Sorry for having no update this week sobrang busy ko for my finals. Naka-focus ako doon. Tinapos ko lahat ng final requirements lalo na ang exam.
Starting thurs and sunday will be my updat because my finals are all really done. Sorry to keep y'all waiting for my update. Babawi ako every thurs and sunday. Hehe.
Keep safe everyone! Stay hydrated. Advance Merry Christmas and happy new year. Let's give a warm welcome to 2022 with a full of love and blessing.
Just keep praying. Dream high. Dream bigger. Please wear a mask before you go outside. Keep safe again. Mahal ko kayo so much.
Hanggang ngayon nasa critical na kondis'yon si Lolo Daddy. I apologize to Mamita from what happened to Lolo Dad, wala naman daw akong kasalanan pero hindi ko maiwasan na sisihin ang aking sarili sa nangyayari sa buhay namin. Umuwi muna akong bahay, ang mga bata naman ay naiwan kila Tita Jillian dahil walang magbabantay sa mga ito. "Take a rest muna, Mahal." he said. Umiling ako, hindi ako makatulog. Hindi ko na alam ang gagawin ko sa mga nangyayare sa buhay namin. Napapagod na ako. Kailan ba ako papahirapan ng ganito? Kailan kami titigilan ni Annalise? Nakakapagod na lagi na lang ganito. I don't know why I suffered a lot. "You have to take a rest, tignan mo ang sarili mo Mahal. Ang payat mo na, hindi ka naman ganiyan dati," he said. I know he was worried about me, but I don't even care on myself anymore. "Kailangan ako doon," I said. "Do you think, your Lolo would be happy ng makita kang ganiyan?" he said. I cry again in his arms. "Shh, don't cry," pag-aalo niya sa'kin. "Pagod
"Kaya magsimba tayo after makalabas ni Lolo Daddy," I said. "We will always do that Love," he smiled. Swerte ako dahil kay Rio, he puts God first before us. Siya ang rason bakit kami mas lalong nagiging matatag sa pagdating ng panahon. Hindi ko lubos akalain na mag-iisang buwan na kami. I guess this is the new journey for us. "Malapit na din pala monthsarry natin, sa birthday ko pa talaga," napa-iling na sambit ko. "Ayaw mo no'n double celebration tayo sa birthday mo.” he said. "Naks naman," natatatawa kong sambit. "Ayaw mo no'n magandang celebration iyon," biro niya. Napa-iling na lang ako, buti na lang din ay nakarating na kami ng hospital. "Buti dumating ka na, kanina ka pa hinahanap ni Dad," bungad ni Mama ng makarating kami. Tumango naman ako at sinundan siya sa kaniyang kuwarto. Nakita ko naman agad si Lolo Daddy na nakahiga. "Apo," bungad niya. Ngumiti naman ako sa kaniya at lumapit sa kaniya. "Lolo kumusta na po kayo?" I ask. "Ito strong pa din," biro niya kahit alam nam
******** The next day. Tahimik lang ako buong biyahe, naramdaman din niya iyon pero hindi na lang siya nagsalita dahil alam niya kung ano nararamdaman ko ngayon. Nang makarating kami sa Hirai Palace walang umiimik sa aming dalawa dahil hindi ko rin naman alam kung pa'no siya kakausapin━marami na siyang nagawa sa'kin na hindi ko pa masusuklian. "Linderio, okay ka lang ba?" I suddenly ask habang nasa kotse pa din kami, hindi pa din kami lumalabas dahil hindi ko alam kung kaya ko bang matulog ng hindi ko siya natatanong kung okay lang ba talaga siya. "Oo naman, okay lang naman ako. Ang intindihin mo ay ang sarili mo, huwag ako." he said. He wasn't looking on me. Alam ko ng hindi din siya okay. "Don't lie," I said. "Kahit naman sabihin ko na hindi ako okay, wala lang din naman sa'kin iyon," he said. "I-i'm sorry," I said. "You don't have to say sorry, it was okay thou." he