PASALAMPAK na umupo si Taphney sa tabi ni Ashton. Mabilis siyang umusog nang maramdaman ang dulo ng daliri ng binata sa kamay niya. "So what am I now? An infected walking human virus- ""Mas malala pa doon." Putol na sabat ng dalaga at umismid.Wala siyang oras makipag-usap nang maayos sa taong tinakot ang buhay nilang mag-ama. Napilitan lang siyang sumama rito dahil ayaw na niyang nakikitang umiiyak at nagmamakaawa ang nag-iisang taong importante sa buhay niya. She's done. She's freaking done. Lalo lang nangunot ang noo ni Taphney nang marinig ang mahinang pagsipol ng lalaki sa tabi niya. Na animo'y wala lang rito ang pagsusuplada niya. Siguro nga ay wala lang talaga dito iyon, mukhang hindi nga uso ang salitang takot dito eh. "You still haven't changed-""Will you please stop talking, Mr. Santocidez? You're producing a noise pollution, naiirita ako!" Taphney exclaimed while snapping her fingers in front of him. Pinandilatan niya pa ito ng mga mata para naman makuha nito na hindi
MABILIS na sinagot ni Ashton ang cellphone niya nang marinig na tumutunog iyon. It was her mother who's calling. He cleared his throat first before he speaks."Yeah? What do you want?" Walang kabuhay-buhay na tanong niya sa kabilang linya. Rinig na rinig niya ang pagsinghjap ng kanyang ina kahit na ba sa cellphone lamang sila nag-uusap. "Is that how you greet your mother, Mikael?" Literal na nangasim ang mukha ng binata nang marinig ang pangalang binanggit ng kanyang ina. He hates everyone who knows his second name. At ayaw na ayaw niyang tinatawag siya sa pangalan niyang iyon. "Will you stop calling me through that name? It's annoying-""What do you mean annoying, son? Ang ganda-ganda kaya ng second name mo-""And pigs are flying." Matamlay na wika niya at kumuha ng isang sigarilyo sa kanyang bulsa. He was about to light his cigarettes when he heard someone clearing a throat. Salubong ang kilay na tinapunan niya ng tingin ang katabi. Bakit nga ba nakalimutan niyang katabi niya a
NAGISING si Taphney na para bang may kung anong mabigat na bagay na nakadagan sa kanya. Mabilis niyang kinusot ang mga mata at ganoon na lamang ang matinding pagtataka na dumaloy sa sistema niya nang makita ang malaking braso ng binata na nakadagan sa mga dibdib niya. "Ahhhhh!" Isang matinis at malakas na sigaw ang kanyang binitawan nang makitang walang damit pang-itaas ang katabi."What the fuck? What's happening?! Where's my gun?" Sunod-sunod na tanong ng binata na animo'y langong-lango pa sa antok. "Anong what's happening? Anong ginagawa ng manyak mong braso sa dibdib ko?! At saka teka! Bakit ibang damit ang suot ko? Sinong nagpalit ng mga damit ko, ikaw?!" Tila hindi makapaniwalang tanong ni Taphney. Mabilis siyang umalis sa kinahihigaang kama at tumayo. Hinigit niya rin nang malakas ang kumot na kanina ay pinagsasaluhan nila ng binata at ganoon na lamang ang panlalaki ng mga mata niya nang makitang tanging isang itim na maikling boxer shorts lamang ang suot-suot ng binata."Da
