ISANG beses na namang napairap si Taphney nang makita niyang abala na naman sa cellphone ang binatang si Ashton. Tapos na silang mag agahan at ngayon nga ay nagtatampisaw na lamang siya sa malamig na tubig ng falls na pinuntahan nila. "Pumunta-punta pa kami dito, mukhang ako lang naman pala ang mage-enjoy." Tahimik na himutok ni Taphney sa kanyang sarili. Hindi nalang niya muling pinansin si Ashton at inabala nalang muli ang sarili na lumangoy-langoy sa malamig na falls. Ilang minuto na ang lumilipas at hanggang ngayon ay hindi pa rin siya sinasamahan ng binata para lumangoy. Masama ang loob na umalis siya sa tubig at halos magdikit na ang mga kilay na kinuha ang twalya upang ipantakip sa basa niyang katawan. Isang beses niya muling sinulyapan si Ashton at gaya pa rin kanina ay may kausap ito sa cellphone at halatang busy. Ang mga pagkain nalang sa harapan niya ang pinagdiskitahan niya. "Bakit ka umahon? Ayaw mo na bang maligo?" Awtomatikong tumaas ang isang kilay ni Taphney
NAGING mabilis lang ang pagdaan ng mga araw. Halos isang linggo na rin ang lumipas matapos marinig ni Taphney ang naging pag uusap ni Arjie at Ashton ngunit ang inaasahan na pagkausap ng dalaga sa kanya ni Ashton ay hindi nangyari. Hanggang ngayon ay walang binabanggit sa kanya ang binata. At hanggang ngayon ay gabi-gabi pa rin siyang pinupuyat ng tanong na iyon. Nagliligpit na si Taphney ng mga gamit nila ni Ashton. Babalik na sila ng binata sa Manila sa sunod na araw. Hindi naman na siya nagtanong tungkol doon at basta na lamang pumayag. Mag-isa lang ang dalaga sa kwarto. Nagpaalam kasi kanina si Ashton na pupunta lang sa garden dahil may kakausapin ito sa telepono. Mabilis na napasulyap ang dalaga sa malaking orasan na nasa dingding ng kwarto. Halos isang oras na din pala ang lumipas magmula noong umalis ang binata. Tapos na siyang magligpit ng mga gamit nila ngunit hanggang ngayon ay wala pa rin si Ashton.Sa sobrang inip ay napagdesisyunan ng dalaga na lumabas ng silid. Pupu
"ARE you sure you don't want him to see for the last time?" "Para saan pa? Kung gusto niya ay huwag na siyang bumalik."Mabilis na nagtalukbong si Taphney ng kumot at tumagilid. Ito ang araw na aalis si Ashton. Mauuna itong umalis dahil ayaw niya itong makasabay pabalik ng Maynila.Si Arjie na ang bahalang maghatid sa kanya sa mansyon ni Ashton. "Ayaw talaga dude eh, hayaan mo na muna. I'm sure pagbalik mo ay magiging okay na din kayo.""Yeah, sana nga. Ikaw na bahala sa kanya Arjie. Just message me pagkahatid mo sa kanya sa bahay. Ingatan mo siya.""Oo pare. Ako na ang bahala. You should go now. Ilang araw kanang hinihintay doon. Don't worry, susunod din kami agad."Hindi na muling nakarinig ng usapan si Taphney at ilang segundo nga lamang ay narinig na niya agad ang pagbuhay ng makina ng sasakyan. Pakiramdam niya ay unti-unting dinudurog ang puso niya habang naririnig ang papalayong sasakyan. Mabilis na bumangon mula sa kanyang kinahihigaan ang dalaga at dali-daling nagtungo sa
