Kahit papaano ay sinabi namin kay Lazarus ang nangyari kay Keriza, ramdam ko na nag-aalala na din siya pero hindi kasi siya hinayaan ni Keriza na mag-explain, ayoko din pangunahan ang desis’yon ni Keriza. “Hindi ko inaakala na hahantong sa ganito ang lahat,” Lariza said while she was still driving her car. “Ako din, hindi ko alam kung sinasadya ba talaga ‘to ng tadhana para magka-hiwalay sila or sadiyang higad lang ‘yung girl?” I laughed. “kahit kailan ka talaga, unexpected talaga ang lahat.” she said. Yeah she’s right naman. We will never know what will happen next. Destined are sometimes good pero minsan ay hindi kasi minsan kahit anong pilit mong labanan ang lahat, masakit pa din ang kahahantungan. Hindi ko alam kung ano na ba ang nangyayari kay Linderio, ayoko naman din siyang i-text dahil kailangan kong panindigan ang sinabi ko sa kaniya. Alam ko naman na sa kaniya lang din ako babalik, sa kaniya lang…wala ng iba. Nang maka-uwi naman na ako ay dumirecho na lang ako sa kuw
—6 years later— “Hoy Rachel, kahit kailan ka talaga kumilos ang bagal mo!” Lariza said. “Oo na teka lang ito na!” I said. Nasa i-isang condo na lang kaming tatlo simula ng makapagtapos kami. Si Keriza din ay kasama na namin dito. First day din kasi ng pasukan doon sa pinagta-trabahuhan namin. Kaya ganoon na lang ang pagmamadali niya. We heard na nagiging okay na ulit sina Lazarus at Keriza, hinayaan niya na daw magpaliwanag kasi siya pa din ang mahal niya. Sana all may binabalikan. Wala na akong balita sa kaniya simula ng mag-break kami. Ang sabi nila ay lumipat daw ito ng school. Hindi ko alam ang rason niya dahil pinutol ko na rin naman ang connection namin dalawa. Nag-apply kami sa isang school kaya kaming tatlo ay magkakasama pa din. Si Keriza naman ay natanggap na din sa isang bangko. May plano kaming mag-review sa isang buwan nila Lariza for LPT Exam sa isang isang buwan. We apply at private muna since hindi pa naman kami board passer. Balita ko kay Annalise ay dinala i
Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa mga estduyante ko at natanong nila iyon sa’kin. Kada tanong nila ay sinasagot ko na lang din. At nang matapos ang klase ko ay doon ako naka-hinga ng maluwag. Lumabas naman na ako at hindi na sila muling tinignan. Baka kasi tanungin pa nila ulit ako. Bumalik na ako sa faculty. Ngayon lang ako naka-encounter nito. Nandito na din si Lariza. “Oh bakit ganiyang mukha mo?” she asked me. “Pa’no mga estudyante ko kanina bigla akong tinanong sa lovelife ko. Hindi ko alam kung ano ang isasagot basta ang sabi ko sa kanila ay may naging boyfriend ako ‘tapos bigla na silang nagtanong ng nagtanong related to my past.” na-sstress kong sambit. Bigla naman siyang humagalpak ng tawa. I gave her a grumpy look. “Walang magmomove on do’n,” natatawa niyang sambit niya. “Kahit kailan ka talagang p*****a ka,” sambit ko. “Girl, grabe na-intriga mga estudyante mo,” natatawang sambit niya. “Sige, mang-asar ka lang diyan,” I said. “Ay girl, okay lang naman iyon. Atle