“HOW’s the deal?” Iyon agad ang tanong ni Ashton nang mamataan si Bishop, ang isa sa mga kasapi ng organisasyong kinabibilangan niya. Nakumpirma niyang matagumpay ang naging trading ng mga kagamitan nang matamis itong ngumiti.“Same as before, Prince-”“Stop calling me that shit, Bishop or else you’ll going to bid your goodbye to your neck.” Pananakot niya rito kasabay ng dahan-dahan na pag-iling.Isang nakalolokong ngiti lamang ang isinagot ni Bishop bago nito itinaas at pinakita ang hawak-hawak nitong malaking bag na sigurado siyang naglalaman ng napakaraming pera.“Good, what about the others? Nasaan ang mga magagaling mong kaibigan?” tanong niya habang naniningkit ang mga mata.“We’re here Prince-”Hindi na natapos ng kung sinumang tao na nagsalita ang sasabihin dahil mabilis pa sa mabilis na kinuha ni Ashton ang baril sa kanyang tabi at nagpaputok ng dalawang beses.“That’s represent the word ‘Fuck you’ and here...” isang beses muling nagpaputok si Ashton sa ere. “...is to say ‘w
PANAY lamang tango at ngiti ang ginagawa ni Taphney habang kausap ang ginang. Nagpakilala itong ina ni Ashton o mas kilala niya bilang pinsan ni Lucifer kaya naman nang ayain siya nitong mag-agahan ay hindi na siya tumanggi.“You’re so beautiful, hija. Ang galing talaga pumili ng anak ko ng asawa...”“Po? Asawa po?” Nanlalaki at nakakunot ang noo na tanong ni dalaga. Anong asawa? Sinong asawa? Parang hindi siya nainformed na asawa pala siya ng pinsan ni Lucifer. At kailan pa?“Mom!”Halos sabay pa sila ng ginang napalingon nang marinig ang sigaw na iyon. Tumikhim ang dalaga dail parang binundol ng isang napakalaking truck ang dibdib niya nang makitang papalapit ang binatang nakasuot ng isang hapit na polo shirt. Kitang-kita niya tuloy ngayon ang biceps nito na para bang ang sarap-sarap lambitinan at yakapin.Ay ano ba yan! Malakas na napailing ng ulo si Taphney. Kung ano-ano ang naiisip niya ngayon. Hindi ba’t kagabi ay kulang nalang ay sumapin niya ang binata tapos ngayon naman para
TAHIMIK lamang na ngumunguya si Taphney habang nakayuko. Pagkatapos ng nangyari sa kwarto kanina ay hindi na sila muling nag-imikan ni Ashton. Isa rin sa pinagpasalamat niya ay noong paglabas ng banyo ay wala na roon ang binata. Mabilis siyang nag-ayos at bumaba rin naman agad.“By the way, son. How’s your business?”Napataas ng ulo ang dalaga nang marinig ang tanong ng ina ng binata. Ngumiti lamang ito nang magtama ang kanilang mga mata. Bigla na naman tuloy siyang nahiya.“Everything’s good, mom. No need to worry about my business. How about your group of companies? Kailan mo ba iyon ibibigay sa akin?” Walang kaabog-abog na wika ni Ashton. Kumunot ang noo niya na para bang wala lang rito maghandle ng napakaraming business, naisip niya tuloy na ganoon siguro talaga pag maalam pagdating sa negosyo.Wala kasi siyang kainteres-interes pagdating sa bagay na iyon.“Nagmamadali ka ba? Baka naman hindi mo na mapagtuunan ng pansin si Taphney kapag bigla kong binigay sa iyo iyon ha,” saad ng g
NAKAYUKO lamang si Taphney sa tuwing babatiin si Ashton ng mga empleyado nito. Kung minsan naman ay tango at ngiti lang ang sinasagot niya kapag tinatanong siya ng binata. Wala siya sa mood at lalong wala siyang panahon makipag-plastikan kay Ashton para hindi ipakitang hindi siya nasisiyahan sa mga oras na ‘to.“Smile, Taphney...”“Nakangiti ako-”“I want the genuine one-”“Eh di sana hindi mo nalang ako sinama, paepal ka pala eh,” himutok ng dalaga at inirapan ito nang mabilis. Narinig niya pa ang marahas na pagbuntong hininga ng binata pero hindi niya pa rin ito tinapunan ng tingin. Naramdaman niya ang binata sa likod niya at akmang hahawakan siya kaya naman mabilis siyang umilag.“Miss Vergara-”“Mr. Santocildez, you have an urgent meeting with Mr. Yakamura. He wants to see you in a minute-”Lumipat ang mga mata ni Taphney nang marinig ang boses ng secretary ng pinsan ni Lucifer. Ashton’s face remained blank. “Not now, Tristan...”“But sir...”Isang masamang tingin lang ng binata a
