I feel so sorry for myself dahil hinayaan ko sila na gawin ang mga bagay na kaya ko naman gawin I don't know...that reality hits me. Ilang araw ko ng linalayo muna ang sarili ko sa mga kaibigan ko especially kay Linderio.
Gusto ko muna mapag-isa kahit isang linggo, I want to figure it out what happen to me. I'm too tired to fix myself every day. I'm too suffocated. It was too chaotic.
I admit to myself that it was wrong...but they are still trying to pursue me while I'm pursuing myself too.
Hanggang kailan ba ako ganito? Hanggang kailan ko mararanasan ang sakit?
Do I need to leave this school so there will be peace? I'm still figuri
Hi sorry for not having an update today, I just got busy because of my finals and also my work loads. Next week I will do better. My time management just got ruined because of my school works. I'll do better when my time management are okay. It's just that I'm pursuing my dreams that I want that's why I need to study hard to make my dream to fullfil. Hi, how's your week? I hope you do better! Don't give up okay? You have a dreams right? Study Hard to make your dream happen!! Okay? Dream high, strive hard for better future! Stay safe and be healthy!!!
4 days had passed, walang araw na hindi pumupunta sa'kin si Linderio. Almost everyday ay lagi siyang nandito, napapagalitan na nga ni Mama dahil baka masira pag-aaral niya pero wala din nagawa dahil sa sobrang kulit! Dalawang araw na lang ay lilisan na si Papa. Hindi pa ako handa pero wala akong magagawa sa isang araw ay ililibing na siya. Masakit pero kailangan tanggapin. Hiram lang ang ating buhay sa kanila, we don't have a choice but to accept the fact that no one will live forever. Lumapit ako sa kabaong ni Papa at taimtim ko siyang tinignan. "Pa, dalawang araw na lang iiwan mo na kami, miss ko na ka-gwapuhan mo," I laughed. "Sana naka-ngiti ka ngayon, you look more handsome Papa, huwag ka mag-aalala ako na bahala kay Mama at kila Cindy, hinding-hindi ko sila papabayaan pangako iyan habang buhay," I solemnly make a promise for my Father.
This is the day... the day that my father I cannot see anymore...his smile...his laugh...his corny jokes...fuck it! Bakit kasi kailangan pang humantong sa ganito?! Ang hirap, mas lalo lang ako nahirapan... "Hey you look pale," Linderio was too worried on me. "I'm fine," I gave him a small smile. Ilang oras na lang ay ililibing na si Papa. Kaya naman lahat kami ay nakagayak na, "Natulog ka ba kagabi?" he asked. Umiling ako, hindi ko kayang matulog ng ganito dahil gusto kong sulitin na makasama si Papa. "That's why you look pale, kumain ka muna," he pleased me. Tumango na lang ako dahil ayoko din na magtalo kaming dalawa. Besides, hindi pa din ako kumakain simula kaninang maga na magising ako. 11 AM ang libing ni Papa, it was 9 AM pa naman, makakain pa ako. Sinamahan naman ako ni Linderio sa kusina. "Oh 'nak kain k
tw// bullying, violence. 2 days had passed Kinakabahan ako dahil papasok ako alam kong sasagupain na naman ako ni Annalise pero nakahanda naman na ako sa puwedeng mangyare sa'kin. Gaya ng sabi ko kailangan kong lumaban para sa akin at kay Linderio. I am now the bag that Tita Jillian gave to me yesterday. Bunsong kapatid nila Mama. It's a Porsche hand bag. I wear now a dress since wala pa akong uniform. Sa 4th year pa daw iyon. "Ay ang taray mars, iba talaga pagyayamanin," bungad ni Caitriona sa akin ng makapasok ako sa room namin, lahat ng mga kaklase ko ay nagulat dahil ngayon lang nila ako nakita na magsuot ng ganoon and 'yung bag at shoes. Mga mamahalin lahat. Ang sabi kasi ni Mama, dapat maganda ako ngayon kasi ang gaganda ng mga ga
TW// Violence, Blood, Torture. Read at your own risk. I'm decided to play with her fucking game, hindi ko alam saan kami dadalhin ng kagagahan niya. Nang dahil sa isang lalaki ay nagiging ganito siya. I didn't know na ganoon na pala talaga kalakas ang epekto niya kay Linderio pati ako ay idadamay niya na. "Anak huwag ka na pumunta please," My Mother pleased me not to go. But I'm decided to end this fucking game of her, masiyado ng pasakit ang ginawa niya sa buhay ko. Iba pala talaga ang pagmamahal. Napagkasunduan namin na magkita sa isang bakanteng lote ngunit ito ay isa lamang tagong lugar. I might be nervous but this is for our own sake. I will fight no matter what will happen hanggang sa matauhan na si Annalise sa kabaliwan niya. May pina-sama sa'kin si Lolo na mga pulis ng
tw// death Nandito ngayon si Linderio dahil siya naman daw ang magbabantay sa akin. "What's your plan in Christmas?" he said. "I don't have, hindi ko alam kung ano plan nila Lolo Daddy, ang balak ata nila is sa Penthouse kami mag-celebrate at sa new year naman daw ay sa doon na lang sa kanila." I said. "Wow, fam bonding pala 'to," he teased. Napa-iling na lang ako, "Wala eh plano nila iyon," I laughed. "Pero sana all pa din," he laughed also. "Baliw," I said. "Baliw sa'yo," his corny jokes. Natawa na lang ako dahil doon. "Wala ka bang balak pumasok?" I asked. "Mayroon kapag okay ka na," he said. "Pumasok ka na nga bukas, ayokong mapabayaan mo ang pag-aaral mo please lang, I don't want to ruin your future," I said. "Oo na sige na, future natin, hindi ko future," he simply said. "Abnormal ka na talaga," I said.