said. "Hindi ka okay, I would blame myself kasi wala ako sa tabi mo ngayon panahon hindi ka okay," I said. "It
Nahiga na lang ako nakinig sa balita. Grabe pa din pala ang corruption dito sa Pilipinas, hindi na talaga maiaalis iyon. Nagbabayad kami ng buwis para lang ma-ipang sosyalan lang ng mga politiko. Grabe. Kung ako ay maatas sa ganiyan, aayusin ko ang pamamalakad ng pulitika. Ngunit ayokong ma-involve sa kahit saan pulitiko. Masakit kasi siya ulo kaya naman mananatili na lang akong tahimik hangga't kaya ko. Naramdaman kong nag-vivibrate ang phone ko. I saw his name. Ngumiti naman ako dahil nakita ang pangalan. "Hi," I answered his call. "Hello," he said in a husky voice. "Ba't gising ka pa?" I asked. I can't stop smiling. "I miss you," he suddenly said that making the butterflies on my stomach tingle. "Kakakita lang natin ah?" hindi ko maiwasan mamula. "Eh sa na-miss kita eh," he said. "Magkikita naman tayo bukas 'di ba?" I asked. "Oo kaya you better go to sleep na," he commanded again. I laughed. "Oo na po," I said. "Tara tulog na tayo," he said. "Okay," I said. "I love you," he
"Magpahinga ka muna," he said. "Mamaya na," I said. While I'm still looking at the window. Nakatulog na kasi mga kasama ko sa likod kaya ayon tahimik na ulit kami. "Bakit ayaw mo pang matulog? Mahaba pa ang biyahe natin," he said. "Okay lang naman, hindi pa ako antok," I said. "Pero mamaya, matulog ka sa likod. Magpapalit na din kami ni Klint mamaya kapag nag-stop over tayo," he explained. "Sige," I answered. "This is the least we can do to you, Love," he said. "Masaya ako dahil inalala niyo pa ako kahit hindi niyo naman ako priority talaga," I said. "You are my priority, don't say that." he said. "Hindi naman sa ganito," I said. "This is what I want, hayaan mo akong ibigay ang mga bagay na deserve mo naman talaga," he said. "Wala na ako masabi Mahal, sobrang suwerte ko na sa'yo," I said. "Suwerte din naman ako sa'yo Mahal," he said. I smiled at him while his eyes are still on the road. "Stop staring, malulusaw na ako," he teased. "Kahit kailan ka talaga." I said. "Mahal mo na
Maya-maya lang din ay lumabas na si Rio, naka-polo lang siya at short. Simple lang pero attractive tignan. "Tara na?" he asked. "Wait chat ko lang si Zaynab kung nakagayak na ba sila," I said. Dinial ko ang contact number ni Zaynab. Sumagot naman agad ito. "Nakagayak na kayo?" I asked on the other line. "Yes, let's go na?" she asked on the other line. "Oo, tara na," I said. "Alright," she said. Binaba ko na ang tawag. "Nakagayak na daw sila," I said. "Sila Laz din," he said. "Tara na hintayin na natin sila sa baba," aya ko. Kinuha niya lang ang susi ng kuwarto at hinawakan na ulit ang kamay ko. Saktong paglabas namin ng kuwarto ay lumabas na din silang lahat. "Nakakasama ng loob sumama," Lariza joked. "Wala kasi si Paul kaya ganiyan ka," pang-aasar ni Zaynab. "Ah anong connect?" she asked. "Connect mo sa heart mo baka sakaling magkaroon," she joked. Natawa na lang ako sa kanila dahil sa trip nilang dalawa. Ngunit alam na namin may something sa dalawa kaya naman hinayaan ko na sila
