**********YASSY'S POV:Nakatingin lang siya sa pinto kung saan lumabas si Hunter...Bakit ito umalis agad? She knows na nasaktan na naman niya si Hunter, pero as much as possible, sana ay iniiwasan niyang magkaroon sila ng emotional attachment sa isa't isa. 'Yun ang humahadlang sa kanila kapag masyado silang attached sa isa't isa. Actually, masakit din sa kanya ang umalis, pero kailangan dahil iyon ang pangarap niya.Ang gusto niya lang sana ay maging masaya lang sila, pero aaminin niyang mahirap iyon dahil kahit hindi man nila aminin, mahal pa rin nila ang isa't isa.Kinuha niya ang telepono at tinawagan si Hunter. Ayaw niyang umalis nang hindi sila nag-uusap.Nakailang ring na pero hindi sumasagot si Hunter. "Baka nagda-drive..." sambit niya sa sarili. Ayaw niyang i-entertain sa utak niya na hindi nito nasagot dahil iniiwasan siya.Muli niyang pinatong ang telepono sa side table at binalik ang atensyon sa pinapanood sa TV. Actually, hindi na niya nasundan ang kwento ng pinapanood n
"Kaya mo ba kahit na magkalayo ulit tayo?" "Oo naman... Mahirap man pero kakayanin ko. That's how I love you, Yass. Saka pinapangako ko, hindi na ako hahadlang sa mga pangarap mo. Maghihintay ako hangga't kailan mo gustong magpakasal sa akin. Hindi kita mamadaliin, hindi kita pipilitin." Napangiti siya... "Totoo?" "Oo naman... Basta ba balikan mo ako?" Punong-puno ng pag-asa ang nababanaag sa mga mata nito. Hindi siya sumagot, bagkus ay tumayo siya at kumandong sa lalaki. Kinawit niya ang dalawang braso sa leeg nito. "I love you, Hunter... Hindi ko kayang magkatampuhan ulit tayo bago ako umalis. Ayaw kong maging miserable ang buhay ko. Gusto ko ay masaya lang palagi sa piling mo." "Damn, Yass... I love you too." Hinawakan nito ang mukha niya at siniil siya ng halik. "Thank you dahil muli mo akong tinanggap, babe. I'm so happy!" wika nito saka siya muling hinalikan. This time, it was passionate. Ramdam niya ang pagmamahal nito sa pamamagitan ng halik. Habang naghahalikan sila, gu
Nagising siya dahil sa amoy ng masarap na pagkain, Bigla siyang nagutom! Napangiti siya nang maalala na doon niya pala pinatulog si Hunter sa condo. Kinilig siya bigla, bago sila matulog ay muli silang nagtal*k... Damn knows kung ilang beses na... hindi na niya nabilang! Tila pinapa-adik siya nito.He showered her with all his care and love. Sinong hindi ma-aadik sa ganitong lalaki? At take note!.. yummy sa kama! Napahagikhik siya sa kanyang mga naiisip."Anong tinatawa-tawa mo diyan?" nagtatakang tanong ni Hunter nang pumasok ito sa kwarto. May dala itong tray ng pagkain. Naka-boxers lang ito at walang damit pang-itaas. Lihim siyang namula nang mapako ang mata niya sa hubad na katawan nito, lalo na sa nakabukol ng alaga nito sa loob ng boxers. Malalaman mo talaga kung ang isang lalaki ay pinagpala dahil hindi pa man galit ang alaga ay nakabukol na."Baka naman matunaw ako sa titig mo sa akin, babe? Parang gusto mo akong lamunin ng buo, ah!" biro nito sa kanya."Pwede ba?" hihihih...
