Tumagilid nang bahagya ang ulo ni Noah at kalmadong sumagot, “Sa tingin ko.”Tumawa si Joseph, parang tumutusok sa lahat ang malamig niyang mga mata.Habang nagpapatuloy ang banquet, hindi na nakita pa sina Ava at Calvin. Nagtaka si Chloe. Pagkatapos ng lahat, nag-effort silang pumunta dito, kaya nakakapagtaka na hindi na sila magpakita dahil lang sa nangyari. Sa tila espesyal na relasyon ni Calvin sa mga Sullivan, hindi ba dapat ay mas alalahanin niya ang event na ito?Nanatili muna si Desmond sa event at nakipagpalitan ng pleasantries sa iba bago humarap kay Joseph at tanungin ang kondisyon ni Harold.“Well, hindi maiiwasan na magkaganito kapag tumatanda ka na. Nag-aalala kami sa mga anak namin at sa susunod na henerasyon. Katulad ni Harold, kay Noah na ako umaasa ngayon.” Komento ni Desmond.Tumango si Joseph. “Ngayong nagtutulungan ang pamilya natin, tutulungan ko siya sa future. Huwag kayong mag-alala, Mr. Desmond.”Maliban na lang kung mayroong mangyayaring hindi nila inaas
Nang makarating sa bahay ni Joseph, nagpalit si Chloe ng isang disposable slippers na kadalasang sinusuot ng mga bisita. Pumasok siya sa kusina at inabala ang sarili sa pagluluto.Dumapo ang tingin ni Joseph sa white cartoon slippers sa loob ng wardrobe, dahilan para muling magsalubong ang mga kilay niya.“Bakit hindi mo suot ang original pair mo?” Tanong niya.Nagulat si Chloe sa tanong na yun habang kumikilos siya sa kusina. Natigilan siya sandali bago kaswal na sumagot, “Ayaw kong isuot. Itatapon ko din ito pag-alis ko.”“Bakit mo itatapon?” Tanong ni Joseph, kahit na alam na niya ang sagot.“Hindi na ako dito nakatira. Gusto mo bang itabi ko ito bilang keepsake?” Sagot ni Chloe. Walang pasabing binagsak ni Joseph ang pinto at pumasok sa study. Makalipas ang kalahating oras, lumabas siya sa kwarto at tiningnan ang pagkaing nasa kusina. Kumuha siya ng tinidor, nagsimula siyang kumain.Naguluhan si Chloe. “Hindi ba’t para kay lolo ang pagkain na ‘to?”“Nakatulog daw siya sabi
Nang maharap sa umaasang tingin ni Xavia, umiwas ng tingin si Joseph at kalmadong sinabi, “Maghintay muna tayo na umabot ng apat na buwan ang fetus para magawa ang amniocentesis bago tayo mag-desisyon.”Nagsisimula pa lang ang masayang emosyon ni Xavia bago siya ulit masabuyan ng malamig na tubig. Tumaas ang boses niya, “Anong ibig mong sabihin?”Walang emosyong sumagot si Joseph, “Gusto mo ba talagang sabihin ko pa sa iyo?”Natahimik si Xavia.‘Imposible. Imposibleng alam niya. Walang mali sa plano ko. Nagsusupetya lang siguro siya ngayon. Tama. Wala siyang ebidensya. Kailangan ko lang maging kalmado.’Nang maisip yun, sinubukan ni Xavia na abutin ang kamay ni Joseph, pero nabasa nito ang intensyon niya at umiwas sa kaniyang hawak.“Hindi ko maintindihan ang sinasabi mo. Kung may tanong ka, sabihin mo lang nang direkta. Matagal na tayong magkakilala. Sabihin mo lang ang nasa isip mo,” Sabi niya.Sa sinabi niya, biglang tumawa si Joseph. Totoo nga, matagal na silang magkakilala,