It feels so great dahil na-miss ko ang simoy ng hangin sa labas. "Are you happy?" sambit ng nagtutulak ng wheelchair ko, it was Rio. Hindi na naman siya pumasok dahil kailangan niya daw ako asistihan sa aking paglabas. "Oo naman sobra, hindi ko akalain na ganoon kabilis ang paghilom ng sugat ko sa likod," I said. Tinanggal na din kasi ang tahi ko sa pagkaka-opera pero may bakas iyon ng scar galing sa opera din. "Hindi pa naman totally na naghihilom iyan, hayaan mo hindi ka naman namin papabayaan ni Tita at ang mga kaibigan natin lalo na ako,” he smiled. I smile. Nalaman din nila na ngayon ang labas ko ng hospital, they were happy too. Miss na daw nila akong asarin kahit hindi naman talaga tumatalab sa akin ang kanilang mga pang-aasar. "Miss na daw nila ako asarin pero hindi naman tumatalab sa'kin ang pang-aasar nila kasi binabara ko din nama
"Halatang hindi ka sigurado ah," pang-aasar ni Kuya Ash. Natawa naman ako dahil sa pang-aasar niya, "Hindi ko alam Kuya, pero gusto ko naman siya eh," I said. "Don't pressure yourself nga I know he can wait naman," he advice. Alam ko naman iyon pero kung paano makakita siya ng mas better 'yung hindi siya kayang pag-hintayin ng matagal? Iyon ang isa sa kinatatakot ko ang mawala siya sa akin. "Huwag kang matakot, takot na lang sa'kin ni Linderio kapag sinaktan ka niya. Don't worry, lahat ng pinsan mo umabot muna sa'kin ang mga manliligaw bago makarating sa pamilya natin," he explained. Natawa naman ako dahil over-protective siya sa'min mga girls. "Hindi na ako mag-tataka Kuya Ash kung biglang umagtras mga nanliligaw sa mga pinsan natin," natatawa kong sambit. "Hindi sila sigurado kung ganoon at hindi sila ganoon kalakas para harapin pamilya natin, ako palang iyon ha," he said.