"Tama na. Namumula na si Ace," pang-aasar ni Zaynab. "Gago, hindi." I said. Hindi naman talaga ako namumula ewan ko ba sa mga siraulong 'to at pinagti-tripan na naman ako. "Weh? Kanina nga, nangangamatis ka na," she keep teasing me. "Sige lang pag-tripan mo ako at isiship kita kay Aurelius," banta ko. "Huwag na pala," bigla niyang bawi. "Duwag naman pala." natatawa kong sambit. "Hindi naman, ayoko lang," she simply said. Ewan ko din ba dito bakit hanggang ngayon ay wala pa din jowa. Mukhang napag-iiwanan na kasi. "Grabe reject agad ako," kunwaring pagdadrama ni Aurelius. Nagtawanan kami dahil doon. "Deserve, hindi tayo talo," sambit ni Zaynab. "You hurt my feelings," kunwaring pag-dadrama ni Aurelius. "Yuck naman," nandidiring sambit ni Zaynab. Hindi na rin naman ako magtataka, one day may something na sa dalawang ito. "Ako na lang talaga matino," mayabang na sambit ni Caspian. "Ulol ka ba? Akala ko ba pinopormahan mo si Ms. Educ?" sambit ni Aurelius. "Ms Educ?" I asked. "Ah
The next day, maaga nga kami nagising kaya naman gumayak na kami ni Linderio. I took a bath, I wore floral dress naman ngayon at siya naman ay polo na may sando sa loob at beach short. It was a perfect match to the both of us. Bumaba na kami and naabutan namin sila doon na hinihintay kami bago sila magsimulang kumain. "Napaka-sakit naman sa mata," pang-aasar ni Zaynab. "Umagang-umaga mang-aasar ka," I said. "Sabi ko lang naman ay masakit sa mata ah," she said. Nagtawanan naman kami. "Sabi ko sa'yo liligawan na kita para hindi ka na ma-hurt." pang-aasar ni Aurelius. "Ay no thanks na lang, kung ikaw lang naman mas gugustuhin kong hindi na magkaroon ng jowa," supladang sambit ni Zaynab. "Umagang kay suplada," natatawang sambit ni Larisa. "Porket may Paul ka gaganiyanin mo na ako," she hissed. "Paul na naman," irap na sambit ni Larisa. "Alangan ako," pangbabara ni Zaynab. "Kakain pa ba tayo or papanoorin namin kayo mag-bardagulan sa harap ng pagkain?" natatawang sambit ni Keriza.
Hello! I didn’t expect that I had already finished my first baby. It was a long ride to be with. But I’m thankful that I finished this story of mine. I doubt myself in the first place if I could finish this story but look…I made it with the help of my Mother and also my friends and co-writers. Hindi ko ‘to matatapos kung hindi dahil sa tulong ng mga taong nakapaligid sa akin. Always thinks and look for the brighter side; don’t look down on the darkest side. Think positive always. ^^ Thank you for supporting me from the very start, mahal ko kayo palagi. ^^Thank you for loving Rachel and Linderio from the very beginning. ^^ To many more books to accomplish this 2022. Hanggang sa muli,Elle Date Started: July 20, 2021Date Ended: June 15, 2022 Youth SeriesJust Youth (COMPLETED)Be Youth (Coming soon)My Youth (Coming soon)
I make her birthday more memorable than it is. Ginawa talaga namin iyon memorable for her na alam kong hindi na niya makakalimutan pa. I made her happy again this time. Naging busy din siya dahil madaming bisita ang dumating ngayon, hindi niya inaakala na madami siyang bisita niya ngayon. Plano talaga ng mga Tita niya ay imbitahan ang lahat ng kaniyang mga naging part ng kaniyang buhay. Ayaw niya ng grandeng celebration but her family wants it. It was her 19th birthday so we can make it more memorable for her. It was her last year of being a teenager kaya kailangan sulitin ang lahat bago pa mag-sisisi sa dulo. Masaya ako dahil nakikita ko siyang masaya ngayon kaarawan niya. — — — — — — Six months had passed. My birthday came, nagtatampo ako kay Rachel dahil nakalimutan niya birthday ko. Buti na lang din ay dumating din sila Lazarus, hindi ako na-bored ngayon. “Badtrip ka ata? Birthday na birthday mo ah,” Laz said. “SI Rachel, she forgot that it’s my birthday today,” I sighe