Metikulosang nireport ni Xavia ang nangyari sa Fairlight kaninang umaga sa taong “S” ang nakasave na pangalan sa kaniyang phone.S: [Magaling. Mag-ingat ka na huwag mag-expose ng anuman at putulin mo na agad ang contact mo kay Eustace.]Xavia: [Sa tingin ko ay hindi agad papayag si Eustace na makipaghiwalay. At saka, anong gagawin natin kung kailangan nating gawin ang amniocentesis?]S: [Huwag ka mag-alala. Kapag apat na buwan na ang fetus, bibigyan kita ng instructions. Para naman kay Eustace, ngayong wala na siyang silbi, humanap ka ng paraan para mawala na siya.]Alam ni Xavia ang kahulugan ng salitang “mawala,” at bakas ang takot sa kaniyang mukha.Naging abala si Chloe sa trabaho niya para maiwasang ma-overwhelm sa anumang emosyon. Tinanggihan niya pa ang alok ni Emily na kumain sa labas.Nagdesisyon na lang si Emily na magpunta sa mall at bumili ng isang serving ng paboritong crab cakes ni Chloe bago pumunta sa Johnson Group.“Huwag mong sobrang pagurin ang sarili mo. Kung
Natigilan sandali si Joseph, binaba niya ang bintana ng sasakyan pero maliit lang. “Magsalita ka na. Anong gusto mo?”Nag-alinlangan si Emily, hindi sigurado kung paano sasagot.“Anong ginagawa mo dito?” Si Lucas na kababalik lang dala ang kaniyang almusal ay nakaramdam ng kaba nang makita niya si Emily. Nitong nakaraan ay lagi siyang pinapaulanan ng text ni Emily at unti-unting naging malapit sila sa isa’t-isa.Tinago ni Emily ang itim na bag sa likuran niya at ngumiti. “Nope. Wala.”Habang binubuksan ni Lucas ang pinto ng kotse, mabilis siyang tinulak ni Emily at pwersahang hinagis ang laman ng black bag kay Joseph. Mabilis na kumilos si Joseph at kinuha ang katabing dyaryo para takpan ang sarili. Kahit na nagawa niyang maharang ang karamihan sa laman ng bag, may kaunti pa rin na dumikit sa suit niya.Sa loob ng kotse, nabalot ng nakakasulasok at nakakasukang amoy ang loob, may halong sibuyas, blue cheese at hindi makilalang kulay gray na likido na mayroong masangsang na amoy.
“Mrs. Regina, nakipagkita kami ni Icarus sa pinakamagaling na dermatologist. Gagaling din ang sugat. Sa kasal naman niya… Hindi kailangan magmadali,” magalang na sabi ni Chloe.“Matatagalan bago gumaling ang sugat niua at nasa thirties na siya. Hindi ‘to pwedeng isantabi.”“Oo, matatagalan bago mawala ang sugat,” maingat na sabi ni Chloe, “Pero hindi dapat minamadali ang relasyon.”May ibang dating kay Regina Martin ang mga salita ni Chloe. “Anong problema? Minamaliit mo ba ang anak ko?”“Mrs. Regina, hindi yun ang ibig kong sabihin. Nararamdaman ko lang na hindi kami para sa isa't isa.”“Ang mahalaga alam mo na hindi ka nararapat sa anak ko. Masaya akong napagtanto mo yan pero hindi mahalaga sa pamilya namin ang social status ng ibang tao. Hindi mo kailangan manliit. Samahan mo lang ang anak ko.”Kinamot ni Chloe ang noo niya at napagdesisyunan na sabihin ang totoo.Sa oras na yun, dumating si Icarus. “Mom, anong ginagawa mo rito?”Hindi siya sumangayon doon. Nakasuot pa siya
Mapang-asar na ngumisi si Chloe. “Ano naman kung ikakasal ako? Wala kang kinalaman doon.”“Sagutin mo ako.” Diniinan ni Joseph ang hawak niya. Galit, malamig at masama ang ekspresyon niya.“Huwag kang mangialam sa ginagawa ko. Magiging tatay ka na. Hindi ba't mali na hawakan mo ako?” Namula ang maputing baba ni Chloe. Napakunot siya sa sakit.Alam niya ang totoo. Hindi niya sinubukan na itago ito sa kaniya o talagang hindi niya binalak. Kung hindi niya anak yun, hahayaan niya ba manatili si Xavia sa villa?“May kakaiba dito. Hinihintay ko ang resulta ng amniocentesis mga apat na buwan mula ngayon.” Hindi siya makasigurado nang walang ebidensya.“Ano hihintayin kita? Para saan?” Inangat ni Chloe ang kamay niya para punasan ang luha niya. Wala na siya sa mood makipag usap sa kaniya. “Pwede bang umalis ka?”Nakaramdam ng sakit sa puso si Joseph nang makita niya ang pagod at walang pakialam na tingin ni Chloe. Parang matagal na nang makita niya ang ngiti ni Chloe. Noon, masayahin si
