Kanina pa ako nakabalik dito sa aking pwesto pero hanggang ngayon lutang parin ako. Hindi ako makapag-concentrate sa aking ginagawa. Buti na lang at isang meeting lang ang meron si Boss ngayong araw at kanina pa ito natapos.Tinawagan niya ako before lunch para sabihing sabay na kaming mananghalian. Nagdadalawang isip pa ako kung sasama ba ako o hindi. Pero alam ko din naman na kahit ayaw ko, siya pa din naman ang masusunod. " He wont take no for an answer" nga diba?Ano ba kami? Ito na ba yung sinasabi niyang simula ng kanyang panliligaw? Ito na ba yung sinasabing niyang "be ready"? Na-eexcite ako pero di ko din maiwasang mag-alala. Ano na lang ang sasabihin ng mga empleyado niya. Baka isipin nilang nilalandi ko si Boss. Lalong nakakahiya kasi trainee pa lang naman ako, ni hindi pa nga ako tapos sa aking pag-aaral.Sa pagkakaalam ko he don't mix business with pleasure which I doub't sa dami ba naman magagandang empleyeda dito na halatang namang nagpapansin sa kanya, ni isa wala siyan
Two weeks na lang matatapos ko na ang training ko. Sa loob ng mga panahong nagsasanay ako sa kumpanya ni Boss ng dami-dami kung natutunan. I have my personal and professional growth. Masaya ako sa opurtunidad na binigay nila sa akin. Malaking tulong din na may sinasahod ako sa aking pagtatrabaho. Makakatulong ito sa pagbili ko ng mga gagamitin ko sa pasukan.Sabado ngayon pero kaylangan kong pumunta sa University para ipasa ang evaluation form para sa On-the-job training ko. Kaylangan ko ring makipagkita sa Dean ng aming departamento dahil pinatawag niya ako.Masaya kaming nag-uusap at nagkukwentuhan ng mga kakalase ko. Yung iba, binabahagi ang mga naranasan nila while doing their ojt sa ibang kumpanya. Ang ingay-ingay tuloy dito sa loob ng room. Gano'n paman masaya kaming lahat sa mga panibagong karanasan namin sa buhay. Additional knowledge, experiences and wisdom to help us in the future."Miss Clemente pinapatawag ka na ni Dean sa kanyang opisina" tawag ng isang studyante sa akin
Warning: SPG"Good morning, Babe." Bakas ang kasiyahan sa tono ng boses ni Boss.Hindi ako agad nakasagot sa kanyang pagbati. Nakatulala ako sa kanyang gwapong mukha. He was standing near the gate at katatapos ko lang maglinis dito sa labas ng apartment.I never thought that he'll come this early. Ang usapan namin kagabi mamamasyal kami ngayong araw. Susulitin namin ang isang linggong natitira bago siya aalis papuntang ibang bansa. Ang sabi niya susunduin niya ako bandang alas dyes ng umaga, pero alas syete pa lang nandito na siya. S-sir..." nalilitong tawag ko sa kanya at mabilis na humakbang para mapagbuksan siya ng gate. Hindi na ako nahiya kung amoy pawis pa ako. Biglang nawala ang kasiyahan sa mata niya kanina at biglang kumunot ang kanyang noo."What did you just call me?" taas ang isang kilay na tanong niya sa akin"A-ahmm, S-sir po?" ulit ko na lalong nag pakunot sa kanyang noo."And why did you call me that?" Tila hindi niya nagustuhan yung sagot ko."Sanay po kasi akong