ISANG malalim na buntong hininga na muna ang pinakawalan ni Taphney nang huminto sa tapat ng mansyon ang sinasakyan niyang taxi. Tiningnan niya ang kabuuan ng kanilang bahay. Wala ang ilan sa mga kasambahay na karaniwang naglilinis sa bakuran kapag ganitong oras. Masyadong tahimik ang lugar, hindi tuloy alam ng dalaga kung okay lang ba ang mga taong naiwan sa bahay nila. Hindi niya rin alam kung bababa na ba siya o babalik nalang ulit sa building ni Ashton. Hindi siya nagpaalam sa binata. Kaya naman nandoon pa rin ang takot o kaba sa dibdib niya na baka anong isipin ng binata sa ginawa niyang pag-alis nang walang pasabi.“Ma’am tama po ba ang bahay na hinintuan ko?”Agad na lumingon si Taphney sa matandang driver nang marinig ang tanong nito. Ilang segundo na muna siyang nag-isip bago kumuha ng pambayad para sa pamasahe niya sa wallet niya sa bulsa. Hindi na siya nagdala ng bag kanina noong sinama siya ni Ashton papunta sa opisina nito. Tanging wallet niya lang na naglalaman ng ilang
"CALL for back ups, Knight! Mas madali natin mahuhuli ang putanginang Jake na 'yan pag may back ups galing sa headquarters!" "Copy, Milo!" Mabilis na muling pinagtuunan ng atensyon ni Ashton ang kotseng hinahabol nila at ganoon na lamang ang panlalaki ng kanyang mga mata nang makitang nagsisimula ang mga ito sa pagpapaputok ng baril at inaasinta sila."Fuck it! Iilag mo, Bishop!" mariing utos niya sa kaibigan."Ano pa nga ba? Alangan namang hayaan kong matamaan 'tong sinasakyan natin eh di pare parehas tayong kumaway kay San Pedro." Mahigpit na napakapit sa kanyang kinauupuan ang binata at kulang nalang ay madurog ang kanyang mga ngipin sa sobrang pagngingitngit niya. Imbes na matawa si Ashton sa sarcastic na saad ni Arjie ay mas tinalasan niya ang kanyang mga mata. Kailangan niyang makalkula kung saan nanggagaling ang mga putok ng baril at kung ilan ang mga tao na sa tingin niya ay sakay ng tatlong sasakyang nasa harapan nila.Ang tanging impormasyon lang kasi na sinabi ni Alex k
"BITAWAN mo 'ko Jake! Huwag na huwag mong mahawakan ni dulo ng buhok ko!" "Why? Parang dati naman-" "Fuck you!" Kung nakakamatay lang ang titig ay baka kanina pa bumulagta si Jake sa tindi ng mga matatalim na tingin na pinupukol rito ni Taphney. Nagising nalang siya kanina na nasa byahe pa rin sila. Ni hindi nga rin siya sigurado kung gaano na ba katagal siyang nakatulog. "You know what Taphney? Ayos naman tayo noon ah. I love you and you love me. Hindi na ba pwedeng maulit iyon?" Hindi sigurado si Taphney kung seryoso ba ang tanong na iyon ni Jake o nagpapatawa lamang ito. Maulit? Baliw nalang ang taong gugustuhin na bumalik sa binata."Huwag ka ngang patawa Jake. Joke time ba 'to? May mga hidden cameras ba dyan?" sarkastikong tanong ni Taphney at mabilis na ngumisi. Ngunit mukhang hindi man lang tinalaban ni kaunting kahihiyan si Jake dahil muli na naman itong nagsalita. "Tell me what do you want, ibibigay ko sayo lahat. Gagawin mo para sayo lahat. Just please, choose me Ta