Gumamit siya ng matinding lakas, at nanigas ang katawan ni Chloe dahil sa sakit. Sinipa niya ito pero hinawakan nito ang paa niya at madali siyang nakontrol.Napatingin siya sa madugong marka ng ngipin sa leeg ni Chloe at natuwa. “Gusto mo ba ng mga ganitong klaseng regalo?”“Walang hiya ka!” Hindi magawang matanggap ni Chloe ang ganitong klaseng kahihiyan, kaya sinubukan niya ang lahat ng makakaya para pigilan ito.Bigla naman pumasok si Emily sa kwarto kasunod ni Lucas. Nang makita nila ang eksena, nanlaki sa gulat ang kanilang mga mata. Galit na tinulak ni Emily si Joseph palayo at hinarangan si Chloe.Hindi na ginulo pa ni Joseph si Chloe, malamig niya lang itong tiningnan at umalis. Bumalik naman sa sarili si Lucas at mabilis na sumunod kay Joseph. Pagkaalis nila, nakahinga nang maluwag si Emily bago lagyan ng plaster ang sugat ni Chloe.“Aso ba siya? Bakit niya ito ginawa?”Hinawakan ni Chloe ang leeg niya at yumuko. “Huwag na natin siyang pag-usapan.”Sa baba, ibang kotse
Nagliliyab sa galita ng dibdib ni Joseph, isang emosyon na kailangan niyang ilabas. Kakaiba ang alak na ininom niya ngayong gabi, siguradong hinaluan ito ng matandang yun. Pero, sa sandaling ito, hindi niya na yun iniisip. Puno ang isipan niya ng mga imahe nina Chloe at Noah habang magkahawak ang mga kamay nila.‘Bakit lagi siyang nagmamatigas? Nangako siya sa akin na makikipaghiwalay siya kay Icarus, pero lumalapit naman siya ngayon kay Noah. Sa tingin niya ba talaga ay hindi siya mabubuhay nang walang kasamang lalaki?’Gumuho na ang huling linya niya ng depensa dahil sa selos, tinitigan ni Joseph si Chloe bago niya ito pilit na hinalikan. Si Chloe na hindi nagpapaapi ay parang isang kuneho na handang lumaban anumang oras.Pak!Binigyan niya ng umaalingawngaw na sampal sa mukha si Joseph, hindi niya ito kinaawaan. Napalingon si Joseph sa kabilang direksyon dahil sa lakas ng sampal, sandali siyang natigilan. Tila tumigil ang oras pagkatapos ng ginawa niya. Bakas sa gwapo niyang muk
Agad na kumaway si Chloe. “Hindi na, makakahanap din ako ng masasakyan.”Dinoble niya ulit ang bayad. Pagkatapos maghintay ng sampung minuto, ganon pa rin ang resulta. Gumamit siya ng ibang platform, pero ganoon pa rin.Nagkunwari si Harold. “Sobrang late na ngayon at malayo itong bahay. Normal lang na hindi ka makahanap ng masasakyan. Kahit na may mahanap ka, baka masamang driver pa ang masakyan mo. Baka nakawan ka pa at pagsamantalahan. Napakadelikado nun!”Kinilabutan si Chloe bago niya maalala ang balita tungkol sa mga babaeng napapahamak sa pagsakay nang mag-isa sa mga taxi sa gabi… Sa huli, nagdesisyon siyang magpalipas nang gabi sa bahay. Nakahiwalay siya ng kwarto pero nasa iisang palapag lang sila ni Joseph.Nagkulong siya sa kwarto. Pagkatapos maghilamos, nahiga siya sa kama at tinext si Icarus. Akala niya ay natutulog na ito ngayon pero tinawagan siya nito.“Chloe, bakit hindi mo sinagot ang video call? Busy ka pa ba sa office?”“Hindi…Pumunta ako sa birthday celebrati
