LSO 1

"F*ck me! F*ck me harder, Logan!"

Iyon ang malakas na halinghing ng babaeng kaniig ni Logan ngayon. Halos nagdedeliryo na ito habang nakadapa sa kama. Sinampal niya ang malaki nitong pang upo at sunud-sunod ang ginawang pagbayo. Pinagbuti ng kaniyang balakang ang pagtratrabaho. Mas bumilis pa ang paglabas-masok niya sa babaeng nalimutan na niya ang pangalan. Ang alam lamang niya, mas matanda sa kaniya ng dalawampung taon ang babaeng ito, may asawa, at may mga anak.

Humigpit ang hawak niya sa balakang nito. Sagad ang bawat paglabas-masok niya. His head could even feel the entrance of her womb. Kinuha niya ang wedding picture nito at ng asawa nito na nakapatong sa tabi ng lamp. Nakangiti sa larawang iyon ang babaeng kaniig niya ngayon, habang ang mga braso nito ay nakapulupot sa bewang ng isang may katabang lalaki.

"Look at it." He commanded. "Look at your husband while I f*ck you."

"No— please... Ahh!" Mahigpit na nahawakan ng babae ang picture frame. Tagaktak na ang kanilang mga pawis.

Inilapat niya ang katawan sa likuran ng babae. "Tell him what you feel right now," anas niya sa tenga nito habang patuloy sa pagbibigay ng hindi mapapantayang kaligayahan sa hiyas sa pagitan ng mga hita nito.

"Haa! I'm sorry! I'm sorry, honey," pilit na sabi ng babae sa pagitan ng mga ungol. "His dîck is bigger than yours!"

He smirked. He found this situation funny. This woman is full of dignity just an hour ago, and now she is writhing with so much pleasure from a manhood that isn't her husband's.

"Ungh! Lalabasan na ako! Lalabasan na ako! Malapit na!" Nakita niya kung paano manigas ang mga paa nito, humigpit ang hawak ng babae sa unan at halos ibaon na roon ang mukha.

He felt her tightened. The woman reached her peak. Nanginig sa sarap ang katawan nito kasabay ng mahaba nitong pag-ungol. Her toes curled as she spasmed. Bagsak ang katawan ng babae pagkatapos nitong marating ang r***k.

But this did not take him to his climax at all. Ngunit hindi na iyon mahalaga sa kaniya ngayon. Ano naman kung hindi siya labasan? Ang mahalaga ay na-satisfy niya ang kliyente niya ngayong gabi. Inalis niya ang condom na balot na balot na halos ng katas ng babae at itinapon iyon sa maliit na trash bin sa sulok ng kuwartong iyon. Ah, gaano na ba katagal noong huli siyang nasiyahan sa pakikipagniig? Noong huli niyang naramdaman ang nakakapanindig na balahibo na sarap ng pakikipagtalik? Hindi na niya maalala. He's been doing this job for almost twelve years now. At wala nang dating sa kaniya ang s*x. Wala nang sarap. Walang thrill.

Kinuha niya ang de-keypad niyang cellphone. Lahat silang miyembro ng S.E.X. Delivery Services o SDS, ay may ganoon in case of emergency. But aside from that, wala na silang ibang dinadala. Walang wallet, personal cellphone, o kahit anong bagay na makakapag-disclose ng identity nila. Nakasuot rin sila ng maskara na iisa lamang ang disenyo upang hindi makilala ang kanilang mga mukha. Kulay itim iyon na animo'y pakpak ng paruparo at natatakpan niyon ang kalahati ng kanilang mukha.

Yes, they give away their first names. Ngunit hindi ang kanilang apelyido. According to Shan, it is important that the client knows their name in order to build trust. Trust, my ass. Napaismid siya sa salitang iyon. Hindi rin naman lahat ng nagiging kliyente nila ay mapagkakatiwalaan. The irony.

Nakita niyang nagmensahe sa cellphone niya ang code name ni Shan, kaya naman agad niya iyong binuksan. 'Come to the office tomorrow. You will be assigned somewhere.'