Masaya naman ako sa narating namin dalawa kung tutuusin, mukha naman siyang disenteng tignan at may narating sa buhay. Masaya ako para sa kaniya. He made his goal. Siguro tama lang din ang naging desis’yon ko 6 years ago na maghiwalay kami baka sakaling maka-hinga kami sa lahat ng problema. After our break up, I went to the psychiatrist dahil nagkaroon ako ng depression. Gusto ko din agad maagapan iyon dahil ayokong masira ang pangarap ko. Madami pa akong pangarap na kailangan tuparin pa. At ngayon ay inu-unti unti ko na ang lahat. It takes a process before I can make it. Hindi ko namalayan nakatulog na ako. Nagising na lang ako sa alarm clock ko, buti naman ay nagising ako sa alarm clock ko dahil kahapon ay hindi. Hindi ko alam bakit hindi ako nagising ng maaga kahapon. “Infairness maaga ka ngayon ah,” bungad ni Lariza sa’kin. “Hindi lang ako nagising kahapon dahil naging malalim lang iyon,” I said while making my coffee.Simula kasi ng magka-trabaho ako nasanay na ako na pur
Nag-teacher pa siya kung ganoon ang ugali niya kapag hindi naintindihan ng mga estduyante ay bubulyawan niya. Abnormal ba siya? “Si Ms. Gale ba kamo?” singit ng isa namin kasamahan. “Opo,” I said. “Ay nako, wala na kayong aasahan doon. Ganoon talaga siya magturo. Hindi nga namin alam bakit pa siya tinanggap dito eh.” napa-iling na sambit ng kasamahan namin. “Bakit po?” I asked. Alam kong matagal na ako dito pero wala naman akong alam sa nangyayare. Mas tutok kasi ako sa pagtuturo sa mga estudyante ko. “Madami ng estduyante ang nagrereklamo doon pero wala pa din nakakarating kay Ms. Principal, hindi ko lang alam ngayon kung papalampasin pa ito ni Ms. Principal kasi kung ako iyon, patatalsikin ko na siya sa trabaho. Nagsasayang lang siya ng oras,” ramdam ko ang inis niya kay Ms. Gale. Halos lahat na ata ng mga kasamahan namin ay inis na sa kaniya at pilit na lang pinakikisamahan. Hindi ko man ginusto na umabot sa ganito pero sobra naman na ata ‘yung ginagawa niya. Sana matauhan s
—Saturday came— Kaming apat ay naka-ready na meanwhile si Keriza ay biglang naduwal, hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa kaniya. Nagsimula lang ito noong thursday. Maski sila Lariza ay walang alam. Tuwing uuwi si Keriza ay lagi niyang dinadaing na nahihilo siya. “Gaga ka, ano ba nangyayari sa’yo?” Zy asked her. “Hindi ko din alam,” she said. “May nangyari ba sa inyo ni Lazarus?” I asked. Hindi naman na kami inosente sa mga ganitong bagay. “O-oo,” she stuttered. “Kailan ang huli niyong ginawa?” I asked. Mukha tuloy akong detective sa ginagawa ko. “Last 3 weeks,” she was too honest. “Kailan huling inom mo ng pills?” I asked again. “Noong bago mangyari iyon,” she said. “Bibili muna ako ng PT test, chachat ko lang si Caspian na malalate tayo,” Zy said. We agreed gusto din namin malaman na tama ang hinala namin or hindi. “Kinakabahan ako,” Keriza said. “Huwag kang kabahan, noong ginawa niyo nga hindi ka naman kinabahan,” I teased to lighten up her mood. “Tangina mo,” she cursed.