Namangha si Patrick. ‘Lumabas lang ako dito para magpahangin, at guard na ang tingin niya sa akin. Ganun na ba kababa ang security guards ngayon?’“Hindi na yun kailangan. Sapat na ako para mag-desisyon tungkol dito. Kung hindi ka nagtitiwala sa akin at magpupumilit ka pa, papayuhan na kita. Whitman family home ito. Pwede kang pumasok pero hindi ibig sabihin ay pwede kang lumabas.” Mapagbantang sabi ni Patrick bago siya tumalikod at hindi na muling lumingon pa.Hindi tanga si Ronald. Alam niyang hindi biro ang pumasok sa bahay na ito. Kaya naman, hindi na sila naglakas ng loob na pumasok pa sa loob.Pagkatapos mahusgahan ni Patrick, nagdilim ang mukha ni Ronald. Nalaman niyang hindi sineseryoso ng Whitman family si Xavia at hindi siya dapat nangako na pupunta.Pumasok si Patrick sa hall at bumulong kay Harold. Ngumisi ang huli. Mas may experience siya kaysa kay Xavia. Ang lakas ng loob nitong isahan siya? Walang galang!Nasa hall si Chloe, kaya hindi niya alam ang nangyari sa laba
Kaswal lang ang outfit ni Chloe. Nakasuot siya ng maikling sweater, may beret and isang pares ng jeans, kitang-kita ang payat niyang bayawang. Mukha siyang masiglang dalaga. Parang isa silang couple ni Noah.Hinawakan ni Joseph ang kurbata niya at nanatiling kalmado, pero nakakatakot ang itsura niya para sa iba.Si Octavia na balak siyang lapitan sana ay hindi na naglakas-loob pa.Nakita ni Chloe si Chloe, bahagya siyang kinabahan habang sinusubukang dumikit kay Harold.Nakita ni Joseph ang pagbabago sa ekspresyon ni Chloe, nabalot ng lungkot at kadiliman ang kaluluwa niya.Nang magsimula ang birthday party, nakita ni Harold ang cake na niregalo ni Chloe sa kaniya. Nang malaman niyang siya mismo ang nag-bake nun, abot tainga ang ngiti niya. Pinagmalaki niya ito. “Tingnan niyo. Siya mismo ang nag-bake nito. Ang pinakamagandang regalo ay ang mga bagay na pinaglalaanan ng oras.”“Mahihirap lang ang gumagawa ng regalo para magpanggap na attentive,” Mahinang bulong ni Octavia.Matand
“Pero Whitman din si Jon. Unti-unti rin siyang magma-mature.” Naiinis si Preston. “Dad, ibalik mo siya sa board.”“Hindi na ako pwedeng mangialam simula nang ibigay ko ang pangangalaga sa Whitman Group sa batang yun. Sa kaniya niyo sabihin ang mga hinaing niyo.” Umiwas sa responsibilidad si Harold dahil ayaw niyang mangialam.“Dad, alam niyong hindi papayag si Joe. Kaya kami pumunta sa inyo,” Ayaw sumuko ni Octavia. “Hindi pwedeng paborito niyo lang ang masusunod. Namamaga ang balakang ni Jon dahil sa pagkakasipa sa kaniya.”“Magkaroon ka muna ng achievements bago ka makiusap. Pwede tayong gumamit ng pera para tulungang tumanda si Jon, pero kailangan may ipakita siya.”Umusok ang ilong ni Octavia sa galit. ‘Fine, magkakaroon kami ng achievements! Ang anak ko ang pinakamagaling. Magkakaroon din siya ng achievement at matatalo si Joseph!’Dala-dala ni Chloe ang birthday cake na ginawa niya at isang regalong binili niya habang naglalakad papasok sa Whitman family home. Nang makita ni
Nararamdaman ni Toto ang takot ng kasama niya kaya tinahulan niya si Xavia. Malakas ito kaya napalabas si Joseph.Nabalot ng pagsisisi ang mukha ni Xavia. “Aksidente kong natakpan ang buntot ni Oreo, akala ni Toto binubully ko si Oreo.”Hindi yun sineryoso ni Joseph. Lalo na at laging tumatahol nang malakas si Toto. Malaya ito at walang ginagawa. Kailangan lang nitong mapalo.Ang trip papunta sa Docwood ay para asikasuhin ang trivial affairs ng Whitman Group. Alam ni Jonathan na darating si Joseph ngayong araw kaya hindi siya mapakali habang naghihintay. Pagpatak ng alas onse nang umaga, dumating si Joseph sa Docwood. Lahat ng executives ay lumabas para batiin siya.Lumapit si Jonathan. “Joe, nandito ka na rin.”Tiningnan lang ni Joseph si Jonathan sa sulok ng mga mata niya pero hindi niya ito pinansin. Dahil hindi pinansin sa harap ng maraming tao, magsasalita sana si Jonathan para bawiin ang dignidad niya pero hindi siya binigyan ng pagkakataon ni Joseph, inutusan nito si Lucas