Nag-igting ang kaniyang panga nang mabasa iyon. Hindi niya iyon gusto. Noong huli kasi siyang na-assigned sa ibang lugar ay na-asigned din siya sa isang agresibong kliyente. Oo, totoong agresibo. That weirdo has a f*cking fetish with blood and sex. Ni hindi nga niya alam kung paano pa siya nakaalis sa lugar na iyon nang buhay, at kumpleto ang parte ng katawan.

Inilagay niya ang cellphone sa bulsa ng kaniyang pants at saka isa-isang pinulot ang kaniyang mga damit. Napaismid na lamang siya nang makitang padapang nakatulog ang babae sa kama yakap ang picture frame nito at ng asawa nito. Napailing-iling na lamang siya. That kind of sight isn't knew to him. Marami na siyang nakitang mas malala pa roon. Tinungo niya ang banyo at naligo. He always do that after servicing someone. Mariin niyang kinukuskos ang sarili para mawala ang amoy ng mga babaeng nakakaniig niya. Nagtagal siya sa banyo at doon na rin siya nagbihis. Tumutulo pa ang dulo ng kaniyang buhok nang muli niyang isuot ang kaniyang maskara.

Nang lumabas siya sa banyo ay gising na ang babae. Ibinalot nito ang sarili sa kumot at tinitigan siya. Naupo siya sa gilid ng kama.

"Are you leaving?" Tila malungkot na tanong ng babae na tingin niya ay nasa pa-singkwenta na ang edad. Ngunit kahit ganoon ay masasabi niyang maganda at bata pa rin ang katawan nito.

"Yeah," maiksi niyang sagot. "Are you happy?" Tanong niya pagkatapos.

Ngumiti ang babae. "Very much so."

"That's good to hear. Are you satisfied with my service?"

"Your service deserves an award." Muling sagot nito. She leaned forward and played with his neck tie. "Are you really leaving? Can you just stay for another hour? I will pay again without any hesitation."

"I'm sorry, Ma'am. But I'm afraid you need to call the agency again to schedule an appointment." Magalang niyang sabi.

"Okay, I'll do that. But I want you to service me again, not anyone else." Mabuti na lamang at madali lamang kausap ang kliyenteng ito. Nakita niyang inilabas nito mula sa drawer ang malaki nitong wallet. Makapal ang cash na naroon. Naglabas ito ng sampung kulay asul na perang papel at inilagay iyon sa inner pocket ng coat niya. "That's my tip for your great performance." Nakangiting sabi nito.

He's getting sick of this. Ganito yata talaga kapag sobrang yaman ng isang tao at wala nang ibang paggagamitan ng pera ng mga ito. They'll waste it, throw it like it has no value. It's sick.

"Thank you for your generosity, Ma'am." Mabuti na lamang at nakamaskara siya, dahil kung hindi, paniguradong kanina pa natakot ang ginang sa mukha niyang tila naubusan na yata ng ekspresyon. Binigyan niya ito ng isang mariin na halik bago tuluyang umalis sa lugar na iyon.

Hindi man lamang siya muling lumingon. Dahil ayaw na niyang bumalik sa kuwartong iyon.

***

Hindi na ipinagpabukas pa ni Logan ang pagpunta sa base ng SDS. Pagkagaling na pagkagaling nita sa kliyente ay doon na mismo siya dumiretso. Ni hindi na nga niya naiparada nang maayos ang kaniyang sasakyan dahil sa pagmamadali. He is raging.

"Where the fuck is Shan?" Galit na tanong ni Logan kay Philip na prenteng nakaupo sa ibabaw ng billiard table at kumakain ng lollipop.

“Don’t know, don’t care.” Nagkibit-balikat lamang ito. Samantala hindi naman sumagot si Connor na abala sa pagpupunas ng mga cue ball at mukhang maglalaro.

"You have no use at all," aniya kay Philip. Tinawanan iyon ni Grant at Arthur na parehong nagtitisa ng mga tako nito at nakaupo sa sahig. Mukha ngang magbibilyar ang mga ito.

