Nang gabing iyon ay magkasama nga silang nagdinner. Mga tawanan at masasayang kwento ang halos nagagawa nila habang kumakain. At sa aaminin ay tuluyan na ngang nagkalapit ang loob ng dalawa. Hindi naman sila nahirapan na kilalanin ang isa't isa kaya mabilis silang naging magkaibigan. "Pasensya ka na pala nung nakaraang araw ha? Kahit ano-ano na lang ipinaratang ko sa iyo nun." Napalingon naman ang binata sa kaniya bago ngumiti. "Huwag mo na iyong isipin, lumipas na yun. Look at me now, I'm totally fine and most of all nasa harapan mo ako nakikipagkwentuhan sayo. I'm not mad at you, don't worry." Napairap naman siya nang bigla sumagi ulit yung nangyari kaya niya ito sinigawan nung araw na iyon. "Ikaw naman kasi. Kasalanan mo iyon. Kung hindi mo lang ako tiningnan sa dibdib nun hindi sana kita nasabihan ng mga ganung salita. Nakakababa kaya ng dignidad ko yung ginawa mo." Panglalabi niya rito na nagpatigil naman sa binata. "No, hindi kita tinitingnan sa dibdib mo." Pangtatanggi nito
Ilang sandaling nanatili siya dun nang maisipan na niyang bumalik na lang sa cottage niya dahil naiinip na siya. Pabalik na siya sa tinutuluyang cottage nang may humawak sa braso niya at iharap siya rito. Ngumiti ito sa kaniya nang makita niya ito."Jhairo!" Gulat niyang sambit ng pangalan sa harap nito. Pinakawalan na nito ang paghawak sa braso niya habang nakaharap pa rin sila sa isa't isa. "Miss me?" Imbis na maging masaya siya dahil hindi naman pala umalis ang binata ay nainis pa siya rito. Lalo na nang tanungin siya nito ng ganun."Hindi ah!" Ngumiti pa ito ng nakakaloko sa kaniya."Naku, isang linggo mo lang akong hindi nakita ay pinahalata mo namang na namimiss mo na agad ako." Kunwari siyang nagtaray rito kahit na ang totoo ay namiss niya nga ito agad. "Nagpapakita na naman siya ng kapal sa mukha.""Anong namimiss? I-miss mo yang mukha mo. At bakit naman kita mamimiss ha?" Pagtataray niya ulit na hindi naman tumalab sa binata sa halip ay ngumiti lang at mas lumapit pa na nag
"Anong ginagawa mo dito? Paano mo ako natunton dito?" Imbis na sagutin ang tanong niya ngumisi lang ito sa kaniya at iyon ang ngiting ayaw niyang makita."Bakit, hindi ka ba masaya na makita ako?" Tanong rin nito habang papalapit sa kaniya. Hindi niya mawari kung anong klaseng ngiti ang binibigay nito sa kaniya. Nakakakilabot."I knew I could found you here. I've been looking for you for damn two weeks tapos nandito ka lang pala? Hinahanap kita sa kompanya mo pero sabi nila umalis ka daw. Akala ko hindi na kita mahahanap pa.""Baliw ka na! Wala kang karapatan para hanapin at sundan ako dito! Hindi ba sinabihan na kita? Ayaw na kitang makita. Tantanan mo na ako, Harold." "No, Celes. We need to talk. Ilang linggo kitang hinanap, hindi ko basta-bastang balewalain na lang ang pinaghirapan ko mahanap ka lang. Gumastos pa ako ng malaking pera masundan ka lang, ngayon pa ba ako susuko?" Hindi makapaniwalang tinitigan niya ito ng masama. Gayunpaman ay pilit pa rin niyang pinapakalma ang sar
