“Don’t drink too much again kung alam mo naman palang hindi mo kayang uminom ng ganoong mga malalakas ng inumin,” he advised. Para siya nanay na pinapagalitan ang kaniyang anak. “Wala kang pake,” I said. “Hanggang ngayon mataas pa din pride mo,” he sighed. “Uwi na ako,” I said ng mahimasmasan ako. “Hatid na kita,” he said. Hindi na ako nakipagtalo dahil hindi na maganda ang pakiramdam ko. Sumakay na lang ako sa kaniyang sasakyan at hindi na siya binigyan ng pansin. Wala rin naman ako sa mood makipagtalo pa sa kaniya eh. Nasabi ko naman na lahat ng gusto kong sabihin sa kaniya kanina, naubos na ako. Gumaan na din kahit paano ang nararamdaman ko. Habang nasa biyahe kami bigla siyang nagpatugtog at sumakto sa theme—este fave song namin. Sa lahat ng kanta bakit iyon pa?! Ang tagal ko na rin hindi iyon pinakinggan dahil gusto ko ng kalimutan ang lahat ng ala-ala na makapag-papaalala sa kaniya. Hindi na lang ako nagsalita at hinayaan niyang patugtugin iyon. Gusto ko man ipahinto baka s
Nang makarating ako sa bahay namin ay agad akong sinalubong ng dalawa kong kapatid. “Ate!” masayang salubong nila sa’kin at niyakap ako. “Grabe naman miss niyo agad ako kahit kakakita lang natin noong nakaraang linggo,” pang bubuyo ko. “Eh Ate iba naman iyon eh,” Cindy pout. Akalain mo ’yon now she is now a young lady. Ang laki na din pinagbago niya. Buti nga‘t wala pang regla dahil 11 years old palang naman siya. “Kaya nga Ate,” Theo agreed. “Nako kayo talagang mga bata kayo, hindi niyo na pinaupo Ate niyo,” singit ni Mama ng makarating siya sa sala. “Sorry po Mama,” Theo apologized. How cute he is. Carbon copy niya talaga si Papa. Kaya nakikita ko sa kaniya si Papa. Mamaya bago ako umuwi ay dadalaw ako sa kaniya. Tagal ko na rin palang hindi siya nadadalaw dahil sa sobrang busy ko sa trabaho ko. “Kumusta ka naman Anak? Kumusta unang araw mo?” she asked. “Okay naman Mama, na-stressed lang dahil nalipat ako bilang adviser. Biglaan lang din kasi si Ms. Gale tinanggal at na-banned,
3 weeks have been passed. Hindi ko rin nakikita ang presensiya ni Linderio. Siguro nga sinunod nga ang gusto kong manyari. Paano ko siya papatawarin kung umiiwas siya sa’kin, kasalanan ko rin naman kung naging ganito kaming dalawa. Kasalanan ko kasi hindi ko siya hinayaan mag-explain kahit na may chance na siyang mag-explain. Damn those pride I have. Naiinis ako sa sarili ko sa pagiging makasarili at inisip lagi ang nararamdaman ko kaysa sa nararamdaman ng iba. Hindi ko alam paano ako mag-sisimula nito, bumalik lang lahat sa’kin. “Hoy, okay ka lang?” Zy said. “Oo,” I smiled. Bahala na. Hindi ko rin naman matanong si Lyria kung kumusta ang Tito Rio niya dahil baka itanong niya kung bakit kami magkakilala. Tuwang tuwa ang mga estudyante ko ng malaman na ako na ang adviser nila. Alam kong kailangan ko pang pag-husayan sa pagtuturo. “Kanina ka pa kasi tahimik eh,” Lariza said. “Wala lang ‘to,” I gave her a small smile just to tell her that I was fine. Alam ko naman hindi sila kampante