Warning: SPGNagising ako na may mumunting halik ang dumadampi sa aking mukha. When I opened my eyes I saw Hendrick's mesmerizing gray eyes staring at me passionately. Mga matang kailanman ay di ko pagsasawaan." H-hi Babe. Anong oras na?" I greeted him sweetly and give him a light kiss. Nakaidlip ako kanina matapos ng mainit nag tagpo sa pagitan naming dalawa. Hindi ito sumagot sa tanong ko, sa halip nilapit nito ang mukha sa akin. "You're making me hard Babe.." he murmured.Namula ang pisngi ko sa kanyang sinabi pero iba naman ang reaksiyon ng aking katawan. I feel hot inside with just simple words coming from him. This man is really dangerous. Dangerous in bed. Parang walang kapaguran.I lost count kung ilang beses kaming nagsiping kanina. Natigil lang ito nung sinabi ko sa kanyang inaantok na ako. "Are you not tired Babe? Katatapos lang natin ah... at saka it still hurt down there po..." nakanguso kong sabi sa kanya." I will never get tired when it comes to you Babe. I can
Limang araw na ang lumipas mula ng gabing sinampal ako ni Jana. Hanggang ngayon walang pa rin akong maisip na dahilan bakit niya nagawa sa akin yun. Naguguluhan na ako sa mga nangyayari. Hindi ko na siya nakausap ulit. Ilang araw palang ang lumipas marami na ang nagbago. Ang daming gumugulo sa utak ko. Una yung dahilan ng pagsampal ni Jana sa akin at pangalawa hindi ko makontak si Hendrick simula ng umalis ito. Ang sabi niya lang nung Lunes pumunta siyang Cebu may emergency sa isang branch ng negosyo nila doon at kailangan niyang personal na asikasuhin.Hindi ko pa sana malalaman kung hindi ko siya tinawagan para kumustahin, mabilis lang ang naging usapan namin kasi sabi niya may kakausapin pa daw siyang business partner. Apat na araw nang hindi siya nagparamdam sa akin, nag-aalala na ako, hindi ko na rin makontak yung cellphone niya. Hindi ko rin natanong sa kanya kung babalik pa ba siya dito o didiritso na siyang America. Sana man lang nakapag-usap muna kami bago siya pumuntang C
Days passed pero patuloy pa rin akong umaasa na sana isang araw pagkagising ko nasa labas na siya ng apartment naghihintay sa akin. Na sana isang araw nasa labas siya ng gate ng University at nag-aabang. Na sana isang araw tumawag siya at ipaliwanag kong bakit hindi niya man lang nakuhang sagutin ang mga mensahe ko. Na sana ...isang araw maramdaman niyang ako pa rin ang nasa puso nbiya. Sana...puro na lang sana...Araw-araw akong umiiyak sa tuwing naiisip ko siya. Why does some lessons have to learned the hard way? Kelangan ba talagang masaktan bago matuto?Why life is so unfair?Naging mabuti naman akong anak. Naging mabutin naman akong kaibigan at higit sa lahat naging mabuti naman akong tao.Hanggang kailan ako magiging ganito? Hanggang kailan ako magtitiis bago mawala ang sakit dito sa puso ko?Andito ako ngayon sa ilalim ng puno sa likurang bahagi nga University. Wala masyadong taong pumupunta dito kaya malaya kong maibuhos ang mga luha ko.It's more than a month after nung nata
Nagising ako sa isang di pamilyar na silid. Inilibot ko ang aking paningin sa kabuuan ng kwarto para malaman kung nasaan ako. The whole room was so unfamiliar to me. Sinubukan kong tumayo pero napatigil agad ako dahil naramdaman kong may nakakabit na swero sa aking kanang kamay. Medyo nahihilo pa ako at nanghihina pa ang aking katawan. Sinubukan kong alalahanin ang huling nangyari sa akin at nang maalala ko biglang nanikip ang aking dibdib. Mariin kong kinagat ang aking pang-ibabang labi para hindi ko maramdaman ang pananakit nito. Lumunok ako para mawala ang bara sa aking lalamunan na unti-unting namumuo. Ang huling natandaan ko ay nasa parking area ako at nawalan ako ng malay. Nang maalala ko kung ba't ako napunta doon, hindi ko na napigilan ang pag-uunahanng mga luha sa aking mga mata. Bumalik sa aking ala-ala ang nangyari sa loob ng restaurant. Ang mga sinabi ni Jana parang sumaksak sa aking puso ng paulit-ulit."I heard you and Ethan talking about her when you're in the club