Nang matapos kaming umorder, biglang nag-salita si Caspian. “Alright, walwalan na hanggang sa mabangag at ma-hang over bukas!” sabik na sambit niya sa’min. Natawa naman kami sa kaniya. “Ganiyan ba ka-stress ang engineer?” Linderio said. “Tumahimik ka, mag-saya tayo ngayon,” Caspian said. Natawa na lang ako sa kanila. Para kasing bumabalik ulit kami noong panahong college pa kami. Nakakatuwa lang din isipin na kung ano kami noon, ganoon pa din kami. Except sa’min dalawa. Hindi na rin kami magiging katulad ng dati. We’re now back as strangers just like we didn’t meet before the school started. Tahimik lang ako na nakiki-ride sa kanila. I feel so tipsy not until Lariza went. “Tara doon sa baba, party party,” she said. Sumunod naman ako sa kaniya at si Zy ay naiwan sa tabi ni Aurelius. Ayaw pasamahin sa’min kasi med’yo lasing na din si Zy. Kaya noong pababa kami ay pagewang-gewang siya kaya naman inalalayan ko siya. Hindi rin naman ako gaanong naka-inom dahil alam kong may aalalayan
“Don’t drink too much again kung alam mo naman palang hindi mo kayang uminom ng ganoong mga malalakas ng inumin,” he advised. Para siya nanay na pinapagalitan ang kaniyang anak. “Wala kang pake,” I said. “Hanggang ngayon mataas pa din pride mo,” he sighed. “Uwi na ako,” I said ng mahimasmasan ako. “Hatid na kita,” he said. Hindi na ako nakipagtalo dahil hindi na maganda ang pakiramdam ko. Sumakay na lang ako sa kaniyang sasakyan at hindi na siya binigyan ng pansin. Wala rin naman ako sa mood makipagtalo pa sa kaniya eh. Nasabi ko naman na lahat ng gusto kong sabihin sa kaniya kanina, naubos na ako. Gumaan na din kahit paano ang nararamdaman ko. Habang nasa biyahe kami bigla siyang nagpatugtog at sumakto sa theme—este fave song namin. Sa lahat ng kanta bakit iyon pa?! Ang tagal ko na rin hindi iyon pinakinggan dahil gusto ko ng kalimutan ang lahat ng ala-ala na makapag-papaalala sa kaniya. Hindi na lang ako nagsalita at hinayaan niyang patugtugin iyon. Gusto ko man ipahinto baka s
Hello! I didn’t expect that I had already finished my first baby. It was a long ride to be with. But I’m thankful that I finished this story of mine. I doubt myself in the first place if I could finish this story but look…I made it with the help of my Mother and also my friends and co-writers. Hindi ko ‘to matatapos kung hindi dahil sa tulong ng mga taong nakapaligid sa akin. Always thinks and look for the brighter side; don’t look down on the darkest side. Think positive always. ^^ Thank you for supporting me from the very start, mahal ko kayo palagi. ^^Thank you for loving Rachel and Linderio from the very beginning. ^^ To many more books to accomplish this 2022. Hanggang sa muli,Elle Date Started: July 20, 2021Date Ended: June 15, 2022 Youth SeriesJust Youth (COMPLETED)Be Youth (Coming soon)My Youth (Coming soon)
I make her birthday more memorable than it is. Ginawa talaga namin iyon memorable for her na alam kong hindi na niya makakalimutan pa. I made her happy again this time. Naging busy din siya dahil madaming bisita ang dumating ngayon, hindi niya inaakala na madami siyang bisita niya ngayon. Plano talaga ng mga Tita niya ay imbitahan ang lahat ng kaniyang mga naging part ng kaniyang buhay. Ayaw niya ng grandeng celebration but her family wants it. It was her 19th birthday so we can make it more memorable for her. It was her last year of being a teenager kaya kailangan sulitin ang lahat bago pa mag-sisisi sa dulo. Masaya ako dahil nakikita ko siyang masaya ngayon kaarawan niya. — — — — — — Six months had passed. My birthday came, nagtatampo ako kay Rachel dahil nakalimutan niya birthday ko. Buti na lang din ay dumating din sila Lazarus, hindi ako na-bored ngayon. “Badtrip ka ata? Birthday na birthday mo ah,” Laz said. “SI Rachel, she forgot that it’s my birthday today,” I sighe