“Then you broke up with me without listening to my explanation. It was fine, kahit ano naman gawin ko…nasaktan pa din kita ng sobra, nasaktan ko ‘yung taong pinagkakatiwalaan ako. Hindi ko inisip ang nararamdaman mo. Hindi kita inintindi. Space lang naman hiningi mo sa’kin pero nasaktan ako doon, kailangan din kita noon pero tangina hindi ko alam na habang nasasaktan ako, nasasaktan din pala kita. Nawalan ako ng time sa’yo. Nag-focus lang ako sa sarili ko,” he cried, “Kaya ba lumipat ka?” I asked without looking at him, hindi ko siya kayang tignan. “Nahihiya ako sa mga ginawa ko sa’yo, kaya mas pinili kong lumayo sa’yo,” he said. “You promised that you would stay, you promised that you would wait? Pero bakit hindi ka nag-paalam sa’kin?” I cried. Hindi ko na rin mapigilan ang umiyak. “I-i’m sorry Rachel. I hurt you so much,” he said. “Akala ko kasi mananatili ka hanggang dulo. Hindi pala lahat permanent ‘no? Tangina, ang sakit ng ginawa mo sa’kin Linderio. 6 years…nandito pa din ang
Akala ko iniintindi ko nararamdaman niya, sana pala umpisa palang ay inintindi ko ang nararamdaman niya. Sana hindi ko siya sinaktan habang ang sarili ko ay nasasaktan din. I realized kung paano kami pinagod ng mundo, kung paano nila ako pahirapan, maliitin. I was too suffocated from society. Hindi ko namalayan na naka-tulog ako sa sobrang bigat pa din ng nararamdaman ko. I feel toxicated. Hindi ko alam paano ako makakabangon sa sakit na nararamdaman ko ngayon naging doble pa. Gusto kong bumawi kay Linderio pero hindi ko magawa dahil sa sobrang hiya ko sa mga nangyari. Bumangon na lang ako at nag-hilamos, lumabas ako ng kuwarto ko para magtimpla ng kape. Nasanay na din ako sa ganitong routine ko araw-araw. “Bakit ganiyan mga ngiti niyo?” I asked. “May nagpapabigay, Linderio daw ang pangalan.” Zy said at inabot sa’kin ang bouquet of roses. I saw the name tag. “Hey, there beauty, take care of yourself.” —Linderio. “Naks, beauty,” pang-aasar ni Larisa. Napa-iling na lang ako nila
Napa-iling na lang at nag-paalam na sa kanila dahil pupunta na ako sa klase ko ngayon, muntik pa akong ma-late. Masaya naman ang mag-turo lalo na’t ganito pa silang kakukulit. Buti na lang din ay high school ang kinuha ko kasi hindi ko kakayanin elementary, mas doble pa ang kakulitan ng mga iyon. Ito kasi madali din i-handle lalo na’t grade 7 pa lang naman sila. ‘Yung iba daw kasing grade year ay mahihirap ng paamuin, hindi daw madala sa santong usapan, kaya naman ginagamitan nila ng santong paspasan. Teaching is a great professional work dahil ikaw ang sanhi bakit sila ngayon nagiging successful sa trabaho nila. Ang guro ang nagiging gabay nila upang makamit nila ang tagumpay na kanilang inaasam. Guro ang susi sa lahat ng tagumpay na natatanggap natin. Sila ang rason bakit ako nandito at ginagabayan ang bawat estudyante. I want them to be successful in their dreams and their goals. Gusto ko maging gaya nila ako na naabot ang aking pangarap. Kung hindi rin naman dahil sa pamilya
—Keriza’s Wedding Day— Today was Keriza's and Lazarus' wedding day. Hindi ko aakalain na aabot ang lahat sa ganito. Masaya ako dahil nakikita ko na masaya ang kaibigan ko. “Kabado ako,” Keriza said habang inaayusan siya. Tapos na kasi kaming ayusan kaya naman siya na ang hinuli. “Don’t be, sa una lang naman ‘yan Kez. Promise masaya din ‘yan sa huli,” I said. “Mukhang expert ka sa ganito,” alam kong aasarin na naman niya ako. “Alam mo? Pinapagaan ko na nga lang ang loob niyo, gaganiyanin mo pa ‘ko,” I hissed. Natawa naman siya. “Wala pa din ba? Hindi mo pa din alam up until now kung nililigawan ka niya or hindi? Iba na kasi ang mga gesture niya sa’yo, ‘tapos wala ka pa din ka-muwang muwang. Tanga ka ba?” she asked. “Alam mo ulit? Nahihirapan sa’yo ‘yung make up artist. Alis na muna ako. Puntahan ko lang sila Lariza,” I said. Lumabas na ako ng hindi sila hinihintay ang sasabihin niya dahil aasarin niya lang din ako gaya nila Lariza. Hindi ko din alam kung ano mga ginagawa sa’kin n