Hello! I didn’t expect that I had already finished my first baby. It was a long ride to be with. But I’m thankful that I finished this story of mine. I doubt myself in the first place if I could finish this story but look…I made it with the help of my Mother and also my friends and co-writers. Hindi ko ‘to matatapos kung hindi dahil sa tulong ng mga taong nakapaligid sa akin. Always thinks and look for the brighter side; don’t look down on the darkest side. Think positive always. ^^ Thank you for supporting me from the very start, mahal ko kayo palagi. ^^Thank you for loving Rachel and Linderio from the very beginning. ^^ To many more books to accomplish this 2022. Hanggang sa muli,Elle Date Started: July 20, 2021Date Ended: June 15, 2022 Youth SeriesJust Youth (COMPLETED)Be Youth (Coming soon)My Youth (Coming soon)
I make her birthday more memorable than it is. Ginawa talaga namin iyon memorable for her na alam kong hindi na niya makakalimutan pa. I made her happy again this time. Naging busy din siya dahil madaming bisita ang dumating ngayon, hindi niya inaakala na madami siyang bisita niya ngayon. Plano talaga ng mga Tita niya ay imbitahan ang lahat ng kaniyang mga naging part ng kaniyang buhay. Ayaw niya ng grandeng celebration but her family wants it. It was her 19th birthday so we can make it more memorable for her. It was her last year of being a teenager kaya kailangan sulitin ang lahat bago pa mag-sisisi sa dulo. Masaya ako dahil nakikita ko siyang masaya ngayon kaarawan niya. — — — — — — Six months had passed. My birthday came, nagtatampo ako kay Rachel dahil nakalimutan niya birthday ko. Buti na lang din ay dumating din sila Lazarus, hindi ako na-bored ngayon. “Badtrip ka ata? Birthday na birthday mo ah,” Laz said. “SI Rachel, she forgot that it’s my birthday today,” I sighe
We’re now officially a couple right now! I was so happy because I could officially call her mine right now. I was fond and so happy. Nasabi ko na din kila Dad. we’re doing good na din. That’s what Rachel wants din naman kaya gusto ko iyon ayusin. We have mistakes in life that have a lesson to us. Madami man ang nangyari nandoon pa din ang pamilya para sa’yo. Hindi ko aakalain na darating kami sa point na magkakapatawaran pa din pala kayo. Rachel wants to prioritize our studies before our relationship. Masaya naman ako dahil doon dahil mas gusto niyang unahin ang pangarap namin bago ang sa sarili namin. We want to build our future together. –Kinabukasan– Nagsimba kami nila Rachel then family bonding din nila. Dinala ko sila sa MOA para mas makapag-enjoy si Cindy, since si Theo ay hindi pa puwedeng mag-lakad 10 months palang siya. Labis ang tuwa ni Cindy ng makapunta ulit siya dito sa moa. “She was too happy,” I said. Nakita ko naman na nakangiti din si Rachel habang tinitignan n
Masaya ako dahil nakilala niya ‘yung pamilya ng mother’s side niya, iyon pala ang may ari ng school namin. She was also happy. Lilipat na din sila ng bahay, that’s better baka mahirapan lang sila dahil alam kong hindi nila kayang kalimutan si Tito Fel, it’s fine. Naisipan kong dumalaw sa penthouse nila. Gusto ko din makita si Rachel. Nagtaka siya kung paano ako nakapasok. Binigay sa akin ni Tita Amanda ang code ng kanilang unit. Nakita ko naman na nag-kuwentuhan sila, kaya naisipan ko muna na laruin sila Cindy. Nang maramdaman ko na umakyat si Rachel sa kuwarto, sinundan ko siya. “Do you like it?” I whispered to her ears. “Oo sobra, pero hindi naman namin kailangan ng ganito,” she said. “You deserve this okay?” I said. "I know b-" I cut what she will say by kiss. “Nakaka-ilang halik ka na sa'kin,” she said. “Masama ba?” I asked. Nagulat ako ng bigla siyang nagalit sa akin. So she had feelings pala huh? “What if I say that I'm the one who loses in our contract?" I asked her. Al
Ilang araw na niya kaming iniiwasan, nag-aalala na ako sa kaniya. Hindi ko na alam ang gagawin ko everytime lalapit ako bigla na lang siya umiiwas. Ganoon din kila Larisa. It still bothers me a lot. Gusto ko siya kausapin pero hindi ko magawa kasi lagi siyang lumalayo sa akin. Hindi ko na alam kung paano ko pa siya i-aaproach ngayon lumalayo na siya sa’kin. “Still no progress?” Klint asked habang nag-lalakad kami papuntang room namin. “Yeah, ayaw niya pa din ako kausapin. Hindi ko na alam gagawin ko,” napa-iling na sambit ko. “Let her take a rest for a while. She was too occupied lalo na sa ginawa sa kaniya ni Annalise, nahihiya lang iyon sa inyo pero kakausapin din kayo no’n,” Klint said. I let out a heavy sigh. Ang dami na talagang nangyayare sa amin ni Rachel. Wala naman kami pero bakit ganito kaming pahirapan. Hindi ko na talaga alam gagawin ko. Mababaliw na ako. “You’re so serious on Rachel ‘no? Hindi ka naman gaganiyan kung hindi ka seryoso sa kaniya,” Klint said. “Oo, gusto
