Chapter 16

The Storm

THE wind blew and I could hear the roaring of thunder outside. My trembling hands covered my damp face. Embarrassed that no one came to get me. So ashamed to blurt out that it was really all over.

Naramdaman ko ang maiinit na palad sa mga tuhod ko. Nag-angat ako ng paningin.

"Tahan na."

Mas lalong naglumandas ang mga luha ko nang makita ko ang pag-aalala sa mga mata ni Xylon.

"D-Darating si Fiore, 'di ba?" tanong kong humihingi sa kanya ng konti pang pag-asa. "Please tell me, Xyle. N-Ngayon ang kasal namin. D-Darating siya..."

Tears kept on flowing. Then I found myself caged in Xylon's arms.

His warm body embraced me. Making me feel helpless and unwanted.

"X-Xylon, mali ba na umaasa pa rin ako na babalikan ako ni Fiore? Mali ba na hanggang ngayon ay hinihintay ko siya para patawarin ako? Mali ba na magpatuloy ako na mahalin-"

"Shh. Enough, Miranda," he breathed into my ear. "Walan