“Ay mukhang mayroon nga,” ramdam ko sa boses ni Lariza na nang-aasar siya. Nakita ko na naka-hawak pa pala siya sa kamay ko. “Linderio, ‘yung kamay ko,” I said. “Let me hold it,” he just said. Wala na rin ako nagawa, hinayaan ko na kasi gusto ko rin naman na hawakan niya ako. Hindi ko na alam kung ano ang nararamdaman ko ngayon. Magulo…magulo pa sa magulo. Nauna na kami sa venue dahil magpapalit pa sila Kez ng damit. Mamaya na lang ako mag-papalit kapag mag-siswimming na kami. May mini pool naman dito sa venue, bukas na kami doon sa beach mag-siswimming dahil gabi na rin naman. “Hoy, nakakahalata na ako. Ano ba talaga mayroon sa inyo ni Linderio?” usosiyong sambit ni Zy. “Wala nga,” naiinis na sambit ko sa kaniya. “Ano ba talaga Linderio?” hindi na talaga nakatiis si Zaynab. “Nililigawan ko siya.” he said. Nagulat naman ako sa sinabi niya. “Gago?” I asked. “You didn’t know?” Caspian asked. Maski lahat kami ay nagulat sa sinabi niya. Kaya naman bigla akong tumayo sa sobrang inis
Hello! I didn’t expect that I had already finished my first baby. It was a long ride to be with. But I’m thankful that I finished this story of mine. I doubt myself in the first place if I could finish this story but look…I made it with the help of my Mother and also my friends and co-writers. Hindi ko ‘to matatapos kung hindi dahil sa tulong ng mga taong nakapaligid sa akin. Always thinks and look for the brighter side; don’t look down on the darkest side. Think positive always. ^^ Thank you for supporting me from the very start, mahal ko kayo palagi. ^^Thank you for loving Rachel and Linderio from the very beginning. ^^ To many more books to accomplish this 2022. Hanggang sa muli,Elle Date Started: July 20, 2021Date Ended: June 15, 2022 Youth SeriesJust Youth (COMPLETED)Be Youth (Coming soon)My Youth (Coming soon)
I make her birthday more memorable than it is. Ginawa talaga namin iyon memorable for her na alam kong hindi na niya makakalimutan pa. I made her happy again this time. Naging busy din siya dahil madaming bisita ang dumating ngayon, hindi niya inaakala na madami siyang bisita niya ngayon. Plano talaga ng mga Tita niya ay imbitahan ang lahat ng kaniyang mga naging part ng kaniyang buhay. Ayaw niya ng grandeng celebration but her family wants it. It was her 19th birthday so we can make it more memorable for her. It was her last year of being a teenager kaya kailangan sulitin ang lahat bago pa mag-sisisi sa dulo. Masaya ako dahil nakikita ko siyang masaya ngayon kaarawan niya. — — — — — — Six months had passed. My birthday came, nagtatampo ako kay Rachel dahil nakalimutan niya birthday ko. Buti na lang din ay dumating din sila Lazarus, hindi ako na-bored ngayon. “Badtrip ka ata? Birthday na birthday mo ah,” Laz said. “SI Rachel, she forgot that it’s my birthday today,” I sighe