We’re now officially a couple right now! I was so happy because I could officially call her mine right now. I was fond and so happy. Nasabi ko na din kila Dad. we’re doing good na din. That’s what Rachel wants din naman kaya gusto ko iyon ayusin. We have mistakes in life that have a lesson to us. Madami man ang nangyari nandoon pa din ang pamilya para sa’yo. Hindi ko aakalain na darating kami sa point na magkakapatawaran pa din pala kayo. Rachel wants to prioritize our studies before our relationship. Masaya naman ako dahil doon dahil mas gusto niyang unahin ang pangarap namin bago ang sa sarili namin. We want to build our future together. –Kinabukasan– Nagsimba kami nila Rachel then family bonding din nila. Dinala ko sila sa MOA para mas makapag-enjoy si Cindy, since si Theo ay hindi pa puwedeng mag-lakad 10 months palang siya. Labis ang tuwa ni Cindy ng makapunta ulit siya dito sa moa. “She was too happy,” I said. Nakita ko naman na nakangiti din si Rachel habang tinitignan n
Masaya ako dahil nakilala niya ‘yung pamilya ng mother’s side niya, iyon pala ang may ari ng school namin. She was also happy. Lilipat na din sila ng bahay, that’s better baka mahirapan lang sila dahil alam kong hindi nila kayang kalimutan si Tito Fel, it’s fine. Naisipan kong dumalaw sa penthouse nila. Gusto ko din makita si Rachel. Nagtaka siya kung paano ako nakapasok. Binigay sa akin ni Tita Amanda ang code ng kanilang unit. Nakita ko naman na nag-kuwentuhan sila, kaya naisipan ko muna na laruin sila Cindy. Nang maramdaman ko na umakyat si Rachel sa kuwarto, sinundan ko siya. “Do you like it?” I whispered to her ears. “Oo sobra, pero hindi naman namin kailangan ng ganito,” she said. “You deserve this okay?” I said. "I know b-" I cut what she will say by kiss. “Nakaka-ilang halik ka na sa'kin,” she said. “Masama ba?” I asked. Nagulat ako ng bigla siyang nagalit sa akin. So she had feelings pala huh? “What if I say that I'm the one who loses in our contract?" I asked her. Al
Ilang araw na niya kaming iniiwasan, nag-aalala na ako sa kaniya. Hindi ko na alam ang gagawin ko everytime lalapit ako bigla na lang siya umiiwas. Ganoon din kila Larisa. It still bothers me a lot. Gusto ko siya kausapin pero hindi ko magawa kasi lagi siyang lumalayo sa akin. Hindi ko na alam kung paano ko pa siya i-aaproach ngayon lumalayo na siya sa’kin. “Still no progress?” Klint asked habang nag-lalakad kami papuntang room namin. “Yeah, ayaw niya pa din ako kausapin. Hindi ko na alam gagawin ko,” napa-iling na sambit ko. “Let her take a rest for a while. She was too occupied lalo na sa ginawa sa kaniya ni Annalise, nahihiya lang iyon sa inyo pero kakausapin din kayo no’n,” Klint said. I let out a heavy sigh. Ang dami na talagang nangyayare sa amin ni Rachel. Wala naman kami pero bakit ganito kaming pahirapan. Hindi ko na talaga alam gagawin ko. Mababaliw na ako. “You’re so serious on Rachel ‘no? Hindi ka naman gaganiyan kung hindi ka seryoso sa kaniya,” Klint said. “Oo, gusto
Dinala ko siya sa Moa para naman para makapag-unwind na din kami. Madami na kasi nangyari sa amin noong nakaraang linggo. I want to see her smile again. Ayoko kasi ng pinipilit lang kahit hindi naman siya talaga okay. I accidentally kissed her, it wasn’t my intention to kiss her. She was fuming mad. “What the fudge, Linderio?! Don't you ever do that again or else you will never see me again," she yelled. Iniwanan niya ako doon ngunit nasundan ko rin naman siya agad. "Teka! Sandali hintayin mo ako," habol ko sa kaniya pero hindi pa din niya ako pinapansin. "Hindi ako natutuwa sa parusa mo okay lang sana Linderio kung iwan mo ako dito pero 'yung nakawan mo ako ng halik hindi ko nagustuhan may deal tayo do'n, wala sa kontrata iyon,” she groaned in frustration. "Look, I'm sorry sige hindi ko na uulitin ang ginawa ko kanina okay sorry," I apologize. "Buksan mo ito, gusto ko ng umuwi," malamig niyang sambit. I let out a heavy sigh. P*****a naman talaga. I’m still saying sorry to her. Ma