PUPUNGAS-PUNGAS pa si Taphney habang pumapasok sa malaking sasakyan na sumundo sa kanila ni Arjie. Hindi na niya tiningnan ang orasan niya sa kwarto at basta nalang bumaba sa unang palapag ng bahay pagkasabi na pagkasabi ni Arjie na nandito na daw ang sundo nila. "Hindi ka man lang naligo, Taphney?" tila puno ng pandidiring tanong ni Arjie habang tinititigan ang dalaga mula ulo hanggang paa. "Eh ano naman? Ikaw ba si Ashton para abalahin ko ang sarili kong mag-ayos? Hindi naman ah." saad ni Taphney habang kinukusot pa ang mga mata. Ni hindi din siya naghilamos. Maging pagsuklay sa sarili ay hindi niya din ginawa.Hindi kasi siya nakatulog nang maayos kagabi. Halos umaga na nga siya nakatulog tapos bigla nalang niya naramdaman na ginigising na siya ni Arjie dahil aalis na daw sila. "Kahit na, sa kanya ka lang ba dapat mag-ayos?" "Kanino pa ba pala? Alangan naman sayo? Duh never!" Hindi na muling sumagot si Taphney kahit na narinig niyang tinanong na naman siya ni Arjie. Antok na
HINDI na mabilang ni Ashton kung ilang beses na siyang patagong humikab. Kanina pa ginaganap ang malawakang private meeting ng bilang lang na mga leader sa organisasyon. 'Nasaan na kaya ang mga mokong na 'yon? Parang ang tagal na simula nang sabihin nilang papunta na sila ah.' Pagkausap ng binata sa kanyang sarili. Halos matatanda kasi ang kasama niya sa meeting. Parang siya nga lang ang tao sa lugar na hindi pa puti kulubot ang balat. "Mr. Milo?" "I do believe that Mr. Milo might have the best suggestion for this matter." "Mr. Milo?" "Excuse me Mr. Milo?" "Are you still with us? Mr. Milo?!" Matalim na napatingin si Ashton sa taong nagsasalita sa harapan nang bigla nitong kalampagin ang mahabang mesa na nasa gitna nila. Tanging pagtaas lamang ng isang kilay ang ginawa ng binata. Malalim na napabuntong hininga ang matandang nagsasalita sa gitnang harapan ng mga kapwa leader ni Ashton. "What?" tanong pa ng binata. "Are you listening?" "I do?""What was the last thing I've
KANINA pa paikot-ikot si Taphney sa higaan niya. Ilang araw na simula nang makauwi siya sa mansyon ni Ashton at hanggang ngayon ay wala pa rin siyang natatanggap na balita mula sa binata. Agad na napasulyap ang dalaga sa hamba ng pintuan niya nang marinig niyang bumukas iyon. Dali-dali din siyang napabalikwas ng bangon. "Kumain na po muna kayo, Miss Taphney. Nagluto po si Manang Martha ng miryenda." Si Alex iyon, dala-dala ang isang food tray na naglalaman ng ginataang bilo-bilo. "Sige lang Alex, palagay nalang dyan-" "Baka naman po hindi niyo ulit kainin. Iyong kahapon po na miryenda ni hindi niyo man lang nagalaw." Bigla tuloy nakaramdam ng hiya ang dalaga sa narinig na sinabi ng kasambahay. Totoo din naman kasi ang sinabi nito, 'yung kahapon na dinala nitong pagkain ay hindi niya lang man binawasan. Wala kasi siyang ganang kumain. Pinipilit na nga lang niyang lagyan ng kaunting pagkain ang tiyan niya dahil ayaw naman niyang magkasakit. Nitong mga nakaraang araw kasi magmula
"HOW'S Taphney, Manang Martha?" Rinig na rinig ni Ashton ang malalim na pagbuntong hininga ng kanyang mayordoma sa kabilang linya. "U-umalis po si miss Taphney, sir Ashton. U-umiiyak..."Tahimik na napamura ang binata. Alam niyang magiging ganoon ang reaksyon ng dalaga. Ngunit ayaw na niyang itago pa ang anumang lihim na maaaring ikasira nila sa mga susunod na araw. Iyong mga araw na dapat ay masaya na sila at wala nang anumang iniisip na problema.He wants to go and be with her clean and having no skeleton in his closet. Masakit man ay pipilitin niyang intindihin ang anumang magiging desisyon ni Taphney matapos malaman nito ang nilalaman ng kinakatago tagong silid niya sa mansyon niya. "Sir Ashton? Nandyan pa po ba kayo?" Mabilis na natigil ang pagkakatulala ng binata nang marinig ang boses ni Manang Martha. Hindi pa pala napuputol ang linya. "Opo, Manang Martha. Pakipasundan nalang po si Taphney sa mga tauhan. Pakiusapan din sila na hangga't maaari ay huwag magpapakita o magp