Nagmamadali silang maligo. Hindi nila napansin ang oras at napasarap na naman sila sa ibabaw ng kama. Tinawagan niya si Giorgiana at may appointment si Hunter ng alas diyes ng umaga. Mabuti na lang at may oras pa sila.Gusto pa sanang umisa ni Hunter habang magkasabay silang maligo pero umayaw na siya. Masakit na ang kepyas niya. Tila walang kapaguran si Hunter sa pag-angkin sa kanya simula kagabi. Kung sakali na hindi niya ito pinapagamit ng condom ay malamang sa malamang na mabubuntis talaga siya!Paalis na sila ng condo. Sasamahan niya si Hunter sa opisina. Matagal-tagal na rin siyang hindi nakapunta doon. Magkahawak-kamay sila hanggang sa opisina nito."Good morning, Sir… Good morning, Ma’am!" bati sa kanila ng mga empleyado ni Hunter. Ang iba ay nakangiti sa mga nakakilala sa kanya. Ang iba naman ay nagtataka, marahil dahil bagong babae na naman siya sa paningin ng mga ito.Nagbubulungan pa ang iba nang makita siya, pero wala siyang pakialam. Hindi niya kailangang magpaliwanag sa
Hindi na lang niya pinansin ang mga nagbubulungang empleyado habang palabas sila ng opisina. Mukhang hindi naman napansin ni Hunter dahil ang atensyon nito ay nasa kanya.Alam niyang hindi niya kailangang magpaliwanag kaninuman. Ang mahalaga ay siya at si Hunter, at malinaw sa kanila kung ano ang tunay na estado ng kanilang relasyon. Magkahawak-kamay sila habang sumasakay sa elevator pababa. Seryoso ang mukha ni Hunter na mukhang nagpipigil ng galit.Pagdating nila sa parking lot ay sumakay agad sila ng kotse ni Hunter. Mahigpit muna siyang niyakap nito bago paandarin ang makina."Are you sure you're okay? Gusto mo bang dalhin kita sa ospital?" nag-aalala ito sa kanya."I'm okay..." nakayukong wika niya. Hindi na niya sinabi na masakit pa rin ang anit niya para hindi na ito mag-alala."I'm sorry, babe. Hindi ko akalaing aabot sa ganito si Olivia." Hinaplos ni Hunter ang mukha niya.Umiling siya. "Hindi mo kasalanan, babe. Di ko rin naman akalain na magiging bayolente pala si Olivia. P
Pinagtimpla niya si Yassy ng kape para kahit paano ay makapag-isip siya. Sinisisi kasi nito ang sarili sa mga nangyayari. Ayaw niyang isipin na ito ang dahilan kung bakit nag-cancel ang mga kliyente niya. Yassy is more important than anything else, pero hindi siya magpapaka-ipokrito... nanghihinayang pa rin siya.Hindi niya napansin na papalapit na si Yassy at inilapag ang kape sa lamesa sa harap niya. Niyakap siya nito at hinilig ang ulo sa balikat niya."Paano na ngayon yan?" nag-aalalang tanong nito."I will get through this, babe. Don’t worry about it." tipid na ngiti niya.Kinuha niya ang remote at pinaandar ang TV para kahit paano ay ma-divert naman ang mga isip nila at panandaliang makalimutan ang problema.Pero mukhang maling desisyon ata iyon dahil pagbukas niya ng TV, isang breaking news ang bumungad sa kanila... ang restaurant ni Olivia ay nasa balita at nasunog."What happened?" Napaupo sila nang tuwid nang makita si Olivia na ini-interview."This is all Engr. Hunter Rosa
