HINDI naman kaagad na nakasagot si Leopold. Hindi niya alam kung paanong sasagutin ang katanungan ni Bernard. Hind niya alam kung paano niya sasabihin sa mga ito na nasa ospital ang bata at ilang buwan nang hindi gumigising.
“Bernard, kumusta ang pag-aaral mo pati na rin ng mga kapatid mo?” singit ni Andrea nang mapansin na nahihirapang makasagot si Leopold sa tanong ng binatilyo. Dahil dito ay nakalimutan na nito ang tungkol kay Lia.
“Ok lang naman po ate Andy, medyo nahihirapan lang talaga ako sa matematikang asignatura,” tugon naman sa kaniya ni Bernard.
Nang matapos makakain ay naunang tumayo si Leopold at nagpaalam upang magpahangin sa labas. Pakiramdam kasi niya ay nauubos ang buo niyang lakas dahil sa presensya ni Andrea sa paligid.
He lit up a cigarette and inhaled the addictive nicotine of it. Maya-maya lang ay nadama niya ang paglapit ng kung sino sa kaniyant gawin likuran.
“So, you still smoke pa rin pala, C
KUMUNOT ang noo ni Flint sa narinig na kaswal na pagbati ng kanilang kliyente kay Leopold. Habang ang binata naman ay napangiwi na lang.Mas lalo pang nagulat si Flint nang bigla na lamang lumapit si Stormy kay Leopold at kumapit sa braso nito.“How are you, Leo? I missed you!”“Puwede bang lumayo ka sa akin, Storm! Can’t you see that I’m wearing a suit kahit pa napakainit ng panahon?” reklamo naman ni Leopold.Flint was dumbfounded. He didn’t know what to do during that time. He has this huge crush on Stormy Rivera ever since she began her acting career.But the woman she admire is now hugging his friend. “I didn’t know that you knew someone like her Leo,” komento niya.“Actually, gusto ko na rin talaga sanang kalimutan na magkakilala kami…” sagot ni Leopold.“You’re being rude, you know?” sabat naman ni Stormy.“Did you two
HINDI maunawaan ni Andrea kung bakit ba ipinagpipilitan ng kaniyang lolo na sumama sa kaniya si Damian sa pagdalo niya sa isang charity event para sa mga nasalanta ng bagyo.Sa panggigilalas pa ng dalaga ay aktibong-akribo naman si Damian sa layunin ng kaniyang lolo.Hindi man niya gusto ay wala pa rin siyang nagawa dahil may kasalanan pa siya sa matanda sa ginawa niyang pagtakas dito noon nang araw na makita niya si Leopold na may ibang kahalikang babae.Kaya heto siya ngayon… nakakapit sa braso ng lalaking ipinagkasundo sa kaniya upang maging kabiyak sa hirap at ginhawa. Masama man sa loob niya na ituloy ang kasal dito ay tila ba mas magiging mainam ito para sa lahat.Tutal naman may nangyari na rin sa kanila ay siguro naman madedevelop na lamang ang feelings niya para rito. Hindi naman kasi mahirap mahalin si Damian.Mabuti itong tao. Maalalahanin, maalaga at higit sa lahat ay parang isang nabuhay na istatwa ng diyos ng mga griyego noong