Pagkalabas ko nang hospital kumain muna kami bago dumiritso sa apartment ko. Hinatid pa ako ni Sir Luke, ayaw ko sana pero nagpupumilit talaga siya. Ilang beses niya din akong kinumbinse na doon muna ako sa condo niya habang nagpapalakas ako. May isang kwarto na man daw siyang bakante, kahit isang araw lang daw, atleast kung doon daw ako sa kanya, may titingin sa akin. Hindi ako pumayag kasi sobra na akong nakakaabala . Alam kong mas madaming bagay siyang dapat asikasuhin kesa sa akin.Bago niya ako hinatid sa apartment dumaan muna kaming pharmacy para bilhin ang mga vitamins na ni-resita ng Doktor sa akin.Ipinamili niya rin ako ng gatas at iba ko pang pangangailangan, ayaw niyang magpapigil halos punuin niya pa ang cart ng grocery. Hindi na ako nakatanggi sa kanya, tutal naman daw hindi ako pumayag na doon muna sa kanya. Kahit sa ganitong paraan ko na lang daw tanggapin ang tulong niya. Nahihiya man ako sa kanya, tinanggap ko na lang din. Alam ko kasing kailangan ko din lahat ng
That night I cannot sleep. The little boys' eyes keep flashing in my mind. I can see my small self in him. There's something in his eyes that everytime it flashes to my brain something it reached to my heart. Parang may humahaplos sa puso ko sa tuwing naalala ko ang mga mata nung batang lalaki. I called the owner and requested for the footage that day. To my surprise, I saw how Derick intentionally hide them. Dun na ako naghinala. The next day I called him, ayaw pa sanang akong kitain pero wala siyang nagawa nang tinakot ko siyang pabagsakin ko ang negosyo niya. I already had a haunch that his hiding something from me. "I swear Kuya-" another strong punch landed on his face. Wala akong pakialam kung masira ang buong mukha niya. Galit na galit ako sa kanya dahil halatang nagsisinungaling siya sa akin. "Tell me Vin Derick! You don't want me mad, I'm warning you." Akmang susuntukin ko ito ng bigla itong umamin sa akin. "Yes! They are your twins!" I felt like a bombed just exploded t
Van's POV"Kuya you're not listening to me. Kanina pa ako nagsasalita dito kung saan-saan ka naman nakatingin. Sino ba kasi tinitingnan mo dyan?" Pagrereklamo ni Veronica sa akin. Lumingon ito sa tinitingna ko pero mabuti nalang at nakatalikod yung babae sa amin ngayon.Andito kami ngayon sa isang coffee shop malapit sa University na pinapasukan niya. Kanina ko pa gustong umalis pero ayaw ko namang iwan ang bunso namin. Minsan lang ito naglalambing sa akin. "Just finish your food Chrystelle and we'll go. Stop looking around." seryoso kong saway sa kanya. "Are you looking at that girl in the counter? She's pretty right? You want me to ask her name?" I glared at her but her smiles became wider. This brat really knows how to annoy me."Oh kalma Kuya. Ayan ka na naman eh, nagsusungit ka na naman. Kaya hindi ka nagkaka-girlfriend kasi ang sungit-sungit mo."Hindi ko na pinansin ang pinagsasabi niya. Who said I need a girlfriend? I can have many girls as many as I want. Hindi ko na kailan