MALALAKI ang mga naging hakbang na ginawa ni Taphney palabas sa sinasakyan niyang taxi kanina. Hanggang sa maihatid siya sa kanilang bahay ay wala pa ring tigil sa paglandas ang mga luha niya sa kanyang mga mata. Mabilis at malalakas siyang kumatok sa kanilang pinto. Ilang segundo lamang nagtagal iyon at agad rin na bumukas. "Miss Taphney!" malakas na bulalas ng kanilang kasambahay na si Nanay Esting. Gulat na gulat ito na kulang nalang ay lumuwa na ang mga mata sa sobrang panlalaki ng mga iyon. "Nasaan si daddy? Ang daddy ko, nasaan po siya?" Hindi na hinintay pa ng dalaga na makasagot sa kanya ang matanda. Dali-dali siyang pumanhik sa pangalawang palapag ng kanilang bahay at nagmamadaling nagtungo sa private office ng ama niya. Ngunit halos sabay na bumagsak ang mga balikat niya nang wala siyang nadatnan sa loob ng silid na iyon. Marahas na napasalampak muli ang dalaga sa sahig. Pakiramdam niya ay kawawang kawawa na siya. Na wala na siyang ibang mapupuntahan. Na wala nang gu
"CALL for back ups, Knight! Mas madali natin mahuhuli ang putanginang Jake na 'yan pag may back ups galing sa headquarters!" "Copy, Milo!" Mabilis na muling pinagtuunan ng atensyon ni Ashton ang kotseng hinahabol nila at ganoon na lamang ang panlalaki ng kanyang mga mata nang makitang nagsisimula ang mga ito sa pagpapaputok ng baril at inaasinta sila."Fuck it! Iilag mo, Bishop!" mariing utos niya sa kaibigan."Ano pa nga ba? Alangan namang hayaan kong matamaan 'tong sinasakyan natin eh di pare parehas tayong kumaway kay San Pedro." Mahigpit na napakapit sa kanyang kinauupuan ang binata at kulang nalang ay madurog ang kanyang mga ngipin sa sobrang pagngingitngit niya. Imbes na matawa si Ashton sa sarcastic na saad ni Arjie ay mas tinalasan niya ang kanyang mga mata. Kailangan niyang makalkula kung saan nanggagaling ang mga putok ng baril at kung ilan ang mga tao na sa tingin niya ay sakay ng tatlong sasakyang nasa harapan nila.Ang tanging impormasyon lang kasi na sinabi ni Alex k
"BITAWAN mo 'ko Jake! Huwag na huwag mong mahawakan ni dulo ng buhok ko!" "Why? Parang dati naman-" "Fuck you!" Kung nakakamatay lang ang titig ay baka kanina pa bumulagta si Jake sa tindi ng mga matatalim na tingin na pinupukol rito ni Taphney. Nagising nalang siya kanina na nasa byahe pa rin sila. Ni hindi nga rin siya sigurado kung gaano na ba katagal siyang nakatulog. "You know what Taphney? Ayos naman tayo noon ah. I love you and you love me. Hindi na ba pwedeng maulit iyon?" Hindi sigurado si Taphney kung seryoso ba ang tanong na iyon ni Jake o nagpapatawa lamang ito. Maulit? Baliw nalang ang taong gugustuhin na bumalik sa binata."Huwag ka ngang patawa Jake. Joke time ba 'to? May mga hidden cameras ba dyan?" sarkastikong tanong ni Taphney at mabilis na ngumisi. Ngunit mukhang hindi man lang tinalaban ni kaunting kahihiyan si Jake dahil muli na naman itong nagsalita. "Tell me what do you want, ibibigay ko sayo lahat. Gagawin mo para sayo lahat. Just please, choose me Ta