NANG tangkain ng isang lalaki na nasa likuran nila na hatakin si Stormy ay kaagad na sinipa ito ni Leopold. Napaatras naman ang lalaki dahil dito.Pinalo naman siya ni Stormy sa balikat na siyang nakapag-pangiwi sa binata. “Ouch! What was that for?”“For telling them to take me! Isusumbong talaga kita kay—”Hindi na naituloy ni pa ni Stormy ang nais sabihin nang bigla siyang hatakin ni Leopold papalapit dito dahil sa tangkang pagkuha sa kaniyang muli ng isa pang lalaki.Nagpakawala naman ng suntok si Leopold upang pigilin ito. Nagawang makasalag ng lalaki kaya naman sinegundahan niya ng isa pang malakas na sipa ang opensang pinakawalan.Napaluhod naman ang lalaki nang kumonekta ang sipa niyang ito sa sikmura ng lalaki. Hindi naman na nakatiis pa ang ibang kasamahan ng lalaki at sunod-sunod na umatake kay Leopold.Nagawa ni Leopold na protektahan ang sarilu pati na rin si Stormy laban sa mga nagtatangkang dumukot
SA kalagitnaan ng mga pag-uga ng kanilang sasakyan ay napansin ni Leopold ang panginginig sa takot ni Stormy.Batid niyang matapang ito at walang inuurungan ngunit lubos din niyang nauunawaan ang takot na mayroon ngayon ang dalaga.Kahit naman siguro sino ay manginginig sa takot kung may mga taong nagtatangkang pumatay sa iyo. Hinawakan niya ang dalaga sa kamay.Alanganin itong ngumiti sa kaniya nang magtama ang kanilang mga mata. Sa aktong ito ay maipararating niya sa pinsan na hindi niya ito pababayaan.Bahagyang napalagay naman ang loob ni Stormy. Ngunit sandali lang iyon dahil bigla silang pinaulanan ng bala ng mga lalaki sa kabilang sasakyan. Mabuti na lamang at bullet-proof ang sasakyang dinala nila para sa araw na iyon dahil kung hindi ay tiyak na pinamugaran na ng bala ang mga katawan nila.“Here!” wika ni Flint kasabay nang pag-abot nito sa kaniya ng isang baril. Kaagad naman itong kinasa ni Leopold.Inutusan niya pa si
NAPAMULAT si Leopold dahil sa tunog ng mga takong ni Stormy na ume-echo sa buong living area ng tahanan nitoHindi niya namalayan na sa sofa na pala siya nakatulog. Nakailang bote rin kasi sila ng wine ni Stormy. Mula sa walang mga saysay na usapan hanggang sa mga hinanakit nila sa buhay lamang ang napagkaabalahan nilang dalawa kagabi.Kaagad naman niyang tinupi ang kumot na siyang nagbigay ng katamtamang init sa kaniya habang siya ay namamahinga. Umiikot man ang kaniyang paningin ay hinanap pa rin ng kaniyang mga mata si Stormy sa paligid.Natagpuan niya ito sa kusina habang may kagat-kagat na isang slice ng loaf bread. Nag-angat ng tingin sa kaniya ang dalaga nang maramdaman nito ang presensya niya.Inalis nito ang tinapay sa kaniyang bibig gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay ginagamit niya sa pagtitimpla ng kape. “Good morning! Want some coffee?”Lumapit naman sa kaniya ang binata habang sapo-sapo ang nananakit na sentido.