I was busy fixing my dress when Hendrick hug me from behind. He is brushing his lips on my cheek and then continue sniffing my neck. At ako namang buntis, naramdaman kong nag-iba agad ang reaction ng katawan ko.Ito siguro ang sinasabi nilang kapag nabubuntis ay naging mahilig. I blushed at that thought. Nakakahiya baka sabihin pa nitong nabuntis lang ako nagiging perv na."I love you, Margaux." he breathes. "Hey." saway ko dito at baka kung saan naman mapunta ang pahalik halik nito sa akin."I love you so much, Babe." Ihiniharap niya ako sa kanya at masuyong pinatakan ng halik ang noo, pababa sa mata, sa ilong at sa labi ko. "Thank you, Babe, for accepting me again in your life." His beautiful pair of gray eyes are glistening. How I love looking at his gray eyes. Laking pasalamat ko pa noong ipinanganak ko ang kambal dahil sa kanya nagmana ang mga mata nito.Today is the schedule for my check-up. It's been week nang madischarge kami sa hospital. After nang check -up namin. Dadaanan
"Shhh wag ka maingay Jill, baka magising si Mama.""Mama gising na po ikaw.""Daddy, stop kissing my Mama."Nagising ako dahil nakarinig ako ng mga mumunting tinig sa paligid. Sinubukan kong gumalaw pero hindi ko magawa dahil may bisig na mahigpit na nakayakap sa akin. Pagbaling ko sa aking tabi nakita ko si Hendrick na nakayakap sa aking tiyan.Inilibot ko ang aking paningin at halos maluha ako ng tumambad sa akin ang mukha ng aking mga anak. Nakatititg ang mga ito sa akin at nagsimula ng mamumuo ang luha sa mga mata. Oh God, my babies..."M-mama." Amara's voice cracked. Her lips trembled and she started crying. "Don't cry please, kasi naiiyak din si Mama." I said trying to stop my tears.Nakita kong humikbi si Amara at sinubukan pa itong patahanin ng kapatid niya kaya pinalapit ko na ito sa akin."Come babies..." Iniangat ko ang aking kamay na walang swero.Bahagya pang hinarang ni Hendrick ang kanyang kamay sa aking tiyan dahil nag-uunahan ang kambal sa paglapit sa akin.Pero dah
"Wag!" Malakas kong sigaw. Wala akong maramdaman na kahit ano, pakiramdam ko ay namamanhid ang aking buong katawan. Iminulat ko ang aking mga mata pero pakiramdam ko nahihilo at nanghihina pa ang katawan ko.Agad akong dinaluhan ni Hendrick. Bakas sa mukha nito ang matinding pag-aalala. "Call the doctor, Vin Derick!"Nagising ako dahil napanaginipan ko ang nangyari sa pagitan namin ni Billy. Nakikita ko ang malademonyo niyang ngisi. Naririnig ko ang nakakatatot niyang tawa. Nagsimula na namang manginig ang katawan ko sa takot na baka nandyan lang siya sa paligid. Ramdam kong pinagpawisan ako at nanginginig ang aking katawan. My heart began beating abnormally.Pakiramdam ko bigla nalang papasok si Billy at pagbabarilin kami. "Calm down, Babe. I'm here... I'm here. Hindi ko na hahayaang masaktan kayo ulit." I was shaking in fear. Siniksik ko ang mukha ko sa dibdib ni Hendrick. Biglang pumasok sa utak ko ang nangyari sa amin ng mga bata. Ang mga anak ko. Naalala ko ang takot sa mukh
Warning: May contain sensitive topics. Please be aware.____________________________"Vonn, Amara, whatever happened, always remember mama loves you very much okay?"I'm trying my best not to be weak in front of my kids para hindi sila lalong matakot. Isiniksik ko silang dalawa sa likod ko, trying to cover them para hindil nila makita ang pagmumukha ni Billy, who's now hugging his daughter. Naawa akong tumingin sa anak niya dahil halatang nanghihina na ito.Hindi ako makapaniwala na maging ganito si Billy dahil noong mga panahong nag o-ojt pa ako maayos naman ito. Mabait ito sa aming lahat at magaling din makisama. Umabot pa nga sa puntong tinutukso ito ni Jana sa akin. Ano bang nagyari sa kanya? Ang huling kita ko dito ay nung panahong gusto kong kausapin si Jana tungkol sa nangyari sa amin pero hindi ko na siya naabutan dahil nag-resign na siya. Naalala kong hindi din ako kinibo ni Billy at tanging si Jake lang ang nakipag-usap sa akin noon. Sa tagal naming magkasama ni Jana sa ii