“Why are you even all here? Wala ba kayong mga trabaho?” Tanong niya. They are almost complete. Sina Rider at Colter lamang ang wala roon.

“Day off,” sagot ni Grant.

"Nasa garden si Shan. He is currently fvcking his book," narinig niyang sagot ni Gregory habang ang dinudutdot ang cellphone nito. Katabi nito si Diether na nakapalumbaba at napipikit ang mga mata.

"That f*cker," Logan grunted. Malalaki ang mga hakbang niyang tinungo ang garden ng mansiyon na iyon. That mansion is their exclusive base. Pag-aari iyon ni Shan, ang founder at manager ng kanilang sikretong agency.

"SHAN!" Sigaw niya nang makita ito sa hindi kalayuan na nagbabasa ng libro. Prente pa itong humigop ng tyaa at kalmado siyang nilingon.

Ibinaba nito ang tasa ng tyaa sa mesa. "What's the matter, Logan? You did not tell me that you are stopping by." Tanong nito at ibinalik ang mga mata sa libro. "Hindi ka nag-reply sa text ko."

"Where the hell are you going to deploy me this time?" Mariin niyang tanong. "Have you forgotten that I almost died after you assigned me to a faraway client? Why don't you just assign someone else?"

Nakita niya kung paano inalis ni Shan ang reading glasses nitong suot. "No. You are the only one whose fit for the job. Isa pa, lahat sila ay puno na ang schedule. Even me."

Sunud-sunod ang naging kaniyang pagmumura. Kinuha niya ang tasa na tsaa ni Shan at siya na ang umubos ng lamang niyon. It's bitter. Really bitter. Katulad na lamang ng nangyayari ngayon.

"Don't worry, I think your next client isn't harmless."

"You think?" Sarkastiko niyang tanong. Minsan gusto na talaga niya itong sakalin sa pagiging kalmado nito. "Oh, you really think? Bakit kaya hindi ikaw ang mag-handle ng mga weirdong kilyente. No. Have you even experienced handling a client that might actually kill you?"

"No. I haven't experienced that. But I don't think I can be killed that easily."

"Well, good for you," sarkastiko niyang sagot.

"Thank you," Shan genuinely answered that made his blood boil even worse.

Naihilamos na lamang niya ang mga palad sa mukha. Wala ring mapupuntahan ang usapan nilang iyon ng gunggong na ito. "We have a meeting tomorrow. Make sure that you will come," pahabol nito.

"Go to hell." Mariin niyang sabi bago ito iniwan.

"Leaving so suddenly?" tanong sa kaniya ni Connor nang makitang mukhang aalis na kaagad na siya. Which he is about to do. That freaking Shan is really getting into his nerves. Baka balian niya ito ng buto kapag nasagad ang pasensya niya.

"You did not even last five minutes here," sabi naman ni Grant.

"It's because I do not want to see your ugly faces." He said without any emotions. Hinagod niya ang buhok niya gamit ang kaniyang palad.

"Tss. Grumpy as usual." Napailing-iling na sabi ni Philip. "Maaga kang papangit niyan, pare."

"Parang ikaw," pambabara ni Arthur na ikinatawa ng mga ito, maliban sa kaniya. He is not in the position to laugh. Bwisit na bwisit siya, at ang gusto niyang gawin ngayon ay umuwi at mag-inom mag-isa.

"Alam mo, tang*na ka," sagot ni Philip na ibinato kay Arthur ang stick ng lollipop na kinakain nito kanina.

"I know. Thank you." Tatawa-tawang sabi ni Arthur na nailagan ang stick ng lollipop.

"If I stand here for another minute, I might really kill Shan so I'm leaving," aniya.

Tinalikuran na niya ang mga ito at tinungo ang sasakyan niya. Sumakay siya roon at walang sabi-sabing pinaharurot iyon palayo.

A drink... Gusto niya umuwi at languin ang kaniyang sarili sa alak. That is what he really needs right now.