Nang gumaan na ang kaniyang pakiramdam ay sinalinan siya nito ng tubig. Nakaupo siya ngayon sa kama niya habang nakatungo ang ulo. Bigla kasi siyang nakaramdam ng hiya dahil sa nangyari sa kanila ni Harold kanina."Dinala na yung lalaki sa prisento. Ngayon ay wala ka nang dapat ipangamba pa. Sisiguraduhin kong hindi na siya makakalapit pang muli sa iyo." Tumango lang siya at ininom ang tubig na inabot nito sa kaniya. "Nga pala, gusto ko lang sabihin na kaya ako pumunta dito ay para humingi ng pasensya tungkol dun sa nangyari kanina. Nagpapasalamat ako na nakarating ako sa saktong oras para matigil ang karahasang ginagawa ng lalaking iyon sa'yo kanina.""Salamat sa pagligtas sakin kanina, Jhairo. Pasensya na rin kung natunghayan mo iyon. Nakakahiya naman." Nagtaka naman ito sa sinabi niya."What do you mean, Celestine? No..don't mind it, wala ka dapat ikahingi ng sorry sakin. I just wanted to help you with that maniac." Nag-aalinlanagan si Celestine na tumitig sa binata. Nag-aalinlana
Ilang oras siyang nanatili roon sa veranda hanggang sa gumabi na. Iniisip niya na kanina pa lang na puntahan ang binata subalit sinusumpong rin siya ng pangamba at nerbyos kaya hindi siya nakakapagdesisyon. Nakokonsensya siya ngunit pinapangunahan siya ng kaba sa tuwing gustong-gusto na niyang puntahan ang tinutuluyan ng binata. May pagkakataon na lalabas na siya ng silid niya subalit bumabalik rin siya dulot ng kaba."Kalma lang Celestine. Kumalma ka lang, kaya mo yan. Huwag kang magpaapekto sa takot. Pupuntahan mo lang naman siya para humingi ng sorry. Yun lang at wala nang iba. Woooh, okay." Huminga siya ng malalim at pinilit na kinalma ang sarili."Okay, final na to. Pupuntahan ko na talaga siya. I'm ready." Pinaypay niya pa ng sariling kamay ang sarili nang makaramdam ulit siya ng kaba pero pinilit niya pa ring kumalma.Nang lumakad na siya sa labas patungo sa Cottage ni Jhairo ay kinakabahan pa rin siya. Ramdam niya rin ang panginginig ng kaniyang dalawang kamay habang tinataha
Nang matapos maghanda ng umagahan si Celestine ay hindi na siya nakapag-antay pa kaya pinuntahan na niya si Jhairo upang tawagin ito at magsabay na silang kumain. Hindi pa siya nakakarating sa gawi nito nang marinig na niya ang boses nitong naiinis mula sa labas ng kwarto. Hindi niya alam kung ano ang pinag-uusapan nito sa kabilang linya sa telepono kaya wala sa sariling pinakinggan niya ang sinasabi nito."Basta Kuya. I don't love her and that's it. At kung mabubuntis man siya, hindi akin iyon. Malay mo nakipagtalik na pala siya sa ibang lalaki at hindi ko alam. I would never love someone like her. Kung tutuusin, hindi ko naman siya pinilit na gawin iyon. Hindi ko na kasalanan na binigay niya ang sarili niya. Basta hindi ko siya pananagutan." Nanlambot siya sa narinig mula mismo sa bibig nito.Hindi niya akalain na maririnig niya iyon, sa tao pang pinagkatiwalaan at minahal na niya ng buong-buo. Sapat na iyon para sabihing siya ang pinag-uusapan nito sa kabilang linya. At pinagsabi p
Nang matapos siyang kumain ay nakaramdam naman agad siya ng antok kaya umidlip muna siya. Hindi na niya nalaman kung ilang oras siyang tulog. Basta nagising na lang siya na may tumatapik sa kaniya."Ma'am, kailangan na po kayo sa meeting. Ikaw na lang po ang inaantay nila sa conference room.""Talaga ba? Anong oras na ba?" Tanong niya sa empleyado bago inayos ang sarili."11:30 am po ang simula ng meeting. 12 pm na po ngayon. Late na po kayo ng kalahating oras." Napahawak na lang siya ng ulo nang mapagtanto iyon."Sige, pupunta na ako." Hindi na niya pinansin ang sariling ayos at agad na tumungo sa conference room.Nang makapasok siya roon ay laking gulat niya nang nasa harap niya ang taong hindi niya inaasahang makita. Nakaupo ito sa dulo ng mesa habang kaharap ang mga kleyente at kasosyo nila. Tahimik siyang umupo at pinilit na huwag iyon bigyan ng pansin.Naging maayos naman ang meeting nila kahit na minsan ay malapit na siyang makaidlip sa sobrang antok. Kaya nang matapos ang meet