BINAYBAY nila ang trail patungo sa kasukalan ng kagubatan. Batid ni Leopold na hindi tanga si Stormy para pasukin ang gubat nang nag-iisa lamang.Isang kilometro na ang nalalakad nila Leopold ngunit hindi pa rin nila matagpuan ni anino ng Stormy. Ilang puno pa ang kanilang nalampasan nang mapatigil sila sa tapat ng isang malaking puno.Nasa baba kasi ng katawan ng puno ang scarf na suot-suot ng dalaga nang mawala ito. Madumi ito at may bahid pa ng dugo. Lalo namang binundol ng kaba ang dibdib ni Leopold dahil dito.Mas binilisan pa nila ang paglalakad patungo sa kasukalan. Pakiwari niya ay makikita niya ang pinsan sa dulo niyon. Malapit nang sumapit ang dilim. Nag-aagaw na ang liwanag at dilim.Marami na ring mga alitaptap ang nagliliparan sa paligid na siyang nagbibigay naman ng napakagandang tanawin. Kung sana ay sa ibang sitwasyon niya ito nakita ay malamang hangaan pa niya ito nang lubusan.Unti-unti na ring lumalamig ang simoy ng hangin sa pal
PABAGSAK na humiga si Leopold sa kaniyang higaan nang makauwi na siya sa kaniyang bahay.Invisible hammers pounded at the sides of Leopold’s skull with fatigue as he watch the white ceiling of his room. Few more moments had passed before the familiar darkness consumed him once again.Sandpaper ground away the tired eyes of Leopold. Fatigue from his past missions really took a toll on him this time. A quick check of his watch indicated that it was already eight-thirty in the evening.He was too lazy to prepare his dinner so he opted to brew his black coffee. He took a sip of his steaming coffee, his fuel of choice to regain his energy.As he stood on his balcony watching the beauty of the night sky, Leopold thought about all that had happened these past few months. Despite staying busy on his mission to pursue the one’s who harmed his daughter, Leopold still truly felt helpless. What kind of father are you? You should be out there finding those
ANDREA was with Damian. They were preparing for the upcoming wedding. They went to a gown boutique to look for a beautiful bridal gown.Damian knew that Andrea is doing everything half-heartedly and he fully understand the situation. He felt wrong about everything but if it means that he can her heart—he will force himself to turn a blind eye.He was sure that Andrea could only forget Leopold kung mababaling sa iba ang atensyon nito. Kaya hinding-hindi siya susuko na paamuhin ang dalaga.“Don’t you want to try this one? I’m sure this will look good on you,” masiglang saad ni Damian sa dalaga.Tipid naman na ngumiti at umiling sa lalaki si Andrea. Gustuhin man ng dalaga na tumbasan ang dedikasyon ng lalaki para sa nalalapit nilang kasal ay hindi niya talaga magawa.Makailang beses pa siyang naglipat ng pahina sa hawak na brochure kung saan sila namimili ng wedding gown nang makuha ng isang gown ang kaniyang paningin.
LEOPOLD had spent the past three days working from his restaurant after their mission. Trying to forget how he barely see any signs of Bart and Malia. Their brothers in the organization are relentlessly working to track down the man who took his daughter but to no avail. He will visit Julie at their medical facility later. His friend just woke up few hours ago. They thought they were about to lose Julie but thank all the gods of mankind they didn’t. He was about to wrapped up when a familiar face entered the restaurant. “Mr. Rodriguez, long time no see!” said the man who arrived. “Mr. Lacasa. Great to see you,” ani Leopold. “Is it?” pagbibiro pa ng matanda na sinundan nito ng malutong na halakhak. Hindi alam ni Leopold kung bakit pero hindi talaga siya napapakali kapag nasa malapit ang matanda. Pero na ganito pa ang nararamdaman niya ay hindi naman niya ito maaaring itaboy sapagkat “I haven’t seen you in a while, Mr. Rodriguez. Are you busy with something else?” tanong ni Conrad