We’re now officially a couple right now! I was so happy because I could officially call her mine right now. I was fond and so happy. Nasabi ko na din kila Dad. we’re doing good na din. That’s what Rachel wants din naman kaya gusto ko iyon ayusin. We have mistakes in life that have a lesson to us. Madami man ang nangyari nandoon pa din ang pamilya para sa’yo. Hindi ko aakalain na darating kami sa point na magkakapatawaran pa din pala kayo. Rachel wants to prioritize our studies before our relationship. Masaya naman ako dahil doon dahil mas gusto niyang unahin ang pangarap namin bago ang sa sarili namin. We want to build our future together. –Kinabukasan– Nagsimba kami nila Rachel then family bonding din nila. Dinala ko sila sa MOA para mas makapag-enjoy si Cindy, since si Theo ay hindi pa puwedeng mag-lakad 10 months palang siya. Labis ang tuwa ni Cindy ng makapunta ulit siya dito sa moa. “She was too happy,” I said. Nakita ko naman na nakangiti din si Rachel habang tinitignan n
Masaya ako dahil nakilala niya ‘yung pamilya ng mother’s side niya, iyon pala ang may ari ng school namin. She was also happy. Lilipat na din sila ng bahay, that’s better baka mahirapan lang sila dahil alam kong hindi nila kayang kalimutan si Tito Fel, it’s fine. Naisipan kong dumalaw sa penthouse nila. Gusto ko din makita si Rachel. Nagtaka siya kung paano ako nakapasok. Binigay sa akin ni Tita Amanda ang code ng kanilang unit. Nakita ko naman na nag-kuwentuhan sila, kaya naisipan ko muna na laruin sila Cindy. Nang maramdaman ko na umakyat si Rachel sa kuwarto, sinundan ko siya. “Do you like it?” I whispered to her ears. “Oo sobra, pero hindi naman namin kailangan ng ganito,” she said. “You deserve this okay?” I said. "I know b-" I cut what she will say by kiss. “Nakaka-ilang halik ka na sa'kin,” she said. “Masama ba?” I asked. Nagulat ako ng bigla siyang nagalit sa akin. So she had feelings pala huh? “What if I say that I'm the one who loses in our contract?" I asked her. Al
Ilang araw na niya kaming iniiwasan, nag-aalala na ako sa kaniya. Hindi ko na alam ang gagawin ko everytime lalapit ako bigla na lang siya umiiwas. Ganoon din kila Larisa. It still bothers me a lot. Gusto ko siya kausapin pero hindi ko magawa kasi lagi siyang lumalayo sa akin. Hindi ko na alam kung paano ko pa siya i-aaproach ngayon lumalayo na siya sa’kin. “Still no progress?” Klint asked habang nag-lalakad kami papuntang room namin. “Yeah, ayaw niya pa din ako kausapin. Hindi ko na alam gagawin ko,” napa-iling na sambit ko. “Let her take a rest for a while. She was too occupied lalo na sa ginawa sa kaniya ni Annalise, nahihiya lang iyon sa inyo pero kakausapin din kayo no’n,” Klint said. I let out a heavy sigh. Ang dami na talagang nangyayare sa amin ni Rachel. Wala naman kami pero bakit ganito kaming pahirapan. Hindi ko na talaga alam gagawin ko. Mababaliw na ako. “You’re so serious on Rachel ‘no? Hindi ka naman gaganiyan kung hindi ka seryoso sa kaniya,” Klint said. “Oo, gusto
Dinala ko siya sa Moa para naman para makapag-unwind na din kami. Madami na kasi nangyari sa amin noong nakaraang linggo. I want to see her smile again. Ayoko kasi ng pinipilit lang kahit hindi naman siya talaga okay. I accidentally kissed her, it wasn’t my intention to kiss her. She was fuming mad. “What the fudge, Linderio?! Don't you ever do that again or else you will never see me again," she yelled. Iniwanan niya ako doon ngunit nasundan ko rin naman siya agad. "Teka! Sandali hintayin mo ako," habol ko sa kaniya pero hindi pa din niya ako pinapansin. "Hindi ako natutuwa sa parusa mo okay lang sana Linderio kung iwan mo ako dito pero 'yung nakawan mo ako ng halik hindi ko nagustuhan may deal tayo do'n, wala sa kontrata iyon,” she groaned in frustration. "Look, I'm sorry sige hindi ko na uulitin ang ginawa ko kanina okay sorry," I apologize. "Buksan mo ito, gusto ko ng umuwi," malamig niyang sambit. I let out a heavy sigh. P*****a naman talaga. I’m still saying sorry to her. Ma