Naalimpungatan siya nang may mainit na kamay ang humawak sa pisngi niya. Agad siyang nagising nang maalala na nakatulog na pala siya. Tiningnan niya ang paligid niya. Nasa kotse sila kanina nang makaidlip siya kaya nagtaka siya kung bakit biglang nasa hindi pamilyar na silid siya ngayon."Welcome home." Tumingin siya kay Jhairo nang may pagtataka."Nasan tayo?" Tumayo siya at tumingin sa may balcony. Lumapit siya dun at tiningnan ang buong paligid. Naalala niya ang dalampasigan sa Resort na pinuntahan niya nang makita niya ang dagat sa di kalayuan. Nakikita rin niya ang papalubog na araw na senyales na malapit nang dumilim. Naramdaman rin niya ang paghalik ng malakas na hangin sa kaniyang balat. Tila bumalik siya sa lugar na iyon. "Ano sa tingin mo? Maganda ba dito?" Nilingon niya ang binata habang nangingilid ang mga luha sa mata niya."Bakit mo ako dinala dito? Ano na naman bang pakulo mo?" Nagtataka itong lumapit sa kaniya."Anong pakulo ba ang sinasabi mo, Celestine? Pinatayo ko
After that incident, tumawag ako ng security guard at pinadala sa kulungan ang lalaki. Pinakalma ko si Celestine and handed her a glass of water. I could tell that she was uncomfortable and scared. It makes my heart clenched seeing her like that. Nalaman ko na yung lalaking nagtangka ng masama sa kaniya ay ang ex-boyfriend niya. Aba, ang lakas talaga ng loob ng siraulong iyon. Kung hindi lang ako dumating, marahil ay natuloy niya ang balak niya kay Celestine. But fortunately I came and I won't let that happen to her again. No one dares to touch or hurts her again. Nainis ako sa mga sinabi niya sakin noong gabing iyon. How could she say that? Para bang nagsisisi siya sa halik namin. But I'm sure of it, nagustuhan niya rin iyon. I could see it in her eyes. She likes it too. Binigyan ko siya ng space at umalis sa cottage niya. But damn, I can't get her out of my mind. Kinabukasan ay magdamag akong naglasing. Habang iniisip ko iyon ay nasasaktan ako. Feeling ko parang rejected na na
Jhairo's Story,I thought love was eternal and unconditional. When entering into a relationship, love knows no bounds. And love is the best thing in the world. That made me question myself, why can't I? I have no flaws, no insecurities, and I can do everything I want. I have everything. But why wasn't I even allowed to be loved? Am I not good enough? Is my love not good enough? I have an ex-girlfriend and I love her more than anything else. I did everything for her and even gave my whole love to her. I trusted her just how much she trusted me. Kahit kailan ay hindi ako tumingin sa iba dahil para sakin sapat na siya at ni minsan ay hindi ko naisip na lokohin siya. I never cheated on her even once because I knew myself that she's the only one I needed and I've wanted in my life. But she broke me. She broke my heart and my trust. Ang malala pa, siya mismo ang umamin na gusto niya ang pinsan ko. The worst thing is he got her pregnant. She admitted in front of me how she loves the man. S