Dinala ko siya sa Moa para naman para makapag-unwind na din kami. Madami na kasi nangyari sa amin noong nakaraang linggo. I want to see her smile again. Ayoko kasi ng pinipilit lang kahit hindi naman siya talaga okay. I accidentally kissed her, it wasn’t my intention to kiss her. She was fuming mad. “What the fudge, Linderio?! Don't you ever do that again or else you will never see me again," she yelled. Iniwanan niya ako doon ngunit nasundan ko rin naman siya agad. "Teka! Sandali hintayin mo ako," habol ko sa kaniya pero hindi pa din niya ako pinapansin. "Hindi ako natutuwa sa parusa mo okay lang sana Linderio kung iwan mo ako dito pero 'yung nakawan mo ako ng halik hindi ko nagustuhan may deal tayo do'n, wala sa kontrata iyon,” she groaned in frustration. "Look, I'm sorry sige hindi ko na uulitin ang ginawa ko kanina okay sorry," I apologize. "Buksan mo ito, gusto ko ng umuwi," malamig niyang sambit. I let out a heavy sigh. P*****a naman talaga. I’m still saying sorry to her. Ma
Nasa kalagitnaan ako ng. Pag-mumuni ng biglang nag-notif ang aking cellphone. Binuksan ko naman iyon, na sana hindi ko na lang ginawa. Tangina pinagkalat na talaga ng nanay ko about this arranged marriage, “Linderio Kryz Santos, the heir of the Santos Real Estate Company, is now engaged with the heir of Tomas Industrial Corp, Annalise Tomas.” Tangina talaga, nanay ko pa ba talaga iyon? Gusto ko ng maka-laya sa ganitong sitwas’yon. Umuwi akong tulala. Hindi ko din paano pa ako naka-uwi ng ayos dahil sa sobrang gulo ng nararamdaman ko ngayon. “Kung hindi ka makaka-hanap ng girlfriend mo, ipapakasal kita kay Annalise. This is your last chance,” Mom said. Iyon agad binungad niya sa akin ng maka-pasok ako ng bahay. “Sa loob ng 3 months at hindi ka pa nakakahanap. We don’t have a choice but to marry you with Annalise.” she said at umalis na siya. Fuck?! 3 months? Ganoon lang ba kadali magkaroon ng girlfriend sana panahong ‘to? Tangina naman pala. I told Klint about it. He said tha
Linderio’s Pov It’s my first day in school, may tungkulin agad ako. I-assign ba naman bilang President ng Council eh 1st year college pa lang ako. Hindi ko alam ano na-kain ng OIC at ako napili. Nangangapa pa din naman ako bilang college. Bumaba na ako sa kusina dahil papasok ako ngayon, unang araw ng school eh. “Oh Anak gising ka na,” Manang said. Hinanap ng aking mata ang magulang ko but hindi ko sila nakita. “Pumasok na Mommy at Daddy mo,” Manang noticed that hinahanap ko sila. I fake a smile. Ano pa ba aasahan ko? Eh ang labo na talaga para mahalin nila ako bilang anak nila eh. They are just not normal couples na mahal ang isa’t isa. Lolo Mateo and Lolo Jeremiah fix their marriage because of that fucking business. Doon na lang ba talaga iikot ang business? Kapag lumulubog na ang isang business, hahanap ng investor ‘tapos ‘yung anak nila ipapakasal lang para masagip ang kanilang business? “Hayaan mo na lang muna parents mo, nag-tatrabaho ang mga ‘yon para sa’yo ‘Nak,” Manang s
—Friday— Nag-text naman ako kay Mama na uuwi ako ngayon, may sasabihin din kako ako sa kaniya. Kinakabahan daw siya kung ano iyon natawa na lang ako. Hindi na rin naman ako nag-pahatid at pasundo kay Linderio dahil uuwi ako ngayon. Nang makarating ako sa bahay. May dala pa akong cake dahil galing ito kila Lyria. Nagpasurprise pa bago ako umuwi. Talagang mahal na ako ng mga estudyante ko kaya nila ginawa iyon. “Ate!” masayang sambit ni Theo. Agad din akong sinalubong ng yakap. “Si Cindy po?” I asked Mama. “Ay naku nandoon sa taas, gumagawa ng assignment. Hindi ko muna pinalabas ngayon. Hindi pa pala tapos ang assignment niya,” napapailing na sambit ni Mama. Natawa naman ako dahil doon. “Cindy! Nandito na Ate mo!” sigaw ni Mama sa taas. Narinig ko naman bumukas ang kaniyang kuwarto. “Ate!” yakap niya sa’kin ng makarating siya sa’kin. 2 weeks kasi akong wala, hindi ako naka-uwi dahil naging busy ako sa school. “Ang tagal mong hindi umuwi Ate,” malungkot niyang sambit. “Naging bus