THE sound of someone making breakfast awoke Leopold from his slumber. Every instinct deep down told him to keep his eyes closed, but he knew it was a fool’s errand. Time was passing, and he was almost out of it.He opened his eyes to see Atlas smiling at him, “Good morning,” Atlas greeted, “slept well?”Leopold nodded slightly, unsure how to respond. “Yes, what are you doing here early this morning?” he said as she slowly got up. “When this is all over, we have a lot to talk about you and me.”Atlas furrowed his eyebrows. “About what?”“About your frequent trespassing here at my house, you dipshit!” Leopold extracted his self from the bed, hearing the joints in his back popping. In few short minutes, he was done taking a bath and went downstairs. Atlas and Julie had a hot bowl of soup and a side of bacon waiting for him.“Come on! Dig in!” Julie invited.“You can cook?” Leopold inquired making the woman spout.“Of course. Do you really think you’re the only one who can cook among all
THE gong sounded, and Hiroshi and Asahi limped and stumbled back to their starting marks. They exchanged pleasantries of bowing to each other and their grandfather. Hiroshi went to his defensive stance, while Asahi went on to his offensive strikes. The round kicked off with Asahi screaming wildly, smashing his left hand and his feet against Hiroshi’s defenses. Hiroshi blocked what must have been a dozen strikes effectively despite his poor balance with one good leg. Finally, Asahi seemed to collapse as his eyes closed. Instinctively, Hiroshi, tried catching his brother. Leopold saw what was happening before Asahi opened his eyes. Exploiting your older brother’s protective instinct to get him to drop his guard. You rotten bastard! Leopold thought at the back of his mind. Asahi’s left hand sprung like a rattlesnake toward the center or Hiroshi’s chest. Hiroshi gripped his brother’s forearm, desperately trying to keep the lethal object of his hand off her heart. Asahi seesawed with hi
LULAN ng dalawang sasakyan ay mabilis na tinalunton nina Leopold ang daan na maaaring tinahak ni Bart kasama si Malia.Ngunit hindi na nila makita pa ang mga ito. Maging ang grupo ni Jonas na umikot pa upang sana ay salubungin ang mga ito ay hindi sila nagawang maabutan.Alam ni Leopold na hindi sasaktan ni Bart ang bata ngunit may kung anong bagay ang nag bibigay sa kaniyang dibdib ng kaba. Kaba na kanina pa hindi naaalis sa kaniyang sistema.Kasalukuyan na silang pabalik ngayon sa Headquarters ng Crow. Naroon din na nag aabang ang ilan pa nilang mga kasamahan na hindi nakasama sa ibang sumaklolo sa kanila.“Is everyone safe, Sir Jonas?” tanong ni Abel habang katabi ang kakambal na si Cain.“Thankfully, Yes.” Jonas replied.“Thank god!” Napahalukipkip na tugon pa ng lalaki.Hindi nag tagal ay dumating na rin ang grupo nina Leopold. Nanlulumong napaupo ang lalaki sa high stool ng bar. Napansin ito ng iba pa ngunit hindi na lamang sila nag salita.Matapos bigyan ng isang baso ng scotch
NO ONE couldn’t fathom how uneasy Leopold was. Almost a dozen of armed men were in front of them. A small move and they will be dead. The worst case scenario— His daughter will die as well.His mind tried to calculate any escape route but to no avail. They were surrounded. One resistance from them and the three of them would be dead meat in an instant.A shape of a human being emerges from the darkness. Leopold was stunned upon seeing the man standing in front of him. It was Bart.His serious face began to show emotions that he tried to suppress long ago when he saw Malia. His daughter.“How did you find us?” Leopold asked the man.“It is not that hard to track your whereabouts, Leopold.” Bart answered.Muli nitong sinipat ng tingin si Malia. Humarang naman si Leopold nang mapansin ito. “Why are you doing this? Why did you join the Golden Circle?”“To get my revenge to you,” tugon nito bago muling tiningnan si Lia na nagtatago sa likuran ni Mira. “And to get my daughter back.”Parang