Sumandal siya sa sofa sa sobrang pagod. Napagod ang utak niya sa kakaisip ng paraan kung paano resolbahin ang gulong ginawa ni Olivia sa kompanya niya.Kanina pa siya sa telepono. Ang mga kliyente nila ay tumatawag sa kanya, at ang iba ay nag-cancel na. Ang iba naman ay naagapan at napakiusapan niyang mag-stay. Napagod siya sa kaka-explain sa kanila tungkol sa nangyari sa restaurant ni Olivia. Parang nahusgahan na siya agad kahit wala pang proper na imbestigasyon. Kapag nalaman lang niya na may anomalya talagang ginawa si Olivia para siraan siya, kakasuhan niya ito sa pagsira ng pangalan niya.“Dinner is ready, babe…” wika ni Yassy, na siyang nagluto ng kanilang hapunan dahil abala siya sa pagsagot sa mga tawag.Mabigat ang katawan niyang tumayo mula sa sofa. Sinalubong siya ni Yassy at niyakap. Sabay silang umupo sa hapag-kainan. Nilagyan pa siya nito ng pagkain sa pinggan niya. Kung dati siya ang gumagawa nito para sa nobya, ngayon siya naman ang pinagsisilbihan nito.Napangiti siya
Nanatili lang sila sa ganoong sitwasyon habang kinakalma ang sarili nila. Nasa loob pa rin nito ang alaga niya."That was great, babe!" nakangising wika niya."I will do everything for you, babe... Kapag malungkot ka, papasayahin kita. I don’t want to see you sad."Lihim siyang napangiti. Ginawa ito ni Yassy dahil naawa ito sa kanya at na-appreciate niya ang effort ng nobya. Ibig lang sabihin noon ay she really cares about him.Parang nararamdaman niya nang unti-unti na binubuksan ni Yassy ang sarili nito para sa relasyon nila. Dati kasi ay may reservation pa ito. Nararamdaman niya ang takot nito noon... takot masaktan, takot na sumubok muli. Pero ngayon, ito na mismo ang nag-oopen ng sarili para sa kanya.Niyakap niya ito nang mahigpit. "I love you, babe. Thank you for your support. I really appreciate na sasamahan mo ako dito sa Manila.""That’s what girlfriends do, right?" malambing na wika nito sa kanya. Muli siya nitong hinalikan sa labi saka umalis sa kandungan niya. Kapwa na di
"What are you doing here, Mike?" wika niya, nanginginig. "Relax, Olivia. Hindi mo ba ako na-miss?" wika nito saka tumayo sa kinauupuan at humalik sa kanyang pisngi."Umupo ka muna..." sabi nito saka inalalayan siyang umupo sa harap ng upuan nito. "Kamusta ka na? Long time no see. Di mo man lang ako binisita sa ospital noong na-disgrasya ako. Parang wala tayong pinagsamahan, ah..." biro nito sa kanya na may halong panunumbat. "Ano ang ginagawa mo dito, Mike?""Na-miss lang kita. Ilang araw na akong balik-balik dito sa restaurant mo... Pumunta din ako sa condo at bahay mo pero wala ka doon. Saan ka ba nakatira ngayon?" malumanay na wika nito. Tinitigan niya itong mabuti. Parang hindi siya makapaniwala na si Mike ang kaharap niya. "Wala ka na doon kung saan ako nakatira!" supladang wika niya. Ngumiti ito ng tipid saka napasulyap sa tiyan niya. Agad niya iyong tinakpan para matago ang umbok ng tiyan niya. "Malaki na pala ang tiyan mo... Balita ko buntis ka... Ako ba ang ama?" direts
"Ano ang gusto mong kainin, anak?""Pasensya ka na sa bahay natin, ha.""Hindi ako gutom, Tay... Andito ako dahil may ipapagawa ako sa'yo." Diretsahang sabi niya habang nakaupo sa tapat ng kanyang ama."Ano 'yon, anak?" Tanong ng ama na halatang nag-aalala pero bukas pa rin sa sasabihin ng anak."Gusto kong idispatsa mo ang lalaking 'to..." Sambit niya sabay abot ng litrato ni Mike."A-anak... kakalabas ko lang ng kulungan. Gusto mo bang bumalik ulit ako doon?" May halong takot at lungkot sa tinig ng ama."Maatim mo bang saktan ako ng lalaking 'yan?" Tanong niya, sabay haplos sa kanyang tiyan."Siya ang ama ng dinadala ko, Tay. Pero hindi ko siya gusto para sa amin ng anak ko. May iba akong mahal. Kaya gusto ko siyang mawala... para wala na akong inaalala."Tahimik ang kanyang ama, tila iniisip ang bigat ng hinihiling ng anak."S-Sige, anak. Gagawin ko ang gusto mo... Makabawi man lang ako sa mga pagkukulang ko sa’yo."Ngumiti siya at tumayo. "Salamat, Tay. Hindi na ako magtatagal. Ba