HINDI lumipas ang ilang araw na hindi nagkausap at hindi nagkaayos sila Taphney at Ashton. Ngayon ay halos dalawang linggo na ang lumipas noong nagkaroon sila ng mainit na usapan ng binata noon sa basement ng ospital. "Ready na kayo, Miss Taphney?" Si Mila iyon. Mabilis siyang lumingon sa kanyang likod at agad na tumango. Hindi niya lubos maisip na ngayong araw ay magaganap na ang isang pangyayaring matagal nang umuukil sa kanyang utak."Sigurado ka bang okay na ang lahat, Mila? Iyong venue? Pati mga guest-""Huwag na po kayong mag alala, Miss Taphney. Nagawa na po namin lahat ni Alex. Ang dapat niyo nalang pong gawin ngayon ay sumakay sa bridal car and then magandang bumaba doon, na alam kong easy'ng easy nalang po para sa inyo. Congratulations po ulit, Miss Taphney."Isang matamis na ngiti ang agad na sumilay sa mga labi ng dalaga. This is it! Ikakasal na siya sa wakas kay Ashton! Hindi nga siya makapaniwala na sa ikli ng panahon simula noong magpropose sa kanya ang binata ay ha
"I KNOW what I am asking to you is too much, Mr. Vergara. Hindi ko rin naman po kayo masisisi kung mahirap para sa inyo na patawarin ako. I done a lot of bad things not only to you but also to Taphneyg-""Alam mo naman pala eh. Then why do you still have a guts to ask me for forgiveness?" Napalunok nalang ng laway si Ashton nang marinig muli ang pambabarang iyon mula sa ama ni Taphney. Ilang minuto na silang magkaharap ngayon. At kahit ilang minuto na ang lumipas ay ngayon palang sila nakapag usap ng matanda. Danilo Vergara has a very hectic schedule. Kaya kahit sinabi ng secretary nito na hindi siya mapaglalaanan ng oras ay nagpumilit pa rin siyang puntahan ito.Hindi na niya gugustuhin pa na lumipas ang ilang araw na hindi siya nakakahingi ng tawad at hindi niya nakakausap ang ama ng dalaga.Iwinaksi nalang ni Ashton ang kanyang ulo at balak na sanang gawin ang naiisip nang bigla muling magsalita ang matandang Vergara."Don't you ever try to kneel in front of me, again Mr. Santoc
TANGHALI na nagising si Taphney. Alas dos na ng tanghali ay doon pa lamang siya kumakain. Wala na ang ama niya nang hanapin niya ito. Maaga raw umalis sabi ng kanilang mayordoma na si Nanay Esting. Sila Mila at Alex naman ay umuwi rin kinagabihan kahapon. Sila rin ang regalong tinutukoy ni Ashton kaya't mabilis siyang nagpasalamat sa binata. Nang matapos kumain ay mabilis na ring hinugasan ng dalaga ang kanyang mga pinagkain. She was about to go back in her room when one of their maid suddenly come to her and said that she have a visitor.Agad namang kumunot ang noo ni Taphney. Wala naman siyang naiisip na bisitang dadalaw sa kanya. Ipinagkibit balikat na lamang iyon ng dalaga at dali dali na rin lumabas ng kanilang dining area.At ganoon na lamang ang panlalaki ng mga mata niya nang makilala ang bisitang tinutukoy ng isa sa mga kasambahay nila."Mrs. Santocildez..." Hindi malaman ni Taphney kung ano ba dapat ang itawag niya sa ina ni Ashton. Alam niya kasing hindi sila okay noo
PIKIT ang mga mata ni Taphney habang nakahiga sa kanyang higaan. Hindi na niya naabutan ang ama niya. Pumasok na raw ito sa private office nito. At nang subukan niyang buksan ang pinto ng silid ng iyon ay naka lock na iyon sa loob.Kaya hinayaan nalang muna iyon ni Taphney at dumiretso na lamang sa kwarto niya.“Palad ay basang-basaAng dagitab ay damang-damaSa 'king kalamnang punong-punoNg pananabik at ng kabaLalim sa 'king bawat paghingaNakatitig lamang sa iyoNaglakad ka ng dahan-dahanSa pasilyo tungo sa altar ng simbahan”Agad na napangiti si Taphney nang marinig niya ang lyrics ng kantang iyon sa isang music application na ni download niya. Nanatiling nakapikit ang mga mata ng dalaga habang dinadama niya ang lyrics ng kantang pinapakinggan.“Hahagkan na't 'di ka bibitawanWala na 'kong mahihiling paIkaw at ikawIkaw at ikawIkaw at ikawIkaw at ikaw'Di maikukumparaAraw-araw 'kong dala-dala paboritongPanalangin ko'y makasama ka sa pagtandaAng hiling sa Diyos na may gawa