We’re now officially a couple right now! I was so happy because I could officially call her mine right now. I was fond and so happy. Nasabi ko na din kila Dad. we’re doing good na din. That’s what Rachel wants din naman kaya gusto ko iyon ayusin. We have mistakes in life that have a lesson to us. Madami man ang nangyari nandoon pa din ang pamilya para sa’yo. Hindi ko aakalain na darating kami sa point na magkakapatawaran pa din pala kayo. Rachel wants to prioritize our studies before our relationship. Masaya naman ako dahil doon dahil mas gusto niyang unahin ang pangarap namin bago ang sa sarili namin. We want to build our future together. –Kinabukasan– Nagsimba kami nila Rachel then family bonding din nila. Dinala ko sila sa MOA para mas makapag-enjoy si Cindy, since si Theo ay hindi pa puwedeng mag-lakad 10 months palang siya. Labis ang tuwa ni Cindy ng makapunta ulit siya dito sa moa. “She was too happy,” I said. Nakita ko naman na nakangiti din si Rachel habang tinitignan n
Masaya ako dahil nakilala niya ‘yung pamilya ng mother’s side niya, iyon pala ang may ari ng school namin. She was also happy. Lilipat na din sila ng bahay, that’s better baka mahirapan lang sila dahil alam kong hindi nila kayang kalimutan si Tito Fel, it’s fine. Naisipan kong dumalaw sa penthouse nila. Gusto ko din makita si Rachel. Nagtaka siya kung paano ako nakapasok. Binigay sa akin ni Tita Amanda ang code ng kanilang unit. Nakita ko naman na nag-kuwentuhan sila, kaya naisipan ko muna na laruin sila Cindy. Nang maramdaman ko na umakyat si Rachel sa kuwarto, sinundan ko siya. “Do you like it?” I whispered to her ears. “Oo sobra, pero hindi naman namin kailangan ng ganito,” she said. “You deserve this okay?” I said. "I know b-" I cut what she will say by kiss. “Nakaka-ilang halik ka na sa'kin,” she said. “Masama ba?” I asked. Nagulat ako ng bigla siyang nagalit sa akin. So she had feelings pala huh? “What if I say that I'm the one who loses in our contract?" I asked her. Al
Ilang araw na niya kaming iniiwasan, nag-aalala na ako sa kaniya. Hindi ko na alam ang gagawin ko everytime lalapit ako bigla na lang siya umiiwas. Ganoon din kila Larisa. It still bothers me a lot. Gusto ko siya kausapin pero hindi ko magawa kasi lagi siyang lumalayo sa akin. Hindi ko na alam kung paano ko pa siya i-aaproach ngayon lumalayo na siya sa’kin. “Still no progress?” Klint asked habang nag-lalakad kami papuntang room namin. “Yeah, ayaw niya pa din ako kausapin. Hindi ko na alam gagawin ko,” napa-iling na sambit ko. “Let her take a rest for a while. She was too occupied lalo na sa ginawa sa kaniya ni Annalise, nahihiya lang iyon sa inyo pero kakausapin din kayo no’n,” Klint said. I let out a heavy sigh. Ang dami na talagang nangyayare sa amin ni Rachel. Wala naman kami pero bakit ganito kaming pahirapan. Hindi ko na talaga alam gagawin ko. Mababaliw na ako. “You’re so serious on Rachel ‘no? Hindi ka naman gaganiyan kung hindi ka seryoso sa kaniya,” Klint said. “Oo, gusto