HINDI lumipas ang ilang araw na hindi nagkausap at hindi nagkaayos sila Taphney at Ashton. Ngayon ay halos dalawang linggo na ang lumipas noong nagkaroon sila ng mainit na usapan ng binata noon sa basement ng ospital. "Ready na kayo, Miss Taphney?" Si Mila iyon. Mabilis siyang lumingon sa kanyang likod at agad na tumango. Hindi niya lubos maisip na ngayong araw ay magaganap na ang isang pangyayaring matagal nang umuukil sa kanyang utak."Sigurado ka bang okay na ang lahat, Mila? Iyong venue? Pati mga guest-""Huwag na po kayong mag alala, Miss Taphney. Nagawa na po namin lahat ni Alex. Ang dapat niyo nalang pong gawin ngayon ay sumakay sa bridal car and then magandang bumaba doon, na alam kong easy'ng easy nalang po para sa inyo. Congratulations po ulit, Miss Taphney."Isang matamis na ngiti ang agad na sumilay sa mga labi ng dalaga. This is it! Ikakasal na siya sa wakas kay Ashton! Hindi nga siya makapaniwala na sa ikli ng panahon simula noong magpropose sa kanya ang binata ay ha
"I KNOW what I am asking to you is too much, Mr. Vergara. Hindi ko rin naman po kayo masisisi kung mahirap para sa inyo na patawarin ako. I done a lot of bad things not only to you but also to Taphneyg-""Alam mo naman pala eh. Then why do you still have a guts to ask me for forgiveness?" Napalunok nalang ng laway si Ashton nang marinig muli ang pambabarang iyon mula sa ama ni Taphney. Ilang minuto na silang magkaharap ngayon. At kahit ilang minuto na ang lumipas ay ngayon palang sila nakapag usap ng matanda. Danilo Vergara has a very hectic schedule. Kaya kahit sinabi ng secretary nito na hindi siya mapaglalaanan ng oras ay nagpumilit pa rin siyang puntahan ito.Hindi na niya gugustuhin pa na lumipas ang ilang araw na hindi siya nakakahingi ng tawad at hindi niya nakakausap ang ama ng dalaga.Iwinaksi nalang ni Ashton ang kanyang ulo at balak na sanang gawin ang naiisip nang bigla muling magsalita ang matandang Vergara."Don't you ever try to kneel in front of me, again Mr. Santoc
TANGHALI na nagising si Taphney. Alas dos na ng tanghali ay doon pa lamang siya kumakain. Wala na ang ama niya nang hanapin niya ito. Maaga raw umalis sabi ng kanilang mayordoma na si Nanay Esting. Sila Mila at Alex naman ay umuwi rin kinagabihan kahapon. Sila rin ang regalong tinutukoy ni Ashton kaya't mabilis siyang nagpasalamat sa binata. Nang matapos kumain ay mabilis na ring hinugasan ng dalaga ang kanyang mga pinagkain. She was about to go back in her room when one of their maid suddenly come to her and said that she have a visitor.Agad namang kumunot ang noo ni Taphney. Wala naman siyang naiisip na bisitang dadalaw sa kanya. Ipinagkibit balikat na lamang iyon ng dalaga at dali dali na rin lumabas ng kanilang dining area.At ganoon na lamang ang panlalaki ng mga mata niya nang makilala ang bisitang tinutukoy ng isa sa mga kasambahay nila."Mrs. Santocildez..." Hindi malaman ni Taphney kung ano ba dapat ang itawag niya sa ina ni Ashton. Alam niya kasing hindi sila okay noo
PIKIT ang mga mata ni Taphney habang nakahiga sa kanyang higaan. Hindi na niya naabutan ang ama niya. Pumasok na raw ito sa private office nito. At nang subukan niyang buksan ang pinto ng silid ng iyon ay naka lock na iyon sa loob.Kaya hinayaan nalang muna iyon ni Taphney at dumiretso na lamang sa kwarto niya.“Palad ay basang-basaAng dagitab ay damang-damaSa 'king kalamnang punong-punoNg pananabik at ng kabaLalim sa 'king bawat paghingaNakatitig lamang sa iyoNaglakad ka ng dahan-dahanSa pasilyo tungo sa altar ng simbahan”Agad na napangiti si Taphney nang marinig niya ang lyrics ng kantang iyon sa isang music application na ni download niya. Nanatiling nakapikit ang mga mata ng dalaga habang dinadama niya ang lyrics ng kantang pinapakinggan.“Hahagkan na't 'di ka bibitawanWala na 'kong mahihiling paIkaw at ikawIkaw at ikawIkaw at ikawIkaw at ikaw'Di maikukumparaAraw-araw 'kong dala-dala paboritongPanalangin ko'y makasama ka sa pagtandaAng hiling sa Diyos na may gawa