“TAPHNEY anak, kamusta ang pakiramdam mo?”Mabilis na napalinga si Taphney nang marinig niya ang boses ng daddy niya. Tipid siyang ngumiti dito nang magtama ang mga mata nila.“Okay lang po ako, daddy…” sagot niya kapagkuwan at muli nang bumalik sa pagtitingin ng mga bulaklak sa garden nila.Halos tatlong linggo na rin ang lumipas magmula noong lumabas sila ng kanyang ama sa ospital. At simula noong umuwi siya rito sa bahay nila ay ni minsan hindi pumalya sa pangangamusta ang daddy niya.“Gusto mo bang kumain? O kaya naman ay lumabas-”“Hindi na po dad… okay lang po ako rito. At saka ayoko pong lumabas, gusto ko lang magpahinga.” Matamlay na wika ng dalaga at malakas na napabuntong hininga.Sa totoo lang ay siya na mismo ang naaawa sa sarili niyang ama dahil ramdam naman niyang pilit nito ginagawa ang lahat ng makakaya para pasayahin siya o hindi naman ay kausapin siya. Pero kahit na anong pilit rin ni Taphney na ngumiti at kalimutan ang mga bagay na tapos nang mangyari ay nahihirapan
“SIGURADO ka bang buhay pa ‘yan, Rook? Parang ang tagal na niyang tulog ah.”“Isang shot lang ang tinurok ko sa kanya, at saka dapat by this time ay gising na siya…”“Eh bakit hindi pa rin? Lagot ka Rook! Baka natuluyan mo na ‘yang kasambahay ni Milo ha!”“Fuck you, I am doctor at hindi pa ko nagkamali ni isang beses. At saka kung sakali nga na nagkaroon ng mali at natuluyan ang kasambahay ni Milo then kukunin ko si Bishop as my lawyer-”“Spare me from your stupidity Rook and Pawn. Wala akong planong madamay sa mga katangahan niyo sa buhay.” Masungit na wika ni Bishop at muli na ngang itinuon ang mga mata sa labas ng chopper.Isang malalim naman na buntong hininga ang pinakawalan ni Ashton. Ilang minuto na ang lumipas magmula noong pumunta sila sa kanilang headquarters para ipaalam sa mga nakatataas na leader ang gagawin nilang plano.Of course, they provided them everything, at katulad pa rin dati, saka lamang darating ang mga tauhan ng organization nila kapag sa loob ng twenty minut
RAMDAM na ramdam ni Taphney ang pananakit ng buo niyang katawan pagmulat na pagmulat niya pa lamang ng kanyang mga mata.Pakiramdam niya ay tila may kung anong masakit sa katawan niya.Mabilis na kinabahan ang dalaga nang maalala niya ang huling nangyari.Nahihirapan may ay pilit niyang kinapa at hinawakan ang kanyang tiyan.At ganoon na lamang ang pagwasak ng puso niya nang wala na siyang maramdaman na bata sa sinapupunan niya.Ang anak niya! Anong nangyari sa anak niya?!Hindi na napigilan pa ni Taphney na hindi maiyak. Iniikot niya ang kanyang mga mata sa buong paligid. Nasa ospital siya.At napakarami ring tubo ang nakakakabit ngayon sa buong katawan.Isa isang tinanggal iyon ng dalaga at buong lakas na pinilit ang sariling bumangon mula sa kanyang pagkakahiga.Ngunit hindi niya pa man naitatayo ang katawan niya nang bigla na lamang bumukas ang pinto ng kwartong kinaroroonan niya.“Taphney what are you doing?!”It was Ashton. Puno ng pag aalala ang buong mukha nito at nagmamadalin