Dinala ko siya sa Moa para naman para makapag-unwind na din kami. Madami na kasi nangyari sa amin noong nakaraang linggo. I want to see her smile again. Ayoko kasi ng pinipilit lang kahit hindi naman siya talaga okay. I accidentally kissed her, it wasn’t my intention to kiss her. She was fuming mad. “What the fudge, Linderio?! Don't you ever do that again or else you will never see me again," she yelled. Iniwanan niya ako doon ngunit nasundan ko rin naman siya agad. "Teka! Sandali hintayin mo ako," habol ko sa kaniya pero hindi pa din niya ako pinapansin. "Hindi ako natutuwa sa parusa mo okay lang sana Linderio kung iwan mo ako dito pero 'yung nakawan mo ako ng halik hindi ko nagustuhan may deal tayo do'n, wala sa kontrata iyon,” she groaned in frustration. "Look, I'm sorry sige hindi ko na uulitin ang ginawa ko kanina okay sorry," I apologize. "Buksan mo ito, gusto ko ng umuwi," malamig niyang sambit. I let out a heavy sigh. P*****a naman talaga. I’m still saying sorry to her. Ma
Nasa kalagitnaan ako ng. Pag-mumuni ng biglang nag-notif ang aking cellphone. Binuksan ko naman iyon, na sana hindi ko na lang ginawa. Tangina pinagkalat na talaga ng nanay ko about this arranged marriage, “Linderio Kryz Santos, the heir of the Santos Real Estate Company, is now engaged with the heir of Tomas Industrial Corp, Annalise Tomas.” Tangina talaga, nanay ko pa ba talaga iyon? Gusto ko ng maka-laya sa ganitong sitwas’yon. Umuwi akong tulala. Hindi ko din paano pa ako naka-uwi ng ayos dahil sa sobrang gulo ng nararamdaman ko ngayon. “Kung hindi ka makaka-hanap ng girlfriend mo, ipapakasal kita kay Annalise. This is your last chance,” Mom said. Iyon agad binungad niya sa akin ng maka-pasok ako ng bahay. “Sa loob ng 3 months at hindi ka pa nakakahanap. We don’t have a choice but to marry you with Annalise.” she said at umalis na siya. Fuck?! 3 months? Ganoon lang ba kadali magkaroon ng girlfriend sana panahong ‘to? Tangina naman pala. I told Klint about it. He said tha
Linderio’s Pov It’s my first day in school, may tungkulin agad ako. I-assign ba naman bilang President ng Council eh 1st year college pa lang ako. Hindi ko alam ano na-kain ng OIC at ako napili. Nangangapa pa din naman ako bilang college. Bumaba na ako sa kusina dahil papasok ako ngayon, unang araw ng school eh. “Oh Anak gising ka na,” Manang said. Hinanap ng aking mata ang magulang ko but hindi ko sila nakita. “Pumasok na Mommy at Daddy mo,” Manang noticed that hinahanap ko sila. I fake a smile. Ano pa ba aasahan ko? Eh ang labo na talaga para mahalin nila ako bilang anak nila eh. They are just not normal couples na mahal ang isa’t isa. Lolo Mateo and Lolo Jeremiah fix their marriage because of that fucking business. Doon na lang ba talaga iikot ang business? Kapag lumulubog na ang isang business, hahanap ng investor ‘tapos ‘yung anak nila ipapakasal lang para masagip ang kanilang business? “Hayaan mo na lang muna parents mo, nag-tatrabaho ang mga ‘yon para sa’yo ‘Nak,” Manang s
—Friday— Nag-text naman ako kay Mama na uuwi ako ngayon, may sasabihin din kako ako sa kaniya. Kinakabahan daw siya kung ano iyon natawa na lang ako. Hindi na rin naman ako nag-pahatid at pasundo kay Linderio dahil uuwi ako ngayon. Nang makarating ako sa bahay. May dala pa akong cake dahil galing ito kila Lyria. Nagpasurprise pa bago ako umuwi. Talagang mahal na ako ng mga estudyante ko kaya nila ginawa iyon. “Ate!” masayang sambit ni Theo. Agad din akong sinalubong ng yakap. “Si Cindy po?” I asked Mama. “Ay naku nandoon sa taas, gumagawa ng assignment. Hindi ko muna pinalabas ngayon. Hindi pa pala tapos ang assignment niya,” napapailing na sambit ni Mama. Natawa naman ako dahil doon. “Cindy! Nandito na Ate mo!” sigaw ni Mama sa taas. Narinig ko naman bumukas ang kaniyang kuwarto. “Ate!” yakap niya sa’kin ng makarating siya sa’kin. 2 weeks kasi akong wala, hindi ako naka-uwi dahil naging busy ako sa school. “Ang tagal mong hindi umuwi Ate,” malungkot niyang sambit. “Naging bus