sa ala-ala niya ang eksena na dinatnan kanina kumukulo ang dugo niya sa matinding galit at selos.“Rhayan!” Napasigaw na siya ng malakas dahilan upang lingunin siya nito. Nagtagumpay naman siyang tanggalin ang kamay ng asawa na mahigpit pa ring nakahawak sa leeg ni Thrisia. Napa-ubo pa ang babae at habol- hininga na lumanghap ng hangin. “Rhayan, Bibihis ka ba
“What!?” Wala dyan si Thrisia? Saan siya nagpunta!?” umakyat ang dugo ng donya sa narinig. Huwag naman sanang maging tama ang hinala niya. Ngayon lang siya nagdadasal sa lahat ng santo na maalala niya. Sana walang mangyaring masama sa anak niya sakaling tinuloy nito ang pangarap na makasiping ang isang Crawford. Ngunit nakumpirma ang hinala niya nang muling magsalita ang tauhan mula sa kabilang linya.“Umalis siya kanina kasama ang bihag namin. Walang pang malay ‘yun nang dalhin niya. Hindi pa nga niya pinadala sa ospital Golem na nabalitaan ng buto. Baka pwedeng padalhan mo kami ng pera upang mapagamot namin siya. Mukhang wala nang balak si Madam Thrisia na bumalik rito.”“At bakit ako ang sisingilin nyo? Kung sino ang nag-utos sa inyo siya ang sisingilin nyo!” Akmang papatayin na niya koneksyon nila ng kausap nang marinig muli itong nagsalita.“Donya..easy ka lang. Huwag mo akong pagtaasan ng boses dahil buhay namin ang nakataya rito. Tinapos namin ang aming trabaho na walang sabit.
“Ciela tawagan mo ang may ari ng Moonlight Dragon gusto kong makausap.” “Tungkol ba sa kung saan ang room number ng motel dinala si Master?”Saglit natigilan si Hera sa sinabi ni Ciela. Hindi na siya nagtaka kung alam nito ang tungkol sa pakay niya.“I can tell you Madam Master.”“Tell me..”“Right away. 5th floor, Room 507, Madam master.” agad ring sagot nito. “Thank you.” tipid niyang wika.“You’re now connected to the next line Madam master.”Hindi pa man siya nakasagot mayroon na agad siyang narinig na boses mula sa kabilang linya ng phone niya.“Yes?” bungad rin ng babae nang sagutin nito ang tawag.“I want you to be here within five minutes or else I will close this motel of yours.”“What?” Gulat nitong sagot. “Sino ka bang demonyo ka para magsabi sa akin ng ganyan?” “Ako ang anak niya.” Pabalang niyang sagot. Ramdam niya ang pag ngitngit ng mga ngipin nito sa galit. “Don’t waste your time talking on the phone. You only have four minutes left.” Walang pasabi niyang ini-off an