Nasa kalagitnaan ako ng. Pag-mumuni ng biglang nag-notif ang aking cellphone. Binuksan ko naman iyon, na sana hindi ko na lang ginawa. Tangina pinagkalat na talaga ng nanay ko about this arranged marriage, “Linderio Kryz Santos, the heir of the Santos Real Estate Company, is now engaged with the heir of Tomas Industrial Corp, Annalise Tomas.” Tangina talaga, nanay ko pa ba talaga iyon? Gusto ko ng maka-laya sa ganitong sitwas’yon. Umuwi akong tulala. Hindi ko din paano pa ako naka-uwi ng ayos dahil sa sobrang gulo ng nararamdaman ko ngayon. “Kung hindi ka makaka-hanap ng girlfriend mo, ipapakasal kita kay Annalise. This is your last chance,” Mom said. Iyon agad binungad niya sa akin ng maka-pasok ako ng bahay. “Sa loob ng 3 months at hindi ka pa nakakahanap. We don’t have a choice but to marry you with Annalise.” she said at umalis na siya. Fuck?! 3 months? Ganoon lang ba kadali magkaroon ng girlfriend sana panahong ‘to? Tangina naman pala. I told Klint about it. He said tha
Linderio’s Pov It’s my first day in school, may tungkulin agad ako. I-assign ba naman bilang President ng Council eh 1st year college pa lang ako. Hindi ko alam ano na-kain ng OIC at ako napili. Nangangapa pa din naman ako bilang college. Bumaba na ako sa kusina dahil papasok ako ngayon, unang araw ng school eh. “Oh Anak gising ka na,” Manang said. Hinanap ng aking mata ang magulang ko but hindi ko sila nakita. “Pumasok na Mommy at Daddy mo,” Manang noticed that hinahanap ko sila. I fake a smile. Ano pa ba aasahan ko? Eh ang labo na talaga para mahalin nila ako bilang anak nila eh. They are just not normal couples na mahal ang isa’t isa. Lolo Mateo and Lolo Jeremiah fix their marriage because of that fucking business. Doon na lang ba talaga iikot ang business? Kapag lumulubog na ang isang business, hahanap ng investor ‘tapos ‘yung anak nila ipapakasal lang para masagip ang kanilang business? “Hayaan mo na lang muna parents mo, nag-tatrabaho ang mga ‘yon para sa’yo ‘Nak,” Manang s
—Friday— Nag-text naman ako kay Mama na uuwi ako ngayon, may sasabihin din kako ako sa kaniya. Kinakabahan daw siya kung ano iyon natawa na lang ako. Hindi na rin naman ako nag-pahatid at pasundo kay Linderio dahil uuwi ako ngayon. Nang makarating ako sa bahay. May dala pa akong cake dahil galing ito kila Lyria. Nagpasurprise pa bago ako umuwi. Talagang mahal na ako ng mga estudyante ko kaya nila ginawa iyon. “Ate!” masayang sambit ni Theo. Agad din akong sinalubong ng yakap. “Si Cindy po?” I asked Mama. “Ay naku nandoon sa taas, gumagawa ng assignment. Hindi ko muna pinalabas ngayon. Hindi pa pala tapos ang assignment niya,” napapailing na sambit ni Mama. Natawa naman ako dahil doon. “Cindy! Nandito na Ate mo!” sigaw ni Mama sa taas. Narinig ko naman bumukas ang kaniyang kuwarto. “Ate!” yakap niya sa’kin ng makarating siya sa’kin. 2 weeks kasi akong wala, hindi ako naka-uwi dahil naging busy ako sa school. “Ang tagal mong hindi umuwi Ate,” malungkot niyang sambit. “Naging bus