Kinabukasan ay hinintay niya lang na umalis si Hunter saka din siya umalis. Pupuntahan niya ang tatay niya. Kailangan niya itong makausap bago pa siya maunahan ni Mike. "Saan ka pupunta, Ma'am Olivia?" tanong ng kasambahay nang makita siyang palabas ng bahay, dala niya ang kanyang handbag. "Ahm, pupunta lang ako sa doctor, Manang. Schedule kasi ng check-up ko ngayon.""Di ba dumating na si doc kagabi? Saka mahigpit na ipinagbilin ni Senyorito Hunter na hindi kayo palalabasin ng bahay. Delikado po, lalo na buntis ka.""Sandali lang ako, Manang. At sana ‘wag na lang din makarating kay Hunter na lumabas ako. Alam mo naman po ‘yun, natatakot na anong may mangyari sa akin, lalo na’t dinadala ko ang anak niya."Bahagyang umasim ang mukha ng kasambahay. Alam niyang walang itong gusto sa kanya para sa amo nilang si Hunter. Pero wala na silang magagawa, balang araw ay siya na ang magiging reyna sa bahay na ‘yun at walang makakapagpigil sa kanya.Umalis na siya. Hindi na rin siya pinigilan ni
Tahimik lang si Hunter saka tinanggap ang reseta.“Mauuna na po ako, Sir. Sakaling may nararamdaman po ulit si Ma’am Olivia, tawagan n’yo na lang po ako,” paalam ng doctor saka umalis na. Dalawa na lang sila ni Hunter ang naiwan sa kwarto.“Hunter, ’wag mo akong iwan. Natatakot ako sa pagbalik ni Mike...”Nanatiling tahimik lang si Hunter habang nakatingin sa kanya.“Gusto man kitang tulungan, pero may kasalanan ka pa rin sa akin, Olivia. Sinira mo ang buhay ko. Hindi ko maatim na makita ka araw-araw dito sa bahay ko. Pagkatapos mo diyan, ipapahatid na kita sa bahay mo.”“Hunter, please, ’wag! Mag-isa lang ako doon at walang kasama. Baka puntahan ako ni Mike doon!”Muling tumahimik si Hunter at tila nag-iisip.“Sige, tutulungan kita. Pero ipaliwanag mo kay Yassy ang lahat. Ipaliwanag mo kung paano mo kami sinira... ikaw ang magpaliwanag para maintindihan niya na hindi ako nagkasala sa kanya. At ikaw ang may kagagawan ng lahat ng ito. Tutulungan mo akong bumalik si Yassy sa akin.”“Fuc
Napayuko siya. Hindi niya akalain na aabot sila ni Hunter sa ganito. Hindi niya akalain na malalaman nito ang lahat."Hunter, let me explain huhuhu..." Napaupo siya sa kama. Ang sakit ng dibdib at tiyan niya. Pakiramdam niya ay manganganak na siya sa mga oras na ‘yon dahil sa stress."Explain what, Olivia? Sa pulis ka magpaliwanag sa pagpatay mo kay Tricia. Hindi ako makakapayag na hindi mo pagbayaran ang lahat ng kasalanan mo!""NO! Hunter, please! Huhuhu...." sigaw niya habang hawak ang kanyang tiyan. Hindi niya lubos maisip na ipapakulong siya nito sa kabila ng kanyang kalagayan."Yes! Guilty ako sa sex video natin! Inutusan ko si Tricia para kunan tayo ng video at isend iyon kay Yassy para hiwalayan ka niya. Pero hindi ako guilty sa pagpatay kay Tricia!.... Wala akong kasalanan!""Paano mo ma-e-explain ang lahat ng iyon... ang pagka-aksidente niya na kasama si Mike? Magsabi ka ng totoo, Olivia, dahil hindi ako naniniwalang coincidence lang ang lahat."Tumahimik siya... paano niya