Nasa kalagitnaan ako ng. Pag-mumuni ng biglang nag-notif ang aking cellphone. Binuksan ko naman iyon, na sana hindi ko na lang ginawa. Tangina pinagkalat na talaga ng nanay ko about this arranged marriage, “Linderio Kryz Santos, the heir of the Santos Real Estate Company, is now engaged with the heir of Tomas Industrial Corp, Annalise Tomas.” Tangina talaga, nanay ko pa ba talaga iyon? Gusto ko ng maka-laya sa ganitong sitwas’yon. Umuwi akong tulala. Hindi ko din paano pa ako naka-uwi ng ayos dahil sa sobrang gulo ng nararamdaman ko ngayon. “Kung hindi ka makaka-hanap ng girlfriend mo, ipapakasal kita kay Annalise. This is your last chance,” Mom said. Iyon agad binungad niya sa akin ng maka-pasok ako ng bahay. “Sa loob ng 3 months at hindi ka pa nakakahanap. We don’t have a choice but to marry you with Annalise.” she said at umalis na siya. Fuck?! 3 months? Ganoon lang ba kadali magkaroon ng girlfriend sana panahong ‘to? Tangina naman pala. I told Klint about it. He said tha
Linderio’s Pov It’s my first day in school, may tungkulin agad ako. I-assign ba naman bilang President ng Council eh 1st year college pa lang ako. Hindi ko alam ano na-kain ng OIC at ako napili. Nangangapa pa din naman ako bilang college. Bumaba na ako sa kusina dahil papasok ako ngayon, unang araw ng school eh. “Oh Anak gising ka na,” Manang said. Hinanap ng aking mata ang magulang ko but hindi ko sila nakita. “Pumasok na Mommy at Daddy mo,” Manang noticed that hinahanap ko sila. I fake a smile. Ano pa ba aasahan ko? Eh ang labo na talaga para mahalin nila ako bilang anak nila eh. They are just not normal couples na mahal ang isa’t isa. Lolo Mateo and Lolo Jeremiah fix their marriage because of that fucking business. Doon na lang ba talaga iikot ang business? Kapag lumulubog na ang isang business, hahanap ng investor ‘tapos ‘yung anak nila ipapakasal lang para masagip ang kanilang business? “Hayaan mo na lang muna parents mo, nag-tatrabaho ang mga ‘yon para sa’yo ‘Nak,” Manang s
—Friday— Nag-text naman ako kay Mama na uuwi ako ngayon, may sasabihin din kako ako sa kaniya. Kinakabahan daw siya kung ano iyon natawa na lang ako. Hindi na rin naman ako nag-pahatid at pasundo kay Linderio dahil uuwi ako ngayon. Nang makarating ako sa bahay. May dala pa akong cake dahil galing ito kila Lyria. Nagpasurprise pa bago ako umuwi. Talagang mahal na ako ng mga estudyante ko kaya nila ginawa iyon. “Ate!” masayang sambit ni Theo. Agad din akong sinalubong ng yakap. “Si Cindy po?” I asked Mama. “Ay naku nandoon sa taas, gumagawa ng assignment. Hindi ko muna pinalabas ngayon. Hindi pa pala tapos ang assignment niya,” napapailing na sambit ni Mama. Natawa naman ako dahil doon. “Cindy! Nandito na Ate mo!” sigaw ni Mama sa taas. Narinig ko naman bumukas ang kaniyang kuwarto. “Ate!” yakap niya sa’kin ng makarating siya sa’kin. 2 weeks kasi akong wala, hindi ako naka-uwi dahil naging busy ako sa school. “Ang tagal mong hindi umuwi Ate,” malungkot niyang sambit. “Naging bus