“TAPHNEY anak, kamusta ang pakiramdam mo?”Mabilis na napalinga si Taphney nang marinig niya ang boses ng daddy niya. Tipid siyang ngumiti dito nang magtama ang mga mata nila.“Okay lang po ako, daddy…” sagot niya kapagkuwan at muli nang bumalik sa pagtitingin ng mga bulaklak sa garden nila.Halos tatlong linggo na rin ang lumipas magmula noong lumabas sila ng kanyang ama sa ospital. At simula noong umuwi siya rito sa bahay nila ay ni minsan hindi pumalya sa pangangamusta ang daddy niya.“Gusto mo bang kumain? O kaya naman ay lumabas-”“Hindi na po dad… okay lang po ako rito. At saka ayoko pong lumabas, gusto ko lang magpahinga.” Matamlay na wika ng dalaga at malakas na napabuntong hininga.Sa totoo lang ay siya na mismo ang naaawa sa sarili niyang ama dahil ramdam naman niyang pilit nito ginagawa ang lahat ng makakaya para pasayahin siya o hindi naman ay kausapin siya. Pero kahit na anong pilit rin ni Taphney na ngumiti at kalimutan ang mga bagay na tapos nang mangyari ay nahihirapan
“SIGURADO ka bang buhay pa ‘yan, Rook? Parang ang tagal na niyang tulog ah.”“Isang shot lang ang tinurok ko sa kanya, at saka dapat by this time ay gising na siya…”“Eh bakit hindi pa rin? Lagot ka Rook! Baka natuluyan mo na ‘yang kasambahay ni Milo ha!”“Fuck you, I am doctor at hindi pa ko nagkamali ni isang beses. At saka kung sakali nga na nagkaroon ng mali at natuluyan ang kasambahay ni Milo then kukunin ko si Bishop as my lawyer-”“Spare me from your stupidity Rook and Pawn. Wala akong planong madamay sa mga katangahan niyo sa buhay.” Masungit na wika ni Bishop at muli na ngang itinuon ang mga mata sa labas ng chopper.Isang malalim naman na buntong hininga ang pinakawalan ni Ashton. Ilang minuto na ang lumipas magmula noong pumunta sila sa kanilang headquarters para ipaalam sa mga nakatataas na leader ang gagawin nilang plano.Of course, they provided them everything, at katulad pa rin dati, saka lamang darating ang mga tauhan ng organization nila kapag sa loob ng twenty minut
RAMDAM na ramdam ni Taphney ang pananakit ng buo niyang katawan pagmulat na pagmulat niya pa lamang ng kanyang mga mata.Pakiramdam niya ay tila may kung anong masakit sa katawan niya.Mabilis na kinabahan ang dalaga nang maalala niya ang huling nangyari.Nahihirapan may ay pilit niyang kinapa at hinawakan ang kanyang tiyan.At ganoon na lamang ang pagwasak ng puso niya nang wala na siyang maramdaman na bata sa sinapupunan niya.Ang anak niya! Anong nangyari sa anak niya?!Hindi na napigilan pa ni Taphney na hindi maiyak. Iniikot niya ang kanyang mga mata sa buong paligid. Nasa ospital siya.At napakarami ring tubo ang nakakakabit ngayon sa buong katawan.Isa isang tinanggal iyon ng dalaga at buong lakas na pinilit ang sariling bumangon mula sa kanyang pagkakahiga.Ngunit hindi niya pa man naitatayo ang katawan niya nang bigla na lamang bumukas ang pinto ng kwartong kinaroroonan niya.“Taphney what are you doing?!”It was Ashton. Puno ng pag aalala ang buong mukha nito at nagmamadalin