Hindi naman nagtagal ay dumating si Hunter. Seryoso ang mukha nitong nakatingin lang sa kanya."Hunter... I'm glad you're here! Natatakot ako..." agad cyang lumapit at nyakap ito pero kinalas nito ang kamay nyang nakapulopot sa leeg nito"Natatakot saan, Olivia? Sa sarili mong multo?"Hindi niya alam kung ano ang ibig sabihin nito pero hindi na nya iyon inintindi."Bakit andito ka sa baba?""Natatakot kasi ako doon sa kwarto... Wala akong kasama.""Walang multo sa bahay ko. Unless may sinama kang multo dito?" Matalinghagang sabi na naman ulit nito.Sa uri ng pagtingin ni Clark sa kanya, ay nararamdaman niyang may gusto itong sabihin pero halatang nagpipigil lang."Umakyat ka na sa kwarto mo, Olivia." wika ni Hunter saka nagpatiuna na sa paglakad. Dali-dali siyang sumunod sa likod nito.Pumasok ito sa inookupa niyang kwarto. Nagulat siya dahil hindi naman ito pumupunta doon, pero ngayon ay nauna pa itong pumasok.Lihim siyang napangiti... Baka na-realize ni Hunter na kailangan niya ng
Pumatak ang mga luha niya habang inaalala iyon. Ayaw na niyang balikan ang sitwasyong ‘yon. Nagkaroon siya ng depresyon dahil sa ginawa ni Mike, at ngayong bumalik na naman ito… ano na ang mangyayari sa kanya?Ang akala niya ay tapos na ang lahat. Malapit na niyang makuha si Hunter. Kaunti na lang ay mapapayag na niya itong magpakasal sa kanya.Mabilis na lang namang dayain ang hinihingi nitong DNA test kung ito nga talaga ang tunay na ama. Magagawan niya ng paraan 'yon. Pera lang ang katapat nun. Pero paano na ngayon kung buhay pala ang demonyong si Mike? Totoo nga ang kasabihan na "masamang damo ay matagal mamatay!"“Fuck! Sana namatay ka na lang, hayop ka!” sigaw niya.“Olivia!?.... Olivia!?”Napatalon siya sa gulat nang marinig si Hunter na kumakatok sa kanyang pinto. Agad niyang inayos ang sarili at dali-daling binuksan ang pinto.“Ahm, Hunter… may kailangan ka ba?” wika niyang pilit ang ngiti. Nababanaag pa rin sa mukha niya ang takot at pag-aalala.“I heard na sumigaw ka. May n
"I forgot to tell you, habang nasa ospital ka noong nalaglag ka sa hagdan, ay bumisita pala si Mike. And guess what.... buhay siya."Nanlaki ang mga mata nitong napatingin sa kanya.“B-buhay si Mike?”“Yes… at binisita ka niya. Hindi lang siya tumagal dahil may pupuntahan pa daw siya. Pero bibisitahin ka daw niya ulit.”“No!” Agad na sabi nito na nanginginig. Agad naman siyang naalarma sa pinapakitang reaksyon ni Olivia.“What is it, Olivia? Takot ka ba kay Mike? Bakit ganyan na lang ang reaksyon mo?”“Ah, eh wala… it’s just that I don’t want to see him anymore....”“May ginawa ba si Mike sa’yo? Tell me para matulungan kita…” Sandaling lumambot ang puso niya sa dalaga. Mukhang hindi ito nagda-drama lang sa takot nito. Parang nakonsensya siya tuloy na sinabi pa niya ang pagbisita ni Mike.“Ah, eh… wala.”Hindi na siya nakapagtanong ulit dahil dumating na sila sa bahay niya. Nauna na itong lumabas. Hindi man lang siya nito hinintay na alalayan niya.“Ahm, magpapahinga muna ako sa guest
Hindi siya agad nakasagot. Pinagmasdan niya si Olivia, na ngayon ay parang balisa at takot na takot. Totoo ba ang sinasabi nito? O isa na namang drama para makuha ang simpatiya niya?“Pwede ba, Olivia? Huwag mo akong paikutin. Ano pa ba ang kailangan mo? Pinatira na kita sa bahay ko, di ba?” malamig niyang tugon habang pinipilit kontrolin ang galit sa dibdib.“Umuwi ka na. I need my privacy!” dagdag pa niya. Kailangan pa niyang tingnan muli ang cellphone ni Tricia at baka may makikita pa siya doon na lead, pero paano niya magagawa iyon kung andoon din si Olivia? Akmang isasara na niya ang pinto nang biglang napahawak sa tiyan si Olivia.“Aray… ang sakit!...” Napaupo ito sa sahig na parang hirap na hirap.“Olivia? What happened?” Hinawakan niya ito at pilit na itinayo. Kahit na galit siya dito, hindi naman niya matiis na balewalain ito. Kawawa namang bata sa sinapupunan nito. “What do you feel?”“Parang naninigas ang tiyan ko... baka... baka may mangyari sa baby natin… ang sakit huhuhu