"Tama ba ang desisyon mo, Sis? Bibigyan mo siya ng chance sayo?" Tiningnan ko si Carlie nang may ngiti sa labi habang inaayos ang papeles na pinapagawa ni Daddy sakin. "Oo, Carlie. Saka ano namang masama dun? Gwapo naman siya, may kaya rin. At pinakita niya rin kung gaano siya kainteresado sakin." Napansin ko ang pagtaas ng kilay ni Carlie dahil sa sinabi ko. Hindi naman daw siya tutol. Ang palagi niya lang pinapaalala sakin ay kung kakayanin ko ba gayong unang karanasan ko pa lang ito, na magkaroon ng isang karelasyon. No boyfriend kasi ako since birth kaya wala pa akong experience sa mga ganitong bagay. May mga nagkakagusto sakin. May mga time na nagkakaroon rin ako ng crush, kapag feeling ko lang. Ngunit hanggang doon lang ako. Ewan ko ba, mas focus lang yata ako sa magiging future ko that time.Ngunit iba ngayon. Nag-iba ang lahat ng iyon nang makilala ko si Harold. Ang lalaking dumating sa aking buhay. "Bukod pa dun, pareho kami ng interes. Alam mo bang mahilig din siyang gum
"Huyy, ano yan?" Kaagad kong tinigilan ang pagsusulat sa papel at itinago iyon sa aking bulsa. Kasalukuyan akong nakaupo sa ilalim ng puno na madalas naming tambayan ni Cecille, ang kababata kong kaibigan. "Wala." Umiwas ako ng tingin at umayos ng upo. "Sus, tinatago mo pa." Anas naman ni Cecille bago umupo sa tabi ko. "Love letter iyang sinusulat mo noh?" "It's not a love letter." Pagtatannggi ko. Ayaw kong malaman niya. Hindi muna sa ngayon dahil hindi pa ako handa. Highschool pa lang kami at marami pa akong pangarap. Pangarap para sa future namin. Gusto ko, pag-umamin na ako ay iyong handa na ako. "Speaking of which, may mga nagpapadala ng love letter at gifts sakin sa bahay. Minsan naman nilalagay sa locker ko sa school. Ni hindi ko malaman kung sino kasi anonymous lang ang nakalagay. Pa-mysterious, amp.." Nagkunwari akong walang alam at walang pake. Kahit ang totoo naman ay ako ang nagpapadala ng mga love letters at gifts sa kaniya. "So, you have an admirer, huh? Good for
Naalimpungatan siya nang may mainit na kamay ang humawak sa pisngi niya. Agad siyang nagising nang maalala na nakatulog na pala siya. Tiningnan niya ang paligid niya. Nasa kotse sila kanina nang makaidlip siya kaya nagtaka siya kung bakit biglang nasa hindi pamilyar na silid siya ngayon."Welcome home." Tumingin siya kay Jhairo nang may pagtataka."Nasan tayo?" Tumayo siya at tumingin sa may balcony. Lumapit siya dun at tiningnan ang buong paligid. Naalala niya ang dalampasigan sa Resort na pinuntahan niya nang makita niya ang dagat sa di kalayuan. Nakikita rin niya ang papalubog na araw na senyales na malapit nang dumilim. Naramdaman rin niya ang paghalik ng malakas na hangin sa kaniyang balat. Tila bumalik siya sa lugar na iyon. "Ano sa tingin mo? Maganda ba dito?" Nilingon niya ang binata habang nangingilid ang mga luha sa mata niya."Bakit mo ako dinala dito? Ano na naman bang pakulo mo?" Nagtataka itong lumapit sa kaniya."Anong pakulo ba ang sinasabi mo, Celestine? Pinatayo ko
Nang matapos siyang kumain ay nakaramdam naman agad siya ng antok kaya umidlip muna siya. Hindi na niya nalaman kung ilang oras siyang tulog. Basta nagising na lang siya na may tumatapik sa kaniya."Ma'am, kailangan na po kayo sa meeting. Ikaw na lang po ang inaantay nila sa conference room.""Talaga ba? Anong oras na ba?" Tanong niya sa empleyado bago inayos ang sarili."11:30 am po ang simula ng meeting. 12 pm na po ngayon. Late na po kayo ng kalahating oras." Napahawak na lang siya ng ulo nang mapagtanto iyon."Sige, pupunta na ako." Hindi na niya pinansin ang sariling ayos at agad na tumungo sa conference room.Nang makapasok siya roon ay laking gulat niya nang nasa harap niya ang taong hindi niya inaasahang makita. Nakaupo ito sa dulo ng mesa habang kaharap ang mga kleyente at kasosyo nila. Tahimik siyang umupo at pinilit na huwag iyon bigyan ng pansin.Naging maayos naman ang meeting nila kahit na minsan ay malapit na siyang makaidlip sa sobrang antok. Kaya nang matapos ang meet