Nagising akong nakahiga sa kama. Medyo nahihilo pa ako kaya dahan-dahan akong bumangon. Inilibot ko ang aking tingin para malamang nasa loob pala ako nang sarili kong silid dito sa mansyon nila. Tumingin ako sa orasan dalawang oras na ang lumipas.Bumukas ang silid at ang nag-alalang mukha ng ina ni Hendrick ang bumungad sa akin. Bigla kong naalala ang nangyari kanina bago ako nawalan ng malay.Ang mga anak ko. Nawawala ang mga anak ko. Yun ang huli kong narinig kay Jam. Naramdaman kong namamawis ang aking noo at nagsimula ng manginig ang aking katawan. Nag-uunahan na namang bumagsak ang mga luha ko.Niyakap ako ng mommy niya at tahimik na din itong umiiyak."T-tita nasaan na ang mga anak ko?" lumakas na ang pag-iiyak ko. Pinapakalma niya ako pero siya umiyak din siya. Tita, ang kambal. Hindi ko kakayanin kung mawala sa aking ang kambal.""Shh...tahan na anak. Hinahanap na sila ni Hendrick. Naireport na din ito sa mga pulis."Sinubukan kong bumaba ng kama pero biglang nanlabo ang akin
Pagkapasok ko pa lang sa garahe ng mansion ng mga Valderama nakita kung patakbong sumalubong si Derick sa sasakyan ko. Bakas ang pag-aalala sa mukha niya. Siguro natawagan na ito ng Kuya niya kaya ganito. I was crying my heart out inside my car. Hindi ko alam kung anong gagawin ko ngayon. I love him so much but why I always have to end up in pain? Bakit lagi niya na lang akong sinasaktan? Bakit kailangan niya itong gawin sa akin?"Ganda, open the door please." Dinig ko ang pagkatok at pagsigaw ni Derick mula sa labas ng kotse ko. Hindi ko siya binuksan at nanatili akong nakayukyok sa manibela at patuloy na umiiyak.Gusto kong ibuhos ang lahat ng sakit na aking nadarama ngayon. Bakit hindi niya sinabi sa akin noon pa ang tungkol dito? Kaya pala minsan late na siyang umuuwi. Siguro pinupuntahan niya ang anak nila. Kaya pala may mga panahong, nakatulala siya dahil siguro sa problema niya sa bata.Sana sinabi niya sa akin sa simula pa lang, maiintindihan ko naman siya.Pilitin kong intind
My heart is so happy that I couldn't ask for more because finally buo na din ang pamilya ko. Watching my kids laughing with their father makes my heart go wild. Sino ba ang mag-aakala na ang isang Hendrick Valderama ay marunong naman palang tumawa. Ang buong akala kasi ng karamihan pagsusungit lang ang alam nito. Kaya nga binansagan ko pa ito dati na arrogant boss. I remembered my first encounter with him sininghalan ako nito sa tapat ng elevator, first day ko nun sa kumpanya nila. Akala ko nga hindi ko matatapos ang ojt ko sa kanila dati dahil terror ang boss ko."Babe come here." sabay tapik nito sa space sa tabi niya."I know that look." ganti ko sa kanya. Wala na ata itong ibang gawin kapag nandito sa bahay kundi ang dumikit sa akin. Kung makalingkis ito sa akin para itong sawa. Ako ang nahihiya sa mga magulang at kapatid niya.I didn't expect na mahilig itong mag pda , sobrang clingy nito sa akin at walang pinipiling lugar. Yung palaging masungit at striktong Hendrick Valderama