Kinabukasan, sinimulan ni Chloe ang araw niya sa paghahanda ng isang healthy breakfast. Napuno ang kusina ng nakakatakam na aroma ng brewed coffee at sizzling bacon. Pagka-upo niya para kumain, ang combination ng mga flavors at texture ay nagbigay sa kaniya ng matinding saya.Kumakain siya habang nag-rereview ng study materials. Straightforward ang mga tanong para sa driving test, kailangan ng kaalaman sa theory imbes na practical application. Pagdating ng nine o’clock, dumating na siya sa opisina.Sa lobby sa ground floor, isang middle-aged na lalaki na nasa fifties ang nagpapalinga-linga, halatang may hinihintay. Paglapit ni Chloe, hindi niya mapigilang masurpresa.“Patrick?”Tumalikod si Patrick at ngumiti. “Ms. Chloe, napadaan lang ako at naisipan kong pumunta dito.”Hindi naniwala si Chloe dahil pamilyar na siya kay Patrick. Pabiro siyang nanukso, “Napadaan lang, huh?”“Ms. Chloe, matalino ka talaga. Walang nakakalagpas sa iyo,” Sabi ni Patrick, nilabas niya ang isang invita
Habang nagsisimulang pumatak ang ulan sa labas, natakpan ng mga itim na ulap ang buwan.Nakatayo si Chloe sa labas nang walang payong, naghihintay ng isang ride-hailing car.Paglipas ng limang minuto, lumabas si Joseph mula sa underground parking lot. Binaba niya ang bintana ng kotse para ipakita ang kaniyang mukha. “Sumakay ka. Maulan ngayong gabi, at hindi ka makakakuha ng taxi.”Tiningnan ni Chloe ang ride-hailing order sa phone niya, kahit na mataas na ang presyo, walang driver na tumatanggap nito. Dahil lumalakas ang ulan, alam niyang mas magiging mahirap pa ang maghanap ng masasakyan. Hindi na siya nag-alinlangan at sumakay na sa kotse ni Joseph at sinabi niya ang kaniyang destinasyon.Dahil dalawang beses nang nakapunta sa bahay ni Chloe noon, natatandaan pa n Joseph ang ruta at hindi na kailangan gumamit ng navigation. Noong una ay walang nagsasalita sa kanila habang si Chloe ay nakatingin sa labas. Lumakas lalo ang ulan, at natakpan ng malalaking patak ang bintana ng kotse
Nararamdaman niyang matagal na nitong pinipigilan ang galit niya. Dahil ba sila na ni Icarus?Hindi niya alam kung gaano katagal siya nitong hinalikan, at sa tuwing sinusubukan niyang kumawala, kakagatin lang siya ni Joseph. Dahil sa takot sa sakit, hindi siya gumalaw, namumula ang malinaw niyang mga mata, parang isang kunehong galit pero hindi makapagsalita, hinayaan niyang kunin nito ang gusto.Matapos ang tila walang hanggan, binitawan na rin ni Joseph si Chloe. Gayunpaman, ang mga labi lang nito ang iniwan niya, hawak niya pa rin ito sa baywang. Huminga nang malalim si Chloe, namamanhid ang kaniyang mga labi. Kahit hindi niya tingnan, alam niyang namamaga ang mga ito.Nilaro ni Joseph ang mga hibla ng buhok ni Chloe, malalim at katakot-takot ang boses niya habang sinasabi, “Uulitin ko sa huling pagkakataon. Makipaghiwalay ka kay Icarus o hindi lang simpleng bankrupt ang mangyayari sa kaniya. Lalo na at si Icarus lang ang nag-iisang anak na lalaki sa pamilya niya.”Mababa ang ti