PARANG ipo-ipo sa ginawang pag kilos ang lahat. Kaagad na tumakbo patungo sa van sina Julie, Faustus at Leopold upang kunin ang kanilang mga baril.Habang si Mira naman ay kagyat na hinila sa isang gilid si Lia na naguguluhan sa mga nangyayari.“Tita? What are you playing po?” Nagtatakang tanong ng paslit na ang akala ay naglalaro lamang ang mga nakatatanda.“Uhh…” Umikot muna sa paligid ang mga mata ni Mira bago sagutin ang bata. “We’re about to play hide and seek baby, at tayong dalawa ang magkakampi kaya huwag kang aalis sa tabi ni Tita Mira, okay?”“Okay po,” sagot naman ng bata.“Leopold, Faus, Julie, Flint! With me!” utos ni Jonas.Nag-aalala naman na napatingin si Leopold kay Mira at Lia. Hindi niya nais iwanan ang anak sa gitna ng kaguluhan.“Don’t worry, I’ll take care of your daughter,” paniniguro ni Mira sa nag-aalalang ama.“I’ll be with them, Pare. Huwag kang mag-alala,” singit naman ni Atlas.Matipid na ngumiti naman si Leopold sa kanila. “Thank you guys. Take care.”“Le
PATAKBONG pumasok sa medical facility ng Crow si Leopold. Parang tambol sa lakas ang pag kabog ng kaniyang dibdib ng mga sandaling iyon.Ni hindi na nga niya nahintay pang matapos ni Atlas ang hatid nitong balita kanina. Dahil base pa lang sa hitsura kanina ng lalaki ay hindi mabuting balita ang hatid nito sa kaniyang tahanan. Pakiramdam pa nga niya ay ang oras na mismo ang kalaban niya ng mga sandaling iyon.Wala siyang kinatatakutan. Kahit nga si kamatayan ay maaaring mahiya na lang sa kaniya dahil hindi na niya ito kinatatakutan. Sa dinami-rami na rin ng mga laban at misyon na hinarap niya ay kabisado na niya kung paano niyang matatakasan ang taga-sundo ng mga kaluluwa.Pero para sa kaniya ay naiiba ang mga sandaling ito. Hindi man siya naniniwala sa mga Diyos na sinasamba ng mga tao ay pakiwari niya ay luluhod sa kahit na saang simbahan, mosque o templo ng mga ito para lang humiling na huwag munang bawiin ang pinakamamahal na anak.Naging kapansin-pansin para sa kaniya na wala ni
HALOS huminto ang pintig ng puso ni Leopold nang saksakin ni Bart si Haidee sa likuran nito. Ang masakit pa rito ay makailang ulit niya pa itong ginawa.Kitang-kita nila Leopold ang ekspresyon nang paghihirap sa mukha ni Haidee dahil sa magkakasunod na saksak na tinamo nito mula kay Bart. Napaubo rin ito ng dugo malamang dahil sa shock na tinamo ng katawan nito.“No… stop…” wika ni Leopold ngunit tanging siya lamang ang nakakarinig.Lalo siyang nanigas sa kinaroroonan nang makita kung paanong unti-unting mapapikit si Haidee habang nakangisi namang nakatingin sa kaniya si Bart. Ang tingin niya sa lalaki ngayon ay isang demonyong nagbabalat kayo bilang tao.Pilit na tumayo si Leopold sa kabila ng kaniyang panghihina upang sana’y pagbayarin si Bart sa kaniyang ginawa. Subalit bago pa man siya makalapit dito ay binitawan nito ang nag hihingalong si Haidee.Kaya naman sa halip na si Bart ay si Haidee ang agad niyang tinungo. Mabuti na lamang at nagawa niya itong masalo sa tamang oras.Agad
NAALARMA sina Jonas at Julie sa ginawa ni Leopold kaya naman bago pa pumutok ang laban ay nagawa nilang lapitan at tabihan si Leopold. Hindi naman sila nagkamali nang ginawa dahil kasalukuyan nang nakatutok sa binata ang dalang baril ni Krishmar habang nasa leeg naman ni Leopold ang kukri knife na hawak naman ni Levi. Wala na rin silang nagawa ng mga sandaling iyon kung hindi itutok sa mga ito ang dala nilang mga armas. Mabuti na lamang at may kaingayan at madilim ang paligid kung saan sila naka-pwesto dahil kung hindi ay kanina pa nakita ng ibang bisita ng event ang mga nagaganap. “Don’t make any move or you will die in here,” babala ni Jonas kay Levi habang nakatutok ang baril sa lalaki. “You too, asshole,” malamig na saad din ni Julie kay Krishmar na lumabas pa ang ugat sa noo dahil sa naging tawag ng dalaga sa kaniya. “You smells good, honey. I believe you taste good as well.” Nakangising wika ni Krishmar. Maya-maya lang ay tumunog ang telepono ni Grizzly na nakatumba pa rin