Nang matapos maghanda ng umagahan si Celestine ay hindi na siya nakapag-antay pa kaya pinuntahan na niya si Jhairo upang tawagin ito at magsabay na silang kumain. Hindi pa siya nakakarating sa gawi nito nang marinig na niya ang boses nitong naiinis mula sa labas ng kwarto. Hindi niya alam kung ano ang pinag-uusapan nito sa kabilang linya sa telepono kaya wala sa sariling pinakinggan niya ang sinasabi nito."Basta Kuya. I don't love her and that's it. At kung mabubuntis man siya, hindi akin iyon. Malay mo nakipagtalik na pala siya sa ibang lalaki at hindi ko alam. I would never love someone like her. Kung tutuusin, hindi ko naman siya pinilit na gawin iyon. Hindi ko na kasalanan na binigay niya ang sarili niya. Basta hindi ko siya pananagutan." Nanlambot siya sa narinig mula mismo sa bibig nito.Hindi niya akalain na maririnig niya iyon, sa tao pang pinagkatiwalaan at minahal na niya ng buong-buo. Sapat na iyon para sabihing siya ang pinag-uusapan nito sa kabilang linya. At pinagsabi p
Ilang oras siyang nanatili roon sa veranda hanggang sa gumabi na. Iniisip niya na kanina pa lang na puntahan ang binata subalit sinusumpong rin siya ng pangamba at nerbyos kaya hindi siya nakakapagdesisyon. Nakokonsensya siya ngunit pinapangunahan siya ng kaba sa tuwing gustong-gusto na niyang puntahan ang tinutuluyan ng binata. May pagkakataon na lalabas na siya ng silid niya subalit bumabalik rin siya dulot ng kaba."Kalma lang Celestine. Kumalma ka lang, kaya mo yan. Huwag kang magpaapekto sa takot. Pupuntahan mo lang naman siya para humingi ng sorry. Yun lang at wala nang iba. Woooh, okay." Huminga siya ng malalim at pinilit na kinalma ang sarili."Okay, final na to. Pupuntahan ko na talaga siya. I'm ready." Pinaypay niya pa ng sariling kamay ang sarili nang makaramdam ulit siya ng kaba pero pinilit niya pa ring kumalma.Nang lumakad na siya sa labas patungo sa Cottage ni Jhairo ay kinakabahan pa rin siya. Ramdam niya rin ang panginginig ng kaniyang dalawang kamay habang tinataha
Nang gumaan na ang kaniyang pakiramdam ay sinalinan siya nito ng tubig. Nakaupo siya ngayon sa kama niya habang nakatungo ang ulo. Bigla kasi siyang nakaramdam ng hiya dahil sa nangyari sa kanila ni Harold kanina."Dinala na yung lalaki sa prisento. Ngayon ay wala ka nang dapat ipangamba pa. Sisiguraduhin kong hindi na siya makakalapit pang muli sa iyo." Tumango lang siya at ininom ang tubig na inabot nito sa kaniya. "Nga pala, gusto ko lang sabihin na kaya ako pumunta dito ay para humingi ng pasensya tungkol dun sa nangyari kanina. Nagpapasalamat ako na nakarating ako sa saktong oras para matigil ang karahasang ginagawa ng lalaking iyon sa'yo kanina.""Salamat sa pagligtas sakin kanina, Jhairo. Pasensya na rin kung natunghayan mo iyon. Nakakahiya naman." Nagtaka naman ito sa sinabi niya."What do you mean, Celestine? No..don't mind it, wala ka dapat ikahingi ng sorry sakin. I just wanted to help you with that maniac." Nag-aalinlanagan si Celestine na tumitig sa binata. Nag-aalinlana